[RPG - 100] Creatures Of The Night - Speeltopic - Speeltopics

Creatures of the night:

Meerminnen/mannen:


Weerwolven:


Vampieren:


Eenhoorns:


Elfen en feeën:


Invullijstjes:

Meermin/man


Weerwolf:


Vampier:


Eenhoorn:


Elf en feeën:


Mens:



Rollen:

Meermin/man:
-(v) Serena Ross DarkOne
-(v) Teagan Madison Stewart Coronam

Weerwolf:
-(v) Lilyana 'Lily' // Lone Red - Rogue Choctaw
-(m) Tomas Eli Galen // Eyolf - BetaMissBurton
-(m) Mason Aiden Crawford // Filtrian - Alfa Coronam
-(v) Adelaide Clarissa Dawson // Phoenix - Omega _InsideFire_
-(m) Eoin Jace Twain // Midnight - Gamma _InsideFire_

Vampier:
-(m) Dysdaimon Dracul Blackwood DarkOne
-(m) Joey Whistle JoSnape
-(v) Amelia Roberts Oscura
-(v) Lucretia Celine Dean Aniketos

Eenhoorn:
-(v) Naiomi Kessier // Eretria Mw0
-(v) Anna Firefly // Nightwish MyDreams
-(m) Atticus Elias Boaz // Atticus Aniketos

Fee:
-(v) Callista 'Callie' Middlemans Trishanakru

Elf:
-(m) Elyon Filverel Yelrora Coronam
-(v) Jo Wilson JoSnape
-(v) Thalia Fearondarl Saralonde

Mens:
- (v) Maya Nova Kayes _InsideFire_

Regels:
-Minimaal 100 woorden schrijven
-Topics worden alleen door mij _InsideFire_ gemaakt
-Geen perfecte karakters
-16+ toegestaan, meld het alleen even bovenaan je post in het rood.
-Reserveringen blijven 3 dagen staan, Tenzij je een goeie reden hebt waardoor het niet lukt.
-Probeer minstens 1 keer per week reageren.
.-Maximaal 3 personages
-Personages komen er pas bij te staan als ze helemaal af zijn!
-Personages van anderen niet besturen zonder hun toestemming
-OOC graag aangeven met [] {} of ()
-Als je met het topic wilt stoppen geef het even door en laat hem/haar dan op een realistische wijze verdwijnen of sterven.
-Naamsveranderingen doorgeven

Rollentopic
Praattopic

Begin:
De mensen zijn bezig met het voorbereiden op het uitje naar het bos. De avond begint te vallen. Over 1 dag is het zover. Dan gaan ze maar het bos, waarvan wordt gezegd dat het zeer gevaarlijk en dat als je het betreed je nooit meer terug zal keren. De creatures of the night starten gewoon hun normale nacht.

[ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 14:04 ]

---

We all just wanna be somebody

---

Teagan duwt Serena naar voren waardoor ik grijns, wauw. Ik zie dat Teagan adem haalt om te kunnen praten, ''Nu ik jou zie, goed hoor.'' Ik kijk haar vragend aan, wat bedoelt ze. I mean, als vriendschap ofzo? Het ging in ieder geval niet goed want ze draait zich naar Serena voor hulp, ''Serena, zeg eens wat.'' Nope, het ging dus totaal niet zoals gepland. Serena zucht lichtelijk geïrriteerd , ''Met mij gaat het ook goed. Zo wat brengt jou bij deze stuk bos?'' een zucht verlaat mijn lippen, "Tegenwoordig noemen ze het rondlopen" zeg ik lichtelijk spottend. J O       W I L S O N "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..." Langzaam kwam Daimon op me af en pakte mijn pols, het liefste was ik nu weggegaan maar ik blijf hem rustig aankijken. Er lijkt iets in hem te schrikken want hij laat mijn pols los en loopt wat naar achter. ''Waarom sta je hier? Waarom spreek je me aan en loop je me niet voorbij?'' Hij kijkt me dreigend aan, wil hij me weg hebben? ''Mij voorbij lopen zou veiliger zijn dan mij aan te spreken.'' Ik grijns, ja joh, tuurlijk. Daimon draait van me weg en loopt wat weg. Ik loop hem niet achterna maar sla mijn armen over elkaar, “Als je antwoorden wilt weten op je vragen moet je wel stil blijven staan.” Zeg ik met verheven stem waardoor het spottend klinkt, hij zou het in ieder geval wel horen, “Oh wat ben ik bang voor een vampier dat wegloopt.” Een grijns komt op mijn gezicht.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik werd wakker door wat licht dat door het raam op mijn ogen viel. Ik rekte me uit en keek door het raam, het zag er uit als een prachtige dag, eentje die ik graag buiten zou willen besteden. Snel sprong ik uit bed, friste mezelf op en kleedde me zelf in kleren die geschikt waren voor elke beweging in het bos. Mijn favoriete kleding een aubergine kleurig topje, waar geen enkel scherp zwaard of pijl doorheen kwam en een simpele donkere broek. Ik trok mijn laarzen aan, deed vlechtjes in mijn haar en een klein beetje make-up op om mijn ogen beter te laten spreken. Ik liep mijn kamer uit naar de eetkamer toe. Daar had mijn vader al de tafel gedekt. Ik pakte een broodje uit de mand en ging naast mijn vader zitten terwijl ik een hap nam. Mijn vader zuchtte. "Ik hoopte dat je een nette jurk aan zou hebben en eindelijk een keer mee zou gaan naar de elvenraad zoals ik gister vroeg." zei mijn vader. Hij was een belangrijk lid van de elvenraad, een functie die hij graag op den duur aan mij over wilde dragen en me daar dus voor wilde opleiden. In zijn ogen was ik het perfecte lid voor de elvenraad van de toekomst. Ik had daar echter helemaal geen zin in. Politiek boeide me niks. Ik besteedde mijn tijd liever buiten in het bos. "Andere plannen vandaag. Elyon Yelrora had me nodig voor iets en Jo Wilson heb ik al een tijdje niet gezien." zei ik tussen mijn snelle happen door. Dit was een leugen, ik had met niemand afgesproken, maar mijn vader had wel respect voor Elyon en wist dat ik door zijn naam te roepen geen tegen commentaar zou krijgen. Ook vond hij het belangrijk dat ik mijn vriendschap met mijn beste vriendin Jo wel zou onderhouden, we kenden elkaar al heel erg lang.
Ik had hem al vaak genoeg gezegd dat ik niet mee wil naar de elvenraad en had geen zin in nog een ruzie. Voor de rest konden mijn vader en ik het erg goed vinden, maar op dit punt verschilde we. Al snel had ik mijn broodje op. Ik gaf mijn vader een kus op zijn wang. Ik pakte mijn zwarte cape van de kapstok en deed hem om. Ook bevestigde ik mijn 2 dolken aan mijn riem, de pijlenkoker en boog op mijn rug. Ik liep ons kleine boomhuisje uit en stond nu op een kleine veranda. Ons boomhuisje kon ik alleen in als ik de grote was van een menselijke pink en het was ongeveer een meter hoog. Hier had ik 2 opties.. Springen en de grote van een normaal mens worden of op mijn vingers fluiten. Ik deed het laatste. Al snel kwam een buizerd aangevlogen. Ik had hem de naam Archimedes gegeven. Toen hij dichtbij genoeg was nam ik een aanloop en sprong van de veranda op het beestje zijn rug. "Goed om je weer te zien Archi" zei ik terwijl ik over zijn kopje aaide, waar Archimedes zichtbaar van genoot. Archimedes had ik getraind om mij zoals een paard, maar dan vliegend, overal heen te brengen. Hij was mijn beste dieren vriend. Hij vloog hoog over de bomen van het bos heen en ik spreidden mijn armen wijd als vleugels, wat een heerlijk gevoel van vrijheid gaf. Met een klein gilletje sloeg ik mijn armen rond zijn nek en kneep ik mijn knieën strakker langs zijn lichaam, toen Archi ineens lager ging vliegen. Van hem afvallen zou een pijnlijke val zijn, zelfs al zou ik snel genoeg in mensenlengte zijn. Toen hij weer stabiel vloog ging ik weer iets relaxter zitten en bedacht me waar ik eigenlijk heen wilde. Ik keek naar beneden of ik toevallig al iemand zag lopen.

“Als je antwoorden wilt weten op je vragen moet je wel stil blijven staan.” Zei ze met een verheven stem ik stond stil en sloot even mijn ogen, moest ze dat nou echt zeggen? “Oh wat ben ik bang voor een vampier dat wegloopt.” mijn ogen straalde ineens een en al duisternis uit door die woorden die ze uitsprak ik draaide me dreigend om en voordat ze wist stond ik weer voor haar onze lichaam vlak bij elkaar, ik hoorde haar adem halen wat me om de een of andere reden een prettig gevoel gaf, ik verdronk bijna in haar diep blauwe ogen maar ik liet het niet merken nog steeds is liefde zwak en ik moest van haar af zien te komen.. ''Jij weet niet wat ik allemaal heb gedaan..' nog steeds dreigend keek ik haar aan ook al had ik de drang om haar te zoenen, om mijn lippen op de hare te drukken, haar in mijn armen te sluiten, maar ik moest me inhouden ik moest me gewoon in houden. ''Je hebt geen idee wat ik je allemaal aan zou kunnen doen lieve Jo.'' ik pakte een pluk van haar blonde haren en wond die om mijn vinger daarna streelde ik met twee vingers haar wang. Toen ik merkte waar ik mee bezig was trok ik me hand weg en liep ik langzaam achteruit mijn ogen naar de grond gericht. ''Waar ben ik mee bezig?'' fluisterde ik zachtjes tegen mezelf.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

---

Daimon draaide zich dreigend om, hij leek boos, woedend. Bijna meteen stond hij voor me, ik kijk hem even aan, niet heel lang, ik moest namelijk naar boven kijken. Ik kijk gewoon naar zijn schouders, misschien net iets naar beneden, alsof een docent voor je staat om je straf te geven, je durft de docent dan niet aan te kijken. ''Jij weet niet wat ik allemaal heb gedaan..' Ik adem onregelmatig, hij stond dichtbij, deze reactie had ik niet verwacht, ''Je hebt geen idee wat ik je allemaal aan zou kunnen doen lieve Jo.'' Tot mijn verbazing pakte hij een pluk van mijn haar en wond die om zijn vinger waarna hij langs mijn wang streelde. Nog steeds kijk ik hem niet aan maar druk me bijna onopgemerkt tegen de boom en volg ik met mijn ogen elke beweging van zijn hand. Was ik nou bang? Bang voor hem? Alsof hij opmerkte wat hij aan het doen was haalde hij zijn hand weg en deed een stap naar achter waardoor ik me een beetje van de boom afdrukte en weer normaal begin te ademen, lieve Jo? Zei hij dat echt? Wat bedoeld hij? Ik probeer hem rustig aan te kijken, "Nee, dat weet ik inderdaad niet. Maar dit is wat ik zie, en ik zie een vampier dat zegt dat ie gevaarlijk is en vervolgens wegloopt. Dat is niet angstaanjagend." Ik heb mezelf hersteld, oké, dat was een shocking moment maar ik leef nog.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'I may look sweet, but I can turn easily into a sociopath''

"ik had dit veel eerder moeten doen," hoor ik Elyon zeggen waarop ik ja knik. Ik voel algauw de warmte van zijn lichaam en de welbekende geur kalmeert mij. Het helpt ook dat het nu ijskoud is om in een feeënjurkje rond te huppelen, maar ik doe vaker domme dingen. Ik hoor iets zeggen over zijn vader en dat was de eerste keer dat ik me realiseerde dat hij zich waarschijnlijk erg in de problemen brengt. Zijn vader haat feeën en driemaal raden wat ik ben. Juist ja, ik ben een fee. "Sinds wanneer maakt het jou wat uit wat je vader wilt?" zeg ik zachtjes "Je weet toch wel dat hij vaker rare acties doet tegenover de feeën,". Hij neemt zijn handen in de mijne. "Je bent voor me als verboden fruit. Ik wil je, maar mag je niet hebben," zegt hij hoofdschuddend. Dit is eigenlijk een best wel heftig dilemma, of we kunnen stiekem afspreken en hopen niet betrapt te worden of we moeten niet meer afspreken. "Maar wat kunnen we hieraan doen?" zeg ik vervolgens "Ik denk niet dat jouw vader mij gaat waarderen, vooral omdat ik het element lucht bezit iets wat de elven niet kunnen,". Ik kijk hem angstig aan en kijk daarna eventjes in de omgeving of ik een elf zie.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Serena Ross || Mermaid

Ik hoorde dat hij zuchtte en wat ongemakkelijk glimlachte ik. ''Tegenwoordig noemen ze het rondlopen.'' zei hij lichtelijk spottend. Yeah het was dan ook wel een domme vraag maar ik wist niet wat ik anders moet zeggen ik wierp mijn ogen even naar de grond en keek daarna van Joey naar Teagan. ''Wel uhm...'' ongemakkelijk keek ik naar Teagan. 'Ik herinner me net dat ik nog iets moet doen dus uhm, ik zie je later wel oke?'' zei ik tegen Teagan. Ik liep weg en liep daardoor bijna tegen Joey aan. ''Uhm sorry.'' ik liep hem voorbij.





Jo ademde onregelmatig maar dat deerde mij niet ik voelde dat ze angstig was en dat was ook de bedoeling maar ze was nog niet bang genoeg...
"Nee, dat weet ik inderdaad niet. Maar dit is wat ik zie, en ik zie een vampier dat zegt dat ie gevaarlijk is en vervolgens wegloopt. Dat is niet angstaanjagend." een kleine glimlach kwam op mijn gezicht maar al gauw als die verscheen verdween die glimlach ook al snel. ''Dat komt omdat jij als enigste bent die iets met me doet waardoor ik anders ben...'' alsof ik bang ben om je te vermoorden maakte ik in mijn hoofd af. met mijn vingers streelde ik haar nek. ''Want normaal bij de meeste had ik al lang hun tere nekje omgedraaid.'' ik grijnsde. Ruw pakte ik haar pols en tilde ik haar op. ''Ik zou maar niet schreeuwen als ik jou was.'' met vampiersnelheid rende ik naar mijn huis toe waar ik haar rustig op een stoel zette in een kamer met muren vol met krantenknipsels, foto's van eeuwen geleden toen ik echt nog de moordenaars pad bewandelde.

[ bericht aangepast op 22 jan 2017 - 15:54 ]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Tomas Eli Galen - Eyolf

'Breng haar naar binnen. Zorg goed voor haar en als ze bijkomt, haal me dan op. Ik zal afrekenen met onze vier krijgers.' antwoord Mason en ik knik. Voorzichtig til ik het bewusteloze meisje op. Gaan we naar huis? Ja. Ik draai me om, met mijn rug naar de pack toe en wandel rustig met Adelaide in mijn armen naar mijn huis dat wat verop staat. Ik duw de deur open met mijn voet en loop naar binnen waarna ik de deur terug dichtduw met mijn heup. Vervolgens loop ik naar de woonkamer en leg Adelaide met grote zorg neer in de zetel. Mijn vingers grijpen het fleecedekentje vast, die in een mand naast de zetel ligt, en ik leg het zorgvuldig over Adelaide heen. 'Word wakker Adelaide.' mompel ik. Ja want dat gaat helpen. klinkt het sarcastisch. Ik rol even met mijn ogen en ga met mijn vingers even door haar rode haren. 'Lily vermoord me als er iets met jou gebeurd.' Ik zucht eventjes. De achterkant van mijn hand leg ik even tegen haar voorhoofd. Geen temperatuursverhoging, dus dat is wel goed. Haar lichaam staat vol blauwe plekken maar daar kan ik niet veel aan veranderen op dit moment. Ik zucht nog eens en besluit dan dat ik niet veel anders kan doen dan wachten tot ze wakker wordt. Ik loop me vallen in de zetel die recht tegen over de zetel staat waar Adelaide in ligt. Laat het wachten maar beginnen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

---

''Hij heeft wel gelijk, Sereen.'' ik grijns even, natuurlijk heb ik gelijk, duhh! ''Dus, Joey. Hoe is het met de andere vampiers?" ik denk even na, "Ik praat niet zoveel met anderen" verklaar ik, "Ik ben liever alleen." ''Wel uhm...' Ik herinner me net dat ik nog iets moet doen dus uhm, ik zie je later wel oke?'' Wat heeft zij nou inneens? Of beter gezegd, de hele tijd. Zij is waarschijnlijk ook liever alleen ofzo. Serena loopt weg waardoor ze bijna tegen mij op botst ''Uhm sorry.'' ik zeg niets terug en richt me weer op Teagan als ze begint te praten. ''Nou, nu is het gewoon ons, denk ik." een grijns speelt zich weer om mijn mondhoeken, "Wat jammer" mompel ik sarcastisch. Jo       Wilson "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..." Een kleine glimlach kwam op het gezicht van Daimon maar al gauw als die verscheen verdween die glimlach ook al snel. ''Dat komt omdat jij als enigste bent die iets met me doet waardoor ik anders ben...'' ik kijk hem vragend aan en wil iets zeggen maar het lukt niet wanneer hij met zijn vingers langs mijn nek gaat. ''Want normaal bij de meeste had ik al lang hun tere nekje omgedraaid.'' ik wou nog vragen waarom ik anders was maar hij pakte ruw mijn pols vast en tilde me op. Ik schrik me kapot en weet niet wat te doen, ik ben ook veel minder sterk. ''Ik zou maar niet schreeuwen als ik jou was.'' hij rende met hoge snelheid naar zijn huis, tenminste, ik denk dat het zijn huis is, en zet me op een stoel. Ik kijk voorzichtig om me heen, dat zijn geen prettige foto's en krantenkoppen. Ik sta voorzichtig op, "Waarom moet ik hierheen?" vraag ik en probeer mijn angst te verbergen. Ik doe snel een stapje naar rechts zodat ik, als ik naar achter geduwd zou worden, niet weer terug in de stoel zou vallen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

[/center]



''Waarom moet ik hierheen?'' vroeg ze, ik stond met mijn rug naar haar toe mar ik hoorde dat ze opstond en zich een stukje verplaatste ik grijnsde en keek naar een oude krantenknipsel waarop stond; Gezin vermoord, zoon verdwenen. Met mijn vingers ging ik er over heen. ''Ik wist nog hoe ze me smeekte om haar niks te doen, om haar te laten leven ze schreeuwde toen ik haar iets aandeed, net zoals ik mijn vader iets aan deed die dit met mij deed en die jongeren die me neerstaken.'' ik draaide me vlug om en keek naar Jo. ''Allemaal dood dankzij mij, dood omdat ik toen vol woede zat wat er met mij was gebeurd, ik liet een spoor achter van dood en verderf.'' ik liep naar haar toe en streelde weer haar wang. ''Ik vertrouw mezelf niet, jij moet me niet vertrouwen ik lijk misschien niet altijd gevaarlijk maar ik kan ineens omslaan en voordat ik het weet jij iets aan doen.'' Ik liep naar de raam toe en keek naar buiten. ''Dat zal ik mezelf nooit vergeven.''

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

'I may look sweet, but I can turn easily into a sociopath''

"Callie het maakt me niet uit wat mijn vader denkt, maar ik ben nou eenmaal zijn zoon. Hij heeft het zwaaiend alleen ik er nog voor hem ben," hoor ik Elyon zeggen. "Dat snap ik," zeg ik "maar op mijn vrienden en familie te jagen en te verafschuwen gaat te ver,". Ik ril als ik eraan moet denken. Ik weet nog toen ik mijn zus Anya halfdood in het bos vond. Ze was overduidelijk toegetakeld door de elfen die wraak namen. Gelukkig kon ik haar redden, maar ik heb nog steeds trauma's over deze gebeurtenis. "Mijn moeder was een van de weinige elfen die het element lucht kon besturen," zegt Eylon vervolgens gefrustreerd "Omdat jij een fee bent en het element lucht kan besturen zijn de redenen waarom mijn vader jouw haat,". "Aw, dat is echt lief," zeg ik Sacarstisch "Iemand haten vanwege hoe diegene is geboren,". Ik hoor voetstappen waardoor ik mijn vleugels gauw inklap voor mijn eigen en Elyon's veiligheid. Het grootste verschil tussen elfen en feeën is dat feeën vleugels hebben en elfen niet. Ik wordt geknuffeld door Elyon en ik sla mijn tengere armen ook om hem heen. "Ik zal je blijven beschermen," zegt hij vervolgens terwijl hij daarna zijn lippen op mijn voorhoofd drukt waardoor ik kleine glimlach krijg. "Ik zal jou ook blijven beschermen," zeg ik "Ook al zal je daar niet al aan te veel hebben," zeg ik grijnzend. Het element lucht mag dan zeldzamer zijn, je hebt er amper wat aan. En aangezien ik ook niet geweldig met wapens kan omgaan ben ik een gemakkelijk prooi voor vrijwel iedereen.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina