Oké, maar iets wat ik nooit in mijn leven zal begrijpen is van die groepjes jochies die nonsens shit roepen naar willekeurige mensen (lbr, meestal meisjes of vrouwen) op straat en daar dan over beginnen te giechelen. Bij ieder woord dat er uit mijn mond komt denk ik eerst minimaal drie (3) minuten na over of het mogelijk onder enige omstandigheden verkeerd zou kunnen vallen of naar op iemand zou kunnen overkomen en zij... flappen er gewoon dingen uit tegen vreemdelingen (!!) en denken er daarna de rest van de dag niet meer aan? Ze liggen niet wakker midden in de nacht omdat ze zich zorgen maken dat het zou kunnen dat iemand zich rot voelt over iets wat ze hebben gezegd, omdat ze de levens van die mensen niet kennen en niet weten of de persoon in kwestie misschien al een slechte dag achter de rug had?
Ik bedoel. Ik zeg niet dat het letterlijk tot dit extreem zou moeten gaan, want dat is waarschijnlijk niet meer helemaal gezond en bovendien weet ik dat het doodvermoeiend is (al heb ik dit soort zorgen over interacties met de caissière in de supermarkt, niet onschuldige voorbijgangers waar ik naar joel, want ik vraag me oprecht af of ik daar fysiek wel toe in staat zou zijn en ik niet gewoon spontaan zou smelten van schaamte, wtf), maar, uh, m'n beste jeugdige lui, denk alsjeblieft even na, of zo. Of niet eens per se dat, maar probeer gewoon, zeg maar, niet opzettelijk een asshole te zijn. Het is vrij simpel en zeer prettig, beloofd.
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
Dubhaile
