[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O2 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Shadowsinger
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Shadowsinger
~ Roxanne "Roxie" Kinsey Burnett|18||1.9 - Taeralsahfer
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Maluma
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -Solmeron
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Taeralsahfer
~ Kioshi Hara|18|spoiled little brat|1.10 - Salaryman

• Tieners van Jefferson High •
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Weegie
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Rasalghul
~ Sam Curtis|17|Fraudeur|1.10 - Salaryman
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Maluma
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Rasalghul
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - IrisWestAllen
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh
~ George Jayden Burnett|19|Double trouble|1.9 - h1gh


• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •

[ bericht aangepast op 12 feb 2018 - 19:55 ]

---

El Diablo.

---

'Sorry ik..' stamelt hij. 'Jezelf niet verliezen.. ik moet erover nadenken.' Ik haal licht mijn wenkbrauw op en wacht tot hij verder gaat. 'Ik wil mensen niet kwetsen dus ik volg vaak een rol. Ik hoop dat ik leer om mezelf niet meer te verliezen zodat ik mezelf en anderen gelukkig kan maken. Het spijt me als het niet samenhangend klinkt.' Ik glimlach zwakjes en knik. 'Dat hebben we allemaal wel eens gedaan, geloof me. Een rol aannemen om jezelf, je familie, vrienden of wie dan ook te pleasen. Je moet gewoon inzien dat het je leven niet beter gaat maken en dan kan het echte werk beginnen.' zeg ik kalm en glimlach weer naar hem. Het was precies waar ik nu mee bezig was, ik had ook geen idee wie ik eigenlijk was. Maar het gaat beter.
Dan hoor ik opeens meerdere telefoons tegelijk afgaan en ik frons even. 'Mijn excuses,' zegt Kioshi zacht waarna hij zijn telefoon pakt. Ik begon nu ook wel nieuwsgierig te worden, dus ook ik pak mijn telefoon erbij. Ik zie een nieuw bericht van een onbekend nummer en ik haal mijn wenkbrauw op. Wat is dit dan? 'Bella? Heb jij zojuist een vreemd bericht binnen gekregen?' ik kijk kort naar Kioshi en knik. 'Eh ja..' zeg ik en ik lees het snel. Well... Dit kan twee kanten op gaan. Ik slik en kijk op. 'Nou, iemand heeft hier duidelijk teveel drama series gekeken.' zeg ik met een licht lachje, al was ik niet heel zeker van mijn zaak.

---

---

Sebastian sloeg zijn armen om me heen van achter, iets waardoor mijn grijns enkel breder werd. Toch hield ik mijn blik gericht op Gus. 'Wat dacht je van een bezoekje aan de sportzaal?' fluisterde hij vervolgens in mijn oor en ik lach zacht. Bingo, deze avond wordt toch nog interessant. Ondertussen voel ik zijn handen langzaam over mijn lichaam gaan. 'Gus en ik zijn beide nog op zoek naar een nieuwe cheerleader voor onze teams en we zijn heel benieuwd wat voor trucjes jij in huis hebt' vervolgde hij en ik hou mijn hoofd wat schuin. "En we willen natuurlijk de heetste en beste cheerleader de eerste kans op de plek geven." Gus gaf me een speels knipoogje en ik haal mijn wenkbrauw wat op. Ondertussen voel ik Sebastians handen afzakken naar mijn kruis, waar ze een tik krijgen van Gus. "Dat zijn die van mij, maat. Ik weet dat ik er enorm goed uitzie in een minirokje en een croptop, maar ik solliciteer niet naar die baan." Ik lach en schud mijn hoofd lichtjes. 'Oh boys,' spin ik en breng hun hoofden dichter naar het mijne toe. 'Cheerleaders zijn basic, mijn dans is veel beter. Dat moeten jullie ondertussen toch weten?' ga ik op dezelfde toon verder.
"Het zou zonde zijn om zo'n mooi lichaam de hele avond te bedekken." fluisterde Gus me nog toe en hij drukte een speelse kus op mijn mondhoek. 'Hmh, misschien moet jij er verandering in brengen?' fluister ik hem toe en glimlach onschuldig, voor ik naar de twee jongens kijk. Zin om te wachten tot een van de twee de leiding nam had ik niet, in plaats daarvan pak ik hun handen en loods hun onopvallend de zaal uit. Eenmaal voor de deur naar de sportzaal draai ik me om en laat hun handen los. 'Ik ben ongeduldig, sorry not sorry.' grijns ik en pak dan bij beide hun stropdas om ze mee de zaal in te trekken. De deuren sluit ik achter me waarna ik het licht aandoe. Ik fluit even zacht. 'Hmh, genoeg ruimte in ieder geval?' zeg ik nonchalant en speel zachtjes met de stropdassen in mijn hand. 'Dus boys, let's play.'

---

El Diablo.

.

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 15:36 ]

---

Ondanks dat Rebecca leek te knikken op het antwoord dat Madison er vast en zeker achter moest zitten, omdat ze een aandachtsstunt nodig had, leek ze het toch niet helemaal eens te zijn met Juni. “Ach ik weet niet,” mompelde ze, terwijl ze een hand door haar haar heen haalde. Juni fronste even haar wenkbrauw en keek Rebecca aan. Ze besloot om er maar niet op te reageren.       ”We zien wel hoe het komt, hopelijk is X niet zo slim als ze denkt dat ze is,” zei Rebecca vervolgens, waarna ze kort haar schouders op haalde. “Hmm,” antwoordde Rebecca. “Op Jefferson High hadden we dit wannabe Gossip Girl gedoe nooit gehad,” antwoordde Juni daarop. “Het is waarschijnlijk iemand van Willow Creek die onze aanwezigheid nog niet heeft geaccepteerd en ons weg wil krijgen. Daarnaast: hoe weten ze überhaupt al onze geheimen? Ik weet soms mijn eigen niet eens,” ratelde Juni toen aan een stuk door.       Zodra Juni de goedkeuring had van Rebecca om bij haar te blijven slapen, keek Becca het bruinharige meisje aan. “Maar... zullen we gaan?” vroeg Becca aan haar. Juni keek haar vriendin aan en had een ondeugende grijns op haar gezicht.       ”Vergeten we niet iets héél belangrijks? Iets wat gegarandeerd niet geserveerd gaat worden op het schoolfeest?” grinnikte Juni toen. Niet veel later haalde ze een fles alcoholische drank hier uit haar tas. “Vraag niet waar het vandaan komt, als andere mensen vragen gaan stellen: you know nothing,” antwoordde Juni, waarna ze de fles opende, een slok nam en het toen aan Becca gaf.

[ bericht aangepast op 26 april 2018 - 10:23 ]

---

That is a perfect copy of reality.

________________________________________________ Kioshi Hara 18 - spoiled little brat - nieuw in USA - In school, met Bella - anata wa hontou ni okubyou desu. ________________________________________________ 'Dat hebben we allemaal wel eens gedaan, geloof me; een rol aan nemen om jezelf, je familie, vrienden of wie dan ook te pleasen.' Die woorden raken me meer dan ik wilde, realiseer ik me als ik mijn telefoon weer weg stop. De herkenbaarheid van een geschiedenis waarin ik mezelf opzij zette voor het belang van mijn familie gaf me een stomp in mijn maag. Bella heeft hetzelfde ervaren, ik weet het zeker. 'Hebben je ouders verwachtingen van je?' vraag ik, niet zeker wetende of dit een te persoonlijke vraag is. Bella heeft het bericht ook binnen gekregen en constateert dat iemand teveel drama series heeft gekeken. Mijn kennis van Amerikaanse series is belabberd, maar ik kijk toch wat ongemakkelijk om me heen, de zaal in. De ontspannen sfeer die ik net ervoer is toch weg door het vreemde bericht. Ik kan mijn gedachten niet goed meer verzetten. Die X moet iemand zijn die de studenten op school kent. Dan begint me wat te dagen. 'Ik zou graag nogmaals dit bericht willen lezen,' zeg ik voorzichtig en pak mijn telefoon opnieuw. Bingo. We worden bespied. 'Ik denk dat deze persoon hier zelf is, of in elk geval dit feest kan zien. Hij of zij heeft het over een koppel dat staat te dansen. En.. zeg me als ik het verkeerd heb, maar ik denk dat een meisje dit bericht heeft geschreven. Waarom kijkt deze persoon op ons neer?' Er zijn zoveel studenten met een telefoon in hun handen, ik zou niet uit kunnen wijzen wie dit bericht heeft geschreven. Het is hoe dan ook iemand die onrust heeft gezaaid. 'Al ben je hier niet echt lang, heb je een idee wie het zou kunnen zijn geweest?' Ik sta al lang niet meer te dansen en probeer mezelf en Bella gerust te stellen. 'Zolang niemand buiten de wet heeft gehandeld, zal niemand snel van school gestuurd worden.' Het moment dat ik die woorden zeg, slaat mijn hart over en ik voel me bleker worden dan ik al ben. Ik ben dankbaar voor het feit dat het buiten al donker is. Ik stel mezelf toch de vraag, al heb ik me zojuist overtuigd dat mijn blazoen schoon is in Amerika. Hoeveel weet die X van mij?

---

No growth of the heart is ever a waste

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • At Maddie’s •

Een lichte tinteling liet een huivering na zodra Maddie haar lippen in mijn hals drukte als een tevreden reactie daarop. Het bleef een reactie die enkel zij bij me naar boven wist te halen op een manier die ik niet gauw gekend had. Ik realiseerde me dan ook dat zij op dit moment voor mij de enige was die er toe deed. “Dat de jurk je bevallen is, had ik al opgemerkt ja,” grinnikend ze, waarna ze me een knipoog schonk. Een brede grijns gleed zonder schaamte over mijn gezicht heen; ik maakte er tenslotte geen geheim van wat ik van haar verschijning vond.
      ”Oh, maar je blijft wel slapen, toch?” klinkt het een stuk zachter, nadat ik aangegeven had met een taxi terug te gaan. Ik had direct willen reageren, maar het geven van mijn antwoord werd belemmerd doordat onze beide telefoons tegelijkertijd een melding liet horen van een binnenkomend bericht. Met een frons blikte ik kort naar Maddie, waarna ik haar voorbeeld volgde en het berichtje las.

From: Unknown

Beste studenten; Willow Creek en Jefferson - wat mij betreft zijn jullie allen even laag bij de grond,

laat ik mezelf even voorstellen. Ik ben "X", jullie grootste nachtmerrie.
Om echter aan te tonen dat ik de slechtste niet ben, wil ik jullie alvast waarschuwen dat geen enkel geheim nog veilig is. Ik hoor alles, zie alles, wéét alles. En binnenkort zullen jullie ook alles weten.

Geloof je me niet? Dat komt nog wel. Ik kan het namelijk bewijzen. Maar wie zal ik al eerste mijn kunsten tonen? Het koppeltje dat zo verliefd in elkaar's armen staat te dansen? Oh, de mogelijkheden voor hen zijn eindeloos. Ik moet natuurlijk ergens beginnen, en ik weet precies waar:
Tyler Jay Santiago, weet je cielito dat ze alleen maar een lokmiddel is om Madison stikjaloers te krijgen? Of heb ik dat net verklapt? Oops.

Tot snel, wormen.

X

      ”Dantae, geloof me alsjeblieft wanneer ik zeg dat er niks is tussen Tyler en mij. Ik heb één keer een hook-up met hem gehad, en af en toe haal ik wat drugs bij hem, maar dat is het. I promise. Wat dit ook mag zijn,” zegt de blondine langs me haast direct nadat ze het bericht heeft gelezen. In eerste reactie pers ik mijn lippen op elkaar en verwijder direct het bericht. Welke mongool haalde dit bericht in zijn hoofd om te versturen? Ik vond het niet leuk om te lezen, maar tegelijkertijd vormde er zich een licht schuldgevoel naar de jonge vrouw langs me; die direct begon met zichzelf te verantwoorden. Het was een extra stempel op het feit dat mijn jaloezie niet altijd het beste was.
      ”Het is niks.”
Wijzend naar haar mobieltje kijkt de blondine me aan. “Als het wel iets was geweest had je niet hier naast me gezeten, toch?” weet ik uit te brengen en glimlach flauwtjes terwijl ik het vervelende gevoel wat het berichtje me gegeven had van me af probeer te zetten. Madison heeft ook een leven buiten mij om gehad, waarin ik nog niet bestond als haar vriend, en het was niet eerlijk om daarop te reageren terwijl ik zelf ook eens een hook-up gehad heb. Ik zucht even kort en druk dan mijn lippen zacht op Maddie’s slaap. “Het is goed, laten we gaan, oké?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

"Ik wist niet dat je Megan Fox zo erg vond?" ik moet zachtjes mee lachen met hem, al voel ik me hierdoor wat licht in het hoofd. Ik veeg met de rug van mijn hand enkele zweetdruppels van mijn voorhoofd. "Gaat het? Als je ziek bent kunnen we ook naar huis gaan?" "Ik ben niet ziek," antwoord ik fel en onmiddellijk terwijl ik verwoed mijn hoofd schud. "Ain't nobody got time for that," quote ik terwijl ik het idee letterlijk probeer weg te wuiven. "Ik word wel ziek als ik dood ben. The show must go on." Roxie, je ratelt. Hou op met ratelen. Hij zal het door hebben, hij gaat weten dat er iets mis is en dit is.niet.het.fucking.moment. Oké? Oké. Oké. Ik haal diep adem en schenk hem een stralende glimlach. "Het gaat beter," deel ik mee. "Een glaasje water en ik kan er vast weer tegenaan," ga ik verder, al probeer ik meer mezelf hiervan te overtuigen dan hem. "Kunnen we weer naar binnen toe, alsjeblieft?" vraag ik terwijl ik alvast mijn hand in die van hem laat glijden. Wie die "X" ook mag wezen, het kost wel wat meer dan een half verdedigde roddel om mij bij Tyler weg te krijgen. Terwijl we naar binnen toe wandelen kan ik niet anders dan dwalen op het feit dat hij zo lief was mijn haren vast te houden. Ik ben er vrij zeker van dat niet elke man in zo'n situatie zou weten wat te doen of het zelfs voor zijn meisje over zou hebben. Ik hoef inderdaad niet te twijfelen dat Tyler het serieus met me voor heeft en dat ik op hem kan rekenen, zoveel is wel duidelijk. "Tenzij jij liever naar huis toe gaat?" vraag ik stilletjes. Voor hem is het wellicht van niet veel nut hier te zijn vanavond en ik weet niet of hij eigenlijk gekomen is om mij een plezier te doen of omdat hij daar zelf ook zin in had.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

17 jaar ◮ Queen of Codes ◮ In the corner ◮ Miska ◮ Outfit       Ik snoof minachtend zodra Miska opperde dat ‘mijn waakhond’ alle jongens uit mijn buurt hield. “Ja, tuurlijk. Hij heeft het veel te druk met populair zijn om mij op te merken.” Bij de gedachte alleen al begonnen mijn ogen quasi-dramatisch te rollen. “Ik bedoel, kijk dan,” zei ik verontwaardigd terwijl ik mijn vriend een knikje gaf in de richting van mijn broer. Gal welde op achter in mijn keel en ik moest mijn blik van Gus en Georgina afwenden.       Om mezelf af te lijden van het verschrikkelijk beeld op mijn netvlies stelde ik voor of hij misschien zin had om te dansen. Naar mijn weten konden we er beide niet veel van, maar het was een prima manier om even wakker geschud te worden. De afgelopen nachten had ik niet veel geslapen aangezien ik mezelf inmiddels zo diep in de nesten had gewerkt dat zelfs de sterkste firewall me niet kon beschermen.       Voor even leek het alsof Miska zijn wangen een tint donkerder werden – al kon dit ook liggen aan de wisselende lichtval van de lampen. “Die vernedering bewaar ik liever tot mijn bruiloft.” Ik tuitte bedachtzaam mijn lippen alvorens ik instemmend mijn hoofd schuin hield. Een glimlach krulde om mijn lippen. “Hah, ik zelfs dan niet. Mijn familie zou zich kapot schamen.” Bij dat idee werd mijn grijns nog breder. Zachtjes mompelend, voegde ik hieraan toe: “Reden te meer om verdorie die hele dansvloer in beslag te nemen.”       Mijn aandacht werd getrokken door een ‘ping’ die een binnenkomend bericht aangaf. Mijn mobiel kon het niet zijn aangezien ik deze kapot had gegooid tijdens een kleine woede-uitbarsting. Het was lang geleden dat ik zo de controle had verloren en het zou me niet nogmaals overkomen. “Moet je dit lezen,” zei Miska terwijl hij zijn scherm naar me toe keerde. Ik moest twee keer knipperen voordat mijn ogen aan het felle licht gewend waren en ik iets kon zien. De lange uren achter mijn laptop deden absoluut geen wonderen voor je gezichtsvermogen – dat kon ik hem wel nageven. “What the...” Ik fronste mijn wenkbrauwen. “Geef me je telefoon eens,” vroeg ik alvorens ik mijn hand uitstak. “Misschien lukt het me nog om het IP-adres te achterhalen via het netwerk...”       Voordat ik dit überhaupt uit zou kunnen proberen, kwam er een ander bericht binnen. Uit beleefdheid wendde ik mijn blik ervan af – al was het aantal hartjes me niet ontgaan. Evenals de schattige grijns waardoor ik een grinnik binnen moet houden. “Sorry daarvoor. Ik had mijn mobiel thuis moeten laten.” Met een lome handbeweging wapperde ik zijn verontschuldigingen weg. “Zullen we wat -” Ik hield onmiddellijk op met praten en schoot in de lach. We waren tegelijk begonnen met praten om hetzelfde voor te stellen.       “Ja, ja is prima,” lachte ik hem toe. Op dat moment leek voor heel even de tijd stil te staan. Een jongen met Aziatische trekken, schoot in mijn blikveld en ik kon niet veel dan hem nastaren met open mond. Zodra ik doorkreeg dat ik waarschijnlijk in een niet al te snuggere houding stond, wriemelde ik aan de zoom van mijn jurk om me een houding te geven. Voorzichtig stootte ik Miska aan. “Wie is die jongen, daar? Degene die met Bella praat.” vroeg ik hem zachtjes terwijl mijn wangen blosjes vertonen. Ik had hem wel eens vaker door de gangen zien struinen, maar meer ook niet. En telkens weer kon ik het niet laten een steelse blik op hem te werpen.

---

I have seen my own sun darkened

---

Geo nam de leiding, zoals ik niet anders van haar had verwacht. Ze speelde met ons allebei en ik speelde gewillig mee. Ik was Geo's spelletjes gewend en genoot er best wel van. Ik liet me meeslepen samen met Sebastian, maar ik kreeg niet zo goed hoogte van hem, wat een heel vreemd gevoel was. We waren altijd twee handen op een buik en dit was de eerste keer dat ik hem niet dichtbij me voelde. Ze pakte onze stropdassen en het trekken werd nog iets intenser. Toch veranderde de sfeer niet in de manier die ik had verwacht. Sebastian trok Geo weg van me, waardoor hij me half ophing, gezien zij nog wel onze stropdassen vasthield. Ik had echt geen idee wat er aan de hand was. Een minuut of twee geleden was het nog helemaal koek en ei tussen ons drie, en nu leek hij Geo helemaal voor zichzelf te willen. Daar was geen probleem mee, maar maak dat dan vanaf het begin duidelijk. Bij zijn volgende woorden trok ik een wenkbrauw op en wist net op tijd Geo op te vangen zodat ze niet viel van zijn duw. "What the fuck!" riep ik hem na. Ik snapte het echt niet. Ik keek hem na en keek toen naar Geo. "Ik ga wel achter hem aan. Sorry voor de drama, GG." Ik drukte nog een kus op haar wang en liep toen zo snel mogelijk achter Sebastian aan. Ik wist hem in de gang aan zijn schouder te grijpen en om te draaien. Ik wilde geen scene schoppen op het feest zelf. Ik pakte hem aan beide bovenarmen vast, zodat hij niet weg kon. Ik was nog altijd sterker dan hij was, en dat was nu zeker een voordeel. "Wat is er mis, Sebastian? Eerst ga je geheel mee en een moment later doe je of ik de vijand ben. Ik zou nooit een meisje van je afpakken, dat weet je. Als je het niet had gewild, had je dat moeten zeggen, in plaats van te doen what the fuck dat was. Nu staat ze daar helemaal alleen en we weten allebei dat ze dat niet verdient. Het spijt me als ik je heb gekwetst of wat dan ook, maar ik ben gewoon blij om je terug te hebben en wil het leuk hebben, niet dit." Ik keek hem recht aan. Ik meende dit echt. Ik wilde gewoon lol hebben met mijn beste vriend en het deed me enorm veel pijn om zo met elkaar om te gaan.

---

Bowties were never Cooler

---

“Op Jefferson High hadden we dit wannabe Gossip Girl gedoe nooit gehad,” zei Juni, Rebecca knikte kort, ze dacht dat Juni hier best wel eens gelijk in zou kunnen hebben. Naar Rebecca haar mening waren de meisjes op Jefferson High veel relaxter geweest, niet meteen van die aandachtshoertjes. Hoewel naar Rebecca haar mening alsnog de meeste meisjes wel de neiging hadden net iets te veel te doen voor aandacht. Dat was om waarom Rebecca meestal gewoon met jongens om ging, dat bespaarde je een hele hoop drama en gedoe. Bovendien had Rebecca over het algemeen gewoon meer gemeen met de jongens dan met de dames, dus dan was de keuze vaak makkelijk gemaakt. Toch was ze wel blij dat ze Juni had, want ja soms had je gewoon een beet girltalk nodig. “Het is waarschijnlijk iemand van Willow Creek die onze aanwezigheid nog niet heeft geaccepteerd en ons weg wil krijgen. Daarnaast: hoe weten ze überhaupt al onze geheimen? Ik weet soms mijn eigen niet eens,” ging Juni verder, een kleine lach rolde over Rebecca haar lippen bij het horen van Juni haar laatste opmerking. 'Ik ben een open boek, ik heb geen geheimen, ' merkte Rebecca zelf op, hoewel dit waarschijnlijk ook niet honderd procent waar was. Feit was wel dat Rebecca haar leven nou eenmaal niet bepaald spannend was. Er waren geen juice affaire verhalen te vertellen of leuke dingetjes over vriendinnen backstabben, dat was Rebecca niet.
Uiteindelijk had Rebecca Juni gevraagd of het nu niet eens tijd was om te gaan. Ze waren al laat, fashionably late, maar als ze nog veel langer bleven rond hangen zou men het niet meer fasionably noemen. ”Vergeten we niet iets héél belangrijks? Iets wat gegarandeerd niet geserveerd gaat worden op het schoolfeest?” zei Juni echter voordat ze weg konden gaan. Meteen had Rebecca al door waar de jongedame op doelde, maar de grijns op Rebecca haar gezicht kwam pas toen Juni de fles tevoorschijn haalde. . “Vraag niet waar het vandaan komt, als andere mensen vragen gaan stellen: you know nothing,” Een lach rolde over Rebecca haar lippen terwijl ze de fles van Juni overnam. 'Dit is waarom ik zoveel van je hou,' zei Rebecca terwijl ze de fles even omhoog hield als of ze een toost uitbracht. Hierna bracht ze hem echter naar haar lippen en nam ze een grote slok. 'Ahh, nu zijn we helemaal klaar,'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

prankster | willow creek | with dantae | at her house | dress

Ik durf Dantae nauwelijks aan te kijken, bang voor zijn reactie. Er zijn al teveel dingen die ik bij hem verpest heb, dit kan en mag er niet bijkomen. Het ging eindelijk weer goed, verdomme. Mijn ogen knijp ik dan ook dicht wanneer hij begint te praten.       “Als het wel iets was geweest had je niet hier naast me gezeten, toch?”       Verbaasd open ik mijn ogen. Hij is niet boos? Er is misschien wel wat van teleurstelling op zijn gezicht te zien, maar niks ernstigs. Niet dat ik blij ben met teleurstelling, maar het is een ontzettende opluchting dat hij in elk geval niet boos is. Dantae plaatst een kus op mijn slaap. “Het is goed, laten we gaan, oké?”       Ik knik stilletjes, terwijl Dantae de auto start, blij dat dit gewoon aan de kant geschoven is. Ik zweer, als ik degene onder handen krijg die deze bullshit geschreven heeft... En Tyler moet ik ook maar eens ondervragen.       "Ik ben blij dat je niet boos bent," zeg ik met een zachte stem, heel wat anders dan de vurigheid die het normaal gesproken bevat. Ik pak zijn hand vast, die op de versnellingspook ligt, en knijp er zachtjes in. "Maar je hebt mijn vraag nog niet beantwoord, of je blijft slapen." Ik kijk hem met een pruillipje aan. "Misschien maak ik zelfs wel ontbijt voor je, heel misschien. Als je beloofd om maar niet in mijn bed te kruimelen." . i take superhot shower because i like to practise burning in hell

[ bericht aangepast op 29 april 2018 - 21:55 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Eadlin wilde mijn telefoon afpakken om het IP-adres op te zoeken, maar ten eerste was het een smsje, dus geen internet die erbij aan de pas kwam, ten tweede moest het iemand van school zijn, dus zou het waarschijnlijk het IP-adres van de school zijn, en ten derde kreeg ik net een berichtje van mijn meisje, waardoor ik mijn mobiel meteen weer dicht tegen mijn borst hield om te antwoorden. Ik verontschuldigde me ervoor met een knalrode blos op mijn wangen. Ik voelde me betrapt, maar aan de andere kant was het ook deel van de verliefdheid. Ik opperde maar snel om wat te drinken te gaan halen, gewoon om de aandacht af te leiden van mijn liefdesleven. Ze stemde ermee in, maar toen ik naar de drankjes tafel wilde lopen, zag ik haar met open mond de zaal in staren. Ik wist niet zo goed waar ze naar keek, want in mijn ogen was iedereen hier ongeveer even onopvallend gekleed.
Na even stootte ze me aan en vroeg me wie een of andere jongen was die met een meisje stond te praten. De naam Bella kwam me vaag bekend voor, maar ik wist op dit moment nog amper namen bij gezichten van Willow Creek, op Eadlin en haar broer na. "Wie is Bella ook alweer? Ik ben hier nog niet zo lang en ben niet zo van de andere mensen, dat weet je toch? Ik denk dat je dat beter aan je broer moet vragen... Of die van mij gezien die toch altijd alle ins en outs weet en iedereen een bekende van hem maakt." We hadden allebei een vrij lastige relatie met onze broers, maar het lag toch anders. Zij sloot zich steeds verder af van haar familie, waar ik toch steeds meer de aansluiting vond. Ik haalde een hand door mijn haren en voelde weer mijn mobiel trillen. Ik wilde beleefd zijn en niet kijken, maar ik kon het gewoon niet laten. Het was jammer genoeg mijn broer:

Kapo
Hi. WTF was dat bericht?

Me
Geen idee. Ik hoop dat het nep is, maar ik ben bang van niet.
Weet je trouwens wie Bella is en wie de jongen is die bij haar staat?

Kapo
Ach, we hebben zwaardere vuren doorstaan.
En ja, dat is die felle tante in de glimmende rode jurk met de Aziatische date Kioshi, maar ik dacht dat je al een meisje had.

Me
Shut up. Het is voor een vriendin. Thanks, Kap.
Kan je trouwens morgen onze chaperone zijn?

Kapo
Sure als jij die van mij bent.
Have fun at the ball, Baby Bro.

Ik keek weer naar Eadlin en gaf haar een glimlachje. "Je hebt geluk. Volgens Kapo heet hij Kioshi. Go get your man, girl." zei ik met een grijs voor ik haar een speelse duw gaf in de richting van de Aziatische jongen. Ik zou mijn liefde morgen weer zien, en zij verdiende in elk geval ook een kans op liefde. Nu maar hopen dat die Bella niet Kioshi's date was, want dat zou misschien wel het hart van mijn vriendin breken en ik wilde haar niet verdrietig zien.

---

Bowties were never Cooler

---

Kioshi leek een stuk minder gerustgesteld door mijn woorden. Het leek wel alsof al zijn focus op het berichtje was gefocused. Alsof hij bang was dat hij wel eens de volgende kon zijn, had hij dan echt wat te verbergen? Dit berichtje leek namelijk eerder te gaan over typische tienerdrama. 'Ik denk dat deze persoon hier zelf is, of in elk geval dit feest kan zien. Hij of zij heeft het over een koppel dat staat te dansen. En.. zeg me als ik het verkeerd heb, maar ik denk dat een meisje dit bericht heeft geschreven. Waarom kijkt deze persoon op ons neer?' Ik haal lichtjes mijn schouders op. 'Je moet nooit dingen verwachten, dus ook niet of het een meisje is of niet.' weet ik kalm uit te brengen.
'Al ben je hier niet echt lang, heb je een idee wie het zou kunnen zijn geweest? Zolang niemand buiten de wet heeft gehandeld, zal niemand snel van school gestuurd worden.' Ik zucht zachtjes en leg een hand op zijn schouder. 'Kioshi, rustig aan. Het is gewoon iemand die een grap wil uithalen, niks anders. Er is een reden dat hij of zij zogenaamd "begonnen" is met typische tienerdrama. Ze weten niks van andermans geheimen.' Ik glimlach zwakjes. 'Just enjoy the party.' Ik kijk om me heen en lach dan zachtjes bij het zien van Eadlin. 'Volgens mij heb je een secret admirer,' zeg ik met een speelse grijns en ik geef een licht knikje haar kant op. 'Misschien wil ze wel een dans van je?'

---

---

"Ik ben niet ziek," antwoord ze fel en onmiddellijk, waardoor ik meteen wat stil val. "Ain't nobody got time for that," quote ze dan. "Ik word wel ziek als ik dood ben. The show must go on." Ik knik enkel lichtjes en frons. Ze ratelt. Hoewel ik het normaal een charme vind hebben bij een meisje, weet ik dat het bij haar een teken is dat er wel zeker iets is. En dat het iets is wat ze blijkbaar van me weg wilt houden.
"Het gaat beter," deelt ze dan mee. "Een glaasje water en ik kan er vast weer tegenaan," Ik zucht enkel en blijf verder stil. "Kunnen we weer naar binnen toe, alsjeblieft?" Wederom knik ik en geef haar hand een zacht kneepje, voor ik weer met haar naar binnen loop. Nog altijd ben ik stil en ik verstrak ondertussen mijn kaak wat, terwijl ik in mijn hoofd probeer na te gaan of ik ook maar iets gemist heb. Ik kom echter uit op niks wat het zou kunnen zijn. "Tenzij jij liever naar huis toe gaat?" vraagt ze me dan opeens en eindelijk richt ik mijn blik weer op haar.
Ik schud mijn hoofd. 'I'm good.' zeg ik luchtig. 'Ik ben hier voor jou, maar ik vind het verder ook wel leuk hoor. Plus, ik heb drank. Ook wat?' vraag ik en ik hou een glas met alcoholische punch omhoog. Zelf neem ik alvast een grote slok van mijn eigen glas. Ik was niet van plan om compleet dronken te worden, maar de scherpe randjes mochten er nu ook wel af.

---

El Diablo.

---

De grijns die op Rebecca’s gezicht verscheen zodra Juni de fles sterke drank uit haar tas had gehaald was het allemaal waard geweest. Juni nam de eerste slok. “Vraag niet waar het vandaan komt, als andere mensen vragen gaan stellen: you know nothing,” zei Juni niet veel later en een lach rolde over Rebecca haar lippen, terwijl ze de fles van Juni overnam.       ”Dit is waarom ik zoveel van je hou,” zei Rebecca, terwijl ze de fles even omhoog hield als of ze een toost uitbracht. Juni grinnikte zachtjes. “Dat weet ik toch,” antwoordde ze, waarna ze een hartje met haar vingers maakte en deze op Rebecca richtte.       Rebecca bracht de fles naar haar lippen en nam ze een grote slok. “Ahh, nu zijn we helemaal klaar,” zei ze. Juni haalde een wenkbrauw op. “Na een slok al? You sure?” zei ze, waarna ze de fles weer terugpakte en nog een tweede slok nam. Een derde volgde. “Nou ja, dat moet je dan zelf weten,” vervolgde ze, waarna ze de fles weer dichtdeed en het terug in haar tas stoppen.       ”Dan hebben we vanavond nog wat,” zei ze, waarna ze de tas dichtritste. “Trouwens…-“ Juni keek nu Rebecca aan. “Hoe willen we eigenlijk naar het feest gaan? Ik ga in dit jurkje niet motorrijden,” vervolgde ze en een giechel ontsnapte uit haar mond. Juni’s wenkbrauwen gingen verbaast omhoog. “Ik weet niet waar die vandaan kwam,” grinnikte ze toen.       Juni keek even de kamer rond. Het was niet veel veranderd door de jaren heen dat ze hier kwam. Her en der wat volwassener geworden, maar ze kon nog steeds alle plekken herkennen waar ze als freshman-leerlingen uren deden alsof ze huiswerk aan het maken waren. Ja, Rebecca was haar langste (en enige) vriendin die ze had.       Het enige persoon van het vrouwelijke geslacht dat niet het bloed onder haar nagels haalde. “Anyway, zullen we gaan dan? Anders komen we aan als het feest al is afgelopen,” grinnikte Juni, waarna ze alvast naar beneden liep.

---

That is a perfect copy of reality.

---

---

"I'm good," reageert Tyler luchtig. "Ik ben hier voor jou, maar ik vind het verder ook wel leuk hoor. Plus, ik heb drank. Ook wat?" Ik glimlach en schud mijn hoofd als hij me een glas punch voorhoudt. Er zijn zoveel verschillende redenen waarom ik nu niet aan de alcohol kan, allemaal met verschillende redenen van prioriteit. "Ik moet mijn geheim wapen scherp houden," deel ik mee, waarbij ik met mijn wijsvinger enkele keren op mijn voorhoofd tik, doelend op mijn brein. Nadat ik hem een glimlach geschonken heb wandel ik opnieuw de deuren door, samen met hem, net zoals eerder. Wie dacht dat een bump in the road zoals het smsje van net problemen zou veroorzaken kent ons duidelijk niet goed genoeg. Als ik Tyler accepteer ondanks zijn activiteiten bij een criminele bende dan vind ik niet dat ik er een probleem mee hoor te hebben dat hij maanden geleden een inschattingsfout gemaakt heeft. Als hij beweert dat zijn gevoelens voor mij oprecht zijn dan kies ik ervoor hem te geloven, en niet iemand die voor hun eigen identiteit niet uit durft te komen. Ik neem plaats aan één van de tafeltjes die her en der verspreidt zijn, omdat ik toch net iets minder stevig in mijn schoenen sta dan me lief is of dan ik toe wil geven. "Ty?" Ik spreek zijn naam voorzichtig uit terwijl ik hem met een vragende blik aan kijk. "Wat gaan we doen als ik tot Yale toegelaten wordt?" Een beetje nerveus tik ik met mijn nagels op de tafel onder mijn hand. Het is toch al gauw een rit van bijna vijf uur en ik verwacht helemaal niet dat hij die wekelijks maakt, maar dat betekent niet dat ik hem niet zal gaan missen en wil weten hoe hij daar tegenover staat. In het weekend kom ik vanzelfsprekend naar huis, maar de laatste tijd spenderen we zoveel tijd samen dat ik me oprecht afvraag of dat genoeg zal zijn... al helemaal eens het kleintje er is.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Ze schud glimlachend haar hoofd. "Ik moet mijn geheim wapen scherp houden," Ik glimlach als ze op haar hoofd tikt en knik. Zij is de beauty en brains, ik puur muscle. Maar hey, dat maakt een goede combinatie als je het mij vraagt. Ik volg haar door de deuren naar een van de tafeltjes, waarna ik een normaal glas voor haar neer zet. Van mijn eigen drankje neem ik weer een slok waarna ik om me heen kijk.
"Ty?" ze spreekt mijn naam voorzichtig uit en ik kijk gelijk weer naar haar. 'Yes love?' vraag ik haar en speel ondertussen zachtjes met haar vingers. "Wat gaan we doen als ik tot Yale toegelaten wordt?" Even blijf ik stil en kijk naar onze handen. Natuurlijk had ik er wel over nagedacht, ik was er namelijk vrijwel zeker van dat ze toegelaten zou worden. 'Ik heb het er met Andres over gehad..' mompel ik, doelend op de beruchte bendeleider die meer op mijn vader lijkt dan mijn biologische vader ooit heeft gedaan. 'Er zijn twee opties. Óf ik blijf hier zodat ik alles kan blijven doen binnen de groep en het wordt heel veel rijden.' begin ik. 'Óf hij neemt contact op met zijn broer, die een stuk dichter bij Yale woont. Dan wordt er een appartement geregeld maar moet ik wel doen wat er verwacht wordt. Geen onderhandelingen meer zoals ik nu kan doen..' Ik zucht en haal een hand over mijn gezicht. 'Soms wou ik dat ik meer mijn best had gedaan, maar goed. Zie je mij al gezellig op de universiteit rondlopen?' lach ik en grijns speels naar haar.

---

El Diablo.