Love on an Island [RPG—100] Speeltopic - Speeltopics

Ángel nam de omgeving in zich op, en was zichtbaar aan het genieten van wat hij zag. Ook al was hij hier niet voor de omgeving, dat betekende in zijn ogen niet dat hij hier niet van mocht genieten. De aantrekkelijke vrouwen zouden vanzelf wel in beeld komen, maar voor nu was het even tijd om zijn ogen op het heldere water te richten.
      Toen de jongeman echter zijn blik even rond liet glijden, vielen zijn ogen op een erg aantrekkelijke dame, wie hij herkende van de foto's op het bord. Dit betekende in zijn ogen al direct dat dit overduidelijk geen Tinder was, gezien daar niemand eruit had gezien als zijn of haar foto's. Ángel wandelde haar dan ook glimlachend haar kant op, en hield op afstand op een gepaste afstand. Hij was niet zozeer iemand die zomaar iemands personal space betrad. 'Hey, ook opzoek naar liefde?' Ángel lachte even, maar er was een twinkeling in zijn ogen te vinden die haar duidelijk moest maken dat hij haar overduidelijk niet uitlachte. Hij vond het eigenlijk best een goede ijsbreker. 'Ik moet bekennen dat dat geweldig klinkt.' Vrijwel automatisch gleed er dan ook een charmante glimlach op zijn gezicht, terwijl hij uitnodigend zijn hand naar de dame uitstak. Toen ze deze aannam schudde hij deze op relaxte wijze, en zorgde hij er dan ook voor dat hij haar hand niet te lang vasthield. 'Ángel, al noemen de meeste me Angel.'
      Hij kon het niet laten even rond te kijken, maar al gauw viel zijn blik weer op de dame voor zich. 'En ik kan uit je woordkeuze halen dat jij zelf ook op zoek bent naar liefde?' Met een oprecht nieuwsgierige blik keek hij haar dan ook aan, en was hij ook niet te gevreesd om wat oogcontact te maken. Hoe kon je anders iemands ware intenties zien als je ze niet aan kon kijken? Hij merkte hierdoor op dat de dame een stel donkerbruine kijkers had, wat haar gezicht zeker sierde. De donkerbruine haren die rondom haar gezicht krulden lieten haar speels ogen. Eigenlijk kon hij tot dusver niet echt iets slechts opmerken bij de jongedame, al was innerlijk voor hem toch duizendmaal belangrijker.
      Natuurlijk had Ángel in zijn hoofd dat een televisieprogramma mensen aan kon trekken die er enkel waren voor aandacht en een mogelijkheid tot beroemd worden. Het zou zeker niet de eerste keer zijn dat een programma als dit zo'n uitkomst bood. Iets aan deze dame vertelde hem echter dat dit voor haar echt niet het geval was. Ze kwam er veel te onschuldig voor over, en dat zag hij als iets positiefs. 'Ik las trouwens net wat over een lunch die eraan zat te komen, heb je ook zo'n honger?' Hij wierp een vragende blik haar kant op. 'Ik heb eigenlijk ook wel een droge keel, zullen we op zoek gaan naar de bar?' Ángel deed niet eens hard zijn best een gesprek aan te gaan, de woorden kwamen vrijwel automatisch. De zeelucht was heerlijk, maar deed geen wonderen voor een droge keel, en die begon zeker op te spelen. En bovendien zouden ze waarschijnlijk toch die kant op moeten gaan, waardoor het enkel een pluspunt was dat ze zich die kant ook daadwerkelijk op zouden begeven. Ángel bukte nog even gauw om zijn slippers toch uit te trekken, waarna hij op een rustig tempo een willekeurige kant op begon te wandelen, en toen de dame eenmaal mee leek te lopen nam hij een normaler tempo aan. 'Nu we trouwens toch aan het praten zijn...' Hij keek even opzij naar de dame met een oprechte glimlach. 'Wat doe je eigenlijk in het dagelijks leven?' Zijn blik stond geïnteresseerd, gezien hij altijd enorm benieuwd was naar mensen en hoe ze nou precies werkten. Voor zijn werk kwam hij al de meest vreemde mensen tegen met de normaalste baantjes of opleidingen — of andersom natuurlijk. Ángel werd dan ook graag verrast, al was hij dat toch al wel snel in alle eerlijkheid.

'Klopt, al is iedereen op dit eiland dat denk ik wel,' Ángel droeg dezelfde hoop, al had hij met zijn zussen vaak zat dit soort programma's gekeken, en de hoeveelheid mensen die hier waren om hun gezicht op de televisie te hebben was absurd. Hij besloot het echter positief te houden. 'Daar heb je een punt.' Ángel moest omlaag kijken naar de aantrekkelijke dame, al was hij dat wel gewend geraakt sinds hij de pubertijd ingeschoten was. De dame leek een binnenpretje te hebben, waardoor Ángel haar met een vermakelijke blik aankeek. Hij wilde ernaar vragen, maar hij kende immers haar naam nog niet eens.
      Opnieuw leek de dame alweer een binnenpretje, waardoor er ditmaal een lichte grijns rondom zijn lippen speelde. 'Tamar.' Ze schudde elkaars hand en Ángel liet haar naam nogmaals over zijn lippen rolde. 'Prachtige naam voor een prachtige dame.' Ángel lachte toch even, gezien hij het er niet bij wilde laten. 'Geloof me, ik weet hoe cliché het klinkt. Het spijt me.'
      'Waar kom je eigenlijk vandaan?' de dame knipoogde, 'als ik zo brutaal mag zijn dat te vragen, tenminste.' Ángel glimlachte door haar aanpak, hij kon het zeker wel waarderen. 'Geboren en getogen in Chicago, maar mijn ouders zijn beide Spaans. En jij, Tamar?' Met een geïnteresseerde blik keek hij haar aan. Hij had het idee dat met haar uiterlijk dit alle kanten op kon gaan. Bovendien zei hij haar naam duidelijk, om te laten weten dat hij luisterde en deze ook wilde onthouden. Tot dusver was het in ieder geval een interessante en prachtige dame.
      Het bleef even stil, waardoor hij om had gekeken. 'Ja, lekker. Tegen een drankje zeg ik nooit nee, zeker niet met zo'n knappe jongeman als jij.' Ángel liep nog wat langzamer zodat Tamar naast hem wandelde, waardoor hij haar glimlachend aankeek. 'Je vleidt me, Tamar. Je legt de grens al wel hoog voor de andere dames zo...' Het was natuurlijk wat plagerig, al was het uiteraard nooit verkeerd om een compliment te ontvangen.
      'Hopelijk zeg ik ook geen nee tegen je innerlijk,' haar eerlijkheid kon hij zeker wel waarderen. 'Laten we maar hopen van niet.' Het viel al gauw stil, al was het vooral omdat ze beide de omgeving in zich op leken te nemen. Hij trok zijn slippers behendig uit, en hield deze dan ook vast in één hand.
      Tamar begon te lachen toen hij haar vroeg wat ze in het dagelijks leven deed. 'Op dit moment? Niks. Ik volgde hiervoor een studie geneeskunde, dus eigenlijk vulde ik mijn dagen met studeren. Vreselijk saai.' Ángel trok echter zijn wenkbrauwen op om te indiceren dat hij het daar helemaal niet zo mee eens leek te zijn, al droeg hij een vermakelijke blik op zijn gezicht. Beauty and brains? 'Maar ik heb voor dit programma een tussenjaar genomen.' Ángel knikte goedkeurend, al was het niet op een verkeerde "wat een goed stuk vlees ben jij" manier, maar eerder verwonderd. 'Wow, toekomstige hartchirurg hier, of andere aspiraties?' Hij was oprecht geïnteresseerd in wat ze van plan was met haar leven, want ze leek deze overduidelijk op orde te hebben, al kon hij het enkel baseren op de verkregen informatie natuurlijk. 'Maar jij kunt dan vast EHBO, ik blijf bij jou in de buurt, Tamar.' Een speelse, haast jongensachtige grijns speelde dan ook rond zijn lippen.
      'En jij?' het was goed te weten dat ze geïnteresseerd leek, waardoor hij zelf glimlachte. 'Ik heb een eigen bedrijf. Ik plan evenementen — bruiloften. Ik help mensen op officiële wijze aan hun ware liefde, waarbij ik de vluchters maar even negeer voor dit veel te aangename praatje.' Het was al vaker voorgekomen dat de mannen of vrouwen er vandoor waren gegaan, en ondanks dat hij ze in de meeste gevallen vond en om kon praten — gezien het enkel de zenuwen waren — bleven er altijd mensen tussen zitten die gewoon echt pure angst voelden rondom het huwelijk zelf. 'Het is stiekem erg leuk werk.' Het was waar, hij deed het werk met genoegen, en dat weerkaatste dan ook in zijn reacties wanneer hij erover sprak. Er kwam een bepaalde twinkeling in zijn ogen. Zijn hopeloze romanticus kon er helemaal in naar boven komen.
      Ze leken uiteindelijk bij de bar aangekomen te zijn, en bestelde dan ook een gin and juice, waarna hij afwachtend naar Tamar keek. Hij besloot echter alweer voor de volgende vraag te gaan, nu ze hier toch alleen waren wilde hij die tijd goed gebruiken. 'Ik snap overigens maar al te goed dat je met je studie het wat drukker had, maar zijn dit meestal de vakanties die je neemt? En dan heb ik het over het zon, zee strand, niet over de knappe singles.' Hij gebruikte expres het woord "knap" gezien dat haar keuze was om hem te beschrijven. Ángel kon zeker wel luisteren, en deed het dan ook met genoegen. Hij kon soms echt helemaal verdiept raken in de wereld van anderen, iets dat hij zelf graag als goede eigenschap wilde noemen, maar zijn zussen soms hun strot uitkwam. Het drankje werd zijn kant opgeschoven, en hij hield hem dan ook uitnodigend wat omhoog naar Tamar. 'Op een gezellige vakantie, en op de liefde die we hier gaan vinden. Proost.' Hij raakte zijn glas aan met de hare, terwijl hij een glimlach op zijn gezicht droeg. Ángel nam vervolgens een slokje, en liet een tevreden geluidje ontsnappen. Hij was niet iemand die veel dronk, maar zo nu en dan kon hij wel genieten van wat alcohol.