[RPG • 300] Bloodtraitors • Harry Potter • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY 2 Augustus 1880 — In het industriele Britse Rijk wordt leerplicht voor alle kinderen onder de 10 ingevoerd. Tegelijkertijd wordt er ook een grote stap gezet in het magisch onderwijs in het land: Voor het eerst krijgen ook muggleborns en halfbloods een uitnodiging om te studeren aan Hogwarts School for Witchcraft and Wizardry. Dit besluit valt zeer slecht in de pureblood-gemeenschap, die dit besluit met hand en tand probeert tegen te gaan, maar toch stappen er enkele halfbloods en muggleborns die eerste september in de trein. 1 september 1886 — Het is 6 jaar nadat Hogwarts de eerste halfblood en muggleborn studenten heeft toegelaten. Nog altijd zijn de spanningen tussen hen en de purebloods erg hoog. Veel docenten weigeren de studenten aan te kijken en ze hebben moeite om voldoendes te halen. Ze zijn nog altijd erg in de minderheid en zelfs de hoofdmeester heeft geklaagd over de halfbloods en muggleborns in zijn school. De studenten zelf zijn erover verdeeld. Sommige studenten hebben de muggleborns en halfbloods geaccepteerd, anderen hebben er meer moeite mee. Deze rpg gaat over de studenten die op 1 september 1880 voor het eerst op de trein naar Hogwarts zijn gestapt en plots moesten omgaan met de realiteit dat ze vanaf nu hun school delen met enkele studenten die niet of niet volledig uit de magische wereld komen.

---

INFORMATION Uniforms De leerlingen dragen de uniforms zoals wij ze kennen uit de boeken en films. Vakken Verplichte vakken • Astronomy • Charms • Dark Arts • Defence Against the Dark Arts • Herbology • History of Magic • Potions • Transfiguration Keuzevakken • Alchemy • Apparition • Arithmancy • Care of Magical Creatures • Divination • Study of Ancient Runes Buitenschoolse activiteiten • Ancient Studies • Art • Frog Choir • Ghoul Studies • Magical Theory • Music • Orchestra • Xylomancy Landen Dit zijn de landen waar de leerlingen vandaan kunnen komen. Er zijn geen uitzonderingen mogelijk. • Engeland • Schotland • Wales • Ierland Prefects & Quidditch Er worden géén prefects of headboys/headgirls gespeeld in deze RPG. Deze worden gespeeld door NPC's. Ook alle spelers van de vier Quidditch teams zijn NPC's. Er zijn Quidditch wedstrijden, maar deze zullen niet worden uitgespeelt. Huisdieren • Een uil • Een kat • Een pad

---

ROLES Mannen • Ethan Eoin Blake • Half-blood • Saralonde • Douglas Booth • 1.5 • Faolan Donn Reilly • Muggleborn • Slughorn • Adrien Sahores • 1.6 • Dominic Theodore St. James • Pureblood • Ziegler • Tom Webb • 1.3 • Cecil Isaac Alcott • Pureblood • Marlow • Maxence Danet Fauvel • 1.7 • Alfred Edward St.James • Pureblood • Vaiana • Tom Webb • 1.3 • Caleb Septimus Solomon Blackwater • Pureblood • calice • Ezra Miller • 1.6 • Bran Desmond • Pureblood • SebastianVerlac • Grant Gustin • 1.1 • Arthur Eldritch Foster • Pureblood • Mahigan • Kendall Ryan Sanders • 1.4 Vrouwen • Xenia Delacroix • Pureblood • Sempre • Chiara Scelsi • 1.2 • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Bloedstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Pureblood • Tormienne • Freya Mavor • Pagina • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Jessie Amethyst Porter • Pureblood • Sombre • Joanna Halpin • 1.6 • Florence Blodwen • Half-Blood • Necessity • Tamla Kari • 1.4 • Catelyn O'Donnel • Half-Blood • Phorthos • Nora O'Neil • 1.3 Note: Wees ervan bewust dat deze RPG zich afspeelt in 1886. Er zijn geen mobiele telefoons en homoseksualiteit bestaat niet zoals het nu bestaat. Houd hier rekening mee met het maken van jouw personage. Daarnaast moeten er meer purebloods zijn dan halfbloods en muggleborns, omdat het voor hen en hun families normaler is om naar Hogwarts te gaan. Veel purebloods moeten weinig tot niets hebben van de anderen (met uitzonderingen daar gelaten). Dit kan verschillende redenen hebben, dus wees origineel. We spelen de studenten in het 7e leerjaar.

---

RULES • De huisregels van Quizlet gelden hier • Alleen Hopps, SebastianVerlac en Ziegler openen nieuwe topics • Afwezigheid langer dan drie dagen graag even melden • Maximaal twee personages per persoon (een man en een vrouw) • Houd de geslachten en afdelingen gelijk • Geen special snowflakes of Mary Sues • Wees origineel • 300 woorden per post • Heb je vragen? Stel ze gerust!

---

---

START

---

Het is 7 uur 's avonds zaterdag 12 October. Na een licht feestmaal met veel gerechten in de kleuren van het winnende Ravenclaw, is de Great Hall nu omgetoverd in een prachtige grote balzaal. De decoraties zijn smaakvol en ook in de kleuren van Ravenclaw. Langzaam komen de studenten met hun dates binnendruppelen. Dit is een van de gelegenheden voor de jonge heren en de jonge dames om contact te leggen en elkaar wat af te tasten. Op het podium staan tafels met drankjes, waaronder fruitsap en wijn. Als een student echter aangeschoten lijkt, zal deze verwijderd worden van het bal. Het wordt een avond met dansen, hofmakerij, en muziek van her orkerst van huiselven.

---

---

[ bericht aangepast op 25 nov 2017 - 21:07 ]

---

Bowties were never Cooler

Mt c:

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

mon topic.

---

- thank you for existing -

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw ' alone at the ravenclaw table ' enjoying the meal ' Na dat ik enthousiast had geklapt voor de laatste eerstejaars student die was ingedeeld bij zijn house, nam ik een slok van mijn water. Ik keek rond en zag een aantal bekende gezichten, het was heerlijk om weer terug te zijn. Ik nam een hap van de maaltijd die voor me stond opgediend en ik genoot er immens van, het eten van mijn moeder smaakte mij ten alle tijde prima, maar het was hier toch net iets anders, net iets luxer dan ik gewend was. Voor mij is Hogwarts nooit echt een school geweest, het voelt als een tweede thuis. Het verbaasde me alleen echt hoeveel mudbloods er waren, ik zag de afschuw, iedere keer als er een mudblood werd ingedeeld. Gelukkig hebben ze elkaar nog, bij de meeste leerlingen die halfblood of fullblood zijn - zoals ik zelf - zijn ze niet erg welkom. Ik nam de laatste hap van mijn maaltijd en schoof het bord van me af, om vervolgens het toetje naar me toe te nemen. Het was een drilpuddinkje, daar ben ik persoonlijk niet zo'n liefhebber van, maar ik wil van de eerste maaltijd genieten. Ik besloot een brief te schrijven naar mijn ouders, zoals ik iedere eerste schooldag doe. Moeder wilde altijd weten of ik veilig aangekomen was en of ik lekker had gegeten, wat ik zeker had gedaan. Ik pakte een stuk perkament en begon er met mijn veer op te krabbelen. 𝒟𝑒𝒶𝓇 𝓂𝓊𝓂 𝒶𝓃𝒹 𝒹𝒶𝒹, 𝐼 𝒽𝒶𝓋𝑒 𝒶𝓇𝓇𝒾𝓋𝑒𝒹 𝒶𝓉 𝐻𝑜𝑔𝓌𝒶𝓇𝓉𝓈 𝒶𝓃𝒹 𝒾𝓉'𝓈 𝒹𝑒𝓁𝒾𝑔𝒽𝓉𝒻𝓊𝓁, 𝒶𝓈 𝑒𝓋𝑒𝓇𝓎 𝓎𝑒𝒶𝓇. 𝒯𝒽𝑒 𝓈𝑜𝓇𝓉𝒾𝓃𝑔 𝒽𝒶𝓉 𝓆𝓊𝒾𝓉 𝓈𝓊𝓇𝓅𝓇𝒾𝓈𝑒𝒹 𝓂𝑒 𝓉𝒽𝒾𝓈 𝓎𝑒𝒶𝓇, 𝓈𝑜𝓂𝑒 𝓈𝓉𝓊𝒹𝑒𝓃𝓉𝓈 𝒹𝒾𝒹𝓃'𝓉 𝓇𝑒𝒶𝓁𝓁𝓎 𝓁𝑜𝑜𝓀 𝓁𝒾𝓀𝑒 𝓉𝒽𝑒𝓎 𝒷𝑒𝓁𝑜𝓃𝑔𝑒𝒹 𝒾𝓃 𝓉𝒽𝑒 𝒽𝑜𝓊𝓈𝑒𝓈 𝓉𝒽𝑒𝓎 𝓌𝑒𝓇𝑒 𝒶𝓈𝓈𝒾𝑔𝓃𝑒𝒹 𝓉𝑜. 𝐼 𝒶𝓂 𝑔𝓁𝒶𝒹 𝓉𝒽𝒶𝓉 𝒾𝓉'𝓈 𝓃𝑜𝓃𝑒 𝑜𝒻 𝓂𝓎 𝒸𝑜𝓃𝒸𝑒𝓇𝓃𝓈. 𝐼 𝒿𝓊𝓈𝓉 𝒻𝒾𝓃𝒾𝓈𝒽𝑒𝒹 𝒹𝒾𝓃𝑒𝓇, 𝐼 𝒶𝓂 𝑔𝑜𝒾𝓃𝑔 𝓉𝑜 𝒷𝑒𝒹 𝒾𝓃 𝒶 𝒻𝑒𝓌 𝒽𝑜𝓊𝓇𝓈. 𝒮𝓁𝑒𝑒𝓅𝓌𝑒𝓁𝓁. 𝓌𝒾𝓉𝒽 𝓁𝑜𝓋𝑒, 𝒥𝑒𝓈𝓈𝒾𝑒 Ik rolde het stuk perkament op en bond er een stukje touw omheen. Ik breng het zometen even naar de uilen, zodat Gufo hem naar mijn ouders kon vliegen. Ik nam de laatste slok van mijn water en schonk het glas bij. Waarom was het nog zo rustig aan de Ravenclaw tafel.

[ bericht aangepast op 15 sep 2017 - 23:59 ]

---

- thank you for existing -

Mt

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

MT

---

Big girls cry when their hearts are breaking

MT

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Faolan Donn Reilly

---

Ietwat zorgelijk keek Faolan naar de laatste eerstejaars die ingedeeld werd, waardoor hij vergat te klappen voor deze leerling. Het was hem opgevallen hoeveel Muggleborns er dit jaar tussen zaten. Ergens was dat postiief, de Muggleborns zouden aan elkaar op kunnen trekken, maar daarnaast zag hij al voor hem hoe erg de jonge kinderen het te verduren zou krijgen. Bedenkelijk keek de jongen het laatste kind na, terwijl het aan zijn afdelingstafel ging zitten. Hij had nog geen idee in wat voor omgeving hij zou komen, hoe moeilijk het zou zijn om als Muggleborn rond te lopen in Hogwarts. Dat bewees zijn jaar maar, Faolan was als één van de weinige (al dan niet de enige) Muggleborns overgebleven.
      Faolan schudde de zorgen aan de eerstejaars uit zijn hoofd, terwijl hij zijn ogen langs de tafels liet gaan. Aan het einde van de Ravenclawtafel spotte hij Florence. In de hoop dat zij hem ook zou zien, stak hij even kort zijn hand naar haar op. Op zoek naar Alfred liet hij zijn ogen verder gaan over de tafel, maar door de drukte kon Faolan zijn beste vriend niet vinden. Met een zucht richtte hij zich op het eten voor zich. Ergens vond hij het jammer dat hij niet daar kon zitten, aangezien beide van zijn vrienden in Ravenclaw zaten. Maar hij zou hen later op de avond vast wel ontmoeten, eens kijken hoe hun zomervakantie was geweest.
      Afgeleid door de honger in zijn maag schoof Faolan van zoveel mogelijk schalen eten op zijn bord. Het maakte hem niet uit dat het een warrelmoes van allerlei dingen werd, zolang zijn honger maar gestild werd. Na zo'n lange dag in gereisd te hebben om hier weer in het kasteel te komen, was zijn maag degene die het eerste om aandacht riep. Kalm zette Faolan zijn tanden in het eerste kippenpootje. Hij genoot van de eerste happen en stopte abrupt met eten, toen hij Xenia tegenover hem hem aandachtig aan zag kijken.

[ bericht aangepast op 17 sep 2017 - 9:33 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie at the Ravenclaw Table

Net zoals iedereen klapte ik ook tevreden mee toen de laatste eerstejaars ingedeeld werd, echter had ik ook wel gemerkt hoe de meesten af en toe niet mee applaudisseren en ik had zo'n vaag vermoeden dat dit door de bloedstatus van de jonge heksen en tovenaars kwam. Mijn eerste jaar als Hogwarts student was ook niet veel anders, maar je groeit er wel uit. Althans dat hoopte ik toch voor de toekomstige tovenaars in wording. Een zachte zucht verliet mijn lippen bij de gedachte dat dit mijn laatste jaar hier zal worden , mijn zevende jaar hier... Dit was grotendeels mijn tweede thuis geworden en het idee van niet meer door deze gangen te kunnen dolen maakte me haast treurig, vandaar dat ik dan ook even rond me heen keek, opzoek naar Jessie die mijn humeur sowieso al wist op te krikken. De jongedame was wat aan het krabbelen op perkament iets verderop, dus stond ik even op zodat ik voor haar kon gaan zitten. Echter nu ik naar de gryffendor tafel naast me keek merkte ik niet veel verder Faolan op. Echter kon ik me niet naar de Gryffendor tafel verplaatsen waardoor ik mijn beste vriend met een schouderklopje en een brede glimlach begroette vooraleer ik plaats nam op de lege plek tegenover Jessie bij de Ravenclaw tafel. Ik had haar de hele dag nog niet gezien en naast brieven naar elkaar te versturen hadden we elkaar deze zomervakantie ook niet gezien. Hierdoor keek ik de blondine afwachtend aan die rustig van haar water leek te nippen en nog niet eens door had dat ik van plaats geswitched had. 'Niet te geloven dat dit ons laatste jaar hier is op Hogwarts." zei ik om haar aandacht te trekken en schonk mijn beste vriendin een speelse grijns. "Missed me?" vroeg ik haar met een onschuldige blik hopend dat ik haar niet te hard had laten opschrikken -maar toch wel een klein beetje, want dat vond ik altijd wel grappig- . "Hoe is je vakantie geweest?" vroeg ik haar vervolgens nieuwsgierig waarna ik een gebakje van de pla nam en er een stukje van pulkte om deze in mijn mond te steken. Ik was oprecht wel benieuwd naar hoe haar vakantie was geweest, want zelf had ik niet zo héél veel gedaan. Dominic en ik hebben wel Edinburg weer onveilig gemaakt en zijn we uitgenodigd geweest op toverevnementen waar je enkel de befaamdste volbloedsfamilies van Edinburg tegen kwam, maar veel lol had ik ook niet beleefd.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Arthur Eldritch Foster 17 • Hufflepuff • Year 7 Arthur klapte rustig in zijn handen, nadat de laatste eerstejaars waren ingedeeld in hun huis. Athur had medelijden met de mudbloods die werden ingedeeld. De hoeveelheid vreugde vergeleken met een pureblood, die werd ingedeeld was een enorm verschil. Natuurlijk vond hij het wel raar dat ze toegelaten werden op Hogwarts, maar het waren ook tovenaars/heksen. Enkel waren hun ouders dat niet... Eindelijk was het moment aangekomen dat het feestmaal op tafel werd getoverd en iedereen kon genieten van deze heerlijke maaltijd. Arthur had uitgekeken naar deze maaltijd. Hij had het thuis zeker niet slecht en zijn moeder kon verrukkelijk koken, maar de maaltijden op Hogwarts waren toch anders. Iedereen was weer terug bij elkaar. Hogwarts was voor bijna iedereen als een tweede huis en sommige mensen beschouwde medestudenten bijna als familie, net zoals Arthur deed. Hij had een geweldige vakantie gehad met zijn ouders, maar hij kon zeker niet ontkennen dat hij blij was om terug te zijn. Arthur keek de zaal eens rond, maar voordat hij echt mensen kon herkennen aan de andere tafels vielen zijn ogen op Jessie. Jessie was de liefde van zijn leven, alleen wist Arthur niet of ze hetzelfde over hem dacht. Daarom zette hij snel zijn gedachtes opzij en richtte hij zich op zijn Huisgenoten van Hufflepuff en op zijn eten. Niet ver van Arthur vandaan zat Bran, een goede vriend van hem. Arthur kon het altijd goed vinden met Bran enkel af en toe in de lessen was er soms sprake van onenigheid. Maar wie wilde nu een heel lesuur werken een saai opstel. Een praktisch voorbeeld was toch veel beter? Een kleine lach ontsnapte bij Arthur, terugdenkend aan vorig jaar. "Hey Bran," groette Arthur zijn vriend. "Hoe was je vakantie?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Haar donkere ogen bestudeerden de laatste eerstejaars die zijn weg maakte naar diens nieuwe afdeling. Er was geen spoor van minachting, noch tevredenheid op Xenia's gezicht te zien en hoewel haar vriendin naast haar geanimeerd commentaar had gegeven was een reactie van de brunette uitgebleven.       Natuurlijk, Xenia wist wat er van haar verwacht werd en dat was ook de reden waarom ze iedere reactie, zowel positief als negatief, onderdrukte. In plaats daarvan was haar belangstelling meer gericht op de Slytherins, het was immers niet verrassend dat de meeste boe's en bah's van die afdeling afkwamen.       Xenia zuchtte zachtjes en speelde een tijdje met het eten dat voor haar neus was verschenen. Pas toen ze zorgvuldig haar eten had gesneden en een hap wilde nemen viel haar blik op de jongen tegenover haar.       Haar blik bleef op hem gericht terwijl ze een hap nam en vervolgens haar bestek op het bord legde.       Faolan was een van de weinige muggleborn studenten uit haar jaar en ze vroeg zichzelf hoe hij zich nu moest voelen. Zou hij trots zijn dat hij het al die tijd had volgehouden? Nog maar een jaartje en hij zou immers de eerste generatie muggleborns zijn die met een Hogwarts diploma de tovernaarswereld in zou gaan.       "Het zijn er dit jaar meer dan ooit," begon Xenia terwijl ze hem aankeek, "denk je dat er meer overblijven?"       Een zachte uitdrukking verschrdn slechts heel kort op haar gezicht alvorens deze weer verdweenml. Want hoewel ze zorgvuldig haar best deed om buiten de politiekespelletjes te blijven, had ze nu eenmaal wel een familienaam hoog te houden. Zelfs al stond ze zelf niet 100% achter die idealen.

[ bericht aangepast op 18 sep 2017 - 20:28 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Bran Desmond
Hufflepuff || So much food, so little time || Great Hall || Arthur

---

Vandaag was het weer tijd geweest om mijn kleine arme vissersdorpje in Ierland te verruilen voor het grote weelderige kasteel van Hogwarts. Het was mijn laatste jaar. Ik keek uit naar het komend schooljaar, maar eigenlijk niet aan afstuderen, gezien ik waarschijnlijk dit kasteel zou inruilen voor een leven van armoede en hard werk terug in mijn thuisland. Nu zat ik hier, midden tussen een aantal van mijn vrienden. We hadden net een aantal nieuwe studenten verwelkomt, al was niet iedereen even vriendelijk tegen de Muggleborn en Half-Blood kinderen. Dit was zo bij elke tafel. Toch was ik het al snel vergeten toen er eten op de tafels verscheen. Ik had voor de vakantie best wat vlees op mijn botten gehad, maar inmiddels was ik weet vel over been. Mijn ouders deden zeker hun best om ons allemaal te voeden, maar het was niet erg gevarieerd en ik gaf altijd liever mijn eten aan mijn zusje en mijn ouders, die het veel harder nodig hadden dan ik. Ik schepte lepel na lepel op en schrokte het naar binnen. Ik hield pas op toen ik plots mijn naam van opzij hoorde komen. Mijn lepel bleef ergens tussen mijn bord en mijn mond hangen en ik keek opzij. Arthur zat niet veel verderop en vroeg me naar de vakantie. "Het leven is altijd goed met familie." Ik at de hap van mijn vork en stak het stuk zilverwerk terug in mijn eten. De hap eten was even snel uit mijn mond verdwenen, waardoor ik door kon praten. "How was jou vakantie, Arthur?" Mijn maag gromde voor meer eten, terwijl mijn buik al redelijk opgebold was van al het eten wat ik naar binnen had weten te schuiven. Mogelijk eindigde deze avond, zoals mijn allereerste feestmaal op Hogwarts: zo veel eten dat het er allemaal weer uitkwam en dan nog iets naar binnen proberen te stouwen. Het was zeker niet mijn beste uur geweest, maar ik had er nog altijd geen spijt van. Aan het einde van de tafel zag ik enkele kinderen hetzelfde doen, duidelijk onder de indruk van al het eten. Ik keek weer naar Arthur en stopte nog een hap eten in mijn mond. Ik hoopte dat hij een goede vakantie had gehad. Arthur was een goede vriend, zolang we maar niet samen hoefden te werken tijdens de les. "Heb je zin in dit jaar? En heb je al een idee wat je wil doen na Hogwarts?" Ik was oprecht geinteresseerd in zijn toekomst. Die van mij lag nog lang niet vast, maar ik hoopte dat ik in de loop van het jaar wel een idee kreeg, want ik zou toch mjn eigen mond en die van mijn toekomstige vrouw en kinderen moetne kunnen voeden.

---

Bowties were never Cooler

---

Faolan Donn Reilly

---

      Gryffindor Table, Talking to Xenia

Faolan haalde voor twee seconden een verbaasde wenkbrauw op, voor hij zijn uitdrukking weer naar neutraal liet glijden. Xenia en hij mochten dan een goede band hebben, anders dan met de andere purebloods, maar toch verbaasde de vraag hem. Niet veel mensen zouden ook maar een vraag stellen over Muggleborns, ten minste niet als ze het niet zelf waren. Faolan gebaarde Xenia even te wachten, tot hij zijn mond leeg had gegeten en in staat was om te praten. Hij legde het kippenboutje wat hij had gehad rustig terug op zijn bord.
      "Ik hoop het," sprak Faolan zijn wens uit. "Maar ze zullen het nog moeilijk gaan krijgen." En daarmee was de kous af van dit onderwerp. Hij sprak er niet graag met anderen over, anders dan Flo -- die ongeveer in eenzelfde soort schuitje zat als hij. Zij was één van de weinige die het ook echt begreep hoe het was om uitgekotst te worden door meer dan de helft van de school. Faolan wilde net een vraag terug stellen, toen hij een schouderklopje op zijn schouder voelde. Verbaasd keek hij om, om Alfred met een grote lach van hem weg zien te lopen. Faolan tikte even met twee vingers tegen zijn slaap aan, en salueerde zo in de richting van zijn beste vriend. Dus toch, daar was de rode krullenbol gebleven. Waar Faolan hem zelf eerder niet kon vinden, had zijn vriend in ieder geval hem gevonden.
      Met een glimlach keek Faolan toe hoe Alfred verderop bij Jessie ging zitten. En richtte zich daarna op zijn eigen gezelschap. "Hoe was je vakantie?" vroeg de jongen aan Xenia om de stilte te doorbreken. Hij zette opnieuw zijn tanden in zijn eten, terwijl hij rustig het antwoord van het meisje voor hem afwachtte.

[ bericht aangepast op 17 sep 2017 - 10:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw 'at the ravenclaw table with Alfred ' enjoying the meal ' Terwijl ik op mijn perkament aan het schrijven was zag ik een persoon mijn kant op lopen, ik keek op en ik kreeg meteen een grote glimlach op mijn gezicht. Alfred was tegenover mij komen zitten en keek me vrolijk aan.       'Niet te geloven dat dit ons laatste jaar hier is op Hogwarts.' zei Alfred met een korte zucht. Ik knikte, het was inderdaad ongelofelijk dat dit alweer ons laatste jaar was.       'Missed me?' vroeg hij speels met een onschuldige blik, waardoor hij een ontzettend schattige blik in zijn ogen kreeg. Ik kreeg een gigantische glimlach en leunde over de tafel om hem in zijn wang te knijpen.       'Ofcourse I missed you dear, ik ben echt blij dat ik je weer zie!' zei ik terwijl ik weer op mijn plek plofte. Ik had Alfred alleen gesproken via brieven deze vakantie, dat vond ik echt ontzettend saai en echt verschrikkelijk, maar het was beter dan niets.       'Hoe is je vakantie geweest?' vroeg hij nieuwsgierig. Dat was echt een goede vraag, hoe was mijn vakantie eigenlijk geweest? Ik heb helemaal niks gedaan behalve tekenen de hele vakantie. Ohja, natuurlijk ben ik ook nog een weekje met mijn ouders naar Schotland geweest.       'Het was wel oké' - zuchtte ik. - 'Het was natuurlijk beter geweest als jij er even was geweest. Ik heb vooral getekend en ik ben een weekje naar Schotland geweest.' vertelde ik terwijl ik een beetje aan het spelen was met mijn haar. Alfred begon aan een cakeje te knabbelen, wat er echt heel erg schattig uit zag.       'Hoe was jouw vakantie lieverd?' zei ik terwijl ik zijn cakeje afnam en er een hapje van nam. Ik haalde een tekening uit mijn tas, van Alfred. Die had ik deze vakantie gemaakt toen ik me verveelde en net een brief van Alfred had gelezen, als ik hem had getekend voelde ik me iets minder alleen en vrolijkte ik mijzelf op. Ik schoof het stuk perkament zijn kant op en knikte er naar.       'Ik heb je nog getekend deze vakantie, ik verveelde me.'

---

- thank you for existing -

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie at the Ravenclaw Table

Het was meer dan een blij weerzien met mijn vrienden iets wat ik zeker van kon zien door de oprechte glimlachen die ze me schonken. Ik wist zeker dat ik met Faolan nog een uitbundig gesprek zou hebben na het feestmaal, maar nu was Jessie al mijn aandacht waardig.
De blondine schonk me dan ook een brede glimlach waarna ze even over de tafel leunde, na mijn vraag of ze me gemist had. Ze kneep even plagend in mijn wangen waardoor ik haar een pruillip schonk. Awtch, ze kneep nog harder in mijn wangen dan mijn schoontante Gelinda , de gedahte alleen al aan deze oude heks -punintended- deed me even rillen. 'Ofcourse I missed you dear, ik ben echt blij dat ik je weer zie!' Haar vrolijke woorden deden me weer grinniken waarna ik even op mijn wangen vreef. "Dat voel ik ja, maar ik heb je ook erg gemist hoor Jessie." zei ik geamuseerd al meende ik wat ik zei, ik had haar enorm gemist. Enkel elkaar spreken met brieven was maar een schrale troost en een groter verlangen geweest om terug op school te zijn. Magie buiten school om was dan ook 'gevaarlijk' omdat er een kans was dat muggels iets zouden gaan vermoeden, en veel zin om toestemming te vragen aan mijn ouders op magie te gebruiken had ik niet gehad. Daarnaast had ik niets liever gedaan dan een treinticket naar Londen te gaan kopen, waar de blondine woonde, maar treintickets waren nog een duur iets waardoor ik mijn trip liever uitstelde tot ik genoeg Galleons had voor een uitgebreide reis.
Toen ik Jessie vroeg over haar vakantie leek de ze even na te denken, wat mijn nieuwsgierigheid enkel groter wist te maken. 'Het was wel oké' begon mijn beste vriendin met een zachte zucht. 'Het was natuurlijk beter geweest als jij er even was geweest. Ik heb vooral getekend en ik ben een weekje naar Schotland geweest.' ik verslikte me haast in mijn cakeje toen de ze me vertelde dat ze naar Schotland was geweest. Met grote ogen keek ik Jessie dan ook aan. "Naar Edinburg?" vroeg ik haar nieuwsgierig. Mijn hele leven had ik in Schotland gewoond, en dat was ook wel te horen aan het schotse accent dat ik had. Ergens zou ik het spijtig vinden, moest ze daar geweest zijn zonder dat ik er van af wist, maar anderzijds begreep ik ook wel dat het een familie uitje geweest was en daar misschien geen tijd voor had. "Heb je geen haggis gekregen?" vroeg ik haar vervolgens geamuseerd, refererend naar het befaamde Schotse gerecht dat bestond uit opgevulde schapendarmen. De naam en omschrijving klonken misschien niet aanlokkelijk, het gerecht zelf was namelijk een delicatesse.
  'Hoe was jouw vakantie lieverd?' vroeg ze vervolgens waarna ze mijn blueberry cakeje van me af nam en ik haar even met open mond aanstaarde hoe ze er een hap van nam. Ik tuitte mijn lippen waarna ik een ander toetje van de buffettafel nam en deze in mijn mond stak zodat ze deze niet van me kon afpakken. Ik knabbelde dan ook moeizaam mijn volle mond leeg en kwam tot een beslissing dat ik dat niet meer moest doen en nam vervolgens iets kleins om er weer stukjes van te kunnen plukken.
"Mijn vakantie was wel leuk, maar niet spectaculair, feestjes , stand en wat gerotzooid met Domenic in Edinburg. " ik grijnsde lichtjes. Ik en mijn broer hielden wel van wat kattekwaad maar meer dan vliegende kranten of wel heel doelgerichte regenwolken was het ook weer niet. Ik stak nog een stukje gebak in mijn mond toen ik zag dat Jessie wat uit haar tas haalde. 'Ik heb je nog getekend deze vakantie, ik verveelde me.' verklaarde mijn beste vriendin waarna ze naar het velletje perkament knikte en nieuwsgierig schoof ik het naar me toe zodat ik de tekening kan bekijken. "Wauw, je word iedere keer beter!" zei ik eerlijk terwijl ik de tekening bekeek. Ik hield zelf ook van tekenen, maar mensen schetsen was toch één van de moeilijkere dingen. "Zeker dat ik dit ben?" vroeg ik haar plagend doelend op het feit dat het ook mijn broer kon zijn, we waren immers een identieke tweeling. Maar Jessie kende me wel al goed genoeg om zelf de juiste sproeten en moedervlekken erbij te hebben getekend waardoor ik zelf ook wel wist dat dit 100% mij was. "Het is echt beeldig." glimlachte ik oprecht
"Als ik dat geweten had, had ik ook wat voor jou gemaakt." grinnikte ik. "Enige voorstellen?"
     

[ bericht aangepast op 18 sep 2017 - 11:28 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Het was een lange zomer geweest. Mijn ouders hadden het super leuke idee bedacht om de hele zomer te gaan city trippen met z'n drieën. Parijs, Praag, Budapest, Oslo, Stockholm, Berlijn, Rome, ga zo maar verder. Oude gebouwen genoeg gezien, maar ook genoeg van mijn ouders. Vaak voelde het alsof ik enigkinds ben. Dat is natuurlijk niet zo, met mijn 6 oudere broers en zussen ben ik alles behalve dat. Maar door het grote leeftijd verschil tussen mij en de rest van de familie voelt het soms wat alleen. Zoals nu ook deze vakantie, het was ik en hen. Verder niemand. Het was daarom ook niet voor niks dat ik zo blij was om weer door de gangen van het kasteel te lopen. Overal om me heen leeftijdsgenoten, overal om me heen vrienden.

Het feestmaal was afgelopen en dit jaar leken er weer meer muggleborns het kasteel te zijn binnen gedrongen. Het is een schande, dat vond ik ervan. Dat dit nu de toekomst van de school ging worden was absurd. Met een verafschuwde blik had ik dan ook zitten kijken hoe de modderbloedjes werden gesorteerd. Na de ceremonie besloot ik dat mijn gezelschap niet boeiend genoeg was en stond op. Mijn ogen gleden over de zaal heen en al snel spotte ik vrienden die ik erg gemist had. Ik zag Bran en Arthur samen zitten aan de Hufflepuff tafel, hen zou ik later wel spreken. Ook zag ik Xenia, een goede vriendin van me bij Gryffindor. Bijna vanuit elke stad had ik haar een kaartje gestuurd. Echter zat zij te praten met Foalan, een muggleborn en dus viel Xenia meteen af om mee te praten. Ik had haar gemist, maar ik zou haar wel spreken zonder zo'n smerige omgeving.

Uiteindelijk besloot ik om bij Jessie en Alfred te gaan zitten. Beiden zaten ook bij Ravenclaw en ik kon het goed met ze vinden. Jessie was een knappe pureblood witch die haar mannetje wel stond, ik was altijd al gek op de blondine geweest. Alfred was afkomstig uit een goede tovenaars familie, maar had ook z'n mindere vriendjes, iets wat ik totaal niet begreep. Bij de twee aangekomen viel mijn oog op een tekening die Alfred in zijn handen had. Overduidelijk getekend door Jessie. Ik trok mijn wenkbrauwen op.
"Ik zou me maar vereerd voelen, Alfie." zei ik dan ook. "Je moet echt eens wat met je tekenen gaan doen, Jess, je bent echt goed." complimenteerde ik haar en ging bij de twee zitten. "Zomer oke geweest? En hebben jullie gezien of er nog muggleborns bij ons zijn ingedeeld?" vroeg ik, eigenlijk meer geïnteresseerd in mijn laatste vraag. Mijn ogen gleden over de tafel en ik schonk eerst wat pompoensap in om daarna wat heerlijk uitziende worstjes op.