[RPG • 250] Hotel Aphrodite (16+) [Speeltopic] - Speeltopics

Ik bekeek Romy even van top tot... heup? De rest werd door de lakens aan het zicht onttrokken. Ze zag er best uitgeslapen uit – wat ironisch was gezien ze niet had uitgeslapen.
      ‘Wat is er aan de hand daar?’ vroeg ze met een schorre stem, die was duidekijk nog niet helemaal wakker. Stiekem bedankte ik degene die daarboven zat voor het aanhoren van mijn smeekbede. ‘Is iedereen al zo vroeg op voor ontbijt?’ ze keek me aan met haar grote bruine ogen. Ik besloot dat ik het nieuws later wel zou brengen, of ze zou het wel horen aan de ontbijttafel. Voorlopig liet ik haar echter nog wel even onwetend, want Romy die rustig was en naar me luisterde kon ik nog aan. Romy die drama schopte was een geheel ander verhaal. Er hing een plukje haar voor haar gezicht dat mij irriteerde. Geconcentreerd veegde ik het dus uit haar gezicht en stopte het acher haar oor.
      ‘Maak je maar geen zorgen, Zeke had volgens mij een soort Archimedes momentje,' loog ik en sloeg de dekens van me af. Verdomme, wat was het koud. ‘Je weet wel, met “eureka!”’ Wat een heerlijk onzin verhaal Max. ‘Ik hoop voor hem dat het koffiezetapparaat het nog doet, anders vermoord ik die gast met mijn blote handen, Kerstmis of geen Kerstmis.’ Ik stond op en liep naar mijn kledingkast toe en trok een joggingbroek aan. Voor Romy trok ik een vest uit mijn kast en gooide het over mijn schouder op het bed – ze droeg nu namelijk niet veel meer dan een kanten nachtjurkje wat er niet heel warm uitzag. ‘Heb je eigenlijk nog last gehad van die nachtmerrie?’ De vraag kwam er een beetje bot uit en ongeïnteresseerd – wat ik eigenlijk ook was maar goed. Opnieuw. Ik schraapte mijn keel en draaide me naar Romy toe zodat ik haar kon aankijken. ‘Alsin, heb je goed geslapen?’

‘Laelia was de naam toch?’ vroeg hij zachtjes en ik voelde zijn aanwezigheid steeds dichterbij komen, terwijl ik zo met mijn rug naar hem toe stond. ‘Houd je van koken? Of bakken? Sta je graag achter de keuken?’ Zijn lichaam drukte tegen mijn rug aan en zijn – warme – adem voelde ik in mijn nek. Het maakte mij een tikkeltje nerveuzer en ik kneep van de spanning bijna een ei fijn dat ik net had gepakt. ‘Maak voor mij maar waar je het beste in bent, okay?’ vervolgde hij zachtjes en hij sloeg zijn armen om mijn middel heen. Ik haalde scherp adem toen hij dit deed. ‘Geen haast, ik ben een geduldig persoon.’ Oké, ik nam terug wat ik over Nika had gezegd. Dat hij gewoon zo mijn personal space binnenwalsde en me zo – weliswaar geforceerd – aanraakte, liet me nogal ongemakkelijk voelen; correctie: zeer ongemakkelijk. Mijn nekharen gingen overeind staan toen hij ‘dus.. In welk ontbijt gerecht ben je het best?’ in mijn oor fluisterde. Vanuit mijn ooghoek gluurde ik naar hem voordat ik mijn ogen neersloeg.
      ‘Ik eh wilde–’ mijn stem sloeg een octaaf over en ik schraapte gehaast mijn keel ‘–sorry. Ik wilde een omelet voor je maken met wat bacon en groente... Ik denk dat ik daar wel goed in ben.’ Subtiel probeerde ik zijn handen van mijn middel weg te halen. ‘Uh vind je het erg? Ik moet uh– ik heb ruimte nodig.’ Ik gaf hem een voorzichig zetje tegen zijn borst en draaide mijn rug weer naar hem toe. ‘Ga anders zitten of zo? Wil je koffie? Ik kan ook koffie maken? Of wil je thee?’ ratelde ik en begon op het tempo van een sneltrein voor hem een boerenomelet te maken. ‘Ik ben trouwens inderdaad Laelia... Nika toch?’ Ik keek even naar hem om met een vragende blik. ‘En ik sta graag in de keuken.’

Het bleef een hele poos stil aan Nika's kant. Eigenlijk zou ik dat verdacht moeten vinden, maar de stilte stelde me eerder gerust. Het kwam niet vaak voor dat het zo stil was in dit hotel en tegelijkertijd ook nog aangenaam. Nadat ik het beslag voor de omelet klaar had goot ik het in de koekenpan. Plotseling voelde ik zijn vinger on mijn kin en draaide hij mijn gezicht wat naar hem toe.
      ‘Nika? Wat d–’ Voor ik het goed en wel doorhad had hij zijn lippen op die van mij gedrukt. Nika, waar dacht je meebezig te zijn? Wilde je zo graag dood? Zou Cassius hem vermoorden? Zou het tegen de regels zijn? Zou ik ook afgemaakt worden? Zaten we nu allebei diep in de nesten? Goddamnit Nika. Mijn hoofd sloeg op hol en ik begon langzaam in paniek te raken terwijl Nika's lippen nog steeds soort van vastgeplakt zaten aan de mijne. Ik klapte volledig dicht en dacht niet meer helder na. Zodoende dat mijn lichaam gelukkig voor mij dacht: zonder het door te hebben haalde ik hard uit naar zijn gezicht en duwde hem van me af. Nou ja, ik haalde hard naar hem uit voor mijn doen, maar waarschijnlijk voelde het meer als een vriendschappelijk klopje tegen zijn wang.
      ‘Ben je helemaal gek geworden?!’ vrroeg ik geschokt en mijn stem sloeg alweer over. Hopelijk had niemand ons gezien of gehoord.