[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 1 - Speeltopics

18 sep 2017 - 16:12 bubbIes is offline

bubbIes 1176

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

THE STORY
Princeton South-East ~~High~~ — Californië ~~2003~~ — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?
2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST
Stad: Princeton Hall ~~Fictie~~
Staat: Californië
Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
Schoolkleuren: Blauw, rood en wit.
Sportteams:
— Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
— Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
— Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal
Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub

CHARACTERS
VROUWEN 1 MEISJE NODIG
Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
Chardonnay Parker Sweetwather • The ''One'' Person • Madelaine Petsch • Windvlaag • 1.3
Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • ~~Idk.~~ • Greenlight • 1.2
Peaches Riddle • Status • Jessie Paige • Herfst • 1.5
Rosa Thomason • The Life of The Party • Faceclaim • Phortos • 1.2
Malin Gracie Newton • None • Scarlett Leithold • Virago • 1.3
Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Lauren de Graaf • Sombre • 1.6
Ertha Latisha Green • The Newby • Bee Melvinn Windvlaag • 1,6
Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Miranda Kerr • Aniketos • 1,6

MANNEN VOL
Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
Noah Christopher Andrews • The Hyper • Cole Sprouse • Windvlaag • 1.3
Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • Maluma • 1.1
Naam • Status • Faceclaim • philocaly • Pagina
Parker Thomas Smith • The Jock • Idk • Obeah • 1.2
Tanner Jacob Smith • Potterhead • Idk • Obeah • 1.2
Naam • Status • Faceclaim • Epine • Pagina
Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Lauren de Graaf • Sombre • 1.6
Valentine Cooper Anderson • Prine Charming • Pierson Fodé • Vaiana • 1.5

LIST
Naam
Leeftijd
Reputatie
Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen.
Innerlijk
Uiterlijk
Geschiedenis
Relaties
Overig

THE ''RELETIONSHIPS''
Chardonnay — Roman
Celeste — Parker
Malin — Tanner
Rosa — Noah
Peaches —
Ertha —
Lichelle — Valentine
Emily —

RULES
De huisregels van Quizlet gelden hier.
Houd dames en heren gelijk.
Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer.
Schrijf 200 woorden per post.
16+ is toegestaan, wel graag aangeven.
Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft.
Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

''With all due respect, which is none...''

2 nov 2017 - 18:28 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Montana
Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ Parkers house

Ik kijk naar het spel en knik. Halo. Moet goed komen. Ik had liever Call of Duty maar dit was niet vreselijk. Ik had nog hoop. "Goed en nu de loserstraf." begon Newt toen en ik kijk hem aan waarna ik geamuseerd mijn wenkbrauw op haal. "Ik wilde eerst wat stoms doen zoals lipstick dragen ofso, maar omdat Sparkie hier denkt dat ik niet durf..." begon hij en ik lach zachtjes. "Moet de verliezer een tattoo op zijn voetzool laten zetten uitgekozen door de winnaar." Mijn ogen worden wat groter bij zijn woorden. Dat was gestoord. Niks tegen tattoos en ik had vaker meegedaan aan weddenschappen met tattoos. Maar het was algemeen bekend dat de voetzool een van de pijnlijkste plekken is. "Of durven jullie niet?" Ik blijf even stil en knik dan. 'Oké, kom maar op.' zeg ik en hoor dan wederom mijn mobiel afgaan. Ik grijns lichtjes bij het stukje tekst en reageer al snel weer.

To: Celeste
Ik zal er zijn love, misschien met een kleine suprise (;

Ik leg mijn telefoon weer weg. "Ben je er klaar voor?" Ik kijk naar Parker en lach zachtjes bij het zien van zijn blik. Ja, misschien moest ik mijn maatje even helpen hierin. Wetend dat hij geen inkt wil op zijn lichaam en ik ook niet sta te juichen om mijn voetzool te tattoeëren.. 'I was born ready,' zeg ik met een snelle knipoog en kijk kort naar het scherm. Dan hoor ik de deur weer open gaan en ik kijk op om weer oog in oog te staan met Miss S. 'Dit is de mooiste roze die ik kon vinden.' lacht ze en ik grijns kort naar Parker voor ik weer op kijk. 'U bent een geschenk uit de hemel, wist u dat?' glimlach ik en ze lacht ook even. 'Veel plezier jongens!' zegt ze voor ze de kamer weer verlaat. Ik kijk naar Parker. 'Oh, wat wordt je mooi straks.' plaag ik hem en kijk naar het scherm wanneer het spel begint. 'Mijn vader wordt over een paar weken weer uitgezonden,' zeg ik ondertussen. 'Je weet wat dat betekent, partyyyy.' zeg ik met een brede grijns. En rust, maar oké goed.

El Diablo.

3 nov 2017 - 10:52 Ken_ is offline

Ken_ 18285

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, Outside, With Cel ~~Jake /Lichelle~~

'Ach nee Lichelle, de arme meid.' zei Celeste duidelijk niet onder de indruk van mijn woorden, waardoor ik natuurlijk al wist hoe laat het was 'moet je eens indenken hoe verschrikkelijke ze zich wel niet voelt. Moet je haar niet gaan troosten, Valentine, ze heeft je vast nodig.' ik slikte even, wetende dat Celeste echt kwaad op me was, de weinige keren dat ze mijn naam volledig uitsprak hadden we hevige ruzies gehad en ik stond niet bepaald te popelen om nog één. Mijn blik gleed dan ook naar de grond toe wetende dat ik dit eigenlijk wel verdiende.
'Ik bedoel dat is toch wat je hoort te doen, eerst denken aan de zwakkeren onder ons en dan pas aan de mensen om wie je echt zou horen te geven, of nou ja ik weet ook niet meer zeker of ik in die groep hoor.' Meteen keek ik weer op "Cel, je weet dat dat niet waar is." zei ik met een serieuze blik. " Jij behoord altijd tot de mensen om wie ik het meest heef, jij , mijn ouders en mijn broertje. En geloof me jullie komen altijd op de eerste plaats" verzekerde ik haar " Lichelle is ook nog altijd een vriendin van ons, dus ik wilde gewoon even zeker weten hoe het nou zat tussen haar en Roman" hetlaatste was nu ook niet helemaal waar, ik had ook nog steeds die weddenschap waar ik in eerste instatie voor naar Lichelle was toegestapt en ik vervloekte mezelf eigenlijk voor die keuze. Als ik nou iemand had genomen die ik absoluut niet kende zou me dit alles veel beter uitgekomen zijn. Geen meiden drama, Cel dat ook niet moeilijk zou gaan doen en ik die tenminste nog de kans zou hebben om met het meisje te kunnen praten op een normale manier. Hoewel alles op deze school was niet normaal te noemen. "Cel het spijt me echt." zei ik haar eerlijk. "Ik wilde je niet kwaad maken."

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at Parkers , With Parker and Roman

Mijn woorden verrasten beide heren , wat net de bedoeling ook was Ik zag het angstzweet dan ook al haast uitbreken bij Parker die had gezworen nooit inkt op zijn huid te willen hebben staan. 'Oké, kom maar op.' Zei Roman uiteindelijk, waardoor mijn grijns groter werd. Eens de laatste uitdagende woorden mijn lippen verlieten, ging er weer een gsm geluidje af de zoveelste die Roman al kreeg, wat me ergens ook wel nieuwsgierig maakte welke dame hij nu weer aan de haak had geslagen. Echter eens Roman weer druk op zijn mobiel was, leek Parker dit in zijn voordeel te nemen en schoof wat gevaarlijker dichter naar me toe. Met een stevige beet had hij mijn gezicht vast tussen zijn vingers en werd ik gedwongen de jongen aan te kijken met getuite lippen. Een frons sierde dan ook mijn gezicht terwijl ik Parker recht in zijn donkere poelen aankeek. Zijn blik stond streng en waarschuwend, hmm someone mad? "Zie je, Honeybottom, dát is precies de reden waarom ik jou zo weinig de controle geef," Fluisterde hij me dominant toe. "Wanneer ik win dan krijg je dus ook een mooie tattoo van me, waarmee iedereen kan zien wat voor een stoute jongen je echt bent," Vervolgde hij dan ook, zijn lippen zo dicht tegen mijn oor aan dat ik zijn warme adem kon voelen, waardoor de haartjes in mijn nek kwamen recht te staan, en eens hij dan ook in mijn oorlel beet , moest ik een kleine verlangende zucht onderdrukken door hard op mijn lip te bijten. Parker wist veels te goed mijn soft spots, wat nooit echt in mijn voordeel speelde. Was het niet voor Roman die hier ook zat, dan had Parker me vast al lang tegen de pooltafel aangedrukt . Vervolgens kreeg ik dan nog een plagerige kus van de jongen toegekregen waardoor mijn blik nog steeds nauw op hem gericht was. Oh Parker mocht er zeker van zijn dat ik zelf die tattoo op zijn voet zou gaan zetten als hij verloor.
"Ben je er klaar voor?" vroeg Parker eens Roman klaar was met zijn mobiel 'I was born ready,' bei het zien van de twee wist ik ook wel dat ze een plannetje zouden verzinnen om me uit te schakelen, maar wat ze niet wisten is dat ik best veel gamingvideo's had gezien en toch wel enkele trukjes achter de hand had wat dit spel betrefte. En nee ik zag dit niet persé als valsspeler.
Eens de deur weer openging zag ik Miss S weer even binnenkomen met een felroze potje nagellak wat me breed deed grijnzen. 'U bent een geschenk uit de hemel, wist u dat?' glimlachte Roman de ouwe Charmeur , Miss S wenste ons nog veel plezier en Parker mocht van geluk spreken dat ze net geen 5 minuten eerder was binnengekomen. Ik had geen idee of Miss S ooit iets had geweten dat Parker ook voor de mannen was, maar dan toch zou het wat vreemd geweest zijn om uit te leggen waarom het leek dat Parker me net zou gaan op eten ofsoiets. 'Oh, wat wordt je mooi straks.' Plaagde Orman Parker wat me even deed lachen. "Roze is zo je kleur". grijnsde ik er nog bij Waarna ik mijn blik weer naar het scherm liet glijden gezien het spel van start ging. 'Mijn vader wordt over een paar weken weer uitgezonden, Je weet wat dat betekent, partyyyy.' grijnsde Roman , aha dat was nou eens lang geleden, een fucking goed feest. "Nodig je dan ook je nieuwe scharrel uit? Welke dame kon je niet missen dat ze je constant stuurt?" vroeg ik Roman geamuseerd, doelend op de berichtje die hij net leek te ontvangen. "Aan die grijns op je gezicht te zien moet het wel een mooie vangst zijn niet?" vroeg ik hem vervolgens

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

3 nov 2017 - 17:25 Venustic is offline

Venustic 2690

Celeste Dariya Maksimov

Cheer captain | 18 years | Bench outside | With Valentine | Outfit

Her attitude kinda savage
But her heart is gold

Voordat Valentine naar Celeste toe was gesprint om alles nog even een stukje leuker te maken had Celeste nog een berichtje ontvangen van Roman. De jongen schreef dat hij een kleine verassing voor haar had, woorden die Celeste kort deden fronsen. Wat voor verassing kon de jongen zomaar in elkaar flansen, ze had pas twee seconden geleden toegezegd om met hem af te spreken. Dan kon hij toch niet uit het niks een echte verassing voor haar krijgen? Celeste ging er dan ook maar gewoon vanuit dat Roman net zoals zij goed wist wat overdrijven was en dat het niet echt iets heel bijzonders zou zijn. Zo snel kon je toch niks voor elkaar krijgen.
De kans om Roman nog een berichtje terug te sturen kreeg Celeste helaas niet, want ja toen werd gestoord door Valentine. Celeste was voor eens niet enthousiast om hem te zien, maar aan de andere kant was ze ook wel weer wel opgelucht dat de jongen naar haar toe was gekomen. Als hij hier niet was geweest had hij dingen waarschijnlijk enkel erger voor zich zelf gemaakt, maar dat betekende nog niet dat alles plots vergeven en vergeten was.
"Cel, je weet dat dat niet waar is." zei Valentine, " Jij behoord altijd tot de mensen om wie ik het meest geef, jij , mijn ouders en mijn broertje. En geloof me jullie komen altijd op de eerste plaats." Celeste wist dat Valentine de waarheid sprak en hij had het waarschijnlijk niet eens uit hoeven spreken, want Celeste wist het wel. Ze wist best wel dat haar woorden onterecht waren, maar Valentine had haar gewoon het gevoel gegeven alsof Lichelle belangrijker was en een ruzie met Celeste was geen ruzie als er niet flink wat overdrijving van haar kant kwam.
" Lichelle is ook nog altijd een vriendin van ons, dus ik wilde gewoon even zeker weten hoe het nou zat tussen haar en Roman" zei Valentine, Celeste wou echter niet zeggen dat Lichelle nog echt haar vriendin was. Als Lichelle dingen goed zou willen maken zou ze gewoon naar Celeste moeten komen, niet andere mensen aan spreken en gaan zitten janken over haar probleempjes. Er was maar één manier om dingen nog relatief goed te maken en dat was met Celeste zelf praten, hoewel Celeste zelf dan gingen niet kon beloven. Ze had haar wraak plannetje nou eenmaal in beweging gezet en sinds het wel heel erg goed leek te gaan was Celeste zeker niet van plan om het te stoppen.
"Cel het spijt me echt." verontschuldigde Valentine zich. "Ik wilde je niet kwaad maken." Bij het horen van deze, na Celeste haar mening, zwakke excuses liet de jongedame een diepe zucht over haar lippen rollen. 'Ik denk gewoon niet dat je het begrijpt Valentine en ik denk niet dat je meer moeite hebt gedaan om Lichelle haar kant te begrijpen dan die van mij.' zei Celeste, ze had echt geen zin om hier in de gang te gaan schreeuwen. Dan wist je zeker dat binnen de kortste keren er een leraar op de gang stond die duidelijk niet wist wat het betekende om je enkel met je eigen zaken te bemoeien. 'Het is niet gewoon de girlcode, van mij had Lichelle elke andere ex kunnen hebben, ik had haar zelf willen helpen om hem te krijgen, maar niet Roman. Voor hem had ik echte gevoelens.' zei Celeste terwijl ze een beetje naar de vloer staarde, zelfs tegen over Valentine praatte ze niet graag over gevoelens die ze blijkbaar dus wel echt had. 'Maar blijkbaar heb je de afgelopen jaren niet goed geluisterd naar wat ik heb gezegd dus dat had je ook niet door.' Opnieuw was Celeste zich er goed van bewust dat ze dingen zat te overdrijven, maar ze was ook geweldig goed in mensen een schuld gevoel aan te praten en deze keer leek haar beste vriend hier aan te moeten geloven.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

4 nov 2017 - 18:56 Aynur is offline

Aynur 2380

Lichelle ”Elle” Feyre Cohen

The Princess • 17 jaar • On her way to Home • With Jake • Outfit

Ik haalde even diep adem en plakte een bedeesde glimlach op mijn lippen terwijl ik langzaam in de richting van Jake kwam lopen. Misschien was het egoïstisch van me, maar ik had meer dan ooit behoefte aan zijn aandacht. Hij was een van de weinige mensen die oprecht om me gaf en waarvan ik zeker wist dat dat nooit zou vervagen. Die zekerheid had ik echt nodig in mijn leven, voornamelijk door de shit waar ik me nu weer in had gewurmd. Ik fladderde even met mijn vingers over mijn ingezwachtelde zij, hopend dat de hechtingen nog gewoon vastzaten en dat niemand er verder iets van had gemerkt.
Blijkbaar had Jake me beter door dan ik verwacht had, want hij stond op en spreidde uitnodigend zijn armen uit elkaar. En ik stortte me wanhopig in zijn omhelzing, hunkerend naar enig vorm van lichamelijk contact waarvan ik wist dat hij niets van me wilde hebben. Dat stadium hadden we immers al gehad met onze knipperlichtrelatie. “Uhm, hey,” zei ik zacht terwijl ik me iets meer ademruimte gaf om naar hem op te kijken. Nog steeds stond ik in de warme en vertrouwde cocon van zijn armen om me heen, wat me een veilig gevoel gaf. Thank the heavens dat hij nog steeds achter me stond, ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten.
“What’s up, chicka?” zei Jake terwijl hij zijn armen weer introk. Ik slikte even al mijn verwarde emoties weg, want hoewel ik niets liever wilde dan alles eruit janken bij Jake op dit moment, ik begreep dat hij ook niet lekker in zijn vel zat en op dit moment wilde ik er zijn voor hem. Hij porde nog even zachtjes in mijn wang, wat hem een nep-geërgerde blik opleverde, al veranderde dat snel weer in een glimlach. Tja, dat effect had hij nu eenmaal op mij. Bijna was ik vergeten waarom ik naar hem toe was gelopen, maar ik herpakte mezelf al snel weer en zei: “Heb je er behoefte aan om even tegen iemand aan te schreeuwen? Er is nu niemand die je kan horen, behalve ik. Ga je gang.”
Vaak genoeg was ik degene geweest die hem hielp om stoom af te blazen als hij een rotdag had gehad. Nog nooit, maar dan ook echt nog nooit had hij me geslagen, maar hij had wel staan tieren en schreeuwen waar ik later dan om moest lachen. Het zag er dan ook zeer komisch uit, al moest je dat niet op dat moment tegen hem zeggen. Alleen had hij daar deze keer geen behoefte aan, zo te horen. “Nee hoor, het gaat prima lieverd.”
Bij zijn woorden deed ik een stap naar achteren en bekeek hem van top tot teen met een ongelovige blik op mijn gezicht. Ja, nee, tuurlijk zo zag het er ook echt uit. “Je weet toch wel dat als de meeste mensen het woordje ‘prima’ gebruiken als ze vertellen hoe het met ze gaat, het eigenlijk nooit prima met ze gaat, he?” Ik trok mijn wenkbrauw op en hield mijn hoofd schuin. Want dat ging er bij mij dus echt niet in, dat het ‘prima’ met hem ging en volgens mij had hij dat ook wel door.
“Je weet dat je vanavond voor mij de pizza met gegrilde kip, champignons, paprika en mozerella moet halen he?” Hiermee schudde hij me weer uit mijn mijmeringen. Ik grinnikte lichtjes en schudde mijn hoofd. “Jake, ik ken je al lang genoeg om te weten dat dat je vaste pizza-samenstelling is, maar als het goed is, zou je ook moeten weten dat ik een hekel heb aan afhaalpizza.” Ja, met dat soort dingen was ik echt Prinsesje Perfect. Of de korst was te dik, aangebrand of niet helemaal goed gebakken. Altijd kon ik er iets op aanmerken en vanaf het moment dat ik een nagel in mijn pizza had gevonden, heb ik nooit meer pizza’s gehaald. Ik bakte ze altijd zelf en ze waren even verrukkelijk als dat je ze bij een ervaren pizzabakker haalde, al zei ik het zelf. “Ik ga onderweg naar huis nog even boodschappen doen om de benodigdheden te halen om pizza’s te bakken. Valentine was redelijk bezorgd en volgens mij was hij om de een of andere reden zelfs in staat om die 7 kilometer mee naar mijn huis te lopen als Celeste niet was weggelopen.” Ik rolde met mijn ogen en vond het echt absurd, voornamelijk omdat hij en ik niets gemeen hadden. Verder dan een begroeting in de ochtend en als we elkaar in de gangen tegen kwamen, ging het niet.
Tijdens mijn verhaal had Jake een pakje sigaretten uit zijn jaszak gehaald en toen hij doorkreeg dat dat de reden was dat ik gestopt was met mijn verhaal zei hij op een schuldige toon: “Ik heb deze vorige week gehaald, voor als ik er een keer een nodig had...” Ik perste mijn lippen op elkaar terwijl hij op neutrale ton vroeg of ik er ook een wilde. Tja, ik had er wel behoefte aan, maar als mijn ouder erachter zou komen dat ik gerookt had, had ik een gigantisch probleem. Ze hadden er al moeite mee dat Scott ze zo teleurgesteld had en ik wilde graag hun dochter zijn waar ze trots op waren. Daarom schudde ik mijn hoofd. “Als er alles ‘prima’ ging, waarom heb je dan een sigaret nodig?” De bezorgde toon in mijn stem kon ik niet helemaal verbannen, maar als Jake iets dwars zat, kreeg ik het automatisch ook op mijn zenuwen. Tja, ik zag hem nu eenmaal als mijn broertje, iemand die het veel beter deed dan degene met wie ik een bloedband had.
“Anyway,” begon ik omdat ik doorkreeg dat ik aan het doordraven was. Als hij er niet over wilde praten, fine. Ik moest niet zo zeuren, dat wist ik ook wel. “Heb je soms zin om me te helpen met het bakken van de pizza’s?” In afwachting tot zijn antwoord keek ik met een glimlach op mijn gezicht naar hem op. Ik was wel zo slim om het feit dat we waarschijnlijk naar mijn huis zouden moeten lopen, tenzij hij met de scooter/auto/fiets/iets snellers dan de benenwagen naar school was gekomen. Zelf had ik me er al bij neergelegd om naar huis te lopen, maar ik wist natuurlijk niet hoe Jake daartegenover stond.

[ bericht aangepast op 4 nov 2017 - 19:03 ]

I have seen my own sun darkened

4 nov 2017 - 19:04 Aynur is offline

Aynur 2380

Harper Aliz Channing

18 y/o - Emily - Running through the Hallway - Outfit

Het meisje waartegen ik op was gebotst, oké ja, het was mijn schuld, maar mijn humeur was nu eenmaal niet een van de stralendste op dit moment dus gaf ik graag anderen de schuld, keek me met open mond aan. Dat zag er dus ook niet al te snugger uit, al besloot ik om dat even links te laten liggen. Het arme schaap kon er nu eenmaal ook niets aan doen dat ik nu perfect zicht had op wat ze net had gegeten, heerlijk…
“Kijk verdomme uit waar je loopt, gek,” vloog er dan ook uit mijn mond. Ze stak haar hand uit, maar het enige wat ik deed was er met een opgetrokken wenkbrauw naar staren. “Sorry, Blondie, maar zo seniel ben ik nou ook weer niet.” Ik rolde met mijn ogen en sprong zelf zonder moeite overeind. Thanks God dat ik niet rondloop te paraderen op van die verschrikkelijk hoge hakken, dr. Martens waren toch echt de beste schoenen voor types zoals ik. Vooral niet met mijn onhandigheid. Ik weet nog die keer dat ik voor de gein eens van die verschrikkelijke rampen aan mijn voeten had geschoven en toen vast bleef steken in een afvoerputje op weg naar huis. Aangezien ik daar niet de hele dag kon staan, had ik de hak af moeten breken en zo naar huis moeten strompelen. En dat is nog maar één voorbeeld van mijn problemen met hakken. Tja, met mijn lengte had ik ze toch niet echt nodig.
“Sorry, ik had je niet gezien. Ik had nogal haast…” Ik keek haar aan met een blik die ‘oh-ja-joh?’ zei, een van mijn specialiteiten. Ze deed haar tas weer goed over haar schouder en zelf hees ik de mijne, die eigenlijk behoorlijk leeg was, ook over mijn schouder. “Volgens mij ben ik niet zo moeilijk te missen,” zei ik terwijl mijn linkermondhoek opkrulde. “En ik dacht niet dat je volkomen blind was, dus…” Nonchalant haalde ik mijn schouders op. Mijn staart had zich onder de band van mijn rugzak weten te wurmen en doordat ik mijn hoofd een beetje opzij zwiepte, voelde ik het vervelende trekkende gevoel ervan. Met een frons tussen mijn wenkbrauwen trok ik mijn haar eronderuit.
“Gaat het met je?” Een snuivend lachje ontsnapte aan mijn lippen. “Meen je die serieus?” vroeg ik op een sarcastische toon. Jeez, als ze eens goed had gekeken, zou ze gezien hebben dat ik gewoon recht op mijn benen kon staan en er verdomme niets aan de hand was. Waarom vroegen mensen altijd hoe het met je ging? Dat kon je toch gewoon duidelijk zien! Als iemand lag te kermen van de pijn, kon je ervan uitgaan dat het niet goed ging. En als iemand energiek weer overeind kon springen, dan was het toch duidelijk dat er niets aan de hand was. “Misschien is een afspraak met de opticien toch niet zo’n slecht idee,” zei ik terwijl ik mijn lippen op elkaar perste en knikte. “Ik bedoel, volgens mij ziet het er niet uit alsof ik half-dood ergens op de grond lig dus die vraag was een beetje overbodig.” Ik kuchte en liet mijn gewicht op mijn linkerbeen vallen. Mijn ene arm zette ik in mijn zij en mijn andere arm hield de band van mijn rugzak vast. In deze losse houding wachtte ik op een zinnige reactie van haar, al was ik er vrij zeker van dat ik dan lang kon wachten.

I have seen my own sun darkened

5 nov 2017 - 16:02 Valkyria is offline

Valkyria 3772

PARKER THOMAS SMITH

18 || The Jock || @home met Roman & Newt

"I was born ready," antwoordt Roman, die mijn opzet in de gaten lijkt te hebben. Ik grinnik een keer. Net voor we het spel kunnen starten komt mam opnieuw binnen, met de mededeling een potje nagellak gevonden te hebben. Vanzelfsprekend komt Charmante Roman weer naar boven, om het spelletje mee te spelen. Hij leert het ook nooit af. Mam maakt er gelukkig niet veel van, en nadat ze ons nog veel plezier gewenst heeft verdwijnt ze alweer.
"Oh, wat wordt je mooi straks," weet Roman me te vertellen.
"Roze is zo je kleur," valt Newt hem bij.
"I was born pretty en ik kan elk kleur aan," antwoord ik op mijn beurt, al is dat vast net zo min de waarheid als van Roman daarnet. Vervolgens deelt hij mee dat zijn vader binnenkort weer het land uit is, mijn aandacht dwaalt even af naar zijn gezicht. Aan de grijns op zijn gezicht te zien, zit hij er helemaal niet mee. Ik haal een keer mijn schouders op en richt mijn aandacht terug op het scherm.
"Nodig je dan ook je nieuwe scharrel uit? Welke dame kon je niet missen dat ze je constant stuurt?" vraagt Newt opeens, naar mijn mening, uit het niets. Ik trek een wenkbrauw op en kijk nieuwsgierig richting mijn bro. Ik kan de drie meest logische namen op noemen, zijnde Lichelle, Chardonnay, of Celeste. Maar als ik denk aan een paar maanden geleden, dan heb ik Roman's aandacht enkel zo verveeld geweten als hij met die laatste aan het sms'en was. "Aan die grijns op je gezicht te zien moet het wel een mooie vangst zijn niet?" gaat Newt inmiddels ongestoord verder. Ik bijt een keer op de binnenkant van mijn wang, omdat ik niet zeker weet of hij hiermee een gevoelige snaar geraakt zal hebben. Celeste een vangst noemen, alsof ze de zoveelste one-night-stand is... Yeesh. Ik zou er niet aan beginnen.
Voor ik echter de kans krijg iets te zeggen om de brokken te proberen lijmen, ookal is het maar preventief voel ik mijn mobiel trillen in mijn broekzak. Dat op zich is niet zo vreemd, maar net op hetzelfde moment hoor ik ook de telefoon van Roman zowel als die van Newt af gaan, op exact hetzelfde moment. Uiterst nieuwsgierig naar wat de boodschap zal wezen haal ik razendsnel mijn mobiel boven. Tot mijn verbazing is het een WhatsApp bericht afkomstig van de groep Alumni studenten die zich dit jaar over de uitdaging ontfermd hebben.

From: Nick Mancini ~ Alumni
Er is nieuws groentjes.
Nolan Christians werd net met onmiddellijke ingang geschorst, omwille van drugs dealen op de school. Daardoor zijn jullie natuurlijk je scheidsrechter kwijt. We hebben een willekeurige loting gehouden om een nieuwe scheidsrechter te bepalen, en daaruit is Parker Smith gekomen.
Dan blijft nog de zaak van wat hij met zijn chick aan moet. Dat brengt me bij het volgende: Chardonnay Sweetwather werd prompt door haar ouders van school gehaald, zodra zij hoorden over het voorval. Gezien dit Roman Montana zonder chick achter laat, hebben wij de beslissing genomen om Celeste Maksimov van Parker naar Roman door te schuiven.
Good luck noobs!

Kortstondig zit ik met open mond naar het bericht te staren, tot ik me realiseer dat dit alleen maar in mijn voordeel speelt. Ik hoef niet achter de ex van Roman aan, hoef mijn eigen vriendin niet nog meer te bedriegen dan ik al doe, én heb de macht om mijn dudes te helpen met hun chick. En Roman... Wel, ergens denk ik dat hij dit ook helemaal niet zo erg zal vinden.
"Bro," grinnik ik terwijl ik hem een zachte stoot geef met mijn elleboog. Het is maar één stom woord, maar ik bedoel er zoveel meer mee, voornamelijk I got your back. en dat ik blij ben dat niemand anders achter zijn meisje aan moet gaan. Vervolgens richt ik me weer tot Newt.
"Kijk aan, nu heb ik nog meer tijd om jou te irriteren," grinnik ik.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

5 nov 2017 - 20:56 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Montana
Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ Parkers house

"Nodig je dan ook je nieuwe scharrel uit? Welke dame kon je niet missen dat ze je constant stuurt?" vroeg Newt me geamuseerd en ik lach zachtjes. 'Oh geloof me, die wil geen feest missen.' zeg ik en rek me kort uit. "Aan die grijns op je gezicht te zien moet het wel een mooie vangst zijn niet?" Voor een korte seconde betrekt mijn gezicht wat maar ik weet het nog goed in plooi te houden verder. 'De beste die er is.' weet ik er toch uit te krijgen en ik richt me weer op het spel. Dit tot ik wederom mijn mobiel af hoor gaan. In eerste instantie denk ik dat het Celeste is, of anders Lichelle. Maar als de telefoons van de jongens naast me op hetzelfde moment afgaan frons ik even. Dat is of hele enge toeval of iets heel anders dan een mooie dame. Ik ga voor het laatste en het spel zet ik dan ook op pauze.
Mijn blik gaat over het stuk tekst wat ik net toegestuurd kreeg en een lichte frons vormt op mijn gezicht. Well well... Wie had dit verwacht. Ik haal mijn wenkbrauwen wat op en kijk langzaam op. Ik denk dat mijn taak net heel wat leuker werd gemaakt. En makkelijker. Hoop ik. Hmh.. Als ik vanavond al een hoop goed weet te maken... Ik grijns lichtjes en die wordt alleen maar breder als ik de zachte stoot van Parker voel tegen me. "Bro," grinnikt hij en ik lach zachtjes. 'Well... Ik heb opeens veel meer zin in dit gedoe.' grijns ik en pak weer mijn telefoon erbij.

To: Celeste
Darling... Ik mis je ya know x Wit of rood btw?

Ik stop mijn telefoon weer in mijn zak en grijns naar de jongens. 'Now... Game on.' zeg ik en start het spel weer waar ik meteen volop in op ga.

El Diablo.

6 nov 2017 - 16:24 Sombre is offline

Sombre 2828

𝓔𝓶𝓲𝓵𝔂 𝓔𝓿𝓪 𝓥𝓪𝓷𝓭𝒆𝓻𝓫𝓲𝓵𝓽
"𝒯𝒽𝑒 𝓆𝓊𝒾𝑒𝓉 𝑜𝓃𝑒"

Emily Vanderbilt - in de hallen - Harper
OUTFIT

Ik weet dat ik normaal een zachte persoonlijkheid heb, maar deze dame gedroeg zich wel erg respectloos tegenover mij. Als er iets is waar ik niet tegen kan, is het wel mensen die geen respect hebben voor anderen, dat maakt verkeerde dingen in mij los. Na mijn verontschuldiging leek ze me aan te kijken met een blik die liet zien dat mijn "sorry", haar vrij weinig boeide.
'Volgens mij ben ik niet zo moeilijk te missen,' zei ze terwijl ze haar schouders op trok. 'En ik dacht niet dat je volkomen blind was, dus…' vervolgde ze nog. Ik beet even op de binnenkant van mijn wang, ik had echt geen zin om een scene te creëren, dus ik bleef zo kalm mogelijk. Op een rustige toon vroeg ik hoe het met haar ging, in de hoop dat ze normaal terug zou reageren. Helaas voor mij, is dat niet het geval.
'Meen je die serieus?' zei ze op een sarcastische toon. 'Misschien is een afspraak met de opticien toch niet zo’n slecht idee,' ik rolde met mijn ogen en probeerde even diep adem te halen. 'Ik bedoel, volgens mij ziet het er niet uit alsof ik half-dood ergens op de grond lig dus die vraag was een beetje overbodig.' bitste ze er nog achteraan. Mijn wenkbrauwen gingen omhoog en de lieve onschuldige blik verdween van mijn gezicht, nu was ik er klaar mee. Waar haalde ze het gore lef vandaan om mij zo aan te spreken, wist ze wel wie ik was? Als Jake dit hoort, dan is ze van de aardbodem verdwenen.
'Is er een reden dat je zo'n agressieve toon aan moet slaan? Krijg je thuis niet genoeg liefde ofzo?' bitste ik haar kant op, Ik zag dat ze anders was gaan staan, nogal instabiel. Ik was helemaal klaar met dit mens. Ik zette een stap vooruit om weg te lopen, ze stond nu zo instabiel dat ze waarschijnlijk heen en weer zou wiebelen of misschien zelfs om zou vallen. Mijn schouder beukte tegen die van haar aan en ik liep met een flinke pas door naar mijn lokaal. Wat een achterlijk geval, hoe haalt ze het in haar hoofd. Dezelfde woorden bleven door mijn hoofd heen gaan. Als dit mens mij nog één keer zo lastig zou vallen, dan gebeuren er nare dingen. Ik besloot het nu nog maar even stil te houden, anders had ze meteen geen leven meer op school. Misschien gingen haar hersens weer normaal functioneren en kwam ze met een excusses. Tot nu toe, hoefde ik haar nog even niet wéér te zien.
De deur van mijn klaslokaal ging open en de leraar keek me met grote ogen aan, verbaasd over het feit dat ik telaat was. 'Vanderbilt, loop maar snel door.' zei hij dan ook kill terwijl hij naar mijn stoel wees, de laatste stoel die beschikbaar was.

- thank you for existing -

7 nov 2017 - 11:07 Aynur is offline

Aynur 2380

Harper Aliz Channing

18 y/o - Emily - Running through the Hallway - Outfit

Het was op zich best grappig om te zien hoe deze jongedame probeerde om haar kalmte te bewaren. Voor mij was dit een uitdaging om te zien hoe ver ik kon gaan. Blijkbaar had ik even iemand nodig om stoom af te blazen, normaal gesproken was ik nooit zo bot. Ach ja, ik vond dat ik ook het recht had om mijn frustratie bij iemand kwijt te kunnen. Meestal was het Newt die bij me was als ik hem nodig had, maar, God, hij had natuurlijk zijn eigen leven.
Vandaar dat ik minachtend moest lachen om haar vraag of het goed ging. Ik had sowieso altijd al een hekel gehad aan die vraag. Je kon duidelijk aan iemand zich of het lichamelijk goed ging met iemand en als je bezorgd was om mijn geestelijke gesteldheid zou je moeten weten dat ik daar altijd over zou liegen. Want kom op, diegene zou dan nachten niet meer kunnen slapen zodra ik hem mijn levensverhaal vertelde.
“Meen je die serieus? Misschien is een afspraak met de opticien toch niet zo’n slecht idee.” Ik zag haar met haar ogen rollen en ik moest me inhouden om niet ‘Keep rolling with your eyes, maybe you find a brain back there’ te zeggen. “Ik bedoel, volgens mij ziet het er niet uit alsof ik ergens half-dood op de grond lig, dus die vraag was wel een beetje overbodig.” Eindelijk kwam die nep-onschuldige blik van haar gezicht af, een blik die me op mijn zenuwen werken. Haar echte ik kwam naar boven en met een ongeïnteresseerde blik luisterde ik naar wat ze te zeggen had. Bijna had ik mijn mobiel erbij gepakt om te checken op berichten, maar ik moest het doen met de punten van mijn haar die ik bekeek op dooie punten. Hmm, volgens mij was het weer tijd dat ik het zou moeten knippen.
“Ow, sorry, wat zei je? Ik had het te druk met… ja, met je negeren.” Tja, ik was tenminste eerlijk. Daar had ze me dankbaar voor kunnen zijn, maar nee hoor. Ze moest haar gewicht in de strijd gooien en beukte me aan de kant. Aangezien ik niet zo stabiel stond, moest ik eerst een paar stappen opzij zetten om niet om te vallen. Ze beende met stevige passen naar haar lokaal, zonder de deur achter haar dicht te doen. De docent moest de deur dicht doen en zag me dan ook boos in zijn richting staan kijken. Totdat ik erachter kwam dat dit de docent was van de les die ik nu zou moeten volgen. KUT!
“Channing, wat fijn dat je ook mijn leven komt verpesten met je aanwezigheid,” zei hij dan ook terwijl hij met zijn hoofd een knikje gaf in de richting van het lokaal. Ik zuchtte diep en hees mijn rugzak op mijn schouder. Voordat ik echter naar binnen liep, kon ik het niet laten om te zeggen: “Dat doe ik met alle liefde,” gevolgd door een knipoog. Hier en daar hoorde ik leerlingen gniffelen terwijl ik met verende passen naar de enige lege plek die er nog was toeliep. En drie keer raden naast wie ik kwam te zitten. Yeap, Miss Blondie op Hoge Poten.
“Zo, en hoe was jouw dag?” zei ik uitdagend terwijl er een grijns over mijn gezicht verscheen. Heerlijk om te doen alsof er niets gebeurd was, dit werkte vaak genoeg op andermans zenuwen. Het was een geluk op zich dat ik achterin zat, hierdoor kon ik met mijn stoel naar achteren leunen en mijn voeten op de tafel leggen. Mijn armen sloeg ik achter mijn hoofd zodat ik een soort kussentje had waar ik mijn hoofd op kon laten rusten. Heh, nu alleen nog dit uur zien te overleven en dan kon ik gewoon weer doen waar ik zin in had.

[ bericht aangepast op 7 nov 2017 - 11:09 ]

I have seen my own sun darkened

10 nov 2017 - 10:40 Ken_ is offline

Ken_ 18285

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, Outside, With Cel ~~Jake /Lichelle~~

Het was duidelijk te zien aan Celeste dat ze overstuur was, alles wees er op, haar houding, haar blik, haar woorden, mijn naam... Ergens verdiende ik haar woede wel, ik had het verprutst en geen klein beetje ook, maar ik deed het voor haar. Het zou me ook gelukt zijn om Lichelle naar haar toe te brengen om die ruzie uit te kunnen praten , maar in plaats daarvan kreeg ik er de gevolgen van. Een hoorbare zucht verliet haar loppen waarna onze blik elkaar weer kruisten. 'Ik denk gewoon niet dat je het begrijpt Valentine en ik denk niet dat je meer moeite hebt gedaan om Lichelle haar kant te begrijpen dan die van mij.' Het feit dat dit zo kalm over haar lippen rolde , zorgde voor een steek. Het was serieus, dit was menens en Celeste die me vertelde dat ik haar niet begreep... Het deed pijn. 'Het is niet gewoon de girlcode, van mij had Lichelle elke andere ex kunnen hebben, ik had haar zelf willen helpen om hem te krijgen, maar niet Roman. Voor hem had ik echte gevoelens.' Cel loet haar blik op de vloer rusten en een zachte zucht verliet mijn lippen. Ik weet maar al te goed hoe close Cel en Roman waren, ik was er altijd al jaloers op geweest... Roman had op dat moment alles, hij was captain, had een geweldige vriendin en toch had hij het voor niets verpest. Toen Cel na hun breuk ook zo hart verscheurd was, was ik er altijd voor haar geweest. Ze kon altijd alles aan me zeggen, ik steunde haar, ik strafte Roman op elke manier ik maar kon gezien hij mijn soulmate, mijn bijna zusje zo had gebroken.
'Maar blijkbaar heb je de afgelopen jaren niet goed geluisterd naar wat ik heb gezegd dus dat had je ook niet door.' Cel's woorden sneden en ik beet hevig op mijn kiezen om niet kwaad te worden. Op mezelf tenminste. "Hoe kun je dat zeggen Cel, ik ben er verdomme altijd voor je geweest. Ik sta altijd voor je klaar als er iets is, ik probeerde dit te fixen." mijn stem ging iets de hoogste in, al hield ik mijn frustraties in. Ik haalde een hand dor mijn bruine haren en keek even weg. " Ik kan het niet geloven dat we zitten te kibbelen over Lichelle... en Roman." een kort maar geen vreugdevol lachje verleit mijn lippen. Ik schudde mijn hoofd. " Celeste, ik pik het niet dat je alle schuld nu op mij wilt schuiven. Maar het werkt , ik voel me rot en alles is mijn fout , nu blij?" ik schudde nog even ongelovig mijn hoofd en schopte ietswat kwaad tegen een lokker die een heuse deuk er van opliep. Roman, die eikel maakte me gewoon zo kwaad.

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at Parkers , With Parker and Roman

"I was born pretty en ik kan elk kleur aan," antwoord Parker waarbij een 'meh' geluidje mijn lippen verliet om de jongen te plagen. Echter was dat niet het enige wat mijn lippen verliet gezien ik 'Oh geloof me, die wil geen feest missen.' zei de jongen al betrok zijn gezicht toch even, waardoor ik wel een vermoeden kreeg over wie dit gesprek nou eigenlijk ging. 'De beste die er is.' Het spel startte en ondanks dat er een nogal spicy weddenschap op het spel ging, leken we alledrie wat afgeleid door onze mobieltjes die tergelijkertijd af gingen. Na het spel even op pauze te zetten keek ik ook even naar het berichtje , en alsof de duivel ons over haar had horen praten, werd Celeste overgedragen naar Roman gezien Parker feitelijk een vriendinnetje had en hierdoor dus niet meer achter een meisje aan hoefde te rennen.
"Bro,"grinnikte Parker naar Roman en ik keek de twee geamuseerd aan, ik was blij voor Roman. Chardoney was een asshole anyway 'Well... Ik heb opeens veel meer zin in dit gedoe.' grijnsde Roman ook .
"Kijk aan, nu heb ik nog meer tijd om jou te irriteren," grinnikte Parker en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan "Wie zegt dat je dat nog ga willen na je punishment?" zei ik uitdagend tegen Parker met een grijns. . 'Now... Game on.' Met deze woorden concentreerde ik me ook weer op het spel, al wist ik heus wel dat deze twee kerels naast me , me zouden laten zandhappen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

10 nov 2017 - 13:57 Venustic is offline

Venustic 2690

Celeste Dariya Maksimov

Cheer captain | 18 years | Bench outside | With Valentine | Outfit

Her attitude kinda savage
But her heart is gold

"Hoe kun je dat zeggen Cel, ik ben er verdomme altijd voor je geweest. Ik sta altijd voor je klaar als er iets is, ik probeerde dit te fixen." zei Valentine, op het zelfde moment voelde Celeste haar mobiel in de zak van haar broek trillen. Even was ze geneigd om hem er uit te pakken en gewoon te reageren op het berichtje wat hoogstwaarschijnlijk van Roman was. Puur omdat ze wist dat ze daar Valentine mee kon irriteren, maar Celeste besloot het niet te doen. Zelf als het Roman was, momenteel was, zelf in deze staat, Valentine belangrijker dan Roman.
Celeste en Valentine hadden eigenlijk nooit ruzie, terwijl Valentine ergens misschien wel de makkelijkste persoon om ruzie mee te maken was. Het deed Celeste pijn om hem te kwetsen, maar ze wist dat het niet uit maakte wat ze tegen hem zei dat hij toch wel weer terug zou komen. Ze zou wel weer naar hem terug komen, want ze kon niet zonder Valentine. Hij was haar andere helft, haar soulmate, zonder hem zou er niet veel meer van haar overblijven. Dus ze zou de jongen nog zo in de grond kunnen stampen op één of andere manier zouden ze wel weer terug bij elkaar moeten komen. Sommige dingen hoorden gewoon bij elkaar.
" Ik kan het niet geloven dat we zitten te kibbelen over Lichelle... en Roman." sprak Valentine met een soort droge lach, maar Celeste reageerde er niet op. Ze keek haar beste vriend gewoon uitdrukkingloos aan terwijl ze wachtte totdat hij echt iets nuttigs zei. " Celeste, ik pik het niet dat je alle schuld nu op mij wilt schuiven. Maar het werkt , ik voel me rot en alles is mijn fout , nu blij?" zei de jongen vervolgens, iets wat zeker geen nuttige woorden waren. Als hij het goed wilde maken dan deed hij het zeker niet op deze manier.
'Het is jou schuld Valentine,' zei Celeste misschien iets te luid, ze wou niet dat er een leraar het lokaal uit stormde om ze te vragen wat ze deden dus wachtte Celeste nog voor een paar seconden geduldig om te kijken of dit ook gebeurde. 'Zeg het dan, hè.' siste Celeste boos, want met zijn woorden gaf Valentine haar het gevoel als of het ook haar schuld was dat ze deze stomme ruzie nu hadden. Zelf al was dit in haar ogen wel zo geweest, Celeste was veel te eigenwijs om ook maar iets daarvan toe te geven aan de jongen tegen over haar. 'Zeg dan wat ik heb gedaan, want ik deed niks. Jij bent de gene die beste vriendjes ging spelen met die slut, je kan geen Zwitserland zijn Val het is zij of ik.'

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

11 nov 2017 - 22:30 Ken_ is offline

Ken_ 18285

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, Outside, With Cel ~~Jake /Lichelle~~

Mijn woorden leken niet veel indurk te maken op Celeste en waarom zouden ze ook? Celeste zou sowieso weer haar zin krijgen, dat wist ze. Ik kon niet lang kwaad op haar blijven en zij kon ook niet zonder mij dat was een feit. 'Het is jou schuld Valentine,' Zei ze met een opgegoffen stem wat me even deed snuiven, terwijl ik afkeurend mijn hoofd schudde. 'Zeg het dan, hè.' siste ze vervolgens waardoor mijn blauwe kijkers zich weer in haar donkere blik priemde. 'Zeg dan wat ik heb gedaan, want ik deed niks. Jij bent de gene die beste vriendjes ging spelen met die slut, je kan geen Zwitserland zijn Val het is zij of ik.' ik vernauwde mijn blik terwijl ik in stilde Celeste bekeek. Ze had een aanvallende houding, maar was zelfzeker en koppig. Dat was ik grotendeels ook dus keek ik even naar mijn opties. Als ik Cel koos, wilde dit nog niet zeggen dat ik meteen vergeven was en moest ik Cel haast een goudenkroon bezorgen voordat ze echt blij was, als ik Lichelle zou kiezen dan zou ik Cel haar waardigheid krenken en zou ik een gouden huis moeten bezorgen aan Celeste om haar ten minste met me te laten praten. "Een echte vriendin zou me niet laten kiezen." kwam er koel over mijn lippen heen terwijl ik Cel aankeek. "Natuurlijk kies ik voor jou, daarvoor moet je me in een hoekje drijven" zuchtte ik waarna ik Cel haar hand vast nam. "Op twee voorwaarden, natuurlijk. De eerste dat je me nooit voor keuzes zet en ten tweede dat we vanavond lekker naar die kinder foto's van je kijken, drinken en niet meer aan Lichelle of Roman denken. Deal?" ik schonk Celeste een glimlachje en hoopte maar dat ze niet zo koppig was om mijn peace offer weg te gooien.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

12 nov 2017 - 17:20 Venustic is offline

Venustic 2690

Celeste Dariya Maksimov

Cheer captain | 18 years | School hallway | With Valentine | Outfit

Her attitude kinda savage
But her heart is gold

"Een echte vriendin zou me niet laten kiezen." Het was als een klap in Celeste haar gezicht toen Valentine dit zei. Wou hij nou zeggen dat ze geen echte vriendin was, want als ze geen echte vriendin was dan had ze zich nu niet zo druk gemaakt om het feit dat hij met anderen sprak. Dan had ze nooit zoveel om hem gegeven als ze nu deed, hij was niet in zijn recht om haar geen echte vriendin te noemen, want ze was altijd daar aan zijn zijde om er voor hem te zijn. Celeste wou de jongen hier dan ook op wijzen, maar hij was haar al voor met woorden die zijn vorige uitspraak weer deed vergeten. "Natuurlijk kies ik voor jou, daarvoor moet je me in een hoekje drijven" Een kleine glimlach verscheen op Celeste haar lippen, hij verkoos haar boven Lichelle.
Het leek misschien zo logisch te zijn dat hij voor haar koos, maar toch had Celeste ergens toch wel getwijfeld of zij het zou zijn voor wie hij koos. Ze was bang dat ze hem zo kwaad had gemaakt dat hij toch voor de andere brunette zou kiezen, maar hij zei dat hij haar wou. Hij liever aan haar kant stond dan aan Lichelle haar kant en hoewel Celeste graag een ruggengraat had gehad en niet nu al om was gaan liggen kon ze niks anders dan haar beste vriend vergeven.
"Op twee voorwaarden, natuurlijk. De eerste dat je me nooit voor keuzes zet en ten tweede dat we vanavond lekker naar die kinder foto's van je kijken, drinken en niet meer aan Lichelle of Roman denken. Deal?" zei Valentine, voor Celeste gaf dit zijn keuze toch een zwart randje. Ze moest overeenstemmen met een paar voorwaarden zodat hij haar koos.. Het voelde een beetje fout, maar Celeste kon er eigenlijk niets over zeggen, want ze was zelf niet veel beter. Ze wist namelijk niet of ze wel kon instemmen met deze simpele voorwaarden, de avond met Valentine spenderen... Het klonk normaal zo verleidelijk, maar nu had ze ook Roman staan. Celeste wist net eens waarom ze hier over aan het twijfelen was, want ze ging toch enkel voor Roman vanwege Lichelle? Het was niet als of ze de jongen nog leuk vond...
De keuze hoorde helemaal niet lastig te zijn, haar beste vriend of de jongen die haar had laten vallen als een baksteen en toch leek Celeste te zoeken naar een tussen weg. 'Val, ik kan echt niet vanavond. Ik kreeg een berichtje van mijn moeder, ze heeft vrienden over en verwacht dat ik thuis ben ofzo om gezellig met ze te doen.' wist Celeste te verzinnen. 'Maar we kunnen nu wel naar mijn huis dan laat ik je de foto's zien.' probeerde Celeste, haar tussenweg voor te stellen, nu Val en dan vanavond Roman dan had ze beide jongens.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

13 nov 2017 - 20:50 Sombre is offline

Sombre 2828

𝓔𝓶𝓲𝓵𝔂 𝓔𝓿𝓪 𝓥𝓪𝓷𝓭𝒆𝓻𝓫𝓲𝓵𝓽
"𝒯𝒽𝑒 𝓆𝓊𝒾𝑒𝓉 𝑜𝓃𝑒"

Emily Vanderbilt - in het klaslokaal - Harper
OUTFIT

Toen ik eindelijk rustig in mijn stoel zat, pakte ik mijn boeken. Ik legde ze netjes op tafel en opende een schrift, waar ik een pen naast plaatste. Ik bekeek de tafel, hij zag er netjes uit. De leraar stond op om de deur dicht te doen en wierp een blik op de gang, de meid van net was waarschijnlijk al weg gegaan. Ik keek even naar mijn mobiel, ik zag dat ik een gemiste oproep had van mijn vader, maar die negeerde ik. Ik zag hem vanavond na school wel. Ik hoor de deur van het klaslokaal met een klap dichtgaan, waardoor ik op kijk. Ineens zie ik daar de meid van eerder staan, mijn wenkbrauwen gingen de lucht in en ik ademde even diep in. Ik besefte me dat alleen de stoel naast mij nog beschikbaar was, shit... daar heb ik dus geen zin in. Ze liep zonder moeie mijn kant op en ging naast me op de stoel zitten. Ik keek haar even verward aan, wat deed ze in deze les.
'Zo, en hoe was jouw dag?' kwam er uit haar mond. Ik rolde even met mijn ogen en keek recht vooruit, om te kijken wat de leraar aan het doen was. Hij was nog bezig met de voorbereiding van de les, dus keek ik weer richting de dame naast me.
'Mijn dag was fantastisch, die van jou?' vroeg ik terug met een glimlach. Als ze zo ging spelen, kon ze het ook terug krijgen. Als ze nou gewoon even normaal zou doen, was ik ook aardig tegen haar, geen reden om boos te doen. Helaas voor haar, is dat niet hoe ze in elkaar steekt... voor zover ik weet tenminste. Ik kon er niet goed tegen als mensen agressief en arrogant deden zonder reden, ik bedoel kom op zeg... Ik bood mijn excusses aan voor tegen haar aan lopen, de eerste reactie die ik kreeg was een felle opmerking. Als je respectloos gaat doen, dan kun je het krijgen. Ik nam aan dat ze niet wist wat er met mijn broer was gebeurt, anders had ze zich waarschijnlijk niet zo gedragen.
'Hoe is het trouwens met je staartbotje? Alles prima?' vroeg ik nog even lief. Normaal zou ik nooit iemand uitdagen, maar ik kon haar gewoon niet uitstaan. Not my fault that she's a retarded little bitch. Ik draaide me haar kant op en stak mijn hand uit. 'Ik ben Emily trouwens, Emily Vanderbilt.' zei ik gemeend, niet overdreven vriendelijk. Ik was wel nieuwsgierig met wie ik nou eigenlijk temaken had.

[ bericht aangepast op 13 nov 2017 - 20:51 ]

- thank you for existing -

14 nov 2017 - 9:39 Aynur is offline

Aynur 2380

Harper Aliz Channing

18 y/o - Emily - In Class - Outfit

Misschien was mijn reactie in de gang wel ietwat overdreven geweest. Ik bedoel, deze dame had er wel voor gezorgd dat mijn behoefte aan een joint gestild was en daar was ik haar dankbaar voor. Helaas voor haar vond ik haar reacties iets te grappig en zodra ik naast haar plofte, stelde ik de vraag die veel mensen op hun zenuwen werkten.
“Zo, en hoe was jouw dag?” Blijkbaar was dat haar favoriete afweermechanisme, aangezien ze die reactie had op bijna elke opmerking die ik maakte, bedacht ik me toen ik tegen de muur aanleunde zodat mijn stoel op twee poten balanceerden. Mijn voeten, gehuld in Dr. Martens, had ik op de tafel gegooid. Op deze manier zat ik veel te comfortabel, al was de afkeuring van de docent voor in de klas bijna tastbaar. Gelukkig was hij een van de docenten die al snel door had gehad da hij me dat niet kon verbieden omdat ik toch niet luisterde.
Volgens mij had de jongedame naast me ook door dat de docent er niets van ging zeggen, want ze draaide zich weer naar me toe, waardoor ik haar een enorme glimlach schonk en verrassend genoeg gaf ze antwoord op mijn vraag. “Mijn dag was fantastisch, die van jou?” Heerlijk hoe venijnig dat eruit kwam. Ik grinnikte vanonder de capuchon van mijn oversized vest die ik uit mijn tas had gevist en aan had gedaan. Voornamelijk aangezien de temperatuur naast dit meisje ontiegelijk gedaald leek te zijn.
Voor het effect wachtte ik even met het geven van een antwoord, en tergend langzaam deed ik de capuchon over mijn hoofd zodat ik haar weer normaal aan kon kijken. Echter was zij me te snel af en op een nep lieve toon, die het bloed eerlijk gezegd onder mijn nagels vandaan haalde, vroeg ze: “Hoe is het trouwens met je staartbotje? Alles prima?” Oeh, die durfde! Ik draaide me van haar weg en schudde lichtjes met mijn hoofd, nog steeds met een gigantische grijns op mijn gezicht. Hier kon ik dan toch zo van genieten.
“Oeh, die zit, Blondie,” was dan ook mijn sarcastische reactie. “Maar nu je het toch zo verschrikkelijk lief vraagt, ja, alles gaat inmiddels stukken beter. Ik tenminste niet zo’n barbiepop als de meeste mensen.” Mijn keurend blik over haar kleding en uiterlijk sprak volgens mij wel boekdelen wat ik daarmee bedoelde.
Daarna was het blijkbaar tijd om de bekende beleefdheden uit te wisselen. Ze stelde zich voor met de naam Emily, een naam die perfect bij zo’n popje paste zoals zij. “Ow, ik wist niet dat je tot manieren in staat was. Dit komt wel aan als een verassing, Emily,” zei ik met een overdreven nadruk op haar naam.
Wel koos ik ervoor om ook mijn naam te zeggen zodat we quitte stonden. Dit was dan wel zo eerlijk, vond ikzelf tenminste. Ik pakte haar hand aan, kneep misschien iets harder dan nodig was en zei kortaf: “Harper Channing”.

I have seen my own sun darkened

Index RPG Actieve Topics Zoek