[RPG • 300] Bloodtraitors • Harry Potter • Rollentopic - Rollentopics

George Welch was een jonge tovenaar toen hij op missie naar Zuid-Afrika trok. Een Gryffendor , die ooit top van zijn klas was en een erorm grote interesse had in Mytische wezens, al was dit voornamelijk draken. George Welch trok met een expeditie groep naar het Zuidelijke land toe om Draken te gaan bestuderen en om de Oegandese Toverschool eens te bezoeken. Eens daar ontmoette hij Primula Idowu, een jonge Heks. Dochter van het stamhoofd in het dorpje Mpumalanga en tevens één van de rijkere gezinnen in het vallei gebied. Primula en George werden verliefd op elkaar tegen de zin in van haar Familie. Echter schraapte George al zijn moed bij elkaar en verklaarde zijn liefde aan Primula en wist door zijn moedige actie en het feit dat hij zo tegen het stamhoofd durfde te spreken zijn aandacht te trekken. Iets wat positief was, want enkel 'warrior' die gezegend zijn met het drakenvuur zouden zo tegen het opperhoofd durven spreken. Althans dat was de beschrijving die Clementine altijd verteld werd als haar moeder verhalen vertelde. Primula trouwde drie jaar later met George in Afrika waar er een groot feest gevierd werd en na nog een jaar was George klaar met zijn onderzoek. De twee verhuisden met de goedkeuring van het stamhoofd terug naar Engeland en kochten een knus huisje te Manchester.
Ze kregen niet veel later een eerste zoontje, André. En nog eens twee jaar later werd op een warme lentedag de kleine Clementine geboren. De kleine welp, zo noemde haar vader haar altijd. Clementine werd op haar vijf jaar nog eens een ouder zusje van Joseph en had alles wat haar hartje beheerde. Haar moeder was vertaler tolk bij het minesterie van Magic en haar vader was soort van een huisvader te noemen. Zorgend voor zijn drie kinderen, koken, kuisen, en logboeken schrijven. George was namelijk bezig met al zijn documentatie over de draken die hij al gezien en ontmoet had in te binden om er ooit een boek van uit te kunnen brengen. Clementine heeft misschien altijd wel omringt geweest met heksen en Tovenaars, waarvan bijna allen purebloods. In de stad of soms achter haar rug om durfden mensen haar en haar familie toch vreemd aankijken. Ze waren niet arm, kwamen uit twee purebloods familie waar toch enig respect van op te noemen was en in feite is Clementine ook de kleindochter van een stamhoofd, maar haar huidskleur... Was het niet voor de andere dingen dan was het meisje zeker uitgespuwd, puur om de reden dat haar huid niet blank was. Clementine heeft hier soms wel moeilijke momenten mee gehad, maar is trots op haar afkomst.
Clementine was 9 jaar toen haar vader haar een laatste vaarwel kus heeft geschonken, voordat hij opnieuw zou reizen. Ditmaal naar het Noorden, Zweden en Noorwegen om precies te zijn. Echter drie maanden later, een week nadat Clem 10 is geworden, kregen ze een brief toegestuurd dat hun vader is overleden tijdens een expeditie. Hoe hij precies is omgekomen heeft haar moeder haar nooit willen vertellen, maar veel treuren deden ze niet. George zou dat ook nooit gewild hebben. Telkens als ze verdrietig zijn of hem missen, dan vertellen ze luidop zijn avonturen of schrijven ze het uit. Clementine heeft dan ook een boekje vol met avonturen die haar vader heeft beleefd. Hun moeder, haf haar ontslag dan ook aan om fultime schrijfster te worden. Iets waar Clementine erg trots op is, wetende dat haar moeder zich niet laat tegenhouden voor verdriet.