[RPG • 250] Filthy Rich | Speeltopic [16+] - Speeltopics

---

Everybody was well dressed, and everybody was a mess.

Setting       Highland Estate – het enorme landgoed wat regelmatig huis geeft aan een stel extravagante jongeren. Deze welgestelde heren en dames zijn stuk voor stuk het nazaat van succesvolle zakenmannen en vrouwen en staan op het punt om toe te treden in het keiharde zakenwereldje van hun ouders.       Voordat ze hun lang leven de lol leventje echter inruilen voor het drukbezette business life, krijgen ze de kans om zichzelf nog eenmaal compleet uit te leven. Op Highland Estate kan dit onder de radar en zonder enige consequenties voor hun toekomst en de rol die ze daar gaan bekleden. Niemand zal hun acties binnen de Estate tegen ze kunnen houden.       Twee weken lang kunnen ze de beest uithangen zonder enige remmingen of ouderlijke invloeden, zolang ze maar in hun achterhoofd houden dat dit de laatste keer is voor ze een leven vol verantwoordelijkheden in stappen.       De groep die nu aankomt is een samenstelling van de rijkste jongeren van de wereld. Geld heeft absoluut geen waarde, een hart hebben is overrated en geheimen bewaren is voor losers.       Conclusie; een recept voor chaos, met een gouden randje.

Eat Diamonds For Breakfast                        Attentie ! ♢      De meesten kennen elkaar niet,             of enkel van naam. ♢      Als je personage super lief en onschuldig is,             dan was hij of zij niet naar het Estate gekomen. ♢      Ervan overtuigd dat je de meest rijke bent?             Mooi, dat zijn ze namelijk bijna allemaal. ♢      Iets niet aanwezig in het huis?             Vraag er naar in het praattopic, wees creatief. ♢      Drinken uit gouden kopjes en eten van gouden borden?             Dat kan, want ze zijn stinkend rijk, ♢      Er zijn karts aanwezig voor de racebaan.             Ze mogen ook met liefde hun Bentley's aan stront jagen. ♢      Last but not least;             GO BIG OR GO HOME.

Survival of the Richest                        Highland Estate       Het Estate ligt in niemandsland met in de wijde omgeving geen ziel. De tuinen die er omheen liggen bieden een buitenzwembad, een racebaan, een tennisbaan, paardenstallen, een golfbaan, een aangelegde zandduin en een helicopter platform.       Binnen bestaat het gebouw hoofdzakelijk uit marmer, hangen overal kroonluchters en is zo'n beetje alles afgewerkt met bladgoud. Er is een bibliotheek, muziekstudio, een zaal met meer klassieke instrumenten, een binnenzwembad, een bioscoopzaal, een speelhal met flipperkasten en pool tafels en dergelijke, een casino en meerdere eetzalen en woonkamers.       Iedereen heeft een enorme slaapkamer welke ze zelf in hebben kunnen richten. De aangrenzende badkamer is bij iedereen hetzelfde en heeft ongeveer deze sfeer.       Er is personeel aanwezig en dit personeel zal nooit spreken tenzij hem of haar iets gevraagd wordt. Zij zijn er om de jongeren van alle gemakken te voorzien, maar zullen nooit ingrijpen aangezien zo'n beetje alles is toegestaan. Wil je een handeling niet zelf doen, - denk aan paarden zadelen, drinken inschenken, je ontbijt kauwen, weet ik veel - stuur dan het personeel aan.       Alcohol vloeit rijkelijk, van drugs kijkt helemaal niemand raar op en al wil je naakt door het huis lopen, vermaak je wat. Er worden hierin nauwelijks grenzen gesteld en hier moet je dus wel rekening mee houden wanneer je mee wil doen aan deze RPG.

We Are So Vain                                    Regels – Quizlet huisregels – Reservering staat 72 uur – Drank&Drugs toegestaan – Geen perfecte personages – Seksuele handelingen in overleg – 16+ is toegestaan en gebruikelijk – Een post heeft minstens 250 woorden – Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics – Vermelding post; naam, locatie en gezelschap – Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week ♢      ♢      ♢

We Make The Rules As We Go                              Rollen       Rich Assholes       VOL Charles Sebastian Lockridge      ♢      Lucky Blue      ♢      Sombre      ♢      1.3 Micheal Ventura-Bellincioni      ♢      Maluma      ♢      Maluma      ♢      1.3 Nathan Alexander O'Donnel      ♢      Neels Visser      ♢      Finkelstein      ♢      1.4 Claud Constatin Grimaldi      ♢      Faceclaim      ♢      Greenlight      ♢      1.4 Jem Armitage      ♢      Joshua Whitehouse      ♢      SebastianVerlac      ♢      1.8       Rich Bitches       VOL Bibi Seraphine Hartley      ♢      Amanda Seyfried      ♢      Cunning      ♢      1.6 Paige Anthonia Fletcher      ♢      Barbara Palvin      ♢      Aniketos      ♢      1.2 Lillyana Victoria Trump      ♢      Miranda Kerr      ♢      Mahigan      ♢      1.5 Niamh Alexei O'Donnel      ♢      Gwen Cox      ♢      Kian      ♢      1.2 Azaria Kochava      ♢      Audreyana Michelle      ♢      Limnaden      ♢      1.6 Florence Celeste Duchamps      ♢      Lianne La Havas      ♢      Hopps      ♢      1.4 Claud Constatin Grimaldi - Tweede in lijn voor troon Monaco + Vastgoedbedrijf Séan Flanagan - Oud geld + Hoge functie miljoenenbedrijf Paige Anthonia Fletcher - Top Chirurgie Charles Sebastian Lockridge - Ontroerend goed Bibi Seraphine Hartley - Hotel- en Casinoketen Niamh Alexei O'Donnel & Nathan Alexander O'Donnel - Professioneel IJsschaatsen Florence Celeste Duchamps - Politiek en Advocatuur Jade Olivia Vauhn - Bestseller Schrijfster Georgina Cargill-Macmillan - Aandelen Lillyana Victoria Trump - Dochter van de Amerikaanse president + Vastgoed- en amusementsindustrie Micheal Ventura-Bellincioni - Mode imperium + Hotel keten Super Rich Kids With Nothing But Fake Friends       Who's Doing What?                  ♢      1. Waterpijp ♢      2. Soft Drugs ♢      3. Hard Drugs ♢      Charles Sebastian Lockridge ♢      Micheal Ventura-Bellincioni ♢      Nathan Alexander O'Donnel ♢      Claud Constatin Grimaldi ♢      Luca Francis D' Auvergne ♢      Séan Flanagan ♢      Bibi Seraphine Hartley ♢      Paige Anthonia Fletcher ♢      Lillyana Victoria Trump ♢      Niamh Alexei O'Donnel ♢      Azaria Kochava ♢      Florence Celeste Duchamps ♢      Jade Olivia Vauhn ♢      Natalya Aliyeva ♢      4. Alcohol ♢      5. Friends With Benefits ♢      6. Casual Seks ♢      Everything ♢      Everything ♢      Everything, met mate ♢      1,2,4,5 & 6, 3 Under Pressure ♢      ♢      1 & 4 ♢      Everything ♢      Everything, terughoudend 3. ♢      1,2,4,5 & 6 ♢      Everything ♢      Everything ♢      Everything ♢      ♢      Everything, Careful with 3.

[ bericht aangepast op 17 nov 2017 - 17:36 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

Charles 19 y/o - inside - with Paige Toxic Lamborghini Veneno Roadster Ik had Paige een kus op haar hand gedrukt en haar vervolgens in haar ogen aangekeken. Ze stond me met grote ogen aan te kijken en beet op haar onderlip. Ik glimlachte naar haar waardoor de blik op haar gezicht weer veranderde.       'Doe dat nog eens en je bezorgd arme meisjes zoals ik nog eens een hartaanval.' zei ze op een bepaalde toon, een toon die mij wel aanstond. Ik glimlachte even en voelde me wel lichtelijk gevleid.       'Ik ben nog nooit zo blij geweest iemand te zien.' zei ik gemeend terwijl ik haar hand nog even vasthield. Ik keek even naar haar hand, die mooi en sierlijk was en liet hem weer los. Ik had zin in wat te drinken en ik wil heel erg graag bij kletsen met Paige, ik wil haar gewoon even vasthouden terwijl ik met haar aan het praten ben en ze me vertelt over haar leven.       'Loop je mee naar binnen? Ik kan echt wel wat te drinken gebruiken.' zei ik dan ook, in de hoop dat ze met me mee ging. Ze keek me bedenkelijk aan, waardoor ik ging twijfelen of ze mij wel net zo zag zitten als ik haar. Ik heb nooit onzekerheid gekend, dus ik werd er een beetje onwel van.       'En wat versta jij precies onder ‘drinken’?' vroeg ze onschuldig. Ik wist dat ze niet snel aan de zuip ging met mensen, maar dat was totaal niet mijn intentie. Ik slikte even en peuterde aan de rand van mijn overhemd.       'Een glaasje Dom Perignon White Gold Jeroboam, op een van de sofa's, naast mij. Ik zou het leuk vinden als je me wat verteld over jezelf, dingen die leuker zijn om in het echt te vertellen.' zei ik op een zachte manier, in de hoop dat het vertrouwd over kwam. Zonder antwoord te geven liep ze richting de deur van het huis, ze deed hem open en draaide halverwege mijn kant op. Ze keek me uitdagend aan en wiebelde met haar wenkbrauwen, ze liet de deur dichtvallen, waardoor ik snel achter haar aan liep. Toen ik binnen kwam kon ik het niet laten om even te lachen en haar bij haar wang te pakken en er zacht in te knijpen.       'Gosh, je bent zo leuk.' zei ik terwijl ik richting de tafel met champagne liep, ik haalde twee glazen van de prachtige piramide af en gaf er een aan Paige.       'Cheers, precious.' zei ik met een knipoog terwijl ik mijn glas tegen die van haar aantikte, met oogcontact natuurlijk. Als je proost zonder oogcontact, heb je zeven jaar slechte seks. Ik was niet erg bijgelovig, maar ik kan gewoon geen slechte seks gebruike in mijn leven.

---

- thank you for existing -

You can't imagine the immensity of the fuck I don't give

Charles - Inside - Outfit       Hmm, een glaasje Dom Perignon White Gold Jeroboam ging er altijd wel in… Jezusmina, hoe lukte het Charles om dat uit te spreken zonder dat zijn tong in de knoop raakte, dacht ik bij mezelf. Ach ja, Charles wist dat ik niet zo snel mensen onder de tafel zoop, maar ik nam aan dat dat ook totaal niet zijn bedoeling was.       Jezus, wat had ik hem gemist. We hadden al een tijdje geen contact gehad, puur omdat mijn oudere broer de benen had genomen en ik mijn handen vol had aan de jongste. Ik had Charles vaak genoeg vertelt over Trystan en Dylan, dus hij wist wie ze waren, maar ik had niet mijn hele levensverhaal uit de doeken willen doen. Ooit had ik dat gedaan aan iemand van wie ik dacht dat ik haar kon vertrouwen, al stond er drie maanden later een heerlijk roddelbericht over mijn familie op internet. Heerlijk om je vader dan zo boos te zien worden zodat eerst je mobiel en dan jezelf alle vier de hoeken van de kamer zag. Over dit soort dingen zou ik het nooit van mijn lang-zal-ze-leven met iemand anders over hebben.       Zonder het te merken, was ik al in de richting van de deur gelopen, compleet in gedachten verzonken. Voordat ik echter de deur achter me dicht deed, bekeek ik Charles nog met een uitdagende blik en wiebelende wenkbrauwen. Een enorme glimlach verscheen op mijn gezicht toen de deur dichtviel en mijn hakken maakten een klikkend geluid op de vloer. Snel dumpte ik mijn helm op de grond, bij een kapstok achtig ding. Als hij daar verkeerd lag, zou er vast wel iemand zijn die de taak had om die op te ruimen.       Binnen zag het er wel ongelofelijk goed uit. Met lichte kleuren in plaats van de donkere schakeringen die ik thuis gewend was. Keurend liet ik mijn ogen dwalen door de hal totdat ik de deur achter me open hoorde gaan en ik me omdraaide om te kijken wie er binnenkwam. Voordat ik iets kon uithalen of wat dan ook, kneep Charles zachtjes in mijn wang. Zijn lach was oogverblindend en ik hapte even naar adem.       “Gosh, je bent zo leuk,” zei hij terwijl hij twee champagneglazen van de grote piramide afhaalde en er eentje mij toestak. Zelf had ik plaatsgenomen op het aanrecht en sloeg mijn ene been over de ander. “That’s my line,” grijnsde ik toen ik het glas van hem aannam.       “Cheers, precious.” Onze glazen tikten tegen elkaar en ik maakte oogcontact met hem. Ik wist namelijk wat hij geloofde, als je proostte zonder oogcontact, had je zeven jaar slechte seks. Ik had daar altijd om moeten lachen, maar stel dat het echt zo was. Niet dat ik er problemen mee had om hem in de ogen te kijken. Het prachtige blauw die nu in dit licht veel beter uitkwam en ik er bijna in verdronk. Wauw, hij veranderde me echt in een verschrikkelijk poëet. Langzaam nam ik een slok en mijn lippenstift liet een vlek achter op het glas. Afwezig ging ik er met mijn vinger over heen, zonder mijn blik van Charles af te wenden.       Vanaf mijn plek was ik precies op ooghoogte met Charles en plotseling kreeg ik zo’n drang om hem aan te raken. Dat wilde ik altijd al als we facetimede, maar dat was natuurlijk onmogelijk. Vaak praatte we tot midden in de nacht door en hij is echt mijn steun en toeverlaat. Iemand die niet alleen maar vrienden met me wil zijn omdat hij iets van me nodig heeft. Vandaar dat ik langzaam met mijn vinger zijn kaaklijn volgde. “Gosh, je bent zo leuk,” zei ik zachtjes met een glimlach verscholen in mijn toon omdat ik hem napraatte.       Daarna verlieten mijn vingers zijn gezicht en ik nam nog een slok champagne. “Dus je wilt dingen over mij horen die leuker zijn om te vertellen in het echt. Uhm…” Ik dacht even na terwijl ik mijn hoofd achterover legde, waardoor ik tegen een kastje stootte. “Auw, verdomme.” Ik ging met mijn hand over mijn achterhoofd, maar gelukkig zat er geen ei ter grootte van Rusland. “Goed… dat was charmant,” zei ik sarcastisch, maar wel sarcastisch op een grappende manier. Daar zat namelijk een verschil in. Je had sarcasme waarmee je mensen plaagde of waarmee je zelfspot aanduidde en je had sarcasme dat je gebruikte als iemand echt zo stom was als het achtereind van een varken. “Vind je het erg om te verkassen naar de woonkamer waar hopelijk heerlijke sofa’s zijn waar je in verzuipt? Tenzij jij een beter voorstel hebt…?” Ik knipoogde naar hem en wachtte totdat hij zou bewegen zodat ik makkelijker van het kookeiland af kon springen.

---

I have seen my own sun darkened

MT

---

Bowties were never Cooler

---

Charles 19 y/o - inside - with Paige Paige leek de kneep in haar wang niet erg te vinden, ze leek het zelfs leuk te vinden. Ik keek met fijngeknepen ogen die niets meer dan vreugde uitstraalden haar kant op. 'Gosh je bent zo leuk.' zei ik zacht. Paige sprong op het aanrecht, haar benen bungelden naar beneden. 'That's my line,' zei ze op mijn opmerking, waardoor ik even moest lachen. Ik had twee glazen champagne gepakt en was tegenover haar gaan staan, mijn heupbotten leunden tegen de knieën van Paige aan. Ik gaf haar een glas en tikte er zacht tegen aan met mijn eigen glas.       'Cheers, precious.' zei ik met een warme stem. Ik keek haar in haar ogen aan terwijl ik proostte, Paige wist dat ik nooit zal proosten onder oogcontact. Ze nam een slok en ik zag dat haar lippenstift een afdruk had gemaakt op het kristallen glas, ik vond het altijd mooi en vrouwelijk als vrouwen lippenstift ophadden. Als de lippenstift dan nog af gaf op een glas, gaf me dat een soort vrouwelijke vibe, wat me heel erg aan trok. Ze keek me recht in mijn ogen aan en ik zag dat ze met haar vinger langs de rand van het glas ging om de lippenstift weg te vegen. Ze had het glas in haar andere hand genomen en stak haar vrije hand uit richting mijn gezicht, met haar wijsvinger ging ze langs de rand van mijn kaak, waar ik kippenvel van kreeg.       'Gosh, je bent zo leuk.' zei ze dan na apend op wat ik eerder zei. Mijn mond viel open en ik keek haar met lege ogen aan. what the fuck just happend. Ze keek me met een glimlach aan terwijl haar vinger mijn gezicht weer verliet. Nog nooit in mijn leven had ik kippenvel gekregen van een aanraking van een vrouw, en dat zijn er aardig wat geweest.       'Dus je wilt dingen over mij horen die leuker zijn om te vertellen in het echt. Uhm…' zei ze vervolgens waardoor ik weer wakkergeschudt werd, ohja, ik had gevraagd of ze wilde babbelen. Terwijl ze aan het nadenken was leunde ze met haar hoofd naar achteren, waardoor haar hoofd tegen een keukenkastje stootte. Ze liet merken dat het zeer deed door een bescheiden 'auw'. Ik schrok en keek haar verward aan terwijl ik met mijn hand naar haar achterhoofd ging, wat ze zelf ook al had gedaan.       'Gaat het?' vroeg ik terwijl mijn hand die van haar aanraakte op haar achterhoofd. Ik keek een beetje bezorgd naar haar gezicht, maar het leek niets ergs te zijn, waardoor ik mijn hand weer liet zakken. Ik nam een slok van mijn champagne, in de hoop dat mijn hersenen weer normaal gingen functioneren.       'Goed… dat was charmant,' zei ze sarcastisch met een glimlach. Ik glimlachte terug en nam nog twee slokken van mijn champagne.       'Vind je het erg om te verkassen naar de woonkamer waar hopelijk heerlijke sofa’s zijn waar je in verzuipt? Tenzij jij een beter voorstel hebt…?' vroeg Paige. Haar vraag deed me denken, wat ging ik doen, ik kon haar natuurlijk mee nemen naar een plek waar we iets meer privacy hadden, dat zou ik zelf fijner vinden. Ik keek haar even bedachtelijk aan.       'Nou, George zou mijn telefoon in mijn kamer aan de lader leggen. Heb je zin om even mee te lopen en hem op te halen? Ik wil ook even een andere blouse aan, in deze zitten kreukels door het autorijden.' zei ik voorzichtig, in de hoop dat ze het niet raar zou vinden. Ik zette een stap achteruit en pakte Paige bij haar taille, zodat ik haar van het aanrecht kon tillen. Ik hield haar heel even vast en keek haar vrolijk aan. 'Sorry dit moet echt even,' zei ik terwijl ik mijn armen om haar heen sloeg en haar een knuffel gaf, ik wilde haar gewoon echt even vasthouden.

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 12:57 ]

---

- thank you for existing -

---

---

"Ach, erger dan Daenerys Targaryen's volledige titel kan het niet zijn," zei Natalya toen Caleb het had over de verschrikkelijke lengte van zijn volledige naam. Caleb knikte enkel instemmend, hij herkende de naam die Natalya noemde als één van de karakters van Game of Thrones, maar zou niet verder met haar kunnen praten over dit programma. Caleb behoorde namelijk tot dat kleine gedeelte van de mensheid die nog geen enkele aflevering van deze serie had gekeken, het was dat zijn jongere zusje er geobsedeerd was anders had hij de naam ook niet gekend. Ingaan op de gehele titel van het Game of Thrones karakter ging Caleb dan ook niet, inplaats daarvan gingen ze verder over de afkomst van Natalya haar naam. "Rusland. En nope, ik ben niet geadopteerd." verklaarde Natalya niet enkel haar naam, maar daarbij ook een klein deel van haar afkomst. Met deze opmerking leek ze nogmaals Caleb zijn gedachten te kunnen lezen, want toen ze Rusland noemde had Caleb voor een seconde na gedacht over adoptie echter werd dit idee dus al vrij snel de grond in gestampt. Ergens was Caleb wel blij met de gave die ze blijkbaar had, want anders had hij het toch wel gewaagd om deze vraag aan haar te stellen gelukkig was het nu niet meer nodig. Uiteindelijk gingen ze nog altijd verder over Natalya, maar dit maal over haar ouders. Caleb had haar gevraagd waar zij dan wel niet hun geld aan verdienden, sinds de jongedame al leek te weten waar de familie Grimaldi het vandaan haalde. Hoewel ze misschien niet wist van het vastgoed bedrijf van Caleb zijn vader, maar dat was het oninteressante deel van de familie dus dat vond Caleb ook niet belangrijk genoeg om aan Natalya te vertellen. "Nou, mijn moeder doet eigenlijk ook niet zoveel, maar laat haar niet weten dat ik dat gezegd heb, want dan krijg ik op m'n kop. Haar familie heeft eigenlijk altijd al wel veel geld gehad en volgens mij heeft ze ergens wat adelijk bloed, als ik haar moet geloven. Mijn vader is eigenaar van een multimedia conglomeraat. Hij is de eigenaar van een paar kranten, televisienetwerken. Eigenlijk een beetje de Russische versie van Time Warner, als dat je iets zegt. Ik help wel eens mee met social media campagnes voor zijn bedrijf." legde de jongedame aan Caleb uit. 'Aha.' zei hij. 'Je moeder klinkt echt als mijn moeder.' Voor de rest zei wat Natalya hem opsomde niet heel erg veel, over het algemeen was Caleb gewoon niet heel erg van de media. Hij wist precies hoe hij de media moest bespelen, maar toch vond hij het meestal maar irritant, want het zorgde er voor dat er veel meer op je werd gelet en Caleb hoefde echt niet allemaal ogen die over zijn schouder meekeken wat hij deed. "Wil je ook een hapje?" zei Natalya vervolgens duidend op de pasta. Caleb schudde zijn hoofd. 'Nee dank je, ik heb echt geen honger zij hij.' een beetje over dramatisch terwijl hij lichtelijk ging verzitten. "Of heb je meer interesse om een frisse duik te nemen?" ging Natalya verder. 'Ik spring er in als jij met me mee gaat.' zei hij waarna hij Natalya naast hem uitdagend aankeek benieuwd naar wat ze nu zou doen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

‘En Bibi is zeker helderziend?’ wordt er gevraagd, waarop Bibi de jongen schuin aan kijkt en hem een lege glimlach toewerpt. Hij drijft de spot met haar, zo veel is duidelijk, al komt helderziend aardig in de buurt van Bibi haar niveau in het mensen peilen. Op dit moment is het haar dus ook vrij duidelijk dat de twee zich niet bepaald op hun gemak lijken te voelen en dat Nathan onrustig is sinds de verdwijning van Charles.       'Zijn jullie wel eens door het ijs gezakt?' vraagt ze liefjes, de door Nathan gestelde vraag bewust, dan al niet onbewust, negerend. Achter haar klinkt een zucht.       'Miss Bibi, wat is uw positie?' vraagt Bernard, waarop het net lijkt alsof er een knopje om gaat in Bibi haar hoofd. Haar ogen lichten kort op, haar uitstraling flitst naar iets meer doelbewusters en haar stem krijgt een scherper randje wanneer ze antwoord.       'Bibi Seraphine Hartley, erfgename van het Hartley imperium wat momenteel bestaat uit achttien casino's en tweehonderdzeventien hotels, waarmee het de geschatte waarde van 2,4 miljard euro heeft. Wanneer het fuseert met de Ventura hotelketen, kan dit bedrag verdubbeld worden,' dreunt ze op zonder enige twijfeling of hapering, waarna ze weer vervalt in haar 'normale' staat.       'Zullen we mijn kamer opzoeken, Bernard? Niamh en Nathan voelen zich niet op hun gemak in mijn omgeving,' zegt ze met een glimlach van de een, naar de ander. Bibi wacht uiteraard niet op een antwoord van haar butler, want deze heeft maar gewoon te volgen.       'Van mijn kant was het een waar genoegen,' spint ze, terwijl ze langs de tweeling heen loopt en Highland Estate betreed. Zonder dat ze een idee heeft of ze buiten gehoorsafstand zijn, en er ook gewoon niets om gevend, kijkt Bibi over haar schouder naar Bernard.       'Ben jij wel eens door het ijs gezakt, Bernard? Zo merkwaardig, niet, schaatsen?' En dan wordt haar aandacht getrokken door een prachtige piramide van champagneglazen en is Bibi de tweeling al weer zo goed als vergeten.

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 11:10 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

You can't imagine the immensity of the fuck I don't give

Charles - Inside - Outfit       Ik kon het dus echt niet laten, hoe ik mijn best ook deed en ik strekte mijn vingers uit in de richting van zijn gezicht. Hij kon ervoor kiezen om weg te duiken, maar dat deed hij niet, waardoor ik werd aangemoedigd in mijn actie. Langzaam liet ik mijn vingers langs zijn geweldige kaaklijn glijden en ik glimlachte toen ik hem vanonder mijn wimpers aankeek en zag dat hij moest huiveren. Om eerlijk te zijn vond ik het geweldig om hem zo te zien reageren onder mijn aanraking.       Omdat ik geen flauw idee had of we op dezelfde golflijn zaten met onze gevoelens, besloot ik om hem weer los te laten. Meteen miste ik zijn warmte en ik nam snel nog een slok van mijn champagne. De impuls om het helemaal achterover te gieten, negeerde ik. Ik moest nog wel helder blijven tot Tyland zou komen met mijn helikopter waar de rest van mijn koffers en spullen waarmee ik absoluut niet zonder kon leven. Hij had belooft dat hij me zou bellen zodra hij zou vertrekken, maar waarschijnlijk hield mijn vader hem weer op met instructies die hij niet zou mogen vergeten. Mij in de gaten houden was daar één van.       Mijn gezicht betrok even toen ik aan mijn vader dacht en snel leidde ik de aandacht daarvan af door te zeggen: “Dus je wilt dingen over mij horen die leuker zijn om te vertellen in het echt. Uhm…” Wauw, ik was wel echt een mood killer. Gefrustreerd gooide ik mijn hoofd achterover en een kastje zat dichterbij dan ik gedacht had. Met een luide beng kwam mijn hoofd ertegen aan en een vloek ontsnapte aan mijn lippen. Vlug betaste ik mijn achterhoofd om te checken of er geen bult verscheen en Charles’ vingers deden hetzelfde. Zijn vingers voelde koel aan en al snel raakte onze vingers verstrengeld. Vlug liet ik mijn handen zakken, net op het moment dat hij dat ook deed. Ik lachte zachtjes en schudde lichtjes met mijn hoofd. We waren ook wel een stelletje stuntels zo met elkaar. En dat terwijl ik normaal gesproken nooit zo was. Ik wist precies wat ik moest doen ik welke situatie dan ook, maar hij bracht me wel helemaal van mijn stuk.       “Gaat het?” vroeg hij. Hij keek bezorgd en ik voelde zijn heupbotten tegen mijn benen aandrukken. Ik ging iets verzitten voordat ik helemaal gek zou worden en knikte. “Goed… dat was charmant.” Charles glimlachte en nam nog een paar slokken van zijn goudgele drankje met bubbles.       “Vind je het erg om te verkassen naar de woonkamer waar hopelijk heerlijke sofa’s zijn waar je in verzuipt? Tenzij jij een beter voorstel hebt…?” Hij keek me even bedenkelijk aan en snel ging ik na hoe die vraag over zou zijn gekomen. Ik hoopte dat hij niet zou denken dat ik een creepy op sexbelust persoon was, want ik was dus echt allesbehalve. Met mijn vraag bedoelde ik meer dat hij misschien een beter idee had waar we gewoon in alles rust konden praten over die paar maanden waarin we elkaar amper gesproken hadden. Net op het moment dat ik wilde uitleggen dat ik het niet zo bedoelde, was Charles me al voor. “Nou, Bernard zou mijn telefoon in mijn kamer aan de lader leggen. Heb je zin om even mee te lopen en hem op te halen? Ik wil ook even een andere blouse aan, in deze zitten kreukels door het autorijden.”       Ik bekeek zijn blouse en grijnsde. In dit shirt kwam zijn lichaam mooi uit, vond ik. En zoals ik hem altijd al verteld had, ik was helemaal in love met zijn kledingstijl. Hij had een bepaalde smaak waardoor je oog onmiddellijk naar hem toe werd getrokken, als zijn gezicht dat al niet deed. Jezusmina! Daar ging mijn concentratie. “Hmm, tuurlijk. Welke auto heeft nu weer de eer om je oogappeltje te zijn?” Over auto’s konden we uren doorpraten. Daarin had hij een totaal andere smaak dan ik, maar ik moest ook niet zeuren. Ik had een knalroze helikopter. Maar hey! Ik had tenminste het excuus dat ik hem uitkoos op mijn dertiende toen ik nog geen greintje modegevoel in mijn lijf bezat.       Charles zette een stap achteruit en ik wilde me net afzetten van het aanrecht toen ik zijn vingers om mijn taille voelde sluiten. Ik deed mijn mond al open om te protesteren, maar hij had me er al af getild voordat ik de kans daartoe kreeg. Verslagen gaf ik hem alleen maar een tikje tegen zijn arm. “Voor zover ik laatst nog gecheckt had, was ik prima zelf in staat om eraf te springen, Lockridge.” Echter zodra ik in zijn ogen keek waarin vrolijkheid weerspiegeld was, kon ik even niet normaal ademhalen. “Sorry, dit moet echt even.” Charles sloeg zijn armen om me heen en de geur van zijn aftershave bedwelmde me, in a good way… Ik drukte mijn gezicht in zijn shirt en sloeg mijn armen om hem heen, totdat ik me realiseerde dat ik lippenstift op had, rode nog wel. Verschrikt maakte ik me los en bekeek het resultaat. Twee prachtige rode boogjes sierde zijn witte shirt en verontschuldigend keek ik naar hem op. “Misschien is dat idee om een nieuw shirt te halen zo slecht nog niet. Straks trekken mensen nog verkeerde conclusies,” zei ik met een wenkbrauwwiebel waarna ik in de lach schoot. Aangezien hij toch al mijn lippen op zijn shirt had staan, gaf ik hem nog een kleine zoen op zijn wang, waar nu dus ook een rode afdruk opstond en deed zijn haar door de war. Als iemand hem nu tegen zou komen, zou hij niet weten waar hij kijken moest.       Ik rimpelde mijn neus en kon er niets aandoen dat er een permanente glimlach op mijn gezicht stond. Snel sloeg dronk ik het laatste bodempje champagne op wat ik nog in mijn glas had en zette het weer neer op het aanrecht. “I’m ready if you are!” zei ik terwijl mijn vingers zich een weg baande naar zijn hand. Ik verstrengelde mijn vingers met die van hem en keek naar hem op. De vuurrode lippenstift die vel afstak tegen zijn huid, zijn warrige haren… Voordat ik iets ging doen waar ik nog spijt van kreeg trok ik hem langzaam mee de keuken uit, hopend dat hij snel weer de leiding over nam omdat ik geen flauw idee had waar ik heen moest.

---

I have seen my own sun darkened

---

Charles 19 y/o - inside - with Paige Paige moest kort even lachen omdat ik net als haar naar haar achterhoofd greep met mijn hand, onze vingers raakten verstrengeld waardoor we beide onze handen wegtrokken. Er kwam een beetje een ongemakkelijk lachje van af, maar ik vond het niet erg. Ik was gewoon blij dat ik bij Paige was op dit moment. De laatste slokken van de champagne waren genomen en ik zette mijn lege glas neer naast Paige, op het aanrecht.       'Vind je het erg om te verkassen naar de woonkamer waar hopelijk heerlijke sofa’s zijn waar je in verzuipt? Tenzij jij een beter voorstel hebt…?' stelde Paige voor. Ik had inderdaad wel een beter idee, George zou namelijk mijn telefoon naar mijn kamer brengen, en ik wilde echt heel erg graag een foto maken met Paige, zodat ik nooit meer hoef te vergeten dat ik haar heb ontmoet.       'Nou, George zou mijn telefoon in mijn kamer aan de lader leggen. Heb je zin om even mee te lopen en hem op te halen? Ik wil ook even een ander overhemd aan, in deze zitten kreukels door het autorijden.' stelde ik voor. Ik hoop dat ze niet denkt dat ik haar gewoon mee wil lokken naar mijn kamer, maar ik werd gewoon gek als ik kreukels in mijn overhemd had. En wederom wilde ik gewoon heel erg graag een foto met Paige. Ik glimlachte naar haar en keek in haar heldere ogen, wat was het toch een prachtig schepsel, ik denk dat Paige wel een van de mooiste meiden is die ik ooit heb gezien.       'Hmm, tuurlijk. Welke auto heeft nu weer de eer om je oogappeltje te zijn?' vroeg Paige. Tuurlijk begon ze over auto's, daar hadden we het ook altijd over als we aan het facetimen was. Ik glimlachte even en ging even met mijn hand in mijn broekzak staan.       'Nou, weet je nog een maand ofzo terug? De laatste keer dat we facetimeden? Toen vertelde ik je dat ik een nieuwe auto op het oog had, maar ik wilde niet vertellen welke.' vertelde ik geheimzinnig met een duivelse glimlach. 'Nou, dat was een Lamboghini Veneno Roadster.' zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht. 'Eennnnn! Zoals je weet houdt ik er van om unieke kleuren op mijn auto's te laten spuiten, dus deze is toxic green.' zei ik trots terwijl ik mijn hand weer uit mijn broekzak haalde. Ik zette een stap achteruit, zodat ik Paige van het aanrecht kon tillen. Ik stak mijn handen uit en sloot ze om haar taille. Ik tilde haar voorzichtig op en zette haar neer op de vloer, die er mooi schoon uitzag, viel me nu op.       'Voor zover ik laatst nog gecheckt had, was ik prima zelf in staat om eraf te springen, Lockridge.' zei Paige uitdagend. Deze meid, ze heeft echt geen idee wat ze met me doet. Dit soort opmerkingen, alleen Paige kwam hier mee weg. Ik werd er gewoon vrolijk van en ik kreeg een brede glimlach op mijn gezicht.       'Sorry, dit moet echt even.' zei ik terwijl ik mijn armen om haar heen deed en haar naar me toe trok, ik gaf haar een knuffel. Ik knuffel eigenlijk nooit mensen, maar bij Paige had ik er echt even behoefte aan, behoefte om haar vast te houden. Ik voelde dat ze haar armen ook om mij heen sloot en haar hoofd tegen mijn borst had laten rusten. Ineens voelde ik haar schrikken en stond ze weer recht tegenover me met grote ogen, vervolgd door een lach.       'Misschien is dat idee om een nieuw shirt te halen zo slecht nog niet. Straks trekken mensen nog verkeerde conclusies,' zei Paige terwijl ze naar mijn overhemd wees. Ik keek naar beneden en zag een rode vlek zitten, waardoor ik ook moest lachen. 'Geloof me, als het op jou neer komt, mogen mensen zoveel conclusies trekken als ze wilden. Ze keek bedachtelijk naar de vlek en ging toen op haar tenen staan om me een kus op mijn wang te drukken, waardoor ik een beetje verstijfd stond. Ze ging ook nog even met haar hand door mijn haar, dat al een beetje warrig zat, omdat ik met de ramen open had gereden. Nu zag ik er waarschijnlijk uit alsof ik een heftige make-out session had gehad in de keuken, waar ik trots op was geweest.       'I’m ready if you are!' zei Paige vrolijk terwijl ze haar lege champagne glas op het aanrecht had gezet. Ze liep alvast vooruit richting de hal. Al snel haalde ik haar in en liep ik met haar richting de lift, no way dat ik trap ging lopen, daar had ik echt geen zin in. Bij de lift drukte ik op een knop, waardoor er meteen een schuifdeur open ging. In de lift klonk een mooi piano stuk, waardoor ik een beetje dromerig werd. Ik stapte samen met Paige de lift in en drukte op nummer 2, want mijn kamer zou op de tweede verdieping van het huis zijn. De deur van de lift schoof weer dicht en ik ging tegenover Paige staan. Ik leunde over haar heen en zette één hand tegen de wand van de lift aan.       'Je bent echt geweldig, weet je dat?' zei ik terwijl ik met mijn andere hand een langs haar kaak ging. Ik keek haar even met een glimlach aan en ging toen weer recht op staan. Ze zou waarschijnlijk denken dat ik haar ging zoenen, maar dat wilde ik nog niet. Ik wilde voor de verandering een keer rustig aan doen, Paige was een diamant tussen allemaal kiezelsteentjes.       'Geef je telefoon eens, ik wil echt een selfie met je maken.' zei ik terwijl ik haar vrolijk aankeek. 'Ik wil bewijs hebben, voor al mijn vrienden, dat ik je eindelijk heb ontmoet.' vervolgde ik trots.

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 13:41 ]

---

- thank you for existing -

---

---

‘Schiet op!’ snauw ik naar mijn Socials. Mijn auto’s staan in een halve cirkel met mij in het midden. Ik vertrek vandaag naar Highland Estate en dit moet natuurlijk gedeeld worden op elk Social media platform. Ik geef een seintje en alle wagens rijden weg, als ik het goed heb moeten ze dan morgen aankomen bij het Estate. Maar dat zal Miro wel weten.       ‘Insta, darling. Je ligt eruit,’ zeg ik terwijl ik langs haar heen loop mijn ouderlijk huis in.       ‘Miro, zorg jij ervoor dat er vandaag nog een ander voor in de plaats komt?’ Het meisje had er te lang over gedaan, dit kon ik me niet veroorloven in het Estate. Ik kom de inmens grote gang in waar mijn beide ouders staan, mogen ze druk bezette levens hebben maar ze zijn er altijd geweest als ik ze nodig had. Niet dat ik ze nu nodig had maar mijn moeder wilde gewoon graag afscheid nemen.       ‘Okee, darling. Ik ga dit maar één keer zeggen,’ mijn vader kijkt me serieus aan en pakt mijn handen vast. ‘Leef je uit!’ knipoogt hij. Ik schiet in de lach als ik zie hoe mijn moeder hem boos aankijkt.       ‘Voorzichtig zijn hoor,’ jubelt deze er dan ook achteraan. Mijn moeder is zelf ook in het Estate geweest voor ze aan haar grote carriere begon en weet precies hoe het er daar aan toe gaat.       ‘Iedereen is op pad, nu wij nog,’ hoor ik Miro zeggen terwijl ze komt binnen lopen druk afvinkend op een notepad. ‘Zo kom je nog te laat.’       ‘A queen is never late, everyone else is simply early,’ zegt mijn vader tegen Miro terwijl hij me een knuffel geeft. Ik moet lachen om mijn vader maar geef hem gelijk ook een kleine por.       ‘Ik ga jullie missen hoor, maar aan niemand vertellen okee?’ zeg ik terwijl ik me naar mijn moeder draai. Ik geef haar een knuffel en draai me dan om naar Miro.       ‘Let’s go!’ Ik loop achter Miro aan naar buiten waar mijn Heli staat te wachten. De wind slaat in mijn gezicht maar dit ben ik ondertussen gewend, ik buk half en ren richting de Heli. Als ik zit schuift Miro naast me en worden de deuren gesloten.       ‘Ben je er klaar voor jongedame,’ lacht ze me toe.       ‘I was born ready, game face on!’

---

---

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 15:24 ]

---

Salty eyelashes and the endless Ocean

"Je bent een diamant tussen allemaal kiezelsteentjes"

Charles - Inside - Outfit       Auto’s waren wel echt een van onze favoriete onderwerpen. Als enig meisje in een gezin met alleen maar jongens pik je al snel dingen op. Ikzelf was dol op auto’s waarmee je ontzettend snel kon rijden, maar die er bescheiden uitzagen. Zo eentje waarmee je mensen kon verrassen zodra je ze voorbij stoof. Natuurlijk gaf ik meer de voorkeur aan mijn motor. Die gaf je tenminste vrijheid én snelheid. Vandaar dat ik mijn nieuwsgierigheid niet kon bedwingen en vroeg op welke auto hij nu weer zijn oog had laten vallen.       “Nou, weet je nog een maand terug, ofzo? De laatste keer dat we facetimde?” Zijn grote glimlach vertelde me dat ik nu al een hekel zou hebben aan zijn auto van nu. “Laat me raden, je hebt hem lichtgevend blauw laten spuiten?” Daar zag ik hem echt voor aan om dat te doen. Charles hield nu eenmaal van opvallen en ik gaf hem in dat opzicht niet ongelijk. Maar een lichtgevend blauwe auto was me toch echt te veel van het goede. “Nou, dat was een Lamboghini Veneno Roadster. Ennnnnn! Zoals je weet houdt ik ervan om unieke kleuren op mijn auto’s te laten spuiten, dus deze is toxic green.” Hij klonk zo ontzettend trots, als een klein jongetje met nieuwe speelgoedautootjes en ik vond het zo schattig. Bijna wilde ik hem in zijn wang knijpen met een ‘Awhhh’ geluidje.       Voordat ik dat echter kon doen, evenals protesteren omdat ik doorkreeg wat Charles van plan was, werd ik van het aanrecht afgetild. Om toch nog een klein beetje protest te laten horen, zei ik: “Voor zover ik laatst nog gecheckt had, was ik prima zelf in staat om eraf te springen, Lockridge.” Bij die opmerking kreeg hij een brede glimlach op zijn gezicht, voor zover dat nog ging. Ik was echt bang dat zijn gezicht open zou scheuren of zoiets. Die gedachte zorgde voor een opborrelende giechel die ik snel weer achter slot en grendel dwong.       “Sorry, dit moet echt even.” Plotseling waren Charles’ armen om me heen en realiseerde ik me dat mijn lichaam zich perfect vormde aan die van hem. Zijn aftershave drong mijn neusgaten binnen en de geur zorgde ervoor dat ik er rustig van werd. Ik legde mijn gezicht tegen zijn borst aan en ook mijn armen vonden hun weg om zijn middel. Iets te laat kreeg ik door dat mijn rode lippenstift en Charles’ witte blouse geen goede combinatie maakte en ietwat verschrikt maakte ik me van hem los. Twee prachtige rode boogjes staken fel af tegen zijn shirt en zorgde voor een lach van mijn kant. “Misschien is dat idee om een nieuw shirt te halen zo slecht nog niet. Straks trekken mensen nog verkeerde conclusies,” zei ik met een knikje van mijn hoofd naar zijn blouse. Nog even en het was gedaan met de rode lippenstift die ik in de ochtend keurig aan had laten brengen. Verspilde moeite voor niets. Tenzij…       Nu was het mijn beurt voor een duivelse glimlach. Ook Charles had de vuurrode vlek inmiddels gezien en zijn stralende lach klonk door de keuken. “Geloof me, als het op jouw neerkomt, mogen mensen zoveel conclusies trekken als ze willen.” De kans om zijn zin af te maken, gaf ik hem echter niet en ik ging snel op mijn tenen staan om hem een kus op zijn te geven, waar nu ook een afdruk van mijn lippen op stond. Misschien een beetje een impulsieve actie, maar nu ik toch bezig was, kon ik het net zo goed afmaken. Met mijn vingers woelde ik even door zijn haren zodat het nu nog warriger zat dan voorheen en nam een stap terug om het resultaat te bekijken. De blik in zijn ogen maakte het helemaal af en moest de andere kant op kijken om niet in lachen uit te barsten. “Je ziet er wel sexy uit hoor,” zei ik toen ik weer een beetje bijgekomen was.       Aangezien ik er redelijk van overtuigd was dat Charles me terug zou pakken, ging ik hem alvast voor de keuken uit. “I’m ready if you are,” zei ik met een losse zwaaibeweging van mijn pols. Ik werd al snel ingehaald door Charles en hij zette koers in de richting van de lift. Eventjes vroeg ik me af of het gek was dat ik een voorliefde had voor trappen. Als klein kind al nam ik altijd de trap, misschien omdat de lift een beetje benauwd aanvoelde. Charles drukte op de knop en de schuifdeuren gingen met een luide ping open. Ik nam even een hap lucht en zette toen een stap over de drempel waarna ik mijn armen over mijn maag legde. Ow, kom op! Stel je niet zo aan, jeez.       De muziek die in de lift klonk, was zeer zweverig en rustgevend. Niet het soort muziek waar ik de hele dag naar kon luisteren, maar wel het soort dat ik nodig had om weer even tot mezelf te komen. Ik leunde tegen de muur aan en liet mijn ogen op het bedieningspaneel rusten en zag dat hij op het knopje waar een sierlijke gouden 2 in gegraveerd stond, drukte. De deur van de lift schoof weer dicht en ik sloot heel even mijn ogen. Door een verplaatsing van de lucht om me heen wist ik dat Charles zich had omgedraaid en ik opende mijn ogen weer. Met een been op de grond en de andere plat tegen de muur aan waardoor mijn knie gebogen stond, keek ik hem aan. Hij leunde over me heen en zette zijn hand tegen de wand, vlak naast mijn hoofd. Onze gezichten waren nu heel dichtbij en ik werd compleet gehypnotiseerd door zijn ijsblauwe kijkers.       “Je bent echt geweldig, weet je dat?” Zijn hand streelde mijn kaak en zijn vingertoppen lieten een warm spoor achter. Ik zou straks duizend keer in de spiegel moeten kijken voordat ik ervan overtuigd was dat er geen kleine brandplekjes ontstaan waren op de plekken waar hij me aanraakte. “Klinkt het arrogant als ik je vertel dat ik dat al weet, maar dat ik het wel vaker uit jou mond wil horen.” Ik glimlachte terwijl mijn ogen langzaam naar zijn lippen dwaalden en ik ze met moeite los moest scheuren om hem weer normaal aan te kunnen kijken. Helaas voor mij, eerder pijnlijk, ging hij weer rechtop staan en volgens mij was er teleurstelling op mijn gezicht te zien. Snel wendde ik mijn blik af en bestudeerde mijn gezicht in de spiegelwand achter mij. Er zat een afdruk op de plek waar zo net nog zijn hand had gezeten en ik gleed er onbewust met mijn vingers overheen.       Achter me hoorde ik zijn stem en langzaam draaide ik me weer om in zijn richting, dankbaar dat ik mijn gezicht weer in de plooi had. “Geef je telefoon eens, ik wil echt een selfie met je maken. Ik wil bewijs hebben, voor al mijn vrienden, dat ik je eindelijk heb ontmoet.” Niet te geloven hoe deze jongen met mijn emoties speelde. “En… een ontmoeting met mij is echt het allerbeste wat je ooit is overkomen?” Ik trok mijn ene wenkbrauw op en dacht terug aan alles selfies die ik had gezien waarop hij samen met nog meer vrouwen opstond. Sommige waren iets te extravagant, maar ach, het was zijn leven. Dat detail had ik alleen over het hoofd gezien. Ik vroeg me af of ik niet één van al die andere duizend meiden was die hij van zijn lijstje kon afvinken. Eerlijk gezegd hoopte ik dat niet, want voor mij betekende hij zoveel meer.       Afwezig klopte ik op de zakken van mijn jas op zoek naar mijn mobiel. Nee, daar zat hij niet in. Ik ging over op de binnenzak. Man, waarom had dit ding zoveel opbergplaatsen? Wat moest je in hemelsnaam achter op je rug opbergen? Vanuit de spiegel kon ik zien dat er een abnormale bobbel op mijn kont zat en het kleine paniekgevoel ebde al snel weg. Ik was even bang geweest om mijn telefoon kwijt te zijn, aangezien ik echt alles kwijtraak, zelf mijn eigen hoofd als die niet vastzat. Ik viste hem uit mijn kont zak en hield hem plagend omhoog. “Wil je niet eerst wachten totdat je je een beetje opgefrist hebt? Zelfs de roodachtige filters zijn niet in staat om mijn kleur lippenstift te maskeren.” Alsof de lift het met me eens was, ging hij weer open en snel stapte ik de deur uit, wel tegelijk met Charles zodat mijn angst voor kleine ruimtes niet zo erg op zou vallen. Opgelucht haalde ik diep adem, blij om weer wat frisse lucht te hebben zodat ik weer helder kon nadenken. Want Charles hielp daar niet echt aan mee…

---

I have seen my own sun darkened

Lillyana "Lilly" Victoria Trump Daughter of the American President • 19 • Inside the house • Florence • Outfit De vrouw waar ik mezelf net aan had voorgesteld draaide haar hoofd mijn kant op en schudde mij de hand, waarna ze mij haar naam vertelde. 'Florence Celeste Duchamps,' een korte glimlach is op het gezicht van Florence te zien. Ik probeerde de naam Duchamps naar boven te halen. Ik had die naam eens een keer horen vallen vanuit mijn vaders mond, maar ik kon me niets of niemand herinneren. Misschien dat ik Florence zelf ergens van herkende, van tv of iets dergelijks, maar ook hierin konden mijn hersenen met niet bij helpen. 'Dochter van?' klonk plots de vraag, waardoor ik uit mijn gedachten schoot. Deze vraag had een tipje van de sluier voor mij opgelicht. Florence had een licht Frans accent, waardoor ik dus wist dat ze uit Frankrijk zou moeten komen of daar gewoond had. 'De enige echte, dochter van de vijfenveertigste President.' gaf ik als antwoord op de vraag of ik de dochter was van Donald Trump. Ik had me de weg naar Highland Estate al voorbereid dat vele mensen met hun vooroordelen zouden komen, wanneer ze mijn achternaam zouden horen. Natuurlijk steunde ik mijn vader niet in al zijn ideeën en af en toe was er toch een ruzie in het Witte Huis als één van zijn ideeën bijna een burgeroorlog liet uitbreken in Amerika. Maar hij was alsnog mijn vader en hij is altijd super aardig tegen mij. Het waren altijd die voordelen wéér... 'Duchamps zei je, toch?' vroeg ik Florence nogmaals voor de zekerheid. 'Ik heb de naam wel eens horen vallen, maar kan er nu helaas niet opkomen, mijn excuus. Maar je komt uit Frankrijk, of heb ik mij vergist?'

---

Do I look like Mother Teresa?

22 • Brown hair • Blue eyes • Son of a businessman and a model • Inside • With Micheal en Lillyana 'Proost', zei de jongeman voor Luca terwijl hij zijn glas wat omhoog heft. Luca deed hetzelfde en nam nog een slok van de champagne. Dit was inderdaad geen slecht spul. Hier kon hij nog wel een glaasje of 3 van op, met wat oesters er bij zou het plaatje helemaal compleet zijn. Misschien moest hij zo meteen maar eens iets zoeken om zijn maag wat te vullen, of nou ja zoeken was een groot woord. Luca moest eens met mijn vingers knippen en binnen een pietluttige seconde zou er iemand klaarstaan om hem op zijn wenken te bedienen. Heerlijk toch? Het was een opluchting voor Luca dat de kerel voor hem het als een compliment opvatte dat Luca hem een ladykiller had genoemd. Hij leek er zelfs enorm trots op te zijn. 'Dat is wel hoe ik bekend sta,' . 'Can you blame me? Vrouwen zijn prachtige wezens.. Het is bijna een schande als je er bij een blijft je hele leven, where's the fun in that?', lachte hij. Luca glimlachte en knikte even. Hij had op zich niets tegen casanova gedrag maar in zijn ogen was het uiteindelijke doel toch een lieve en mooie dame te hebben die naast zijn zijde zou willen blijven staan. Daar stond deze persoon duidelijk anders tegenover. 'Ik ben Micheal trouwens.. Micheal Ventura. Ik bespaar je mijn andere twee namen.', stelde hij zich voor. Luca nam de hand aan en schudde deze kort maar krachtig. 'Luca Francis D'Auvergne'. 'Ventura, zei je?', herhaalde Luca de achternaam van Micheal. Dat deed ergens ver een belletje bij hem rinkelen, al moest hij even diep nadenken. 'Is dat geen hotel?', vroeg hij aan Micheal. Luca probeerde de vraag iets of wat voorzichtig te stellen aangezien hij niet wilde hebben dat hij het volledig mis had hier en Micheal zich beledigd zou voelen. Hij keek even om zich heen nam nog een slok van zijn champagne. 'Is dat niet de dochter van die eikel van een Trump?', zei hij iets zachter nu tegen Micheal. Hoewel Luca zich niet al te veel bezighield met wat er allemaal in de wereld gaande was, wist hij nog wel wie Donald Trump was en hij was verdomd zeker van dat dat daar zijn dochter was. 'Let's say hello', zei hij terwijl hij zijn wenkbrauwen even optrok en hij wandelde eerst langs de tafel met champagne om een extra glaasje mee te nemen en daarna langs de mooie dame te passeren. Micheal zou hem wel volgen. Tenminste dat hoopte hij ergens aangezien hij zijn eerste kennis hier niet wilde achterlaten. Bovendien wilde hij even laten zien dat Micheal niet de enige casanova zou zijn hier. 'Ik durf er bijna om te wedden dat jij de dochter van de president bent, schoonheid', zei Luca terwijl hij zijn arm nonchalant om de schouder van de dame heen sloeg en zo het glas champagne aanbood. 'Luca Francis D'Auvergne is de naam trouwens', vulde hij daar even bij aan. Ook knikte hij even vriendelijk naar de andere dame. Op de eerste dag wilde hij immers niet al overkomen als een eikel. F*cking Perfect

[ bericht aangepast op 19 okt 2017 - 23:13 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Hij schudde mijn hand, kort & krachtig. 'Luca Francis D'Auvergne' stelt hij zich vervolgens voor en ik knik lichtjes. Dat klonk Frans, maar verder herkende ik niet meteen de naam. Andersom leek dit echter wel het geval. 'Ventura, zei je?', begon hij en wederom knik ik. 'Is dat geen hotel?' Ik grijns lichtjes. 'Een van de grootsten ter wereld.' zeg ik met wat trots in mijn stem. Zodra ik het imperium in mijn handen zou komen en het zou fuseren met het Hartley imperium zou het zonder enige twijfel het grootste ter wereld worden. Maar natuurlijk ook de grootste die de wereld ook zou kennen, daar was ik zeker van. 'Zodra het onder mijn leiding komt, ongetwijfeld de grootste.' vervolg ik ook met een brede grijns.
'Is dat niet de dochter van die eikel van een Trump?' zei hij opeens iets zachter en ik moet mezelf tegenhouden om niet met mijn ogen te rollen. Alleen de naam al gaf me kotsneigingen. Ik had de man een keer ontmoet, ergens begin dit jaar. Dat is niet iets wat ik graag nog een tweede keer zou doen. Ik weet niet eens meer waarom het moest, maar echt wat een typetje is die man. Ugh. 'Let's say hello' Ik wil protesteren, de frons staat al klaar op mijn gezicht maar zodra ik de dochter in kwestie zie verdwijnt dat als sneeuw voor de zon. Well hello... You definitely look more fun than your dad... Ik grijns dan ook weer en zet mijn glas weg, waarna ik Luca volg naar de dame. Daar werp ik ook een blik op de andere die er staat en ik kan het niet laten om mijn blik over haar heen te laten gaan. Dat was zeker niet slecht, well well well..
'Ik durf er bijna om te wedden dat jij de dochter van de president bent, schoonheid' zei Luca dan ook tegen de Trump dochter. Ik lach zachtjes en besluit me dan op de andere dame in het gezelschap te richten. Er is immers nog genoeg tijd om de Trump girl te leren kennen en daarnaast zou het mij geen goede indruk geven als ik de andere prachtige vrouw compleet negeer. Ik keer me dan ook naar haar toe en glimlach. Ik neem zachtjes haar hand vast en kijk in haar ogen. 'En net als je denkt dat je al het moois op de wereld al gezien had..' zeg ik. 'Ik ben Micheal Ventura,' zeg ik en druk een zachte kus op de rug van haar hand. 'Wat is jouw naam beautiful?'

---

El Diablo.

20 | russian | caleb | swimmingpool

"Aha." Ik heb niet echt het idee dat hij begrijpt wat ik bedoel. "Je moeder klinkt echt als mijn moeder."       Tot mijn grote verbazing wil hij de pasta ook niet proeven. Hij zegt het wel op een erg dramatische toon, waarop ik lichtelijk mijn wenkbrauwen optrek. Ik kan elk moment van de dag wel eten. Food is heaven. En hoewel ik soms ook zeker van het dure en luxueuze houd, eet ik liever een portie kipnuggets dan kaviaar. Mensen zijn vaak ook lichtelijk verbaasd wanneer ik ze vertel dat ik ook regelmatig zelf kook. Hoewel goed eten voldoening geeft, geeft het nog meer voldoening wanneer je het zelf gemaakt hebt.       "Ik spring er in als jij met me mee gaat," antwoordt hij nog op de vraag of hij wel wilt zwemmen, waarbij hij mij uitdagend aankijkt.       Voor enkele seconden denk ik na over welk lingerie setje ik ook alweer draag, gezien ik te lui ben om mijn bikini te gaan zoeken. Voor de zekerheid check ik het even door mijn shirtje naar voren te trekken zodat ik naar beneden kan kijken. Een lichtblauwe kanten BH. Ik heb een voorliefde voor matchende setjes, wat betekent dat het onderste deel een kanten hipster van dezelfde kleur is. Kan prima.       "Ja hoor," antwoord ik schouderophalend. Zoveel verschil tussen bikini en lingerie is er ook weer niet, het bedekt hetzelfde.       Snel eet ik de rest van mijn pasta op, waarna ik overeind kom en het lege bord op een ligbedje neerzet. "Volgens mij zeggen ze altijd dat je een uur moet wachten met zwemmen als je net gegeten hebt, maar goed. Ik zal er maar op moeten vertrouwen dat jij mij redt als ik dreig te verdrinken." Ik knipoog naar Caleb, waarna ik mijn rokje naar beneden laat glijden en mijn topje over mijn hoofd trek, waardoor ik enkel nog in mijn ondergoed sta. Ik ben niet iemand die dingen voorzichtig en kalmpjes doet, dus in plaats van voorzichtig via het trappetje het water in te gaan, spring ik er met een soepele duik in. Enkele meters zwem ik onderwater, waarna ik weer naar boven kom en mij omdraai naar Caleb.       "Kom je nog?" Nu was nog de vraag of hij het ook aandurfde om in zijn onderbroek te zwemmen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jasper Oliver Armitage-Campbell
21 • Entrance • Bibi • Very hot Scotsman • Outfit
Jamie reed de Bentley tot voor het huis. Hij zou zo controleren of Angus en Betty veilig waren aangekomen, en mijn spullen uitladen. "Ik hoop aan het begin van de avond nog een ritje te maken als de temperaturen het toelaten." meldde ik. "Prima, Sir Campbell." Ik uitstapte uit de auto de hitte en zon in. Ik had een net zomerpak aan, maar ik zweette me nu al te pletter. Dit waren geen normale temperaturen voor een jongen uit Schotland. Ik was het niet gewend dat het warmer was dan een graad of 20, dat was ook de reden dat we in de Schotse zomer naar Australië gingen, omdat het op dat moment acceptabele temperaturen waren in dat land. Ik deed dan ook meteen het jasje uit, en gooide die nog nonchalant op de autostoel, voor Jamie kon wegrijden. Ik rolde de mouwen van mijn overhemd op, iets waar mijn moeder door zou huiveren. Ze moest al blij zijn dat ik niet met mijn jasje meteen mijn overhemd ook uit had getrokken. Snel liep ik de trappen op, om het landgoed binnen te stappen waar ik de komende tijd zou verblijven met enkele andere jongeren met een gelijkende afkomst en toekomst. Het landhuis gaf me ergens een gevoel van thuis, maar het deed ook heel overdreven en Frans aan, zelfs voor een landhuis. Binnen was het iets aangenamer, maar ik had het nog altijd ontzettend warm. Voor mijn binnenkomst had ik enkele jongeren voor het landhuis zien staan, en hier zag ik een dame van mijn leeftijd staan met een man die duidelijk een butler moest zijn. Ze stond bij een piramide van glazen gevuld met champagne. Ik had zelf een zeer sterke voorkeur voor Scotch Whiskey, en mooie dames natuurlijk. Ik tikte licht op haar schouder, voor ik haar hand pakte en hier galant een kus op gaf. "Ik had me geen aangenamere verschijning kunnen wensen bij aankomst. Sir Jasper Oliver Armitage-Campbell, erfgenaam van Darley Stud en tweede in lijn van de Duke of Argyll en Chief van Clan Campbell." Met een lichte buiging liet ik haar hand los en schonk haar een scheve jongensachtige glimlach. Ik had graag de formeelheden snel achterwegen, gewoon omdat ik hier was om lol te hebben en niet om me netjes te gedragen, dan had ik ook gewoon thuis kunnen blijven. Toch was het er te hard ingesleten om een hoffelijke eerste indruk te maken, waar je ook kwam. Nu dat achter de rug was, pakte ik een van de nog lege glazen, die waarschijnlijk bedoelt waren voor het personeel om bij te vullen, en ik vulde deze met whiskey uit het veldflesje in mijn binnenzak. "Wil je ook? Het is een stuk beter dan dat slappe Franse spul, om eerlijk te zijn." zei ik tegen haar. Ik had Jamie speciaal een order laten doorgeven voor whiskey, zodat ik hier niet droog zou komen te staan. Ik kon dus ook wel uitdelen, zeker aan een prachtige dame als zij. Ik ging echt geen wijn drinken, een slap aftreksel van geperste druiven, nee bedankt. Als je whiskey vaten nodig had om je product enige smaak te geven, was je product het niet waard om te drinken.

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 22:29 ]

---

Bowties were never Cooler