Ik: *werkt mega hard om alles te doen wat moet gebeuren en is vrolijk dat het allemaal lukt en zo*
Leven: Ah het is blijkbaar nog niet voldoende shit. Here you go *dumpt meer shit op mij*
Echt hoor. Ik werk mij uit de naad en het is gewoon nog steeds niet goed genoeg blijkbaar, want er komt gewoon weer een shitload aan gezeik op mijn dak. Kunnen de dingen niet eens gewoon een keer meewerken? Ik word hier zo ontiegelijk moe van. Waarom probeer ik het überhaupt nog? Het leven is toch wel kut. Ik kan net zo goed meteen mijzelf van kant maken. Scheelt een hele hoop shit. Fuck you leven. Echt fuck you.
Edit: Oké, hoe de fuck moet ik dit nu oplossen? Ik heb braaf nieuwe inkt gehaald en ben nu al twee uur bezig met die printer. Hij gaat gegarandeerd niet meer werken, dus hij zal waarschijnlijk gerepareerd moeten worden, daar heb ik geen tijd voor deze hele week. Bovendien heb ik morgen die blaadjes nodig. Ik kan het beneden denk niet openen en ik kan het niet sturen en waarom hebben ze het in zo'n kut bestand gezet? Misschien kan ik de beneden printer aansluiten op mijn laptop? Maar er is niemand thuis om te helpen bovendien is iedereen ziek en straks sloop ik de boel... En ondertussen maar hopen dat de bloeduitslagen van mijn zus niet al te erg zijn, gezien ze met spoed naar het ziekenhuis moest opeens.
Ik weet dat ik kalm moet blijven en rustig alsnog een oplossing zoeken, maar eigenlijk wil ik gewoon heel hard huilen en mijzelf opkrullen in mijn bed. Ik wil niet meer. Ik ben het zo zat. En elke keer weer zeg ik dat ik het zat ben en niet meer wil, maar echt een andere keuze dan doorgaan heb ik niet. Nu ja ik kan van een flat afspringen of mijn polsen doorsnijden, gezien dat idee het enige is wat mij rustig krijgt als ik moet slapen, maar dat kan ik mijn ouders en zus ook niet aandoen. Dan is er nog de optie om met z'n allen zelfmoord te plegen, zoals mijn moeder dikwijls roept, maar dat gaan ze toch niet doen. Ik zit gevangen, opgesloten. Compleet alleen in deze shit. En ik weet dat ik positief moet blijven. Het gaat vast super leuk op mijn nieuwe werk, maar als ik die papieren niet kan printen heb ik een groot probleem. En bovendien ben ik al gesloopt doordat ik moet werken, problemen op moet lossen en voor iedereen moet zorgen en ik wil niet meer ik wil niet meer ik wil niet meer ik wil niet meer. Had mij verdomme gewoon dood laten gaan toen ik aangereden werd in de vierde. Waarom moest ik deze shitzooi nog allemaal doormaken? Ik heb er niks mee bereikt.
Misschien moet ik de psycholoog weer bellen, maar wat heeft dat voor zin? Zij zegt wat ik al weet. Ik moet positieve dingen opsommen, want die wegen echt wel op tegen de negatieve shit: NEWSFLASH IT DOESNT It fucking doesn't. Ik ben gewoon heel erg moe oké? Ik kan dit niet nog zo'n 60 jaar volhouden tot ik eindelijk oud genoeg ben om op natuurlijke wijze te mogen sterven.