• LOVE ON AN ISLAND





    HET VERHAAL

    Een aantal onbekende singels krijgen een brief wat wel een droom lijkt. Na dagen, weken, maanden of jaren geen relatie is er een organisatie die dat wil veranderen. Je komt terecht op een prachtig, tropisch eiland met andere singles en het enige wat je hoeft te doen is je ware liefde vinden, maar is dat wel zo makkelijk?

    HET EILAND

    Je komt aan op een steiger, waar gelijk jullie huizen zich bevinden. Je deelt hem met 2 personen en er is genoeg ruimte voor één slaapkamer (met bedden die je aan elkaar kan schuiven, of los kan zetten), twee badkamers, een kleine huiskamer en een kleine keuken. De deelnemers zullen hier bijna niet zijn, want er is genoeg te doen op het eiland .
    Op het strand is er een lange tafel waar je zult ontbijten en dineren. Dit wordt door andere, speciale mensen van de organisatie klaar gemaakt. Je eigen middageten en tussendoortjes staan in de keuken in je huis.
    Het eiland heeft natuurlijk het strand, maar er lopen ook wateren en rivieren door het eiland heen. Je kan het zelf met een boot verkennen, maar niet alleen. Je moet altijd iemand anders van de deelnemers meenemen.
    Iedere week wordt er één date georganiseerd. De organisatie kiest wie en wat samen gaan doen en het verschild totaal. De keuzes zijn gebaseerd op degene waar je het meest contact en dus waarschijnlijk een klik mee hebt.
    Verder is er nog een bar met een medewerker, die ook een huis heeft op het eiland. Er worden 's avonds kleine feestjes georganiseerd. De medewerker van de bar is ook gelijk degene die jullie helpt met een tour door het oerwoud, want het meeste landschap is steen en natuur.

    DE ROLLEN
    Dames
    — Bellamy Lucrèce Mercier | 22 | 1.2 | Nesber
    — Jiae White | 24 | 1.3 | Salaryman
    — Lola Anna Miller | 24 | 1.4 | L_linda
    — Elin Maeve Eloïse Fuller | 22 | 1.4 | IrishNialler
    — Tamar Rebekah Hawthorn | 21 | 1.4 | Shayle

    Heren
    — Hugo Parker | 23 | 1.3 | Klaus
    — Aiden Carter |25 | 1.1 | lovelyreads
    — Chester Alexander Abrahams |23 | 1.4 | Bunbury
    — Ángel de la Cavallería | 25 | 1.1 | Highgarden
    — Malcolm Leopold Brown | 23 | 1.4 | Salaryman

    HET LIJSTJE
    — Naam
    — Leeftijd (18-25)
    — Waarom heb je de brief aangenomen? Waarom kwam je naar het eiland?
    — Innerlijk
    — Uiterlijk
    — Geschiedenis
    — Overig

    DE REGELS
    — 100 Woorden per post.
    — De normale regels van Quizlet, natuurlijk.
    — Geen perfecte personages.
    — Niet meer dan twee personages per persoon, een man&een vrouw.
    — Houd de vrouwen en de mannen gelijk!
    — De personages kennen elkaar niet. Ze ontmoeten elkaar op de boot naar de steiger.
    — Alleen de ik, Nesber, maakt de topics aan.
    — Enjoy! c:

    DE TOPICS
    — Rollentopic
    — Praattopic
    — Speeltopic

    Het is rond de middag net voor lunchtijd. De nieuwe bewoners komen net aan op de steiger. Van hun kapitein hebben ze een huissleutel en nummer gekregen. Als ze aankomen hebben ze nog een halfuur tot ze hun openings-lunch-dinner hebben.

    De huisverdeling:
    Huis 1
    — Hugo Parker
    — Jiae White

    Huis 2
    — Aiden Carter
    — Tamar Rebekah Hawthorn

    Huis 3
    — Chester Alexander Abrahams
    — Bellamy Lucrèce Mercier

    Huis 4
    — Ángel de la Cavallería
    — Elin Maeve Eloïse Fuller

    Huis 5
    — Malcolm Leopold Brown
    — Lola Anna Miller

    Vanavond wordt er een kennismakingsavond gehouden aan de bar.

    [ bericht aangepast op 20 juli 2019 - 15:16 ]


    Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

    MT!


    • • •

    MT


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    MT;D

    BELLAMY LUCRÈCE MERCIER

    There's nothing that
    I wouldn't do
    to make you
    feel my love.

    — Bob Dylan


    22 — House Number 3 — First on the Island, Alone — outfit
    Bellamy keek opgewonden naar de wilde zee en liet haar gedachten de vrije loop. Het was al een aantal weken geleden dat ze zich voor dit liefdesprogramma had ingeschreven. Bij iedere dag die voorbijging leek de spanning en de nieuwsgierigheid naar de andere deelnemers te groeien en nu kon de adrenaline de jongedame makkelijk te veel worden. Ze schudde wakker toen de kapitein zei dat ze aangekomen was op het eiland. Hij overhandigde haar een sleutel en noemde het huisnummer drie, waarna hij haar hielp met haar bagage uit de boot te krijgen. Bellamy bedankte de kapitein in het Frans en gaf hem een hoofdknikje en toen was eindelijk het moment aangebroken...
    Bellamy stond alleen op de steiger en het eerste wat ze zag was een activiteiten bord. Op het bord stonden namen en foto's van de deelnemers, dus ook de foto van Bellamy, maar die leek haar aandacht niet te trekken. Haar ogen gingen naar een jongeman en ze stond er even naar te staren, maar toen gleed haar aandacht naar een poster van een avondfeest die vanavond zou plaats vinden op het strand en de etenstijden. Bellamy had na de rit wel honger gekregen, maar ze zou eerst even moeten wachten op de anderen...

    [ bericht aangepast op 21 juli 2019 - 14:02 ]


    Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

    Lola Anna Miller
    24 - house number 5 - alone - Outfit

    Nog steeds wist Lola niet of ze er goed aan had gedaan om aan het liefdesprogramma mee te doen. Nog steeds waren er die twijfels, maar ze kon nu geen kant meer op. Toch maakte de aanblik van het strand en de zee al een hoop goed en ook de zon scheen lekker fel. Lola besloot dan ook om zich bij aankomst meteen te verkleden, aangezien haar lange spijkerbroek behoorlijk aan haar benen plakten. Van de kapitein kreeg Lola te horen dat ze in kamer huisje 5, samen met iemand anders. Hij reikte haar een sleutel aan, en Lola zette koers naar het huisje. Gelukkig was het niet ver lopen en al snel stak Lola de sleutel in het slot. Haar koffer liet ze in de huiskamer staan, en na een korte verkenningsronde ontdekte Lola een slaapkamer, twee badkamers en een keukentje. Lola ritste haar koffer open haalde er een short en een schoon shirt uit. Snel kleedde ze zich om, en stapte toen het terras op, van waar ze uitzicht had op de oceaan. Ze sloot haar ogen, en genoot van de zonnestralen op haar gezicht.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2019 - 6:37 ]

    MT

    Hugo komt zo


    Bowties were never Cooler

    Mt


    chaos makes the muse

    AIDEN CARTER
    ☼ 25 ☼ SURFER EN BARMAN ☼ NIET EERDER EEN SERIEUZE RELATIE GEHAD ☼ HUISJE NUMMER 2 ☼ Outfit
    I LOST MY HEART TO THE OCEAN




    De gehele vlucht hiernaartoe had Aiden niets anders gedaan dan zijn zus Nikki hartstochtelijk vervloeken omdat hij dankzij haar in deze situatie verzeild was geraakt. Al nam hij het zichzelf ook zeker kwalijk; waarom had hij het zover laten komen? Waarom was hij uiteindelijk toch akkoord gegaan? Waarom was hij überhaupt in het vliegtuig gestapt en had hij niet rechtsomkeert gemaakt toen het nog kon?
    Deze boosheid en ook onrust in zijn lijf zwakten pas af toen de helder turquoise oceaan in het zicht kwam.
    Ook nu weer voelde hij zich kalmer worden, terwijl hij vanaf het bootje het beeld van de deinende golven op zich liet inwerken en de zilte oceaanlucht met diepe teugen in zich opnam.
          'Hier is sleutel huis twee,' liet de kapitein in hakkelend Engels weten toen ze de houten huisjes in het water hadden bereikt die de komende weken zijn thuis zou moeten worden. Hij overhandigde Aiden een sleutel die deze verbluft aanpakte en liet een bulderende lach horen toen hij Aidens grote ogen zag. 'Als jij niet vindt liefde, jij heeft in ieder geval mooi vakantie.'
          'Dit blijft tussen ons, captain,' begon Aiden en hij gebaarde om zich heen, 'maar ik heb de liefde al gevonden.'
    Met een vriendschappelijke klap op zijn schouder nam de kapitein lachend en hoofdschuddend afscheid van Aiden. Nadat Aiden uit het bootje was gestapt en de kapitein uitgezwaaid had, nam hij opnieuw even de tijd om de prachtige kleurrijke omgeving in zich op te nemen. De glimlach die op zijn gezicht was verschenen na de eerste aanblik op de oceaan werd nog breder dan deze al was.
    Oké, op zoek gaan naar de liefde had tot nog toe altijd onderaan zijn prioriteitenlijstje gestaan, maar misschien was het toch zo erg nog niet dat hij zich uiteindelijk door zijn zus had laten overhalen aan dit programma mee te doen. Zijn vingers speelden met de huissleutel, terwijl hij toekeek hoe een paar tropische vissen onder de houten steiger door zwommen.
    Nope, dacht Aiden, dit was zeker zo erg nog niet.



    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    Hugo Parker
    23 • Silly String Bean • House 1 -> The beach • Who says no to a free holiday? • Alone

    Het was gelukkig een warm eiland, want na jaren in warme landen te hebben gewoond, was het wel duidelijk dat kou niets voor mij was, zelfs al kwam ik uit Frankrijk, waar het ook best koud kon worden. Ik stapte van de boot af met mijn rugzak op mijn rug. Ik kon daar makkelijk alles inproppen wat ik nodig had. Ik was geen lastig iemand en het feit dat ik haast geen gezichtshaar kon groeien hielp met de lichte bepakking. Ik zag 'mijn' huisje meteen al liggen. Het was niet heel groot, maar zodra ik de deur opende zag ik wel dat het veel luxer was dan ik me had voorgesteld. Ik gooide mijn tas neer op het bed het dichtst bij het raam. Ik was niet iemand om binnen te zitten en ik had lang genoeg uit en rugzak geleefd, dat ik niet echt de aandrang had om meteen uit te pakken. In plaats daarvan liet ik mijn schoenen en shirt achter en liep de deur weer uit en het strand op. Het was hier echt prachtig. In Medellin had ik geen strand en in Marrakesh ook niet. Ik kon wel zwemmen, dat had ik al vrij jong geleerd in een zwembad in de achtertuin toen ik bij mijn ouders kwam wonen en Frankrijk, maar ik had het al wel even niet gedaan. Ik liep naar de branding en liet de kleine kraakheldere golfjes over mijn voeten spoelen. Het voelde heel fijn. Dit was de reden waarom ik gewoon neerplofte in de branding en met mijn handen door het water ging. Het was hypnotiserend, zeker met het geluid van het water, de wind, en de vogels op de achtergrond. Ik zat mooi midden in het zicht van de huisjes, want ik was van daar recht het strand op gelopen, dus als er iets was kon iemand me meteen aanspreken of roepen. Voor nu zat ik hier alleen wel lekker, het was weer eens iets anders dan de altijd drukke straten van Medellin.


    Bowties were never Cooler

    Chester Alexander Abrahams

    Hij grinnikte even verontschuldigend naar de kapitein die hem een hand aan had geboden toen Chester een onhandige stap zetten en bijna tegen de grond ging. Vervolgens had de man hem een sleuteltje in zijn handen gedrukt en hem duidelijk gemaakt dat hij bij huisje nummer drie hoorde. Chester bedankte de man en pakte zo goed en kwaad als ging zijn koffers. Nog geen dag geleden had hij nog op het punt gestaan alles te cancelen. De brief was onverwacht gekomen en pas veel later - nadat hij eigenlijk al toegezegd had - was hij erachter gekomen wie hem had opgegeven voor het programma. Dit soort dingen waren helemaal niet zijn ding, al zag hij er ergens de lol wel van in. Of hij hier de ware liefde zou vinden, dat betwijfelde hij, maar hij kreeg in ieder geval een gratis vakantie op een prachtig eiland. Even hield hij pas in om even om zich heen te kijken. Het was daadwerkelijk prachtig. Hij zag zichzelf hier wel lekker op het strand zitten met een drankje in zijn ene hand en een waaier in de andere. Hij gniffelde even in zichzelf waarna hij doorliep richting de huisjes. Chester was van plan snel zijn koffers te dumpen en daarna nog even langs de zee te wandelen. Nu zou dat vast nog wel even kunnen, later zou hij daar wellicht niet meer in alle rust de tijd voor krijgen.
          Bij het juiste huisje aangekomen stak hij de sleutel in het slot en nadat hij de deur open had gezwaaid liet hij zijn blik even door de ruimte gaan. Ook dit was mooi, niet dat hij veel anders had verwacht, iets minder luxueus zou zeker in contradictie zijn met de uitstraling van het gehele eiland.
    Hij liet zijn koffers vlak naast de deur staan, trok zijn blazer uit die hij eroverheen drapeerde en draaide zich weer om naar buiten. Hij zou zijn zwarte jeans later wel verruilen voor iets met korte pijpen. Eigenlijk had hij een soort afkeer van korte broeken - naar zijn idee waren lange broeken veel comfortabeler - maar hij was wijs genoeg geweest om zich te bedenken dat op een warm eiland als dit constant volledig bedekt niet te doen zou zijn.
    Op een rustig tempo liep hij de weg terug die hij daarnet heen was gekomen en genoot van het uitzicht.


    chaos makes the muse

    Ángel was verteld dat hij met de boot richting het eiland zou gaan, waardoor hij tevreden naar de kapitein knikte. Op de boot zelf had hij even met de man gesproken, die hem zei dat het natuurlijk ook gewoon een leuke vakantie kon worden, al had Ángel die woorden snel weg gelachen. Natuurlijk zou het ook een soort van vakantie zijn, maar Ángel vertrouwde erop dat de juiste personen de brief in ontvangst hadden genomen, waardoor hij geloofde dat er vast en zeker wel een dame voor hem tussen zou zitten.
          Waarschijnlijk moest de man wat nerveuzer zijn, en het ergste zou voor hem echt de constante camera's zijn, maar hij had er oprecht heel veel zin in. Hij was oprecht gemotiveerd geraakt, al kwam dat ook weer mede door zijn vrienden die hem vlak voor zijn reis nog kwamen aanmoedigen met hun eigen gezinnen. Zelfs hun vrouwen hadden hem nog wat tips gegeven, en bij het zien van de kinderen kreeg Ángel toch wel een nieuwe lading aan motivatie, al zou hij die woorden uiteraard niet zomaar uit gaan spreken.
          Eenmaal aangekomen, gaf de man hem de sleutels aan waar een labeltje aanhing dat groot de nummer vier droeg. 'Huisje vier.' De man en Ángel hadden eerder al Spaans gesproken, wat de man zelf aangenamer leek, al was het nog altijd wat gebrekkig. 'Bedankt.' Ángel klom behendig uit de boot, waarna hij zijn spullen dankbaar aanpakte van de man. 'Succes.' Ángel kon niets anders dan kort lachen. 'Bedankt.'
          Even gleed zijn blik rond, en ondanks dat hij dat op de boot ook al had gedaan, bleef hij verbaasd over de helderheid van het water. De tropische vissen zwommen nietsvermoedend rond, en zelfs de lichte zandbodem was overduidelijk op te merken. Toen hij de steiger echter rondkeek merkte hij een groots bord op. Alle foto's waren erop te vinden, en ook zag hij dat er een poster hing voor een feest vanavond. Eigenlijk stond alles er wel zo'n beetje op, waardoor hij tevreden knikte. Duidelijk. Dat kon hij wel waarderen. Zijn ogen gleden dan toch even naar de foto's, waarbij hij eerst de dames opzocht. Ángel kon nou niet echt zeggen dat hij daardoor al een voorkeur had, alle dames leken wel aantrekkelijk te zijn op de foto's, maar natuurlijk betekende uiterlijk ook maar zoveel. Vervolgens gleden zijn ogen over zijn zogenaamde concurrentie, en dat was ook een diverse groep, wat uiteraard een goed teken was. Zijn ogen bleven egen op zijn eigen foto hangen, en schudde even lachend zijn hoofd. Niet zijn beste foto.
          Hij draaide zich echter al gauw om, en keek richting de huisjes die genummerd leken. Hij hoefde dan ook niet nogmaals een blik op zijn sleutels te richten om te beseffen dat hij naar nummer vier toe moest lopen, wat hij dan ook deed. Met kalme passen maakte hij zijn weg, waarna hij even binnen keek om te zien of zijn kamergenoot er al was. Dit bleek niet het geval, waardoor hij zijn spullen netjes aan de kant zette, tegen de muur aan, waarna hij de steiger af begon te lopen richting het land, met zijn handen wat nonchalant in zijn broekzakken.

    Á N G E L
    D E      L A
    C A V A L L E R Í A

    "True love stories never have endings."

    ♡ 25 ♡
    ♡ Huis 4, with Elin ♡
    ♡ Owner of wedding planner organization ♡
    ♡ Single for three years, seriously looking for love ♡
    ♡ Walking towards the island | Alone ♡
    Outfit


    [ bericht aangepast op 21 juli 2019 - 8:49 ]


    • • •

    Elin Maeve Eloïse Fuller




    Nieuwsgierig keek Elin rond. Ze voer in een schattig klein bootje over een prachtig, blauwe en heldere zee. Ze zag huisjes van hout en riet steeds dichterbij komen en hier en daar zag ze al wat mensen rond wandelen in de branding. Ze voeren naar een steiger en daar meerde het bootje rustig aan. Elin bedankte de man die haar gebracht had en hees haar backpack al op haar schouders. Ze wilde eigenlijk al uitstappen toen de man haar op haar schouder tikte en een sleutel gaf. Verontschuldigend glimlacht ze en dit keer stapt ze wel uit. Ze zag op een sleutelhanger staan dat ze het huisje nummer vier had gekregen. Terwijl ze de kleine steiger afloopt valt haar een grote bord op en nieuwsgierig loopt ze er heen. Er hing een flyer van een feest voor vanavond, wat informatie en allemaal foto's. Ze glimlacht even om haar eigen foto, hij was wel oké. Haar ogen liet ze daarna gelijk zakken over de anderen die hier zouden komen te wonen. Een aantal meiden en een aantal jongens. Ze bekeek de jongens en besloot dat hier best wel wat potentiële jongens waren qua uiterlijk. Ze was gelukkig niet heel kieskeurig en gaf meer om het innerlijk dan het uiterlijk. Daarna bekeek ze de meiden, ze zagen er allemaal aardig uit en ze vond het oprecht leuk om te zien dat ze allemaal verschillend waren.
    Als ze alle informatie heeft opgenomen in zichzelf gaat ze opzoek naar het huisje en vrij snel heeft ze het gevonden. Ze had al vrij snel ontdekt dat hakken en zand niet de beste combinatie waren dus tijdens het lopen had ze deze snel uitgetrokken en maar mee genomen. Ze klopt even op de deur maar het blijft stil dus draaide ze deur maar zelf open. Ze zag dat het huisje leeg was op een tas na. Haar kamergenoot was er dus ook al. Ze zet haar backpack op haar bed en pakt dan maar gelijk de zonnebrand. Iets wat ze hard nodig ging hebben in de felle zon. Elin loopt naar buiten, een kleine terras met uitzicht op het strand en de zee en ploft in een stoel en smeert zichzelf in.

    [ bericht aangepast op 21 juli 2019 - 13:03 ]


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Jiae White

    24 / @ mededelingenboard / outfit
    Al op het moment dat de boot aanmeerde en Jiae uitstapte, voelde ze de hitte van de zon op haar huid. Ze had het grootste deel van de reis binnen doorgebracht vanwege de hete zon. Of haar twee flessen zonnebrandcreme met factor 50 voldoende zouden zijn om haar dagen op dit zonovergoten eiland door te kunnen brengen wist ze niet precies. Maar ze zou het erop wagen.
    Het eiland was prachtig, vele malen mooier dan zelfs de brochure liet zien. Jiae kon haar enthousiasme niet verbergen en glipte uit een sandaal om het zand te voelen. Heet heet heet…
    Toen sloeg de nervositeit toe. Deze hele reis was een enorme stap buiten haar comfortzone. Los gezien van de mannen die ze zou ontmoeten, was het feit dat ze een kamer met iemand zou delen al onrustbarend. Ze hoopte maar op een leuke meid waarmee ze lekker over de jongens kon roddelen. Misschien, zo nam ze zichzelf voor terwijl ze richting haar huisje liep met de koffer achter zich aan, viel het wel mee. Het was een soort vakantie, toch? Ver van de zorgen van thuis.

    ‘Hallo?’ Vroeg ze met haar zachte stem toen ze de deur van het huisje opentrok. Geen antwoord. Nou dan zou ze het zich zelf maar aangenaam maken, bedacht ze zich als ze de enige slaapkamer betrad. Ze had echter haar koffer nog niet neergezet toen haar blik op een shirt en een paar schoenen landde. Jiae’s hart maakte een sprong.
    Logeer ik hier met een man?! Haar huisgenoot zou toch een vrouw zijn? Had ze niet opgelet tijdens de uitleg? Ze beet op haar lip en slikte.
    ‘Dit is nu precies de reden waarom je nog vrijgezel bent,’ mompelde ze tegen zichzelf. ‘Ik kan dit. Ik kan dit.’ Ze smeerde zichzelf dubbel en dwars in, pakte de paraplu die ze tegen de zon gebruikte en liep naar buiten. Daar zag ze al gauw op een afstandje een mededelingenbord met foto’s, waar ook een andere jongedame stond met prachtig blond golvend haar.
    Haar blik gleed naar de foto’s.
    ‘Onmogelijk dat dit allemaal vrijgezellen zijn,’ fluisterde ze tegen zichzelf terwijl een lichte blos op haar wangen vormde. Vast de zon…

    [ bericht aangepast op 21 juli 2019 - 17:06 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Malcolm Leopold Brown

    23 / @ huisje 5 / outfit
    ‘Vakantie!’ Malcolm kon zijn geluk niet op toen hij eenmaal voet aan wal zette op het eiland. Zijn misselijkheid die hij op de boot ervoer verdween als sneeuw voor de zon.
    ‘Thanks mom, dit houdt me zeker van de straat. Laters!’ Riep hij de kapitein nog toe voor hij vol blijdschap naar zijn huis toe rende. Hij was in geen jaren op vakantie geweest, laat staan naar zo’n luxe oord. ‘Shiiiit, dit is fancy zeg,’ zei hij hardop toen hij de deur naar zijn huisje opende.
    ‘Een kamergenoot zou ik krijgen, dat ben ik wel gewend, ik had er vijftig. Hey, iemand hier?’ Hij gluurde in het rond. ‘Nee? Nou in dat geval zet ik even wat muziek op om een beetje in de sfeer te komen.’ Het eerste wat hij deed was een JBL-box tevoorschijn halen en zijn telefoon eraan koppelen.
    ‘Da’s beter,’ zei hij terwijl hij het huis verkende. ‘Whooohh moet je dit zien zeg. Een keuken, twee badkamers en een slaapkamer?’ Hij liep de slaapkamer in en zag een andere koffer staan. ‘Een vrouw dus. Moet ik nu al met een vrouw naar bed?’ Toen realiseerde hij zich dat de bedden gescheiden waren en kwam hij tot de conclusie dat dit vast niet zonder reden was.
    Zij had dus haar bed al uitgezocht. Malcolm bekeek het zijne, ging er dan op zitten.
    ‘Niet slecht, niet slecht. Stukken beter dan dat karton waar ze je in de bak op laten liggen. Heerlijk om vrij te zijn man, ik zeg het je.' Hij plofte met schoenen en al op bed en begon mee te rappen.
    ‘Dit is het leven gast.’ Hij rekte zich uit en sloot zijn ogen.

    Ineens begon hem iets te dagen en hij kwam overeind.
    In de keuken trok hij de koelkast open en vond een ijskoud blikje bier, dat hij zich toe-eigende. Hij plofte wijdbeens op de bank neer en gooide het volume van zijn box omhoog. Hij hoopte maar dat zijn huisgenoot van hiphop hield. Maar aan de andere kant: wie hield er nu niet van hiphop?
    Malcolm realiseerde zich dat het toch wel behoorlijk warm was en hij trok zijn blouse uit.
    Da’s beter.

    [ bericht aangepast op 21 juli 2019 - 20:55 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Tamar Rebekah Hawthorn


    21 ━ geneeskunde studente ━ room two ━ Walking around the island, greeting Ángel ━ OUTFIT
          De laatste twee weken had Tamar extra haar best gedaan om tijdens de tentamenweek allemaal voldoendes te halen zodat ze met een goede cijferlijst haar tussenjaar kon beginnen, met succes bleek. Het was lang geleden dat ze zich even geen zorgen hoefde te maken over voldoendes halen en andere zooi, deze uitnodiging was dan ook bijna een geschenk uit de hemel te noemen. Ze laat haar auto, een zwarte mini cooper, langzaam stoppen op de parkeerplaats bij de haven. Ze grijpt haar backpack van de achterbank en stapt de auto uit. Waar Tamar vroeger altijd een koffer mee nam, had ze nu dus besloten voor een grote backpack te gaan. Ze moesten waarschijnlijk wel een stuk door het zand lopen en hoewel ze altijd eigenwijs een grote koffer had meegenomen had ze nu besloten dat dat helemaal geen goed idee vond. De auto doet ze op slot en de sleutels laat ze in het zijvakje van d'r backpack glijden, waarna ze haar weg naar de haven begint.
          Aan boord had ze kort met de kapitein gesproken die haar een sleutel overhandigde voor huisje nummer twee, die ze bij haar autosleutels, in de backpack, had gestopt. Na een tijdje kijkt Tamar op en ziet ze de contouren van een eiland aan de horizon verschijnen. De temperatuur begon al richting de dertig graden te neigen vermoedde ze, maar met de frisse bries op het dek was het nog wel goed te doen. Het helderblauwe water was rustig vandaag, maar dat weerhield de golven niet om stuk te slaan op de rand van de boot en een onrustige branding te creëren. Plotseling werden haar gedachten onderbroken door wat gestommel aan de zijkant van de boot en wanneer ze zich omdraait ziet ze dat de kapitein de boot naast de steiger vast zet.
          'We hebben het gehaald' zei ze glimlachend nadat ze een stap op de steiger had gezet, waarna ze haar backpack weer op d'r rug hees. Vanaf de steiger zag ze verschillende mensen in haar directe omgeving, zowel op de steiger als bij een groot houten bord. Zodra haar voeten het zand raakte, schopte ze haar teenslippers uit en besloot ze op blote voeten verder te lopen. Het zand voelde aangenaam warm onder haar voeten terwiijl ze haar teenslippers vastbond op d'r backpack. Toen ze opkeek van haar backpack, zag ze een jongen uit een van de huisjes komen en richting het strand lopen. Meteen wist ze dat hij niet haar kamergenoot kon zijn aangezien hij uit het verkeerde huisje kwam. De bruinharige jongen liep zo nonchalent rond dat ze eerder dacht dat hij vakantie aan het vieren was dan opzoek leek naar liefde.
          Ze lachte zacht om haar eigen gedachten, alsof ze verwachtte dat al die vrijgezellen mannen meteen op jacht zouden gaan naar een vrijgezelle dame. Tamar probeerde oogcontact te krijgen met de jongen en toen het leek alsof dat was gelukt, stak ze vriendelijk haar hand omhoog als begroeting. Een beetje ongemakkelijk liep ze verder zijn richting op maar omdat ze niet zeker wist of ze echt oogcontact met hem had, besloot ze hem verbaal ook nog maar te begroeten zodat ze iedergeval zeker was dat ze niet meteen genegeerd zou worden door de eerste de beste jongeman die ze hier tegenkwam. "Hey, ook opzoek naar liefde?" Toen ze de woorden uit had gesproken, kon ze zichzelf wel meteen voor haar kop slaan. Wat was dat nou voor openingszin? Als iemand haar op die manier zou aanspreken, had ze het allang op een lopen gezet.

    [ bericht aangepast op 21 juli 2019 - 21:43 ]