Oké, ik heb even wat advies nodig, want ik zit er best wel doorheen :')
Vorige week leerde ik een nieuwe jongen kennen op school. Ik heb hem misschien twee uur gezien, en hij is zo goed als precies het tegenovergestelde van mijzelf; namelijk vreselijk direct en sociaal. Niets mis mee, maar gewoon echt niet mijn ding en ik heb ook absoluut geen interesse in hem. Hij vroeg na twee uur al of hij me zou mogen doen, waarop ik antwoordde dat ik m'n one night stand fase wel gehad heb en nu echt alleen nog voor relaties ging en dat het antwoord dus nee was. Sindsdien appt hij echt vreselijk veel. Maar ook gewoon de meest awkward dingen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet vervelend om over seks te praten en ben er altijd heel open in, maar bij hem kreeg ik echt een rot gevoel. Eerst antwoordde ik nog gewoon eerlijk, maar daarna begon hij wederom te zinspelen op het feit dat we met elkaar naar bed zouden gaan. Het was ook niet 'wat als' maar 'wanneer je me een blowjob geeft, steek je dan je haar op?' en of ik dit en dat wilde dragen. Nu moet ik zeggen dat ik best wel social anxiety heb en best conflictvermijdend ben. Ik bleef dus antwoorden, maar gaf nergens blijk uit dat ik interesse had. Elke keer als ik ook tegen hem zei dat m'n anxiety opspeelde of iets dergelijks, dan zei hij doodleuk: 'dat veranderen we wel.' Als ik zei dat ik niet de godganse dag op mn telefoon wil appen, dan zouden we dat wel even veranderen. Dat ik liever thuis blijf en een boek lees; wordt ook wel even veranderd. Dus inmiddels ben ik mentaal een soort wrak omdat dit soort dingen gewoon hard binnen komen bij me en ik me gewoon gebruikt voel voordat er ook maar iets gebeurd is. Een paar dagen geleden ging hij nog een stapje verder, door te vertellen dat hij opgewonden was toen hij naast me zat en wat ik zou doen als hij mijn hand pakte en hem er onder de tafel oplegde. Toen heb ik op m'n allervriendelijkst duidelijk gemaakt dat er helemaal niets zou gebeuren omdat ik die dingen niet doe. Sindsdien appt hij wel iets minder over seks, maar maakt nog steeds toespelingen erop. Het erge is dat ik vandaag school maar gewoon geskipped heb (en we hebben maar 1 dag school in de week, moet je nagaan) omdat ik gewoon bang ben om hem te zien. Nu appt ie dat ie teleurgesteld is dat ik ziek ben, of ik wel echt ziek was en dat hij me zo mist. Ik wil hem niet blokkeren omdat ik weet dat het gewoon awkward is als ik hem op school zie, en eigenlijk wil ik het liefst naar een docent stappen om te vragen of ik op een andere dag in de week naar school mag, aangezien we toch geen les hebben en uitsluitend zelfstandig werken. Maar we hebben alleen mannelijke docenten en ik ben bang dat hij zal zeggen dat ik het zelf veroorzaak omdat ik nergens duidelijk zeg dat ie gewoon moet oprotten en het gesprek gaande houdt door te blijven reageren, maar het punt is dat ik echt zo goed als geen nee kan zeggen (het komt gewoon m'n strot niet uit) en ik zo bang ben dat hij de hele klas tegen me opzet als het naar buiten komt. Dus al met al weet ik het echt eventjes niet meer. Wat zouden jullie doen?
Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"
