Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [4] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

[ bericht aangepast op 2 aug 2016 - 19:43 ]

---

obsessive rage

Charlie

'Eigenlijk andersom, hij kuste mij,' gaf ik toe en werd een beetje rood. Het was best gênant eigenlijk, maar aan de andere kant ergens ook wel spannend. Ook al was ik er vrij zeker van dat dit voor zijn plan was geweest, dat een jongen zo ver ging om iets van mij te krijgen liet me ergens wel vereerd voelen.

Peter Pan

'En toch zal je luisteren.' zei ik met een grijns, maakte een handbeweging en ze zou op een willekeurige plek op het eiland verschijnen.

---

obsessive rage

Lisa Macaw

Ik loop wat over het schip en zie dan Rainbow staan. 'hoe gaat het?' Vraag ik aan haar. Het is echt een zooitje op het schip, zonder de kapitein. Ik ben benieuwt waar Killian eigenlijk is.

[ bericht aangepast op 1 aug 2016 - 11:30 ]

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Mijn mond viel open van verbazing, "Nou daar gaan veel meisjes jaloers op worden, onder andere Jo..." lach ik,
"Zie je hoe ze eigenlijk naar hem kijkt, ze vind hem leuk, maar even serieus, wie vind hem nou niet aantrekkelijk?" lach ik.

[ bericht aangepast op 31 juli 2016 - 15:03 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Een hetero jongen.' antwoordde ik droogjes, niet al te serieus. Dit was eigenlijk best een probleem. Hoe ver zou hij gaan om te krijgen wat hij wilde?

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Ik lach eventjes, die meid, of beter gezegd mijn zus...
"We gaan er samen wat van maken..." zeg ik tegen haar en pak haar hand vast, "We zijn familie...."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Captain Killian Jones Hook

Ik keek Charlotte en Leslie na, die bij mij vandaan gelopen waren. Ik was weer in mijn eentje achter gebleven. Er kwam een gevoel naar boven die voor mij een lange tijd was weggeweest, haat. Haat op de persoon die mijn leven verpest heeft. Ik werp nog een blik naar de horizon waar Leslie en Jo zijn verdwenen. Gek genoeg leek het alsof de meiden het haat gevoel bij mij konden weghalen. Vreemd dat zij en Babette dat steeds konden. Ik merkte wel dat het een zwakte was die ik niet moest laten zien aan de buitenwereld. Ik schud de gedachtes van me af en wil eigenlijk terug naar het schip, maar mijn blik gaat naar Deadmans Peak. Ik was nu zo dichtbij, dus waarom zou ik mijn kans verspillen? Met die bemanning van mij zou ik nooit een betere kans krijgen en dan zouden we hier weg kunnen. "Pan zou heust wel een boon willen omruilen voor Jo, Leslie en Charlotte." mompel ik zachtjes tegen mijzelf terwijl ik mijn haak was loser maak en er rondjes mee draai. "Ze maken me alleen maar zwak." confronteer ik mezelf. Ik zet mijn haak is een soepele beweging weer vast en loop richting Deadmans Peak. Boven op de berg zag ik het Dreamshade al. "Kom maar bij Papa," lach ik. Ik loop de berg op en ik denk terug aan de keer dat ik hier samen was met Liam. "Toon geen zwakte Killian." mompel ik weer tegen mezelf. Ik nam plaats om een rots en zuchtte diep. Waar was ik toch mee bezig? "Pan!" schreeuw ik. Nadat ik dat had geschreeuw wist ik dat ik niet meer terug kon. "Pan, toon jezelf!"

---

Do I look like Mother Teresa?

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

Ik moet stellen: het gaat goed - of dat denk ik tenminste. Het voelt fijn om gewoon te kunnen doen wat ik wil. Al voor een erg lange tijd heb ik me geërgerd aan bepaalde beslissingen die rondom het schip werden genomen en nu ik alles recht kan zetten door de ideeën uit te voeren die ik destijds voor ogen heb gehad, geeft dat me een gevoel van vrijheid. Niet dat er zo bijster veel te doen is. Ik houd er niet van om stil te zitten en op het moment is er niet meer te doen. We bivakkeren nog steeds rondom de kust van Neverland, wat mijn geduld elke minuut meer op de proef stelt. Ik zweer dat ik weg zal varen als iedereen wie nu niet op het schip is, er over een tijdje nog niet is. "Ehm, tja, er is niemand gevonden." Had één van de twee door mij gestuurde verkenners droog verteld. Niet dat ik daar bijzonder blij mee was. Ergens weet ik niet wat me laat wachten, maar ik ben blijkbaar niet de persoon die ervandoor gaat met een schip wat aan haar is toevertrouwd. Er zit geen trots in die prestatie. "O. Jullie zullen vast wel ongelofelijk moe zijn, het lijkt me zo lastig om maar liefst vijf minuten op zoek te zijn." Het sarcasme droop er vanaf. Daar hadden ze even geen antwoord op. "Eigenlijk bestaat er geen tijd in Neverland, dus kunnen we moeilijk maar vijf minuten weg zijn geweest." Had de ander uiteindelijk geantwoord. Dat waren woorden waar ik op het moment de grap niet van kon inzien. "Als er geen tijd is, zal er vast ook geen tijd zijn voor jullie om weg te rennen voordat ik jullie aan mijn bloody zwaard rijg!" Schreeuwde ik. Normaal gesproken wist ik mijn woede enigszins te beheersen - al zeg ik het zelf - maar nu zou ik ervan open kunnen barsten. Na die woorden wisten ze niet hoe snel ze weg moesten zijn. "En waag het niet om terug te komen met minder dan drie personen!" Riep ik toen ze me nog horen konden. Waarschijnlijk had het toch geen nut, want ze zouden vast een 'pauze' houden zodra ze buiten zicht waren. "hoe gaat het?" Hoorde ik een tijdje later, wanneer ik met mijn armen over elkaar geslagen stond te kijken naar de mensen op het dek. Toen ik me omdraaide zag ik het gezicht van Lisa. "Geweldig, onder de omstandigheden." Antwoord ik. "Doe me trouwens een plezier en verlaat het schip even niet. Anders heb je kans dat we zonder je vertrekken." Behalve de twee die ik net weer heb weggestuurd, hoop ik dat iedereen er niet ineens vandoor gaat, dan wordt ik pas echt gek.

---

She was always looking for more..

Lisa Macaw

"Doe me trouwens een plezier en verlaat het schip even niet. Anders heb je kans dat we zonder je vertrekken." Zegt Rainbow. 'hoezo vertrekken? De kapitein is er niet eens.' Zeg ik. 'of ben je zijn schip aan het kapen?' Vraag ik met een lach. Gaat ze echt zo vertrekken? Dat kan niet, dan blijft zowat iedereen hier achter op Neverland. Dat kan ze. Toch niet maken? Dadelijk is er iemand in gevaar en dan laten we diegene gewoon achter. Ik snap haar niet helemaal.

[ bericht aangepast op 1 aug 2016 - 11:30 ]

Lisa lijkt mijn woorden niet geheel te begrijpen, wat me logisch lijkt gezien dat ik haar nog niet heb gezien sinds mijn bevordering tot tijdelijke Captain. "hoezo vertrekken? De kapitein is er niet eens. of ben je zijn schip aan het kapen?" Vraagt ze. Ik spot een lachende ondertoon in haar laatste woorden, waarna ik het briefje geschreven door onze Runaway-Captain tevoorschijn haal uit de binnenkant van mijn jas. Dat ding zou ik niet snel ergens laten slingeren, gezien dat mensen de woorden anders niet zouden geloven. "De Captain - oftewel ik - is er wel, dus als je er op die manier naar kijkt ben ik helemaal niets aan het kapen." Zeg ik ter verduidelijking. "En vertrekken is eigenlijk een groot woord, wat ik dan ook niet helemaal van plan ben. Het is meer dat ik geen zin hem om nog een zoektocht op te starten naar nog meer mensen." Vervolg ik mezelf op een rustige toon.

---

She was always looking for more..

Peter Pan

'Is er iets met het oompje?' vroeg ik pesterig. Ik had hem heus wel gehoord, maar toch kon ik het niet laten hem even te laten wachten. Eerlijk gezegd twijfelde ik of ik de drieling wel zou ruilen voor een boon, natuurlijk, het was enorm in mijn voordeel, maar toch zei een stemmetje iets dat het toch niet zo slim was. Ach tja. 'Wat wil je?'

---

obsessive rage

Captain Killian Jones Hook

Ik keek om me heen en tot mijn verbazing was Pan ook nog gekomen. 'Is er iets met het oompje?' vroeg hij. De manier waarop hij het vroeg stond mij niet aan. 'Wat wil je?' vroeg hij. Ik deed dreigend een stap vooruit. "Ook al ben jij hier de koning knul," ik keek Pan boos aan. "het is nog steeds Hook voor jou en dan ben ik nog zo aardig om het woord Captain weg te halen." ik keerde mijn rug naar Pan en ik vroeg mezelf af waar ik mee bezig was. "Ik kan niet blijven op Neverland," begin ik mijn verhaal. "En ik weet dat dat voor jou een feest is." zeg ik met een zwakke nep lach. "Maar om terug te moeten heb ik een boon nodig. Daarom bied ik je een deal. Jij mag Leslie, Jo en Charlotte houden en ik neem de boon." Ik keek Pan met een gemene lach aan. "Wat zeg je ervan Mate?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Peter Pan

'Tja, weet je wat het probleem is, je kan iemand niet geven aan mij, als ik diegenen al heb.' zei ik luchtig. 'Maar er is ook iemand die ik nog niet heb. Als je je oog open houdt voor een jongen, en je levert die jongen bij mij, dan krijg je de boon. Deal?'

---

obsessive rage

Lisa Macaw

"De Captain - oftewel ik - is er wel, dus als je er op die manier naar kijkt ben ik helemaal niets aan het kapen." Zegt ze."En vertrekken is eigenlijk een groot woord, wat ik dan ook niet helemaal van plan ben. Het is meer dat ik geen zin hem om nog een zoektocht op te starten naar nog meer mensen." Zegt ze daar nog achteraan. 'dus eigenlijk laat je iedereen achter?' Dat kun je toch niet doen? 'Als ik nou een manier weet om iedereen te vinden, blijf je dan hier?' Vraag ik aan haar.

[ bericht aangepast op 2 aug 2016 - 9:13 ]

Captain Killian Jones Hook

'Tja, weet je wat het probleem is, je kan iemand niet geven aan mij, als ik diegenen al heb.' hoe hij het zei klonk het vrij rustig. 'Maar er is ook iemand die ik nog niet heb. Als je je oog open houdt voor een jongen, en je levert die jongen bij mij, dan krijg je de boon. Deal?' Ik Pan met een licht verbaasde blik aan. "Ik ga ze je ook niet schenken. Ik zeg alleen dat ik je niet tegenhoud, ondanks dat het familie van mij is. Het spel moet toch wel leuk blijven Peter?" zeg ik met een kleine grijns. "Anders is het zo snel afgelopen. Maar wie is die jongen?" vraag ik nieuwsgierig.

---

Do I look like Mother Teresa?

Peter Pan

'Wat maakt dat uit? Een jongen die niet speciaal is, op één dingetje na wat voor jou ook niet speciaal is.' Ik lachte. 'Oh, hoe de drieling zal kijken wanneer ze horen dat hun oom ze niet wil helpen. Nogal een nare gedachte hè?' Ik grinnikte. 'Tot ziens dan, "captain".'
En ik verdween


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

obsessive rage