Love on an Island [RPG—100] Speeltopic - Speeltopics

LOVE ON AN ISLAND

HET VERHAAL Een aantal onbekende singels krijgen een brief wat wel een droom lijkt. Na dagen, weken, maanden of jaren geen relatie is er een organisatie die dat wil veranderen. Je komt terecht op een prachtig, tropisch eiland met andere singles en het enige wat je hoeft te doen is je ware liefde vinden, maar is dat wel zo makkelijk? HET EILAND Je komt aan op een steiger, waar gelijk jullie huizen zich bevinden. Je deelt hem met 2 personen en er is genoeg ruimte voor één slaapkamer (met bedden die je aan elkaar kan schuiven, of los kan zetten), twee badkamers, een kleine huiskamer en een kleine keuken. De deelnemers zullen hier bijna niet zijn, want er is genoeg te doen op het eiland . Op het strand is er een lange tafel waar je zult ontbijten en dineren. Dit wordt door andere, speciale mensen van de organisatie klaar gemaakt. Je eigen middageten en tussendoortjes staan in de keuken in je huis. Het eiland heeft natuurlijk het strand, maar er lopen ook wateren en rivieren door het eiland heen. Je kan het zelf met een boot verkennen, maar niet alleen. Je moet altijd iemand anders van de deelnemers meenemen. Iedere week wordt er één date georganiseerd. De organisatie kiest wie en wat samen gaan doen en het verschild totaal. De keuzes zijn gebaseerd op degene waar je het meest contact en dus waarschijnlijk een klik mee hebt. Verder is er nog een bar met een medewerker, die ook een huis heeft op het eiland. Er worden 's avonds kleine feestjes georganiseerd. De medewerker van de bar is ook gelijk degene die jullie helpt met een tour door het oerwoud, want het meeste landschap is steen en natuur. DE ROLLEN Dames — Bellamy Lucrèce Mercier | 22 | 1.2 | Nesber — Jiae White | 24 | 1.3 | Salaryman — Lola Anna Miller | 24 | 1.4 | L_linda — Elin Maeve Eloïse Fuller | 22 | 1.4 | IrishNialler — Tamar Rebekah Hawthorn | 21 | 1.4 | Shayle Heren — Hugo Parker | 23 | 1.3 | Klaus — Aiden Carter |25 | 1.1 | lovelyreads — Chester Alexander Abrahams |23 | 1.4 | Bunbury — Ángel de la Cavallería | 25 | 1.1 | Highgarden — Malcolm Leopold Brown | 23 | 1.4 | Salaryman HET LIJSTJE — Naam — Leeftijd (18-25) — Waarom heb je de brief aangenomen? Waarom kwam je naar het eiland? — Innerlijk — Uiterlijk — Geschiedenis — Overig DE REGELS — 100 Woorden per post. — De normale regels van Quizlet, natuurlijk. — Geen perfecte personages. — Niet meer dan twee personages per persoon, een man&een vrouw. — Houd de vrouwen en de mannen gelijk! — De personages kennen elkaar niet. Ze ontmoeten elkaar op de boot naar de steiger. — Alleen de ik, Nesber, maakt de topics aan. — Enjoy! c: DE TOPICS — Rollentopic — Praattopic — Speeltopic

Het is rond de middag net voor lunchtijd. De nieuwe bewoners komen net aan op de steiger. Van hun kapitein hebben ze een huissleutel en nummer gekregen. Als ze aankomen hebben ze nog een halfuur tot ze hun openings-lunch-dinner hebben.

De huisverdeling:
Huis 1
— Hugo Parker
— Jiae White

Huis 2
— Aiden Carter
— Tamar Rebekah Hawthorn

Huis 3
— Chester Alexander Abrahams
— Bellamy Lucrèce Mercier

Huis 4
— Ángel de la Cavallería
— Elin Maeve Eloïse Fuller

Huis 5
— Malcolm Leopold Brown
— Lola Anna Miller

Vanavond wordt er een kennismakingsavond gehouden aan de bar.

[ bericht aangepast op 20 juli 2019 - 15:16 ]

---

Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

Elin Maeve Eloïse Fuller

Elin besloot dat ze de rest ook graag wilde leren kennen. Ze had gedacht dat ze aan de juiste tafel zag maar zag andere mensen naar een paar tafels verderop gaan. Het was een lange tafel en vrij snel zag Elin dat hier ook eten gebracht werd. Ze had niet goed gezeten, maar ze had wel een gezellig gesprek gehad. ' Ik ga even gluren bij de anderen ' zei Elin dan ook tegen Chester. ' Ga je mee?" Vroeg ze uitnodigend en hij schudde zijn hoofd. 'Ik kom zo' geeft hij aan en hij lijkt in gedachten te verzinken. Elin knikte en stond op. Ze zag tot haar spijt wel dat de tafel in de brandende zon stond maar er liepen wat mensen heen en waar. Op haar gemak wandelt Elin erheen. Ze besluit eerst wat eten te pakken, ze had echt wel al een flinke honger. Op haar bordje schepte ze wat fruit en salade om mee te beginnen op. Daarna besluit ze zichzelf maar gewoon te gaan voorstellen want er liepen al een viertal mensen rond. 'Hoi allemaal, ik ben Elin. Leuk om jullie te mogen ontmoeten op dit mooie eiland' zei ze vrolijk en vriendelijk en ging even de gezichten af. Als eerst zag ze een man in een witte outfit en ze werd er vrolijk van. Hij leek vrij relaxt en chill te ogen. Vervolgens gingen haar ogen naar een meisje die naar haar eigen zeggen toch wel heel erg knap was. Zij zag er juist erg vrolijk en enthousiast uit. Ze zag daarnaast nog een jongen, die haar wel in de smaak viel, met bruinig krullend haar en een knappe lach. Tot slot sloot ze het rijtje af met een jongen die haar moest denken aan van die typische surfjongens. Wat langer haar die dan voor hun ogen vielen en vrij gespierd. Als laatste viel het haar op dat iedereen vrij lang was, met name de mannen maar op zich was dat geen hele bijzondere prestatie als je Elin haar lengte had.

[ bericht aangepast op 22 aug 2019 - 17:21 ]

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Er schoven steeds meer deelnemers van 'Love on an Island' aan tafel aan. Ieder stelde zich aan elkaar voor en al snel klonk er gezellig geroezemoes op het tropische eiland met op de achtergrond de hypnotiserende geluiden van de klotsende oceaangolven. Aiden stopte een stukje kokos in zijn mond en leunde achterover terwijl hij zijn ogen over iedereen aan tafel liet glijden. Malcolm en Hugo waren wel oké, had hij inmiddels besloten. Met name Malcolm kwam relaxed en humoristisch op hem over. Hugo was wat rustiger zo leek het, alsof hij liever even de kat uit de boom keek, maar was even vriendelijk. Wie weet hield hij hier nog een vriendschap aan over? Als de onderlinge concurrentie maar niet tot al te veel problemen zou leiden...
Want wat betreft de dames had hij ook zeker niets te klagen.
Lola had hij direct al aardig gevonden, maar ook Elin kwam vrolijk en enthousiast op hem over. En dan was ze ook nog eens leuk om naar te kijken. Hij lachte toen hij merkte dat zij ook iedereen aan het bekijken was en ze per toeval elkaars blikken vingen.
      'Betrapt,' grapte Aiden. 'En ik net zo goed, hoor, maar dat blijft tussen ons,' voegde hij er lachend aan toe. Hij weifelde even, maar besloot uiteindelijk toch de vraag te stellen: 'En wat is je eerste indruk?'

[ bericht aangepast op 25 aug 2019 - 21:37 ]

---

“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

Elin Maeve Eloïse Fuller

Elin haar ogen bleven de groep door scannen en ze zag dat de surfdude hetzelfde deed. Ze gaf hem groot gelijk. Elin nam een hap van de fruitsalade en ze werd meteen nog een stukje vrolijker. Het eten smaakte nu al goed, dus dat beloofde wat. Terwijl ze rondkeek bleven haar ogen hangen op de jongen waarvan ze nog geen naam wist. Voor ze zich er bewust van was, keek hij terug naar haar en bleven ze elkaar in de ogen aankijken. 'Betrapt,' zei de jongen vermakelijk en Elin voelde hoe haar wangen rood kleurde. Ze wist ook wel dat het eigenlijk niets uit zou maken, want hiervoor waren ze er. 'En ik net zo goed, hoor, maar dat blijft tussen ons,' Zei hij met een grote grijns waardoor Elin automatisch terug grijnsde. 'gaan we nu al beginnen met geheimzinnigheid' zei ze terwijl ze haar wenkbrauwen wiebelde en hem vermaakt aankeek. Hij leek haar wel wat. Heel chill en vrolijk. 'En wat is je eerste indruk?' Vroeg hij nadat ze even stil waren. 'Een prachtig eiland, goed eten en knappe jongens waar ik geen namen van weet'. Weer voelde ze haar wangen brandden want dat laatste was eruit gefloept voor ze het doorhad. Al meende ze het wel.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

---

Malcolm had Aiden naar de kokos zien grijpen en volgde gauw zijn voorbeeld. Iedereen op dit eiland was dan misschien op zoek naar liefde, zijn maag en zijn ogen waren nu vooral op zoek naar voedsel. En had hij even mazzel: vlak voor hem was daar een hele tafel vol van te vinden. Net toen hij van plan was ongegeneerd een hele maiskolf naar binnen te werken, kwam een andere dame op het gezelschap af. Een ginger! Jackpot! Ze stelde zich voor en Malcolm zag hoe ze de anderen in zich opnam en bekeek wat voor vlees ze in de kuip had. Het was een natuurlijke reactie. Malcolm was er vooral erg goed in geworden tijdens zijn tijd in de bak. Alles met grotere spierballen dan hij werd zijn maatje of vermeed hij, alles met kleinere spierballen werd.. nou eh… Met een zeker gevoel van schaamte dacht Malcolm toch terug aan de paar keer dat hij een blikje tonijn van een nieuwe pikte. Op het eiland zette hij die observatie in om de vrouwen eens goed te bestuderen. Elin zag er ook prachtig uit. Vooral het accent dat ze stijlvol maar niet ordinair legde op haar welgevulde boezem. Malcolm zou geen heteroseksuele man zijn als zijn blik daar niet op landde. ‘Hetzelfde, kom bij de crew,’ zei hij met een lach. ‘Want wij maken uiteindelijk deze show. Mais?’ bood hij aan, zich pas daarna beseffend dat het misschien niet zo’n strategische keuze was voor de jongedame. Tenzij ze van kluiven hield. Aiden’s aanpak was echter een stuk verfijnder, toen hij ‘betrapt’ zei en hier vervolgens aan toevoegde: ‘En ik net zo goed, hoor, maar dat blijft tussen ons.’ Smooth, gast. Smooth. Als zijn oude buurjongen hier was zouden ze wedden om hoeveel dames deze man in zijn bed had weten te krijgen. Nu stond hij er alleen voor. Elin bleek gauw echter net zo verfijnd te zijn als Aiden en reageerde op hem met: ‘Gaan we nu al beginnen met geheimzinnigheid? Een prachtig eiland, goed eten en knappe jongens waar ik geen namen van weet.’ Zo. Die dame had er geen doekjes om gewonden. ‘Malcolm, tot uw dienst,’ lachte hij.

---

No growth of the heart is ever a waste

Na het activiteitenbord te hebben bekeken, was Lola achter Malcolm en Aiden aan naar de tafel gelopen en daar had ze plaatsgenomen. Ze had zich wat op de achtergrond gehouden tijdens het eten en iedereen op haar gemak geobserveerd, terwijl ze haar het eten liet smaken. Zo op het eerste oog leek het haar een leuke groep en deed iedereen oprecht zijn best om elkaar beter te leren kennen. Al wist Lola niet of dat zou veranderen als er onderling rivaliteit kwam wegens het daten. Lola moest eerlijk bekennen dat ze nog geen voorkeur had en daarom besloot de jongens eerst beter te leren kennen voor ze zou gaan bedenken voor wie ze echt zou gaan. Daarom zocht ze toen contact met de jongen tegenover haar, die als eerste aan tafel had gezeten en bij wie zij met Malcolm en Aiden had plaatsgenomen. “Hugo, toch?,” vroeg Lola en glimlachte naar de jongen tegenover haar. “Ik ben Lola,” vervolgde Lola en gebaarde vervolgens om zich heen - naar het witte zand, de blauwe zee en de tafel vol met eten. “En, bevalt het je tot nu toe?” Originele openingszinnen bedenken was niet bepaald haar sterkste punt, waardoor ze het op deze deed en de jongen vroeg hoe hij het tot nu toe vond.

      ‘Gaan we nu al beginnen met geheimzinnigheid? Een prachtig eiland, goed eten en knappe jongens waar ik geen namen van weet,' had Elin gevat geantwoord op Aidens vraag wat haar eerste indruk was hier.
Aiden moest glimlachen om haar woorden - hij hield wel van vrouwen die hun woordje klaar hadden - en zijn glimlach werd breder door de dieprode blossen die al snel op haar wangen verschenen en haar nog mooier maakte dan ze al was.
      'Malcolm, tot uw dienst,' kwam Malcolm met een grijns tussenbeide.
      'Aiden Carter,' stelde Aiden zich vervolgens aan Elin voor. 'Alias knappe jongen waar je nu wel de naam van weet?' Aiden hield verdedigend zijn handen omhoog toen hij de blik van Elin zag. 'Oké, dat klonk in mijn hoofd stukken minder flauw en al helemaal stukken minder arrogant. Ik wijt het maar aan de reis en de brandende zon in de hoop dat dat geloofwaardig overkomt en het dit allemaal iets minder ongemakkelijk maakt.'
Ze kletsten nog even met elkaar om ieder beter te leren kennen, terwijl ze allen genoten van het tropische fruit, de heerlijke sandwiches en kleurrijke salades die op tafel stonden.
      'Oké, nog even en ik ontplof,' merkte Aiden op nadat hij een laatste - zo beloofde hij zichzelf in gedachten - stuk guave op had. 'Ik ben wel benieuwd wat verder de bedoeling is. Niet dat ik het zo'n straf vind hier te zijn met heerlijk fruit, een prachtig uitzicht en nog beter gezelschap...' Hij knipoogde naar Elin voor hij vervolgde: 'Maar als ze ons nog langer aan tafel laten zitten, ben ik zo kotsmisselijk. Iemand zin om anders het eiland een beetje te verkennen?'

[ bericht aangepast op 1 sep 2019 - 11:29 ]

---

“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

Elin Maeve Eloïse Fuller

Één van de jongens in witte kleding keek haar vrolijk aan. Met een grote lach zei hij dan ook ‘Hetzelfde, kom bij de crew, ‘Want wij maken uiteindelijk deze show. Mais?’ ’ Vroeg hij en Elin schudde lachend zijn hoofd. 'Nee dankje, ik ben niet voor veel allergisch maar wel voor maïs' zei ze hem en ze zag dat hij naar de jongen keek die zichzelf voorstelde als Aiden Carter. De andere jongen begon met ' Malcolm tot uw dienst' wat Elin liet lachen. Ze vond het wel erg vermakelijk dat ze Malcolm zo vaak naar Aiden zag kijken. Elin wist dat ze niet lelijk was, al kon ze daar behoorlijk onzeker over zijn. Dus het feit dat deze twee jongens gelijk met haar gingen kletsen en elkaar regelmatig checkte gaaf haar een stukje zelfverzekerdheid. 'Alias knappe jongen waar je nu wel de naam van weet?' Ging Aiden verder en Elin deed haar best om haar lach in te houden. 'Oké, dat klonk in mijn hoofd stukken minder flauw en al helemaal stukken minder arrogant. Ik wijt het maar aan de reis en de brandende zon in de hoop dat dat geloofwaardig overkomt en het dit allemaal iets minder ongemakkelijk maakt.' Ze knikte instemmend. 'Ik hou wel van een beetje zelfverzekerdheid bij mannen'' stelde ze hem gerust. Ze kon het waarderen dat hij aangaf dat hij het anders vond klinken in zijn hoofd. Elin was zelf ook niet de grootste held betreft flirten dus ze was vrij blij dat de mannen dit voor haar deden. Terwijl ze elkaar wat beter leerde kennen. Waar ze vandaan kwamen en hoe oud iedereen was. Aten ze van de grote hoeveelheden eten. 'Oké, nog even en ik ontplof,' zei Aiden. 'Ik ben wel benieuwd wat verder de bedoeling is. Niet dat ik het zo'n straf vind hier te zijn met heerlijk fruit, een prachtig uitzicht en nog beter gezelschap...' Er vloog een knipoog naar Elin en ze keek hem even met grote ogen verbaasd aan. Wauw, hij wond er bepaald geen doekjes om. Maar heel eerlijk, ze kon niet zeggen dat ze het nou heel erg vond. 'Maar als ze ons nog langer aan tafel laten zitten, ben ik zo kotsmisselijk. Iemand zin om anders het eiland een beetje te verkennen?' Elin veerde enthousiast op. 'Goed plan, ik ben er voor in. Alleen wil ik mij dan wel even omkleden en een bikini aandoen, wie weet komen we wel nog een zwemmeertje of waterval tegen ' zei ze vrolijk. Daarna keek ze rond. Er waren best wel wat mensen maar haar kamergenoot had ze nog niet gezien. 'Zullen we hier weer afspreken. Als ik mensen onderweg tegen kom dan zal ik vragen of ze ook mee willen' stelde ze voor.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

---

Ik stopte net de laatste hap van mijn eerste broodje in mijn mond toen er plots een groep van drie bij me aan tafel kwam zitten. Het waren twee jongens, van het soort wat je verwacht in zo'n programma: knap, gespierd, met een kleurtje. Er was ook een meisje, een blondine. Nu gaf ik zelf de voorkeur aan een brunette, maar wie weet. Persoonlijkheid was het belangrijkst. Ik kauwde rustig mijn mond leeg, al werden me nu al vragen gesteld. Een van de jongens stelde zich voor als Malcolm, het meisje als Lola. Nog voor ik me voor kon stellen voegde zich nog een roodharig meisje zich bij ons, die ons heel enthousiast vertelde dat haar naam Elin was. "Hugo, aangenaam." zei ik met een glimlach. Mijn naam was eigenlijk het enige waar je nog mijn Franse accent hoorde. Ik keek even de tafel over en zag de twee jongens, Malcolm, en de andere heette Aiden als ik dat goed had opgevangen, in een geanimeerd gesprek met Elin. Ik draaide me naar Lola, toen ze me aansprak. Ik schonk haar een stralende glimlach. "Klopt." Ik haalde een hand door mijn krullen. "Het bevalt zeker. Niet te koud en ik heb al jaren niet bij het strand gewoond. Dat is weer eens wat nieuws. Bevalt het jou ook?" Ik kon me zo voorstellen dat mensen die koelere temperaturen gewent waren, het lastiger hadden met dit weer. Ik wist nog hoe het voor mij was om van Noorwegen naar Colombia verhuisde. Dat was een grote shock geweest, niet alleen in cultuur, maar ook erg in temperatuur. Nu was ik uiteindelijk toch meer en warm weer jongen dan een voor koud weer. Ik pakte een schaaltje met tropisch fruit en stak het naar haar uit. "Wil je ook een stukje? Als is niets in deze schaal zo zoet als jij." Ik gaf haar een knipoog met nog altijd en grijns op mijn gezicht. Zelf pakte ik een stukje papaya uit de schaal en stopte het in mijn mond. Intussen waren Eelin en Aiden alweer opgestaan. Hadden die nu al genoeg gegeten? Ik was misschien Frans, maar lunchen in een paar minuten was toch echt onmogelijk. "Dus, wat doet een dame als jij hier? De heren moeten thuis aan je voeten liggen." Een beetje flirten kon geen kwaad, toch? Daar waren we hier voor, en daarbij was het ook best leuk. Ik nam nog een stukje fruit uit de schaal en wachtte op antwoord.

---

Bowties were never Cooler

Hugo draaide zich naar haar toe na haar vraag, glimlachte en antwoordde. “Klopt.” Hij haalde een hand door zijn haar, en vervolgde: “Het bevalt zeker. Niet te koud en ik heb al jaren niet bij het strand gewoond. Dat is weer eens wat nieuws. Bevalt het jou ook?” Lola knikte, en grinnikte. Het strand was zeker wat anders en aan de temperatuur zou ze ook snel wennen. Zelf kwam ze uit Chicago en dat was ook totaal verschillend in vergelijking met deze omgeving. En hoewel de zomers altijd warm waren, waren de winters ijzig koud. “Hetzelfde geldt voor mij,” zei Lola instemmend. “Ik kom uit Chicago, dus totaal iets anders. Al bevalt het me wel. Waar kom jij vandaan?”       Hugo hield een schaaltje fruit voor. “Wil je ook een stukje? Al is niets in de schaal zo zoet als jij.” Het gevolg was een knipoog en een grijns. Lola schoot in de lach en pakte een stukje fruit aan. Er werd al overduidelijk geflirt. Niet alleen door Hugo, maar ook door Malcolm en Aiden. Lola liet het over zich heen komen, zeker omdat ze nog geen enkele voorkeur had. Alle drie de jongens leken haar aardig en alle drie waren ze ook zeker aantrekkelijk. “Ik ben blij dat ik in de smaak val,” zei Lola opwekt. Het fruit smaakte haar goed en een tweede stukje fruit verdween algauw in haar mond. Twee deelnemers – Aiden en Elin – stonden op. Er werd besloten om een rondje over het eiland te lopen, maar omdat sommige deelnemers zich nog wilde omkleden kon Lola mooi blijven zitten. Haar bikini had ze al onder haar outfit aangetrokken, dus ze kon zo meegaan. Al zat ze hier ook niet verkeerd aan tafel. Zowel wat eten betreft, als qua gezelschap. Ook Hugo had zichzelf van nog wat fruit voorzien en flirtte opnieuw. Lola glimlachte. “Dat kan ik ook van jou zeggen. Al hoop ik dat de dames thuis aan je voeten liggen.” Lola gaf een knipoog terug. Toen betrok haar gezicht een beetje. “Mijn ouders hebben me opgegeven. Na de dood van mijn vriendje wilde het niet zo… Niet zo lukken met de relaties. Mijn ouders hopen dat dit zal helpen.” Lola gebaarde om zich heen. “Verandering van omgeving, dat soort dingen. Ze denken, of hopen eigenlijk, dat ik wat minder kieskeurig word en dat ik niet alle jongens vergelijk met Kai.” Een triest glimlachje verscheen op haar gezicht en even wreef Lola met haar vinger over de tatoeage aan de binnenkant van haar pols. Toen glimlachte ze weer wat opgewekter. “En een gratis vakantie is natuurlijk mooi meegenomen.” Lola was even stil en keek uit over de oceaan. “En jij?,” vroeg Lola toen, en richtte zich weer op Hugo. “Ben je ook opgegeven door je ouders? Je bent wel verhuisd, zei je. Waar woonde je voorheen?”

---

Indrukwekkend, dacht Malcolm, die dudes winden er geen doekjes om. Hij knikte onder de indruk terwijl hij toekeek hoe zowel surfboy Aiden als student Hugo er lustig op los flirtten. Hugo had hij herkend van de afbeelding op het mededelingenbord en de titel ‘student’ had hij zelf maar toegevoegd. Malcolm plukte aan zijn baardje, toen Aiden aangaf helemaal vol te zitten en voorstelde om het eiland te gaan verkennen. Dat was een puik plan, bedacht Malcolm, want deze gratis vakantie had hij immers niet voor niks gekregen. En de kans dat hij ooit in staat zou zijn om weer een uitje naar een oord als dit te betalen achtte hij.. nou, niet zo heel hoog. Hij graaide in zijn lege broekzakken ter bevestiging. ‘Yo gast, ik ga ook mee,’ zei hij tegen Aiden. Elin was ook in voor een ontdekkingstocht en maakte al aanstalten om naar haar huisje te gaan. Malcolm wendde zich tot zijn roomie Lola, maar die was inmiddels in gesprek geraakt met Hugo. Hij ving de naam van haar overleden partner op en zag een tatoeage waardoor hij wat zwijgzamer werd. Was dit eiland voor haar wel de juiste keuze, op dit punt in haar leven? Malcolm besloot dat het niet zijn pakkie aan was en informeerde zo subtiel als hij kon ook Hugo en Lola dat ze welkom waren om mee te gaan op ontdekkingstocht. ‘Ik ben me ook effe omkleden. Wit en jungle is geen goeie combi. Da’s zoiets als een collab tussen Nipsey en Sean Paul, want- shit, waarom heb ik dat niet eerder bedacht? Uh, tot zo!’ Al neuriënd liep hij terug naar zijn huisje. Eenmaal bij het huisje plukte hij zijn telefoon uit zijn schoen en zette als eerst wat muziek op. Daarna kleedde hij zich gauw om in wat luchtigers: een vrolijk gekleurd shirt vol palmbomen om mee te beginnen. ‘Yeah this is more like it.’ Hij plofte neer op de bank, mee rappend met de muziek, tot hij zich ineens realiseerde dat er werk aan de winkel was. ‘Het eiland!’ Hij zette de box uit, verborg zijn telefoon weer en keerde gauw terug naar het strand. ‘Ik ben er klaar voor. Dit gaat te gek worden,’ zei hij blij.

---

No growth of the heart is ever a waste

---

Ik glimlachte bij haar opmerking. Ze viel zeker in de smaak. Natuurlijk moesten we allemaal elkaar beter leren kennen, maar de eerste klik leek er wel te zijn. Ik nam ook nog een stukje fruit, terwijl twee anderen opstonden. Dat betekende meer lunch voor ons, toch? Daarbij was ik ook niet iemand die vaak zijn kleren wisselde. Het had toch geen zin, zeker niet in de jungle of op een eiland. Je werd toch wel vochtig en vies. Ik maakte haar nog een complimentje en zij kaatste het even hard terug. Ik had af en toe soms wel een meisje, maar nooit voor een lange tijd. Het feit dat ik het grootste deel van mijn leven maar kort op een plek woonde hielp ook niet, maar dat was zeker niet de grootste reden, als ik helemaal eerlijk was, al was het wel een goed excuus. Plots betrok haar gezicht en ik keek haar vragend aan. Ik had geen idee waar dit nu vandaan kwam, maar dat deed ze al snel zelf uit de doeken. Het klonk voor mij niet of ze echt al over haar vriendje was, maar wie was ik? Haar ouders zouden wel weten of ze hier klaar voor was of niet. Daarbij had ze zelf toch ook het laatste woord gehad en ze zat hier nu wel. "Hopelijk kan dit je een beetje helen. Of je nu minder kieskeurig wordt of niet is aan jou." Ik schonk haar een voorzichtig glimlachje, die breder werd bij haar opmerking over de vakantie. Een lach rolde over mijn lippen. Tja, wie wilde niet gratis naar een tropisch oord op een compleet verzorgde vakantie, de knappe singles waren vooral een hele leuke bonus. Bij haar vraag schudde ik mijn hoofd. "Ik heb mezelf opgegeven onder invloed van mijn vrienden." Ik vertelde maar niet dat het initieel bedoelt was als grap, dat leek me wel erg ongepast na haar emotionele openbaring. "Overal en nergens, dat krijg je met diplomaten als ouders. Ik ben geboren in Frankrijk en woon nu in Colombia. De rest kunnen we het altijd later over hebben." Ik knipoogde en schonk haar een speelse grijns. Ik kon het toch niet laten te flirten, daar waren we hiervoor, daarbij kon dat hopelijk de sfeer een stuk verbeteren. "Waar kom jij vandaag? Ik hoop dat jij wel gewoon je schooltijd op een plek hebt kunnen doormaken." Ik klonk vrolijk, maar dat was voor mij nog wel het zwaarst geweest. Constant verhuizen betekende ook constant van school wisselen, stof missen, stof opnieuw krijgen, steeds nieuwe vrienden maken, en dan weer opnieuw. Het betekende nu wel dat ik een hele grote vriendenkring had, wat ook zeker vele voordelen had.

---

Bowties were never Cooler

“Hopelijk kan dit je een beetje helen. Of je nu minder kieskeurig wordt of niet is aan jou.” Een wat vrolijkere glimlach verscheen op Lola’s gezicht. “Ik zal mijn best doen,” antwoordde ze, en voegde daaraan toe: “Tot nu toe valt het zeker niet tegen.” Ook Hugo lachte, en Lola vermoedde dat het op deze manier inderdaad wat beter zou gaan dan thuis, waar ze ook wel wat dates had gehad maar dat altijd min of meer geforceerd gezellig moest zijn.       Als antwoord op haar vraag, schudde Hugo zijn hoofd. “Ik heb mezelf opgegeven onder invloed van mijn vrienden. Overal en nergens, dat krijg je met diplomaten als ouders. Ik ben geboren in Frankrijk en woon nu in Colombia. De rest kunnen we het altijd later over hebben.” Ze kreeg een knipoog van de jongen en hij grijnsde, maar Lola moest toegeven dat ze van zijn antwoord onder de indruk. “Wauw,” zei ze eerlijk. “Zo klinkt het best gaaf, maar het lijkt me ook best moeilijk. Steeds verhuizen, verschillende scholen, steeds weer opnieuw moeten beginnen.” Lola was even stil. “Vond je dat niet lastig?” Ze knikte vervolgens op zijn vraag. “Mijn leven is een beetje saai, als ik jou zo hoor. Ik ben geboren en opgegroeid in Chicago en daar woon ik nog steeds. Ook heb ik daar op school gezeten.” Het was inmiddels wat rustiger aan tafel geworden, al stoorde Lola dat niet. Ze vond Hugo oprecht een aardige jongen en hij zag er ook zeker goed uit. Ondanks dat ze het even over Kai hadden gehad, vond ze dat zeker niet storend. Ze gebaarde naar de inmiddels bijna lege tafel. “Heb je ook zin om een stukje te wandelen? We kunnen ook langs het strand lopen, als je geen zin hebt om de jungle in te gaan.”

---

Lola leek onder de indruk van mijn verleden. Ik wist wel dat het geen normale situatie was, maar voor mij was het normaal, en voor mijn rusteloze ziel was het ook fijn geweest om nooit te lang stil te staan. Ik haalde mijn schouders op bij haar vraag of ik het niet lastig vond. "Tja, het was soms wel jammer te gaan, maar andere keren was ik weer blij dat de twee jaar om waren. Daarbij is het internet echt een waar godsgeschenk als het aankomt op vriendschappen. Het wordt na een tijdje ook gewoon normaal al dat verhuizen, en ik herinner sowieso nog maar weinig van Frankrijk, dus heel erg is het niet. Het is voor mij eerder vreemd dat ik nu al drie jaar in hetzelfde land woon." Ik vroeg haar maar naar waar zij vandaan kwam. Als ze zo reageerde op mijn verhaal was haar familie vast niet zo reislustig. Daarbij was mijn situatie ook wel extreem. Ik bleek gelijk te hebben, maar kon het me maar lastig voorstellen. Reizen en verhuizen waren zo'n integraal deel van mijn kindertijd, van mijn identiteit zelfs, dat altijd maar op een plek wonen eerder klonk als een straf dan iets fijns. "Het lijkt me wel fijn om altijd in de buurt van je familie te zijn." Ik zag mijn familie maar eens per jaar tijdens onze vakantie in Zuid Afrika, en dit jaar niet eens omdat ik aan dit programma meedeed. Daarbij had ik de staf van het weeshuis nooit meer gezien, al stuurden we ze wel elk jaar nog een kerstkaart, en ik deed dat nu zelf ook. Ik knikte bij haar vraag of ik wilde wandelen, maar pikte nog wel even een croissantje mee van tafel voor onderweg. "Wat jij wil, senorita. Jungle doet me echt niets, de stad wordt er deels door verzwolgen." zei ik met een glimlach. Ik schoof mijn stoel naar achter en hield mijn hand galant uit om haar overeind te helpen. Mijn andere hand gebruikte ik om een hap van het broodje te nemen. Het was een goede poging, maar dit mocht geen croissantje heten. Nu wist ik ook wel dat roomboter, luchtig deeg, en vochtige hitte slecht samen gingen, maar het was toch een beetje teleurstellend. Toen mijn mond leeg was en we rustig begonnen te lopen, vroeg ik: "Ben je eigenlijk wel eens zo ver zuidelijk geweest? Chicago staat namelijk niet echt bekend als een zonnig oord." Ik hoopte haar niet te beledigen, maar ik was wel benieuwd. Als we namelijk met dit weer fysieke activiteiten zouden doen, was het toch wel fijn als je een beetje wist hoe je lijf reageerde op warmte, en zeker dit soort vochtige warmte. Ik wilde niet dat ze hieraan bezweek tijdens ons wandelingetje, terwijl we heel makkelijk een flesje water mee kunnen nemen.

[ bericht aangepast op 5 okt 2019 - 18:32 ]

---

Bowties were never Cooler

Met zijn handen in zijn zakken gestoken en enig ongeduld in zijn lijf wachtte Aiden totdat Elin en Malcolm terug waren van het omkleden. Hijzelf had het enkel nodig gevonden makkelijkere schoenen aan te doen en net toen hij begon te twijfelen of hij beter niet ook wat anders aan kon trekken dan dit simpele witte shirt waar inmiddels op miraculeuze wijze wat vegen waren verschenen (Malcolm had gelijk: wit en jungle gingen niet samen), kwamen ze al aangelopen. Elin had er net al prachtig uitgezien en ook deze outfit kon hij wel waarderen. Ze was een knappe dame en wist precies hoe ze haar goede punten moest benadrukken. Bij de aanblik van Malcolms kleurige Hawaï-achtige shirt schudde Aiden grijnzend zijn hoofd.
      'Zo, allebei weer opgetut?' grapte hij toen ze bij hem waren aangekomen. 'Let's go,' vervolgde hij enthousiast.
Met vrolijke tred wandelden ze over het strand en opnieuw bewonderde Aiden ademloos het paradijs om hen heen. Overal waar hij keek zag hij grote palmbomen, maar nog mooier was de intens blauwe kleur van de oceaan. Het duurde niet lang voor hij besloot de schoenen die hij zojuist had aangedaan weer uit te schoppen.
      'Ik wil het zand tussen mijn tenen voelen,' verklaarde hij toen de anderen hem vragend aankeken. 'Ja, dat klinkt echt als iets waar je je ogen bij wilt rollen, dat hoor ik zelf nu ook, maar het is echt zo. En de zee voelt nog beter. Maakt me rustig,' voegde hij er aan toe, waarna hij besloot met blote voeten en zijn schoenen in zijn hand door het water te wandelen. 'Moeten jullie ook eens proberen, joh,' stelde hij voor en met zijn voet spatte hij wat water hun kant op. 'Welke kant zullen we op?' vroeg hij hen vervolgens.

---

“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

Elin Maeve Eloïse Fuller

Zodra er meer mensen aangaven mee te willen op ontdekking, maar ook te willen om kleden ging Elin naar het huisje. Uit haar koffer pakte ze een korte broek en een topje en ik schuif mijn zonnebril in mijn haren. Ik was al ingesmeerd gezien ik vrij witte benen had en snel verbrande door mijn haar kleur. Ik doe een stiekje om mijn pols zodat ik mijn haren altijd vast kon maken. Ze liep daarna terug op haar sandaaltjes en zag Aiden al staan wachten. Hij had enkel andere schoenen aangedaan en zijn shirt stak fel af van zijn bruine huidskleur. Al gauw kwam ook Malcolm terug en hij had een hawaii blouse aan. "Ik ben er klaar voor. Dit gaat te gek worden,’ Zegt Malcolm enthousiast waardoor ik een grijns op mijn gezicht krijg. Hij was zo enthousiast en positief en daar hield ze wel van. 'Gaaf shirt' zei ze complimenterend. Ze hield er wel van, lekker zonnig en kleurig. 'Zo, allebei weer opgetut?' grapte Aiden en Elin knikte vrolijk 'Let's go,' Vervolgde hij enthousiast.

Terwijl ze begonnen te wandelen over het zand stopte Aiden ineens met lopen. Vragend keek ze hem aan terwijl hij zijn schoenen uit doet. 'Ik wil het zand tussen mijn tenen voelen,' Zei hij en Elin kon een lachje niet binnen houden.'Ja, dat klinkt echt als iets waar je je ogen bij wilt rollen, dat hoor ik zelf nu ook, maar het is echt zo. En de zee voelt nog beter. Maakt me rustig,' Elin knikte lachend. 'Ja dat klonk inderdaad heel cliché' geeft ze hem toe. HIj gaat het water in met zijn voeten en ik gilmlach. Hij genoot van dit eiland en dat was leuk om te zien. 'Moeten jullie ook eens proberen, joh,' Zei hij en hij spatte water richting Malcolm en haar.'Welke kant zullen we op?' Vroeg hij en Elin begon te grijnzen en wees naar de zee. 'Zwemmen 'grijnst ze. 'zwemmend rond het eiland' Zei ze uitdagend. Elin was slim geweest, onder haar kleding had ze haar bikini gedaan en ergens was ze wel nieuwsgierig hoe het bij de mannen onder het shirt eruit zag.

DUs ze wilde ze uitdagen om de zee in te gaan, wist ze gelijk een beetje hoe spontaan ze waren. Om ze te plagen besloot Elin de stoute schoenen aan te trekken, met een grote grijns trok ze haar schoenen, shirt en broek uit en lachend gooit ze het op de strand en rent het warme zee water in en gaat een kopje onder. De rest van het eiland konden ze zo ook prima bekijken. Nu was ze heel benieuwd wat die andere mannen gingen doen.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan