• You must learn how to fight.

    Caleb Liam Wetherbee

    ── Caleb' Hebrew name meaning "a dog; faithful."
    ── Liam' Strong-willed warrior and protector.
    ── Wetherbee' family name meaning "settlement on the bend of a river".

    ── 22 years old.
    ── July 30th.
    ── Leo.


    His biography
    ── Op dertig juli 2086 werd Caleb geboren in het ziekenhuis van St Margeret's Hope. Zijn ouders hebben elkaar ontmoet in de kerk van St Margeret's hope, in 2081. Sinds die dag zijn ze onafscheidelijk geweest. Beide ouders zijn christelijke en Caleb is ook christelijk opgevoed, alleen doet hij niet zo veel met het geloof. Hij heeft op de basisschool gezeten en hier heeft hij altijd goed zijn best gedaan. De middelbare school was echter niet echt een optie. Caleb's ouders hebben er voor gekozen om hem vanuit huis te scholen. Zijn moeder heeft hem vooral Engels en geschiedenis geleerd. Zijn vader heeft hem geholpen met wiskunde, rekenen en wat politiek, voor wat daar nog van over is. Over aardrijkskunde wilt eigenlijk niemand praten thuis, omdat het maar een naar iets is wat er is gebeurd. Er is bijna niks meer van de wereld over en niemand weet hoe de kaarten er nu uit zouden zien.
          Toen Caleb 15 was vertelde zijn moeder hem dat ze weer zwanger was. Caleb vond het echt fantastisch, omdat veel gezinnen binnen St Margeret's Hope niet aan een 2e kind begonnen. Na negen maanden werd dan ook zijn zusje in het ziekenhuis geboren, Melody. Caleb is ontzettend trots op de kleine meid en hij zorgt goed voor haar samen met zijn ouders.
          Caleb's vader heeft een soort garage voor fietsen en scooters. Er is al flink wat jaren geen brandstof meer voor de auto's, dus daar is hij mee bezig gegaan. Er moest een soort vervoer komen waardoor ook ouderen makkelijk konden reizen binnen St Margeret's Hope. Hij heeft in 2074 een elektrische scooter ontwikkeld die gewoon thuis aan de oplader kan. Ook zijn er elektrische fietsen, steps en skateboards. Natuurlijk zijn er voor de ouderen scootmobielen. Alles kan gewoon met een accu worden opgeladen.
    Caleb's moeder werkt in een grote villa die is gebouwd speciaal voor de ouderen van de stad. Alle ouderen die geen familie meer over hebben en niet meer voor zichzelf kunnen zorgen wonen nu in de villa. Hier verzorgt zijn moeder de ouderen en zorgt ze er voor dat ze dagelijks nog wat te doen hebben. Zo is er daar iedere winter weer een markt met mooie zelf gehaakte mutsen en shawls die de ouderen hebben gemaakt. Caleb gaat ook 1 keer per week langs de villa om koffie te drinken met de ouderen daar. Hij neemt zijn zusje ook wel eens mee, ook zij vindt het hartstikke gezellig.
          De broer van Caleb's vader heeft een eigen boksschool in St Margeret's Hope. Zelfverdediging en goede uiting van woede en energie is erg belangrijk als je in zo'n kleine stad woont met mensen die iedereen kent. Caleb komt hier heel erg vaak om te sporten en alle energie er uit te gooien. Dat zorgt er ook voor dat hij zo'n rustige jongen is. Als hij zijn energie niet goed kwijt kan, kan hij heel agressief worden.
    His Job

    Caleb werkt zelf in de garage van zijn vader. Hier helpt hij iedere dag aan scooters en fietsen. Samen met zijn vader denken ze ook iedere dag na over andere soorten brandstof en andere ontwikkelingen. Ze zijn bijna altijd wel bezig samen. Caleb heeft best wel een passie voor auto's, tenminste, met de foto's die hij er van heeft gezien. Hij heeft nog nooit echt een mooie auto gezien in het echt. Hij is samen met zijn vader bezig met het ontwikkelen van een gezinsauto op energie. Hij weet dat ze al wel bestonden, alleen nog niet op het eiland waar zij wonen.
    Verder werkt Caleb ook in de sportschool van zijn oom. Hier traint hij zelf 3 keer per week en geeft hij 1 keer per week les aan jongeren onder de 18. Hij geeft les in simpel kickboksen, zodat de jeugd hun energie goed kwijt kan. Hij legt ook aan hen uit dat het hem altijd heel erg helpt en dat het hem fit houdt.

    His personality

    rustig ── sportief ── sociaal ── eigen wil ── koppig ── brutaal ── eerlijk ── sarcastisch ── creatief ── avontuurlijk ── waaghals ── kort lontje ── beschermend ── loyaal

    Caleb is een rustige jongen als je hem voor het eerst ziet. Hij zal niet meteen heel veel praten, maar hij blijft wel beleefd. Als je hem eenmaal wat beter leert kennen merk je al snel dat hij best brutaal kan zijn en ook erg sarcastisch is.
          Hij kan zijn energie goed kwijt, maar als hij dat te lang niet heeft gedaan en iemand irriteert hem dan kan hij heel agressief worden. Dat is hij niet graag, maar soms kun je er niets tegen doen. Hij kan door zijn trainingen dan ook best goed vechten, ondanks dat hij dat liever niet doet. Hij heeft een goed hart, dat is alleen niet altijd even goed te zien. Daar doet hij wel zijn best voor.


    [ bericht aangepast op 8 aug 2019 - 19:02 ]


    - thank you for existing -

    Ryan Jack Evere

    18 ~ (Beginnend) Vampier ~ Detention Class ~ Roxana





    Oké, het was absoluut niet zijn bedoeling om zijn vriend te laten pikeren, maar blijkbaar had hij een korter lontje gekregen in de tijd die ze elkaar niet hadden gezien. Een kleine steek ging door zijn hart, het was immers helemaal niet zijn bedoeling geweest om met zijn woorden zijn vriend teleur te doen stellen. Hij zag het gewoon aan zijn gezicht, dat sprak boekdelen. Hij werd niet wit, natuurlijk niet, maar er was gewoon iets (hij kon het niet zo snel benoemen) aan zijn gezichtsmimiek dat maakte dat hij zag dat Nolan deze Roxana niet in eerste instantie mocht. Hij dacht hier niet te veel over na. Immers: hij bepaalde zelf wel met wie hij wel en niet omging. Hij zag Roxana ook niet als iemand die te vertrouwen was: ze stelde immers veel te veel vragen die zich gelijk richtten op zijn persoonlijke leven. Dat vond hij niet bepaald fijn, maar er was juist een mysterie rond haar dat hem aan trok. Alsof hij dus een weegschaal was die kapot was en dus niet meer kon wegen. Zo voelde hij zich: uit balans getrokken door het gewicht dat zijn omgeving aan hem deed doen trekken.

    Jezus, waarom trok hij zich überhaupt wat van de personen om zich heen wat aan? Hij was nota bene net van de straat af, dan ging hij zich toch niet aan gestroomlijnde regels en standaard dingen vastleggen? Hij vond haar ‘gewoon’ interessant. Punt. Komma. Punt. Nee, dat was het gewoon. Een Punt. Gewoon Roxana. Punt.

    ‘Joost, of eh Joop (hij vond dit wel simpele namen) of eh Jackie (wat was er in Godsnaam met hem aan de hand dat hij zo plotseling ging ratelen?) mag het weten wat dat bloed aan mijn vuist doet’ gromde hij enigszins geïrriteerd. Hij had simpelweg geen zin om zich te verklaren tegen de blondine. In eerste instantie had ze hem aangetrokken, maar haar gedrag zorgde er nu zeker voor dat hij als de verkeerde kant van een magneet terugkaatste.

    Haar vragen beantwoorden met de eerlijkheid ging hem te ver. Immers: hij klapte gewoon dicht als het te persoonlijk werd. Dat punt was nu gekomen. Er was ergens geen weg terug, want hij had haar al veel te veel (naar zijn mening) toevertrouwt. En nu? Zomaar wegrennen? Niet echt iets voor hem, hij mocht dan wel allerlei shit hebben meegemaakt hij was geen vluchtkonijn en keek zijn problemen ten minste recht in zijn ogen. Eerlijkheid gebeurde in zijn eigen gedachten, maar uitte zich niet naar anderen toe. Immers: met een leugen zou hij nu verder komen dan met de waarheid. De waarheid was dat hij niet wist hoe hij de waarheid moest verwoorden. Waarschijnlijk zou –zelfs hij als sociale jongen- hij struikelen over zijn woorden. Wat zou betekenen dat hij zijn ‘klaterende waterval’ kant niet voor haar verborgen zou kunnen houden. There was no way back?

    Hij realiseerde zich dat hij 2x antwoord op de vraag had gegeven die zij hem al lang had gesteld. Hij wist niet waar hij met zijn hoofd zat. Was hij nu serieus ergens in de wolken beland? Het waren dan wel donkere wolken, maar het bleven wolken. Ze deed iets met hem, maar of het een positief of negatief ding was daar was hij nog niet over uit. Hij was immers een simpele jongen die eigenlijk vrij gecompliceerd dacht. En niet al te veel zei. Wat immers toch altijd in zijn voordeel werkte? Of niet?

    ‘Weet je Roxana, ik heb geen zin in diepgaande gesprekken’ Impulsief als hij was, las hij gewoonweg recht voor haar neus het berichtje van zijn vriend Cornelian. Oké, het was wel duidelijk waar de fun te beleven was: daar in een café en wat stond hij hier eigenlijk te doen? Nee, sheize! Hij wilde haar niet alleen laten, ze was gewoonweg geïnteresseerd in hem. Hij stond open voor iedereen als gesprekspartner en zij was een soort van zijn gelijke: ze probeerde op slinkse wijze (zij het door veel vragen te stellen) informatie los te krijgen. Hij stond op het punt om weg te lopen zonder haar, maar dat was niet zoals hij was. In plaats daarvan keek hij haar recht in haar ogen, geen grijns maar gewoon een resting bitch face. ‘Je mag met me mee drinken, maar op dit moment wil ik gewoon even wat drinken met mijn beste vriend. En als je daar tussenkomt heb ik liever dat je even verdwijnt, Capice?’ vroeg hij haar, dit keer minder bot maar met een vriendelijke glimlach. Hij was immers diegene met ‘het zware verleden’, maar hij wist niet wat haar bagage zou zijn. Hij wilde haar ook een kans geven om in zijn vriendenkring te komen. Stiekem vond hij haar gewoon veel interessanter dan zijn vrienden, en vroeg hij zich af hoe het zou zijn als deze dame zich zou mengen tussen zijn vrienden. Hij hield immers wel van een relletje. Als er maar op tijd geblust kon worden, daar zorgde hij zelf wel voor. Hij zou haar ‘beschermen’. Hij dacht nu al veel meer na als zijn gewoonlijke zelf, was Roxana betoverd? Ugh….

    ‘We gaan nu’ Een kans om te antwoorden gaf hij haar niet: moest ze maar niet zoveel vragen stellen. Ze moest gewoon even haar mond houden en alles zou beter worden als ze gewoon gezellig zouden gaan drinken. Zou het misselijke gevoel dan niet weggaan? Misschien moest hij het maar gewoon op een zuipen zetten… Ja, dat zou hij doen… En hij hoopte dat ze mee zou gaan.


    Aan niets denken is ook denken.

    Roxana Lux Bellator

    "Come on, let's play?"

    Roxana - 18y/o - detention - Ryan

    Nadat Ryan mijn vraag compleet negeerde en over iets anders begon, begon ik ongeduldig te worden. Uiteindelijk besloot hij toch maar iets te zeggen, niet helemaal waar ik op gehoopt had.
          ‘Joost, of eh Joop, of eh Jackie. God mag het weten wat dat bloed aan mijn vuist doet’ ratelde hij aan een stuk door. Ik rolde met mijn ogen, hij loog. Ik kan er niet tegen als mensen liegen tegen mij. Ik spande mijn kaak aan en haalde even diep adem. Voor ik iets kon zeggen was Ryan me voor.
          ‘Weet je Roxana, ik heb geen zin in diepgaande gesprekken’ - zei hij met een resting bitch face. ‘Je mag met me mee drinken, maar op dit moment wil ik gewoon even wat drinken met mijn beste vriend. En als je daar tussenkomt heb ik liever dat je even verdwijnt, Capice?’ zei hij op een geforceerde manier. Ik haalde mijn wenkbrauwen op en moest mijzelf even kalmeren. Hoe haalt dit joch het in zijn hoofd om zo'n toon tegen mij aan te slaan?
          ‘We gaan nu’ zei hij dan ook zelfverzekerd, hij had echt geen idee tegen wie hij het had. Ik greep hem bij zijn shirt en drukte hem tegen een kluis aan.
          'Nou moet je eens even goed luisteren Ryan. Ik doe helemaal niets, jij gaat nu gewoon even luisteren.' - ik keek hem in zijn ogen aan waardoor hij gedwongen werd te luisteren en uit te voeren wat ik vroeg. - 'Proef het bloed aan je hand, nu.' zei ik terwijl ik een blik worp op zijn vuist. Als hij het niet proeft dan veranderd hij nooit, ik weet het 100% zeker, vooral met dat rare gedrag van hem. Hij is aan het veranderen, maar door wie? Ik had in mijn kluis een zak met bloed, voor als hij dus wel ging veranderen, hij moest zich gewoon niet aanstellen en luisteren.
          'Als je braaf doet wat ik zeg, gaan we daarna wel wat drinken.' zei ik op een ironische toon, hij wist niet wat hij wilde drinken hierna.

    [ bericht aangepast op 29 sep 2017 - 10:31 ]


    - thank you for existing -

    Nolan Silvain Grinell

    If i'm an angel paint me
    With black wings

    'Het zou wat zijn als de leraar er al die tijd gewoon bleek te zijn,' zei Cornelian tegen Nolan toen hij nog een in het lokaal had gekeken voor een spoor van de leraar. Nogmaals rolde er een lach er een lach over Nolan zijn lippen, Cornelian was ook zo ontwetend die had geen flauw idee wat voor aparte dingen hier eigenlijk wel niet zouden kunnen gebeuren. 'Hé, je weet het maar nooit hoor, misschien is die man wel een spion en is hij stiekem door het raam het lokaal weer binnen gegaan.' grapte Nolan met iets wat onwaarschijnlijker was dan de dingen die Nolan in werkelijkheid in zijn hoofd had gehad.
    'Ik kan het ook gewoon nog steeds niet snappen. Plots staat ze bij ons en wilt ze weten waarom Ryan gevochten heeft.' ging nu ook Cornelian verder over het hoofd onderwerp van vandaag, Roxanna. 'Zeg nou zelf... Bijna elke dag is er wel een gevecht bij ons op school, dus waarom zou deze van Ryan zo bijzonder zijn.' Nolan knikte bij het horen van Cornelian zijn woorden, hij was het volledig met de jongeman eens, maar besloot dat hij geen zin meer had om er al te serieus op in te gaan en maakte hij er maar een grapje van. 'Ja maar ja laten we nou even eerlijk zijn, Ryan is wel heel knap hoor, natuurlijk trekt hij haar extra aan.' zei Nolan. 'Of ze zoekt gewoon een stoere jongen die haar kan beschermen wanneer ze in nood is, ik durf te wedden dat iemand haar wil vermoorden ofzo dat ze zo irritant is dat iemand dacht hmm ik stuur mijn mensen achter je aan.'
    Nolan zijn fantasie leek vandaag een beetje de overhand te nemen, want dit was al de tweede keer dat hij één of ander apart verhaal probeerde te maken, maar hij probeerde Cornelian gewoon een beetje op te vrolijken. Dat Ryan er nu toch niet was kon Nolan nog niet eens zoveel schelen, maar hij vond het uiteraard wel rot voor Cornelian dus wou Nolan het maar zo gezellig mogelijk maken met zich zelf.
    In de tussen tijd liep het tweetal een pub binnen en namen ze plaats aan één van de tafeltjes binnen. Voordat Nolan zich kon bedenken wat hij wou had Cornelian al twee biertjes voor ze besteld, Nolan moest eerlijk zijn dat hij liever een wijntje had gehad, maar daar was hij nu al te laat mee geweest dus liet hij het maar. 'Maar ik moet eerlijk toegeven, ze zag er wel goed uit,' zei Cornelian vervolgens, wat Nolan kort zijn hoofd deed schudden. 'Ja wel, maar ik zou er nog steeds niet voor gaan. Personaliteit staat boven looks.'

    87 18 years | Vampire | Detantion | Ryan, Roxanna and Cornelian


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    Cornelian Marcus Flint


    18 • The normal kid • The Pub with Nolan • Outfit



    Nolan had instemmend mijn verhaal aangehoord. Hij was het volgens mij met me eens, maar al gauw merkte ik dat hij van het onderwerp wilde veranderde. 'Ja maar ja laten we nou even eerlijk zijn, Ryan is wel heel knap hoor, natuurlijk trekt hij haar extra aan.' zei Nolan. 'Of ze zoekt gewoon een stoere jongen die haar kan beschermen wanneer ze in nood is, ik durf te wedden dat iemand haar wil vermoorden ofzo dat ze zo irritant is dat iemand dacht hmm ik stuur mijn mensen achter je aan.' Ik had al lachend mijn hoofd geschud. "Wat heb je toch weer een rijke fantasie Nolan," lachte ik.
    Vervolgens waren we gearriveerd bij de Pub en had ik al twee biertjes besteld. Ik was blij dat Nolan met me was meegegaan naar de de Pub en dat hij zich bij ons had gevoegd bij het nablijf lokaal. Straks was hij er niet geweest, maar die Roxanne wel en die had dan Ryan meegenomen. De serveerster kwam aan met onze biertjes en ik nam direct een grote slok. 'Ja wel, maar ik zou er nog steeds niet voor gaan. Personaliteit staat boven looks.' antwoordde Nolan nadat ik mijn mening over de looks van Roxanne had geuit. Daar had Nolan helemaal gelijk in. "Dude, je moet me tegen haar beschermen hoor," lachte ik. "Straks doet ze bij mij hetzelfde als wat ze bij Ryan heeft gedaan. Waardoor hij nu als een hondje achter haar aan loopt." Ik pakte mijn mobiel er snel even bij, maar zag nog geen berichtje terug van Ryan, tot mijn frustratie. "Maar zullen we het onderwerp Ro-, je weet wel, van tafel gooien?"



    Do I look like Mother Teresa?

    31 Oktober, halloween night!
    School dance

    Het is 31 oktober, wat betekend dat het halloween feest deze nacht plaats vind in een nachtclub in de buurt van de school. De dresscode is natuurlijk halloween, het mag zo eng, duister en sexy als je zelf wilt.
          Als je niet aan de dresscode voldoet, wordt je niet binnengelaten. Er wordt stiekem alcohol in de punch geschonken en de jelly-shots zijn toch niet zo alcohol-vrij als de school dacht.
          Op deze avond gebeuren aparte dingen, nep bloed lijkt toch wel heel erg realistisch... en het gekreun in de wc's lijkt niet van genot te komen. Geniet van je avond, en pas op voor vampiers, they bite!.

    [ bericht aangepast op 31 okt 2017 - 21:22 ]


    - thank you for existing -

    MT! ^^


    I have seen my own sun darkened

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    _________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ halloween party ━ Jax ━ outfit
    _________________________________________________________


    Ik trok de kraag van mij cape recht en smeerde wat bloed over mijn buik, want waarom zou je een shirt dragen op een schoolfeest? De meiden gaan meestal ook zo naakt mogelijk, dus dan ging ik dat ook doen. Ik had een zwarte jeans aan en leren schoenen, maar verder alleen de vampieren cape. Ik vond het wel toepasselijk om een vampieren cape te doen, de tanden had ik toch al. Met wat nepbloed over mijn buik, was de outfit perfect.
          Ik liep richting de spiegel en bekeek mijn haren. Snel ging ik er met mijn handen door heen en smeerde ik er nog wat wax en gel in. Na een paar minuten peuteren aan mijn haren zat het eindelijk zoals ik wilde. Ik spoot nog even een luchtje over mijn hals en mijn buik, van Calvin Klein. Met mijn telefoon maakte ik nog even een selfie in de spiegel met een gek gezicht, vervolgd door de hashtags #borntobewild #halloween #hideyouchildren. Ik had het gepost op instagram en moest even kort lachen over de post, ik zag er niet uit, maar toch had ik het gepost. De mede-vampieren die ik op instagram volg, zullen me waarschijnlijk keihard uitlachen, maar het is het waard.
          Ik trok een leren jack over mijn cape aan. Het leer schuurde tegen de blote huid, het voelde nogal irritant, maar gelukkig was de club dichtbij de school. Ik had Jax nog niet gezien, maar die zou ik wel zien op het feest. Ik liep de deur uit en smeet hem achter me dicht. Ik liep richting de club en kwam bij de ingang. Vrolijk liep ik naar binnen en gaf een paar mede-leerlingen een highfive. Ik liep richting de punch tafel en haalde uit mijn leren jasje een klein flesje, in dat flesje zat natuurlijk vloeibaar goud, namelijk alcohol. Ik goot het bij de punch in en stopte het flesje snel weer in mijn jack. Mijn jack trok ik vervolgens uit en hing ik op bij de garderobe. Ik liep terug naar de zaal en nam wat van de punch, ik kon proeven dat er alcohol in zat, waardoor ik een beetje begon te grinniken. Ik liep naar een van de bankjes die in de muur gebouwd waren en plofte er in neer. Ik observeerde iedereen die aan het dansen waren, een aantal waren sletterig aan het schuren, maar een paar waren ook zonder schaamte aan het losgaan, geweldig hoe sommige eerstejaars zich konden gedragen.
          In de verte zag ik Jax aan komen lopen, ik stond op en begon als een idioot te zwaaien, zodat hij me zag. Ik ging met mijn handen even langs mijn lichaam en draaide me om, zodat ik mijn kont zijn kant op kon draaien. Charmant schudde ik met mijn achterwerk richting Jax, in de hoop dat hij misschien een keer zou lachen. Ik keek een beetje lomp achterom en draaide me weer om.
          'JAX, princes, hoe gaat het er mee?' zei ik vrolijk.









    [ bericht aangepast op 1 nov 2017 - 14:04 ]


    - thank you for existing -

    Jax Xavier


    He set Fire to the World around him








    ◆      Halloween Party      ◆      With Laslo      ◆      Talking      ◆



          Jax verlaat zijn kamer en slaat zijn deur achter zich dicht door middel van zijn telekinese. De gangen zijn al zo goed als verlaten en hoogstwaarschijnlijk is hij een van de laatsten die aan gaat komen. Eigenlijk had hij helemaal niet willen gaan, maar ja... Laslo. Waarschijnlijk hoort Jax er het einde niet van als hij niet op komt dagen, en dat terwijl Laslo sowieso al meer dan genoeg praat.
          Hij slentert door de gangen en vind zijn weg naar buiten, waar het aangenaam donker is. De nacht brengt voor hem altijd een gevoel van rust met zich mee, een gevoel van thuishoren en vertrouwdheid. Jammer genoeg is de club niet erg ver lopen, en het duurt niet lang of hij hoort de bass van de muziek al dreunen, vergezeld met honderden stemmen die het hoogste woord voeren. Ugh, praten.
          Eenmaal binnen werpt hij een woedende blik op de garderobe medewerkster die hem vragend een hand toesteekt richting zijn leren jack. Ze verbleekt en trekt snel haar hand terug, waarop Jax doorloopt de hoofdzaal in. Hij bepaalt zelf wel of en wanneer hij zijn jasje uit doet, daar heeft hij haar niet bij nodig. Ook heeft hij geen hulp nodig bij het vinden van Laslo, want die springt er zoals gewoonlijk meteen uit.
          Zodra de jongen Jax spot, laat hij zijn handen langs zijn lichaam glijden en draait vervolgens zijn kont in zijn richting. Niet wetende of dit grappig is bedoeld of is bedoeld om hem de gek aan te steken met zijn seksualiteit, besluit Jax het in eerste instantie te negeren. Wanneer hij echter nadert en Laslo hem begroet met een; 'JAX, princes, hoe gaat het er mee?', verduisteren zijn ogen en balt hij zijn vuisten. Met zijn telekinese ontbind hij de rubberen vleermuis die ver boven Laslo zijn hoofd aan het plafond hangt en kijkt toe hoe het ding op zijn hoofd valt. See, now that's funny. Hij grijnst Laslo gemeentjes tegemoet.




    [ bericht aangepast op 1 nov 2017 - 23:42 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    _________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ halloween party ━ Jax ━ outfit
    _________________________________________________________

    Jax kwam aangelopen met een niet zo geamuseerde blik, waar een paar leerlingen nogal bang van werden. Ik moest even lachen om zijn blik, hij deed altijd zo stoer, maar stiekem was hij een softy. Jax kwam dichterbij en ik draaide me om, om vervolgens mijn billen heen en weer te bewegen om Jax de gek aan te steken. Toen ik me weer terugdraaide leek Jax het niet zo grappig te vinden.
          'JAX, princes, hoe gaat het er mee?' zei ik vrolijk met een brede glimlach. Jax daarintegen spande zijn kaak aan, zijn ogen werden kleiner en hij kneep zijn handen samen. Oh god, hij ging me aanvallen met een tafel. Ik begon al met de mentale voorbereiding, tot er ineens een rubberen vleermuis op mijn hoofd belandde, die ik vervolgens opving in mijn handen. Er verscheen een duivelse lach op het gezicht van Jax, rot joch is het ook.
          'Is dat alles wat je hebt? Ik bijt je hoor' zei ik terwijl ik mijn tanden liet zien, er verschenen twee hoektanden, die na een paar seconden meteen weer verdwenen. Ik kon het nu wel flikken, het was halloween. Ik knipoogde even naar Jax en begon te lachen.
          'Nee grapje, gozer.' ik bekeek Jax even goed. 'BRO, waar is je halloweencostuum??? Hoe ben je binnengekomen, je mag niet naar binnen zonder costuum.' zei ik gefrustreerd terwijl ik mijn hoofd schudde. Flikkers die bewaking, hij zal wel een vleermuis naar ze toe hebben gesmeten. Jax staarde me droog aan en opende zijn mond, waar een goedkoop speelgoed vampieren gebitje in zat. Mijn hand sloeg tegen mijn eigen gezicht, dit was facepalm waardig.
          'Echt waar, je gaat de spot drijven met vampieren? Vind je dat normaal ofzo.' zei ik op een quasi-boze toon. Na hem een paar seconden boos aan te kijken begon ik keihard te lachen en legde mijn hand op zijn schouder.
          'Nee grapje, je ziet er zoals altijd weer fantastisch uit. Wat vindt je van mijn outfit?' zei ik terwijl ik even tegenover hem posseerde. Ik spande mijn buikspieren aan en trok even een zwoele blik terwijl ik een kusgebaar deed naar een van de dames in de zaal.
    ____________________________________________________

    ᗯᗩTᑕᕼ IT.

    I'ᒪᒪ ᗷITᕮ YOᑌᖇ ᗩSS Oᖴᖴ.

    ____________________________________________________










    - thank you for existing -

    Aylin Renae

    Alone - Halloweenparty - Fallen Angel - 18 y/o

    Het eerst wat me op viel terwijl ik door de schaars verlichte ruimte liep, was dat het hier veel te hitsig aan toe ging. Het was veel te warm om met veel laagje rond te lopen, maar ik had ook geen zin in te veel wapperende handje rond mijn lichaam. Want dan zal ik mijn handjes eens laten wapperen en, nee, daar word je niet blij van…
          Ik had meteen mijn blik op de drankjes geplaats en beende er met ferme passen naartoe. Damn, dat ligt zorgde voor koppijn. Mijn humeur begon zo langzamerhand naar een dieptepunt te zakken en met mijn ogen gesloten, kneep ik mijn neusbrug. Ik ging dit zo niet overleven. Waarom was ik hier in the name of Satan ook alweer naartoe gekomen?
          Iedereen had een of ander belachelijk kostuum aan, ikzelf had niet veel moeite hoeven doen voor de mijne. Waarschijnlijk had de uitsmijter me niet doorgelaten als ik niet een beetje met zijn gedachte had gerommeld. Ik had een zwart shirt aan waar met witte letters ‘Error, costume not found’ op stond geschreven en dat gecombineerd met mijn blauwe spijkerbroek waar gaten bij de knieën inzaten, vond ikzelf dat ik er prima mee door kon. Die jongen daar, in de verte die me een kushandje gaf, die hadden ze niet binnen mogen laten. Zijn broek zat veels te strak en het verbaasde me dat hij nog normaal kon lopen met dat martelwerktuig om zijn middel.
          Ik rolde met mijn ogen en draaide mijn rug naar hem toe. Het eerste beste beker alcohol dat ik tegenkwam, goot ik achterover. Compleet. En met een klap zette ik het weer op de tafel. Mijn rode lippenstift liet een afdruk achter op het plastic bekertje, maar dat liet me verder koud. Jeez, waarom zou ik me daar druk over maken. Daarna was het ook tijd voor mij om een beetje lol te trappen en ik draaide me weer om naar de grote flirt in zijn strakke broek. Ik deed net alsof ik zijn kus opving in de lucht en gaf hem een knipoog, waarna ik deed alsof ik zijn ‘kus’ door midden brak. Met een grijns kruiste ik mijn handen voor mijn borst en trok mijn wenkbrauw op alsof ik hem uitdaagde om dat nog eens te doen. Deze avond begon al goed…


    [ bericht aangepast op 1 nov 2017 - 18:13 ]


    I have seen my own sun darkened

    Jax Xavier


    He set Fire to the World around him







    ◆      Halloween Party      ◆      With Laslo      ◆      Talking      ◆




          Laslo liet zijn ogen over Jax zijn kleding gaan en keek verontwaardigd terug naar zijn gezicht.
          'BRO, waar is je halloweenkostuum? Hoe ben je binnengekomen, je mag niet naar binnen zonder kostuum,' uit hij gefrustreerd en duidelijk niet blij met Jax zijn gebrek aan inzet. Hij kijkt zijn vriend een kort moment enkel terug in de ogen en tilt dan heel droogjes zijn bovenlip op, om zicht te geven op het vampierenbitje wat hij vanmiddag nog even snel in een prullaria zaakje heeft gescoord. Laslo dacht toch niet dat hij zich uit ging dossen als een halve schoenzool. Hoewel... als Laslo's eigen kostuum een richtlijn moest zijn dan is dat misschien wel precies wat hij van Jax had verwacht. Deze facepalmt zichzelf ondertussen en komt nogal beledigd over.
          'Echt waar, je gaat de spot drijven met vampieren? Vind je dat normaal of zo?' vraagt hij, quasi boos met bijbehorende 'intimiderende' blik. Jax trekt een overdreven bedachtzaam gezicht en knikt vervolgens zelfvoldaan.
          'Je ziet er zoals altijd weer fantastisch uit. Wat vindt je van mijn outfit?' Waarbij de jongen een pose aanneemt en een zwoel kushandje de zaal in werpt, in de richting van iemand die Jax niet kan zien. Hoewel Jax niet bepaald goedlachs is en maar weinig humor bezit, trekt zijn mondhoek nu automatisch iets omhoog. Jezus, wat kan die gast zichzelf toch heerlijk onbeschaamd voor paal zetten, wat hem dan alleen maar weer credits geeft in Jax zijn opzicht. Genoeg credits om...
          'Wil je daar een serieus antwoord op?' vraagt Jax.




    [ bericht aangepast op 1 nov 2017 - 23:57 ]


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    _________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ halloween party ━ Jax ━ outfit
    _________________________________________________________

    Na het pronken met mijn lichaam moest ik even lachen en blies ik een kusje naar een van de dames in de zaal. Ik had haar echter nog niet eerder gezien, ookal kwam ze me heel bekend voor. Ze was op het schoolfeest, dus dan moet ze wel bij mij op school zitten. Ik zag haar met haar ogen rollen en omdraaien, maar niet kort daarna draaide ze terug en ving ze het kusje. Ze knipoogde mijn kant op en kneep haar hand bij elkaar, om het kusje te vermorzelen. Ik keek haar beledigd aan en trok een pruillipje, waarna ik weer naar Jax keek. Jax leek zich voor het eerst in zijn leven wel lichtelijk te vermaken, er krulde namelijk een mondhoek soort van omhoog, heel gek. Ik had hem gevraagd wat hij van mijn outfit vond, verduidelijkend met een leuke strike a pose.
          'Wil je daar een serieus antwoord op?' vraagt Jax. what the fuck. The master has spoken. Mijn mond viel open en ik keek Jax met grote ogen aan. De open mond veranderde in een gigantische glimlach, vervolgd door een slappe lach waarbij ik bijna op de grond viel.
          'JAX DUDE!' schreeuwt Laslo terwijl hij half op de grond ligt dood te gaan van het lachen en verbazing. 'WHAT JUST HAPPEND,' hijgde Laslo tussendoor. 'ARE YOU OKAY??? U SICK???' schreeuwt Laslo vervolgens terwijl hij ondertussen letterlijk op de grond ligt. Na ongeveer een paar minuten half dood te gaan, raapt Laslo zich weer bij elkaar en ging hij op de grond zitten, leundend tegen een tafeltje.
          'Bro... Je moet me niet zo laten schrikken man.' zei ik terwijl ik nog puffend aan het bijkomen was. Volgensmij was dit het eerste wat Jax sinds anderhalve maand weer tegen me heeft gezegd... én het is nog wel één hele fucking zin. God bless the world, the man has spoken. Het laatste wat Jax tegen me zei was een kort woord, misschien twee. Het zal hooguit in de buurt komen van 'kop dicht' of 'oke', echt zinnen had ik nog nooit gehoord. Met nogsteeds grote ogen keek ik Jax aan, gepaard met een brede glimlach. Ik stond weer op en pakte mijn beker punch, die ik in één teug achterover goot, dat had ik nodig na deze gebeurtenis.



    ____________________________________________________

    ᗯᗩTᑕᕼ IT.

    I'ᒪᒪ ᗷITᕮ YOᑌᖇ ᗩSS Oᖴᖴ.


    ____________________________________________________




    - thank you for existing -

    Aylin Renae

    Jax & Laslo - Halloweenparty - Fallen Angel - 18 y/o

    Dacht ik dat die gozer had afgewimpeld door duidelijk te maken wat er met hem zou gebeuren als hij dat nog eens zou doen, trok hij nog even een zielig pruillipje. God, wat had ik een hekel aan dat soort jongens. Het deed me te veel denken aan… Doet er niet toe! Damn, zulke types vergalden je leven, dat was een ding waar ik uit ervaring mee over kon praten. Ik wende mijn hoofd af en leunde tegen de muur zodat ik afgeschermd stond van de rest, nauwelijks zichtbaar. Tenminste, dat was de bedoeling.
          De meeste Gevallen Engelen die ik kende, vonden het heerlijk om in zo’n mensenmassa te staan. Wij voedde ons met de energie die hier heerste, de hitsigheid van de ‘normale’ tieners gaven ons extra kracht. Alsof wij dat nodig hadden. Dit was dan ook de reden dat ik hiernaar toe was gekomen, ondanks dat ik zo’n hekel had aan socializen of wat dan ook.
          De nepvampier had daar zo te zien geen problemen mee, hij schreeuwde op een volume voor doven-en-slechthorende. Het verbaasde me dat de jongen die naast hem stond hem niet een klap verkocht om hem stil te krijgen. Plaatsvervangend schaamte zou ik ervan krijgen, als het me iets zou kunnen schelen. Wat het dus niet deed. Ik wende hoofdschuddend mijn blik weer af van het tafereel en liet mijn blik glijden door de rest van de ruimte. Mijn ogen begonnen al snel te wennen aan het felle licht, Thank Satan.
          Vanuit mijn ooghoeken zag ik plotseling een verandering in de manier waar op de Flirt stond te praten. Gealarmeerd door zijn houding op de grond, in eerste instantie dacht ik dat hij vermoord werd ofzo, zette ik me af van de muur en liep naar de twee boys. Al stopt ik terwijl ik halverwege was, aangezien ik toen doorkreeg dat hij een gigantische grijns op zijn gezicht had. Jeez, zijn lach leek wel op een of andere misselijke zeehond met longontsteking.
          Nu ik toch zo dichtbij ze in de buurt stond, zou het een beetje vreemd lijken om gewoon weer om te draaien en weg te lopen, wat ik eerlijk gezegd van plan was. Het beste wat ik nu kon doen, was mijn hand uitsteken om hem overeind te helpen. “U okay?” waren mijn eerste woorden tegen hem. Inmiddels stond hij weer overeind en sloeg hij zijn beker in een teug achterover. Mijn armen sloeg ik over elkaar, mezelf vervloekend dat ik deze kant op was gekomen. “Ik dacht op z’n minst dat je vermoord werd.” Ik dacht nog even na of het het waard was om me voor te stellen, maar besloot om het hierbij te laten. Als ze echt geïnteresseerd waren in mij, dan zouden ze het vanzelf te horen krijgen.



    [ bericht aangepast op 2 nov 2017 - 11:32 ]


    I have seen my own sun darkened

    Nolan Silvain Grinell

    If i'm an angel paint me
    With black wings

    Hoewel Nolan natuurlijk zelf de bedenker was van zijn outfit had de jongeman eigenlijk nog steeds geen flauw idee wat hij nou eigenlijk voor zou moeten stellen. Hij droeg kleding die hij normaal ook zou dragen, een witte blouse, een zwart paar jeans en een paar afgestrapte vans. Echter had hij zijn kleding deze keer gepaard met een paar zwarte engelen vleugeltjes die Nolan op het laatste moment nog ergens in een winkel had kunnen vinden. Hij dacht dat dat hem een zwarte engel maakte, maar of dat echt iets was wist hij ook niet. Het maakte niet heel veel uit, hij was er in ieder geval mee binnen gekomen. Een paar dagen voor het feest had Nolan nog getwijfeld of hij niet serieus met zijn outfit bezig moest, hij had iets leuks kunnen verzinnen, maar veel was hier gewoon niet van terecht gekomen. Hij had alles tot het laatste moment uit gesteld, omdat hij op het laatste moment ook pas zeker was dat hij ging.
    Of dit een goed idee was viel nog te betwijfelen, want toen Nolan het feestje binnen was gewandeld leek er een groot gebrek te zijn aan gezichten die hij herkende. Liever had Nolan het feestje dan ook gewoon weer verlaten, zijn kamer had veel beter entertainment te bieden. Tenminste Nolan vond het zelf niet bepaald geweldig om een paar hitsige tieners hun konten tegen elkaar aan te zien duwen. Misschien was Nolan hier inmiddels ook wel gewoon te oud voor, had Nolan nog bij zich zelf gedacht.
    Echter was er iets of eigenlijk iemand die zijn aandacht wist te trekken voordat Nolan echt had besloten om te vertrekken. Toen Nolan Jax zag staan leek het besluit om toch nog heel even te blijven snel gemaakt en liep hij dus naar de jongeman toe. Pas toen Nolan de tijd nam om Jax zijn gezelschap te bekijken, zag hij dat ook Laslo aanwezig was, maar wie het meisje was wat bij de twee jongens stond was voor Nolan onbekend. 'Hey.' zei Nolan tegen het drietal. Zijn ogen gleden kort over de kostuums van zijn gezelschap en al snel wist Nolan te concluderen dat behalve Laslo de andere twee waarschijnlijk net zoveel moeite in hun kostuum hadden gestopt als Nolan zelf. 'Wat zien jullie er allemaal toch geweldig uit.'

    87 18 years | Vampire | Partheey | Jax, Laslo and Aylin


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    ᒪᗩSᒪO      TᕮᐯYᕮ       ᖇᗩYᑎᗩᖇᗪ
    "YOᑌ ᑕOᑌᒪᗪ SᗩY I'ᗰ ᗩ ᒪOᐯᕮᗩᗷᒪᕮ ᐯᗩᗰᑭIᖇᕮ,"
    _________________________________________________________

    Laslo ━ 19 y/o ━ halloween party ━ Jax ━ outfit
    _________________________________________________________

    Nadat ik eindelijk bij was gekomen van de slappe lach die Jax me had aangesmeerd, tikte ik mijn punch achterover. Ik zag in de verte de dame, waar ik een kusje naar had geblazen, mijn kant op lopen. Oeh, ze ziet er van dichtbij nog interessanter uit. Ik haalde een wenkbrauw op en keek hoe ze aan kwam lopen. 'U okay?' vroeg ze terwijl ze een beetje verward keek. Mijn mondhoeken krulde opnieuw omhoog en ik keek haar met pretoogjes aan.
          'Nu wel ja,' zei ik terwijl ik mijn hand uitstak, in de hoop dat ze mijn hand aan zou nemen en haar naam zou zeggen. 'Ik ben Laslo, leuk je te ontmoeten.' zei ik met een brede lach op mijn gezicht. Van mijn andere kant kwam nog iemand aanlopen, zodra ik keek wie er aan kwam kreeg ik wederom weer een glimlach op mijn gezicht. Nolan kwam vrolijk aangelopen, een van mijn mede-vampieren hier op school. 'Hey' zei Nolan op een rustige toon, hij had duidelijk nog geen alcohol gehad. 'Wat zien jullie er allemaal toch geweldig uit.' vervolgde hij terwijl hij blikken wierp op onze outfits. Ik rolde met mijn ogen, ging nou echt niemand moeite doen voor een outfit? Halloween is geweldig!
          'Jongens kom op, waarom ben ik de enige die met passie voor halloween leeft! Stelletje amateurs.' zei ik gefrustreerd terwijl ik bij de woorden 'passie voor halloween' even cool aan mijn cape trok. 'Ik bedoel, serieus, Jax hier, heeft alleen een vampieren bitje, van 50 cent ofzo.' zei ik terwijl ik naar de lippen van Jax wees. 'En de dame hier heeft ook niet echt moeite gedaan.' zei ik terwijl ik een vinger uitstak naar de dame naast me, waarvan ik nogsteeds geen naam had gekregen. Ik verliet de groep even kort om 2 bekers met punch te vullen. Ik liep terug met één van de bekers tussen mijn tanden geklemd en de ander gaf ik aan Nolan. 'Hier, drink maar, heerlijk spul.' zei ik met een valse knipoog. Het leek me hilarisch als de eerstejaars studenten slecht zouden gaan op de alcohol die ik bij de punch in had gegooit. Ik nam twee flinke slokken van mijn drankje en zette het weer op een tafel.

    ____________________________________________________

    ᗯᗩTᑕᕼ IT.

    I'ᒪᒪ ᗷITᕮ YOᑌᖇ ᗩSS Oᖴᖴ.


    ____________________________________________________




    - thank you for existing -