[RPG — 250] California University • Speeltopic - Speeltopics

14 feb 2017 - 11:14 badgalriri is offline

a m b i t i o n.

intelligence without ambition is like a bird without wings
© badgalriri & Mouli & Bellamy_Blake & BeysUnbornTwins

INTRODUCTIE
Gelegen in het zonnige California staat één van de beste universiteiten ter wereld. Studenten van alle continenten reizen af naar Amerika om een plaats te claimen, en alleen de beste van de beste krijgen het voorrecht om zich aan te sluiten bij het programma. Alles draait hier om ambitie en succes, en als je de druk niet aan kan word je zonder enig medeleven van de campus gegooid. Het enige moment voor de studenten om stoom af te blazen is in het weekend, wanneer de school grote feesten organiseert.

PLOT
In deze RPG volgen wij het drukke leven van de studenten die aan hun tweede jaar beginnen op de University. De druk om in het programma te blijven stijgt, en daarnaast hebben ze ook nog persoonlijke problemen; vriendschap, liefde en haat relaties zijn onvermijdbaar op de campus.
De inschrijvingen voor sororities en fraternities zijn weer open en dit keer hoeven onze studenten zelf niet de ontgroening te ondergaan. In het midden van de campus staan twee grote huizen tegenover elkaar. In het meest moderne huis bevinden zich de leden van Alpha Tau Omega (girls only). Het huis is wit aan de buitenkant, met vele felgekleurde bloemen in de voortuin. Van binnen is het gezellig en netjes, precies zoals je het zou verwachten. De keuken is schoon en heeft maar liefst twee koelkasten, waarvan één er alleen maar gevuld is met wijn. Als je de wenteltrap op loopt naar de eerste verdieping kom je chique hal terecht die gelinkt is aan enkele slaapkamers en badkamers. Enkel het hoofd en de belangrijkste leden van de sorority slapen hier.
Hier tegenover staat een huis met een donkere uitstraling waar de leden van Alpha Delta Phi (boys only) hun tijd doorbrengen. Het huis heeft een luxe, grote openhaard met enkele leren stoelen ervoor. Doordeweeks wanneer de leden klaar zijn met studeren wordt hier vaak een sigaar gerookt of whiskey gedronken. Daarnaast hebben een grote ruimte onder het huis, wat voorheen een wijnkelder was. Tegenwoordig wordt het gebruikt wanneer er iets minder legale dingen worden gedaan. In een grote, gesloten kast, ligt veel wiet en hasj en zwaar gestookte drank.
Elke week wordt er wel een feest gegeven en het bestuur van de universiteit heeft besloten dat ze het om en om mogen organiseren. Over de rest van de campus staan dorms, die elk worden gedeeld door twee studenten.

HET PROGRAMMA
In een intensief en zwaar toelatingsproces dat al begint in januari het jaar ervoor, wordt er van de studenten gevraagd een motivatiebrief van tien pagina’s te schrijven, daarnaast moeten ze verscheidene toetsen maken en met minstens een acht daarvoor slagen. Ze worden getest op hun intelligentie, ambitie en geduld. Pas in juli wordt er bekend gemaakt wie van de tienduizenden aanmeldingen één van vijfduizend plekken heeft kunnen bemachtigen.
De universiteit biedt een wijde variatie aan studies aan.

• Medicine
• Science
• Biology
• Physiology
• Economics
• Law

• Politics
• Engineering
• Architecture
• Art
• History
• English literature

Naast deze studies zijn er ook buitenschoolse activiteiten te volgen. Er is niks verplicht maar het is normaal om er in ieder geval één te volgen.

• Track and field
• Swimming
• American Football (alleen jongens)
• Tennis
• Cheerleading (alleen meisjes)

Van deze sporten blinken het football– en swimming team het meest uit. Ze zijn er altijd bij op grote toernooien en de bekers die ze winnen worden dan ook prachtig tentoongesteld in een speciale beker kast, die zich in het hoofdgebouw van de school bevind.

Plekken American Football

ROLLEN VOL

Naam — Studie — FC — Q — Pagina
Vrouwen
• Allison Diana Kennedy — Medicine — Holland Roden — Cotrona — ...
• ... — Politics — Camila Morrone — BeysUnbornTwins — ...
• ... — ... — ... — Soco — ...
• Jacelyn Claire Deveraux — Law — Danielle Campbell — Pennyworth — 1.3
• Hensely Juliet Deveraux — Medicine — Suki Waterhouse — Marlow — 1.4
• ... — Art — Daisy Smith — Granian — ...
• Lucy Imogen Brown — Science — Izzy Bizu — JudithSuzann — 1.6
• ... — ... — Courtney Eaton — greenlight22 — ...
• Rosaline Kennedy — English Literature — Sophie Turner — Amatis — 1.7

Mannen
• Alec Flether Nichols — Law — Miles Teller — badgalriri — 1.6
• Franklin Wesley Cunningham — Engineering — Cole Sprouse — Bellamy_Blake — 1.3
• ... — Art — ... — Mouli — ...
• Aurelian Gael Agard — Art — Jon Kortajarena — Yugen — 1.3
• ... — History — ... — Mabel — ...
• Santiago Cruz Richardson — Art — ? — MieczysIaw (Saar) — 1.7
• Matthew Austin Parker — Architecture — Josh Levi — GusWaters — 1.6
• ... — ... — ... — Pharmaceutical — ...
• Alexander Jaeden O'Donnel — Economics — ? — Mieczyslaw 2 — 1.7

REGELS

TOPICS
[url=]Rollentopic[/url]
Praattopic O1
[url=]Speeltopic[/url]

HET BEGIN
Vrijdagavond, zeven uur. Alle lessen zijn afgelopen en het weekend kan officieel beginnen. Vanavond is het de beurt aan de mannelijke leden van Alpha Delta Phi om weer een groots feest te geven. Op dit moment zijn onze chars aan het eten, chillen of zich aan het klaarmaken voor het feest. Hoewel ze nu in hun tweede week zitten, hebben ze de druksverhoging gevoelt en er zijn dan ook enkele die het feest liever over slaan om te leren.

lay-out van rpg van camoulli *met toestemming

i tried to buy your pretty heart, but the price too high

20 feb 2017 - 22:18 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Lucy Imogen Brown
I'm not arguing
I'm simply explaining why I am right

Science – Cheerleading – 20 - Outfit

We waren pas twee weken bezig in het nieuwe schooljaar maar de werkdruk was nu al ongelofelijk hoog. Ik was dan ook al lange tijd hard aan het werk geweest en had in die twee weken nog niet echt de tijd genomen om met anderen te praten over de vakantie of überhaupt vrije tijd gehad om te socializen. Ik zat aan mijn bureau en maakte wat laatste opdrachten die ik moest voorbereiden voor een van de volgende colleges van de komende week. Zodra ik dit af had hoefde ik gelukkig even niets meer te doen en kon ik dus genieten van de vrijheid die het weekend te bieden had. Ik had besloten naar het feest te gaan dat vanavond werd georganiseerd door de jongens. Afgesproken met anderen had ik niet, maar ik zou wel merken wie ik daar zou treffen, daarbij kon ik altijd nog terug naar de dorm gaan als ik het niet naar mijn zin had. Ik had het niet verwacht, maar ik keek toch wel uit naar wat tijd om gewoon even los te gaan, dat betekende niet dat ik me meteen klem ging zuipen maar wat loskomen kon altijd. Bijna de hele zomer hadden mijn ouders gepraat over het feit dat je studententijd juist een periode is voor feesten terwijl je ook veel leert, blijkbaar hadden ze door gekregen dat ik lang niet alle feestjes had bezocht en me eerder bezighield met het hooghouden van mijn cijfers – en dat terwijl ik juist het idee had dat ik voor mijn doen heel ‘los’ was geweest. Het had succes gehad, maar nu was ik er ook wel achter dat ik toch ook wat socialer moest gaan doen, iedereen leek namelijk een gigantische vriendengroep te hebben en in dat opzicht leek ik wat achter te liggen. Dat betekende natuurlijk niet dat ik geen vrienden had, integendeel, ik had er behoorlijk was, maar ik ging nou eenmaal niet vaak mee met uitstapjes en dat was hetgeen dat ik dit jaar zou gaan veranderen zonder dat mijn cijfers erop achteruit zouden gaan.

Ik stond op van mijn bureau waar in die korte tijd al weer een grote chaos was ontstaan, ik was echt vreselijk als het om organiseren ging. Ik had het gewoon niet in me, en hoezeer ik ook mijn best deed de chaos kwam altijd weer terug. Ik schoof snel wat spullen op een stapel om het toch nog enigszins ‘netjes’ te maken waarna ik naar mijn kledingkast liep om te kijken wat ik aan zou gaan trekken. Ik besloot al snel om niet al te moeilijk te doen en een lange broek te combineren met een vrolijk shirt. Ik ging snel de badkamer in waar ik zorgde dat ik er goed uitzag en ging toen al snel op weg naar het gebouw waar het feest plaats zou vinden, ik was nieuwsgierig naar wat deze avond ging brengen en hoe dronken iedereen al zou zijn.

[ bericht aangepast op 21 feb 2017 - 17:02 ]

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

20 feb 2017 - 23:42 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A L E S S I O R O S S I

“Me? I go wherever the wind blows…and wherever the whiskey shots are half price.”

Ik staarde afwachtend naar Emilia en slikte even diep toen de vloek haar lippen verliet. "Fuck Alessio." Ik bleef haar aankijken. Ik had haar mening hierop nodig. Ze was de enige bij wie ik niet koppig was. Onze band was zo hecht en ik wist dat zij wist wat het beste voor me was. "Ryder ziet er in ieder geval heel goed uit." Ik grinnikte even. Daar had ze echt gelijk in. Het brak de gespannen sfeer die om me heen leek te hangen. "Ik denk dat als je Ryder echt leuk vind je het Diego gewoon moet vertellen en dat hij niet moet zeuren, want als hij je blij maakt dan is dat alleen maar goed." Ik keek even ongemakkelijk naar mijn handen die met een touwtje stof van mijn shirt speelde. Emilia kwam dichter bij me zitten en ik draaide mijn gezicht terug naar haar. "Als je enkel met hem naar bed gaat voor het naar bed toe gaan dan zou ik er mee ophouden, in dat geval zijn er nog veel meer vissen in de zee." Ik zuchtte diep en legde mijn hoofd op haar schouder en hield haar arm vast. "Ik weet het gewoon niet. Ik denk dat ik oprecht misschien wel iets voor Ryder ben gaan voelen, maar Ryder doet niet aan liefde. Ik wist het echt niet meer. Ik wist dat ik beter kon ophouden, seks was het niet waard om Diego pijn te doen. Het was mijn beste vriend. Soms werd ik best moe van mezelf maar zoals ik nu zat waren alle zorgen niet zo aanwezig. Ik was allang blij dat Emilia me niet hier om gek ging aankijken. "Waarom gaan dingen altijd lastig." Lachte ik een beetje pijnlijk. "Denk je dat ik Diego wel moet vertellen dat het is geweest als ik het afsluit?" Ik schudde even mijn hoofd. Het vraagstuk over mij en Ryder bleef rondzweven in mijn hoofd. Moest ik het beeindigen? Ik betrapte mezelf dat ik het niet wilde stopzetten, maar waar deed ik het eigenlijk voor. Was ik echt iets voor de jongen gaan voelen? Ik wist van zijn kant hoe het zat, hij was er duidelijk mee geweest en ik had het geaccepteerd. Ik kon niet ineens meer gaan verlangen. "Ik wil gewoon iemand vinden, waarom is deze school zo hetero." Ik rolde lachend met mijn ogen maar meende deel van de statement wel. Ik sloeg mijn arm terug om Emilia. "Sorry voor de moodkill, ik zal het goed maken met drank en een dansje?" Ik glimlachte naar haar. Ik trok haar iets dichterbij. "En bedankt, bedankt dat je er altijd bent." Emilia was echt mijn soulmate, ik wist niet wat ik zonder haar was. "En als je een leuke vent ziet, mij is verteld dat ik een goede wingman ben." Ik wiebelde lachend met mijn wenkbrauwen naar mijn beste vriendin.

[ bericht aangepast op 26 feb 2017 - 22:36 ]

We're all mad here.

21 feb 2017 - 13:40 Paesano is offline

Paesano 15155

HENSELY “HENSY” JULIET DEVERAUX

20 • Student • Medicines • Her own dorm • Alone > Matthew

"Weet je, ik zal je helpen met je paper als je belooft dat je vanavond gewoon plezier gaat maken, goed?" stelde Matthew toen voor, iets wat Hensely eigenlijk helemaal niet wilde. “Nee nee, ik maak mijn paper wel opnieuw, alleen. Graag gewoon nu, als het kan,” antwoordde ze op zijn voorstel.
Stiekem had ze gehoopt dat hij naar die opmerking was vertrokken, maar hij leek het helemaal niet gehoord te hebben. Don’t get her wrong, ze hield van die jongen, maar hij leek echt niet te begrijpen dat zij en feestjes gewoon geen goede match waren. Iets wat Hensy zacht gezegd ergerde.
”Ik ben er al helemaal klaar voor, dus geen tijd te verliezen!" riep de jongen voor haar enthousiast uit, waarna hij haar mee naar buiten trok. Hensely protesteerde even, maar liet Matthew toen maar zijn gang gaan. Ze besloot dat zodra ze bij het feest aangekomen waren en Matthew uit haar zicht was, ze zo snel als ze kon terug zou gaan naar haat eigen, vertrouwde kamer. Matthew baande zijn weg door de gangen met Hensely achter zich aan. De jongen leek erg enthousiast, leuk voor hem, maar wat moest zij hier nu doen? Zelfs als ze het handboek “Feesten voor Dummies” had, zou ze nog niet weten wat te doen.
Ze waren aangekomen, dat was te horen aan de luide (en enorm slechte) muziek. "Wel dit is hoe een feestje er uit hoort te zien,” glimlachte de naar Hensely. Ze gaf hem een zwakke glimlach terug.
“Kom.” Hij wandelde stevig door naar een voorbeeld Hensely onbekende jongen. Oh god, oh nee. Alarm, alarm. Onbekend persoon alert. Matthew, wat deed je nu? Probeerde hij haar nu expres ongemakkelijk te maken?
”Hey makker,” begroette Matthew de jongen enthousiast. Naast deze jongen stond een andere meid, die ze zeker vaker had gezien - de naam van dit meisje was Tessa dacht ze. “Oh Hensely, dit is Jeaden, Jeaden Hensy,” stelde hij de twee aan elkaar voor. Ook hem gaf ze een korte glimlach. Ze keek kort de ruimte rond. Ze voelde zich ontzettend ongemakkelijk, terwijl ze pas ruim twee minuten binnen was.
”Ik ga wel.. Eh, wat te drinken.. Halen, denk ik,” zei Hensely zachtjes tegen het drietal, waarna ze zich snel uit de voeten maakte.

[ bericht aangepast op 21 feb 2017 - 13:41 ]

That is a perfect copy of reality.

21 feb 2017 - 14:27 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Jeaden
Economics • Track & Field • Kickboxer • @ the party • Alone

'If strippers can be called exotic dancers,
then drug dealers should be called exotic pharmacist.'

'Try to break me
And I'll break you ten times harder.'

Mijn ogen rustte kort op de rode cup in haar hand, die overduidelijk mishandeld werd door haar vingers. Ze lagen strakker rond het bekertje heen en ik wist daarbij haast zeker dat ik een gevoelige snaar had geraakt. Net goed.
‘Ditched it? Werkelijk, Jea? Ik was degene die jouw dumpte, maar ik heb me godverdomme nog netter gedragen de afgelopen weken dan een non in het klooster zou doen.’ Onverschillig wierp ik haar beredenering af. Misschien had ze mij gedumpt, maar we wisten beide dat ze daar spijt van had. Anders bleef ze maar niet bij me terug komen. Echter kon ze nu wel mijn redelijkheid op haar buik schrijven. Hoe verwachtte ze überhaupt dat ik haar vertrouwde, na wat ze zojuist liet zien.
‘..En dat allemaal voor jou, voor ons, omdat..’ vervolgde de brunette; waar mijn telefoon bij af ging. Ik viste mijn telefoon tevoorschijn en zag dat de oproep van Matt was. Ik opende deze dan ook, expres om aan te tonen dat de dame voor me, mij geen ruk meer interesseerde.
Echter toen ik opnam, hoorde ik Matts tetterende stem al mijn oor vullen.
‘Het word een topfeest man, blijf daar, ik ben er direct en dan kan dit feestje pas echt beginnen.’ Het was een wonder geweest als Tessa deze woorden niet verstaan had . Zo hard riep de jongen. Een onbekende had waarschijnlijk verwacht dat hij nu al dronken was, maar ik wist wel beter. Of ik het leuk vond dat hij naar dit feestje alsnog wilde komen, dat sowieso niet. Voor ik echter kon protesteren had hij alweer opgehangen en bleef ik weer alleen achter met Tessa, die haar stem weer terug leek te hebben. De bibbering in haar stem was finaal verdwenen. Echter kon ik aan haar ogen zien dat de kracht die ze zojuist verkregen leek te hebben, enkel schijn was. Tranen blonken dan ook lichtjes in haar ogen. Tears. Didn’t expect that from such a ho.
‘Als je je zo graag wil verlagen tot het niveau van een snol, ga je gang, maar ik heb niks verkeerd gedaan en als je naar me zou luisteren dan zou je dat weten.’
Ze had nog amper haar woorden uitgesproken of ik schudden al meedogenloos mijn hoofd, voor ik deze dichter naar haar toe bracht. Het zou kunnen lijken op een poging tot een kus, zonder dat onze lippen elkaar raakte. Enkel de adem die over onze lippen streken.
‘Geef me een reden waarom ik jou zou moeten vertrouwen.’ Ik liet een klein lachje mijn lippen ontsnappen, voor ik weer even kort mijn hoofd schudden.
‘Ik vraag me af hoe jij zou reageren. Als ik met een van jouw beste vriendinnen zou dansen, met een of andere lesbie erbij. Wie weet zal ik het wel nu moeten uittesten. Het zal vast niet zo moeilijk zijn… Niet voor mij in ieder geval.’
Ik boog weer terug, waar uit het niets Matt en een of andere blonde chick bij ons gevoegd kwam.
‘Hey makker.’ Begroette Matt me dan ook enthousiast, voor hij het meisje naast ons voorstelde.
‘Oh Hensely dit is Jeaden, Jeaden Hensy.’ Ik stak even twee vingers naar haar op als wijze van groet, voor de dame alweer drinken ging halen. Ze leek me nu al een zenuwachtig en onzeker type en ik had geen flauw idee wat Matt ermee moest; behalve er een keer over heen gaan en dumpen.
‘Waar heb je dat nou weer vandaan getoverd.’ Vroeg ik dan ook keurend, terwijl ik het meisje even met mijn ogen naar binnen volgde. Van nature beoordeelde ik mensen te snel, hoewel Matt meestal degene was die me van mening deed veranderen. Ik was de gesloten van ons twee en hij de open.
Blijkbaar had echter Matt, Tessa niet gezien. Natuurlijk kende die twee elkaar wel. Mocht ook wel, gezien Matt mijn bruine chocoladekleur was in mijn duo penotti pot en Tessa mijn ex-girlfriend. Waarschijnlijk zou hij me dan ook voor mijn kop slaan zodra de dame weg was, gezien ik toch behoorlijk kapot was geweest door onze break up. Niet dat ik er veel van had laten merken. Diep van binnen wist ik toch dat ze terug zou komen. Zeker als ik plan B had ingeschakeld. Echter wist ik nu niet meer of ik daar blij mee moest zijn.
‘Ach, nu hoef ik tenminste niet bang te zijn dat zíj ook jou gaat proberen te versieren. Voor sommige mensen zijn vrienden van je ex niet off limits.’ Ik knikte even naar Tessa, zonder mijn blik van Matt af te halen. Als ze hard wilde spelen, dan kon ik dat nog véél beter. Ze had geen flauw idee wat ze nu verloren had.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

21 feb 2017 - 16:29 Elentiya is offline

Elentiya 12352

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Tessa Mae Sandler

”I’m ~~not~~ the jealous type, but what’s mine is mine.
End of story.”

• Swimmer • Twenty • History • With my boy, Jeaden • Outfit •

Heel soms stond ik mezelf toe om op momenten zoals deze mezelf af te vragen wat andere wel niet moesten denken van Jeaden en mij. Velen hadden hun meningen gevormd, maar er waren er maar enkelen geweest die het daadwerkelijk hadden durven uit te spreken wat ze van onze - haast ongezonde - relatie vonden. De een bekocht het met een sneer, de andere met de korte verklaring dat dit iets was wat je alleen begreep als je het voelde. Het viel voor hen ook niet te begrijpen, heel soms - echt heel soms - deed ik dat zelf niet eens, maar het waren mijn gevoelens die me dat uiteindelijk keer op keer duidelijk leken te maken.
Met moeite wist ik het feit te negeren dat Jeaden vlak na mijn woorden zijn telefoon opnam, waarbij hij me heel duidelijk leek te maken dat ik een interesse van nul voor hem was. Hoe kon hij zo tegen me doen, wetende dat elke steek me zoveel meer pijn deed dan dat ene dansje dat hij gezien had; wat niet eens geheel mijn bedoeling was geweest. Mijn lippen waren strak op elkaar geperst en ik negeerde de woorden van Matthew, die duidelijk te horen waren zelfs vanaf de afstand waar ik stond. “Geef me een reden waarom ik jou zou moeten vertrouwen,” sprak Jeaden me vervolgens toe, nadat hij zijn mobiel weer opgeborgen had en zijn gezicht dicht bij het mijne bracht. Op een ander moment hadden mijn lippen zich omgekruld tot een tevreden glimlach en zouden mijn vingers zijn gezicht vederlicht aangeraakt hebben, gelukkig met het feit dat hij nu weer zo dicht bij me was. Op dit moment was daar echter totaal geen sprake van en hoewel mijn lichaam instinctief op zijn aanwezigheid wilde reageren beteugelde ik haar strak.
”Ik vraag me af hoe jij zou reageren. Als ik met een van jouw beste vriendinnen zou dansen, met een of andere lesbie erbij. Wie weet zal ik het wel nu moeten uittesten. Het zal vast niet zo moeilijk zijn… Niet voor mij in ieder geval.”
Mijn gezicht vertrok. Hij wist heel goed wat ik daar van vond en dat maakte het dat ik ergens kon begrijpen dat hij niet blij was geweest met wat hij eerder gezien had, maar waar blijft dan godverdomme het moment dat hij me een kans bood om het uit te leggen?! Voor nu was die nog nergens te bekennen, want voordat ik ook maar één woord kon uitbrengen werden we al snel onderbroken door Matthew en een blond ding waarvan ik meende dat het Hensley was. Een weinigzeggende glimlach vormde zich voor enkele luttele seconden op mijn lippen als mijn donkere kijkers over het meisje heen glijden. Ze oogde onzeker en timide en dat wekte mijn interesse alles behalve om er toenadering naar te zoeken - niet dat ik op dit moment sowieso al zat te wachten op een gesprek met andere.
Zwijgzaam kijk ik toe hoe Hensley in een raptempo een excuus weet te verzinnen om hier weg te gaan en ik kon het-het arme schaap geeneens kwalijk nemen gezien de uitermate gespannen sfeer tussen Jeaden en mij; die overduidelijk tastbaar was. “Waar heb je dat nou weer vandaan getoverd,” vraagt Jea vervolgens aan Matthew, waarbij zijn blauwe kijkers het meisje tot op het laatste moment lijken te volgen. Moeizaam knarste ik met mijn tanden en hield me in om hem van een opmerking te voorzien in de wetenschap dat ik in zijn ogen nu geen enkele recht van spreken had. Een zwak stemmetje in mijn achterhoofd wees me erop dat me vanavond nog wel eens het een en ander te wachten kon staan en ik wist niet goed of ik de behoefte had om daarop te gaan wachten.
”Ach, nu hoef ik tenminste niet bang te zijn dat zíj ook jou gaat proberen te versieren. Voor sommige mensen zijn vrienden van je ex niet off limits.”
Alsof er een bom in mijn binnenste leek te ploffen voelde ik de dreigende drang om Jeaden een klap te verkopen direct de kop op steken. Echter leek mijn hand de dreunende bevelen niet te gehoorzamen omdat mijn onderbewustzijn deze situatie niet verder wilde laten escaleren dan het al leek te gebeuren; ik wilde niet nog meer van zijn furie over me heen hebben, of het laatste beetje van onze relatie naar de vernieling helpen. Het was daarom dan ook dat de red cup in mijn hand jammerende leek te kraken zodra mijn vingers deze hardhandig samen knepen, waarbij de drank tussen enkele scheurtje door sijpelde en verloren tussen mijn vingers door stroomde - ieder ander had deze in zijn gezicht gekregen alvorens een dreun op diens smoel.
“Nu ga je te ver,” beet ik hem vernedert toe; negeerde de verdere aanwezigheid van Matthew door mijn woede heen. “Ik heb niemand geprobeerd te versieren en wilde alleen een dansje doen met mijn beste vriend - die heel toevallig zo homo als de pest is - dat hij vervolgens besloot een andere jongen erbij te trekken waardoor ik in de meest ongemakkelijke situatie terecht kwam was niet mijn schuld.Híj trok hem erbij, niet ik!” Onbewust was ik ditmaal met mijn gezicht dichter bij dat van Jea gekomen en bevochtigde ik vluchtig een keer mijn lippen terwijl ik nog altijd trilde van ingehouden woede. “Als je twee seconden genomen gehad dan had je kunnen zien hoe ongemakkelijk ik me voelde op dat moment.”
Vervolgens deed ik een stap terug en schudde haast verdrietig met mijn donkere lokken als de moed me in mijn hoge hakken begint te zakken. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Hoe moest ik hem nu nog bewijzen dat ik me netjes had gedragen? Of hem laten zien dat ik geen enkele intieme aanrakingen accepteerde behalve die van hem? Ik deed zo mijn best, maar ik wist niet meer goed of dat ooit voldoende zou zijn.
“Misschien is het beter als ik ga,” bracht ik uit. Met moeite dwong ik mezelf bijeen te houden als ik overspoeld raak met het wanhopige gevoel van machteloosheid. Zwakjes wierp ik een flauwe verontschuldigende blik op Matthew, waarbij ik amper oogcontact maakte omdat ik niet nog een verkeerde indruk wilde wekken. Scherpe tranen prikte in mijn ogen, maar ik dwong ze weg om niet als een zielig hoopje over te komen. Deze kant van mezelf gunde ik Jeaden zeker niet. Misschien was het inderdaad maar beter als ik ging, om terug naar huis te gaan en me daar te voldoen aan de troost van een grote fles drank, een overdosis aan sigaretten en mijn trouwe viervoeter; de zin in een feestje was namelijk nog maar ver te zoeken.

~~[Damn, ze worden steeds langer - sorreh!]~~

[ bericht aangepast op 21 feb 2017 - 19:13 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

21 feb 2017 - 18:55 Venustic is offline

Venustic 2690

Emilia Christina Forman

She is delightfully chaotic, a beautifull mess
Loving her is a splendid adventure

20 Years | English literature | Alpha Tau Omega | With Alessio

Toen Alessio zijn hoofd op Emilia haar schouder belande gleed Emilia haar hand alsvanzelfe af naar Alessio zijn haar waar ze als of het de normaalste zaak van de wereld was haar hand door heen haalde. Ze liet haar vingers spelen met Alessio zijn korte donkere haar terwijl ze aanhoorde hoe de jongeman verder sprak over zijn leven. "Ik weet het gewoon niet. Ik denk dat ik oprecht misschien wel iets voor Ryder ben gaan voelen, maar Ryder doet niet aan liefde." Bij het horen van deze woorden beet Emilia kort op haar lip, die situatie dus. Emilia kende de situatie maar al te goed, verliefd worden op je flirt of je friends met benefits het was net hoe je het noemde. Elkaar beloven dat het puur seks was, maar blijkbaar leek dat negen van de tien gevallen onmogelijk te zijn en kwam er toch iets van verliefdheid tevoorschijn. Het was het zelfde als Emilia zelf had met Aurelian, echter was dit niet iets waar Emilia nu op besloot terug te reflecteren. Alessio kende het geval wel en dat was iets wat nu helemaal niet belangrijk was op het moment spraken ze over Alessio en niet over haar, Emilia had geen zin om het over zich zelf te maken dus liet ze haar eigen 'ervaring' achterwege.
Vandaar dat Emilia Alessio eerst zelf weer liet praten voordat ze iets tegen de jongeman zei. "Waarom gaan dingen altijd lastig." Ging Alessio verder, waarna hij er nog een vraag aan toevoegde. . "Denk je dat ik Diego wel moet vertellen dat het is geweest als ik het afsluit?" Opnieuw duurde het even voordat Emilia echt antwoord gaf nog altijd niet precies wetend wat ze moest zeggen, want het bleef een enigzins lastige kwestie. 'Ik weet het eigenlijk niet Aless.' Sprak Emilia waarna ze naar de jongeman keek en hem een bemoedigende glimlach liet zien. 'Ergens geloof ik wel dat leugens altijd uit zullen komen en als het uit zou komen dan kan ik begrijpen dat Diego boos zou zijn. Dan kan je beter maar zelf degene zijn die hem vertelt wat er aan de hand is dan dat iemand anders het doet.' Zei Emilia waarna ze haar hand uit Alessio zijn haar haalde en op de hand van de jongeman zelf neer legde.
"Ik wil gewoon iemand vinden, waarom is deze school zo hetero." Sprak Alessio toen en met die woorden was hun serieuze gesprek eigenlijk wel voorbij, meteen rolde er een lach over Emilia haar lippen heen. 'Nou..' Begon Emilia waarna ze naar Alessio keek. 'Volgens de statistieken is 1 op de 10 Amerikanen homoseksueel, laten we zeggen dat daarvan vrouwelijk is dus dan houden we 1 op de 20 over dus je hebt nog keuze genoeg hoor.' Sprak Emilia lachend, waarna ze haar ogen door de tuin liet glijden waar zeker twintig mensen zouden moeten staan. 'Dus vertel Alessio, wat denk je op welke jongen gaan we het gokken.' Zei Emilia waarna ze de jongeman lachend aankeek.
Ondertussen sloeg Alessio zijn arm om Emilia heen en opende de jongeman opnieuw zijn mond. . "Sorry voor de moodkill, ik zal het goed maken met drank en een dansje?" Was wat de jongeman zei, Emilia keek de jongeman aan. 'Hell yes.' Zei ze waarna ze al op wou staan om dat dansje te doen en zeker eindelijk een drankje te kunnen halen. Echter trok Alessio zich alleen maar dichter naar zich toe waardoor Emilia wel op de trap moes blijven zitten. "En bedankt, bedankt dat je er altijd bent." Zei Alessio, iets wat er voor zorgde dat Emilia opnieuw moest glimlachen. 'Volgens mij is dat voor je klaar staan ook waarvoor ik aangenomen ben het staat in mijn taak omschrijving en laat me zeggen het is een hele taak.' Zei Emilia lachend, waarna ze deze keer wel echt opstond van de trap. Toen ze stond stak ze haar hand uit naar Alessio om de jongeman ook te helpen met opstaan. "En als je een leuke vent ziet, mij is verteld dat ik een goede wingman ben." Zei de jongeman nog, waarna Emilia haar hoofd schudde. 'Alessio, ik ben er allang achter dat leuke jongens niet meer bestaan in de 21ste eeuw.'

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

21 feb 2017 - 19:50 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A L E S S I O R O S S I

“Me? I go wherever the wind blows…and wherever the whiskey shots are half price.”

Ik keek even bedachtzaam rond op het feest en wreef over mijn kin. "Goh, zoveel keuze. Wellicht dat Jeaden iets ziet in het mannelijke schoon als ik de deur open." Ik deed even een diva-esque pose voor ik Emilia's hand aannam. Ik schudde even lachend mijn hoofd en keek haar aan toen ze inging op mijn bedankje, of eerder uitbarsting in grattitude. "Volgens mij is dat voor je klaar staan ook waarvoor ik aangenomen ben het staat in mijn taak omschrijving en laat me zeggen het is een hele taak." Ik deed alsof ik in shock was. "Ze lijkt zo lief en onschuldig maar verguld haar nare kant in lieve woorden. Ladies and gentlemen please welcome to the stage, Emilia Forman!" Ik stond recht met hulp van haar hand en deed alsof we bij een award show waren en ik de artiest aankondigde. Ik lachte en linkte mijn arm met de hare. "Alessio, ik ben er allang achter dat leuke jongens niet meer bestaan in de 21ste eeuw." Ik haakte mijn arm even los en zetten stappen van haar vandaan. "Oh, oh!" Ik stak mijn hand op. "Als leuke jongen uit de 21ste eeuw heb ik nog nooit zon grove belediging gehoord uit jouw mond, jongedame!" Ik grijnsde en pakte haar hand terug vast. Ik huppelde een beetje naast haar terwijl ik ons naar de bar binnen begeleidde. De bar buiten had een beetje een negatieve sfeer er omheen hangen en ik wilde drama free iets drinken. Binnen was het ontzettend druk, de bar was vol en onoverzichtelijk.

Ik zocht naar drank en zorgde voor een red cup voor zowel mij als, Emilia. "Uw beloofde drankje, mejuffrouw." Ik gaf een brede glimlach. Ik was blij dat ik mijn siamese-tweeling-wederhelft had gevonden. Ik bekeek elk aanwezig persoon in de ruimte en besloot dat het tijd was voor een van mijn favoriete bezigheden. Het bekritiseren van de wereld, wat gewoon een zweefteef term was voor naar zijn en roddelen. Een eigenschap die ik, zoals ik het zelf in ieder geval vond hoorde bij een goede kunstenaar. Dat en ik was gewoon graag poetisch, vooral tegen Emilia. Zij leek me dan tenminste nog te kunnen volgen of begrijpen. Ze hoefde het niet eens te zijn, maar ze zag eerder dan de meeste in waar ik het uberhaupt over had. "Is het niet prachtig hoe alcohol mensen samenbrengt, eigenlijk zijn al deze feesten 9 van de tien keer, niets meer dan geforceerde sociale interactie. Het enige dat het geforceerde weg haalt is het overheersende beschonkenheid. Eigenlijk drinkt iedereen op dit feest zodat ze in plezier met elkaar samen zijn. Het is best zielig als je er zo over nadenkt." Ik besloot op het aanrecht te gaan zitten en proostte met mijn beker tegen de hare, ik gaf een schuine lach. "Waren mensen maar meer zoals wij." Bracht ik dramatisch uit voor een speelse lach zich op mijn lippen toverde. "En met dat bedoel ik ontzettend knap en ook nog eens wijs." Ik sprong lachend van het aanrecht en greep Emilia's hand vast. "Volgens mij had ik ook een dans beloofd." Ik trok haar mee verder van de keuken vandaan en tussen de dansende mensen.

Ik sloeg mijn arm om haar middel en leunde met mijn voorhoofd tegen de haar. "Dus zeg eens, mejuffrouw Forman. Aan de hand van de normale sociale etiquette op dit soort feestjes, als ik mijn kaarten zo goed door blijf spelen als ik nu doe, neem ik je straks mee naar huis. Zo werkte dat toch volgens mij?" Ik grijnsde breed. Het flirten dat in deze heteronorm plaatsvond was altijd iets geweest wat ik graag belachelijk maakte. Ik dacht eerst altijd dat het kwam omdat mannen makkelijker waren dan vrouwen, maar de gemiddelde jongen op dit feest had net zoveel complicaties en gevoelens als elke vrouw die ik kende. Misschien wisten mannen elkaar gewoon beter te bespelen omdat de sekses op verschillende niveaus zaten. Het kat-en-muis spel was nooit zo mijn ding geweest en ook niet die van de gemiddelde bedpartner die ik had gehad. Ik was liever direct in plaats van rondjes om dingen heen draaien. "Soms vind ik het wel jammer," Begon ik heel serieus. Ik wachtte even maar kon een kleine lach niet inhouden. "Dat ik niet de grootste dramaqueen op de campus ben. En dan heb ik het niet eens over jullie dames." Ik verplaatste mijn arm van haar middel naar om haar nek, want laten we eerlijk zijn, als ik het moest plaatsen in de termen die de gemiddelde straight guy had voor mij en mijn partners, was Emilia in deze relatie duidelijk de man en ik het vrouwtje, of ze dat nu wilde of niet.

"I hate these forced social gatherings, but at least now I can hate them with you."

[ bericht aangepast op 21 feb 2017 - 21:10 ]

We're all mad here.

22 feb 2017 - 17:42 Venustic is offline

Venustic 2690

Emilia Christina Forman

She is delightfully chaotic, a beautifull mess
Loving her is a splendid adventure

20 Years | English literature | Alpha Tau Omega | With Alessio

Opnieuw rolde er een lach over Emilia haar lippen heen, waarna ze kort haar hoofd schudde. 'Ja Alessio, ik denk dat hij direct voor je valt zodra je de deur opent.' Sprak Emilia Sarcastisch, waarna ze haar blik door de tuin heen liet glijden in de hoop een iets betere optie te vinden dan Jeaden iemand die wellicht wel echt interesse zou kunnen hebben. Echter kreeg ze daar niet bepaald de kans toe, want toen ging het alweer over iets anders. "Ze lijkt zo lief en onschuldig maar verguld haar nare kant in lieve woorden. Ladies and gentlemen please welcome to the stage, Emilia Forman!" Bij deze woorden maakte Emilia een kleine buiging. 'Dank je wel voor het applaus, ik wil gewoon even mezelf bedanken voor het geweldige werk wat ik heb gedaan, want ja uiteindelijk is het wel zo dat ik geweldig ben.' Sprak Emilia, opnieuw iets wat ze echt niet meende. Zo'n hoge pet had ze ook weer niet van zich zelf op, emilia was niet onzeker, maar ze was ook niet zo arrogant dat ze deze woorden ooit op een serieuze toon zou uit kunnen spreken.
Inmiddels had Alessio zijn arm door die van Emilia gestoken en de jongedame wou alweer weglopen, maar toen reageerde Alessio weer op haar vorige opmerking. De jongeman liet haar direct weer los, wat er voor zorgde dat Emilia haar hoofd kort schudde. "Als leuke jongen uit de 21ste eeuw heb ik nog nooit zon grove belediging gehoord uit jouw mond, jongedame!" Sprak de jongeman naast haar. 'Oké Aless er bestaan geen leuke jongens naast jou dan'

Hierna was het tweetal naar binnen toe gelopen, naar de bar om precies te zijn, om daar eindelijk een drankje te kunnen bemachtigen. Emilia had die avond nog geen enkele druppel op en voelde toch wel de behoefte om in iedergeval iets te drinken. Alessio rijkte haar dan ook al vrij snel een bekertje aan, kort keek Emilia in het bekertje om uit te vinden wat er in zou kunnen zitten. Echter besloot ze toen dat ze Alessio wel vertrouwde, hij zou haar echt niet vergiftigen. 'Dank je wel, sweetheart.' Sprak Emilia, waarna ze een grote slok van haar drankje nam. Ze zette haar rug tegen de bar aan en liet vervolgens haar ogen langs de aanwezigen glijden, terwijl ze dit deed luisterde ze aandachtig naar de bijna filosofische woorden die Alessio naast haar uitsprak.
Alessio vertelde Emilia hoe hij hij dacht over de sociale gelegenheid waar ze zich bevonden en sprong daarna op het aanrecht, nu draaide Emilia zich iets meer naar haar beste vriend toe die maar door bleef praten. "Waren mensen maar meer zoals wij." Eindigde Alessio zijn betoog uiteindelijk, hoewel hij nog een laatste toevoeging had aan deze woorden. "En met dat bedoel ik ontzettend knap en ook nog eens wijs." Emilia kon het opnieuw niet laten om te lachen om de uitgesproken woorden van Alessio. 'Oh ik dacht dat je prettig gestoord bedoelde, maar ik denk dat ik knap en wijs beter vind klinken.' Zei Emilia waarna ze het laatste beetje van haar drankje achterover sloeg. "Volgens mij had ik ook een dans beloofd." Met deze woorden trok Alessio haar weer weg van de bar en ging de jongeman verder naar de woonkamer waar min of meer de dansvloer was.

. "Dus zeg eens, mejuffrouw Forman. Aan de hand van de normale sociale etiquette op dit soort feestjes, als ik mijn kaarten zo goed door blijf spelen als ik nu doe, neem ik je straks mee naar huis. Zo werkte dat toch volgens mij?" Sprak Alessio terwijl Emilia haar handen nog moest plaatsen. Ze legde haar armen in Alessio haar nek, waar ze kon spelen met zijn donkere haar, het was bijna alsof Emilia een haar fetisch had zo vaak zat ze aan het haar van mensen. 'Twijfelachtig.' Begon Emilia waarna ze haar hoofd een klein beetje optilde om Alessio echt aan te kunnen kijken. 'Zou alleen kunnen als je oké bent om me eerst langs ongeveer elk fastfood restaurant in de stad te rijden. Ik crave Nacho's.' Sprak Emilia haar gezelschap aan, waarna ze kort haar wenkbrauw optrok. Nacho's ja dat was wat ze nu nodig had.
"Soms vind ik het wel jammer," Sprak Alessio toen, opnieuw luisterde Emilia naar wat de jongeman tegen haar zou zeggen. Als ze op een stoel had gezeten had ze nu op het puntje van haar stoel gezeten, want Alessio kwam altijd wel iets. Het was meestal of iets zeer belangrijks of zoiets onzinnigs dat het gewoon grappig was. . "Dat ik niet de grootste dramaqueen op de campus ben. En dan heb ik het niet eens over jullie dames." Opnieuw rolde er een lach over Emilia haar lippen heen. 'Zeg dan Alessio wie is in jou opnie dan nog een grotere dramaqueen dan jij, want dat lijkt me vrijwel onmogelijk.' Zei Emilia. Terwijl ze dit zei besloot Alessio dat hij zijn armen in Emilia haar nek wou zeggen wat er voor zorgde dat Emilia haar handen wel af moest laten glijden naar Alessio zijn heupen en dus zijn haar maar met rust moest laten. Helaas.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

22 feb 2017 - 17:58 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A L E S S I O R O S S I

“Me? I go wherever the wind blows…and wherever the whiskey shots are half price.”

Wellicht waren de armen om haar nek meer om mijn haar te beschermen dan iets anders. Ik had niet graag dat men aan mijn haar zat, nu kon ik het van Emilia altijd hebben. Maar we waren nu op een feest en ik moest zeker zijn dat ik er op en top uit bleef zijn. Ik stak mijn tong uit naar Emilia. "Ik ben zo drama-free as can be, dat je het even weet." Ik was luid en theatraal maar ik had de laatste tijd veel drama vermeden. Mijn hele gedoe met de aardsrivaal van mijn beste vriend achter zijn rug om doen even niet mee gerekend. Besides, dat was nog niet uitgekomen dus geen drama. Nu ik zo met Emilia stond moest ik toegeven dat ik best de behoefte had gehad om weer even een avond met mijn wifey te spenderen, maar hoe langer we zo lekker op de muziek schuifelde hoe meer ik toch merkte dat ik ergens Ryder begon te missen. Het was wellicht stom, maar ik hoopte echt dat ik hem nog tegen zou komen. Ik wist dat we in het openbaar niks zouden doen, ook vanuit mijn eigen situatie. En ik wist ook dat hij nooit zo met me zou dansen of iets anders dat in films gezien kan worden als een romantisch moment, maar toch wilde ik hem aanwezig hebben. Om me heen hebben. Ik beet even op de binnenkant op mijn wang, misschien was hij er wel? Zou ik hem straks een berichtje kunnen sturen of is dat misschien over de grens. Hoe meer ik erover nadacht hoe meer zijn houding tegenover liefde me begon te irriteren. En dat terwijl ik jaren prima zonder liefde heb geleefd, met een beetje hetzelfde standpunt. Seks en liefde staan los van elkaar, maar ondertussen had ik de twee toch perongeluk gemixt. En dat betekende niet veel goeds, vooral niet met hem. Aan de andere kant hield ik van een uitdaging en wellicht was dat gewoon wat het was. Een grote uitdaging. En anders hoefde ik tenminste mijn jaren als oude opa niet alleen door te brengen. "Wanneer gaan we eindelijk trouwen? Ik weet echt al de perfecte jurk voor je." Ik gaf een zachte glimlach. Ik wilde even niet aan het hele Ryder gedoe denken maar kon het niet laten hem snel te SMS'en.

To Ryder:
"Hieee, tonight me + you?"

Ik stopte de telefoon weg en had weer de volle aandacht voor het schoon in mijn armen. "Als we straks heel dronken richting ons bed gaan dan stem ik ook voor nachos." Emilia had me behoorlijk honger gegeven en ik haatte dat er geen eten in handbereik van me was. "Ik trakteer!"

"I hate these forced social gatherings, but at least now I can hate them with you."

[ bericht aangepast op 22 feb 2017 - 23:09 ]

We're all mad here.

22 feb 2017 - 19:41 Aphex is offline

Aphex 14020

Aurelian Gael Agard

“I really don't like these people. Do I like people?”

21 • Art • Swimming • Alpha Delta Phi • Going to the party

Aurelian liet een hand door zijn volumineuze haren glijden. Hij had tot nu toe lang gezwoegd op zijn essay dat bijna ingeleverd moest worden. Hij nam dus het sociale risico door te laat te zijn op het feestje waar hij zo lang naar had uitgekeken. Aurelian ging echter niet te laat zijn zonder er een beetje in te overdrijven. Dus nam hij zijn gescheurde jeans en een witte, te grote sweater met een of ander merk op het torso en de mouwen. In zijn zakken propte hij confetti — 'geleend' van iemand, het kon hem geen ene moer schelen — en in zijn handen had hij een flesje Smirnoff vast waar al driekwart van was opgedronken. Enkele uren daarvoor had hij naar vrienden gevraagd of ze hem een gunst wilden doen. En hij kon niet wachten tot die gunst vervuld werd. Gelukkig was Aurelian geen lichtgewichtje — totaal niet — en kon hij lang nuchter blijven. Hij paste zijn sweater aan voor de spiegel zodat hij net juist zat, verborg alle spoortjes van confetti en vertrok naar het feestje — eerst drukte hij meerdere malen op de floppydisk die het bestand zou opslaan. Hij strikte zijn veters in de gang en sloot de deur. Aurelian griste zijn telefoon uit zijn zak en verzond een berichtje.

To: Alessio
Maak je klaar, the king will soon arrive.

Nadat dat achter de rug was, liet hij weer eens een hand door zijn haar glijden en zette hij zijn tocht voort. Hij beliep enkele paden die hem naar het huis ging brengen en vanop enkele meters afstand, zag Aurelian dronken mensen die gestrand waren in de voortuin en anderen die hun seksualiteit ontdekten in de struiken. Hij deed zijn handen in zijn zakken — die Smirnoff was toch al op — en betastte kort de confetti. 'Ze weten nog niet wat hen zal overkomen,' mompelde hij binnensmonds en enkele nuchtere voorbijgangers konden hem misschien zien grijnzen. Aurelian kwam aan bij de deur — samen met de andere vrienden, duwde deze open met zijn schouder en sloot deze weer. Vervolgens richtte hij zich tot de menigte, haast schreeuwend: 'Een feestje zonder mij? Dat kan toch niet.' Hij deed signaal naar zijn vrienden, stopte weer eens zijn handen in zijn zakken en riep weer eens: 'Nu kunnen jullie feesten.'
Het leek net een cliché Disneyfilm — alle confetti dat in zijn zakken stak, werd gegooid op de feestgangers. Hij grijnsde. Geen feest zonder hem.

[ bericht aangepast op 23 feb 2017 - 18:59 ]

Heaven is a place that we all have

22 feb 2017 - 21:27 GusWaters is offline

GusWaters 1689

MATTHEW AUSTIN PARKER

You touched me and suddenly I was a lilac sky

• Track and field • Architecture •

Hensely voelde zich duidelijk niet op haar gemak. Bezorgd keek ik haar achterna toen ze zei dat ze drinken zou gaan halen. Ik hoopte maar dat ze dit feest een kans zou geven en er niet stiekem tussenuit zou muizen, want eerlijk gezegd zag ik haar dat nog wel doen. Ik kon het haar niet kwalijk nemen, helemaal niet zelfs. Eigenlijk was ik diegene die hier de schuld van droeg, ik had haar ten slotte meegesleurd naar dit feest terwijl ze er geen zin in had. Ik zou zo meteen nog wel even kijken of alles in orde was met haar. Dat leek me het best.
‘Waar heb je dat nou weer vandaan getoverd.’ vroeg Jeaden. Het kwam redelijk grof over en ik hoopte maar dat Hensely het niet al te persoonlijk zou opvatten. We kwamen ook op een redelijk ongelegen moment, alleen had ik dat jammer genoeg niet op tijd in de gaten gehad door al mijn enthousiasme. 'ik ben Hensely gewoon gaan halen op haar kamer' , antwoordde ik redelijk droog omdat ik niet wist wat ik anders moest zeggen. Ik wilde Hensely niet kwetsen maar langs de andere kant was Jeaden echt mijn beste vriend. Ik wist dat hij dit helemaal niet als opmerking bedoelde tegen haar. Even wilde ik tegen Jeaden zeggen dat ze voor zover ik wist nog single was dus dat hij zijn slag kon slaan als hij wou maar dat liet ik maar achterwege aangezien het er niet echt naar uit zag dat Tessa zo blij zou zijn met die opmerking.
‘Ach, nu hoef ik tenminste niet bang te zijn dat zíj ook jou gaat proberen te versieren. Voor sommige mensen zijn vrienden van je ex niet off limits.’, zei Jeaden. Ik keek even naar Tessa waarna ik mijn ogen meteen weer op Jeaden richtte. Ik moest toegeven dat Tessa er absoluut niet slecht uitzag, moest ze niet de ex van Jeaden geweest zijn, dan zou ik het wel weten. 'Guys doe eens rustig, het is een feest dus tijd om te dansen', met die zin hoopte ik dat de woordenwisseling tussen Tessa en mijn beste vriend van de baan zou zijn en dat we gingen dansen want dat was de reden waarom ik naar hier was gekomen, om te dansen en mee te zingen met de nummers die gedraaid zouden worden.
Echter escaleerde de ruzie tussen de twee alleen maar meer. Ergens wilde ik weglopen -en achteraf gezien was dat misschien ook wel het beste geweest- maar ik kon het toch ook niet maken om me snel uit de voeten te maken en te doen alsof ik niets afwist van dit alles. Ik voelde medelijden met Tessa maar tegelijkertijd wist ik dat Jeaden ook niet voor niets kwaad zou worden. 'Jeaden ik wil me niet moeien, maar ik ga het toch even doen, volgens mij moet je gewoon achter haar aan lopen nu', begon ik mijn uitleg.
'Niet op zo een enge stalkerige manier of een manier die zo veel zegt als ik maak je kapot, maar op een vriendelijke, bezorgde manier'. Ik kon mezelf de kop wel inslaan voor wat ik op dit moment zei, waarom dacht ik nooit na voor ik advies begon te geven. 'Je weet wel wat ik bedoel toch?'

Ik wil vrij zijn zoals de wind

22 feb 2017 - 22:53 Venustic is offline

Venustic 2690

Emilia Christina Forman

She is delightfully chaotic, a beautifull mess
Loving her is a splendid adventure

20 Years | English literature | Alpha Tau Omega | With Alessio

'Whatever you say my love.' Antwoorde Emilia toen Alessio zei dat hij helemaal geen dramaqueen was, iets wat inderdaad ook niet echt zo was echter was dat wel hoe de jongeman soms overkwam. Alleen als je luisterde hoe de jongeman sprak, zijn luidruchtigheid leek er soms op te wijzen naar Emilia haar mening, maar dingen waren niet zo erg.
Emilia liet haar hand afglijden naar haar eigen nek waar ze één van Alessio zijn handen uit haar nek viste en zijn vingers met de hare verstrengelde. Voor een paar seconden bleef ze Alessio gewoon stil aankijken, maar hierna draaide ze een rondje met Alessio zijn hand nog altijd in de hare. 'Aless, waarom zijn er geen straight jongens zo leuk als jij.' Sprak de jongedame waarna ze haar lippen kort op Alessio zijn wang duwde. "Wanneer gaan we eindelijk trouwen? Ik weet echt al de perfecte jurk voor je." Zei Alessio tegen Emilia, Emilia keek de jongeman grijnzend aan. 'Ik dacht er aan om morgen avond naar Las Vegas te vliegen en daar te trouwen.' Zei Emilia lachend. 'Maar Tell me wat voor jurk mag ik dragen?'
"Als we straks heel dronken richting ons bed gaan dan stem ik ook voor nachos." Zei Alessio toen tegen Emilia, hier voegde hij nog twee woorden toe die Emilia extreem gelukkig maakten. "Ik trakteer!" 'Hell yes!' Riep Emilia als reactie. 'Kunnen we niet nu gaan, man ik heb zin in nachos.' Zei Emilia opgewekt. Ze was van plan om de jongeman nog met één of ander saai verhaal te irriteren, maar hiervoor kreeg ze niet echt de kans. Haar gesprek met Alessio werd onderbroken door de voordeur van het huis die open zwaaide, nou hoefde dit niet zo speciaal te zijn. Er liepen de hele tijd mensen naar binnen en naar buiten, maar deze keer leek er net iets meer bravoure bij te pas te komen. De jongeman die binnen liep bestrooide iedereen die echt in de buurt stond met confetti en riep dat het feest nu pas echt kon beginnen. Emilia keek net iets langer en zag toen dat het Aurelian was, haar hart maakte kort een sprongetje, Aurelian. Snel wende de jongedame haar blik weer af, nee niet te lang over de jongeman nadenken.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

22 feb 2017 - 23:18 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A L E S S I O R O S S I

“Me? I go wherever the wind blows…and wherever the whiskey shots are half price.”

Soms wilde ik gewoon op vrouwen vallen, want ik had mijn zielsverwant in Emilia echt wel gevonden. Nu klinkt he misschien erg conservatief of close minded om dan niet met haar te zijn, maar vriendschap en liefde waren helaas toch andere dingen. Ik speelde met onze verstrengelde vingers en ging door op haar eerdere vragen. "Well, for starters er is ook geen enkele homoseksuele jongen zo leuks als mij. You just got sorta lucky with meeting me." Ik grijnsde en streelde even mijn eigen ego. Speaking of ego's, mijn broekzak trilde. In de hoop dat het Ryder was trok ik de telefoon er snel uit. Ik was echter teleur gesteld maar niet voor heel lang toen ik zag dat het Aurelian was. Aurelian was ook niet verschrikkelijk voor de ogen. Ik lachte even hardop door zijn bericht en besloot me op Emilia te focussen. "Ik laat je morgen wel een foto zien, als ik bij mijn laptop kan!" Ik wilde inbrengen dat we niet nu weg konden, ik had tenslotte mijn mancandy nog niet gevonden. Aan de andere kant klonk nacho's gaan eten nu echt verleidelijk. Besides als hij me appte kon ik makkelijk terug gaan of hem later meeten. De kans om iets te antwoorden kreeg ik niet. Daar was hij dan de 'koning', een dramatischere entree had ik nog nooit meegemaakt. "Een feestje zonder mij? Dat kan toch niet.." We werden allemaal bestrooid met confetti. "Nu kunnen jullie feesten." Ik lachte even en stootte Emilia aan. "Zie je dat ik echt wel meeval als dramaqueen!" Ik stak mijn hand op naar de jongen. "Hey lijer! Bedankt voor het verpesten van mijn haar." Ik rolde even overdreven met mijn ogen. Ik had echter de verandering in mijn vriendin al snel door gehad en draaide me tot haar. Ik zei overdreven luid. "Denk dat het hoogtepunt van het feest nu wel is bereikt." Ik grinnikte en ging terug naar ons eerdere conversatie. "Dus nacho's?"

"I hate these forced social gatherings, but at least now I can hate them with you."

We're all mad here.

23 feb 2017 - 11:39 Ken_ is offline

Ken_ 18286

SANTIAGO 'DIEGO' CRUZ RICHARDSON

Art Student, Perfect Idiot , talking to Lucy

🎬

Mijn vraag leek enkele gevoelens bij Tessa op te brengen al merkte ik gauw aan haar gezichtsuitdrukking dat ik daar op een gevoelige zone was beland. ”Je hebt gelijk,” zei de brunette echter eens ze om haar schouder had gekeken volgde ik haar blik en zag een glimp van een jongen die sprekend op Jeaden leek. Ik kon dan ook in mezelf gaan vloeken en begreep wel waarom Tessa zo ongemakkelijk leek nu. “Maar wil ik me geen zorgen meer maken, dan moet ik deze nu gaan oplossen. Het spijt me. ik moet naar hem toe..” Ik knikte begrijpend en keek toe hoe Tessa me nu ook achterliet.
Begreep me niet verkeerd ik begreep da dit belangrijk was, maar ik voelde me toch licht beledigd dat ik door mijn vrienden geditched werd. Iets zuur schonk ik mijn red cup weer vol en goot het brandende goedje binnen. Ik hield van feestjes, maar veel had ik er niet aan als ik vrienden moest gaan opzoeken. Normaal stond ik in de spotlights en kon het dan ook niet echt hebben toen Aurelian zijn flamboyante intrede maakte.
Was ik jaloers? Ja dat was ik inderdaad, ik had een vreemde relatie met deze jongen en hoe hard ik ook mijn best deed leek hij altijd beter te zijn in alle opzichten dan ik. Een zucht verliet mijn lippen. Oh well dat word alcohol zuipen en zonder mijn wingman meisjes gaan zoeken. Ik kon het Ales niet kwalijk nemen, die jongen had het concentratievermogen van een kleuter en Tessa, tja ik was niet echt een goede vriend voor haar en Jeaden geweest waardoor ik haar wel moest laten gaan. Mijn blik gleed even rond, zoekend naar een nieuw slachtoffer welke ik tussen de dansende mensen heen algauw vond. Mijn blik liet ik even ongegeneerd over haar heen glijden, lange benen, een gekleurd tintje, booty en blonde lange krullen die mooi bij haar gezichtje pasten. Lucy.
Ik schenkte twee red cups vol met alcohol en wurmde me door de dansende menigte zodat ik bij haar toekwam. "Hey there pretty, wil je een drankje?" vroeg ik haar met een grijnsje waarna ik één van de cups voor haar neus hield.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

23 feb 2017 - 14:53 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Lucy Imogen Brown
I'm not arguing
I'm simply explaining why I am right

Science – Cheerleading – 20 - Outfit - Talking to Santiago

De drukte op het feest overviel me toch een beetje. Ik had me er wel op voorbereid maar op een of andere manier leek het dan toch nog drukker. Ik besloot eerst maar gewoon even aan de zijkant te gaan staan, zodat ik even rustig kon kijken naar alles wat er gaande was. Ik hield wel van feestjes, maar het was misschien toch handig om voortaan met vrienden af te spreken, dan wist je in ieder geval zeker dat er bekenden zouden zijn en stond je niet eerst een lange tijd te zoeken. Rustig haalde ik een hand door mijn krullen terwijl ik nog even stil bleef observeren, het was toch best interessant om gewoon te kijken. Bij sommigen leken de spanningen hoog op te lopen, zoals bij Jeaden en Tessa, en anderen hadden het juist net iets te gezellig. Ik glimlachte even en keek kort naast me, waar zo’n stelletje stond dat het eigenlijk net wat te gezellig had, ietwat ongemakkelijk schuifelde ik iets bij ze vandaan zodat ik het tenminste niet hoefde te horen. Kort beet ik op mijn lip en richtte mijn blik maar weer op de dansende menigte, werkelijk iedereen had een red cup met alcohol, misschien moest ik ook maar wat gaan halen. Bij de bar waren er ongetwijfeld bekenden.

Ik maakte me los van de muur en wou net die kant op lopen toen Diego opeens voor mijn neus stond. Ik glimlachte even verbaasd en keek naar de gevulde red cup die voor mijn neus werd gehouden. “Hey there pretty, wil je een drankje,” ik pakte de cup voorzichtig uit en glimlachte dankbaar. “Alsof je gedachten kan lezen, bedankt,” antwoordde ik en nam een slok. Ik had geen idee wat voor alcohol ik zojuist had aangenomen, en om eerlijk te zijn vond ik het absoluut niet te zuipen, maar ik mocht niet klagen. Ik had tenminste wat te drinken. “Sinds wanneer loop jij eigenlijk alleen op een feestje?” vroeg ik toen en keek hem vragend aan. Ik kon me niet herinneren dat ik Diego ooit alleen op een feestje had gezien, hij viel altijd goed in de smaak bij de meiden, en zeker als hij en Alec een team vormden hing er altijd wel een dronken naïef meisje aan hem. Ik kon het wel begrijpen, hij was ongelofelijk knap, maar voor zover ik wist had hij niet de beste reputatie op de campus, maar misschien maakte dat hem ook zo aantrekkelijk voor velen.

[ bericht aangepast op 23 feb 2017 - 14:53 ]

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Index RPG Actieve Topics Zoek