Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic [5] - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Babette Woodley
Look into my eyes and tell me you love me ...

"Waarom zou ik jullie afstaan aan die verdomde Pan?" zeg Hook. Ik keek naar hem, dat had hij niet gezegd. Ik wilde niks zeggen, ik was alleen maar misselijk. "Die jongen raakt jou met geen vinger aan." veranderde hij zijn zin. Hij omhelsde Leslie, en eigenlijk stond ik daar een beetje in mezelf gekeerd. Ik kreeg 2 blikken van hem, die ik allebei snapte. Alleen kon ik hem niet helpen....

---

~

Chris James

Charlie was verdwenen... Ik was alleen achter gebleven, want Florence was ook al weg. Ik zucht en ga boompje klimmen, terug naar mijn oude missie. Ik pakte een pijl en boog en zag Florence, in 1 keer werd ik woedend op haar... Charlie was niet weggerend als zei niet z'n irritante opmerking maakte... Ik richt een pijl op haar en richt hem precies op haar arm... Verdoemde Florence! En in 1 keer liet ik de pijl gaan... Waarom kan ik toch zo goed richten...

Florence Red

Ik wandelde als wolf door het bos, opzoek naar Leslie, Jo of Charlie. Alleen zag ik Leslie daar staan met Babette en Hook. Ik maakte me mens en zucht. 'Hook... Charlie heeft met Peter gekust, en met Chris. En ik denk dat Charlie Peter leuk vind, Peter haar wel.' Ik ging naast Babette staan en keek richting de bomen... Ik hoorde toch echt geritsel... Ineens kwam er een pijl uit een boom, ik stond eerlijk versteld... De pijl raakte mijn arm waar meteen bloed uit kwam, ik legde mijn hand erop en haalde ten slotte eerst de pijl eruit... 'Godver...'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

Ondertussen lijkt het alsof ik Lisa heb overtuigd. "Dus, Hook heeft jou de leiding gegeven en we varen niet weg?" Zegt ze, waar ik instemmend op knik. "Inderdaad." Zeg ik, waarna de verveeldheid al toeslaat. Ik kan me niet herinneren dat we ooit een keer eerder hebben stilgestaan zonder te varen en nu ik er technisch gezien iets aan zou kunnen doen door het te 'kapen' zoals Lisa zei, is dat pad zo verleidelijk dat ik het al hardop had uitgesproken, totdat ik me besefte dat Hook me dit schip voor een reden heeft toevertrouwd. "Wat kan ik dan doen, als we zo lang moeten wachten?" Vervolgd Lisa, waarna ik even nadenk en rondkijk. Ondertussen is het tot de meesten al wel toe gedrongen dat ik hier nu de leiding heb, wat geen commotie meer lijkt te geven. Daarnaast is er gewoonweg niet veel te doen. We varen niet, dus wat moeten we doen? "Ehm, tja. Ik heb geen idee." Zeg ik, waarna er een stilte volgt. Ondertussen leun ik tegen de reling aan en zodra ik er even overheen kijk, zie ik een meisje staan. Een seconde lang denk ik dat er - eindelijk - iemand terug is gekomen, totdat ik opmerk dat ik haar nog nooit heb gezien. Iemand wie ik nog nooit heb gezien is mogelijk een dreiging, dus in eerste instantie ga ik haar niet vrolijk ontvangen. "Héy!" Schreeuw ik luid naar beneden, waarna ik mijn handen om de reling heen buig. "Wat moet dat daar? Handen af van míjn schip wil je!" De 'mijn' komt al uit mijn mond voor ik er erg in heb en eigenlijk klinkt het best wel goed. Ik weet niet wat het meisje aan het doen is, lijkt ze nou op het schip te kloppen? I don't know, misschien klopt er iets niet helemaal met haar.

---

She was always looking for more..

MT

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Donna Rebel

"Héy!" Schreeuwt iemand luid naar beneden, waar ik sta. Een vrouw buigt zich over de reling heen. "Wat moet dat daar? Handen af van míjn schip wil je!" Ik haal een wenkbrauw op. 'In de boeken is meestal de leider van het schip geen dame, maar een man. Dus wouw.' Ik strooi wat elven stof op mijn schoenen en begin dan op naar de regeling te vliegen. 'Heb je mijn kleine zusje Merel gezien? Anders verdwijn ik al,' ik pak mijn viool en zet hem al in mijn nek. Ik kijk haar aan, hoe kunnen piraten toch best mooi zijn? En is dit raar dat ik dit denk?

---

~

Why do I have this pain is not always that it will get used a lot easier. Be Caitlin

Ik word wakker ergens op een open plek. Tussen het gras met naast me een vuurtje, waar was ik gebleven... Ik had enorme energie, hoelang heb ik geslapen. Ik trok mezelf op en liep even door het bos. Mijn rug deed pijn, maar ik wilde het gewoon. Op een duur voelde het verkeerd... Dat ik niet moest lopen... Ik hoorde geritsel achter me, waarnaar ik begon te rennen. Toen struikelde ik... Ik draaide snel op mijn rug zodat ik niet op mijn buik belandde... Ik wilde schelden, maar ik kon alleen maar huilen. Waarom? Geen idee. Mijn rug deed alleen zo zeer alsof er een bom achter me in ontploft. Ik begon zachtjes te huilen, waar was Alex... Waar was Charlie... Waar is mijn ''eigenlijk'' man....

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

"Waarom zou ik jullie afstaan aan die verdomde Pan?" ik glimlachte vaag, zie je, hij zou het nooit doen, Killian geeft om ons...
"Die jongen raakt jou met geen vinger aan." ik keek hem dankbaar aan, hij was de liefste oom die ik ooit kon bedenken. Toch zag ik iets, iets in zijn ogen wat me deed afschrikken. Er was iets dat hij het niet leuk vond...
Babette bleef zwijgend staan, wat ik ook apart vond. Wat was er toch allemaal aan de hand? Ik keek Killian even bedachtzaam aan, waarom kan ik het niet zien? Waarom begrijp ik het niet?
"Wat is er?" vraag ik langzaam.
Op dat moment kwam er een meisje op ons af lopen, Florence volgens mij..
'Hook... Charlie heeft met Peter gekust, en met Chris. En ik denk dat Charlie Peter leuk vind, Peter haar wel.' over meteen met de deur in huis vallen gesproken...
Ik kijk haar even boos aan, moet altijd iedereen iets te zeggen hebben over Charlie, Jo of mij? Wat is er mis met ons?
Opeens komt er een pijl op haar af geschoten en komt in haar arm, ze vloekt even en haalt hem eruit, ik glimlach even vals, karma, had ze niet zo gemeen moeten doen over Charlie.

[ bericht aangepast op 4 aug 2016 - 21:47 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

“I'm the one that's got to die when it's time for me to die, so let me live my life the way I want to.”

De persoon welke veel te dicht op het schip staat naar mijn mening, lijkt helaas niet erg onder de indruk van mijn woorden. "In de boeken is meestal de leider van het schip geen dame, maar een man. Dus wouw." Zegt ze, waarna ik een schuine glimlach produceer. Dat dit schip maar tijdelijk onder mijn leiding is, is niet iets wat ik op dit moment met haar ga mededelen. "Well, dan zou ik het je sterk aanraden minder boeken te lezen en wat te proeven van het echte leven." Antwoord ik vriendelijker dan ik eigenlijk over haar denk. Als ze naar boven 'vliegt', om het zo maar even te noemen, zucht ik even zacht. Great, mevrouw heeft toverkrachten, waar ik meestal ook niet erg fijn vindt op het eerste gezicht. Omdat ik die niet bij heb, sta ik meteen in het nadeel. "Heb je mijn kleine zusje Merel gezien? Anders verdwijn ik al," Zegt ze, waarna ik me nog even bedenk of ik die naam ooit heb gehoord. "Ik heb nooit van ene Merel gehoord." Antwoord ik vrijwel meteen, omdat ik zeker weet dat ik geen Merel ken. Over het algemeen ken ik niet veel mensen, dat krijg je ervan als je lang op een boot hebt gezeten.

---

She was always looking for more..

Donna Rebel

"Well, dan zou ik het je sterk aanraden minder boeken te lezen en wat te proeven van het echte leven." Antwoord ze best vriendelijk, maar eigenlijk bedoeld ze dat niet zo... "Ik heb nooit van ene Merel gehoord." Antwoord ze. Eigenlijk is het best wel zielig, als een mooi meisje vast zitten op een schip zonder weg te kunnen. 'Ben je hier eigenlijk ooit weggeweest? Van dit schip af bedoel ik...' Ik kijk haar recht in haar ogen aan, en haal de viool even uit mijn nek. 'Je zou vast niet met mij mee willen...'

[ bericht aangepast op 4 aug 2016 - 21:40 ]

---

~

JoSnape schreef:
(...)

"Waarom zou ik jullie afstaan aan die verdomde Pan?" ik glimlachte vaag, zie je, hij zou het nooit doen, Killian geeft om ons...
"Die jongen raakt jou met geen vinger aan." ik keek hem dankbaar aan, hij was de liefste oom die ik ooit kon bedenken. Toch zag ik iets, iets in zijn ogen wat me deed afschrikken. Er was iets dat hij het niet leuk vond...
Babette bleef zwijgend staan, wat ik ook apart vond. Wat was er toch allemaal aan de hand? Ik keek Killian even bedachtzaam aan, waarom kan ik het niet zien? Waarom begrijp ik het niet?
"Wat is er?" vraag ik langzaam.

(Je vergat Florence)

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

MyDearDiary schreef:
(...)

(Je vergat Florence)

Ghehe oeps,
Veranderd

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

(wat kan ik als Babette nu doen?)

[ bericht aangepast op 4 aug 2016 - 21:55 ]

---

~

Florence Red

Ik zie hem niet, en ruik de geur van Chris. En steek gaat door mijn hart, alsof de pijl niet mijn arm had geraakt maar door mijn hart heen ging. Hij was de enige die ik echt begreep. Ik moest mijn tranen inhouden... Je word bedrogen door je eigen vriend. Ondertussen word het een bloed uitstorting, wat me eigenlijk niet veel pijn doet. Ik doe mijn hand erop, maar het gaat er zelfs nog onderlangs, langzaam word ik duizelig en stap 1 keer verkeerd link en val. Godver, ik kan echt slecht tegen bloed verlies... Ik wil Leslie niet om hulp vragen... Ugg...

[ bericht aangepast op 4 aug 2016 - 21:56 ]

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Captain Killian Jones Hook

Babette bleef stil waardoor ik haar even kwaad aankeek. Aan de blik van Jo kon ik merken dat ze wist dat er iets niet goed pluis was. "Wat is er?" vraagt ze langzaam. Voor ik antwoord kan geven komt een meisje tussen ons in. 'Hook... Charlie heeft met Peter gekust, en met Chris. En ik denk dat Charlie Peter leuk vind, Peter haar wel.' ik trek mijn wenkbrauw op en bestudeer het meisje wat voor me staat. Had ik haar niet eerder gezien? Ja dat had ik inderdaad. Gek genoeg leek het verhaal me niks te doen. Mooi, geen zwakte. Waarschijnlijk speelde het ook een belangrijke rol dat ik niks afwist van Charlie tot zins kort. Wel van Charlie, maar niet van Charlotte. Het blijft even ongemakkelijk stil, maar voordat ik de stilte kan verbreken krijgt Florence een pijl in haar arm. Ik zie dat ze moeite heeft met staan en voordat ze neer valt op de grond vang ik haar op. "Leslie, Babette help me!" roep ik. Ik ben maar een Captain. Hoe moest ik nou weten wat ik moest doen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Nog net op tijd ving Killian Florence op. "Leslie, Babette help me!" roept hij, hij vind dit volgens mij erg lastig, wat ik dan weer geniaal vind.
Toch zou ik het zielig vinden om haar dood te laten bloeden, snel scheur ik een stuk stof van mijn kleding en doe het om haar arm zodat het bloed verminderd. Ik hoop dat het werkt, ik ben ook weer niet zo heel slim in mensen verzorgen enzo.
Ik kijk naar Killian, "Goed opgelet? Dan kan jij het de volgende keer ook..." zeg ik, misschien een tikkeltje geïrriteerd maar ik bedoelde het niet zo. Ofja...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]