[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O2 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Shadowsinger
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Shadowsinger
~ Roxanne "Roxie" Kinsey Burnett|18||1.9 - Taeralsahfer
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Maluma
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -Solmeron
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Taeralsahfer
~ Kioshi Hara|18|spoiled little brat|1.10 - Salaryman

• Tieners van Jefferson High •
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Weegie
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Rasalghul
~ Sam Curtis|17|Fraudeur|1.10 - Salaryman
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Maluma
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Rasalghul
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - IrisWestAllen
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh
~ George Jayden Burnett|19|Double trouble|1.9 - h1gh


• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •

[ bericht aangepast op 12 feb 2018 - 19:55 ]

---

El Diablo.

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • At Maddie’s •

Net op tijd berispte ik mezelf inwendig te stoppen met het lichte, zenuwachtige gewiebel dat ik maakte. Het was niet dat ik ontzettend lang stond te wachten, of dat ik dusdanig ongeduldig raakte omdat het te lang zou duren vooraleer er open werd gedaan, maar puur omdat dit nieuw was voor me — een reden waarom ik het extra graag goed gedaan wilde hebben. Het was niet zomaar een avondje uit en ik scoorde wellicht al enkele minpunten omdat ik me niet strak in pak gehesen had, waardoor ik graag streefde naar perfectie op andere punten. Als Maddi in de deuropening verschijnt voel ik dan ook mijn mondhoeken omhoog krullen en glijdt mijn blik volledig over de blondine heen.
      ”Hey there, handsome,” begroet ze me, waarna ze een zachte kus op mijn wang drukt. Hoewel ik de lichte teleurstelling al vrij snel lijk op te merken in haar poelen poog ik deze zo goed als kon te negeren. Ik had echt mijn best gedaan door een pantalon look-a-like-achtige spijkerbroek aan te doen, die dusdanig zwart was dat het amper op leek te vallen, en deze te matchen met een net wit shirt en nette schoenen, en hoopte dat ze dat uiteindelijk in zou zien. “Je ziet er prachtig uit,” fluister ik zacht als ik besluit geen genoegen te nemen met de kus op mijn wang en haar terug naar me toe te halen zodat ik mijn lippen op die van haar kan drukken.
      Het huis achter haar klinkt leeg, geen gevloek of boos gemopper, wat me doet lijken dat er niemand anders is dan zijzelf. Ergens was ik daar blij mee, want een confrontatie met haar vader was op dit moment wel het laatste waar ik aan kon denken. De broosheid van onze relatie was daar vermoedelijk nog niet tegen bestemd. “Dus, zullen we maar gaan?” Een lichte frons nestelt zich tussen mijn wenkbrauwen als ik het fijne gezicht van Maddi eens goed bekijk. Er scheelde iets. “Alles oké?” vraag ik haar daarom dan ook en kantel mijn hoofd iets zodat ik haar goed aan kan kijken. “Ik heb iets voor je,” voeg ik er dan aan toe en pak zachtjes haar hand beet zodat ik mijn vingers met die van haar kan verstrengelen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Licht fronsend kijk ik toe hoe ze rilt en doe mijn jasje al uit. "Ja..." bekent ze dan en ik haal lichtjes mijn wenkbrauwen op, terwijl ik ondertussen mijn jas over haar schouders leg. Afwachtend tot ze verder gaat. "Tyler?" begint ze dan en ik hou mijn blik op haar gericht. "Ik weet dat het vroeg is en dat alles zo snel is gegaan, en ik neem het je dus ook helemaal niet kwalijk als jij nog niet zo ver bent maar ik moet het gewoon kwijt," gaat ze dan stilletjes verder en mijn nieuwsgierigheid wordt alleen maar groter naarmate ze verder gaat. "Ik denk - Nee, nee, dat is niet juist... Ik ben compleet verliefd op je. Eerder had ik het niet zo in de gaten, maar je bent gewoon alles waar ik op zat te wachten."
Even ben ik stil terwijl ik naar haar kijk, haar blik gericht op de grond. Maar dan breekt er toch echt een lach uit op mijn gezicht. Well, dit is zeker een nieuwe. De eerste keer dat ik het zo direct heb gehoord tenminste. Nog op Jefferson kwam mijn zusje soms klagend naar me toe, dat haar vriendinnen teveel over mij zouden praten. Maar de meeste hadden me nooit zo direct aangesproken. ''Ik dacht heel even dat je me zou vertellen dat je zwanger bent, maar dat lijkt me een beetje onmogelijk nog.'' zeg ik lachend. Ik loop langzaam naar haar toe. 'Je bent niet de enige darling, ik was nou eenmaal zeer geliefd' zeg ik dan speels en plagend, zodat ze zich misschien wat meer op haar gemak voelt. 'Er is echter een verschil tussen die dames en jij.' ga ik dan verder en til zachtjes haar kin op. 'En dat is dat jij de enige bent waar ik ooit wat voor gevoeld heb.' zeg ik dan wat zachter en druk een zachte kus op haar hoofd.

---

El Diablo.

---

---

Nog nooit heeft stilte zo oorverdovend geklonken, en ik ben te bang om op te kijken in de hoop van zijn blik iets af te kunnen lezen. Wel, als dit het einde moet zijn dan beter nu in plaats van enkele maanden later, toch? ''Ik dacht heel even dat je me zou vertellen dat je zwanger bent, maar dat lijkt me een beetje onmogelijk nog," klinkt het na een tijdje uit Tyler's richting. Ik wilde dat ik met hem mee kon lachen, maar de zenuwen razen nog steeds door mijn lijf omdat dit antwoord simpelweg geen voldoening geeft op de vragen waar ik inwendig mee worstel. Ik heb mezelf net bloot gegeven, mijn gevoel voor humeur is even wat verder te zoeken. "Je bent niet de enige darling, ik was nou eenmaal zeer geliefd." Met ik een ruk richt ik mijn blik nu wel op mijn date, en staar hem ongelovig aan. Waarom in godsnaam heeft hij nu op dit moment de behoefte om over andere meiden te praten? Als het een geruststelling zou moeten wezen, dan slaagt hij daar namelijk niet echt in. "Er is echter een verschil tussen die dames en jij." Die woorden verzachten de klap van daarnet echter een beetje, waardoor ik mijn ogen een vragende uitdrukking komt te liggen. Voor ik in een kleine paniek opwelling mijn gezicht weer af kan wenden weerhoudt Tyler me hiervan door zijn hand onder mijn kin te leggen. Met een klein hartje en ingehouden adem kijk ik hem aan terwijl hij verder gaat. "En dat is dat jij de enige bent waar ik ooit wat voor gevoeld heb." Het is pas wanneer ik zijn lippen op mijn voorhoofd voel dat zijn laatste zin effectief tot me doordringt. Een golf van opluchting overspoelt me. Ik zucht de adem die inmiddels begon te branden in mijn longen uit en sla mijn armen om zijn hals. Ik laat hem echter snel weer los en geef hem met mijn vuist een stomp op de arm. "Vergelijk me niet nog een keer met die hoela's van je," deel ik hem zo serieus mogelijk mee, waarna ik toch zachtjes moet lachen. "Blaaskaak," verwijt ik hem nog lachend, vanwege de manier waarop hij het net zo hoog ophad met zichzelf. Ik doe terug een stapje dichter en neem zijn gezicht in mijn handen, waarna ik mijn lippen zachtjes op die van hem druk. "Het is maar goed dat je zo cute bent," fluister ik tegen zijn lippen aan. Met veel tegenzin maak ik mezelf los van de jongeman en haal een hand door mijn haren. Ik voel me op z'n minst een beetje belachelijk dat ik me zo aangesteld heb. "Denk dat ik nu wel wat pittige punch kan gebruiken," breng ik stilletjes uit.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Ze zucht en slaat haar armen om mijn hals, maar ze laat al snel weer los om me een stomp op de arm te verkopen. Ik lach en kijk haar met een brede glimlach aan. "Vergelijk me niet nog een keer met die hoela's van je," deelt ze me zo serieus mogelijk mee waarna een zachte lach toch over haar lippen rolt. 'Yes m'am.' grijns ik. "Blaaskaak," verwijt ze me vervolgens en ik lach weer. 'Hey, je bent weer aan het lachen dus het heeft wel geholpen.' zeg ik nonchalant en knipoog snel. Ik kijk in haar ogen als ze mijn gezicht in haar handn neemt en glimlach weer als ik haar lippen op de mijne voel. "Het is maar goed dat je zo cute bent," fluistert ze waarna ze me langzaam weer los laat.
'Die is nieuw darling,' fluister ik plagend. Op Jefferson werd ik een hoop dingen genoemd, schattig was daar nooit een van. "Denk dat ik nu wel wat pittige punch kan gebruiken," brengt ze dan stilletjes uit en ik knik. 'Als jij het zegt love, I'll keep my eye on ya.' glimlach ik en leg mijn hand op haar onderrug waarna ik weer de school in loop. Ik druk een kus op haar wang en loop dan naar de punchtafel, waar ik twee glazen van de alcoholische punch inschenk. Snel loop ik weer terug en hef mijn glas. 'Cheers.'

---

El Diablo.

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • arriving • Colin • outfit

---

”Ik ben Colin Lewlyn, ik ben klaar geboren,” grinnikt hij waarop Annabeth eens met haar ogen rolt. Typisch.       Er stond een glimlach op haar gezicht, maar ze wist niet helemaal hoe ze moest reageren op zijn uitgestoken arm. Thuis was het iets anders, daar had ze niemand waar ze zich voor zou kunnen schamen. Wacht – dat was niet het juiste woord. Ann zou zich niet voor Colin schamen. Beter nog, menig mens zou wel degelijk jaloers op haar zijn zou ze met hem op die manier naar binnen wandelen. Echter, zou ze daarnaast ook andere blikken toegeworpen krijgen; verbaasd, vragend en verward. Ann was er niet van overtuigd dat dit het moment was om al haar verzwijgingen op tafel te gooien.       Ann drukte haar lippen wat ongemakkelijk op elkaar om vervolgens haar donkere poelen van zijn arm naar zijn ogen te leiden. Ze wist niet goed wat te zeggen, zoals ze nooit goed met woorden was. Ze hoopte echter dat hij haar ook ditmaal zou begrijpen.       Een vleug van opluchting ging door haar lichaam heen zodra hij haar herinnerde haar auto op slot te doen. Het was een kort moment waarop ze dacht dat ze dit als een excuus zou kunnen gebruiken om zo niet op zijn uitgestoken arm te reageren, maar Ann wist wel beter; Colin was slimmer dan dat.       Annabeth boog zich voorover om haar auto op slot te doen om zich vervolgens weer voor Colin te plaatsen.       ”We gaan samen naar binnen.” Zei Ann nadat ze een teug lucht naar binnen had gewerkt. Vervolgens blikte ze kort naar zijn arm die ze niet aan zou nemen. Haar stem was duidelijk en liet hem weten dat hij hier voor nu genoegen mee zou moeten nemen.       ”Ann, niet dat ik er rouwig om ben, maar waarom wilde je zonder date komen?”       Net wanneer ze wat los gekomen was, schoot deze vraag haar terug in haar verdedigende positie. Ann vouwde haar armen in elkaar voor haar borst waarna ze haar wenkbrauwen naar hem ophaalde. Ze had er eerlijk gezegd niet over na gedacht dat hij hier over na zou denken, maar daar hield ze zichzelf alleen maar mee voor de gek. Daarbij had Owen haar gevraagd om samen naar het bal te gaan; een uitnodiging die ze had afgewezen. Ann zou het alleen redden en hoewel ze het stiekem wel fijn vind om Colin naast zich te hebben, vond ze haar eigen onafhankelijkheid en vrijheid belangrijker dan dat ze met Owen zou gaan.       ”Zou ik daar een reden voor moeten hebben?” Haar ogen gleden van zijn ene naar zijn andere. Het duurde echter niet lang voordat ze de spanning van haar spieren afhaalde en een wat minder defensieve houding aannam.       ”Voor zover ik weet, ben jij hier ook zonder date en geeft dit je geen recht van spreken, vriend.” Ann haalde haar hand omhoog naar zijn haar. Nog net voordat ze zijn kapsel in de war kon schoppen, waar hij waarschijnlijk uren werk aan heeft gehad, veranderde ze van gedachte en maakte aanstalten om naar de ingang te lopen.       ”Col, zelfs na al dit, zijn mijn date zaken geen gespreksonderwerp. Wel kan ik je vertellen dat ik gevraagd ben, maar diegene afgewezen heb. Laten we zeggen dat ik erg gesteld ben op mijn vrijheid en niet als iemand’s date geassocieerd wil worden, maar als mezelf.”

[ bericht aangepast op 30 maart 2018 - 20:32 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

---

---

Tot mijn grote verbazing slaat de sfeer ineens helemaal om. Ik weet niet precies wat ik verkeerd gezegd heb, maar ik kan wel duidelijk merken aan de houding van mijn zusje dat er iets is dat haar niet je reinste beetje bevalt. Lang hoef ik echter niet te tobben, want al snel krijg ik een woordenstroom van verweer en verzet over me heen. ”Zou ik daar een reden voor moeten hebben? Voor zover ik weet, ben jij hier ook zonder date en geeft dit je geen recht van spreken, vriend.” Ik trek mijn hoofd een beetje terug als ik haar hand in mijn richting zie komen, al had ik natuurlijk niet écht het idee dat ze me een mep zou gaan verkopen - het gebeurde reflexief. ”Col, zelfs na al dit, zijn mijn date zaken geen gespreksonderwerp. Wel kan ik je vertellen dat ik gevraagd ben, maar diegene afgewezen heb. Laten we zeggen dat ik erg gesteld ben op mijn vrijheid en niet als iemand’s date geassocieerd wil worden, maar als mezelf.” Heel even heb ik de neiging om haar eens en voorgoed duidelijk te maken dat niet alles wat ik zeg en doe een aanval is op haar onafhankelijkheid en vrije geest, dat het uit moet zijn met die feministische flauwekul omdat deze hélemaal niet gegrond is wat dit gesprek betreft en wanneer ze nu eindelijk eens zal willen aanvaarden dat ik als grote broer ook oprechte interesse in haar kan tonen, omdat ik om haar geef en niet om haar onder de duim te houden of controle over haar leven te hebben. Net op tijd besef ik echter dat dit het gesprek nog veel verder de verkeerde kant op zou sturen, en dat is het laatste dat ik wil. Het is tot nu toe zo'n fijne avond geweest en ik wil niet degene zijn die dat verpest, voor geen van ons beiden, vanwege een korte oplaai van temperament. Ik slik mijn woorden terug in en haal diep adem voor ik een poging waag haar vernieuwde affectie jegens mij nog te proberen redden. Ik blijf even staan en krul mijn vingers vluchtig om Ann's pols, lauter en alleen om haar aandacht te trekken. "De reden dat ik hier alleen ben is omdat het enige meisje met wie ik ooit, als date, had willen komen met mijn beste vriend datete. En ik val nog liever dood dan dat ik de eikel ben die amper een maand na het vertrek van diens zogeheten beste vriend al zijn ex probeert in te pikken. Ondanks zijn minder gracieuze exit verdient Jake dat niet. En Iz al helemaal niet," beken ik, met meer eerlijkheid van mijn kant dan ik tot nu toe over deze kwestie al aan mijn zusje geschonken had. Als ik begrip van haar verwacht, dan moet ik haar ook de middelen geven om het op te kunnen brengen. "Ik ben het zo zat om elke week met een andere sloerie aan mijn arm te paraderen, of om met een trophy-girlfriend in de pers te komen terwijl het allemaal één grote nep-vertoning in. Dat is niet meer het soort persoon die ik wil zijn, waar ik moeite wil in steken. Dus ja, ik ben hier alleen. Dan wel met het idee te proberen voorkomen dat meiden die geen date konden krijgen zich daadwerkelijk alleen voelen. Win - win, in mijn ogen." De hele tijd houd ik mijn toon zo rustig mogelijk, al voel ik ergens diep in mijn binnenste een enorme krop op zetten; een bal van samengebundelde frustraties die er na zo lang eindelijk uit rolt. Ik zucht een keer, beveriger dan ik verwacht had en breek kortstondig het oogcontact waarvan ik tot nu toe niet in de gaten had het zo lang aangehouden te hebben. "De enige reden dat ik naar jouw date vroeg, Ann," ga ik zo kalm mogelijk verder. "Is omdat ik het voor mezelf liever anders gezien had. Een bal is in mijn ogen iets bijzonders, anders zou er niet zo'n heisa rond zijn en ik had gewoon gehoopt dat er iemand bijzonder in je leven was waarmee je het kon delen. Meer niet. Weet je nu nog niet dat je broer een sentimentele lul zonder tact is?" Ik doe mijn best te glimlachen, in de hoop de sfeer een beetje luchtiger te krijgen voor we naar binnen toe gaan. Als mijn vraag bij haar verkeerd was aangekomen, dan was het in elk geval niet met die bedoeling.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Na een innige, korte omhelzing en een kus op mijn wang keek ik haar zwak glimlachend aan, ‘nawh, dankje Owen. En je draagt zelfs een pak! Ik dacht niet dat er ooit een dag zou komen dat ik jou in een pak zou zien. Maar het staat je zeer goed, je moet het zeker vaker dragen.’       Een korte lach rolde over mijn lippen, ‘vind je het goed als ik het enkel bij dit soort gelegenheden hou? Het zweet loopt nog net niet door de stof heen.’ Het pak zat inderdaad erg ongemakkelijk maar dat het me goed stond zou ik niet ontkennen, het voelde bijna alsof ik een film speelde al was de realiteit iets minder spannend.       Haar moeder had het fototoestel gepakt en dwong ons tot een aantal foto’s, ik wist niet zo goed hoe ik er in godsnaam goed op kon staan maar ik had mijn arm op Isa haar zij geplaatst en zwakjes geglimlacht naar de camera.       Na voor mijn gevoel het hele fotorolletje volgeschoten was waren Isa en ik naar mijn auto toegelopen, het was misschien geen luxe bak maar ik hoefde me voor niemand uit te sloven vanavond.       ‘Wil je gelijk naar school, of eerst nog iets eten?’ Ik leunde tegen het portier aan en schudde mijn hoofd, ‘ik had andere plannen voor ons Isa, kom, stap in.’ Ik had al een pak aangedaan dus ik ging er vanuit dat ze deur zelf wel zou kunnen openen – voor zover had ik wel genoeg de gentleman uitgehangen voor vandaag.       Terwijl ik de auto startte keek ik haar even aanmoedigend aan, ‘het is niks al te geks hoor,’ bracht ik uit voor we na een korte rit weer bij school aankwamen al zag het er nu meer uit als een benefiet evenement. Iedereen zag er tip top uit en het enigste wat ik kon bedenken was hoeveel geld ze in deze onzin stopte.       Voor Isa zich kon bedenken wat mijn plan was geweest boog ik naar de achterbank en haalde een fles drank tevoorschijn. Ergens had ik stiekem wel gebaald dat ik niet met Ann was geweest, voor zover ik wist had het ons allebei weinig geboeid hoe we aan zouden komen en hadden we ons thuis waarschijnlijk al klem gezopen.       Ik worp een blik op Isa, het was niet dat zij niet gezellig was– ze was gewoon iets minder impulsief maar ergens vond ik dat heel schattig. Daarbij mocht ik mijn gedachten wel even aan iets anders laten denken dan Ann, die mij notabene voor dit feest had afgewezen– misschien moest ik maar accepteren dat zij op dit moment iedereen verkoos over mij.       ‘En? Is het een goed plan of wat?’ Vroeg ik en keek haar half glimlachend aan, mijn hand legde ik op haar been. ‘Bedankt dat je met mij mee naar dit stomme bal wou Isabelle.’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

Het had me niks verbaasd dat ik Ann niet meer had gezien sinds ze me die klap had verkocht – wat me echter wel had verbaasd was het feit dat ik het geld had gekregen.       Mijn argwaan had ondertussen de overhand gekregen en terwijl ik het in mijn auto natelde dacht ik alleen maar aan hoe ze daar in godsnaam aan was gekomen en of ze mij misschien na dit alles me zelfs nog met een steek in mijn rug zou achterlaten.       Ik had nu geen tijd om er over na te denken aangezien vanavond het bal zou zijn en ik zou Jazmin ophalen, het meisje dat misschien stiekem toch onbewust stukje voor stukje mijn hart binnenkroop. Niet alleen de seks was geweldig maar we hadden dezelfde humor en soms zelfs dezelfde gewoontes. Echter was ik er fel op tegen om er een label op te plakken en om zo mijn vrijheid te laten beperken.       Langzaam startte ik de auto en bekeek mezelf in de zijspiegel, mijn haren had ik strak naar achter gekamd en ik had een gewoon zwart shirt in een zwarte broek gestopt. Ik was niet van plan om in pak te komen maar zag er op zich aardig vertoonbaar uit– ik hoopte maar niet dat Jazmin groots had uitgepakt.       Het duurde niet lang voor ik mijn auto met gierende banden voor haar huis had geparkeerd en ik ongeduldig wachtte tot ze de deur zou open doen. Toen ze eindelijk de deur open had gedaan stond ik even met een mond vol tanden en kon ik enkel haar van top tot teen bekijken.       Mijn ogen bleven even ongegeneerd op haar borsten hangen voor ik haar zachtjes naar me toetrok om een kus op haar lippen te plaatsen, ‘ik weet niet hoe lang ik het volhou op dat bal als je er zo ongelofelijk sexy uitziet, Jaz.’ Ik nam een klein stapje terug en verstopte beide handen in mijn zakken.       ‘Wou je iemand imponeren vanavond?’ Vroeg ik met een lichte grijns maar bijna argwanend voor het feit dat ze er zo onthullend uit zag vanavond.       Ondanks dat het zwarte shirt en de op maat gemaakte broek mij flatterend stonden zag ik er half niet zo spectaculair uit als mijn date, die in haar donkerrode jurk de avond hoogstwaarschijnlijk zou stelen. Ik voelde me trots dat ik haar zo binnen had kunnen halen en ik hoopte dat iedereen ons zou zien vanavond. Aan de andere kant waren mijn gedachten eigenlijk heel ergens anders en was dit bal wel het laatste waar ik me druk om maakte.       ‘Ga je mee, Fuensanta?’ Voreg ik vervolgens en stak vleiend mijn hand uit. ‘Als je het maar laat om met iemand anders naar huis te gaan,’ voegde ik er speels aan toe maar er zat zeker een kern van waarheid in, ik was waarschijnlijk niet de enigste die onder de indruk zou zijn.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

MT

MT!

---

I have seen my own sun darkened

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • arriving • Colin • outfit

---

Hoewel haar beweging plagend bedoeld was, trok hij zijn gezicht terug zo snel als dat zij haar hand weer naast haar lichaam had laten hangen. Ann wist niet precies wat hij dacht dat ze zou doen, maar het was wel duidelijk dat hij haar woorden niet bepaald goed opvatte. Ja – ze schoot in de verdediging, maar ze had haar woorden wat lichter proberen te maken door hem ‘vriend’ te noemen. Een poging die niet had gewerkt.       De plotselinge stilte knaagt aan haar en om haarzelf iets te doen te geven, speelt haar tong ongeduldig met haar smiley piercing. Ze kijkt echter op wanneer Colin zijn vingers rond haar pols vouwt en voor ze hem een oprechte verontschuldiging aan kan bieden, kreeg ze een beter inzicht in het leven van haar broer.       ”De reden dat ik hier alleen ben is omdat het enige meisje met wie ik ooit, als date, had willen komen met mijn beste vriend datete. En ik val nog liever dood dan dat ik de eikel ben die amper een maand na het vertrek van diens zogeheten beste vriend al zijn ex probeert in te pikken. Ondanks zijn minder gracieuze exit verdient Jake dat niet. En Iz al helemaal niet. Ik ben het zo zat om elke week met een andere sloerie aan mijn arm te paraderen, of om met een trophy-girlfriend in de pers te komen terwijl het allemaal één grote nep-vertoning is. Dat is niet meer het soort persoon die ik wil zijn, waar ik moeite in wil steken. Dus ja, ik ben hier alleen. Dan wel met het idee te proberen voorkomen dat meiden die geen date konden krijgen zich daadwerkelijk alleen voelen. Win – win, in mijn ogen.” Colin zucht opgelucht om vervolgens de eerste te zijn die hun oogcontact verbreekt.       Ditmaal was het Ann die haar vingers lichtjes om zijn bovenarm krulde en hem een flauwe glimlach schonk. Iedereen wist dat ze niet fantastisch was met woorden, maar ze waardeerde het wel degelijk dat hij dit met haar deelde.       ”Col, je bent hier niet alleen.” Kwam er vervolgens iet wat bemoedigend uit haar mond voordat hij verder sprak.       ”De enige reden dat ik naar jouw date vroeg, Ann. Is omdat ik het voor mezelf liever anders gezien had. Een bal is in mijn ogen iets bijzonders, anders zou er niet zo’n heisa rond zijn en ik had gewoon gehoopt dat er iemand bijzonder in je leven was waarmee je het kon delen. Meer niet. Weet je nu nog niet dat je broer een sentimentele lul zonder tact is?”       Ann richtte haar blik kort naar de grond, voordat ze hem met een glimlach aan keek.       ”Wie zegt dat ik dit bal niet met iemand kan delen die bijzonder voor me is? Ik zat te denken aan een sentimentele lul zonder tact?” zei Ann terwijl ze haar lippen lichtelijk tuitte en hem van onder haar wimpers aan keek.       ”Oké,” ze zuchtte om vervolgens haar arm in de zijne te haken. “Dit is een eenmalig aanbod, zorg dat ik er geen spijt van krijg.” Ze wierp een blik naar de opening van de school alvorens ze terug naar haar broer blikte.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

.

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 15:32 ]

 

'Ik kom uit New York, de compleet andere kant van Amerika dus. Het is geen Japan maar ook niet echt om de hoek,’ hoor ik Bella zeggen. Ik realiseer me dat zij zich ook aan heeft moeten passen op deze school. Ik hoop maar dat ze er minder moeite mee heeft gehad dan ik. Ik ben dankbaar dat ze me mijn gebrek aan ervaring met dans geen probleem vindt. ‘Ik was er echt altijd bij in New York,’ verklaart ze. Ze moet gewend zijn aan feesten. Gezien hoe verzorgd ze eruit ziet zou me dat ook helemaal niet moeten verwonderen. ‘Je hebt vast veel vrienden achter moeten laten,’ zeg ik. ‘Ik hoop dat je hier ook aardige mensen hebt leren kennen. Zelfs op een grote school kunnen mensen eenzaam zijn.’ Ik knipper een keer en krijg dan een lichte blos. ’N-niet dat ik probeer te zeggen dat je eenzaam bent. Ik bedoel.. je zal vast bekend zijn geweest, als je bij veel grote feesten in New York aanwezig was.’ Natuurlijk heb ik met mijn huiswerk al wat gedaan en informatie opgezocht over Amerikaanse schoolballen, maar naar wat ik heb kunnen vinden is de sfeer voornamelijk informeel. De afgelopen maand op deze school heeft me wat comfortabeler gemaakt in informele settings, waardoor Ken me een paar keer heeft betrapt op het vrolijk ‘hoi!’ zeggen in plaats van het bekende ‘hallo’ of ‘goedemorgen’. Als ze zegt dat ze bij haar ouders woont, maar dat ze weinig thuis zijn, zie ik een bekende gezichtsuitdrukking. Een glimlach, maar niet alleen dat. Verdriet. Ik ken die emotie goed. Jarenlang heb ik gedacht dat ouders die weinig thuis zijn de standaard is bij een gezin, maar dit is niet zo. ‘Be-‘ Ineens pakt ze in haar enthousiasme mijn hand en trekt me naar de fotograaf. Foto’s?! Ik word nog bleker dan ik al ben. Hier ben ik niet op voorbereid. ‘Bella-‘ De adem stokt in mijn keel als ik zie hoe fotogeniek ze is. Ze is in haar element als de fotograaf de lens op ons richt. Ik glimlach wat flauwtjes en probeer zo min mogelijk een maf figuur te slaan. Het is drukker geworden. ‘Hoe groot is de kans dat onze foto’s op internet terecht komen?’ Vraag ik met een wat ongemakkelijke glimlach. Dan komt er een nummer voorbij uit mijn onbezorgde jeugd, dat tijdens mijn verjaardag werd gespeeld. Het begint me te kriebelen en in een opwelling vraag ik (mede om onder de fotograaf uit te komen): ‘Wil je met me dansen?’

((Sorry for the long wait!! ))

---

No growth of the heart is ever a waste

prankster | willow creek | with dantae | at her house | dress is coming

"Je ziet er prachtig uit,” fluistert Dantae, waarna hij een kus op mijn lippen drukt. Ik grijns naar hem wanneer hij zich weer terug trekt.       "Ik weet dat ik er prachtig uit zie, maar bedankt voor het compliment." Ik glimlach naar hem, maar ik blijf er van balen dat er nu verder niemand hier is. Misschien had ik me toch bij Roxie klaar moeten maken. Maar, vanavond zal ik daar waarschijnlijk niet over klagen...       “Dus, zullen we maar gaan? Alles oké? Ik heb iets voor je."       Ik kijk Dantae even vragend aan, waarna ik knik. "Jahoor," lieg ik. Het voelt naar om te liegen, omdat we beloofd hadden om eerlijk te zijn tegen elkaar. Maar het is iets kleins, het gaat om niks, dus het is vast niet erg. "Ik vraag me enkel af of het hele gebeuren tussen Roxie en Tyler goedkomt, want ze stort zich soms nogal head of heals op dingen, maar goed. We will see. Anyway, wat heb je?" Ik kan lastig ontkennen dat ik van cadeautjes houd. Mijn ogen worden groot wanneer ik zie dat hij een corsage voor mij heeft. Nadat het zien van zijn spijkerbroek, had ik dat niet bepaald verwacht. "Naawh, Dan, ik vind het heel lief van je dat je daaraan gedacht hebt." Ik geef hem opnieuw een kus op zijn wang. "Wil je met jouw auto gaan of met een uber?" . i take superhot shower because i like to practise burning in hell

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

.

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 15:33 ]