[RPG — 250] California University • Speeltopic - Speeltopics

14 feb 2017 - 11:14 badgalriri is offline

a m b i t i o n.

intelligence without ambition is like a bird without wings
© badgalriri & Mouli & Bellamy_Blake & BeysUnbornTwins

INTRODUCTIE
Gelegen in het zonnige California staat één van de beste universiteiten ter wereld. Studenten van alle continenten reizen af naar Amerika om een plaats te claimen, en alleen de beste van de beste krijgen het voorrecht om zich aan te sluiten bij het programma. Alles draait hier om ambitie en succes, en als je de druk niet aan kan word je zonder enig medeleven van de campus gegooid. Het enige moment voor de studenten om stoom af te blazen is in het weekend, wanneer de school grote feesten organiseert.

PLOT
In deze RPG volgen wij het drukke leven van de studenten die aan hun tweede jaar beginnen op de University. De druk om in het programma te blijven stijgt, en daarnaast hebben ze ook nog persoonlijke problemen; vriendschap, liefde en haat relaties zijn onvermijdbaar op de campus.
De inschrijvingen voor sororities en fraternities zijn weer open en dit keer hoeven onze studenten zelf niet de ontgroening te ondergaan. In het midden van de campus staan twee grote huizen tegenover elkaar. In het meest moderne huis bevinden zich de leden van Alpha Tau Omega (girls only). Het huis is wit aan de buitenkant, met vele felgekleurde bloemen in de voortuin. Van binnen is het gezellig en netjes, precies zoals je het zou verwachten. De keuken is schoon en heeft maar liefst twee koelkasten, waarvan één er alleen maar gevuld is met wijn. Als je de wenteltrap op loopt naar de eerste verdieping kom je chique hal terecht die gelinkt is aan enkele slaapkamers en badkamers. Enkel het hoofd en de belangrijkste leden van de sorority slapen hier.
Hier tegenover staat een huis met een donkere uitstraling waar de leden van Alpha Delta Phi (boys only) hun tijd doorbrengen. Het huis heeft een luxe, grote openhaard met enkele leren stoelen ervoor. Doordeweeks wanneer de leden klaar zijn met studeren wordt hier vaak een sigaar gerookt of whiskey gedronken. Daarnaast hebben een grote ruimte onder het huis, wat voorheen een wijnkelder was. Tegenwoordig wordt het gebruikt wanneer er iets minder legale dingen worden gedaan. In een grote, gesloten kast, ligt veel wiet en hasj en zwaar gestookte drank.
Elke week wordt er wel een feest gegeven en het bestuur van de universiteit heeft besloten dat ze het om en om mogen organiseren. Over de rest van de campus staan dorms, die elk worden gedeeld door twee studenten.

HET PROGRAMMA
In een intensief en zwaar toelatingsproces dat al begint in januari het jaar ervoor, wordt er van de studenten gevraagd een motivatiebrief van tien pagina’s te schrijven, daarnaast moeten ze verscheidene toetsen maken en met minstens een acht daarvoor slagen. Ze worden getest op hun intelligentie, ambitie en geduld. Pas in juli wordt er bekend gemaakt wie van de tienduizenden aanmeldingen één van vijfduizend plekken heeft kunnen bemachtigen.
De universiteit biedt een wijde variatie aan studies aan.

• Medicine
• Science
• Biology
• Physiology
• Economics
• Law

• Politics
• Engineering
• Architecture
• Art
• History
• English literature

Naast deze studies zijn er ook buitenschoolse activiteiten te volgen. Er is niks verplicht maar het is normaal om er in ieder geval één te volgen.

• Track and field
• Swimming
• American Football (alleen jongens)
• Tennis
• Cheerleading (alleen meisjes)

Van deze sporten blinken het football– en swimming team het meest uit. Ze zijn er altijd bij op grote toernooien en de bekers die ze winnen worden dan ook prachtig tentoongesteld in een speciale beker kast, die zich in het hoofdgebouw van de school bevind.

Plekken American Football

ROLLEN VOL

Naam — Studie — FC — Q — Pagina
Vrouwen
• Allison Diana Kennedy — Medicine — Holland Roden — Cotrona — ...
• ... — Politics — Camila Morrone — BeysUnbornTwins — ...
• ... — ... — ... — Soco — ...
• Jacelyn Claire Deveraux — Law — Danielle Campbell — Pennyworth — 1.3
• Hensely Juliet Deveraux — Medicine — Suki Waterhouse — Marlow — 1.4
• ... — Art — Daisy Smith — Granian — ...
• Lucy Imogen Brown — Science — Izzy Bizu — JudithSuzann — 1.6
• ... — ... — Courtney Eaton — greenlight22 — ...
• Rosaline Kennedy — English Literature — Sophie Turner — Amatis — 1.7

Mannen
• Alec Flether Nichols — Law — Miles Teller — badgalriri — 1.6
• Franklin Wesley Cunningham — Engineering — Cole Sprouse — Bellamy_Blake — 1.3
• ... — Art — ... — Mouli — ...
• Aurelian Gael Agard — Art — Jon Kortajarena — Yugen — 1.3
• ... — History — ... — Mabel — ...
• Santiago Cruz Richardson — Art — ? — MieczysIaw (Saar) — 1.7
• Matthew Austin Parker — Architecture — Josh Levi — GusWaters — 1.6
• ... — ... — ... — Pharmaceutical — ...
• Alexander Jaeden O'Donnel — Economics — ? — Mieczyslaw 2 — 1.7

REGELS

TOPICS
[url=]Rollentopic[/url]
Praattopic O1
[url=]Speeltopic[/url]

HET BEGIN
Vrijdagavond, zeven uur. Alle lessen zijn afgelopen en het weekend kan officieel beginnen. Vanavond is het de beurt aan de mannelijke leden van Alpha Delta Phi om weer een groots feest te geven. Op dit moment zijn onze chars aan het eten, chillen of zich aan het klaarmaken voor het feest. Hoewel ze nu in hun tweede week zitten, hebben ze de druksverhoging gevoelt en er zijn dan ook enkele die het feest liever over slaan om te leren.

lay-out van rpg van camoulli *met toestemming

i tried to buy your pretty heart, but the price too high

23 feb 2017 - 23:20 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Jeaden
Economics • Track & Field • Kickboxer • @ the party • Alone

'If strippers can be called exotic dancers,
then drug dealers should be called exotic pharmacist.'

'Try to break me
And I'll break you ten times harder.'

Ik hoorde de red cup in haar hand ingeknepen worden en het vloeistof wat daarin bevonden had, sijpelde er dan ook tussen uit. Brave meid. Ze had me namelijk met geen vinger aan moeten raken. Mensen met een woedeprobleem slaan, was eenmaal niet handig. Als vrouw noch man zijnde. Het werd gewoon zwart dan voor je ogen.
‘Nu ga je te ver.’ Beet ze me algauw toe. Matthew negerend, als deze ook zojuist bij haar gedaan had.
‘Ik heb niemand geprobeerd te versieren en wilde alleen een dansje doen met mijn beste vriend - die heel toevallig zo homo als de pest is - dat hij vervolgens besloot een andere jongen erbij te trekken waardoor ik in de meest ongemakkelijke situatie terecht kwam was niet mijn schuld. Híj trok hem erbij, niet ik!’ De dame was tijdens haar furie, meer mijn richting op gekomen, waar ik haar tong, haar lippen zag bevochtigen. Ze was woedend. Dat kon iedereen zien. Ook al kon ze het nog zo hard proberen in te houden. Echter haatte ik het feit dat ze deed alsof het zomaar jongens waren. Nee, het waren ook vrienden van míj en als er een afspraak tussen ons was, dan was het om niet met elkaars vrienden te flikflooien. Ze wist dondersgoed dat als het erop aan kwam, ik die persoon in kwestie minimaal een gebroken neus zou geven, al dan niet erger en zij enkel boze woorden. Het was niet eerlijk. Dat wist ik ergens wel, maar ze betekende eenmaal veel voor me en ergens haatte ik het enorm dat ze het wist. Het maakte me zwak.
‘Als je twee seconden genomen gehad dan had je kunnen zien hoe ongemakkelijk ik me voelde op dat moment.’ Met dat deed ze een stap terug en schudden ze haar hoofd, waarmee haar donkere lokken sierlijk mee zwiepen.
‘Misschien is het beter als ik ga,’ Ik zag haar nog een zwakke glimlach naar Matthew werken, how could I not? I was staring at her, voor ze haar blik abrupt weer afwende. Ik wist zeker dat als ik haar weg liet gaan, dat haar tranen zouden gaan rollen. Ergens verdiende ze dat ook. Misschien huilde ik niet, maar inwendig voelde ik wel een hoop. Ik kon het alleen niet goed uiten. Echter kon ik haar niet vertrouwen alleen. Niet nu in ieder geval. Straks ging ze een of andere neukertje zoeken. Een rebound. Ik wist het niet, maar dat zou enkel meer kapot maken dan goed. Ik boorde dan ook twijfelend mijn tand in mijn lip, terwijl mijn woedde iets weg ebde toen ik Matts’ stem weer hoorden.
'Guys doe eens rustig, het is een feest dus tijd om te dansen.' Poogde de jongen nog alles te redden, maar tevergeefs. Ik – noch Tessa waren een lichtknopje waar je ruzies zo mee uit en aan kon drukken. Ik wilde gewoon niet dat iemand aan haar zat. Homo, biseksueel of hetero, ze moesten allemaal van haar afblijven. Was dat nou zo moeilijk te begrijpen? Vast niet, gezien ik nog niet eens oogcontact met een ander meisje kon hebben, of ze sprong er al tussen.
'Jeaden ik wil me niet moeien, maar ik ga het toch even doen, volgens mij moet je gewoon achter haar aan lopen nu. Niet op zo een enge stalkerige manier of een manier die zo veel zegt als ik maak je kapot, maar op een vriendelijke, bezorgde manier.' Ik draaide even met mijn ogen om zijn verklaring. Amai; hij deed net alsof ik een of andere cavetroll was. ‘Je weet wel wat ik bedoel toch?’ vroeg de jongen er dan ook nog ietwat onzeker achterna. For Merlin Sakes.
‘Ik ken je gelukkig langer dan vandaag.’ Zei ik dan ook gauw, voor ik toch zachtjes zuchtte. Ik keek naar Tessa’s rug, voor ik toch maar besloot om voor eens Matts’ advies op te volgen. Ik gaf hem dan ook een klein stompje, als een mannelijk ‘bedankje,’ voor ik bij hem weg liep. In een klein aantal passen greep ik Tessa al bij haar pols beet, om haar bij me terug te trekken. Ergens haatte ik de wetenschap dat zíj gewonnen had. Ik haatte het verschrikkelijk om niet te winnen, maar ik wilde haar ook niet kwijt raken. Ik kon straks nog altijd de twee heren op hun hersenen pinnen dat ze met geen haar aan mijn vriendin mochten zitten. Anders zou ik ze persoonlijk een kopje kleiner maken.
‘Gay of niet. Niemand komt aan je. Als je wilt dansen doe je dat maar met míj en niet met twee eersteklas losers.’ drukte ik haar dan als eerste op het hart, voor ik mijn houding iets opener werd. Iets wat nog steeds moeilijk was. ‘Is dit het enige wat gebeurt is sinds onze break-up, of moet je me nog iets zeggen.’ Ik niks anders dan haar doordringend aanstaren. Als er iets gebeurt was, dan wilde ik het nu weten. Nu ik nog de kans had om mijn gevoelens voor haar af te sluiten, voor ik haar nog meer in mijn leven betrok. Ze wist al veel van mij. Té veel.

[ bericht aangepast op 23 feb 2017 - 23:22 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

24 feb 2017 - 0:20 Elentiya is offline

Elentiya 12352

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Tessa Mae Sandler

”I’m ~~not~~ the jealous type, but what’s mine is mine.
End of story.”

• Swimmer • Twenty • History • Alpha Tau Omega • With my boy, Jeaden • Outfit •

Na nog een halve blik te hebben geworpen op Jeaden had ik me na mijn laatste woorden omgedraaid. Vechtend tegen mijn tranen, die steeds harder in mijn ogen leken te prikken, stapte ik van hen weg en maakte me klaar om over enkele passen - wanneer ik volledig uit het zicht zou zijn - het op een rennen te zetten. Ik kreeg het benauwd en daar deed deze drukke menigte niet veel goeds aan, vooral niet na de keiharde afwijzing die ik zojuist gekregen had van de enige persoon die me echt heel dierbaar was. Echter, nog voor ik goed en wel het tweetal achter me gelaten had, werd mijn pols een tikkeltje ruw beetgepakt waardoor ik me haast abrupt omdraaide naar de persoon in kwestie. Jeaden. Zachtjes botste ik iets tegen zijn lichaam aan, door de kracht waarmee hij me bij zich terug haalde.
”Gay of niet. Niemand komt aan je. Als je wilt dansen doe je dat maar met míj en niet met twee eersteklas losers,” sprak hij nadrukkelijk, waarop ik haast niks anders kon doen dan instemmend knikken. “Het spijt me,” fluisterde ik zacht. Het was onlogisch van me geweest om niet goed in te zien dat ik wel met andere danste terwijl ik van hem een blik naar een andere griet geeneens kon gunnen, maar nu was een deel daarvan niet alleen mijn schuld geweest en dat was het enige waar ik voor nu begrip voor wilde. “Is dit het enige wat gebeurt is sinds onze break-up, of moet je me nog iets zeggen.”
Deze vraag deed mijn hart per direct versnellen, waarbij ze luide bonzen maakte en me een uitermate zenuwachtig gevoel gaf. Ik kon nu twee dingen doen; liegen door te zeggen dat er niks gebeurd was, of de waarheid nu maar meteen op tafel gooien met alle risico's van dien. Ik koos voor het laatste. Mijn hart kneep samen en een bal van angst vormde zich in mijn onderbuik. Technisch gezien zat ik niet fout, die enkele keer dat ik met Diego tussen de lakens was beland waren nog vóór het gesprek tussen mij en Jeaden geweest - tot dat moment was er geen enkele hoop meer geweest dat we nog samen zouden komen gezien we al even uit elkaar waren. Maar onze liefde bleek sterker en trok ons na een paar maanden onbewust steeds heviger naar elkaar terug, waardoor ik gezworen had trouw te blijven aan Jeaden nadat hij zijn ziel zowat bij me bloot had gelegd. Ik wilde hem niet meer kwijt, vooral niet nu ik hem veel beter begreep.
Ik merkte de eerste vallende tranen pas op toen ze mijn zicht troebel maakte en ik een keer moest knipperen voor helder zicht. Diego was zijn beste vriend en vanavond maakte ik vermoedelijk niet alleen de kans op mijn relatie stuk, maar ook een goede vriendschap. Zonder aarzeling raakte ik zacht doch kort met mijn vingertoppen Jeaden zijn kaak aan alvorens ik me terug trok en de tranen stilletjes over mijn wangen gleden. “We waren geen stel meer, jij en ik, en het was nog ver voordat we elkaar überhaupt weer voor de eerste keer gesproken hadden,” rolde er over mijn lippen heen ter verduidelijking dat ik niet fout zat door het te doen, maar het eveneens ook niet goed kon praten. Van alles waar ik spijt van kon hebben was dit vermoedelijk na vanavond mijn grootste fout. “Ik heb er niet over nagedacht en je moet weten dat ik er ongelofelijk veel spijt van heb.” Beverig haalde ik diep adem, sloot voor kort mijn betraande poelen en greep Jeaden zijn shirt vast om te voorkomen dat hij me van zich af zou duwen. Hij ging me haten. Een realisatie die me ontzettend veel pijn deed en nu al een hol gevoel aan het creëren was diep in mijn binnenste. Maar ik moest mijn verantwoordelijkheid nemen voor de fout die ik gemaakt had, waarbij ik alleen maar kon hopen dat ik ergens nog een kleine kans mocht behouden.
”Diego en ik - we hebben…” Met een gesmoorde snik sla ik mijn hand voor mijn lippen terwijl de rest van mijn woorden weg sterft. Het was eruit en Jeaden kon de rest vast zonder moeite zelf invullen. Ik haatte mezelf erom.

[ bericht aangepast op 24 feb 2017 - 9:57 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

24 feb 2017 - 11:01 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Jeaden
Economics • Track & Field • Kickboxer • @ the party • My ex- friend ~~Diego~~

'If strippers can be called exotic dancers,
then drug dealers should be called exotic pharmacist.'

'Try to break me
And I'll break you ten times harder.'

Ik hoopte dat dit het was. Ik eiste het zelfs. Ik was zo loyaal naar haar geweest, dat ik eigenlijk verraad van haar kant tijdens onze break-up totaal niet zou accepteren. Het voelde dan als verspilde tijd. Verspilde tijd die ik in haar gestoken had.
Het deed me ook vrij weinig toen ze tegen me aanbotste, door de kracht waarmee ik haar terug getrokken had. Ik liet echter wel haar pols iets losser. Een tekening van mijn hand op haar huid nalaten was namelijk nou niet mijn bedoeling. Ze zou alleen maar bang van me worden.
Niet dat ze dat niet al was. Ze keek me haast panisch aan, wat me deed fronsen. Ze leek te twijfelen over iets en ik wist haast zeker dat het over iets was, wat me niet zou bevallen. Anders had ze het wel direct gezegd. Ik wilde dan ergens ook niet weten wat ze wilde zeggen. Vooral niet doen er tranen over haar wangen begonnen te diggelen. Tranen die ik normaal gesproken weggeveegd zou hebben, maar nu niet deed.
Voor ik mijn hoofd af kon draaien, raakte ze al met haar vingertoppen mijn kaak aan. ‘We waren geen stel meer, jij en ik, en het was nog ver voordat we elkaar überhaupt weer voor de eerste keer gesproken hadden.’ Het beviel me niet. Het beviel me niet wat ze zei en ik liet haar dan ook haast – vol walging – los. Ik wist wat er komen ging, alleen niet hoe erg en met wíe. Ik had geen medelijden met haar tranen. Noch met haar bibberende stem, vragend om medelijden, zonder mij het volledige verhaal nog te gegeven hebben.
‘Ik heb er niet over nagedacht en je moet weten dat ik er ongelofelijk veel spijt van heb.’ Ik schudde enkel mijn hoofd en toen ze mijn shirt greep, liep ik ook expres naar achter. Ik wilde niet dat ze me aanraakte. En al helemaal niet toen ze de naam van mijn beste vriend opnoemde.
‘Diego en ik – we hebben…’ verder kwam de dame al niet. Ze sloeg haar hand voor haar lippen. Waarschijnlijk van uitgaande dat ik het kon invullen – en dat kon ik zeker.
‘Je hebt seks gehad met míjn beste vriend.’ Vatten ik het dan ook kil samen. Mijn ogen waren ongetwijfeld gevuld met vuur, hoewel er een hand strak rond mijn hart samengeknepen leek te zijn. ‘Je hebt seks gehad met míjn beste vriend en dan ben je zo schijnheilig om het nu pas te zeggen, Na alles wat ik jou heb toevertrouwd. Godverdomme. Je bent ook een fucking slet. Een schijnheilige.’ Ik riep het laatste haast naar haar toe. Ik was boos en voor nu kon ik er niks mee. Voor nu. Ietwat radeloos begon ik te ijsberen, terwijl mijn knokkels in mijn mond staken, waar ik hard op beet. Ik was woedend. Dat was een understatement. Impulsief trapte ik dan ook een paar onschuldige fietsen naar de grond. Ik was gewoon zo boos op haar en boos op Diego zeker. Hoe konden ze me beide in mijn ogen aankijken, na het grootte verraad wat ze beide op mijn gepleegd hadden. Dit bewees maar eens waarom Matt altijd boven Diego stond in mijn ranglijst. Diego was een afgetrapte straathond – en dat ging ik hem laten voelen ook.
Zonder Tessa dan ook nog een woord te zeggen – wat ze ook zo niet waard was – liet ik haar alleen. Ze mocht het maar uitzoeken. Ik ging haar niet troosten. Had ze maar niet met een vriend van mij moeten neuken – als het nog een vreemde was geweest – maar dit was het niet. Ze was gewoon een vieze hoer. Fuck.
Ik negeerde de feestende mensen en zag algauw Diego bij een of andere blondine met krullen dansen. Lucy. Een slim meisje, maar behoorlijk dom om met een manho als Diego te dansen. Waar waren de breinen ook heen bij meisjes tegenwoordig.
Zonder ze te waarschuwen, greep ik Diego hardhandig bij zijn schouder. ‘Dans maar even met een ander.’ Beveelde ik de dame ook aan, voor ik Diego de gang op trok en voor Diego überhaupt tijd kon hebben om te zien dat ik ziedend op hem was, trapte ik hem vol in zijn ballen. Die verdiende hij niet, voor een naaistreek als hij had gedaan. De asshole. Vrienschap zat er dan ook helemaal niet meer tussen ons. Zonder genade duwde ik de jongen, dankzij de schop in zijn ballen, naar de grond, zodat ik op hem kan zitten. Mijn benen vol in zijn armen gepind en mijn vuist, die ik meerdere malen bruut in zijn gezicht begroef.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

24 feb 2017 - 12:29 Venustic is offline

Venustic 2690

Emilia Christina Forman

She is delightfully chaotic, a beautifull mess
Loving her is a splendid adventure

20 Years | English literature | Alpha Tau Omega | With Alessio

"Well, for starters er is ook geen enkele homoseksuele jongen zo leuks als mij. You just got sorta lucky with meeting me." Waren de woorden die Alessio tegen Emilia sprak toen ze hem vroeg waarom er geen hetroseksueele jongens waren die zo leuk waren als Alessio. Emilia rolde kort met haar ogen, natuurlijk niemand was zo geweldig als Alessio was dat was waar ook. 'Ooh ja ik was even vergeten, dat jij natuurlijk wel de meest geweldig persoon op aarde bent.' Sprak Emilia haar beste vriend plagend aan. Ze zei het misschien plagend of sarcastisch, voor waar was Alessio wel één van de meest geweldig personen op de wereld. Het klonk misschien stom, maar zolang Emilia geen vriendje had waren er vrij weinig andere belangrijke jongens in haar leven.
"Ik laat je morgen wel een foto zien, als ik bij mijn laptop kan!" Antwoorde Emilia nog op de vraag van Emilia over wat voor jurk ze dan wel niet mocht gaan dragen. 'Zolang het niet iets is waar ik half naakt in rond loop.' Zei Emilia, waarna ze kort haar schouders ophaalde. Emilia was helemaal niet preuts daar niet van, maar ze was ook zeker niet het meisje wat de meest sexy kleding zou dragen tenminste niet opvallend sexy. Ze droeg wel best vaak jurkjes die nog redelijk kort waren, maar dat waren dan weer zulke 'schattige' jurkjes dat het men amper echt opviel.
Hierna was Aurelian dus binnen gestormd en had Emilia even naar de jongeman moeten staren. Emilia had er een hekel aan dat de jongeman dat met haar deed en dat hij zo weinig van haar leek te willen, alleen seks dan. Echter wist Emilia ook niet eens zeker te zeggen dat ze de jongeman leuk vond als in leuk leuk. Emilia stond er namelijk om bekend dat ze haar gevoelens nog wel eens verkeerd begreep, dat ze als ze iemand enkel aantrekkelijk vond al dacht dat ze stapel verliefd was. Emilia haar gevoelens zaten negen van de tien keer net zo in de knoop als oordopjes die je voor tien seconden in je zak stopte.
"Denk dat het hoogtepunt van het feest nu wel is bereikt." Dat was Alessio die weer tegen Emilia praatte en Emilia uit haar diepe gedachten haalde. 'Tenzij er iemand besluit straks een entrance te maken met een scooter ofzo, denk ik inderdaad dat het niet veel beter dan dat kan worden.' Zei Emilia lachend, waarna haar gezicht oplichte omdat Alessio terug kwam op haar vorige voorsteld. "Dus nacho's?" 'Thank god, ik dacht dat je het nooit zou vragen.'

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

24 feb 2017 - 12:36 Elentiya is offline

Elentiya 12352

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Tessa Mae Sandler

”She's lost her sense of light.
She might not make it home ~~tonight~~..”

• Swimmer • Twenty • History • Alpha Tau Omega • With my boy, Jeaden • Outfit •

De manier waarop hij zich steeds verder van me terug trok stak me keer op keer diep in mijn hart. Ik hoefde mijn zinnen inderdaad niet af te maken voor Jeaden, want zijn vurige poelen vertelde me al snel dat hij het door had, nog voor ik de woorden uitgesproken had. “Je hebt seks gehad met míjn beste vriend.” De kilheid waarmee hij sprak liet het holle gevoel in mijn binnenste vergroten. Ik had het verknald en die realisatie zou me doen instorten wanneer ik daar de tijd voor kreeg. “Je hebt seks gehad met míjn beste vriend en dan ben je zo schijnheilig om het nu pas te zeggen, Na alles wat ik jou heb toevertrouwd. Godverdomme. Je bent ook een fucking slet. Een schijnheilige.” Ik huilde in stilte terwijl hij een nieuwe reeks aan woorden op me af schoot, onder ging elke verwensing wetende dat ik niks anders verdiend had en voelde me steeds kleiner worden onder zijn groeiende woede. Wat kon ik hem nu als excuus geven? Jeaden zou het niet zien zoals ik het destijds gezien had en ik had daardoor niks waarmee ik me kon verweren. Ik had nooit gedacht dat we het weer samen zouden gaan proberen en juist toen we die kant wel op raakte, werd ik bang. Had ik eerder geweten van alles wat Jeaden me enkele weken geleden verteld had, dan was het waarschijnlijk in de eerste plaats nooit over geweest, maar dan had eveneens geen enkele haar op mijn hoofd er aan gedacht om met Diego tussen de lakens te belanden.
”Het spijt me zo,” rolde er over mijn lippen heen terwijl Jeaden woedend heen en weer beende alvorens hij enkele fietsen omtrapte. “Ik dacht niet dat we nog samen zouden komen, en juist toen dat wel gebeurde -”
Zonder pardon en enig teken dat mijn woorden gehoord werden liep Jeaden van me weg. De uitdrukking op zijn gezicht echter vertelde me precies wat hij van plan was en dat boezemde me grote angst in; wat eigenlijk nog geeneens iets met Diego te maken had. “Jeaden, wacht!” riep ik de jongen dan ook na en poogde hem in een snelle pas achterna te lopen tussen de drukke menigte door. Ergens wilde ik Alessio tussen de mensen vandaan halen, maar mezelf op dit moment - zelfs al was het voor hulp - vergrijpen aan een andere jongen zou de situatie nu niet meer veel beter maken. Wilde ik me ergens nog kunnen bewijzen tegenover Jeaden dat ik na ons gesprek wel trouw was gebleven, dan vermeed ik beter elk mannelijk schoon en hield ze steevast uit mijn beurt. Waarom had hij me zijn verhaal niet eerder verteld? Waarom? Dan was dit alles nooit gebeurd geweest. Dikke tranen bleven over mijn wangen glijden terwijl ik haast een wanhopige poging doe om Jeaden in te halen, tevergeefs weliswaar.
Zodra ik het tweetal na even zoeken ergens op de hal vond, lagen ze beide al op de grond en groeven Jeaden zijn vuisten zich hard in het gezicht van Diego. Op het moment dat ik hem verteld had van wat er zich afgespeeld had, wist ik dat dit ging gebeuren. Ik kon er niks tegen doen, machteloos zoals ik me voelde, en had het nooit tegen kunnen houden; hoe graag ik ook gewild zou hebben. “Jeaden, stop!” riep ik tussen mijn tranen door en vocht tegen de drang om op de vlucht te raken. Elk vezeltje schreeuwde me toe dat ik moest rennen, weg van alle ellende die ik veroorzaakt had zodat ik me in een alles vernietigende dal kon laten instorten. “Je moet stoppen,” smeekte ik tevergeefs en keek met een gejaagde ademhaling - hortend en stortend toe - wetende dat ik niks meer kon doen. Eens zijn hoofd op zwart ging kon ik hem niet meer tegenhouden. Het was een blinde woede die hij zelfs op mij durfde te vieren als ik te ver zou gaan, en dat was precies hetgeen wat ik niet meer wilde.
Het gevecht trok - veel te snel - geleidelijk aan steeds meer aandacht en op het moment dat mijn poelen de blik opvingen van de jongen langs me, daalde mijn hand in een harde knal op zijn schouders neer. “Sta niet zo te kijken en doe iets! Haal ze uit elkaar!” gilde ik hem wanhopig toe zodra me dit een geschrokken uitdrukking op leverde. Het maakte me niet meer uit wat er zou gebeuren. Het enige wat ik voor nu nog wilde was Jeaden weg hebben van Diego, alvorens ik me zou verwijderen van alles wat er gebeurd was. Hierna had ik niks meer.

[ bericht aangepast op 24 feb 2017 - 12:54 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

24 feb 2017 - 20:11 Ken_ is offline

Ken_ 18286

SANTIAGO 'DIEGO' CRUZ RICHARDSON

Art Student, Perfect Idiot , talking to Lucy

🎬

Lucy leek even verbaasd door mijn plotse intede maar glimlachte toch voordat ze de cup aannam. “Alsof je gedachten kan lezen, bedankt,” zei ze voordat ze een slokje nam , en voorbeeld dat ik volgde. Ik had al een aantal drankjes binnen waardoor er een scheve, deels flirterige grijns mijn lippen sierde terwijl ik mijn bruine poelen nog even over haar lichaam heen glijden. Lucy was een naturelle schoonheid en dat was altijd wel fijn om te zien bij een meisje, zo kwam je ook nooit voor verrassingen te staan na een wilde avond. “Sinds wanneer loop jij eigenlijk alleen op een feestje?” vroeg ze me waardoor ik - mede omdat ik al wat tipsy was, een beetje maar, klein beetje *kuch kuch*- even mijn neus optrok. Het feit dat ik achtergelaten was stak toch wel, voor eens was ik butthurt en niet Alessio. " Ah wie heeft vrienden nodig om te feesten? Daarbij heb ik nu eens de gelegenheid om met mooie meisjes zoals jouw te kunnen praten." grijnsde ik en zond haar een knipoog. "Wat is jou reden om hier eenzaam en alleen op deze dansvloer te staan? Of stond, want tja nu heb je mijn gezeldschap of je het nou wilt of niet." lachte ik , iets arrogant, de alcohol maakte me lichthoofdig en om eerlijk te zijn was ik niet zo'n aangename drunk. Toch niet de eerste uurtjes, meestal was dit ook de periode dat ik door de meesten een eikel genoemd werd of zoiets but who cares! Nog drie drankjes en dan was ik beter -hopelijk- .
Maar hé, wie weet was Lucy wel into arrogant BadBoys, was dan ook weer een leuke reden om veel te drinken op feestjes als ik weer eenzaam en alleen ben.
Ik wilde net nog een slok van mijn drankje nemen, voordat ik bruut bij mijn schouder naar achteren getrokken werd. Het alcoholische goedje drupte hierdoor helemaal over mijn hand en shirt heen waardoor ik wat geïrriteerd naar Jeaden keek. Er verscheen eerst een brede vrolijke grijns op mijn lippen toen ik zag dat het Jeaden was, mijn beste vriend maar deze grijns verdween alsnel toen hij kort wat beval tegen Lucy. ‘Dans maar even met een ander.’ Zijn woorden waren kill en mocht ik niet dronken geweest zijn dan had ik hem al lang van me afgeduwd, maar nu voelde ik me net een lappen pop. Echter werd ik haast meteen ontnuchterd toen hij zijn knie in mijn babymaker mikte waardoor ik haast meteen ineen zakje en een boel vloekwoorden naar hem toezond. Ik werd ruw op de grond geduwd waardoor ik nu ook stilaan besefte wat er gaande was. He was craycray
Door de liters alcohol die ik al binnen had waren mijn reactiereflexen al een stuk trager waardoor ik zijn vuisten ook niet kon ontwijken. Wat ook mede kwam doordat hij op me zat. " What the fuck Jea!" riep ik dan ook woest naar de jongen nadat hij me vol op mijn neus had geslagen, en gauw vervolgde er nog een klap en nog één. Doordat hij bovenop me ging kreeg ik bij iedere slag nog eens de klap van de vloer tegen mijn achterhoofd. Ik probeerde hem aan zijn haren van me af te trekken en wist hem een mep terug te verkopen met veel gevloek. Echter na zijn zesde of zevende klap stootte ik toch erg hard mijn hoofd waardoor na wat geroep die ik herkende als dat van Tessa toch zwart voor mijn ogen zag. Voor een vijftal minuten was ik dan ook roerloos bewusteloos op te grond.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

25 feb 2017 - 23:44 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Jeaden
Economics • Track & Field • Kickboxer • @ the party • My ex- friend ~~Diego~~

'If strippers can be called exotic dancers,
then drug dealers should be called exotic pharmacist.'

'Try to break me
And I'll break you ten times harder.'

De woorden die de jongen uitriep. Het kwam allemaal niet meer binnen. Het was wazig voor mijn beeld, hoewel ik makkelijk zijn gezicht als doelwit alsmaar door wist te raken. Zelfs de mep die hij in mijn gezicht plaatste voelde ik niet. Ik was numb en medelijden, medelijden bestond voor dit moment niet in mijn woordenboek.
Ik wist dan ook echt niet meer hoe lang ik boven op de jongen zat. Hoe vaak ik hem geslagen had. Het enige wat ik wist, was dat ik van de jongen af werd getrokken, door twee personen. Ik nam niet eens de moeite om te kijken wie het waren.
‘Vecht dan terug. Fucking pussy.’ ik wist nog net mijn speeksel over hem heen te tuffen, voor ik verder weggetrokken werd. Al wild trappend, tot ik bij de deur afgezet werd. Met het aanblik van Diego’s aangetaste lichaam voor me ogen. Iets wat me toch wel weer wakker schudden.
Wat had ik gedaan… Ergens hoorde het me niet te boeien. Hij verdiende het, toch? Hij was on-loyaal geweest. Dit was zijn straf. Hij had het verdient.
Onrustig trok ik me los van de twee heren, die alweer terug gingen naar Diego. Allerlei blikken branden op mij, waarschijnlijk allemaal denkend over wat voor monster ik wel niet was. Mensen konden maar al te makkelijk oordelen en de kant van de zwakkeling kiezen. Ze hadden geen flauw idee wat er speelde, dus ze mochten me geen schuldgevoel aanpraten. Dat liet ik ze niet toe. Dat kon ik ze niet toe laten.
Woedend schopte ik nog een keer tegen de deur, voor ik weer weg van het pand stormde. Ik wierp nog een enkele blik naar achteren of niemand me volgde, voor ik het op rennen zetten, tot ik mezelf ergens op de campus neer liet ploffen. Waar wist ik zelf niet eens. Zolang het maar ver weg van het ‘feestgebouw’ was. I was so screwed. Dat wist ik zeker. Terug gaan was geen optie. Ik was niet meer welkom en ik kon beter van school verkassen. Het was niet de eerste keer dat ik het zwart voor mijn ogen had gekregen, maar nooit was het van mijn eigen sorority geweest. Daarnaast vond ik dat niemand zich te bemoeien had in mijn privé leven. Ik wilde gewoon normaal zijn en de eerste stap om normaal gevonden te worden, was om alle normale consequenties te betreden. Iets wat Diego ook zou moeten doen en daarvoor zijn bek dicht moeten houden. Hij wist wel waarvoor dit was. Het was wraak. Hij had het moeten zien aankomen.
Onrustig keek ik naar mijn trillende handen, waar toch enige scheurtjes in gekomen waren. Zo veel had ik niet meer getraind de afgelopen maanden en dat had zo zijn redenen gehad, waar ik niet over na wilde denken. Ik diepte dan ook naar mijn zak, waar ik naar mijn – al gerolde – joint greep en aansteker. Het enige wat me nog kalm kon krijgen, tot een bepaalde maten. Ik had het al zo vaak gedaan, dat het effect niet echt benoemen waardig was. Toch stak ik hem af, waar ik snel een diepe hijs van nam. Alles beter dan de mentale pijn die ik nu voelde. Alles voor een escape.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

26 feb 2017 - 1:39 Elentiya is offline

Elentiya 12352

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Tessa Mae Sandler

”She's lost her sense of light.
She might not make it home ~~tonight~~..”

• Swimmer • Twenty • History • Alpha Tau Omega • With my boy, Jeaden • Outfit •

Hoe meer klappen er vielen, hoe slechter het ging met Diego en nog voor twee jongens besloten in te grijpen door Jeaden van hem af te trekken, zag ik hoe het lampje bij Diego uitging. Gekweld, verscheurd en geraakt door de ellende die ik veroorzaakt had stapte ik haast angstig naar achteren. Het ene deel in mijn binnenste schreeuwde dat ik Diego moest helpen, maar het andere - veel grotere deel - beval me achter Jeaden aan te gaan. Mijn hart hamerde pijnlijk in mijn borstkas als de schade van mijn onthulling zich steeds duidelijker op mijn netvlies lijkt te branden. “Wat heb ik gedaan..” fluisterend en vol afschuw dreven de woorden naar het puntje van mijn tong en verlieten ze ongehoord mijn lippen. Dit was een grote puinzooi geworden en uiteindelijk was het allemaal mijn schuld. Mijn schuld.
Als de twee jongens terugkomen zonder Jeaden, en zich bekommeren om Diego, geef ik toe aan mijn instincten en zet het op een rennen. Onderweg naar buiten knal ik zowat tegen Lucy op en grijp resoluut haar schouders beet als ik me besef dat er iemand van onze vriendengroep zich om hem moet bekommeren. “Je moet naar Diego toe, hij is in de hal en -...” hijgend en huilend staarde ik haar aan. “Het spijt me zo.” Na deze woorden laat ik haar direct los, plaats een stap van haar af en schud haast gekweld mijn donkere lokken op en neer, alvorens ik langs haar afschiet om naar buiten te gaan.
Eenmaal buiten aangekomen krijg ik nog net geen klap van de koelheid die in mijn natte gezicht slaat. Vluchtig blik ik rond, zoekende naar een glimp van Jeaden, maar vind deze niet. “Waar is Jeaden? Hebben jullie hem gezien?” vraag ik enkele feestgangers die zich buiten hebben verschanst op een gehaaste toon, maar als deze half hun schouders ophalen weet ik dat er geen fatsoenlijk antwoord van hen af zal komen. Ze weten het niet. In een subtiele handeling plukken mijn vingers bevend mijn telefoon tevoorschijn en vuur ik vlug een sms Jeaden zijn kant op alvorens ik hem weer weg stop.

To: Baby
Waar ben je? Alsjeblieft? Ik kom je zoeken.

Een zachte kreun rolt over mijn lippen heen, waarna ik het op een lopen zet; niet wetende in welke richting hij in hemelsnaam gegaan was, maar hopende dat het instinctieve gedeelte van mijn lichaam nog altijd even goed op hem was afgesteld.

”Jeaden!”
Mijn stem galmde in een steeds schorre wordende, zoekende doch smekende toon door de lucht heen terwijl mijn donkere poelen wanhopig zochten naar een teken van hem. Ik was inmiddels een eindje van het feestgedruis verwijderd en verder het campus opgelopen; nog altijd zoekende terwijl ik mijn bewegingen op een automatische piloot vooruit liet gaan. Een frisse bries sloeg over mijn naakte armen heen en veroorzaakte koude rillingen door mijn binnenste heen, waarvan ik niet eens meer met zekerheid durfden te zeggen waar ze vandaan kwamen.
“Jeaden, alsjeblieft? Geef antwoord..”
Een verloren snik rolde over mijn lippen heen terwijl de tranen rijkelijk als een stille waterval over mijn wangen heen bleven stromen. Het holle, lege gevoel in mijn binnenste besloot een allesverterende, kolkende rivier aan pijn en verdriet te worden. Mijn eens zo snelle pas veranderde in een wankele, steeds meer zwalkende tred en ergens halverwege - weet ik veel waar - zakte ik door mijn benen heen. Met een doffe dreun sloegen mijn knieën op de grond, de scherpe steken die daar doorheen schoten veroorzaakte een zwakke gil, terwijl ik mijn gezicht in mijn handen verborg. Ik was een waardeloze vriendin voor mijn beste vriend geweest door hem afgeslagen achter te laten, maar eveneens ook een waardeloze vriendin voor mijn eens vriendje. Ergens buiten op de het campus, in een poging de enige persoon te zoeken die er tot nu toe aan deed, stortte ik in en verdronk in de diepte van mijn eigen veroorzaakte verdriet.

[ bericht aangepast op 26 feb 2017 - 1:45 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 feb 2017 - 10:31 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Lucy Imogen Brown
I'm not arguing
I'm simply explaining why I am right

Science – Cheerleading – 20 - Outfit - Talking to Santiago

Ik nam nog een slok van het ongelofelijk gore drankje en keek Diego vervolgens weer aan wachtend op een antwoord op mijn vraag; waarom hij alleen op het feest rond leek te lopen. “Ah wie heeft vrienden nodig om te feesten? Daarbij heb ik nu eens de gelegenheid om met mooie meisjes zoals jouw te kunnen praten,” ik knikte begrijpend en lachte even. “Dat snap ik volkomen,” antwoordde ik toen glimlachend. Het was overduidelijk dat hij al behoorlijk wat gezopen had en dat de alcohol al zeker effect op hem had. Zelf vond ik het altijd hilarisch om met mensen te praten die al aardig wat op hadden, het kon zorgen voor geweldige momenten, die alleen jij hoogstwaarschijnlijk nog wist de volgende ochtend. Voor zover ik me nog kon herinneren van de voorgaande feesten in het afgelopen jaar werd Diego eerst altijd arrogant, voordat hij weer gewoon een leuk persoon werd. “Wat is jouw reden om hier eenzaam en alleen op deze dansvloer te staan? Of stond, want tja nu heb je mijn gezelschap of je het nou wilt of niet,” ik kon het niet laten om even met mijn ogen te rollen, er moest snel nog wat alcohol in bij hem zodat ik zijn opmerkingen wat beter kon waarderen. Een andere oplossing zou zijn zelf nog meer te drinken, dan kon ik er ook altijd al beter tegen, en dat terwijl het nu nog wel meeviel.

Nog voor ik antwoord kon geven op de vraag die Diego net had gesteld werd hij opeens bruut bij zijn schouder gepakt en naar achter getrokken door Jeaden. Ietwat geschrokken keek ik naar de jongen, die overduidelijk zeer boos was. “Dans maar even met een ander,” dat waren woorden die bij mij echt in het verkeerde keelgat schoten, hoe durfde hij! “Eikel,” bromde ik vlak nadat Diego was wegtrokken door Jeaden en even keek ik naar mijn witte trui, waar ook een paar spetters alcohol op waren gekomen, verdomme, ook dat nog. Even twijfelde wat ik ging doen, maar al snel besloot ik er toch maar achteraan te gaan, dit kon gewoon niet goed aflopen. Door de dansende menigte waarin ik stond en me aan baan doorheen moest vinden raakte ik de twee echter al snel uit het oog en bleef ik wat verslagen achter. Ik haalde diep adem en net toen ik terug wou lopen knalde Tessa tegen mij op. Geschrokken keek ik het meisje aan die me vastpakte. Nog voor ik kon vragen of alles wel goed ging – gezien ze duidelijk van streek was, begon ze over dat ik naar Diego moest in de hal. “Wat is er gebeurd?” vroeg ik geschrokken en keek haar aan. Het enige wat er nog uitkwam bij Tessa was dat het haar speed en toen rende al snel weer weg. “Het komt vast goed! Maak je geen zorgen!” riep ik haar na zonder ook maar enig idee te hebben hoe erg de schade was, of wat er überhaupt was gebeurd. Wat was dit voor een avond? En waarom was ik niet gewoon in mijn dorm gebleven? Op een drafje rende ik naar de hallen om te kijken of ik Diego kon vinden. Al snel zag ik een groepje staan allemaal kijkend naar iemand die op de grond lag, ik herkende de jongen al snel en rende er dan ook meteen naartoe. “Aan de kant!” riep ik gefrustreerd naar een paar die mijn weg blokkeerde voor ik ze aan de kant duwde. Niet veel later knielde ik bij Diego die niet bij bewustzijn leek. “Diego?” vroeg ik een paar keer zacht voor ik heel voorzichtig een tikje tegen zijn wang gaf, ik wou hem geen pijn doen maar wel wakker krijgen. “Diego, kan je me horen? Ik ben het Lucy,” bleef ik maar tegen hem praten in de hoop een reactie te kijken.

[ bericht aangepast op 26 feb 2017 - 10:33 ]

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

26 feb 2017 - 11:27 Ken_ is offline

Ken_ 18286

SANTIAGO 'DIEGO' CRUZ RICHARDSON

Art Student, Perfect Idiot , talking to Lucy

🎬

Ik zag nog steeds zwart voor mijn ogen maar kon alles wel erg dof horen, scheldende klanken, geroep, gejoel. Net alsof ik onder water gedompeld was en niet meer boven geraakte. Als een zak aardappelen leek ik weggetrokken te worden vooraleer ik weer de koude vloer weer tegen mijn rug voelde. Pats... Pats.. auw. Er tikte iets tegen mijn wang aan en stillaan hoorde ik alle geluiden ook helderder worden. "Diego?" weergalmde het in mijn hoofd, kort fronste ik. Mamma mia, was dat een engel? Langzaam opende ik mijn ogen, voor zover dat kon gezien mijn rechteroog dik stond en het nogal enorm veel zeer deed. Een zacht jammerend geluidje verliet mijn lippen voordat ik mijn bruine poelen op de wazige blonde krullen voor me richtte. " Ben jij een engel?" kwam er iets verward over mijn lippen. Eens ik een paar keer knipperde en mijn zicht terug had zag ik dat het Lucy was. Oh , wel l close enough.
Met wat moeite ging ik overeind zitten en haalde verslagen een hand door mijn bruine, licht plakkerige haren. Bah, ik was één en al plakkerige alcohol en het warme lopende rode vloeistof dat uit mijn neus druppelde haf aan dat ik ook nog eens besprinkeld was met mijn eigen bloed. Geweldig. " Fuck.." mompelde ik alles deed zo'n fucking zeer. Nu pas kon ik me ok voor de geest halen dat Jeaden me dit gelapt had, die fucking stoner... Waaro-oh.. "Shit..." murmelde ik vervolgend en bracht mijn hand even naar mijn lip die open lag, ik zou enorm veel geluk hebben mocht ik al mijn tanden nog hebben. Zonder het echt te willen draaide ik me even weg van Lucy zodat ik het speeksel gemeng met bloed kon uitspugen en kreun van afkeer mijn lippen verliet.
Had ik dit verdient? Ja en nee. Ja omdat ik een douchebag was die inderdaad met de ex van mijn beste vriend heeft geslapen en nee; omdat het zijn ex was geweest en we beiden genoeg alcohol op hadden om er de dag nadien pas spijt van te hebben.
Tessa was een geweldige meid, maar het leek nu wel een mes in mijn rug te zijn. Mijn blik richtte ik weer naar Lucy. "Sorry,... sorry dat ik je avond heb verpest." mompelde ik en vreegde even mijn mond af met de rug van mijn hand waar nu ook een veeg bloed aan ging.
Kort sloot ik mijn ogen en daarna probeerde ik rehtop te staan wat moeilijk ging. Twee jongen van de sorority hielpen me hierbij waardoor ik me even een hulpeloos kind voelde. " Waar is ie? Waar is Jeaden?" kwam er toch kwaad over mijn lippen waarna ik mijn arm even om Lucy sloeg gezien ik geen evenwicht meer had. Ik wist dat ik naar de ziekenboeg moest want mijn neus zou waarschijnlijk gebroken zijn, maar ik was zo woest nu. Hij had het recht niet gehad me zo te behandelen. Ik haalde even mijn mobiel boven en stuurde mede dankzij autocorrect een berichtje naar Alessio.

To; Lessie

Les problemn. in elkar geslagn hlp, ik h8 Jeadn

Ik hield me stevig vast aan Lucy en verborg kort mijn gezicht in haar nek. Ik had wat nood aan vrouwelijke aandacht nu.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

26 feb 2017 - 23:10 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A L E S S I O R O S S I

“Me? I go wherever the wind blows…and wherever the whiskey shots are half price.”

"Thank god, ik dacht dat je het nooit zou vragen." Ik grijnsde breed en haakte mijn arm door de hare en begeleidde haar naar buiten. De koude bries van de nacht blies in mijn gezicht. Het was heerlijk, ik voelde me zo wazig maar op een goede manier. Een warm gevoel van geluk. Dat naast de ontzettende leegte die ik voelde in mijn buik. "Ik heb letterlijk zo veel honger." Ik gaf een zucht en grijnsde naar Emilia. Ik voelde mijn telefoon trillen en reikte naar mijn broekzak om hem er uit te halen. Ik fronste een bericht van Diego.

Broeder:
Les problemn. in elkar geslagn hlp, ik h8 Jeadn

Ik stopte met lopen en staarde even bevroren naar het scherm. De spelfouten, mijn beste vriend had me nodig en ik was hier. Ik viel in stressmode en staarde om me heen. "We moeten terug. Diego, ik.. Nu." Ik had geen geduld of tijd, maar alles ging ineens heel snel. Mijn ogen scande om ons heen en in een tel had ik een niet op slot staande fiets gevonden. Ik trok Emilia mee en zette haar achterop voordat ik zo snel mogelijk over het campus vloog. Eenmaal terug bij het huis sprong ik van de fiets en rende naar binnen. "Diego?" Ik probeerde te bellen maar geen bereik. Fuck, fuck fuck. Ik vroeg mensen die ik bij de deur tegen het lijf liep en rende door naar waar ik hem het laatst had gezien. Daar zag ik hem stevig vast geklemd aan Lucy. "Die.." Ik trok hem aan zijn schouder los en staarde naar zijn gezicht ik schudde mijn hoofd. Mijn duim gleed over zijn wang en ik keek pijnlijk naar de schade. "Waar is hij? Waar is hij?" Ik draaide me van Diego naar Lucy en terug. Waar was Jeaden. Ik legde mijn hand op Lucy's schouder. Ik balde mijn vuisten en alles leek een grote rode waas. Ik had een doel, ik liep door de menigte heen op zoek. Waar was hij. Ik besloot mensen te vragen en kreeg het antwoord dat iemand hem had weg zien gaan. Ik verliet het feest op zoek naar de dader van mijn vriend's beschadigde neus. Ik bleef lopen, op zoek. De adrenaline schoot door mijn lichaam. Ik rook een bekende geur en wist dat ik goed zat. Ik volgde mijn spoor en zag hem zitten. De meeste woede was onderweg gezakt en ik was iets meer bij bewust zijn. Toch kwam alles terug omhoog toen ik Jeaden zag. Ik hield mezelf kalm en besloot niet gelijk fysiek te gaan, daar loste ik nu niks mee op. Ik benaderde hem van achter. "Ik heb zo'n tering groot probleem met jou." De woorden kwamen eruit als gif. Niemand zat aan mijn vrienden, vooral niet mijn broeder niemand. En wie dat wel deed daar voor zorgde ik dat die dat nooit meer kon. Ik was van nature echt niet agressief, maar mijn loyaliteit aan mensen stond altijd bovenaan. Ik was beschermend over vooral Emilia en Diego, dus Jeaden had het nu in mijn ogen zwaar voor zichzelf verpest.

[ bericht aangepast op 27 feb 2017 - 0:08 ]

We're all mad here.

27 feb 2017 - 0:04 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Jeaden
Economics • Track & Field • Kickboxer • @ the party • My ex- friend ~~Diego~~

'If strippers can be called exotic dancers,
then drug dealers should be called exotic pharmacist.'

'Try to break me
And I'll break you ten times harder.'

Ik ging mijn social media langs en zonder een greintje medelijden te tonen, verwijderde en blokkeerde ik Diego overal op. Misschien was het al vreemd dat ik zo vroeg hier al aan dacht, maar ik wilde liever meteen de knoop door hakken dan later. Ik wilde liever hem en zijn rotkop niet meer zien. Wie weet had ik hem wel een dienst bewezen en werd hij eindelijk eens knapper.
Rustig rook ik van het rolletje in mijn hand, wat me toch iets kalmer had gemaakt. Of misschien lag het wel aan de hoeveelheid zuurstof wat weer door mijn lichaam stroomde. Het was nogal beklemmend geweest op het feest. Ik had geen rust om na te denken. Niet zoals ik nu had.
Net wanneer ik de jongen die ik ooit als beste vriend had beschouwd van het laatste wilde verwijderen, popte een SMS-je van Tessa omhoog.

From: Tessa
Waar ben je? Alsjeblieft? Ik kom je zoeken.

Ik beet even op mijn lip, waar ik mijn hoofd schudden. Ja ik was wel weer iets bekoeld geraakt, maar ik had mezelf niet onder controle. Het enige wat mijn hersenen leek te vullen als ik aan Diego – of Tessa dacht; is aan die twee samen. Hoe Diego ongetwijfeld aan haar gezeten heeft. Aan zijn gigantische verraad. Het deed pijn. Onbeschrijfbaar pijn. Ik rekende op ze beide en ze hebben me allebei behandeld als eersteklas shit. Het bewees maar weer hoe je op niemand tegenwoordig meer kon vertrouwen.
‘Ik heb zo’n tering groot probleem met jou.’ Hoorde ik plotseling achter me. Abrupt stond ik op, waar ik in de groene kijkers van Alessio keek. Great. Net wanneer je even rust wilde; kwam er weer een bemoeienal op af. Vooral een persoon die er zo veel mee te maken had, kuchkuch.
Begreep me niet verkeerd, ik mocht Alessio wel. Wat ik echter niet mocht, is mensen die hun neus in mijn zaken poogde te steken. Als mensen gewoon hun eigen neus in hun eigen zaken staken, was er een hoop vrede op aarde.
Echter ging ik niet weglopen van een lichte bedreiging. Ik was sterker dan dat en ik ging zeker niet iemand mij laten meppen. Alessio kende me dan ook niet zo goed, om te weten dat ik sinds kinds af aan op kickboxen zat. Een uitweg voor mijn agressie, die ik niet leek te hebben voor de buitenwereld. Ik leek de stoner voor Alessio en voor vele. Ze hadden geen flauw idee.
‘Ik niet met jou. Mits je me een reden geeft, dus gelieve dat je me met rust laat. Zal beter zijn voor ons beide.’ Kaatste ik dan ook rustig naar de jongen terug. Het was de waarheid. Hij had geen problemen met me. Dat had niemand, zolang ze het er niet naar maakte en me vooral niet gingen uitdagen.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

27 feb 2017 - 0:27 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A L E S S I O R O S S I

“Me? I go wherever the wind blows…and wherever the whiskey shots are half price.”

Ik had eigenlijk bijna meteen al spijt dat ik hier was. In mijn woede hierheen gevlogen terwijl Diego zelf nu veel meer aan me had als ik bij hem was. "Ik niet met jou. Mits je me een reden geeft, dus gelieve dat je me met rust laat. Zal beter zijn voor ons beide" Ik rolde met mijn ogen. Zo zelfingenomen, zo naar. Alleen al hoe hij hier zat. Zijn jointje te roken alsof er niks gebeurd was, alsof alles net nooit was gebeurd. Ik voelde woede borrelen. Ik perste mijn lippen samen en gaf mezelf tien tellen. Het is niet zo dat ik fysiek met hem wilde worden, geweld was geen oplossing. Geweld, was juist de aanstichter voor verdere problemen. Echter, had hij er zelf als wapen naar gegrepen in zijn woede. "Je met rust laten, dat heb je verspeeld toen je zo nodig de grote jongen moest zijn tegen Diego. Wat is jouw probleem? Jullie waren toch beste vrienden, wat kan hij possibly hebben gedaan in die paar minuten dat ik hem alleen liet. Wat heeft jou in godsnaam het recht gegeven om hem fysiek iets aan te doen?" Alles leek een groot vraagteken. Wat was Jeaden in godsnaam overkomen. De beelden van Diego's gezicht bleven in mijn achterhoofd omhoog komen. "Echt, what the fuck Jeaden." Ik wilde mezelf kalm houden en het op praten houden maar bij elk woord dat mijn lippen verliet leek er meer en meer woede op te borrelen. Als het op fysiek geweld aan zou komen dan was het maar zo. Het zou niet mijn eerste keer zijn, zeker ook niet de eerste keer uit loyaliteit voor een vriendschap. Daarnaast was 'gaybashing' nog altijd populair en heb ik vaker dan me lief is moeten vechten om te overleven. Jeaden was dan wel een kickboxer, ik wist dat ik genoeg kans had in de situatie. Toch probeerde ik het te vermijden, maar voor mij had Jeaden mijn familie wat aangedaan en dat zorgde ervoor dat er iets van binnen knapte. Ik was er niet bij geweest en het schuldgevoel begon aardig te mixen met de woede. Ik had hem kunnen beschermen, maar ik moest zo nodig nacho's gaan eten. En nu was ik niet eens bij hem. Mijn nagels staken diep in mijn eigen handpalm en ik spuwde woorden waar ik onmiddellijk spijt van had. Ik wilde hem pijn doen en ik wist hoe. De woorden namen alle emoties met zich mee. "Ik snap niet wat een meid als [i[Tessa[/i] ooit in jou gezien kan hebben, je bent haar niet waardig."

We're all mad here.

27 feb 2017 - 8:51 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Lucy Imogen Brown
I'm not arguing
I'm simply explaining why I am right

Science – Cheerleading – 20 - Outfit - Talking to Santiago

De opluchting bij mij was groot toen er eindelijk een reactie was te zien bij Diego. Ik haalde dan ook even opgelucht adem en glimlachte even vaag. “Ben je een engel?” ik glimlachte even en keek kort naar het groepje dat nog om ons heen stond te kijken. Ik had een sterke neiging gewoon toe te zeggen dat ik een engel was, omdat ik hem maar wel mooi weer bij bewustzijn had gekregen, maar echt tijd voor zulke grappen was het dan weer niet, naar mijn mening dan. Diego probeerde al snel overeind te gaan zitten, iets waarvan ik niet wist of het wel handig was maar ik besloot er niet te moeilijk over doen, als hij zou merken dat het niet ging zou hij heus wel weer gaan liggen, daar was hij echt wel slim genoeg voor. Al snel leek het kwartje ook weer bij hem te vallen over wat en waarom er was gebeurd, ik was natuurlijk nieuwsgierig maar alweer leek het niet echt de juiste timing, daarbij zou ik het ongetwijfeld merken als de roddels in de school loskwamen. Kort richtte ik mijn blik weer op het groepje om ons heen van wie een paar met een zakdoekjes en tissues aan kwamen lopen, ik pakte er een paar aan en bedankte hen dan ook. Ik richtte toen mijn aandacht weer op Diego die zacht was begonnen met praten. “Sorry, ... sorry dat ik je avond heb verpest,” ik glimlachte even en keek hem aan. “Geen zorgen,” antwoordde ik rustig. “En ik denk zomaar dat jij er langer last van gaat hebben dan ik,” glimlachte ik naar hem. Ik keek toe hoe twee van zijn sorority hem overeind hielpen en zelf kwam ik ook overeind waarna Diego mij al snel weer vastpakte om zijn evenwicht te kunnen bewaren, zelf sloeg ik mijn arm ook om zijn middel om hem nog wat extra steun te kunnen bieden. Niet veel later vroeg hij ook waar Jeaden heen was gegaan en ik haalde mijn schouders even op. “Ik weet niet waar hij is, en jij gaat nu ook niet achter hem aan. Je moet je eerst laten nakijken bij de ziekenboeg,” antwoordde ik op rustige maar toch redelijk strenge toon. Ik kon het simpelweg gewoon niet toestaan dat hij het nog erger voor zichzelf zou maken en dan misschien wel met permanente schading zou eindigen.

Kort keek ik toe toen hij zijn mobiel uit zijn zak pakte, maar al snel wendde ik mijn blik weer af om hem toch nog iets van privacy te geven. Ik had wel een vermoede wie hij een bericht stuurde, maar om ongegeneerd mee te kijken was niet mijn ding. Rustig bleef ik Diego ondersteunen die ondertussen ook zijn hoofd op mijn schouder had neergelegd, het was jammer van mijn witte trui, maar het was toch wel goed om hem nu bij te kunnen staan. Ik keek even naar de zakdoekjes in mijn hand en haalde vast voorzichtig wat bloed weg van de plekken die niet zo’n zeer leken te doen, dan voelde hij zich misschien niet zo vies meer. Niet veel later arriveerde ook Alessio bij deze samenkoming. Hij was duidelijk van streek, misschien wel omdat hij zelf niet in had kunnen grijpen. Stil keek ik toe hoe Alessio Diego even bekeek en vervolgens ook de vraag stelde waar Jeaden was. “Ik weet het niet, maar we moeten nu Diego naar…” ik stopte maar met praten omdat de jongen al weer weg gelopen was. Ik richtte mijn blik toen op Diego en streek met mijn hand over zijn rug, in de hoop hem wat rustiger te kunnen krijgen. “Denk je dat je kan lopen naar de ziekenboeg of moet ik daar snel heen rennen om iemand te halen?” vroeg ik hem toen maar, hij moest er zo snel mogelijk heen.

[ bericht aangepast op 27 feb 2017 - 8:55 ]

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

28 feb 2017 - 21:23 Ken_ is offline

Ken_ 18286

SANTIAGO 'DIEGO' CRUZ RICHARDSON

Art Student, Perfect Idiot , talking to Lucy

🎬

Lucy zette een lieve glimlach op en ik keek haar even in haar bruine ogen aan. “Geen zorgen,” zei ze rustig wat me ook wat gerust stelde. “En ik denk zomaar dat jij er langer last van gaat hebben dan ik,” vervolgde ze en ik liet mijn blik weer even neerdalen. Zowieso ging mijn gezicht voor enkele weken beurs staan en ik wilde niet denken aan mijn babymaker of deze nog zou gaan werken of niet. Fuck. Lucy sloeg haar arm om mijn middel heen zodat ik wat extra steun kreeg van haar waar ik haar toch wel dankbaar om was.
Op mijn vraag of ze wist waar Jeaden was schudde ze haar hoofd. “Ik weet niet waar hij is, en jij gaat nu ook niet achter hem aan. Je moet je eerst laten nakijken bij de ziekenboeg,” antwoordde ze en even keek ik haar met wat tegenzin aan. Zodra ik op de ziekenboeg zou zijn zouden ze me ondervragen wat er was gebeurd, deze school was mijn toekomst en dit zouden ze zeker niet gaan tolereren. Daarbij had ik het Jeaden al moeilijk gemaakt en was ik nou ook nog niet zo'n dick om hem te gaan verlinken bij de directie. Nog niet ,tenminste. Zijn actie was veel te overdreven geweest vond ik dan toch en hoe dan ook mocht ik het recht in zijn gezicht gezegd hebben dat ik zijn ex geneukt had ging ik hetzelfde lot ondergaan hebben. Zo was Jeaden nu eenmaal als het nou van Tessa of van mij zou komen. Ik voelde hoe Lucy voorzichtig met een zakdoekje op mijn gezicht depte. Het feit dat ze op verschillende plaatsen van mijn gezicht het bloed probeerde weg te krijgen deed mijn gezicht toch iets vertrekken. Ik wilde niet eens weten hoe vreselijk belaberd ik eruitzag want dan zou ik hoe dan ook razend worden op Jeaden. Die vriendschap kon ik dan ook maar meteen van mijn lijstje afschrijven wat geheel mijn - en ook wel Tessa's- fout was.
Ik hoorde een bekende stem achter me voordat ik zijn hand op mijn schouder voelde en ik wel naar Alessio moest kijken. Beschaamd beet ik op mijn lip en richtte mijn blik op de grond. Zijn duim gleed over mijn wang heen en een zachte zucht verliet mijn lippen."Aless, het is niet zo erg als het eruit ziet." probeerde ik hem nog te vertellen maar hij leek zo razend te zijn dat hij enkel maar vroeg waar Jeaden was gelopen. Shit. “Ik weet het niet, maar we moeten nu Diego naar…” Lucy had haar woorden nog maar net uitgesproken of de jongen was al weggelopen richting buiten. "Fuck." mompelde ik wat gefrustreerd, en voelde hoe Lucy me wat probeerde te kalmeren door op mijn rug te wrijven. “Denk je dat je kan lopen naar de ziekenboeg of moet ik daar snel heen rennen om iemand te halen?” vroeg ze me en ik keek haar even lipbijtend aan. Echter wist ik ook wel dat Lucy me daar hoe dan ook wilde krijgen dus zou ik niet tegenpruttelen. Daarbij was dit ook mijn kans om naar buiten te gaan en hopelijk Alessio op tijd tegen te houden.
"Ik kan zelf wel lopen, bedankt Lucy." zei ik gemeend met een zwak glimlachje, althans voor zover je het een glimlach kon noemen want het deed verrekt zeer. "Laten we gaan." ik nam haar mee door de menigte heen, op een tempo die misschien wat te snel was want ik duizelde dan ook nogal wat , maar ik was vastberaden om buiten te geraken. Eens we dan ook buiten waren hield ik even halt om wat adem te hebben, klere hoofdpijn. In de verte zag ik Alessio en Jeaden en beet kort op mijn lip. Naderen deed ik niet dus besloot ik hier met Lucy te blijven. "Alessio! " riep ik ook iets schor maar duidelijk en luid genoeg. "Hij is het niet waard! Alsjeblief!?" ik greep Lucy iets steviger beet want ik kantelde bijna om en keek mijn vriend haast smekend aan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Index RPG Actieve Topics Zoek