[RPG • 250] Filthy Rich | Speeltopic [16+] - Speeltopics

10 okt 2017 - 18:21 Novilunium is offline

Filthy Rich

Everybody was well dressed, and everybody was a mess.

Setting

Highland Estate – het enorme landgoed wat regelmatig huis geeft aan een stel extravagante jongeren. Deze welgestelde heren en dames zijn stuk voor stuk het nazaat van succesvolle zakenmannen en vrouwen en staan op het punt om toe te treden in het keiharde zakenwereldje van hun ouders.
Voordat ze hun lang leven de lol leventje echter inruilen voor het drukbezette business life, krijgen ze de kans om zichzelf nog eenmaal compleet uit te leven. Op Highland Estate kan dit onder de radar en zonder enige consequenties voor hun toekomst en de rol die ze daar gaan bekleden. Niemand zal hun acties binnen de Estate tegen ze kunnen houden.
Twee weken lang kunnen ze de beest uithangen zonder enige remmingen of ouderlijke invloeden, zolang ze maar in hun achterhoofd houden dat dit de laatste keer is voor ze een leven vol verantwoordelijkheden in stappen.
De groep die nu aankomt is een samenstelling van de rijkste jongeren van de wereld. Geld heeft absoluut geen waarde, een hart hebben is overrated en geheimen bewaren is voor losers.

Conclusie; een recept voor chaos, met een gouden randje.

Eat Diamonds For Breakfast

Attentie !

♢ De meesten kennen elkaar niet,
of enkel van naam.
♢ Als je personage super lief en onschuldig is,
dan was hij of zij niet naar het Estate gekomen.
♢ Ervan overtuigd dat je de meest rijke bent?
Mooi, dat zijn ze namelijk bijna allemaal.
♢ Iets niet aanwezig in het huis?
Vraag er naar in het praattopic, wees creatief.
♢ Drinken uit gouden kopjes en eten van gouden borden?
Dat kan, want ze zijn stinkend rijk,
♢ Er zijn karts aanwezig voor de racebaan.
Ze mogen ook met liefde hun Bentley's aan stront jagen.
♢ Last but not least;
GO BIG OR GO HOME.

Survival of the Richest

Highland Estate

Het Estate ligt in niemandsland met in de wijde omgeving geen ziel. De tuinen die er omheen liggen bieden een buitenzwembad, een racebaan, een tennisbaan, paardenstallen, een golfbaan, een aangelegde zandduin en een helicopter platform.
Binnen bestaat het gebouw hoofdzakelijk uit marmer, hangen overal kroonluchters en is zo'n beetje alles afgewerkt met bladgoud. Er is een bibliotheek, muziekstudio, een zaal met meer klassieke instrumenten, een binnenzwembad, een bioscoopzaal, een speelhal met flipperkasten en pool tafels en dergelijke, een casino en meerdere eetzalen en woonkamers.
Iedereen heeft een enorme slaapkamer welke ze zelf in hebben kunnen richten. De aangrenzende badkamer is bij iedereen hetzelfde en heeft ongeveer deze sfeer.
Er is personeel aanwezig en dit personeel zal nooit spreken tenzij hem of haar iets gevraagd wordt. Zij zijn er om de jongeren van alle gemakken te voorzien, maar zullen nooit ingrijpen aangezien zo'n beetje alles is toegestaan. Wil je een handeling niet zelf doen, - denk aan paarden zadelen, drinken inschenken, je ontbijt kauwen, weet ik veel - stuur dan het personeel aan.
Alcohol vloeit rijkelijk, van drugs kijkt helemaal niemand raar op en al wil je naakt door het huis lopen, vermaak je wat. Er worden hierin nauwelijks grenzen gesteld en hier moet je dus wel rekening mee houden wanneer je mee wil doen aan deze RPG.

We Are So Vain

Regels

– Quizlet huisregels
– Reservering staat 72 uur
– Drank&Drugs toegestaan
– Geen perfecte personages
– Seksuele handelingen in overleg
– 16+ is toegestaan en gebruikelijk
– Een post heeft minstens 250 woorden
– Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics
– Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
– Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week

♢ ♢ ♢

We Make The Rules As We Go

Rollen

Rich Assholes VOL

Charles Sebastian Lockridge ♢ Lucky Blue ♢ Sombre ♢ 1.3
Micheal Ventura-Bellincioni ♢ Maluma ♢ Maluma ♢ 1.3
Nathan Alexander O'Donnel ♢ Neels Visser ♢ Finkelstein ♢ 1.4
Claud Constatin Grimaldi ♢ Faceclaim ♢ Greenlight ♢ 1.4
Jem Armitage ♢ Joshua Whitehouse ♢ SebastianVerlac ♢ 1.8

Rich Bitches VOL

Bibi Seraphine Hartley ♢ Amanda Seyfried ♢ Cunning ♢ 1.6
Paige Anthonia Fletcher ♢ Barbara Palvin ♢ Aniketos ♢ 1.2
Lillyana Victoria Trump ♢ Miranda Kerr ♢ Mahigan ♢ 1.5
Niamh Alexei O'Donnel ♢ Gwen Cox ♢ Kian ♢ 1.2
Azaria Kochava ♢ Audreyana Michelle ♢ Limnaden ♢ 1.6
Florence Celeste Duchamps ♢ Lianne La Havas ♢ Hopps ♢ 1.4

Super Rich Kids With Nothing But Fake Friends

Who's Doing What?

[ bericht aangepast op 17 nov 2017 - 17:36 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

25 okt 2017 - 15:45 Limnaden is offline

Limnaden 77

Azaria Kochava

✩ Drieëntwintig – Helicopter Platform – Miro ✩

De reis was lang maar niet ondraaglijk lang. Het landschap flitst aan me voorbij terwijl ik diep in gedachte ben. Is het eigenlijk waar wat ik zeg? Moet ik een game face op zetten? Of moet ik gewoon mezelf zijn, ik bedoel who cares wat deze lui van me vinden.
‘Het Estate nadert, Aza,’ fluistert Miro naast me zodat ik niet van haar schrik. Ik knipper even met mijn ogen om de gedachte weg te vagen en kijk dan naar buiten. Op een kleine 200 meter zie ik de top van het Estate verschijnen.
‘We gaan landen Miss Kochava,’ hoor ik door mijn koptelefoon. Ik verleg mijn focus en kijk nu naar mijn eigen reflectie in het raam. Ik wrijf mijn lippen over elkaar en check mijn oogschaduw nog één keer.
De deur word voor me open gedaan en mijn Socials staan al klaar om dit vast te leggen, inclusief een nieuwe Insta. Ik trek de koptelefoon van mijn hoofd, haal een hand door mijn haar en gooi het naar achter. Mijn zwarte veter rokje word iets naar beneden getrokken door Miro en zelf draai ik de chains van mijn ketting op de plek waar ze horen. Ik ga even 20 seconden in wat verschillende houdingen staan en loop dan weg op de voet gevolgd door Miro.
‘Wil jij er voor zorgen dat de foto’s goed zijn en dan vooral die van de nieuwe Insta,’ knipoog ik Miro toe. Ze draait zich gelijk om en loopt terug naar de Socials zonder iets te zeggen.
‘Ik ga de boel verkennen,’ schreeuw ik nog achter haar aan. Binnen komen was niet zo moeilijk. Er was maar één deur op het platform en daarachter zat een trap naar beneden. Het licht schiet aan zodra ik de eerste trede raak. Ik loop snel naar beneden en kom uit op een gang/balkon. Vanaf hier kan ik zo naar beneden kijken een grote hal in met twee ronde trappen, een prachtige lichtkoepel, kroonluchters en natuurlijk een champagnetoren. Bij de champagnetoren staan drie mensen die aanstalte maken om weg te gaan.
Wat goed uit komt want ik lust wel een glas champagne.

✩ Don’t Envy The Rich, Just Be One ✩

Salty eyelashes and the endless Ocean

25 okt 2017 - 16:16 Baxter is offline

Baxter 4988

S T E F A N O G I O V A N N I R O T H S C H I L D

Son of Rothschild wine Estate owner - 23 - With the boyfriend.

De afgelopen dagen had ik het niet voor mogelijk gehouden, maar de aanrakingen van Alejandro lieten me zowaar voor even de meeste stress vergeten. Er was tijd geweest om me druk te maken, zelfs om mijn frustratie te uiten, hoewel dat op de verkeerde persoon was gebeurd. Maar nu was het tijd om dat allemaal even achterwegen te laten.
De aanrakingen hadden inmiddels plaats gemaakt voor plagerijen over en weer. ‘Kan je dat wel ja; in de auto leek het er niet op namelijk.’ Hij was dus duidelijk nog niet over het puzzelboek incident heen. En ik had al zo'n gore hekel aan die boekjes. Ik lachte flauwtjes, en gaf hem een zachte tik op zijn achterhoofd, met een enorme grijns. ‘Por los siglos de los siglos.’ was zijn antwoord op mijn "Te amo", en ik had hem de opmerking van net al snel vergeven. Zoals ik al zei, mijn Spaans was poep, maar ik wist maar al te goed wat dit betekende, en ik kon het niet helpen maar om een beetje voor deze woorden te smelten.
Ik had inmiddels zijn hand beet gepakt, en liet deze los eenmaal hij van me af klom om de kamer te verkennen. Dat mocht ook wel, aangezien het nog een heel gezeik was om die aquarium muur van hem voor elkaar te krijgen. Persoonlijk hield ik niet zo van vissen, ik hield meer van andere dieren, zoals knaagdieren bijvoorbeeld. Vooral van cavia's, en ik was er nog steeds verbitterd om dat Alejandro me geen cavia wilde geven. Maar naast zijn vissen had hij gelukkig ook aan de koffie gedacht. Ik ging op de rand van het bed zitten, terwijl ik met mijn ogen volgde hoe Alejandro met de vissen bezig was. 'Eigenlijk moeten we ze nu wel een naam geven, vind je niet?' zei ik bloedserieus. 'Jij wilde ze zo nodig, mag jij ook voor ze zorgen.' zei ik en grinnikte even. 'We moeten er dus sowieso één naar jou vernoemen, maar Alejandro is niet zo zeer een vissen naam...' zei bedenkelijk, en streek onderwijl over mijn kin, een goede vissen naam bedenkend. 'Maar Alevindro daarentegen vind ik dan wel weer passend.' zei ik lachend. Ik vond mezelf echt wel grappig nu, maar ik denk dat Alejandro, de vissen papa, het minder grappig vond en ik verwachtte dan ook dat ik zijn schoen naar mijn hoofd zou krijgen.
Ik volgde hoe hij nu naar het koffieapparaat toe liep. Nu stond ik ook op, en liep naar hem toe om mijn armen van achter om hem heen te slaan. Ik rustte mijn hoofd in zijn nek, en keek mee met wat hij aan het doen was. Eenmaal hij wéér over dat rot boekje begon, zuchtte ik diep alvorens ik met mijn ogen rolde.
'Je gaat me dat nooit laten vergeten, he?' zei ik, en porde hem plagerig in zijn zij. 'Nou niet zo zeuren, je hebt altijd mij nog. We kunnen nog altijd gaan tennissen of badmintonnen.' zei ik, en drukte een kus in zijn nek. 'Als je creatief bent kan je misschien zelf truien breien voor je geliefde vissen, vissen papa.' zei ik, en kon mijn lach niet meer inhouden. Hij ook met zijn kut vissen en puzzelboekjes, dit kreeg je er nou van. Ik was nog steeds niet uitgelachen, en volgens mij had Alejandro nu écht de neiging om me de kamer uit te zetten. 'Sorry, cariño.' zei ik, tranen in mijn ogen van het lachen. Het was niet zozeer de "grap" waar ik om moest lachen, Alejandro zijn reacties waren gewoonweg goudwaard.
Ik maakte me los van Alejandro, en viste in mijn zak naar mijn pakje sigaretten. Sinds het stresslevel de laatste dagen was mijn rookgedrag extreem omhoog gegaan. Terwijl ik langs Alejandro heen liep, liet ik mijn hand over zijn rug glijden, en liep naar het balkon toe. Een van mijn eisen, aangezien ik geen zin had iedere keer als ik wilde roken helemaal naar beneden te moeten lopen. Ik parkeerde mezelf op één van de lounge stoelen op het balkon, en stak mijn sigaret op. Alejandro zou vanzelf wel met de Espresso's komen, erg handig, je vriend als butler.

[ bericht aangepast op 2 nov 2017 - 10:08 ]

How far is far

26 okt 2017 - 14:06 R3HAB is offline

R3HAB 12456

'Alejandro'
22 y/o • The Chef with proud spain blood • With my future hubby

Ik had bewust de vissen opmerkingen genegeerd die Stefano maakte. Vaak kon ik wel om zijn grapjes lachen, zolang ze niet over mij gingen, natuurlijk. Ik snapte dan ook echt niet hoe hij in hemelsnaam op Alevindro kwam. Dat ik over zijn intelligentie begon te twijfelen, dat was een ding dat zeker was met dit zulk opmerkingen.
Ik kon eenmaal snel licht aangebrand worden en dat was iets wat Stefano maar al te goed kon weten. Stefano fysiek pijn doen, heb ik nooit gedaan. Echter wel bij andere mensen. Ik wist nog goed dat ik een totaal andere ideologie vroeger had dan mijn vader. Met agressie train je, je mensen niet. Echter is wat agressie mensen scherp houd. Dan weten ze meteen dat fouten niet geaccepteerd worden en je moet presteren. Anders lopen ze allemaal over je heen.
Waarschijnlijk voelde Stefano dan ook aan me dat hij alweer met vuur aan het spelen was, gezien ik tijdens het koffie zetten zijn armen rond me heen voelde. Zijn hoofd plaatste zich in mijn nek en hoewel ik mijn mond kon houden om de rust te bewaren, kon ik dat niet. Vandaar mijn opmerking over het puzzelboekje. Niet dat ik zo graag dat soort dingen invulde, maar ik had eenmaal de gave om mensen tien duizend keer met hun neus op de gemaakte feiten kon drukken. Natuurlijk was ik vergevingsgezind, maar dat betekend niet dat ik het vergeten was.
‘Je gaat me dat nooit laten vergeten, hé?’ vroeg hij, waarna ik plagend een por in mijn zij voelde. Ik schudden dan ook echt mijn hoofd van niet, terwijl ik mijn ogen nog steeds op de koffie hield, waar het zwartje goedje de kopjes vulde.
'Nou niet zo zeuren, je hebt altijd mij nog. We kunnen nog altijd gaan tennissen of badmintonnen…
Als je creatief bent kan je misschien zelf truien breien voor je geliefde vissen, vissen papa.’ Mijn ogen knepen zich iets samen, voor ik Stefano van me af duwde. De man lag nog dubbel om zijn eigen grappen en ik zag hem zelfs de tranen uit zijn eigen ogen wegpinken. De oude comedian dat hij ook was.
'Sorry, cariño.' Wist Stefano amper uit te brengen, wat mijn ogen liet draaien. ‘Ik denk dat eerder ons kind, als we getrouwd zijn, een cavia krijgt dan jíj.’ Bitste ik naar Stefano, waarbij ik hem weer een stille hint gunde. Zoals ik wist, kon ik behoorlijk geniepig zijn op bepaalde vlakken. Ik was een type die direct bij een eerste date al huwelijk plannen had. Ik had al de wedding chapel gebeld om een datum af te spreken. De kleur pakken gekozen, de smaken dat in de taarten moesten gaan zitten, noem maar op. Echter was die dag nog steeds niet gekomen en heb ik de wedding chapel ook al af moeten bellen. Net zoals Stefano zijn droom tot een cavia aan de kant moet zetten tot hij maar eens in actie komt. Daarnaast had ik absoluut geen zin in cavia keutels in mijn bed en ik wist haast zeker dat Stefano me nog eens met een cavia in mijn gezicht wakker kon laten worden. Ik kreeg al de kriebels over mijn rug bij die gedachten.
Ik keek even naar het balkon, waar ik Stefano al druk rookwolkjes uit zag blazen. Ik pakte de twee kopjes espresso en volgde hem naar buiten, waar ik een kopje bij hem neer zetten en de peuk tussen zijn lippen vandaan stal. Ik plaatste mezelf op de loungestoel naast hem met mijn kopje espresso, voor ik een haal van de sigaret nam. De uitzicht zag er aangenaam uit, hoewel ik toch liever uitkeek op wijngaarden en de zonsondergang. Tja, baas boven baas nietwaar.
Ik tapte even het as van de sigaret, voor ik weer naar Stefano keek. ‘Dus heb je nog meer vissen grappen voor me in petto, Stevino of is dit het voor de komende weken.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

26 okt 2017 - 18:05 Baxter is offline

Baxter 4988

S T E F A N O G I O V A N N I R O T H S C H I L D

Son of Rothschild wine Estate owner - 23 - With the boyfriend.

Dat ik een bepaalde grens had bereikt met mijn vissen grappen was inmiddels overduidelijk. Terwijl ik hiermee alleen maar de sfeer wat luchtig wilde houden, was ik vergeten dat Alejandro, eenmaal gestrest, weinig kon hebben. Nu zal hij mij niets doen, maar ik had op de werkvloer wel anders gezien. Er moest geregeld een nieuw gros borden aangeleverd worden. Dit resulteerde er dan weer wel in dat hij weinig tegenspraak kreeg, en het duidelijk was dat hij de baas was. Nu was het zeker zo dat hij dit gedrag voor op de werkvloer bewaarde, maar ik merkte zeker dat geïrriteerd was.
Dat hij mij van zich afduwde bevestigde dit dan ook. Ik was nog te hard aan het lachen om er wat over op te merken. Echter liet zijn volgende opmerking mij abrupt ophouden met lachen. Het trouwen werd weer opgebracht. Hoewel het voor mij zeker was dat ik de rest van mijn leven bij Alejandro wilde blijven, maakte het huwelijk het me iets benauwd. Dat had altijd al gedaan. Ik was nooit een fan geweest van trouwen, zeker nu het lijkt of tegenwoordig de belofte die je erbij afgelegd geen betekenis meer heeft. Nu wist ik ook wel dat Alejandro dat niet zou doen, maar aan de andere kant waren we wel pas drie en tweeëntwintig jaar. Persoonlijk vond ik dat sowieso een beetje te vroeg.
Ik vernauwde sarcastisch mijn ogen richting Alejandro. 'Best. Ik koop er zelf wel één.' mompelde ik terwijl ik voorbij hem liep. 'Of twee...' ging ik door terwijl ik naar buiten liep, het balkon op. Ik koos er hierbij expres voor om het hele huwelijk ding te ontwijken. Misschien niet ontzettend volwassen, maar ik had er nu echt even geen zin in. Er kwamen altijd onenigheden door, en daar hadden we er vandaag al genoeg van gehad. Zoals ik voorspeld had kwam Alejandro niet veel later ook het balkon op, met de twee kopjes espresso. Er werd er één bij mij neergezet, en voor ik überhaupt de kans had hem ervoor te bedanken, had hij de sigaret tussen mijn lippen er al voor geruild. 'Je had er ook gewoon om kunnen vragen, dief.' zei ik met een kleine grijns rond mijn lippen, terwijl ik het kopje vers gemaakte espresso van tafel pakte. 'Maar het is je vergeven, je espresso maakt het weer goed.' zei ik, en knipoogde naar hem, nog steeds met een enorme grijns. ‘Dus heb je nog meer vissen grappen voor me in petto, Stevino of is dit het voor de komende weken.’ Ik begon stom te grinniken. 'Nou, eigenlijk heb ik in plek van een puzzelboekje een eigen moppen boekje achter de hand, of was je dat nog niet opgevallen?' zei ik, waarna ik van de espresso dronk.
Aan de ene kant wist ik dat ik nu voorzichtig aan moest doen, omdat echt met vuur aan het spelen was geweest. Maar ik kon het gewoon niet laten om hem zo nu en dan te plagen. Na een tijdje de rust bewaard te hebben, en van het uitzicht genoten te hebben, en daarmee bedoel ik Alejandro. Nu klom ik op Alejandro, en keek hem onschuldig aan. 'Niet zo humeurig, mi amore.' zei ik, en haalde mijn hand door zijn haar. 'Ik zal wat rustiger aan doen, oké?' zei ik, en drukte een korte kus op zijn lippen. 'En het vanaf nu alleen nog maar over vis hebben als het om eten gaat.' grinnikte ik.
'Je houd nog wel van me, toch?' vroeg ik, en knipperde onschuldig met mijn ogen. Ik liet mijn hand langs zijn arm glijden, en pakte zijn hand op om er een zachte kus op te plaatsen. Hopelijk had hij zijn wrok over de vissen geintjes als sneeuw voor de zon waren verdwenen, en we gewoon samen van de aankomende dagen konden gaan genieten.

[ bericht aangepast op 27 okt 2017 - 13:15 ]

How far is far

26 okt 2017 - 22:33 R3HAB is offline

R3HAB 12456

'Niamh'
20 y/o • Professional pair ice skater with proud russian blood • outfit• With my twin, Bibi

Zin om met mijn vingers te gaan knipperen voor haar ogen, had ik wel. De risico dat ze mijn hand weer vast zou houden, was echter het niet waard. Bibi had namelijk totaal niet in de gaten dat ik haar helderziend noemde en gaf Nathan hiervan de schuld. Ondertussen had ik de onzichtbare highfive van Nathan gevoeld en stuurde deze dan ook direct terug. Ik was eenmaal de slay queen, ook al liet ik Nathan soms denken dat hij dat van ons was.
‘Zijn jullie wel eens door het ijs gezakt?’ vroeg Bibi vervolgens op haar beurt, waar ze liefjes naar ons keek. ‘Nee.’ Antwoorde Nathan dan ook direct, waar ik hem bijval gunde. ‘Je kan niet door kunstijs zakken.’ Bitste ik terug, terwijl ik met een even kille blik als mijn tweeling terug naar de dame staarde. Meestal bleef ik nog even lief, maar als iemand niet in mijn straatje leek te passen of aan mijn twin leek te komen, kon ik direct omslaan. Zoals nu bijvoorbeeld.
‘Miss Bibi, wat is uw positie?’ vroeg Bernard plotseling. Een stuk vriendelijker en vooral normaler dan Bibi zelf was. ‘Dat hoef ik echt niet..’ voor ik mijn zin echter af kon maken, dreunde Bibi haar positie op, alsof ze een of andere robot was. Aan haar huid en haar antwoorden te horen, mocht ze wel vaker buiten komen.
‘Zullen we mijn kamer opzoeken, Bernard? Niamh en Nathan voelen zich niet op hun gemak in mijn omgeving.’ Glimlachte ze naar ons, waar ik nog een vage waar genoegen gezegd hoor worden. Ik draaide mijn ogen, waar ik haar mijn rug verkocht en naar mijn tweeling toedraaide, die Bibi nog na aapte door hetzelfde te zeggen. Weliswaar op een minder vriendelijke manier.
‘Wat een eng kind was dat zeg... Charles gaat dit mogen goedmaken.’ Zuchtte Nathan, geïrriteerd. Ik gaf een dreun tegen zijn schouder, waar mijn felle blauwe ogen in de zijne hechtte. ‘Bewijst maar weer dat je niemand anders dan míj kan vertrouwen. Charles volgt liever met zijn lul. Dat zie je toch.’ Met dat gebaarde ik nog naar Charles, die met een of andere meid aan het praten was.
‘Als ze allemaal zo zijn, dan nemen we de eerste limo terug naar huis, deal?’ vroeg Nathan met een lachje, gehoorzamend naar mijn bewering. Ik knikte dan ook, waar mijn ogen minder kil van werden. Ik kon er niet om liegen. Ik hield ervan als ik Nathan voor mezelf alleen had. ~~Dan was ik tenminste niet alleen~~.
‘Wil je onze kamer gaan kijken? Of misschien eens langs de tuinen gaan ofzo?’ vroeg Nathan, waar hij me mee begeleidde naar de Estate. ‘Ik zou de kamer wel willen zien, zolang we maar niet naast E.T. slapen, ik heb geen zin om haar gekreun te horen, terwijl Benard haar doet.’ Knorde ik.
Ik liep met Nathan naar binnen, waar ik hem met een boog rond rare Bibi trok. Liever dat geen een van ons met haar ziektes besmet werden.
Ik liep richting de lift, waar ik gauw even mijn mobiel controleerde. Deedee had al onze spullen naar onze kamer gebracht, wat op de bovenste verdieping lag. Ik drukte dan ook op het knopje van de lift, wat ons algauw naar boven bracht. Eenmaal daar aangekomen zag ik al een van de kamerdeuren open stond, met een koffer ernaast, die verdacht veel, op die van mij leek. Ik trok Nathan er dan ook naartoe en liet hem pas – gedwongen – los toen we de kamer in kwamen en Deedee twee cocktails in onze handen duwde en haar armen om ons heen legde. We waren eenmaal zeer close met onze nanny. Closer dan met onze ouders. ‘Ik heb alvast twee cocktails gemaakt, met een geheim ingrediënt.’ Knipoogde ze naar ons, voor ze geheimzinnig lachte. Volgens mij had ze zelf ook wel wat op, hoewel ik daar wel om kon lachen. Als ik iets kon waarderen was het DeeDee wel in té strakke kleding. Ik wist dat ik aan het eind van de twee weken, niet meer een lange jurk als deze zou dragen. De eerste avond was altijd om indruk te maken. Daarna was het hoe sletteriger, hoe beter.
Ik nam een slokje van de cocktail, voor ik hem op het bijzet tafeltje zetten. Ik bukte naar mijn koffer, waar ik fake boobs tevoorschijn toverde. Ik had ze in twee verschillende maten en hield ze dan ook keurend voor mijn borsten, terwijl ik in een spiegel staarde. ‘Wat denk je. Deze maat, of deze?’ vroeg ik aan mijn metgezellen, terwijl ik ze allebei de maten voor mijn borsten hield.

[ bericht aangepast op 27 okt 2017 - 0:33 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

27 okt 2017 - 0:33 R3HAB is offline

R3HAB 12456

'Alejandro'
22 y/o • The Chef with proud spain blood • With my future hubby

Ik negeerde Stefano’s opmerking over het feit dat ik ook om een sigaret had kunnen vragen. Uiteraard, maar dan was het niet zo leuk geweest als het stelen ervan. Daarnaast was hij mij al de hele dag aan het sarren en was het tijd geworden dat ik er wat op terug deed. Ik wist dat het vandaag een – nogal – prikkelbaar dagje was. Ik was niet leuk. Stefano was niet leuk en waarschijnlijk zou iedereen die ons nu zou zien samen, zich afvragen waarom we überhaupt bij elkaar zijn.
‘Maar het is je vergeven, je espresso maakt het weer goed.’ Grijnsde de jongen. Ik perste even mijn lippen op elkaar, voor ik het niet kon laten om nog naar de vissengrapjes te vissen. ~~pun intended~~
Zoals gewend van Stefano, begon hij weer te grinniken, terwijl ik weer een rookwalm uitblies.
‘Nou, eigenlijk heb ik in plek van een puzzelboekje een eigen moppen boekje achter de hand, of was je dat nog niet opgevallen?’ Onverschillig haalde ik mijn schouders op, terwijl ik naar mijn espresso greep. Ik wist dat ik op dit moment beter niks kon zeggen, gezien ik me alleen maar kon ergeren aan zijn slimme opmerkingen.
Bewust keek ik vooruit, terwijl ik Stefano’s blik op mijn gelaat voelde branden. Ik ging hem niet de voldoening geven om hem aan te kijken en deze oorlog te verliezen met een witte vlag. Daar paste ik voor. Minuten streken dan ook voorbij, waarbij zowel de espresso als de sigaret op was. Ik drukte de sigaret dan ook in het kopje uit, voor ik het weer terug op het tafeltje zetten. Echter toen ik amper terug zat, stond Stefano op en klom deze al op mijn schoot.
‘Niet zo humeurig, mi amore.’ Begon hij, terwijl hij me zo onschuldig mogelijk aanstaarde. Ik wist wel beter.
‘Ik zal wat rustiger aan doen, oké?’ Zachtjes haalde hij daarbij een hand door mijn haar, voor hij een korte kus op mijn lippen drukte. Een die ik eerst niet wilde beantwoorden, tot het toch automatisch ging.
'En het vanaf nu alleen nog maar over vis hebben als het om eten gaat. Je houd nog wel van me, toch?' Een zachte kus volgde op mijn hand, wat me weer onmogelijk maakte om boos te blijven. Stefano had iets irritants en dat was doorgaan waar hij mee bezig was, waardoor het soms lachwekkend kan worden, maar ook irriterend. Nu was het meer een zucht factor. Het ik-vergeef-je-wel-als-je-hier-mee-op-houd factor.
‘Normaal had ik nu gewoon al wat op.’ Verklaarde ik mijn gedrag maar, na op mijn horloge gekeken te hebben. Iets wat waar was. Ik snakte dan ook wel naar een wijntje – en voor Stefano uiteraard iets anders. Dat ik licht alcohol verslaafd was, was een understatement. Ik dronk het vrijwel iedere dag omdat het eenmaal bij mijn werk paste. Iemand anders dan Stefano had zich ongetwijfeld zorgen erom gemaakt, maar Stefano zat in mijn wereldje. Het was een hard en moeilijk wereldje, waar zowel ik en Stefano ieder een hulpmiddel in gevonden hadden. Voor Stefano was het roken, voor mij drank en daarom paste we zo goed bij elkaar.
Onbewust knaagde ik aan mijn nagels – waarschijnlijk hield Stefano hiervan omdat het hem aan cavia’s deed denken – voor ik weer besloot te praten.
‘Ik vergeef het alleen als we nu naar beneden gaan om wat te drinken, want in alle eerlijkheid; ik kan wel wat gebruiken.’ Bekende ik, waar ik even het nagelbijten verbrak door in mijn ogen te wrijven.
‘Maar eerst wat comfortabels aantrekken dan dit. Wat denk je, korte broek of lange broek.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

27 okt 2017 - 14:12 Baxter is offline

Baxter 4988

S T E F A N O G I O V A N N I R O T H S C H I L D

Son of Rothschild wine Estate owner - 23 - With the boyfriend.

Mijn poging tot vrede verliep niet bepaald volgens plan. Alejandro was nog steeds humeurig, en na zijn verklaring voor zijn gedrag begreep ik ook wel waarom. Als ik net niet had kunnen roken, was ik waarschijnlijk ook een stuk humeuriger gebleven. Eenmaal ik door had dat het op schoot kruipen geen zin had, klom ik van hem af en liet ik mezelf weer in de andere stoel zakken. Ik kauwde even op mijn onderlip, en keek naar Alejandro. Er waren gewoon dagen waarop we elkaar niet konden luchten of zien, en ja, dat kwam vooral door het werk wat we deden. Door dit werk werd onze relatie regelmatig op de proef gesteld. Het werk bracht nou eenmaal de nodige stress met zich mee, en dat maakte de sfeer tussen ons vaak wat gespannen, zoals nu. We waren gewoon beiden niet op en top voor elkaar op het moment. Maar dat zal hopelijk vanzelf wel komen eenmaal het allemaal wat rustiger zou worden nu we hier waren.
Nu begon Alejandro aan zijn nagels te knagen, een gewoonte die ik hem naast alcohol gebruik vaak zag herhalen.
Ik knikte wat afwezig op zijn voorstel. Erg veel zin in andere mensen had ik nou niet bepaald, maar ik wist ook dat als we hier constant op elkaars lip zouden zitten we ons alleen maar meer aan elkaar zouden gaan ergeren. En dat was absoluut iets wat ik wilde voorkomen. 'Prima, ouwe zuipschuit.' mompelde ik, en speelde wat met de gouden zegelring rond mijn vinger.
‘Maar eerst wat comfortabels aantrekken dan dit. Wat denk je, korte broek of lange broek.’ ik keek hem nu weer aan. 'Alles staat jou goed, ik snap niet waarom je zo moeilijk doet.' zei ik. 'Maar ik wil wel even mee komen hoor, mijn mening geven.' zei ik en knipoogde naar hem met een lichte grijns. Ik stond op en pakte beide kopjes op, en bracht ze mee terug naar binnen. Nu mocht ik op mijn beurt even butler spelen.
'He, Dolce, kom je nog?' inmiddels hadden we al best wel een redelijke kleding kast opgebouwd. Natuurlijk was maar een deel daar van meegekomen, maar het was nog altijd aardig wat. Dolce en Gabanna waren er niks bij. Alejandro mocht lekker Dolce zijn, aangezien mr. Gabanna en ik dezelfde voornaam delen. Alejandro was daarin wel degene die zich het meest omkleedde, maar he, mij hoor je niet klagen. Ik vond nog altijd erg leuk om hem te bekijken.
'"Van harte welkom dames en heren bij deze modeshow. Vandaag krijgt u verschillende werken te zien van merken van Dolce en Gabbana tot Balenciaga. Deze worden voor u gepresenteerd door het tweeëntwintig jaar oude, Spaanse model; Alejandro Eloy Andriá. Geef hem een daverend applaus!"' deed ik net of ik een of andere gare omroeper was, en gaf hem in mijn eentje een wel heel zielig applaus.

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 17:03 ]

How far is far

27 okt 2017 - 22:43 Ken_ is offline

Ken_ 18286

NATHAN ALEXANDER O'DONNEL

20 || With Niamh | At the house

Niamh had me een klap tegen mijn schouders gegeven waardoor ik haar even verontwaardigd aankeek. ‘Bewijst maar weer dat je niemand anders dan míj kan vertrouwen. Charles volgt liever met zijn lul. Dat zie je toch.’ een luide lach verliet mijn lippen om haar woorden, maar eerlijk welke hetero man deed dat nou niet?
Algauw gingen we het estate binnen en volgde ik Niamh die al richting de lift vertrok. ‘Ik zou de kamer wel willen zien, zolang we maar niet naast E.T. slapen, ik heb geen zin om haar gekreun te horen, terwijl Benard haar doet.’ knorde ze nukkig war me weer deed grinniken. "Oh my god, nu zie ik dat voor me en het is echt misselijkmakend." ik deed haast een kots gebaar gezien het beeld nu echt in mijn geheugen geprint staat, vreselijk. Eens in de lift drukte Niamh al op het knopje , maar goed ook want zelf had ik geen flauw idee op welk verdiep we zelfs sliepen. Was het niet voor Niamh dan sliep ik vast buiten op één van de veel zwembadstoelen naast een kartonnen doos waar mijn naam in vettige letter opgeschreven stond.
Niamh hield me stevig vast, bang dat ik haar stevige grip zou kunnen ontsnappen, wat geloof me niet zo gauw zou gebeuren. Als deze meid wilde brak ze zo mijn arm met deze houdgreep. Meer dan tevreden keek ik eerst naar onze kamer waarna ik mijn zusje mee naar binnen begeleide waar we haast meteen begroet werden door Deedee met haar befaamde cocktails. ‘Ik heb alvast twee cocktails gemaakt, met een geheim ingrediënt.’ Knipoogde ze naar ons en even wist ik niet of ik de knipoog wel moest vertrouwen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze een vreemd poedertje ergens ingooit of ons iets te laat verteld dat ze spacecake had gemaakt terwijl we al lang weg waren van de wereld. Echter hoefde ik het ook niet te weten en nam ik met alle plezier een slok van het mierzoete drankje.
Ik plofte me neer op het enorme kingsizedbed en trok Deede haast met me mee op schoot . "Jeez Deedee je geloofd nooit wat wij net hebben meegemaakt." vertelde ik onze Nanny die we eerder als onze derde zus zagen al kwam Niamh plots met haar huiskleurige flubberdingetjes aanlopen. ‘Wat denk je. Deze maat, of deze?’ vroeg Niamh ons voor feedback terwijl ze de nep borsten voor haar hield. Ik snapte niet waarom mannen zo verzot waren op borsten, zeker van die nepdingen met van die harte noppen aan waarmee ze iemand kon stabben als ze wilde. Nee serieus, ik had één keer op een dronken avond met een meisje meegeweest, en eens ik haar Bh uithad vielen er van die rubberen schotels uit... echt disturbing. "Plat, zo heb ik ze het liefst." zei ik met een plagende grijns tegen Niamh waarna ik mijn handen even op mijn eigen platte borst drukte. "Of als je echt met borsten wilt pronken leen je even die van Deedee." vervolgde ik lachend, wetend dat ik zo de klauwen zal mogen voelen van deze twee leeuwinnen die me als hun prooi zagen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

29 okt 2017 - 18:18 Sombre is offline

Sombre 2828

Charles Sebastian Lockridge
"I'm not in the mood to talk to imbeciles, move away."

Charles 19 y/o - inside - with Paige

Paige kwam mijn kant op gelopen nadat ik had aangekondigd dat ik even twee seconden onder de douche ging staan. Ze ging tegenover mij stilstaan, nogal dichtbij. Ik rook haar parfum, het rook heerlijk maar ik kon de geur niet plaatsen. Ze keek van onder haar wimpers naar boven, mijn kant op.
'Twee seconden zei je?' vroeg ze uitdagend waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. 'Eén… Twee…' telde ze af waardoor ik snel richting de douche sprintte. Binnen een paar seconden had ik mijn haren gewassen en stond ik weer buiten de douche. Ehm,.. waar liggen de handdoeken. shit, George zei dat mijn handdoeken pas wat later op de dag aan zouden komen, ik had handdoeken besteld waar mijn initialen in geborduurd waren.
'Eh, Paige? Kan je misschien ergens een handdoek vandaan toveren?' riep ik de hoek om richting Paige. 'Mijn eigen handdoeken zijn nog niet geleverd,' Ik stond met mijn hand in mijn gezicht tegen de muur van de badkamer, hoe kreeg ik het voor elkaar. Na een enkele seconde hoorde ik Paige keihard in lachen uitbarsten, natuurlijk vond ze dit grappig, ik zit de hele tijd al hoffelijk tegen haar te doen en dan heb ik niet eens een handdoek klaarliggen. Ik sloeg mezelf tegen mijn voorhoofd en schudde mijn hoofd, god allemachtig.
'Ahum, sorry. Ik zal eens kijken of Ty mijn spullen al naar binnen heeft gebracht. Momentje, ben zo terug.' riep Paige terug nadat ze eindelijk was uitgelachen. 'Thanks, babe.' riep ik terug. Ik liep weer richting de douche en zette hem aan, als ik toch moest wachten op Paige kon ik dat net zo goed warm onder een douche doen. Ik hoop dat Paige haar handdoeken al wel heeft, anders wordt het al helemaal een drama. Na een paar minuten dramatisch onder de douche te hebben gestaan hoorde ik een bescheiden klopje op de badkamer deur, waardoor ik geschrokken opkeek. Dat deed ze snel. Ik draaide de douche weer uit en liep richting de deur.
'Hier zijn uw handdoeken, Sir Lockridge Sir,' hoorde ik Paige plagerig zeggen. Ik moest even lachen en leunde met mijn hand tegen de deur, de andere hand hield ik voor een van de leukere delen van mijn lichaam, voor het geval ze de deur ineens open trok.
'Dankjewel, lieverd.' zei ik terwijl ik de deur zelf voorzichtig open deed. Met alleen mijn hand als bedekkend deel keek ik Paige nonchallant aan en nam de handdoek aan. Ik glimlachte haar kant op en draaide me om, ik stond nu met mijn rug naar haar toe. Ik pakte de handdoek beter vast en begon rustig met afdrogen. Ik had geen idee wat er nu in Paige haar hoofd omging, maar ik vond het altijd wel leuk om mensen uit te dagen, ik heb sowieso geen problemen met naakt zijn, maar je weet maar nooit hoe andere mensen daar op reageren. Eenmaal afgedroogd knupte ik de handdoek om mijn heupen en draaide ik mij weer om.
'Je bent een lifesaver, thanks babe.' zei ik terwijl ik richting de spiegel liep die ondertussen helemaal beslagen was van de hete douche. Mijn hand vloog over de spiegel waardoor ik mijzelf weer kon zien. Ik ging met een kam even snel door mijn haren en legde hem weer weg. Ik liep langs Paige heen, richting de inloop kast en pakte daar een onderbroek. Ik had een lade vol met Calvin Klein en Tommy Hilfiger ondergoed, ik weet niet waarom maar die onderbroeken zaten mij gewoon het beste. Ik pakte een willekeurige onderbroek, deze was knalrood met witte letters die "Tommy Hilfiger" beschreven. Ik trok hem aan en liep vervolgens naar de broeken en overhemden. Ik zocht een nette outfit bij elkaar. Ik had eerst een overhemd gepakt, maar toch weer terug gehangen en hem ingeruild voor een zwarte coltrui.
'Wat ga je vanavond doen?' vroeg ik aan Paige terwijl ik de knoop van mijn broek dicht deed, vervolgd door een trui die over mijn bovenlichaam ging. De col van de trui bleef even hangen in mijn gezicht, maar ik trok hem al snel verder naar beneden. Ik liep eindelijk aangekleed en fris terug de slaapkamer in en plofte in een van de stoelen. Een van de glazen champagne riep me, dus ik besloot het glas maar te pakken en er een flinke slok van te nemen.

- thank you for existing -

30 okt 2017 - 10:07 Aynur is offline

Aynur 2380

Paige Anthonia Fletcher

"Je bent een diamant tussen allemaal kiezelsteentjes"

Charles - Inside - Outfit

Een grijns verspreidde langzaam over mijn gezicht zodra ik Charles in de richting van de badkamer zag rennen nadat ik was begonnen met aftellen. Hoofdschuddend nam ik plaats op het vloerkleed, dat niet-te-geloven zo zacht was en griste ik een glaasje champagne mee van het tafeltje. Tja, hij had zelf geopperd dat ik ervan mocht pakken, dus ik hoefde me niet schuldig gaan voelen als alle glazen straks leeg waren. Het lag eraan hoe lang Charles erover deed om te douchen. Natuurlijk gunde ik hem alle tijd, nu kon ik tenminste even bijkomen van mijn ervaring om voor het eerst in een jongenskamer te zijn, mijn broers niet meegeteld.
Mijn vader was er niet zo op gesteld dat ik aandacht van jongens kreeg. Ik ging vaak genoeg stappen met vrienden, maar die waren meestal van het vrouwelijke geslacht. Nooit echt had ik de kans gekregen om mijn charme in de strijd te gooien en toen kwam Charles op het toneel. Mijn vader wist niets van hem en ik was van plan om dat ook zo te houden, totdat het echt noodzakelijk zou zijn, maar dan wel echt op het allerlaatste moment. Nee, ik had niet zo’n beste relatie met mijn ouders. Waarom zou ik ook? We woonden immers toch in zo’n groot huis dat we elkaar nauwelijks tegenkwamen.
”Eh, Paige?” hoorde ik plotseling. Zo gracieus mogelijk, niet dus maar dat even terzijde, stond ik op en liep ik naar de deur waar Charles net achter was verdwenen. “Ja, is er iets?” Het antwoord dat ik kreeg, zorgde ervoor dat ik in lachen uitbarstte. Met mijn hand voor mijn mond en een op mijn buik moest ik tegen de muur leunen om overeind te blijven staan. Gelukkig werd mijn lach voor een groot gedeelte gesmoord door mijn hand, want ik begreep best dat dit een van de dieptepunten in Charles’ leven was.
”Ahum, sorry,” begon ik toen ik mezelf weer een beetje in de hand had. “Ik zal eens kijken of Ty al mijn spullen naar binnen heeft gebracht. Momentje, ik ben zo terug.” Het antwoord van Charles hoorde ik al niet meer, voornamelijk omdat ik de deur al uit was gerend omdat ik weer een lachbui voelde opkomen. Buiten de deur haalde ik even diep adem voordat ik Tyland een appje stuurde met de vraag waar mijn handdoeken lagen. Zo snel als ik kon, liep ik de trappen op en kwam zonder ongelukken bij mijn appartement aan, waar mijn handdoeken precies lagen op de plek die Ty beschreven had.
Met de handdoeken in mijn armen, ik had er gelijk een stuk of vier meegenomen voor het geval dat, rende ik weer de trappen af. Naar beneden rennen, was een stuk leuker dan naar boven. Mijn beenspieren branden en ik gaf mezelf een schouderklopje met de snelheid waarmee ik de handdoeken had gehaald. Wel wachtte ik even buiten de deur, zowel om uit te hijgen als om te verbergen dat ik zo snel had gerend om de handdoeken voor Charles te halen. Zelf begreep ik ook maar half waarom ik niet iemand had geroepen, of zoiets. Ik schreef het af aan het feit dat ik er een hekel aan had als onbekende mensen in mijn spullen ging rondsnuffelen, want als ik ergens een hekel aan had, dan waren het wel van die nieuwsgierige aagjes die alles ondersteboven haalde om elk detail van je leven gretig in zich op te nemen. Brrrr.
Met mijn elleboog opende ik de deur en ik duwde er zachtjes tegenaan met mijn heup om hem wijd open te zetten zodat ik er makkelijker doorheen kon. Om de deur te sluiten, gebruikte ik mijn voet en met een verende tred, liep ik naar de deur van de badkamer waar Charles zich achter bevond. Omdat ik het onbeleefd vond, klopte ik netjes op de deur in plaats van naar binnen te walsen. “Sir, hier zijn uw handdoeken, Lockridge, sir.” Bijna had ik gesalueerd, maar dat detail liet ik toch maar achterwege.
De deur ging op een kier open en ik bleef stug naar het gezicht van Charles kijken, hopend dat hij niet zag dat ik me best ongemakkelijk voelde. Wauw, waar was die zelfverzekerdheid gebleven waarmee ik altijd rondliep. “Dankjewel, lieverd,” zei hij terwijl hij één handdoek van de stapel afnam. Hij glimlachte naar me en draaide zich om, om zich af te drogen. O MY GOSH, zorgde hij nu echt voor rode wangen?? Ik schudde snel mijn hoofd, een nutteloze poging om mijn gedachte weer op een rijtje te krijgen. Omdat ik dit gevoel wat ik bij hem kreeg, een soort zwakte waar ik niet tegen kon, zorgde ik ervoor dat hij privacy kreeg om zich af te drogen. Gelukkig kon hij niet zien wat er in mijn hoofd omging en zelf kon ik nauwelijks bevatten waar mijn gedachte mee bezig waren.
”Je bent een lifesaver, thanks babe,” zei Charles, waardoor ik automatisch weer in zijn richting keek. Thank god dat hij de handdoek voor zijn grote vriend had geknupt, want anders zou ik niet weten waar ik kijken moest. Om toch nog een beetje normaal over te komen, mijn stem was te hoog, veel te hoog, niet normaal, maar het ging om de poging, zei ik: “That’s my middle name, sweetheart.” Mijn flirty responses had ik nog niet verleerd, die konden me altijd redden in dit soort situaties.
Charles liep langs me heen, waarschijnlijk om wat kleding bij elkaar te zoeken. Zelf had ik het door de damp van de douche zo warm gekregen, ja de damp van de douche, NIET DOOR IETS OF IEMAND ANDERS, en deed ik mijn jack uit. Ik zag er best saai uit, met mijn zwarte shirt en broek, ondanks dat ze allebei van een duur merk afkwamen. Zou hij het erg vinden als ik iets uit zijn kast zou stelen? Netjes wachtte ik nog even totdat ik dacht dat hij wel klaar was met zich aankleden voordat ik de hoek om liep, op zoek naar Charles en zijn kledingkast. Ik zag nog net dat hij zijn knoop van zijn broek dichtdeed, waar hij verdomme een lekker kontje in had, en de trui over zijn hoofd gooide. Nu kreeg ik eindelijk eens de kans om in zijn kledingkast te kijken en ik keek hem even vragend aan, waarna ik zijn kast indook.
”Wat ga je vanavond doen?” hoorde ik terwijl ik met mijn vingers langs de truien ging. Eentje trok mijn aandacht en ik besloot dat als hij mijn handdoeken had, ik best zijn trui aankon. “Ik leen deze even,” riep ik met het hangertje waar de trui aanhing omhoog stekend. Het was een crèmekleurige coltrui, en ik moest lachen om het feit dat Charles en ik dezelfde smaak hadden aangezien hij ook een coltrui aan had gedaan. Heel even twijfelde ik of ik mijn shirt uit zou doen, waar ik alleen mijn zwarte bh onderaan had, maar besloot om zijn trui gewoon over mijn hoofd te gooien. Om hem antwoord te geven op zijn vraag zei ik: “Probably sleeping.” Ik glimlachte even en ik keek naar Charles op. Ow damn, wat rook hij lekker. En zijn trui, het was alsof ik contant door hem werd vastgehouden, wat me wel aanstond. “Niet dat ik daartoe de kans krijg, I guess. Ik had nog geen plannen gemaakt, ik denk dat ik wel zie hoe het loopt.” Zolang ik maar te eten krijg, want anders zou ik het niet lang overleven. Waarschijnlijk had ik wel moeten ontbijten deze ochtend. Meer dan een appel had ik vandaag niet op. “Jij?” vroeg ik terwijl ik mijn halflege glas pakte die ik op zijn bureau had neergezet toen ik als ridder moest dienen om de prins te redden.

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 10:10 ]

I have seen my own sun darkened

30 okt 2017 - 18:56 R3HAB is offline

R3HAB 12456

'Niamh'
20 y/o • Professional pair ice skater with proud russian blood • outfit• With my twin, Bibi

Ik hield nog even de borsten voor mijn vormpjes, terwijl ik naar de oude dame en mijn twin staarde.
‘Plat zo heb ik ze het liefst.’ Plaagde Nathan me algauw. De fucker.
‘Of als je echt met borsten wilt pronken leen je even die van Deedee.’ Lachte Nathan vervolgens verder, waar Deedee algauw hem met haar tiet slapte. Het is wel fijn dat ik kleine vormen had voor het sporten, anders had ik allang wat cupjes van Deedee geleend. Ze hingen toch tot haar enkels. Dan kon ze ook wat verliezen. Beter lopen lag alleen maar in haar profijt.
Ik glimlachte even liefjes naar mijn twin, voor ik de kleinste maat naar zijn hoofd smeet. ‘De grote dus. Thanks honey.’ Ik wierp een handkus naar hem, voor ik liefjes naar hem zwaaide.
Ik staarde weer even naar mijn spiegelbeeld, waar ik even blies om een plukje haar voor mijn gezicht weg te krijgen. Als deze twee me niet lieten opvallen in het publiek, wist ik het ook niet meer. Nathan had echter niet in de gaten dat ik hem ook een goede dienst bewees hiermee. Iedereen die niet naar deze noppen keek, was overduidelijk gay. Ik was sexy als fuck.
Tevreden nipte ik van mijn drankje, deze keer weliswaar een groter nipje dan de vorige, voor ik me naar Nathans ‘ koffer boog. Ik opende deze, waar ik mijn vingers over zijn kleding liet gaan. Ik hield een leren broek omhoog, waar algauw zijn politiepakje tevoorschijn kwam. Die kon ik ook nog wel eens lenen komende weken. Of althans zijn petje, wat perfect bij mijn badpak kon passen. Voor hoever je het een badpak kon noemen, uiteraard.
Na de leren broek viste ik nog een strakke hemdje eruit, voor ik naar Nathan liep om het in zijn handen te drukken. ‘Ik denk dat dit wel een ‘nette’ binnenkomer voor vanavond is.’ Knipoogde hem. Ik duwde hem omhoog, waar Deedee op zijn billen sloeg en ik naast de oude dame neer plofte. Nog steeds met mijn drankje in de handen. ‘Wat zou ik gaan dragen, Deeds. Ik zie dat jij je kleding al gekozen heb.’ Keurde ik haar naar haar strakke pakje. ‘Lekker hoor.’ Complimenteerde ik haar echter direct.
Deedee grinnikte even ondeugend. ‘Je weet maar nooit wat ik zelf aan de haak sla vanavond.’ Plaagde ze ons, waar ik net weer een slok van het drankje nam. Ik proestte het bijna uit, voor ik de oude dame een elle boog gunde. ‘Go get them tiger, maar laat wel weten wie het is.’ Knipoogde ik.
‘Will do.’ Met dat kwam ze omhoog en liep ze naar mijn koffer toe.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

30 okt 2017 - 21:21 Sombre is offline

Sombre 2828

Charles Sebastian Lockridge
"I'm not in the mood to talk to imbeciles, move away."

Charles 19 y/o - inside - with Paige

Geduldig wachtte ik op Paige, de reddende engel. Ik hoorde haar op de deur kloppen en draaide de douche weer uit. Ik legde één hand op de deurknop, terwijl de ander naar beneden ging om mezelf een beetje te bedekken. Ik wilde Paige natuurlijk niet gelijk een hartaanval geven. Ik deed de deur open en keek Paige dankbaar aan terwijl ik een handdoek van het stapeltje pakte. Ze keek me een beetje verbaasd aan met grote ogen. Kost het haar moeite om niet te kijken? hehe, eigenlijk kon ik daar wel om lachen, als ze zou kijken.
'Dankjewel, lieverd.' zei ik terwijl ik me omdraaide en begon met afdrogen. Zodra mijn lichaam afgedroogd was, tenminste, zo goed als droog... er druppelde namelijk nogsteeds druppels van mijn haren, knupte ik de handdoek om mijn middel. 'Je bent een lifesaver, thanks babe,' zei ik terwijl ik met een glimlach langs Paige heen liep.
'That’s my middle name, sweetheart.' zei Paige terwijl ik haar hakken achter mij aan hoorde gaan. Ik liep richting de inloop kast, waar ik een onderbroek uit de kast trok. Ik liet stond met mijn rug naar Paige en liet de handdoek vallen, waarna ik de onderbroek aantrok. Ik draaide me weer rustig om en liep richting de broeken. Daar pakte ik een zwarte broek, mijn lievelingskleur, natuurlijk. Daarna bekeek ik mijn overhemden, maar besloot toch naar de truien te lopen. Ik trok een zwarte coltrui van de hanger en trok deze over mijn hoofd.
'Wat ga je vanavond doen?' vroeg ik Ik keek Paige aan terwijl ik mijn trui goed trok en hem in mijn broek deed. Ik knupte mijn knoop dicht en zag Paige naar mijn truien lopen, ze keek langs een paar truien en pakte vervolgens een crème kleurige coltrui. 'Ik leen deze even,' melde Paige terwijl ze de trui van de hanger trok en hem over haar hoofd haalde. Ik keek haar even glimlachend aan en beet kort op mijn lip, mijn trui stond haar gewoon beter dan mij.
'Hij staat jou beter dan mij, dus ga er voor' zei ik met een knipoog. Ik liep naar een van de stoelen en plofte er lomp op neer. Een van de glazen champagne riep me, dus ik besloot hem maar aan mijn lip te zetten. Paige besloot een antwoord te geven op mijn vraag.
'Probably sleeping.' zei ze terwijl ze naar me op keek met een glimlach, wat was het toch een geweldige meid. Ik keek vrolijk haar kant op en klopte op de stoel naast me. 'Kom je er bij?' zei ik terwijl ik nog een slok van mijn champagne nam.
'Niet dat ik daartoe de kans krijg, I guess. Ik had nog geen plannen gemaakt, ik denk dat ik wel zie hoe het loopt.' vervolgde Paige nog snel. Ik keek haar even bedenkelijk aan, ze ging zeker niet slapen vanacht, ze ging met mij en de rest van de mensen een feestje vieren. Ik vulde Paige haar glas bij en tikte met mijn eigen glas tegen die van haar. 'proost, op een leuke avond, met alles behalve slaap.' zei ik met een knipoog. 'Laten we vanavond gewoon een gezellige avond creëren. Ik ga zometeen ook even iemand pizza laten halen, wil je ook wat?' vroeg ik terwijl ik voorover leunde en met mijn ellebogen op mijn knieën steunde. Er viel een plukje haar in mijn gezicht, maar ik had geen zin om het uit mijn gezicht te halen. Ik deed mijn haar eigenlijk bijna nooit, ik deed het alleen na het douchen. Even de kam er doorheen naar achteren, beetje wax en het was klaar. Ik was ijdel op het gebied van kleding, maar mijn haren mochten warrig zijn. Genoeg meiden verpesten zodra het goed zit, dus waarom zou ik er nog moeite voor doen.

- thank you for existing -

30 okt 2017 - 22:01 Novilunium is offline

Novilunium 1529

Bibi Seraphine Hartley

22 ♔ Entrance Hall ♔ With Jem

'Op vele escalerende feesten,' zegt Jem bij wijze van proost. Bibi ziet het als een soort van startschot om ook de inhoud van dit glas met een zwierige teug achterover te gooien. De amberkleurige vloeistof brengt een iets sterker brandend gevoel met zich mee dan de champagne had gedaan, maar smaakt als iets waaraan ze wel kan wennen. Naast de smaak is er ook nog het effect, wat haar er op wijst dat hier misschien ook een iets hoger alcohol percentage in zit. Heel langzaam lijkt haar hoofd helderder te worden, alsof er een wolk opklaart na een storm.
'Heb je het huis al verkent? Of heb je zin om dat samen te doen?' vraagt Jem haar ondertussen, en Bibi kijkt weer op van haar glas, welke haar aandacht even had gehad. Ze likt haar lippen even kort om nog iets van de volle smaak terug te krijgen, maar het enige wat ze hierbij proeft zijn de plakkerige restanten van een lipgloss. Waarom heeft ze in hemelsnaam lipgloss op? Waar is haar lang houdende matte lippenstift?
'Ik heb het huis nog niet verkend, toch Bernard?' vraagt Bibi een tikkeltje afwezig, met haar gedachten nog een beetje wankelend en verspringend tussen twee gemoedstoestanden. Nog voor de man kan antwoorden wordt Bibi afgeleid door een rossige man, welke binnenkomt en een aantal voor haar onbegrijpelijke woorden wisselt met Jem. Ze gebruikt de afleiding om nog een glas champagne soldaat te maken in een poging de lipgloss smaak weg te spoelen en wordt plots getriggerd door het afkeurende gesnuif van Bernard.
'Sorry daarvoor. Dat Schotse rauwe randje krijg je niet makkelijk uit een man,' zegt Jem verontschuldigend op hetzelfde moment dat Bibi haar hoofd helder lijkt te worden en ze scherp over haar schouder naar Bernard kijkt.
'Ik denk niet dat je service hier nog nodig is, Bernardes,' zegt ze met een duidelijke en iets wat autoritaire stem, compleet het tegenovergestelde van de zweverige versie van even eerder. De man kijkt haar even spijtig aan, alvorens zijn hoofd kort te buigen en een gebiedende 'miss Hartley' te uiten ten teken van afscheid. Vervolgens draait hij zich om en verlaat de ruimte, waarop Bibi zich weer op Jem richt en een stuk verleidelijker naar hem glimlacht dan eerder het geval was. De jongen knipoogt.
'Zullen we gaan?' vraagt hij, waarop ze bevestigend knikt.
'Lead the way,' spint ze met een speelse knipoog terug.

Marrow deep, soul deep, essence deep

30 okt 2017 - 22:04 Novilunium is offline

Novilunium 1529

Bibi Seraphine Hartley

22 ♔ Entrance Hall ♔ With Jem

Marrow deep, soul deep, essence deep

31 okt 2017 - 0:24 R3HAB is offline

R3HAB 12456

'Alejandro'
22 y/o • The Chef with proud spain blood • With my future hubby

Stefano was algauw weer van mijn schoot geklommen, toen hij merkte dat het vrij weinig naar zijn zin teweeg bracht. Tja, ik wist heus wel dat ik, ook dit jaar, de titel tot boyfriend of the year, zou mislopen. Relationship goals leken me zo en zo nog behoorlijk onzin. Zo nu en dan hoor je eenmaal met elkaar te kunnen knallen om de passie en de liefde erin te houden.
‘Prima, ouwe zuipschuit.’ Mompelde Stefano. Hij leek niet enthousiast, maar het was de enige oplossing wat ik zag voor nu. Daarnaast was het ook wel goed als we kennis maakte met andere mensen hier. Ik hield van Stefano, maar Stefano had ik nog mijn hele leven mee te doen. Tenminste, if he put a ring on it, of course.
Toch om Stefano ietwat te plezieren vroeg ik, wat ik aan zou doen. Dat hij met een ietwat klef antwoord terug zou reageren om de vrede te bewaren, kon ik verwachten. Niet dat ik het super erg vond.
‘Alles staat jou goed, ik snap niet waarom je zo moeilijk doet.’ Antwoorde Stefano op mijn vraag, met zijn vertrouwde knipoog. ‘Maar aangezien het toch nog best warm is, zou ik denk ik maar voor een korte broek gaan.’ Met dat stond Stefano al op, en liep hij met de kopjes naar binnen.
Vreugdeloos schopte ik even mijn voet tegen het tafeltje. Ik baalde ervan hoe het er nu aan toe ging. Daarnet leek het even goed te gaan, tot Stefano zo nodig grapjes over vissen maakte. Het was niet eens zo erg geweest, maar mijn Spaanse trots vond het nodig om heviger te reageren dan nodig was.
‘He, Dolce, kom je nog?’ hoorde ik van binnen gevraagd worden. Gauw stond ik op en volgde ik Stefano als een kleine puppy naar binnen.
'Van harte welkom dames en heren bij deze modeshow. Vandaag krijgt u verschillende werken te zien van merken van Dolce en Gabbana tot Balenciaga. Deze worden voor u gepresenteerd door het tweeëntwintig jaar oude, Spaanse model; Alejandro Eloy Andriá. Geef hem een daverend applaus!' poogde Stefano als een volleerde omroeper te presenteren. Hij klapte in zijn eentje in zijn handen – vissen konden eenmaal niet klappen – wat daardoor wel heel zielig klonk. Ik schudden dan ook even mijn hoofd, voor ik het niet kon laten om hem het bed weer op te duwen. Algauw sprong ik hem achterna, om zijn polsen beet te pakken en deze boven zijn hoofd in het bed te pinnen.
‘Ouwe grapjas, misschien als je me helpt de kleerkast in te ruimen, krijg je wel een striptease.’ Pestte ik hem, met mijn gezicht dicht bij die van hem. Net niet dicht genoeg om hem te kussen uiteraard. Ik ging hem dat verzetje nu niet geven. In plaats daarvan liet ik zijn polsen los, maar voor Stefano echter van zijn vrijheid kon genieten, gleden mijn handen af naar zijn buik om hem daar te kietelen. Karma is an Alejandro.
Na even sprong ik toch weer van hem af, om de koffers bij elkaar te vissen en bij de kast te openen. Ik wroette even tussen mijn kleding, voor ik er toch een fles Hierbas de Las Dunas uit haalde. Tip van flip. Altijd voorbereid op reis gaan. Ik draaide de dop ervan af, voor ik een glas ergens vandaan viste en de glas inschonk. Puur uit voorzorg schonk ik er maar een in, omdat ik wist dat Stefano niet alles dronk. Daarnaast hadden we al genoeg lichamelijke dingen aan elkaar uitgewisseld en kon dit er ook nog wel bij. Ik nam algauw een flinke slok ervan – sterker dan dit was ik wel gewend – voor ik het op een van de nachtkastjes zetten. Ik liep weer naar de man op het bed toe, waar ik hem overeind trok. ‘Dus Papi. Kom je me helpen of grapjes maken, want voor dat laatste heb ik wel een oplossing.’ Knipoogde ik, voor ik een sok in zijn mond duwde.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Index RPG Actieve Topics Zoek