[RPG • 200] Behind Closed Doors • Speeltopic 1 - Speeltopics

25 april 2018 - 20:48 Baxter is offline

Baxter 4988

Behind Closed Doors

Er is een klein dorpje aan een rivier aan de rand van Manchester: Carrington. Er staan enkele tientallen huizen en een paar boerderijen rond een centrale weg en een dorpspleintje, waar zich ook enkele winkels, een kerk, en een pub bevinden. Meer is er niet in het dorpje, daarvoor moet je naar de binnenstad van Manchester, wat ongeveer een half uurtje fietsen is. Het is een dorpje waar iedereen elkaar kent en niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
In dit kleine dorpje wonen zes schijnbaar normale rustige Britse gezinnen. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobby's, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime bijbaantjes.

• Rollen •

• Familie Han
Vader • Yoonseok Wonjae Han • 45 • Riggs • 1.8
Moeder • Naam • Leeftijd • User
Kinderen •
Yoongi Hoseok Han • 21 • McTier • 1.4
Jihyun Haneul Han • 20 • Sasaki • 1.4
Hyun Jae Han • 20 • Breckenridge • 1.4

• Familie Darling
Vader • Seth Darling • 42 • Necessity • 1.5
Moeder • Arwen Judith Darling • 41 • MoonchiId • 1.3
Kinderen •
Fletcher Caleb Darling • 19 • Wheeler • 1.4
Shay Rhiannon Darling • 17 • Quean • 1.3

• Familie Douglas
Vader • James Tyler Douglas • 41 • IrisWestAllen • 1.3
Moeder • Eleanor Harlow Douglas • 39 • Oliveira • 1.4
Kinderen •
Sascha Gabriel Douglas • 19 • Riggs • 1.3
Layla Rose Douglas • 17 • Fonollosa • 1.3

• Familie Taylor
Vader • Allistair Jackson Taylor • 45 • WheeIer • 1.5
Moeder • Loren Zoe Taylor • 43 • Errante • 1.9
Kinderen •
Jakob Colin Taylor • 20 • Solmeron • 1.7
Nicolas Edmund Taylor • 19 • Hotwing • 1.4
Audrey Meghan Taylor • 17 • Shayle • 1.5

• Familie Reyes
Vader • Jonathan Reyes • 45 • Fonollosa • 1.2
Moeder • Luana Mai Reyes-Bao • Leeftijd • Breckenridge • 1.3
Kinderen •
Zachary Kekoa Reyes • 18 • IrisWestAllen • 1.4
Maxine Nalani Reyes • 21 • Amren • 1.5
Valerie Leilani Reyes • 18 • Drumstick • 1.3

• Overige Buurtbewoners
Reilly Vanduyn • 23 • Amren • 1.9
Jesse Jordan Cole • 35 • 1.10Breckenridge

• De beginsituatie.

Al weken zijn er voorbereidingen getroffen voor het jaarlijkse dorpsfeest, van suikerspinkramen tot een kleine draaimolen, tweedehands kraampjes, spelletjes op straat, ritjes op de plaatselijke ezels en zeepkistraces. Iedereen is hard aan het werk geweest en heeft zijn eigen taak, en vandaag is het zover. Het is rond 15:00 en het feest is in volle gang, door alle straten van het dorp klinkt de muziek en de grote eventen zijn op het dorpspleintje, waar aan de eind van de avond een bonfire zal worden afgestoken.

Rollentopic • Speeltopic • Praattopic

• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

[ bericht aangepast op 7 mei 2018 - 15:54 ]

How far is far

17 juni 2018 - 22:32 KIaus is offline

KIaus 21035

Jamie Douglas
41 || Geschiedenis Professor || De BBQ || Family trouble sucks major arse. || Seth

Seth vertelde me dat de puberteit van zijn kinderen hem niet zo makkelijk af ging. Ergens was dit een grote opluchting voor mij. Ik wist ergens diep van binnen wel dat ik niet de enige vader was die het lastig had met opgroeiende en puberende kroost, maar het was fijn om het nog eens bevestigd te hebben. Ik luisterde naar zijn woorden en knikte begrijpend. Ik nam intussen nog en hap van de overheerlijke speklap en een slok van mijn biertje. "Iedereen heeft dat waarschijnlijk, maar dat maakt het niet gemakkelijker. Het voelt alsof ik gisteren pas Layla haar eerste stapjes zag zetten en Skip huilend op de keukenmat vond omdat hij was gevallen tijdens het voetballen. De tijd gaat echt veel te snel." Ik zuchtte zacht en nam nog een slok van het biertje. "We worden oud, Seth. Wie had dat gedacht toen wij zelf nog die leeftijd hadden en het dorpsfeest onveilig maakten, terwijl onze ouders waarschijnlijk zo over ons stonden te praten." Ik lachte een beetje, maar het voelde echt niet als meer dan 20 jaar na de tijd dat wij Skip's leeftijd hadden gehad. Alli en John waren iets ouder geweest, maar nu leek die leeftijdskloof die toen zo groot was, helemaal niet meer te bestaan.
Ik nam de laatste hap van mijn speklap en keek nog eens rond om te zien of ik mijn kinderen ergens kon vinden. Ik wilde ze niet lastigvallen, maar ik vond het altijd fijn om te weten dat ze het goed hadden en zich vermaakten. Ik kon ze alleen helaas niet vinden. Ik zuchtte weer en keek naar Seth. "Ik wilde je er eigenlijk niet mee lastigvallen, maar ik zit een beetje in een lastig pakket met de familie. We zijn met de hele familie, dus mams, paps, Cait, Aidan, de twins, en alle aanhang en kids, uitgenodigd voor een familiereünie in Belfast. Nu is het alleen dat ik daar zelf al niet meer ben geweest in ongeveer 20 jaar. Ik zou wel graag gaan, maar ik heb geen idee hoe ik dit moet brengen aan Eleanor en de kinderen. Eleanor kent mijn Ierse familie amper en de kids helemaal niet. Het is alleen dat door alle Brexit zooi er een kans is dat het weer onrustig wordt en ik m'n familie daar nog langer tot nooit meer zal zien." Ik dronk het flesje bier leeg en zette het net iets te hard op de tafel neer. "Het is gewoon een prut situatie en ik heb geen idee wat ik ermee aan moet." Ik was echt een beetje radeloos. Ik wilde mijn vriend niet opzadelen met mijn problemen, maar ik wist op dit moment geen enkele manier om dit tot een goed einde te brengen.

A pritty face suits the dish-cloot

Bowties were never Cooler

27 juni 2018 - 11:05 Necessity is offline

Necessity 5610

SETH DARLING
42 – Father of the Darlings – With Jamie (and Pancake)

We don’t realize what a privilege it is to grow old with someone.

Jamie leek hem volledig te begrijpen toen hij vertelde hoe lastig het was om opgroeiende kinderen te hebben. Waarom konden ze niet gewoon voor eeuwig klein blijven en konden ze hem niet voor eeuwig nodig hebben? Ze werden zo snel groot en hadden hem als vader al bijna niet meer nodig. Nog even en hij zou ze volledig los moeten laten in de grote boze wereld. Ja, hij wist ook dat zowel Shay als Fletcher in staat waren om alleen te staan, maar dat maakte niet dat hij niet erg graag voor eeuwig hun hand wilde vasthouden om te voorkomen dat ze een keer zouden vallen. Al hoorde vallen en opstaan bij het leven van een net volwassene.
“Iedereen heeft dat waarschijnlijk, maar dat maakt het niet gemakkelijker. Het voelt alsof ik gisteren pas Layla haar eerste stapjes zag zetten en Skip huilend op de keukenmat vond omdat hij was gevallen tijdens het voetballen. De tijd gaat echt veel te snel.” Als antwoord hief Seth even zijn bierflesje waarna hij een grote slok nam.
“We worden oud, Seth. Wie had dat gedacht toen wij zelf nog die leeftijd hadden en het dorpsfeest onveilig maakten, terwijl onze ouders waarschijnlijk zo over ons stonden te praten.” Seth lachte mee met Jamie. Het voelde echt als de dag van gisteren dat ze twee pubers waren geweest.
Hij haalde een hand door zijn haren. “Wie had gedacht dat we onze wilde haren zo snel zouden verliezen?” antwoordde hij lachend. “Weet je nog die keer dat de hele draaimolen uit elkaar viel omdat we dat ene schroefje hadden losgehaald?” Nee, Seth was in zijn jonge jaren zeker niet de braafste geweest.
Toen Seth Jamie’s gezicht zag, werd hij meteen serieus. Iets zat zijn vriend dwars zag hij. “Ik wilde je er eigenlijk niet mee lastigvallen, maar ik zit een beetje in een lastig pakket met de familie. We zijn met de hele familie, dus mams, paps, Cait, Aidan, de twins, en alle aanhang en kids, uitgenodigd voor een familiereünie in Belfast. Nu is het alleen dat ik daar zelf al niet meer ben geweest in ongeveer 20 jaar. Ik zou wel graag gaan, maar ik heb geen idee hoe ik dit moet brengen aan Eleanor en de kinderen. Eleanor kent mijn Ierse familie amper en de kids helemaal niet. Het is alleen dat door alle Brexit zooi er een kans is dat het weer onrustig wordt en ik m'n familie daar nog langer tot nooit meer zal zien. Het is gewoon een prut situatie en ik heb geen idee wat ik ermee aan moet.”
Seth zag de radeloosheid in Jamie’s ogen. Even legde hij troostend een hand op de schouder van zijn vriend. “Heb je al met Eleanor erover gepraat?” vroeg hij Jamie. “Het is belangrijk voor je, dat kan ik zien. Vertel haar wat je mij zegt: dat je je familie al zo lang niet gezien hebt en ze graag wil zien, dat je bang bent als je nu niet gaat de kans niet meer te krijgen. Het zijn maar een paar dagen, het is niet alsof jullie voorgoed daar gaan wonen. En zou het voor de kinderen niet ook belangrijk zijn om hun Ierse roots eens te kunnen zien?”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

28 juni 2018 - 23:09 KIaus is offline

KIaus 21035

Jamie Douglas
41 || Geschiedenis Professor || De BBQ || Family trouble sucks major arse. || Seth

Ik lachte bij Seth's woorden. Toen wij de leeftijd hadden van onze kinderen, waren we echt rotjochies. We waren niet gemeen ofzo, maar echte kwajongens waar niemand veilig voor was. Die draaimolen was wel echt ons meesterwerk geweest, al had ik daar wel echt zwaar voor op mijn sodemieter gekregen. "Technisch gezien heb ik daar nog steeds huisarrest voor." grinnikte ik zacht. Ik zag mijn familie nergens. Mijn gedachten dreven weer af naar het dilemma waar ik mee zat. Ik wilde Seth er echt niet mee lastig vallen. Ik had alleen maar weinig controle over de vloedgolf aan woorden, die met een nog zwaarder accent dan normaal, over mijn lippen rolden. Ik was radeloos. Ik zat met familie die ik dolgraag wilde zien, maar een vrouw die ze maar amper kende en twee pubers die ik niet kon, en niet wilde, dwingen om mee te gaan. Seth's woorden en hand op mijn schouder deden me goed, al bleef bij mij wel de twijfel. Toch zou die niet snel verdwijnen, wat hij ook zei. Ik schonk hem een dankbare glimlach. "Nee, ik heb nog niet met haar gesproken, maar daar zit ik nu net tegenop te hikken. Voor de kinderen is iedereen toch enkel een naam uit een verhaal en een gezicht op een foto, en je weet hoe pubers zijn. Ik ben gewoon bang dat het eindigd in grote chaos. Maar je hebt gelijk. Ik hoop gewoon dat het goed gaat en we hopelijk binnenkort op de boot zitten met z'n allen." Ik haalde een hand door mijn haren en nam nog een slok bier. Zo had ik me het einde van ons buurtfeest niet voorgesteld. Ik nam de laatste hap van de speklap, die super goed gebakken was, en legde toen mijn hand op de schouder van mijn vriend. "Maar genoeg problemen voor een avond. Laten we er een feestje van maken, zoals vroeger... Maar dan iets rustiger want we zijn geen 20 meer." Ik lachte halfhartig en viste nog twee biertjes uit de bak met water. "Maar een biertje extra kan nooit kwaad, toch?" Ik dronk mijn flesje leeg en opende toen de twee nieuwe. Ik miste mijn vrouw wel, zeker gezien ik haar vandaag toch een stuk minder had gezien dan ik had gehoopt, al was het al een stuk meer dan ik had verwacht. Ze was gelukkig teruggekomen voor het feest, maar ze was duidelijk erg moe geweest, dus ze lag nu waarschijnlijk al te slapen. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Ze had een zware en belangrijke baan. Ik was enorm trots op haar, maar ik miste haar wel. Daar had Seth het maar goed mee, al mocht ik ook niet klagen, gezien Eleanor jaren lang haar carrière had opgegeven om voor de kinderen te zorgen. Ik was haar daar zo dankbaar voor, maar nu was het ook wel weer heel eenzaam. "Heb jij nog spannende plannen voor de komende tijd, of is het leven gewoon het leven?" Zelf had ik maar weinig te vertellen naast de familiereünie, maar het was altijd leuk om te weten dat mijn vriend wel een interessant leven had. Hoe ouder je werd, hoe minder vaak spannende dingen zich voordeden, in elk geval hier in de buurt.

A pritty face suits the dish-cloot

Bowties were never Cooler

8 juli 2018 - 11:52 Necessity is offline

Necessity 5610

SETH DARLING
42 – Father of the Darlings – With Jamie (and Pancake)

We don’t realize what a privilege it is to grow old with someone.

Bij de herinnering aan de draaimolen verschenen er pretlichtjes in Jamie’s ogen. “Technisch gezien heb ik daar nog steeds huisarrest voor.”
Seth lachte ook zacht. “Nu je dat zegt: ik geloof dat ik ook nog steeds een mobielverbod heb.”
Maar de situatie bleef niet zo vrolijk en zorgeloos als het was bij het ophalen van herinneringen. God, herinneringen ophalen aan die ‘goede oude tijd’. Jamie had gelijk: ze werden echt oud.
Seth zag de twijfel in Jamie’s ogen en hij wist dat wat hij ook zou zeggen, die twijfel niet zou verdwijnen. Hij kon de zorgen van zijn vriend niet zomaar laten opgaan in het niets, hoe graag hij ook zou willen. Maar dat betekende niet dat hij niet altijd naast Jamie zou staan.
“Nee, ik heb nog niet met haar gesproken, maar daar zit ik nu net tegenop te hikken. Voor de kinderen is iedereen toch enkel een naam uit een verhaal en een gezicht op een foto, en je weet hoe pubers zijn. Ik ben gewoon bang dat het eindigt in grote chaos. Maar je hebt gelijk. Ik hoop gewoon dat het goed gaat en we hopelijk binnenkort op de boot zitten met z’n allen.”
Seth liet hem rustig uitpraten en knikte alleen. Niks zeggen en gewoon luisteren naar de angsten van Jamie was waarschijnlijk beter dan bemoedigende woorden waar geen betekenis achter zat.
“Maar genoeg problemen voor een avond. Laten we er een feestje van maken, zoals vroeger... Maar dan iets rustiger want we zijn geen 20 meer.” Seth lachte zacht mee met Jamie. Nee, dat was hij helaas niet. Hij keek ook zeker niet uit naar de kater die sowieso zou volgen als hij er wel een feestje van zou maken alsof hij twintig was. Iets rustiger aan was helaas nodig.
“Maar een biertje extra kan nooit kwaad, toch?” Seth pakte zijn biertje aan.
“Nooit,” was zijn antwoord en hij nam een grote slok. “Ik ben nog niet oud genoeg om een biertje af te slaan.”
“Heb jij nog spannende plannen voor de komende tijd, of is het leven gewoon het leven?” vervolgde Jamie. Seth dacht even na over zijn antwoord. Om dat te verbloemen draaide hij de speklappen nog maar eens om. Het enige ‘spannende’ in zijn leven was de nieuwe behandeling die Arwen zou moeten ondergaan, maar dat kon hij niet vertellen. Sowieso had hij Jamie nooit verteld over de ziekte van zijn vrouw en wilden Arwen en hij het vooral zo houden dat niemand het wist (met name de kinderen), maar hij was het ook eens met Jamies eerdere woorden. Genoeg problemen voor een avond.
“Het gaat gewoon zoals het gaat,” antwoordde hij. “Alhoewel er geruchten rondgaan dat mijn naam een van de mogelijke opties is voor de vervanging van mijn leidinggevende, maar de andere namen die al genoemd worden zijn ook geweldige mensen, dus ik heb niet te veel hoop.” En zelfs als Seth de promotie niet zou krijgen, zou hij het best vinden. Hij hield van zijn baan zoals die nu was.
De laatste paar speklappen werden door wat bewoners opgehaald. Gezien iedereen inmiddels uitgegeten was, legde Seth er niks nieuws meer op. Hij zou zo eindelijk zijn handen vrij hebben om ook te gaan en staan waar hij wilde.
“Oh, en ik heb een verrassingsreisje geboekt voor Arwen en mij voor onze trouwdag,” vervolgde hij. Hij had het al volledig geregeld met Arwens werk dat ze die week vrij zou zijn, zodat hij gewoon op hun trouwdag haar kon melden dat ze haar koffer moest pakken omdat ze in een uur zouden vertrekken.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

15 juli 2018 - 0:57 KIaus is offline

KIaus 21035

Jamie Douglas
41 || Geschiedenis Professor || De BBQ || I have the bestest friend || Seth

We waren allebei al goed opweg richting de pensioenleeftijd, maar een biertje afslaan zouden we denk ik nooit doen. Er was in het leven altijd tijd voor een koud biertje met vrienden, en anders was het van levensbelang om daar tijd voor te maken. Bij mijn vraag over de komende tijd begon Seth de speklappen nogmaals om te draaien, en zag ik ergens even een bezorgde blik over zijn gezicht gaan. Er moest iets zijn, maar als hij het me niet vertelde, ging ik ook niet aandringen. Er zal wel een reden zijn waarom hij het niet vertelde, dat had ik over de jaren wel geleerd. Als hij het wilde vertellen kon hij altijd bij me terecht, en hopelijk wist hij dat ook. Toch begon hij na even met een meer opgetogen toon in zijn stem. Seth verdiende zeker een promotie. Hij werkte heel hard, zowel op zijn werk als thuis om alle ballen in de lucht te houden. Intussen deelde hij de laatste speklappen uit. "Je verdient het, Seth, en dat weten ze op je werk ook." Ik gaf hem een vriendschappelijk klopje op zijn schouder. Mijn vriend verdiende het allerbeste in het leven. Zelf had ik de meeste van mijn ambities wel vervult. Ik had een relatief goede baan met fijne collega's, ik was getrouwd met de liefde van mijn leven en had twee prachtige schatten van kinderen. Op werk was ik al een van de hoofden van mijn departement, dus veel hoger kon ik ook niet komen, en dat hoefde ik ook niet. Ik zat gewoon op een comfortabel plekje in mijn leven, en dat was met alle onzekerheid in mijn familie en in de wereld wel heel fijn.
Seth's verhaal over zijn trouwdag deed me glimlachen. Hij verwende Arwen echt, en terecht want ze was een geweldige dame. Daarbij verdienden ze allebei wel een weekendje weg. "De kinderen kunnen altijd bij ons terecht als ze willen. Ze zijn wel wat ouder nu dan vroeger, maar dat verandert niet." Eigenlijk veranderde in dit dorp sowieso maar weinig. Mensen verhuisden er amper naartoe, en er verhuisden ook amper mensen weg. Er waren genoeg families die hier al generaties woonden. Het was en oud dorp, waar deze twee oude dorpsjongens zich nog perfect thuis voelden. De barbecue was nog heerlijk warm en zorgde ervoor dat het hier gelukkig niet al te snel afkoelde. "Ik heb een zak marshmallows achtergehouden van de kinderen, voor deze grote kinderen. Dat mag wel toch?" grinnikte ik, terwijl ik de zak van onder de tafel uit viste. Ik scheurde hem open en meteen lagen de marshmallows over de hele tafel. Meteen rolde er weer een lach over mijn lippen. "Net als vroeger kan ik nogsteeds geen zak openmaken." Ik stopte er een in mijn mond en ging toen op zoek naar stokjes voor ons. Anders werd het morgen de hele dag suiker van de roosters afschrapen, en daar had ik helemaal geen zin in. Ik had wel betere dingen te doen... Zoals werken aan mijn lessen... of wat tijd inhalen met mijn vrouw. Iedereen zei altijd wel dat het onzin was, maar ik had haar zo enorm gemist nu ze voor het eerst in jaren weer weg was geweest. Daarbij had hiervoor zo erg de routine in ons leven, en ook ons liefdesleven, gezeten dat ik ergens bang was dat ze me niet meer zo zag zitten als vroeger, maar er hier gewoon geen alternatief was. In Brussel wel. Ik vertrouwde mijn vrouw volledig, maar het was toch iets waar ik van tijd tot tijd over had gedacht toen ze weg was. En nu ze er was, was ze zo moe dat ze niet eens de barbecue had volgehouden, waardoor ik hier weer alleen stond. Ik had Seth wel, en zijn vrouw leek ook nergens te bekennen, maar toch. Ik had na zo'n tijd zonder haar, graag wel met haar bij het kampvuur willen zitten. Toch was een avond met een oude vriend ook niet iets om over te klagen.

A pritty face suits the dish-cloot

Bowties were never Cooler

Index RPG Actieve Topics Zoek