Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [4] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

[ bericht aangepast op 2 aug 2016 - 19:43 ]

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Ik hoorde alles, ik zat op een afstandje mee te kijken, het deed me niets, vooral omdat ik mijn hart niet had, eigenlijk wou ik hem wel terug..
Maar Peter... Hij zoende haar... Dat deed gewoon bijna pijn zonder hart. Waarom vond ik hem nou leuk?
Ik kwam achter de bosjes vandaan en ging voor Charlie staan, "Hart..." zeg ik en steek mijn hand uit.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

Ik haal Jo's hart tevoorschijn. 'Waarom wil je het nu terug? Toen ik het aan je gaf rukte je het er zelf weer uit,' zeg ik verrast maar geef het gloeiende ding dan toch aan mijn zus. Het is van haar.

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

"Dankje..." zeg ik en stop het erin, ik voel een schok, een schok verdriet door me heen gaan. Snel loop ik weg, niemand hoeft te zien dat ik hem leuk vond, NIEMAND!


(Spodder (Spider of Spin) weer gezien, weer in mijn bed, ik ga dood, ik zit in mijn bed en durf er niet meer uit!!))

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Je houdt van hem.' stel ik dan vast. Plotseling, geen idee waar de woorden vandaan komen. 'En je bent boos op mij.'

(SPINNEN ZIJN GEWOON ENG en ik heb medelijden met jou )

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

Ik blijf staan, "Nee, dat mag jij lekker gaan doen!" zeg ik boos, met mijn rug blijf ik nar haar staan, "Want je vind hem toch leuk!?" zeg ik zo hard dat Peter het kan horen, ik draai me om en er komt een valse lach ik mijn gezicht, "Stik erin..." snel draai ik me om en loop verder.

(Jaaaaah, i dont like Spoddersss! Hij zit bij mijn stroom maa rik heb stroom nodig!)

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Je bewijst het alleen maar.' zeg ik kan kalm, heb ik nog wat van mijn ruzie met Ariël geleerd ook. 'Ga gewoon naar hem toe. Die kus betekende voor hem vast en zeker niks. Het blijft Peter Pan, hij kan niet liefhebben. Dat jij dat nu niet door hebt.'

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

"Vertrouw me maar gewoon, ik vind hem niet leuk!" ik draai me nog een keer om, mijn ogen leken bijna wel vuur te spuwen,
"Ben je klaar met je preek of komt er nog meer, mam!"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Captain Killian Jones Hook

'Wie weet hoe ik hier zo snel mogelijk van dit eiland kom?' vraagt het meisje wat opeens tevoorschijn was gekomen. Ik dacht dat Pan niet zo van meiden hield, maar dit waren nog aardig wat meiden op dit eiland. Ik probeerde de namen voor me te houden. "Nee oké, dat weet ik niet. Ga gewoon weg!" zeg Leslie boos waarna ze op een boomstronk zitten. Charlie en het meisje gaan weg terwijl ik alles heb zitten aanstaren. Ik neem plaats naast Leslie. Als oom had ik nu wel te taak om haar een soort van te troosten. "Here Lad," ik rijk haar mijn rum flesje aan. "Rum helpt overal bij." ik bedenk wat ik moet zeggen. Ik was een vechter geen spreker, behalve bij Milah. Ik blijf stil en hoop dat Leslie iets zegt om de stilte te verbreken.

---

Do I look like Mother Teresa?

Charlie

'Dat je het weet, mam is dood gegaan aan de pest, dus zoek maar een betere bijnaam. Ik ga die rol niet op me nemen hoor.' kaats ik terug. 'Als je hem niet leuk vindt, best. Veel succes dan ermee,'
Ik loop dan weg, richting Pan. 'Hoi.' zeg ik droogjes.
'Hai. Ruzie met je zusje?' Hij lacht. 'Ach tja. Familie is iets raars.'

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

"Och rot toch een eind op!" schreeuw ik terwijl ik wegloop, na even gelopen te hebben klim ik in een boom, ik weet toch ook wel dat hij niet lief heeft... Daarom... Ik haal diep adem maar het trilt, er komen tranen langs mijn wangen, ik huil...

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

"Here Lad," Killian komt naar me zitten en geeft me een flesje rum. "Rum helpt overal bij." ik glimlach en pak het aan, alleen ik zet mij lippen er niet tegen, ik blijf het gewoon vasthouden. Er komt even een stilte, ik begreep dat ik nu iets moest zeggen, "ik haat je..." zeg ik zacht en begin te huilen. Ik houd Killian vast en blijf vasthouden, hoe zou hij reageren op me?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

Het vreemde was dat, ondanks dat Charlie zei van niet, er iets vreemds was gaan branden in mijn borstkas. Ik herkende het heel zwak, liefde. Wat niet echt handig was, maar ze zou het toch niet geloven, dus geen probleem over, toch? 'Charlie.' zei ik langzaam. 'Wil je je nu misschien eindelijk bij ons aansluiten? Het spel dat je speelt is grappig en alles, maar je lijkt hier toch voor te kiezen hoor. Je komt de hele tijd terug.'
'Oké.' zei het meisje langzaam. 'Best.'

---

obsessive rage

Ariël Watson
"I love Books, because they give me another Home..."

Ik blader even de boeken door, wat nou als Peter dit in handen krijgt? Dan kan hij de toekomst voorspellen, dan zou hij nog machtiger worden dan hij al was...
Ik weet niet of dat nou zo'n goed teken is... Ik graai verder in mijn tas, daar haal ik een klein maar extreem dik boek uit, daar staat alles in, alles wat er nu gebeurt, ik sta er zelfs in, de waarheid staat erin, maar ik mag het einde niet weten, nee, dan zou ik alles kapot maken, ik lees niet verder dan waar we nu zijn, maar of Peter daar rekening mee houd, geen idee...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

Eerst dacht ik een tijdje dat Pan langs me keek, tot ik me besefte dat hij toch echt naar mij keek. Uhm...
Een beetje ongemakkelijk stond ik op en liep maar Ariël. 'Wat heb je daar?' vroeg ik toen.

(Haha Ariël is gewoon de auteur in die tijd cx)

---

obsessive rage

Ariël Watson
"I love Books, because they give me another Home..."

Ik zag dat Charlie naar me toe liep, snel klapte ik het boek dicht, "Wat heb je daar?" vroeg ze, ik hield het boek stevig vast,
"Niets bijzonders..." zeg ik, ik werp snel een blik op Peter, hopelijk weet hij ook niet wat voor boek dit is...

(Yaas, that sounds good Dat wie er ook in schrijft alles zo zal eindigen, klinkt wel grappig)

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Captain Killian Jones Hook

Glimlachend pakt Leslie de rum aan, maar ze drinkt er niet uit. Het blijft stil, maar gelukkig verbreekt Leslie de stilte. "ik haat je..." zegt ze zachtjes waarna ze begint te huilen. Ze houd me stevig vast en laat niet los. Het was niet een zin waarop ik gehoopt had. Met mijn normale hand streek ik door haar haar waarna is haar suste. "Het is al goed," zeg ik maar. Ik wil vragen wat ik fout gedaan hebt, maar waarschijnlijk weet ik het antwoord al, maar om geen stilte te houden vraag ik toch maar iets. "Zeg wat er aan de hand is en dan kunnen we erover prate."

---

Do I look like Mother Teresa?