[RPG — 300] Sioux Falls High [SPEELTOPIC] - Speeltopics

---

BEGINNING Het is vrijdag 21 september en tijd voor het jaarlijkse bonfirefeest. Dit feest wordt georganiseerd om alle sportteams een goed sportteams te wensen. Zit je niet in een sportteam? Dan ben je van harte welkom om alle sporters te steunen. Tijdens het feest wordt een groot kampvuur aangestoken als traditie. Het is absoluut niet toegestaan om alcohol of drugs te gebruiken. Er staat lekker een muziekje aan en het buitenplein stroomt binnen met enthousiaste leerlingen. Have fun! Temperatuur 10 graden Celsius (het feest is buiten, dus let erop dat je arme meisje geen shorts en een crop top aangeeft, because that's cold af) Tijd 20u

[ bericht aangepast op 16 april 2018 - 21:42 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Asher schrok op zodra ik mijn stem liet horen, waardoor ik even moest lachen. Ik had naast hem plaats genomen en mijn koffie aangeboden, waardoor er een grijns op zijn gezicht verscheen. Hij haalde even zijn hand door zijn haar, waardoor het iets warriger zat dan net.       'Als je mij een slokje geeft ben je echt voor eeuwig mijn held,' zei hij waarna ik hem mijn koffie gaf. Mijn hand ging even door zijn haar, waardoor het weer goed zat en ik keek tevreden.       'Alsjeblieft, het liefst de hele beker,' ging hij verder, waardoor ik even hard op moest lachen. No way dat ik op een ochtend als dit mijn koffie weg ging geven.       'Het hoeft niet, maar dan zit je wel de rest van de les naar een slapende jongen,' vervolgde hij met puppy ogen. Ik schudde lachend mijn hoofd, wat was het toch een leuk joch, dat was precies de reden waarom ik hem nou zo leuk vond.       'Nee, Ash! Je kunt het niet maken om de koffie van een dame op te eisen zo vroeg op de ochten!' Mopperde ik quasi-beledigd zijn kant op. Zodra hij één á twee slokken had gehad, nam ik de beker weer terug en stak ik mijn tong uit.       'We halen zo wel koffie voor je,' glimlachte ik hem toe. Mijn telefoon trilde op tafel, waardoor ik even keek. TEXT from Cas: Hi. Nope, everything good. Don’t you worry. Bij het lezen van het berichtje had ik met een gerust hart mijn telefoon weer weg gelegd, gelukkig maar.

---

---

---

- thank you for existing -

---

De rest van de avond was redelijk rustig verlopen. Uiteindelijk had ik vrijwel de rest van de avond met Arthur door gebracht. Ondanks dat ik had gezegd dat het prima was als hij naar het meisje ging die hij leuk vindt, ik heb nog steeds geen idee wie, stond hij er op om gewoon bij mij te blijven. Wat is het toch een schatje. En Cas... met hem heb ik nog steeds niet gepraat. De neiging is groot heb een berichtje te sturen, maar mijn trots is ook te groot om de eerste stappen. Bovendien is hij degene die zich als lul gedroeg.       Wanneer ik aankom in het klas lokaal, is Cas er al, naast Sarah. Ik doe net alsof ik hem niet zie en neem plaats aan een tafeltje aan de andere kant van het lokaal. Mijn hoofd staat niet bepaald naar les, gezien ik behoorlijk moe ben van gisteravond. Het liefst had ik nog zes uur in bed gelegen. Ugh. Ik laat mijn hoofd op mijn armen rusten, zodat ik nog even een paar minuten kan slapen voordat de les begint, maar ik word al snel gestoord door iemand die vraagt of hij naast me kan zitten. Het kraken van de stoel verraad dat hij niet op mijn antwoord wacht.       Ik til mijn hoofd een stukje op en zie dat het Oliver is. "Nou, ik wilde eigenlijk nee zeggen, maar gezien je nu toch al zit, too late," grinnik ik. Zijn blik op Sarah en Cas was me niet ontgaan. Gezien ik gok dat hij niet gay is, gaat het waarschijnlijk om Sarah. "Drama?" vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. Bijna voeg ik er aan toe dat hij zich om Cas geen zorgen hoeft te maken.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

18 years • English classroom • Cassius • outfit Het leek bijna alsof Cassius teleurgesteld was toen ze in eerste instantie haar schouders ophaalde - maar dat leek haar sterk. Ja hij wilde misschien een meid in bed krijgen maar zou het hem echt zoveel kunnen schelen of dat met haar was? Stiekem hoopte ze het wel, hoe stom het ook klonk, maar ze had hem eigenlijk nog nooit in een relatie gezien met een meid.. ze wist niet zo goed wat ze daarvan moest denken. Als hij met haar sliep dan was de kans groot dat hij dat ook met andere dames deed.. alleen kon ze het niet maken om hem nu op te leggen dat hij niet met andere dames mocht gaan. Dat zou nergens op sloot. Ze had hem toch wat twijfelend gevraagd of het dan bij die twee keer bleef - waarop hij weer opveerde. Hij antwoordde echter niet, hij werd afgeleid door zijn telefoon.       Aangezien hij toch nog niets had geantwoord, was ze verder gegaan. Ze had duidelijk gemaakt dat ze niet zo goed tegen de onzekerheid kon en dat ze geen afleiding kon gebruiken. En nu kreeg ze wel antwoord.       'Als jij het bij twee keer wilt houden, dan houden we het bij twee keer. Wil je er een derde keer van maken, dan doen we het drie keer. Je hoeft het alleen maar te vragen,' Ze trok haar wenkbrauwen op en volgde zijn bewegingen toen hij een appel uit zijn tas haalde en daar een hap van nam. 'Jij mag het zeggen Sarah.' Ze keek hem even aan en beet op haar lip, bedenkende wat ze hiermee moest doen. Ze werd echter afgeleid door andere leerlingen die het lokaal in kwamen en haar blik bleef hangen bij Oliver die al naar een plekje aan de andere kant van het lokaal nam. Geweldig.. Ze richtte zich tot weer Cassius en zuchtte eens.       ''Oké.'' zei ze uiteindelijk zacht, instemmend met zijn voorstel om er nog een tweede keer aan vast te plakken. Wat kon het voor kwaad om gewoon te genieten? Het waren de woorden van Olivia en Oliver geweest, toch? Dat ze soms van haar werk moest komen om te genieten. Ze hoopte alleen dat ze hier geen spijt van krijgen, en misschien moest ze het meteen goed zien te maken met Oliver. Haar blik verplaatste zich weer van Oliver naar Cas. ''Wanneer?'' vroeg ze vervolgens met een wat speelse glimlach.       Terwijl ze wachtte nam ze alvast haar telefoon. Text to Oliver: Ollie, can we talk? Na school?

---

'Nee, Ash! Je kunt het niet maken om de koffie van een dame op te eisen zo vroeg op de ochtend!' zei Jasmine tot Asher zijn grote teleurstelling, want hij kon de koffie momenteel echt wel gebruiken. 'Maar jij hebt make-up om jezelf wakerder te laten lijken dan je bent. Ik zie er gewoon uit als een regelrechte ramp,' mompelde Asher terwijl hij snel twee grote slokken uit Jasmine haar beker nam om toch een beetje cafeïne binnen te krijgen. Toen Jasmine haar beker weer van Asher overnam ging ze ook kort met haar hand door Asher zijn blonde lokken. 'Wat doe je?' vroeg Asher de jongedame. 'Het zat net goed.' Dit was eigenlijk een gokje, want Asher had vanochtend niet echt in de spiegel gekeken, zijn haar kon er ook wel uit zien als een vogelnest, wie wist?
'We halen zo wel koffie voor je,' zei Jasmine vervolgens tegen hem, waarna Asher naar haar glimlachte. 'Thank god, kunnen we nu niet gaan,' zei Asher, waarna hij kort naar de leraar keek. 'Dan doe jij alsof je plots heel ziek bent en dan zeg ik dat ik absoluut met je mee moet om je haar vast te houden terwijl je over je nek gaat,' zei Asher grinnikend. 'We zouden het ook anders om kunnen doen, maar ik denk niet dat het echt geloofwaardig is als jij gat zeggen dat je mijn haar vast moet houden. Dat blijft namelijk wel een beetje uit mijn gezicht.'
Kort schudde Asher zijn hoofd, hij wist niet eens wat voor gekke flirt moves hij wel niet had. Praten met een meisje over overgeven, ja daar maakte hij zeker indruk mee.... Niet dus, dit was niet hoe heet ging werken. Hij moest met iets beters komen, maar Asher zijn brein werkte niet zo goed in de vroege ochtend, er kwam niet heel veel zinnigs uit zijn mond. 'Als je me koffie had gegeven had ik waarschijnlijk met een nuttiger plan gekomen, maar nu moet mijn brein de komende twee uur nog opstarten,' plaagde Asher Jasmine dan uiteindelijk.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Oliver Joseph Merculief 18 | ENGLISH CLASSROOM | JEMIMA       'Nou, ik wilde eigenlijk nee zeggen, maar gezien je nu toch al zit, too late,' grinnikte Jem nadat ze haar hoofd vanaf haar armen een stukje omhoog had laten komen. Oliver grijnsde even terwijl hij een quasi verontwaardigde thanks liet horen.       'Drama? vroeg ze vervolgens aan hem. Hij begreep niet wat ze bedoelde en fronste.       'Hé?' vroeg hij terwijl hij zijn gezicht naar de dame toedraaide, om nog geen twee seconden later te begrijpen waar ze op doelde. Kort haalde hij zijn schouders op. Was dit drama? Hij wist het niet zo goed, hij had zich nog nooit in zo'n situatie bevonden.       'Ik denk het niet,' stelde hij toen, al klonk zijn stem vragend. Kort rolde hij met zijn ogen waarna hij zacht zijn hoofd schudde.       'Het waait wel weer over neem ik aan,' voegde hij nog toe. Hij voelde niet de behoefte om Jem - of überhaupt iemand - haarfijn uit te leggen hoe het allemaal zat. Hij keek even naar het meisje naast hem, dat er uitzag alsof ze net wakker was. Hij grinnikte even.       'Zwaar weekend gehad?' vroeg hij vervolgens doelend op haar vermoeide gezicht. Hij fronste lichtjes toen hij zijn telefoon voelde trillen en viste hem uit zijn broekzak. Een berichtje van Sarah. Great. Daar zat hij net op te wachten. Met een zucht opende hij het berichtje en liet zijn ogen over de tekst gaan. From: Sarah Ollie, can we talk? Na school? Kort beet hij even op zijn lip. Het liefst had hij haar direct een ja teruggestuurd, maar hij dacht aan hoe stom hij zich had gevoeld nadat ze hem voor de deur had laten staan. Zijn blik schoot kort richting Sarah en Cas die alweer druk in gesprek leken, aan het gezicht van Sarah te zien, had ze het prima naar haar zin. Hij vormde zijn ogen tot spleetjes en richtte zich weer op zijn telefoon. To:Sarah[/i[ Heb je nu wel tijd voor me? Je lijkt het nogal druk te hebben... Snel drukte hij op verzenden, wierp een laatste blik op Sarah en richtte zich vervolgens weer op Jem.

---

chaos makes the muse

---

---

Maandagen waren absoluut niet Nolans favoriete dag van de week. De wekker ging altijd te vroeg. Met wat doorzettingsvermogen had hij zich toch zijn bed uit weten te hijsen en zich aangekleed. Hij was niet eens te laat toen hij de les binnenkwam. Iets verderop zat Cas, maar gezien de vele tassen die het pad blokkeerden was het voor Nolan redelijk onmogelijk om eerst even met hem te praten, dus stak hij alleen even zijn hand op voor hij zich op zijn vaste plek vooraan manoeuvreerde. Cas leek redelijk druk, dus Nolan betwijfelde of hij het gezien zou hebben. Ondanks dat de leraren altijd beweerden dat de reden dat hij standaard vooraan gezet werd was omdat ‘het zo lastig was met zijn rolstoel en daar ruimte was’, vermoedde Nolan dat dat niet geheel de reden was. Hij stond er niet om bekend heel braaf en stil in de les te zijn en door hem vooraan te zetten hoopten de leraren nog wat macht over hem te hebben waarschijnlijk. Het lukte de meeste leraren niet. “Dexxie!” begroette hij Dex toen hij de klas binnenkwam. “Je komt me wel gezelschap houden toch?” Hij gebaarde naar de groep achter hem, die praktisch allemaal op de achterste plekken zaten, Nolan in zijn eentje vooraan achterlatend, en hij trok een overdreven pruillip. “Iedereen laat me in de steek. Ze zijn allemaal saai.”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Cassius kwam tot de conclusie dat Sarah de irritante neiging had om hem lang op haar antwoorden te laten wachten en tegelijkertijd veel op haar lip te bijten. Zou ze dit doen in een poging om sexy te zijn en hem te verleiden? Mocht dat zo zijn, dan deed ze in ieder geval een beschamende poging. Lees: het werkte niet, niet eens een beetje.       Cassius vond zich van nature geen ongeduldig persoon, maar de tijd die Sarah nam om haar antwoorden te formuleren werkten toch echt op zijn zenuwen.       ’Oké,’’ zei ze uiteindelijk zacht, instemmend met zijn voorstel om er nog een tweede keer aan vast te plakken. Als Cas niet op een stoel in een lokaal had gezeten, was hij omhoog gesprongen. Niet perse omdat hij super blij was om het bed nog een keer met haar te delen, maar omdat ze eindelijk antwoord had gegeven én het een positief antwoord was. Haar blik was echter al snel van hem verwijderd en nu naar Oliver toe gericht. Naast hem moest natuurlijk niemand minder dan Jemima zitten. Cas voelde een pang van jaloezie in zijn lichaam, maar schoof die net zo snel weer weg.       Toen Sarahs blik weer op Cas gericht werd, verdween zijn jaloezie weer. ''Wanneer?'' vroeg ze vervolgens met een wat speelse glimlach.       Cas haalde zijn schouders op. “Wanneer jij zin hebt, jij bent hier de busy bee. Vanavond heb ik wel eerst repetities trouwens. Hopelijk hebben we dit jaar geen minkukels die denken dat ze kunnen acteren,” zei Cas, waarna hij tegen zijn stoel leunde en nog een hap van zijn appel nam.       ”Wat speelt er tussen jou en Oliver dan? Je bent hem al het hele gesprek lang aan het aanstaren,” zei Cas toen, waarna hij Sarah vragend aankeek. Daarna pakte hij echter zijn telefoon en stuurde Jem een berichtje, want Sarah’s antwoord ging waarschijnlijk toch drie uur duren. TO JEM Jij. Ik. Vanavond. Uitpraten.

---

---

That is a perfect copy of reality.

18 years • English classroom • Cassius • outfit Ze had na even nadenken ingestemd met een tweede 'avontuurtje' en ze wist niet zo goed of Cassius daar nu echt blij mee leek te zijn of dat ze het mis had. Waarschijnlijk was het iets waar ze zich niet druk om moest maken; hij was immers diegene die nu vroeg om een tweede keer. Als hij dat niet had gewild dan zou hij dat ook echt niet gedaan hebben.       'Wanneer jij zin hebt, jij bent hier de busy bee. Vanavond heb ik wel eerst repetities trouwens. Hopelijk hebben we dit jaar geen minkukels die denken dat ze kunnen acteren.' Sarah grinnikte zachtjes en schudde haar hoofd eens. ''Die zijn er vast wel, zoals elk jaar.'' Ze keek toe hoe hij een hap van zijn appel nam.       ''Als je vraagt wanneer ik tijd heb - dan is dat nooit. Kom maar gewoon een keer langs.'' Het kwam er wat aarzelend uit omdat ze niet zeker wist of dat het goede antwoord was maar het was wel de waarheid. Hij kon beter langskomen als hij tijd en zin had, ze zou haar werk dan toch aan de kant moeten zetten dus wanneer het precies was.. maakte op zich niet heel veel uit.       'Wat speelt er tussen jou en Oliver dan? Je bent hem het hele gesprek lang aan het aanstaren.' Ze bestudeerde Cassius die haar vragend aan keek maar vervolgens zijn telefoon pakte. Moest ze dit zeggen tegen hem? Ze gokte dat hij dan geen zin meer had om een tweede keer met haar door te brengen.. haar blik viel echter op haar telefoon die trilde. Text message from Oliver; Heb je nu wel tijd voor me? Je lijkt het nogal druk te hebben... Ze beet op haar lip en keek op naar Oliver, maar hij was in gesprek met Jem. Geïrriteerd 'gooide' ze haar telefoon in haar tas, net iets te hard en ze hoopte dat er geen barst in het scherm zou komen.       ''Niks.'' mompelde ze tegen Cassius terwijl ze haar spullen net iets te hard op tafel legde. ''Hij is gewoon kinderachtig, that's it.'' mompelde ze. Het was ergens wel waar; ze vond het kinderachtig dat Oliver een dergelijk berichtje stuurde. Omdat ze gezoend hadden mocht ze niet meer naast andere jongens zitten? En als het om afgelopen weekend ging.. hij moest beter weten. Hij wist dat ze altijd druk was en altijd bezig was. Het was niet eerlijk omdat haar nu kwalijk te nemen, toch?

---

Sarah grinnikte zachtjes en schudde haar hoofd eenmaal. ''Die zijn er vast wel, zoals elk jaar,” antwoordde op Cas’ wens dat er dit jaar geen minkukels zich aanmeldden.       ’’Als je vraagt wanneer ik tijd heb - dan is dat nooit. Kom maar gewoon een keer langs.'' Het kwam er wat aarzelend uit, alsof ze niet zeker was dat dit het antwoord was dat Cas wilde horen. Cas haalde zijn schouders op.       ”Dat kan ook, is misschien wat spontaner,” antwoordde de jongen, waarna hij een derde hap van zijn appel nam. Daarna vroeg Cas de vraag waar Sarah duidelijk niet op zat te wachten. Wat er nou met Oliver afspeelde, gezien ze de afgelopen tien minuten al naar hem aan het staren was. Echt wachten op een antwoord deed de jongen eigenlijk niet. Sarah leek evenmin zin hebben om te antwoorden, gezien Cas in zijn ooghoeken zag dat zij ook naar haar telefoon gegrepen had.       Niet veel later gooide ze haar telefoon redelijk hard weer op de tafel. ''Niks,’’ mompelde ze tegen Cas, terwijl ze haar spullen net iets te hard op tafel legde. ''Hij is gewoon kinderachtig, that's it,” vervolgde ze mompelend. Cas’ wenkbrauw ging nu fronsend omhoog.       ”Noem je dat niks?” vroeg hij, doelend op de spullen die ze op haar tafel gesmeten had. “Je lijkt anders ergens heel erg mee te zitten, maar goed, wat weet een jongen nou van gevoelens hè?” Cas at nonchalant verder aan zijn appel en wendde zijn blik naar de docent, die nog heerlijk te chillen zat op zijn stoel en door zijn telefoon heen scrolde.       Het leek in ieder geval er niet op dat ze met nu en een paar minuten gingen beginnen. Cas wendde zijn blik daarna kort naar Jem, die nog niet gereageerd had. Uiteindelijk rustte hij weer op Sarah.       ”Zolang je complexe gedoe met Olliebollie maar niet tussen ons komt, ik ben te mannelijk voor dat meidengedoe.”

---

---

That is a perfect copy of reality.

---

"Ik denk het niet."       Ik trek mijn wenkbrauwen op. Right. Geen drama. Daarom verdraaid hij zeker steeds zijn nek om naar Sarah te kijken.       "Het waait wel weer over neem ik aan." Hierna grinnikt hij kort. "Zwaar weekend gehad?"       Ik haal mijn schouders op. "Nah, ik ben gewoon absoluut geen ochtendmens. Verschrikkelijk. Ik kan niet functioneren voor tien uur 's ochtends, niet mijn ding."       Door een snelle blik op mijn mobiel zie ik dat Cas een berichtje heeft gestuurd. Een frons verschijnt op mijn gezicht. Meestal gaven we allebei niet snel toe, en begonnen gewoon weer te praten wanneer we per toeval naast elkaar belandden. To Cas Oh ja, is goed.       Oliver blijft ondertussen als een hopeloze puppy naar Sarah werpen. Die twee moeten echt hoognodig een goede beurt met elkaar hebben.       Twijfelend werp ik zelf ook een blik naar achteren, maar dan op Cas. Als hij het uit wilde praten en de eerste stap zetten, dan kan ik wel de volgende stap zetten. Voor ik mezelf weer van gedachten kan laten veranderen, kom ik overeind. "Ik ga met Cas praten, jij ziet er uit alsof je met Sarah moet praten." Ik geef hem een zwakke glimlach en loop naar Cas en Sarah.       "Hey," begroet ik ze, waarna ik mijn aandacht op Cas richt. "Um, misschien kunnen we ook nu praten?" stel ik voor. "Dan hebben we het maar gehad." sorry voor deze ontzettende slechte crappy post

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Asher leek teleurgesteld na mijn woorden, maar het was de waarheid. Je kon nou eenmaal echt geen koffie op eisen van een dame op de vroege morgen, dat was eigenlijk gewoon illegaal.       'Maar jij hebt make-up om jezelf wakerder te laten lijken dan je bent. Ik zie er gewoon uit als een regelrechte ramp,' mompelde Asher waardoor ik even moest lachen. Hij nam toch maar twee grote slokken van de beker, waarna ik hem weer terug had gepakt. Asher was met zijn hand door zijn lokken gegaan, waardoor het nogal warrig zat. Ik leunde voorover en ging er met mijn eigen hand doorheen, waardoor het weer beter zat.       'Wat doe je?' vroeg Asher. 'Het zat net goed.' Ik schudde mijn hoofd meteen, want het zat absoluut niet goed.       'Het spijt me, maar het zat niet goed,' grinnik ik vervolgd door een por in zijn zij. Ik had Ash gezegd dat we zo ook wel koffie voor hem gingen halen.       'Thank god, kunnen we nu niet gaan,' zei Asher, waarna hij kort naar de leraar keek. 'Dan doe jij alsof je plots heel ziek bent en dan zeg ik dat ik absoluut met je mee moet om je haar vast te houden terwijl je over je nek gaat,' ik kon het niet laten om te lachen om zijn woorden, het was eigenlijk best een goed idee. Ik het eigenlijk toch geen in in deze les.       'We zouden het ook anders om kunnen doen, maar ik denk niet dat het echt geloofwaardig is als jij gaat zeggen dat je mijn haar vast moet houden. Dat blijft namelijk wel een beetje uit mijn gezicht.' Bedacht hij zichzelf, waarop ik knikte.       'Ik heb wel een goed idee,' zei ik terwijl ik even na dacht over de details van het plan.       'Als je me koffie had gegeven had ik waarschijnlijk met een nuttiger plan gekomen, maar nu moet mijn brein de komende twee uur nog opstarten,' plaagde Ash me, waardoor mijn wenkbrauwen even verontwaardigd de lucht in gingen.       'Daarom bedenk ik het plan,' plaagde ik hem terug. 'Ik zeg dat ik naar de wc moet en jij zegt dat je boek nog in je kluis ligt, oke?' Zo simpel kon het zijn. De slechte smoes over ziek zijn en elkaar helpen met kotsen ging de leraar echt niet geloven. Meteen stond ik op waarna ik richting de leraar liep en voorzichtig een tampon liet zien.       'Sorry meneer, ik moet echt even naar het toilet.' Zei ik waarna ik meteen weg liep richting de gang. Braaf bleef ik om de hoek wachten op Ash, in de hoop dat de leraar hem liet gaan.

---

---

---

- thank you for existing -

18 years • English classroom • Cassius & Jemima • outfit 'Dat kan ook, is misschien wat spontaner.' Ze knikte eens aangezien dat wel waar was - en ergens was ze blij dat haar antwoord niet het verkeerde was. Normaal zou het haar weinig kunnen schelen maar ze had gewoon een zwak voor Cassius en ze wilde graag alles goed doen bij hem. Hij had gevraagd wat er tussen haar een Oliver speelde en ze hadden beide eerst op hun telefoon gekeken, waarna ze antwoord had gegeven - een behoorlijk pissig antwoord. Ze ergerde zich aan Oliver en zijn reactie.       'Noem je dat niks?' Ze keek om naar hem en ze beet zacht op haar lip. 'Je lijkt anders ergens heel erg mee te zitten, maar goed, wat weet een jongen nou van gevoelens hè?' Ze trok haar wenkbrauwen op en het kostte haar moeite om niet meteen in de aanval te schieten. Zo bedoelde ze het toch niet? Ze had er alleen geen zin in dat ze het tussen haar en Cassius zou verpesten - en daarbij waren het zijn zaken ook helemaal niet.. dus waarom zou ze het aan zijn neus hangen? Hij was even afgeleid en het viel haar op dat hij naar Jemima keek - alweer. En dan durfde hij wat te zeggen over haar en Oliver.       'Zolang je complexe gedoe met Olliebollie maar niet tussen ons komt, ik ben te mannelijk voor dat meidengedoe.' Haar wenkbrauwen schoten opnieuw omhoog. Ons. Ons? Was er een 'ons' dan? Schijnbaar. Ze wilde net haar mond opentrekken en vragen wat er dan tussen hem en Jemima was - toen Jemima ineens op stond. Ze volgde de dame met haar ogen en keek toe hoe ze naar hen toe kwam.       'Hey, um, misschien kunnen we ok nu praten? Dan hebben we het maar gehad.' Ze trok haar wenkbrauwen op en keek naar Cassius. Oh, dit kreeg hij later wel te horen. Dan klaagde hij dat er gedoe was tussen haar en Oliver en dan had hij zelf iets met Jemima waarover ze moesten praten? Het leek haar alleen niet de handigste zet van Jemima aangezien ze nog steeds in de klas zaten. Ze zuchtte, ze hoorde niet bij dit gesprek, en dus sloeg ze haar boeken open en begon ze maar vast met vooruitwerken van het huiswerk zodat ze dat achter de rug had.

Oliver Joseph Merculief 18 | ENGLISH CLASSROOM | JEMIMA Op zijn vraag over het weekend had Jem haar schouders opgehaald.       'Nah, ik ben gewoon absoluut geen ochtendmens. Verschrikkelijk. Ik kan niet functioneren voor tien uur 's ochtends, niet mijn ding,' klonk het vanaf haar kant en Oliver knikte begrijpend. Hij vond het zelf ook niet altijd even makkelijk om 's ochtends zijn bed uit te komen. Hij zag - nadat hij zelf ook een berichtje had verzonden richting Sarah - dat Jem een korte blik op haar telefoon wierp, waarna deze ook richting Cas en Sarah ging. Oliver fronste even toen de dame naast hem uit het niets opstond en keek haar daarna even vragend aan.       Ik ga met Cas praten, jij ziet er uit alsof je met Sarah moet praten,' een klein glimlachje kreeg hij nog van haar waarna hij ietwat verbouwereerd door de plotselinge wending alleen achterbleef. No way dat hij in een overvolle klas een gesprek aan ging over wat er die vrijdag was gebeurd. Ten eerste was het niet nodig dat anderen alles hoorden en daarbij was hij er ook niet voor in de stemming. Als hij eerlijk was, was hij nog behoorlijk pissig over het feit dat ze hem voor de deur had laten staan, en misschien was het niet eens pissig maar was gekwetst een beter woord. Hij keek Jem na die naar het tweetal toe was gelopen. Een ietwat geïrriteerde zucht verliet zijn mond waarna hij zijn stoel naar achter schoof en op zijn dooie sloffen richting het groepje liep. Hij liet zich vallen op één van de stoelen voor Sarah en Cas en draaide zich half om. Zijn blik ging even naar Jem die hem net had achtergelaten. Vervolgens keek hij naar Cas die een enigszins ongeïnteresseerde blik op zijn gezicht had liggen. Als laatste ging zijn blik naar Sarah, die druk leek met haar huiswerk. Hij kon een lichte rolling van zijn ogen niet vermijden, hij had gewoon moeten blijven zitten waar hij zat. Dat was voor iedereen beter geweest.

[ bericht aangepast op 31 mei 2018 - 13:06 ]

---

chaos makes the muse

---

Sarah leek haar vermogen om praten verloren te hebben, gezien ze op geen enkel van zijn opmerkingen reageerde met daadwerkelijk woorden. Het enige wat Cas kon gebruiken om te begrijpen hoe ze zich voelde waren haar blikken, maar Cas was nu niet een professional in het lezen van meidenblikken. Of een professional op het gebied van meiden in het algemeen, maar dan kwam de vraag, was er überhaupt een jongen dat?       Hij vroeg zich af wat er in het koppie van het blonde meisje omging. Waarschijnlijk had zij daar al haar antwoorden geformuleerd. Cas vroeg zich alleen af waarom ze deze niet hardop kon zeggen. Nu liep hun gesprek al ten einde en de les moest haast nog beginnen. Dit gingen een saaie zestig minuten worden dan.       Tot zijn grote geluk zag hij dat Sarah eindelijk weer de capaciteiten om te praten had teruggevonden en ze haar mond had geopend om hem wat te melden. Tot zijn grote ergernis moest iemand dit euforische moment verpesten door zich te mengen met het tweetal. Cas rukte zijn blik van Sarah af en richtte het niet op de menger. Wat niemand minder dan Jemima bleek te zijn. Zijn wenkbrauw ging vragend omhoog.       ”Hey, um, misschien kunnen we ook nu praten? Dan hebben we het maar gehad,” zei Jemima. Cas’ mond ging open en weer dicht, de wenkbrauw die Sarah naar hem had getrokken merkte hij op. Hij wendde een zijdelingse blik naar Sarah terug dat zei dat ze zich hier beter niet in ging mengen.       ”Ja sure, is prima. Het is niet alsof deze les veel nuttigs gaat zijn, behalve de cijfers misschien,” antwoordde Cas. Op dat moment werd hun groepje vergezeld door nog iemand. Liet dat persoon nou net Oliver zijn. Hier om te praten met Sarah, waarschijnlijk. Zou hij gestuurd zijn door Jem?       Cas wendde een korte blik naar Sarah, die inmiddels al haar aandacht op haar huiswerk had gevestigd en daarna terug naar Jem. “Laten we buiten praten dan? Dan kunnen Ollie en Sarah hier hun gesprek voortzetten,” zei Cas, waarna hij Jem’s hand vastpakte en die mee naar buiten trok. De leraar interesseerde het altijd nog steeds niks.

---

---

That is a perfect copy of reality.

---

Sarah begroet me niet eens, waar ik lichtelijk mijn wenkbrauwen bij optrek. Okay, rude? Misschien verstoorde ik wel een gezellig onderonsje tussen haar en Cas, maar als het echt zo gezellig of belangrijk was, dan had Cas er niet mee ingestemd om nu te gaan praten, dus echt druk er om maken doe ik niet. Ik ga zo geamuseerd zijn wanneer alle meisjes die zich bovenop hem gooien er achterkomen dat hij niet geheel hetero is.       “Laten we buiten praten dan? Dan kunnen Ollie en Sarah hier hun gesprek voortzetten.”       Ik haal mijn schouders op. "Sure." Ik was sowieso al van plan buiten het lokaal het gesprek te voren. Het ging de nieuwsgierige aagjes van deze school echt absoluut niet aan. Ik blijf dan ook niet gelijk staan buiten het lokaal, maar loop een stuk door. Eén of andere heiligboontje op de gang vraagt of we onze hallpasses wel bij ons hebben, maar ik reageer simpel weg door mijn middelvinger op te steken en loop rustig verder met Cas, tot we eindelijk een wat rustigere plek bereik.       "Dus, um, sorry van gisteravond, denk ik," murmel ik schoorvoetend, terwijl ik tegen de stenen muur leun. "Het liep een beetje uit de hand en hoewel ik vind dat je je nog steeds als een klootzak gedroeg tegenover Arthur, was ik inderdaad wel een bitch terug ja." Vermoeid haal ik een hand door mijn lokken. "Forgive and forget?"

[ bericht aangepast op 1 juni 2018 - 22:50 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered