• Feeën, elfen, eenhoorns, weerwolven, vampieren en meerminnen/mannen. Creatures of the night, zo worden ze ook wel genoemd. 's Avonds als jij slaapt komen deze wezens tevoorschijn. Ze leven in het hart van het bos. Met ze allen in harmonie. Alles lijkt soepel te gaan, zover dat kan in de bovennatuurlijke wereld. Totdat een groepje tieners blijft kamperen in het midden van het bos. Hoe zal dat aflopen? Houden de creatures of the night zich verscholen? Of komen ze toch tevoorschijn?


    Creatures of the night:

    Meerminnen/mannen:
    Meerminnen en meermannen zijn erg op zichzelf. Ze leven in een groep, maar hebben weinig contact met de andere creatures of the night. De groep meerminnen en meermannen zijn heel hecht. Ze komen weinig op het land, maar wanneer ze besluiten het land op te komen moet eerst hun staart veranderen naar benen. Die verandering is extreem pijnlijk, ook de verandering van benen naar staart is zeer pijnlijk. De groep leeft in een meer ergens midden in het bos. Alle andere wezens leven rondom het meer. De meerminnen en mannen zijn zeer belangrijk voor de creatures of the night. Want hun zijn de wezens die het meer beschermen, zonder het meer is het niet mogelijk dat de creatures of the night bestaan. Diep in het meer ligt namelijk een zeldzaam kristal die zorgt voor het leven van het bovennatuurlijke.


    Het meer


    het kristal dat ze beschermen.


    Meermin


    Weerwolven:
    Weerwolven zijn zeer trouwe en vriendelijke wezens. Totdat je aan hun familie komt. Dan kun je maar beter wegwezen voor je er niet meer bent. Deze weerwolven zijn niet zoals in de meeste verhalen: een mens dat zeer behaard is en met scherpe tanden en klauwen, Of iemand die wordt gedwongen om met volle maan te veranderen, Nee deze weerwolven zijn gewone mensen die zelf kunnen bepalen wanneer ze in een wolf veranderen, Iedere wolf verandert vanaf zijn/haar 14e levensjaar, om exact dezelfde tijd dat ze zijn geboren, voor het eerst in zijn/haar wolf. Alleen de alfa kinderen veranderen al vanaf hun 12e voor het eerst in zijn/haar wolf. Op de leeftijd van 16 jaar kunnen ze hun mate vinden. Een mate is kort voor soulmate, je tweede helft. Zonder je mate zul je het niet overleven. Tuurlijk kun je je mate afwijzen, maar dan onderga je een vreselijke pijn en sterft je wolf langzaam, totdat je uiteindelijk gewoon een mens bent. Iedere weerwolf heeft een stem in zijn/haar hoofd. Dat is zijn/haar wolf. De wolf heeft een eigen naam en eigen persoonlijkheid.

    Ranken:
    -Alfa en Luna: De hoogste rank die je kunt hebben. Je wordt als alfa geboren en luna wordt als je de mate van de alfa bent. Tuurlijk zijn er ook she-alfa's maar die zijn zeldzaam. Die heb je alleen als de vorige alfa geen zoons kon krijgen. De mate van de she-alfa heet dan een luno. Altijd de oudste zoon van de alfa wordt de volgende alfa. Alle roedel leden moeten respect hebben voor de alfa en luna.
    -Bèta: Tweede in rank. Zorgt voor de roedel als de alfa en luna weg zijn voor zaken.
    -Gamma: Derde in rank. Zorgt als ook de bèta samen met de alfa en luna weg zijn voor zaken
    -Delta: Hoofdkrijger van een roedel. Traint alle krijgers
    -Elder: De ouderen in een roedel. Helpt mee met beslissingen van de alfa en luna. Elders worden gerespecteerd zelfs door de alfa en luna.
    -Omega: Laagste rank. wordt vaak gezien als ongedierte en zwakkelingen. Omega's worden meestal ook in elkaar geslagen door roedelleden.
    -Rogue: Roedelloze wolf. Wordt vaak als gevaarlijk gezien.

    Mates: Je kunt je mate herkennen aan zijn of haar geur. Het is een hele lekkere en sterke geur en je wolf wordt er kalm van. Ook kun je je mate herkennen aan het feit dat als je elkaar aanraakt allemaal tintelingen voelt of als je elkaar in de ogen kijkt er bijna in lijkt te verdrinken. Meestal bij de eerste ontmoeting hoor je je wolf meestal keihard 'MATE' roepen of de mannelijke wolf gromt het. Mates zijn zeer bezitterig en beschermend over elkaar, hoe hoger de rank, hoe bezitteriger en beschermende de persoon is. De mannelijke wolven zijn het ergst. Ze worden jaloers als je ook maar met een andere man praat die niet gemated is en ze laten je geen gevaarlijke dingen doen.

    Matingsproces: Het matingsproces is een proces waarin je laat zien dat zij/hij van jou is. Het begint met marken. Een mark is het technisch laten bijten door je mate. Nadat de persoon je heeft gebeten dan verschijnt zijn/haar wolf op de plek waar je gebeten bent. Een soort tattoo. De mark wordt geplaatst waar de nek en schouder elkaar raken. Je sweetspot wordt het ook wel genoemd. De tweede stap en gelijk ook de laatste stap is het met elkaar doen. Met elke stap van dit proces wordt je geur meer met de ander vermengd waardoor andere wolven ruiken wie je mate is en of je al gemated hebt.


    Weerwolf


    Vampieren:
    Vampieren worden vaak gezien als bloedzuigende monsters. Maar deze vampiers drinken geen mensenbloed, maar dierenbloed. Ze zijn veel vriendelijker dan de meeste mensen denken. Ze zoeken ook geen ruzie met de weerwolven, zoals in vele verhalen wordt gezegd.


    Vampier


    Eenhoorns:
    Eenhoorns zijn van zichzelf heel schuw. Er zijn maar een paar eenhoorns in het hele bos. Het is dan ook zeer zeldzaam als je er een tegen komt. Je komt ze meestal tegen als een gewoon mens. Als mens zijn ze veel minder schuw. Deze eenhoorns zijn net zoiets als een weerwolf. Ze kunnen veranderen van mens naar eenhoorn en hebben ook een stem in hun hoofd. Die net als bij weerwolven een eigen naam heeft en een eigen persoonlijkheid. Alleen hebben eenhoorns geen soulmates en kunnen ze vanaf hun eerste levensjaar al shiften. De eenhoorns zorgen voor het leven in heel het bos. Met hun hoorn kunnen ze zieke dieren genezen en dode planten weer tot leven wekken.


    Eenhoorn


    Elfen en feeën:
    Elfen en feeën zijn bijna hetzelfde. Beide wezens hebben een van de vier elementen als kracht en leven ze in boomhutten. De elfen en feeën zijn nogal nieuwsgierig. Deze wezens hebben gewoon de lengte van normale mensen. Ze kunnen zich veranderen van grootte. Ze zijn of net zo lang als de mens of zoals in die verhaaltjes net zo groot als je pink. De boomhutten zijn klein, maar groot genoeg voor de elfen en feeën om in te leven als ze maar de grote hebben van een pink. Het verschil tussen deze twee wezens is dat de feeën vleugels hebben en de elfen niet. Een ander verschil is dat alleen feeën het element lucht kunnen besturen. Elfen en feeën zijn vaak bij elkaar te vinden. Deze wezens zijn elkaar beste vrienden. De elfen en Feeën hebben een eigen taal, maar ze spreken ook de taal die in de omgeving wordt gesproken.


    Boomhutje


    Elf


    Fee


    Invullijstjes:

    Meermin/man
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (Foto als mens + beschrijving)
    Meermin/Meerman: (Een foto als meermin/man + beschrijving)
    Innerlijk:
    Extra:


    Weerwolf:
    Naam: (Van jezelf en je wolf)
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (Foto als mens + beschrijving)
    Wolfvorm: (Foto als wolf + beschrijving)
    Innerlijk:
    Innerlijk van wolf:
    Rank:
    Mate al gevonden of niet. Zo ja, het matingsproces al voltooid?:
    Extra:


    Vampier:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Hoe ben je vampier geworden:
    Uiterlijk: (foto + beschrijving)
    Innerlijk:
    Extra:


    Eenhoorn:
    Naam: (zowel jezelf als van je eenhoorn)
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (foto + beschrijving)
    Uiterlijk eenhoorn: (Foto als eenhoorn + beschrijving)
    Innerlijk:
    Innerlijk van eenhoorn:
    Extra:


    Elf en feeën:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (Foto + beschrijving. Als een fee bent denk om de vleugels!)
    Innerlijk:
    Welk element bestuur je:
    Extra:


    Mens:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Extra:



    Rollen:

    Meermin/man:
    -(v) Serena Ross DarkOne
    -(v) Teagan Madison Stewart Coronam

    Weerwolf:
    -(v) Lilyana 'Lily' // Lone Red - Rogue Choctaw
    -(m) Tomas Eli Galen // Eyolf - BetaMissBurton
    -(m) Mason Aiden Crawford // Filtrian - Alfa Coronam
    -(v) Adelaide Clarissa Dawson // Phoenix - Omega _InsideFire_
    -(m) Eoin Jace Twain // Midnight - Gamma _InsideFire_

    Vampier:
    -(m) Dysdaimon Dracul Blackwood DarkOne
    -(m) Joey Whistle JoSnape
    -(v) Amelia Roberts Oscura
    -(v) Lucretia Celine Dean Aniketos

    Eenhoorn:
    -(v) Naiomi Kessier // Eretria Mw0
    -(v) Anna Firefly // Nightwish MyDreams
    -(m) Atticus Elias Boaz // Atticus Aniketos

    Fee:
    -(v) Callista 'Callie' Middlemans Trishanakru

    Elf:
    -(m) Elyon Filverel Yelrora Coronam
    -(v) Jo Wilson JoSnape
    -(v) Thalia Fearondarl Saralonde

    Mens:
    - (v) Maya Nova Kayes _InsideFire_

    Regels:
    -Minimaal 100 woorden schrijven
    -Topics worden alleen door mij _InsideFire_ gemaakt
    -Geen perfecte karakters
    -16+ toegestaan, meld het alleen even bovenaan je post in het rood.
    -Reserveringen blijven 3 dagen staan, Tenzij je een goeie reden hebt waardoor het niet lukt.
    -Probeer minstens 1 keer per week reageren.
    .-Maximaal 3 personages
    -Personages komen er pas bij te staan als ze helemaal af zijn!
    -Personages van anderen niet besturen zonder hun toestemming
    -OOC graag aangeven met [] {} of ()
    -Als je met het topic wilt stoppen geef het even door en laat hem/haar dan op een realistische wijze verdwijnen of sterven.
    -Naamsveranderingen doorgeven


    Rollentopic
    Praattopic

    Begin:
    De mensen zijn bezig met het voorbereiden op het uitje naar het bos. De avond begint te vallen. Over 1 dag is het zover. Dan gaan ze maar het bos, waarvan wordt gezegd dat het zeer gevaarlijk en dat als je het betreed je nooit meer terug zal keren. De creatures of the night starten gewoon hun normale nacht.

    [ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 14:04 ]


    We all just wanna be somebody




    Dysdaimon Dracul Blackwood
    Ze liep me achterna ik zat na te denken over wat er net was gebeurd waarom heb ik me zo van me kaart laten brengen door die actie van haar? ik mag geen zwakte tonen en op dit moment doe ik dat wel, wat als ze mij nou ging vermoorden? ik schudde lachend mijn hoofd nee ik zou haar eerder iets aan doen dan zij mij. '''Werd je nou echt verlegen achtig iets?'' vroeg ze ik hoorde haar grinniken, ik merkte dat ze stil stond dus ik besloot om ook stil te staan, ik draaide me niet om en bleef strak naar voren kijken proberen om mijn gezicht in de plooi te houden, liefde is zwak, mijn emoties die ik net toonde en nu nog voelde is zwak, Jo maakt mij zwak, spookte er steeds door mijn hoofd. ''Nee, ik werd niet verlegen.'' ik wist niet of ze me zou geloven, waarschijnlijk niet ze was daar slim genoeg voor, het was overduidelijk dat ze me helemaal overrompelde met haar actie en me daardoor verlegen maakte.



    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    Ook Daimon blijft stilstaan. Hij draait zich niet naar me om wat voor mijn gevoel veel zegt. Wil hij niet dat ik hem op die manier ziet? Of is er een andere reden? "Nee, ik werd niet verlegen" is zijn antwoord. Een stille grijns kan ik niet onderdrukken en ik loop naar hem toe, blijf nog wel achter hem en ga stilletjes op mijn tenen staan,
    "Hoe wil jij het noemen dan?" fluister ik lichtelijk grijnzend. Ik neem geen afstand, hij staat toch met zijn rug naar me toe, maar ik ga wel weer normaal op platte voeten staan. Ik adem bijna onhoorbaar, elk geluid wil ik kunnen horen.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]




    Ze liep naar me toe en ze stond nu wel erg dichtbij ik hoorde haar hart kloppen en haar zachtjes adem halen. ''Hoe wil jij het noemen dan?'' fluisterde ze, ze bezorgde me nu even de rillingen over mijn lijf. ''Ik..'' ik nam even een diepe zucht. ''Ik weet het niet.'' ik dacht na, diep na ik dacht over die gevoelens die ik had bij haar, waarom ze me deed aandeed, waarom ik dit voelde, waarom kon ik juist bij haar niet mijn emoties uitzetten? en de enge gast uit hangen, die iedereen haatte, waarom had ik de drang om haar te beschermen. ''Zwakte.'' zei ik zachtjes. ''Het is zwakte.'' ik vervolgde mijn weg naar de keuken.

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    ''Ik..'' Een diepe zucht verlaat zijn lippen ''Ik weet het niet.'' Even is hij stil, even heb ik het gevoel dat hij ook niet meer gaat antwoorden en mijn hand tikt zachtjes tegen die van hem. ''Zwakte.'' ik kijk op, ''Het is zwakte.'' Zwakte.... Waarom die woordkeuze?
    Nog voordat ik iets kan vragen loopt hij verder. Ik sla mijn armen weer rond mijn middel en loop hem met ongeveer 2 meter verschil achterna. Ik leun weer tegen een deurpost,
    "Dus ik maak je zwak?" ik kijk hem rustig aan, "En je wil niet zwak zijn." vervolg ik mijn verhaal, ik loop naar hem toe totdat ik ongeveer twee centimeter van hem af sta, ik kijk hem recht en zelfverzekerd aan "Dus.... Wat ga je daaraan doen?" ik blijf nog even zo staan en neem dan weer afstand om tegen een muur te leunen en wacht op een antwoord. Geen idee hoe hij zou reageren deze keer. Hij kan boos worden of hij kan zo blijven als daarnet.
    Ik zet mijn nagels in mij zij als extra grip. Mijn blik is rustig, al voel ik me niet zo. Gedachten razen door me heen. Een slimme zet van daarnet? Nee, dat was het zeker niet. Ik kan ook stomme en domme dingen zeggen! Ik adem even diep in en uit om rustig te blijven ademen en mijn hartslag onder controle te krijgen. Mijn blik gaat naar zijn voeten en dan weer naar zijn gezicht.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]



    Dysdaimon Dracul Blackwood

    ''Dus ik maak je zwak?'' zei ze ik bleef met mijn rug naar haar toe staan en drukte mijn nagels in het aanrecht blad. ''En je wil niet zwak zijn.'' vervolgde ze haar verhaal ik hoorde haar naar me toe lopen zodat ze nog maar twee centimeters van me af stond. ''Dus wat ga je daaraan doen?'' zei ze. Ik keek haar aan vele emoties waren te zien, angst, verdriet, woede, liefde alles wat mij in de war maakte ik wist niet wat ik moest doen, woede borrelde in me op, net als pijn, verdriet, angst en liefde waarom moesten al deze emoties tegelijk komen? verward schudde ik mijn hoofd en duwde ik mijn nagels dieper in de aanrecht blad. Mijn tanden klemden ik op elkaar maar de woorden; ''Jou vermoorden.'' waren duidelijk hoorbaar, ik schudde mijn hoofd waarom zei ik dat? ik wil haar niet vermoorden, nooit. Dan zou ik kapot gaan, maar ik weet niet, het is allemaal verwarrend, in vampieren snelheid ren ik naar de eetkamer waar ik op een stoel ga zitten mijn elle bogen op de tafel en mijn handen die ik voor mijn ogen heb. ''Ik ben een monster, ik verdien het niet om iemand lief te hebben, ik verdien het niet om gelukkig te zijn.'' ik kon een snik niet onderdrukken. ''Ik ben een monster en dat zal ik altijd blijven.''
    '''Niemand die mij kan redden.''

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    Ik zie Daimon zijn nagels in het aanrecht. Dat betekent niet veel goeds. Ik voel lichte angst en paniek in me opkomen. ''Jou vermoorden.'' ik hoor aan hem dat hij deze woorden liever niet had uitgesproken. Ik kijk naar beneden maar zeg niets. Want voordat ik iets kan zeggen rent hij weg. Ik blijf even staan maar iets in me zegt dat ik naar hem toe moet. Ik tril een beetje als ik hem zie. ''Ik ben een monster en dat zal ik altijd blijven.'' de woorden schieten bij mij naar binnen. Alsof iemand een kogel door mijn hoofd een schiet, '''Niemand die mij kan redden.'' Ik doe een stapje naar achter, de druk is te sterk om stabiel te blijven staan. Nouja, druk... Het is niet echt. De angst dat hij me echt gaat vermoorden gaat om in een andere emotie. Ik heb alleen niet echt een idee welke emotie.
    Ik loop voorzichtig naar hem toe, het trillen is opgehouden, met een hand strijk ik voorzichtig over zijn schouder, "Vermoord me dan" fluister ik in zijn oor. Er zat een hele klein spottende ondertoon in. Het ging automatisch. Het was niet helemaal de bedoeling om het zo te zeggen. Ach... boeiend.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]



    Dysdaimon Dracul Blackwood
    ''Vermoord me dan.'' fluisterde ze in mijn oor, er knapte iets ik weet niet wat maar het werd ineens zwart voor me ogen ik wist niet meer wat ik deed ruw stond ik op, de stoel viel met een luide klap naar achter ik pakte de pols van Jo vast en brak die. Ik pakte haar keel en duwde haar tegen de muur. ''Daag me niet steeds uit.'' ik gooide haar naar een muur toe. ''Je weet dat ik moeite heb om me te beheersen, daag me niet uit.'' zei ik dreigend, ik liep op haar af en pakte haar haren stevig beet ik trok haar overeind en liep naar de voordeur toe die ik open trok, ik gooide haar naar buiten en sloeg de deur met een klap dicht.

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    Ik doe een stap naar achter wanneer Daimon ruw opstaat en de stoel met een klap naar achteren valt. Hij is boos.. Hij pakt hardhandig mijn pols en breekt hem waardoor ik een kreet slaak. Dan pakt hij mijn keel en duwt me tegen de muur. Ik werk niet tegen, het heeft geen nut, het zou het alleen maar erger maken. ''Daag me niet steeds uit.'' hij gooide me op de grond, langzaam kom ik een beetje overeind. ''Je weet dat ik moeite heb om me te beheersen, daag me niet uit.'' weer komt hij op me af maar deze keer pakt hij mijn haar en trekt me omhoog. Ik bijt op mijn lip om geen geluid te maken. Ik trekt me mee naar de voordeur en gooit me naar buiten. Met een harde klap gooit hij de deur dicht. Ik kom voorzichtig overeind en ga zitten. Langzaam schuif ik naar de muur naast de deur waar ik tegen aan zit. Mijn hand ondersteunt mijn pols en ik kijk even om me heen. Een donkere omgeving. Ik bonk met mijn hoofd tegen de muur en sluit mijn ogen. Zachtjes, heel zachtjes, begin ik te zingen;
    "I don't wanna talk to them
    And all I really want
    Is to start again
    And oh...
    And I...
    Yeah, I've got the lines
    I've got the lines
    Oh, it's brighter this time
    This type of mine
    This disguise
    Oh, you talk, ooh, to me
    Well, nothing's gonna hurt me with my eyes shut
    I can see through them
    I can see through them
    I am drawing pictures I'm evading
    I will not use them
    I will not use them
    Cause I wanna be bigger than life
    Hurt you
    Hurt you"
    Mijn stem word zwakker en ik adem sneller. Ik hou op met zingen en blijf zo zitten. Mijn hoofd doet pijn, niet zoveel pijn als mijn pols. Ik weet dat het mijn eigen schuld was. Waarom vermoorde hij me niet?
    Even open ik mijn ogen


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]



    Dysdaimon Dracul Blackwood

    Ik leunde tegen de muur aan vlakbij de voordeur ik keek wat dromerig naar voren nieuwsgierig keek ik op toen ik gezang hoorde, ze kon zingen en mooi ook, ze had talent ik luisterde er aandachtig naar en merkte dat ik er zelfs kalm van werd, ik merkte dat haar stem zwakker werd en op de gegeven moment stopte de muziek. Voorzichtig liep ik naar de voordeur toe en maakte die open daar zag ik Jo tegen de muur aan zitten. Haar ogen waren gesloten, ze was stil. ''Jo?'' geen reactie. ik hurkte naast haar neer en duwde zachtjes aan haar schouder. ''Jo?'' weer geen reactie. Voorzichtig tilde ik haar op en droeg ik haar naar binnen, ik legde haar zachtjes op mijn bed neer en sloeg de dekens om haar heen, beneden pakte ik spullen om haar gebroken pols in te pakken zodat het kon helen. Ik pakte een emmertje met water en een doekje die ik nat maakte en op haar hoofd legde mocht ze koorts krijgen. Naast haar op de nachtkastje zette ik een glaasje water neer met twee paracetamols voor de pijn. Ik streelde haar wang. ''Het spijt me.''
    Ik stond op en liep naar beneden, de keuken in waar ik uitgebreid begon te koken voor mezelf maar ook voor haar mocht ze dadelijk al wakker worden.

    Jo       Wilson

    "I Don't Play by the Rules of the Game..."


    Ik schrik op als ik voetstappen dichterbij hoor. Langzaam open in mijn ogen en kijk het persoon aan. Het was een man, langer dan mij en sterk. Het leek op een vampier. Ik denk ook dat het een vampier is. Hij kijkt even naar het huisje, "Heeft hij je eruit gegooid?" vraagt de vampier. Ik knik voorzichtig. Hij pakt mijn bovenarm vast en trekt me omhoog. Een harde klap maakt alles om me heen zwart.
    Mijn ogen schieten open en ik merk aan mezelf dat ik onregelmatig adem. Had ik dit net gedroomd of is het echt gebeurd? Ik kijk om me heen, dit is het huis van Daimon. Maar... Was het nou een droom? Ik ga voorzichtig zitten en knak door mijn pols, au! Er valt een doekje van mijn hoofd. Ik wrijf over mijn voorhoofd, het doekje was nat, koud water. Naast me zie ik een glas water met twee paracetamols. Of het was een val, of Daimon wil me toch niet dood hebben.
    Voorzichtig haal ik de deken van mijn benen en gooi ik ze over de rand van het bed. Ik sta voorzichtig op en tril een beetje door de kracht die op mijn benen komt. De hoofdpijn zet op, bonkende hoofdpijn. Even heb ik het gevoel dat ik flauw ga vallen en grijp naar de muur die me staande houd. Na een tijdje houd het op en ruik ik iets. Eten ofzo. Mijn hand glijd langs de muur voor het geval dat ik weer bijna omval te voorkomen en loop ik naar de deur om de kamer uit te gaan. De deurklink voelt koud aan, ik schrik ervan en trek mijn hand terug. Langzaam pak ik de deurklink weer vast en doe de deur open. Ik loop voorzichtig naar beneden en zie Daimon.
    "He" zeg ik zacht, "Wat ben je aan het doen?" ik ben even stil, "Waarom ben ik terug?" ik kijk hem rustig aan, hoe ik me deze keer ook voel. Zoveel, na pijn, kan ik ook niet voelen. Angst dat hij me nog een keer pijn doet? Zeker wel. Hij is onvoorspelbaar.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Lillyana 'Lilly'       Lone Red


    " The Tiger and the Lion may be more powerful, but the Wolf does not perform in the Circus! "



    Terwijl ik mijn verhaal deed zag ik dat Mason moeite had zich in te houden, maar Red in mij liet weten dat dit sowieso Filtairn zou zijn. Na mijn opmerking over zijn roedel begon Mason dreigend te grommen, maar echte indruk maakte hij niet op mij. ''Ik heb mijn roedel prima onder controle, ik kan ze met een enkel woord ze laten bevelen jou vermoorden, dus rustig aan, Red. Ik wacht nog steeds op een excuses, weet je? Ik weet zelf ook wel dat ik die van een miezerige rogue als jou niet ga krijgen, dus doe ik daar ook geen moeite voor. Het verbaast me ook niet dat je geen hart hebt en zomaar iemand vermoordt, de alpha nog wel. Als je een rematch wilt, kan je die nog altijd krijgen. Ik ben voor altijd bereid om de titel van zowel mij als mijn vader te verdedigen, Lone Red.'' Ik merkte aan de toon waarop hij dit zei dat hij flink pissig was. Maar ik bleef kalm en staarde hem strak terug in de ogen aan. Red nam steeds meer controle over mij, maar gelukkig kwam op dat moment Adelaide, die achter mij kwam staan.
    Mason kreeg ondertussen versterking van zijn beta, Tomas en al gauw kwam zijn gamma, Eion er ook aan. Nu pas kon ik merken dat Mason zich op zijn gemak voelde. Hij was nu in de meerheid, dus zou me makkelijk aankunnen. ''Je stelt me teleur, Lilly.'' Bij deze woorden rol ik even met mijn ogen en laat ik een zucht. Zijn ogen worden spleetjes. ''Ik had gedacht dat je beter zou weten, of tenminste Lone Red. Het maakt me niet uit dat jij Adelaide aan je zijde hebt, ik heb nog altijd een hele roedel die altijd naar me luisteren. Ik ga niet met je vechten, Lilly, daar wil ik mijn energie niet aan verspillen. Wees verstandig en verdwijn van het gebied van mij en mijn roedel. Nu het nog kan.'' De hele tijd had ik mijn blik op Mason gehouden, maar nu ging mijn blik toch even naar Tomas, waarbij ik lijk te verdrinken in zijn ogen. Een paar seconden bleef ik hem aankijken, waarna mijn blik toch weer naar Mason ging. 'We weten allebei dat je geen gevecht met de dochter van je voormalige Delta aan zou gaan. Mijn vader had veel respect in jou roedel,' Ik sprak jou extra duidelijk uit, om Mason wat bozer te maken. 'Mijn vader heeft je geholpen om te worden wie je nu bent en niet alleen jou vader.' Red kwam steeds verder omhoog, maar ik mocht haar nu niet haar gang laten gaan.
    ''Lilly, weet dit: ik zal altijd aan je zijde staan. Het boeit me niet dat hij mijn mate is. Jij bent mijn zus en daarmee ook het belangrijkste wat ik nog heb.'' Even leek het alsof ik van de aardbodem was gevallen. Het boeit me niet dat hij mijn mate is. Deze woorden bleven door mijn hoofd galmen. Ik kwam weer bij zinnen, toen Adelaide mijn hand stevig vast pakte. ''Wij tegen de rest van de wereld. Weet je nog.'' Ik zie een korte glimlach op haar gezicht, maar al snel staarde ze weer naar Mason, Tomas en Eidon. ''Mason, verwacht maar niet dat ik nog in deze roedel zal blijven. Ik heb teveel meegemaakt hier. Lilly is mijn zus en ik accepteer niet dat je zo tegen haar doet. Hierbij verlaat ik doe roedel en hoop ik hier nooit meer te hoeven terug te keren.'' Ik schudde mijn hoofd en draaide Adelaide zo dat zowel ik als zij met onze rug naar de roedel stond. 'Ik kan het niet toelaten dat je dit doet,' ik keek Adelaide zeer streng aan. 'Door je mate af te wijzen laat je niet alleen Phoenix sterven, maar ook Filtairn.' Ik liep weer in de richting van Mason, totdat er een armlengte tussen ons in was. 'Ik ben hier niet om je roedel uit elkaar te halen,' fluisterde ik tegen hem. 'Het was enkel mijn zusje, je zult me niet meer zien,' Terwijl ik me omdraai, keek ik Tomas nog eens diep in zijn ogen en draaide me toen volledig weg. 'Jij hoort hier Adelaide,' sprak ik mijn zusje toe terwijl ik verder liep. 'Owja, ik ben niet de enige indringer op je terrein. Ruik je dat Mason?' Ik draaide me weer terug om naar de Alpha. 'Je hebt ongewenst bezoek, is dat nou een pure mens?'


    Do I look like Mother Teresa?



    Mason Aiden Crawford
    ''Sometimes, you have to forget what you want to remember what you deserve.''
    Werewolf • Alpha • Nineteen years old • The forest • With Lilly and the pack



    De hele tijd blijf ik kalm, hoe moeilijk dat ook is. ''We weten allebei dat je geen gevecht met de dochter van je voormalige Delta aan zou gaan. Mijn vader had veel respect in jou roedel. Mijn vader heeft je geholpen om te worden wie je nu bent en niet alleen jou vader.'' Zegt Lilly uitdagend, maar ik probeer kalm te blijven zodat zij haar zin niet krijgt. ''Mason, verwacht maar niet dat ik nog in deze roedel zal blijven. Ik heb teveel meegemaakt hier. Lilly is mijn zus en ik accepteer niet dat je zo tegen haar doet. Hierbij verlaat ik de roedel en hoop ik hier nooit meer te hoeven terug te keren.'' Laat Adelaide, de omega, aan me weten. Ik wil mijn schouders ophalen, want veel boeit het me niet maar Filtairn is het daar niet mee eens. Ik sluit hem van me af en focus me op Lilly die nog altijd tegenover me staat. Als ze Adelaide haar woorden tot zich laat bezinken, draait ze zich om en praat haar zusje streng toe. Daarna loopt de roodharige rogue op me af, totdat er een kleine afstand tussen ons is. Ik heb geen flauw idee wat ze gaat doen, maar ik ben sowieso voorbereid. ''Ik ben hier niet om je roedel uit elkaar te halen. Het was enkel mijn zusje, je zult me niet meer zien.'' Gelukkig, ze dondert op van mijn terrein. Hopelijk blijft ze voor altijd weg en steekt ze haar neus niet meer in de zaken van mijn pack en mij. Ik merk dat Lilly steeds naar Tomas blijft kijken en hier irriteer ik me mateloos aan. Tomas is verstandig, dat weet ik, maar hopelijk is hij verstandig genoeg om niet verliefd te worden op een rogue. En al helemaal niet op die miezerige rogue genaamd Lilly. Ze spreekt haar zusje nog even toe en brengt dan ook nog het vuile lef er vandaan om mij aan te spreken. ''Owja, ik ben niet de enige indringer op je terrein. Ruik je dat Mason?'' Ze draait zich naar me om en ik moet moeite doen om niet alle haren uit haar hoofd te trekken. '''Je hebt ongewenst bezoek, is dat nou een pure mens?'' Haar opmerking is onnodig en ik wil haar toe bijten dat ze een leugenaar is, maar ik ruik het ook. Een mens, op mijn terrein. ''Mensen zijn onschuldig. Jij echter niet. Verdwijn, Lilly, ik wil je hier niet.'' Ik begin kwader en kwader te worden door Lilly, dit wordt ook door Filtairn sterk beïnvloed. Ik krijg er erge moeite mee om niet te veranderen in mijn wolvenvorm. Ik richt mijn woedende blik op Lilly en probeer haar te intimideren als alpha zijnde. Als ze een gevecht wilt, kan ze het krijgen.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''


    Adelaide Clarissa Dawson // Phoenix

    Don't ever mistake my silence for ignorance, my calmness for acceptance or my kindness for weakness.

    Lilly draaide ons zo dat we met onze rug naar de roedel toe stonden. ''Ik kan het niet toelaten dat je dit doet,'' Ze keek me streng aan. ''Door je mate af te wijzen laat je niet alleen Phoenix sterven, maar ook Filtairn.'' Lilly draaide zich weer naar Mason en fluisterde wat in zijn oor. Waardoor Phoenix compleet over de rooie ging. Rustig Phoenix. ''Jij hoort hier Adelaide.'' Ze liep verder, maar draaide zich nog even snel om. ''Owja, ik ben niet de enige indringer op je terrein. Ruik je dat Mason? Je hebt ongewenst bezoek, is dat nou een pure mens?'' Verbaast snoof ik eens in de lucht en inderdaad kwam de geur van mens me tegemoet. ''Mensen zijn onschuldig. Jij echter niet. Verdwijn, Lilly, ik wil je hier niet.'' Mason zag eruit alsof hij elk moment kon veranderen in zijn wolf, ik wist dat ik als zijn mate zijnde hem moest kalmeren, maar ik weet niet echt hoe hij zal reageren als ik hem ineens in een omhelzing neem. Ik heb zojuist nog gezegd dat ik zijn roedel wou verlaten. Ik nam Lilly in een omhelzing en fluisterde in haar oor: ''Ik hoor hier misschien, maar zo voelt het niet.'' Een verdwaalde traan liep over mijn wang die ik snel wegveegde. ''De trainingen gaan wel door hé?'' Fluisterde ik heel zachtjes, zodat ik zeker wist dat de drie hoogst gerankte wolven het niet zouden horen. Ik liet haar los en liep richting Mason, Thomas en Eoin. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. ''Ik zie je gauw weer zus.''

    [ bericht aangepast op 27 feb 2017 - 17:16 ]


    We all just wanna be somebody

    Atticus Elias Boaz
    "Ace"
    Unicorn



    Those who don’t believe in magic, will never find it



    Met een rustige maar zelfverzekerde tred loop ik door het bos. Dit deel van het bos komt niet overeen met de plattegrond in mijn hoofd.
    Schichtig laat ik mijn ogen over de laaghangende takken van de bomen glijden, wachtend op een teken zodat ik op de vlucht kan slaan. Ik voel me heel ongemakkelijk en ik leg mijn hand in mijn nek om even weer kalm te worden en helder na te denken. Plotseling kraakt er een takje in de verte en ik spits mijn oren, mijn hele lichaam in opperste staat van paraatheid. Transformeren op dit moment is geen goed idee omdat mijn lichaam de eerste tien minuten helemaal verbaasd is dat ik in een eenhoorn kan veranderen. Het duurt dan weer even om op gang te komen en mijn lange benen wiebelen te hele tijd onder me vandaan. Dus als ik nu zou transformeren, zou ik in het nadeel zijn.
    Het blijft stil, ik hoor alleen de wind ruisen door de bladeren en ik loop weer verder. Mezelf vervloekend dat ik alleen op pad ben gegaan.

    [ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 11:36 ]


    I have seen my own sun darkened

    Lucretia Celine Dean
    "Luce"
    Vampire



    You can’t trust a vampire, trust me



    Vanuit mijn plekje in een boom waait de wind door mijn haren. Het is een zacht en loom briesje, ten teken dat het avond begint te worden. Alweer. Steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw. Ik heb al zoveel avonden meegemaakt dat ik de tel kwijt ben geraakt.
    Het leven, of hoe je mijn bestaan ook wilt noemen, heeft absoluut geen waarde meer. Ik sluit mijn ogen en leun met mijn ogen dicht tegen de harde bast van de boom. Slapen gaat hem toch niet worden, denk ik sarcastisch. Dan hoor ik in de verte het geluid van wolven. Mijn keel brandt en ik realiseer me dat ik al niks meer heb gegeten sinds dat ik me had afgesloten van de vampierbende waar ik tien jaar bij had geleefd. En dat is nu al zes dagen geleden…


    [ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 12:00 ]


    I have seen my own sun darkened