[RPG • 0] Experium || 15 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 8:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘No risks, no fun,’ zei hij schouderophalend. ‘En als hij denkt dat je me op z’n minst aardig vindt, dan staat ie vast wel toe dat ik aan de beademing mag liggen. De liefde vraagt nu eenmaal offers. En we hebben al zo bedroevend weinig same-sex stellen hier op school dat ik graag mijn steentje bijdraag.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

"Nee, niet doen." Phone trok haar hand uit de buurt van Fayr vandaan en keek een beetje boos naar Fayr. "Dit is mijn eigen stomme fout. En ik voel me echt ellendig, maar misschien is dat maar een keer goed." Het was te makkelijk om zich door Fayr te laten helpen. Die kon alles zo in een ruk oplossen, maar om een of andere reden had Fersephone daar geen zin in. Dit was haar straf dat ze zichzelf zover gepusht had. En die moest ze maar ondergaan. "Ga Merrin maar helpen met de extra energie die je hebt, misschien kan je wat voor hem betekenen. Hij heeft het harder nodig."
      Bij het zien van de gekwetste blik van haar zusje verzachtte Fersephone haar blik. "Je kan me op een andere manier helpen? Zoals iedereen? Door me bijvoorbeeld een kopje soep te brengen?" Nu ze het zei, Fersephone had best honger. Ondanks het feit dat ze zich ellendig voelde, uren eerder al had ze haar volledige maaginhoud eruit gegooid en haar maag rammelde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Maaya hield er niet van als mensen haar kwamen storen en de meesten deden dat ook niet. Romeo normaal gesproken ook niet. Hun korte gesprekje van eerder op de dag deed haar echter vermoeden dat hij dit donker fonkelende balletje wel naar Onyx of Jester wilde gooien en eigenlijk leek dat haar inderdaad wel amusant. Niemand werd blij van een woeste Onyx — ze geloofde dat zelfs zijn vriendje daar bang van zou worden — al was het ook wel interessant om te zien wat er gebeurde als Jester Onyx van zich af ketste. Die was allesbehalve vergevingsgezind terwijl Jester overkwam als een strontvlieg waar je maar niet van af kwam. Ze klapte haar boek dicht, maar liet haar spullen liggen toen ze haar stoel naar achteren schoof. 'Daar ben ik wel voor in, ja,' zei ze met een grijns.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij voelde zich ontzettend ongemakkelijk onder dit, maar hij had het beloofd. Hij had beloofd te helpen. Merrin lag op zijn rug op de mat en Yrla hielp hem met allerlei strek en buig-oefeningen. Hij probeerde niet te denken aan het feit dat Merrin op jongens viel en dat dit oefeningen waren die wel heel dichtbij elkaar kwamen. Dit was gewoon normaal vriendelijk helpen.
      Uiteindelijk na een uur waren Merrin toch uitgeput en had Yrla de jongen weer terug geholpen in zijn rolstoel. Hij was naast de jongen op de grond gaan zitten en keek naar hem op. Hun uurtje was eigenlijk vrij stil geweest, waarin beiden geen woord tegen elkaar gezegd hadden. Yrla had maar wat muziek opgezet, tegen de ontzettend snijdende stilte. Maar nu voor het eerst vroeg hij zich af wat er in Merrins hoofd omging. "Gaat alles goed?" Het bleef nog een tijdje stil, maar uiteindelijk keek Merrin hem aan. Met zo'n lege blik in zijn ogen dat zelfs Yrla ervan schrok.
      "Wat als ik straks niet meer kan lopen?" vroeg hij opeens heel kleintjes. Oh help, nu was het aan Yrla om hem gerust te stellen. En als er iets was dat hij slecht in was dan was dat dat. Zulk soort gesprekken maakte Yrla altijd ongemakkelijk, zeker tussen jongens. Met Vienna praten was veel gemakkelijker. "Ah joh, doe normaal. Natuurlijk kan je straks weer lopen. Ik heb gelezen dat in de eerste weken direct het beste herstel plaatsvindt. Dus als we goed blijven oefenen, ben je al binnen een paar weken weer op de been." Het bleef stil bij Merrin. Yrla zuchtte, waarom werd hij in deze positie geduwd? Oh ja, dat was zijn eigen schuld...
      "Heb je het Fayr al gevraagd of ze je wil helpen? Misschien kan Fayr wel iets voor je doen?"

[ bericht aangepast op 25 april 2020 - 10:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Tenzij Onyx hem inderdaad niet leuk vond en het hem niets kon boeien of Fox hem zoende of niet. Dan viel dat hele plan van hen in het water en heel eerlijk gezegd wist hij niet zo goed wat hij ervan moest denken. Hij was geneigd te zeggen dat hij het zelf wel kon (met een plan van drie maanden ofzo, want Onyx had een bord voor z'n kop ter grootte van China) en dat hij de hulp van een naamloze, een net naamloze-af en iemand die Onyx niet kon luchten of zien, niet nodig had.
      Bovendien voelde het een beetje alsof ze Onyx ergens in luisden, in plaats van dat de jongen zelf de tijd kreeg om te begrijpen wat er gebeurde. Maaya messed him up real good en als er inderdaad iets was, kostte het vast moeite om dat überhaupt vast te houden. Slow and steady wins the race, right?
      Jester schoof zijn handen in zijn zakken en schudde toen zijn hoofd. "Bedankt voor de moeite, man. Echt. Maar dit moet ik alleen doen."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Oké,’ grinnikte Fox. ‘Mocht je de spanning weleens willen opvoeren dan weet je me te vinden.’ Op dat moment ging de deur open en Adam kwam binnen.
      ‘Eh, Onyx is tijdens ons gesprek weggebeend,’ zei hij met een verontschuldigende blik op Jester toen hij bij hen kwam staan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester trok zijn wenkbrauwen op. "Weggebeend? Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?"
      Het was toch juist Onyx die een gesprek wilde met Adam? Jester had geen idee waar het over gegaan was, maar hij had zo het idee dat Adam een ander antwoord gegeven had dan dat Onyx gewild had. In ieder geval betekende dit dat Onyx dat weglopen-trucje bij iedereen toepaste, als zij gelijk hadden en hij vond van niet.
      Jester zette zich af van de kast. "Welke kant ging hij op?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Romeo

"Lets find us some Panthers then," zei hij met een grijns. Hij opende de deur voor Maaya en liet haar voorgaan door de hal. Hij kwam schuin-achter haar lopen en keek nieuwsgierig de hal door. Het was nu vrij leeg, aangezien alle studenten op hun campus waren waarschijnlijk. "Ik heb een uur voor de bol verdwijnt," zei hij tegen Maaya. "Maar aan het einde zal de kracht ervan heel snel afnemen, dus we kunnen ze beter zo snel mogelijk vinden."
      Een uur... Dat was best heftig voor woede. Woede hield normaal niet zo lang aan, veel korter dan verdriet of angst bijvoorbeeld. Als hij bij iemand verdriet afnam, kon hij dat zo voor twaalf uur bewaren. Woede was een gluiperige emotie, die kon binnen tien minuten weg zijn of tot op zijn max. een uur. Hij was Vienna dankbaar, ze had hem tijd gegeven. Hij zei verder niets, volgde Maaya zwijgzaam. Hij had niet het idee dat ze nou zo'n prater was of in was voor een gezellig gesprekje. Ze zouden alleen even samen genieten van een worstelde Panther onder deze woede.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘We waren op een heuvel vanwaar je het meer kon zien en vandaar liep hij naar links,’ vertelde Adam. ‘Het is niet dat hij kwaad werd ofzo. Ik denk dat hij gewoon niet meer wist wat hij moest zeggen – of niet over bepaalde dingen wilde nadenken.’ Hij glimlachte kleintjes naar Jester, hij dacht niet dat het nodig was dat de jongen zich zorgen maakte om zijn vriend. Waarschijnlijk moest Onyx gewoon zijn gedachten ordenen en duurde dat bij hem een tijdje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Ik ben benieuwd waar jullie het over gehad hebben als jíj dusdanig gelijk had dat Onyx niets meer wist en vervolgens niet boos wegloopt, maar gewoon brooding ervandoor gaat," grinnikte Jester. "Ik ga wel via de andere kant een rondje maken, misschien dat ik hem dan tegenkom." Hij keek Fox aan. "Je bent een leuke gast man. Blij dat we met jullie een bondgenootschap hebben." Jester zond beide jongens een glimlach en liep naar de deur toe. "Ik ga op Onyx-jacht. Ik ga een hele grote vangen. Wat een prachtige dag."
      Onyx-jact, Berenjacht. Het klonk eigenlijk nog best lekker. Leuk kinderboekje ook. Niet dat hij zich kon herinneren dat hij het ooit gelezen had, maar de tekst kwam net zo makkelijk in zijn hoofd op als de namen van zijn eigen afdelingsgenoten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nu hij eindelijk helemaal alleen was met Adam, wilde hij van die gelegenheid gebruikmaken.
      ‘Heb je zin in een wandeling?’ vroeg hij nadat ze Jester gedag hadden gezegd. ‘Ik zal beloven dat ik niet boos wegloop.’
      Er danste een flauwe glimlach om Adams lippen. Hij oogde een stuk rustiger dan vanochtend, eigenlijk al de hele middag. Zelfs toen er opmerkingen over en weer vlogen nadat Yrla was verschenen, was hij rustig gebleven. Hij dacht even terug aan zijn vuurrode gezicht toen Onyx had gezegd dat Adam liever met zijn teamgenoot – met Merrin – wilde zoenen en voelde een steek in zijn maag.
      Maar dat betekende niets.
      Adam en hij kenden elkaar nog helemaal niet goed, hij kon hun gevoelens voor hen pas vergelijken als ze meer tijd met elkaar hadden doorgebracht.
      ‘Ja, dat is goed,’ zei Adam.
      Fox’ hart maakte een sprongetje. Nu was het alleen zaak dat hij het niet verpestte.
      Ze stapten naar buiten toe, de warmte in. Hij was geneigd om naar het meer te lopen, naar de plek waar ze een paar keer samen hadden gezeten terwijl hij een hond was geweest, maar hij was bang dat dat argwaan opriep en daarom liep hij nu een andere kant uit. Hij had zijn hand in zijn zak gestoken, bang dat hij anders in een opwelling Adams hand zou vastpakken. Hij wilde hem niet laten schrikken.
      Fox probeerde niet te veel te praten, in plaats daarvan vroeg hij of hij nog last had van de aanval van gisteren en daarna praatten ze over wat lichtere dingen zoals schoolopdrachten die ze moesten doen. Het was in elk geval een gesprek, zelfs al vond Fox het lastig om van de échte onderwerpen uit de buurt te blijven. Hij kon prima over koetjes en kalfjes praten – maar dat was niet zo heel erg handig als je een hechtere band met iemand probeerde te krijgen.
      Toch hield hij het niet heel lang vol – zijn vraag brandde op zijn lippen. ‘Ik wilde je eigenlijk wat vragen,’ zei hij na een tijdje. Hij schopte een steentje weg en voelde hoe zijn zenuwen toenamen.
      Adam keek opzij, het zonlicht deed zijn groenbruine ogen glanzen. Zijn gezicht was zo anders dan tijdens hun meeste ontmoetingen, er was nu geen angst, misschien zelfs nauwelijks ongemak. Misschien had hij het dan eindelijk voor elkaar dat de jongen zich op zijn gemak voelde rondom hem. ‘Oké,’ zei hij met een glimlach.
      Fox haalde even diep adem. Niettemin was hij bang voor een afwijzing.
      ‘Nou… Ik wilde je eigenlijk ergens mee verrassen vanavond. Als je dat leuk vindt.’ Nerveus klemde hij zijn vingers tegen elkaar.
      Adams pas werd langzamer totdat hij bleef staan. Er kwam weer een heerlijke blos op zijn wangen. ‘Me verrassen? Waarom?’ vroeg hij zacht.
      Fox trok zijn schouders op. ‘Je hebt de laatste tijd zoveel meegemaakt. Ik weet er het fijne niet van, maar ik weet wel dat je het moeilijk had. Dus ik wil gewoon… iets leuks doen. Zodat je lekker kan ontspannen en we… eh… we elkaar ook beter kunnen leren kennen.’
      Hij wipte van zijn ene op zijn andere voet terwijl hij gespannen zijn antwoord afwachtte.
      ‘Je bedoelt – met z’n tweetjes?’
      ‘Ja, met z’n tweetjes. Morgenmiddag ga ik ook iets met Merrin doen,’ zei hij vlug. Dat kwam eigenlijk wel mooi uit. ‘Ik wil gewoon… met jullie allebei een band opbouwen.’ Hij dwong een grijns om zijn lippen en gaf hem een schouderduwtje. ‘Kom op… Ga je me nou weer teleurstellen?’ Hij gaf hem een knipoog. ‘Wat dat betreft heb je nog wel wat goed te maken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Fayr trok haar handen gauw weer terug. Ze vond het helemaal niet maar een keertje goed dat Fersephone zich ellendig voelde, ze wilde juist graag helpen om te zorgen dat ze zich beter zou voelen. Nu Dezi weg was, was haar zus eigenlijk best alleen. Fayr had ergens het vermoeden dat haar zus zichzelf de schuld ervan gaf dat ze niet had gezien dat het niet goed met het meisje ging en dat ze dit nu deed om zichzelf te straffen.
      Toch hield ze haar lippen op elkaar en knikte. "Ik zal kijken of ik wat soep voor je kan regelen," zei ze en probeerde te glimlachen. "Maar je hoeft niet per se alle na-effecten uit te zitten, dat weet je toch?" Ze legde even een hand op de knie van haar zus, gewoon zonder gave. "Dan ben ik zo terug."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dat was waar. Hij had zich een paar keer heel onaardig tegen Fox gedragen. Heel even was hij echter bang geweest dat Fox andere bedoelingen had – dat het een soort date was dat hij in gedachten had. Daarna schaamde hij zich voor die gedachte. Michiel had hem vandaag al voor een date gevraagd, er waren heus niet twéé jongens verliefd op hem. Bovendien wilde Fox ook tijd met Michiel doorbrengen, dus het was gewoon puur vriendschappelijk bedoeld. Het luchtte hem op.
      ‘Ja, dat lijkt me leuk,’ zei hij.
      ‘Ja?!’ De jongen maakte nog net geen dansje en Adam grinnikte zacht. Fox stak zijn arm door die van hem. ‘Het wordt echt hartstikke gezellig, let maar op!’
      Fox’ enthousiasme liet een warm gevoel door hem heen gaan. Een paar dagen geleden had hij zich nog zo eenzaam gevoeld maar het begon nu langzaam als een boze droom te voelen.
      ‘Ik kan alleen niet tot laat blijven,’ zei hij. ‘Michiel heeft misschien mijn hulp nog nodig om zich om te kleden en in bed te komen – en hij wil vast ook nog douchen dus daar kan alleen ik bij helpen…’ Zijn wangen vlamden op bij die gedachte – dat was iets waar hij helemaal nog niet aan gedacht had. Hopelijk was het minder ongemakkelijk dan de vorige keer, toen hij nog in de overtuiging was geweest dat Michiel van zijn gevoelens zou walgen, maar nu hij wist dat ze elkaar allebei leuk vonden vond hij zoiets toch wel spannend.
      ‘Je moet hem helpen douchen?’ vroeg ook Fox. Er lag een donkere blik in zijn ogen.
      Adam voelde zich er opgelaten door. Kwam hij nu over als een smeerlap? Hij was degene die dat het beste kon doen, toch? ‘Nou… hij kan het niet alleen,’ antwoordde Adam weifelend. ‘Of denk je dat… dat zijn zus hem daarmee zal helpen? Ik bedoel – ze zal het vast doen als er niemand anders is maar ik denk dat Michiel het niet erg vindt als ik help. We – we hebben vaker samen gedoucht.’
      Hij kreeg het heet. Waarom vertelde hij dit allemaal aan Fox? Er was iets aan de houding van de jongen veranderd en Adam boog stilletjes zijn hoofd.
      ‘Zijn zus kan hem vast helpen,’ zei Fox uiteindelijk, zijn stem klonk weer luchtig. ‘Maar we kunnen natuurlijk ook gewoon aan het begin van de avond afspreken? Rond een uur of zeven? Dan kun je rond tien uur wel teruggaan om Merrin te helpen. Bovendien hebben wij een afdelingsfeestje dus dat zal rond die tijd ook wel gezellig zijn.’
      Adam knikte. Dat was goed, en als Merrin voor tien uur wilde slapen en zijn hulp nodig had dan kon hij altijd een berichtje sturen. ‘Wil je dan niet liever naar het feestje?’ vroeg Adam een beetje verbaasd.
      ‘Ach, de Lions hebben altijd even de tijd nodig om los te komen. Als ik daar om tien uur ben is het vroeg genoeg. Zeven uur voor het schoolgebouw dus! Dan zie ik je daar – ik ga nog het een ander voorbereiden!’
      Vrolijkheid straalde weer van zijn gezicht af en Adam voelde het bezwaarde gevoel van zich af glijden. Fox wierp zijn armen om hem heen om hem een knuffel te geven.
      ‘Tot vanavond, leukerd.’ Hij gaf hem een knipoog, struikelde bijna over zijn voeten toen hij zich omdraaide en zwaaide nog een keer voordat hij wegliep – of bijna huppelde.
      ‘Dag…’ zei Adam zachtjes. Hij vond Fox verwarrend, al wist hij niet zo goed waarom. Er zat een nerveuze kriebel in zijn buik nu hij vanavond een afspraakje had – of nee, niet een afspraakje. Het was slechts iets vriendschappelijks… maar op de een of andere manier voelde dat niet zo. Hij vond het meer dan spannend om alleen met Fox te zijn. Tenslotte had hij tot tweemaal toe gefantaseerd dat ze meer met elkaar deden dan zoenen, wat een schaamte in hem opriep die hij nog wel problemen zag veroorzaken.
      Hij zuchtte zachtjes. Hopelijk kwam Fox daar nooit achter. Als hij het al vreemd vond dat hij zijn beste vriend wilde helpen douchen, zou hij wel ontzettend schrikken als hij erachter kwam wat Adam over hém had gedacht…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Nog niet," mompelde hij. Hij wist niet zo goed wie Fayr was. Ja, het meisje met het lange blonde haar, Vienna had hem kort even voorgesteld deze ochtend, maar hij had nog geen woord met haar uitgewisseld. Misschien moet hij het maar eens vragen, al zou hij niet weten wat ze kon doen voor hem. Merrin keek even naar de blonde jongen voor hem. De oefeningen waren ongemakkelijk stil geweest, maar Merrin had het eigenlijk wel prettig gevonden. Zo kon hij met zijn eigen gedachten stoeien, terwijl ze die oefeningen deden. Hij had geen pratende Yrla daarbij kunnen gebruiken. Pas nu leek hij echter te beseffen dat de rotopmerkingen ook weg waren gebleven.
      "Waarom doet iedereen zo rot tegen je?" Merrin herinnerde Yrla als een populair persoon. Nu leek hij echter helemaal alleen. Yrla keek hem vol onbegrip aan en Merrin begon te beseffen dat Yrla nog niet alles van hem wist. "Ik ben mijn geheugen kwijt," zei hij schouderophalend. Stomverbaasd keek de jongen hem aan. Er leek een besef te vallen in zijn hoofd. Yrla ging er makkelijker voor zitten. "Ah, heb ik verdiend. Ik ben zelf een klootzak geweest." Merrin keek de jongen even aan. "Wat?!" vroeg Yrla verdedigend. Merrin lachte zachtjes, maar schudde zijn hoofd. Om een of andere reden vond hij dit niet bij Yrla passen. Hij was nu wel om een of andere reden nieuwsgierig wat Yrla geflikt had. Het mocht dan niet leuk zijn, maar de jongen deed zijn best om het goed te maken. En iemand helpen met revalideren was best veel om te doen toch? Dus het moest groots zijn. "Kunnen we terug?" Yrla knikte, ruimde in een razendsnel tempo de spullen op en duwde daarna Merrin via de kleedkamers naar buiten. Kleine tijd was het stil, waar Merrin terugzonk in zijn gedachten. Yrla bracht hem netjes terug naar de campus, die leeg en verlaten was. In de woonkamer was er in ieder geval niemand. Merrin haalde zijn iNet tevoorschijn om Adam te appen dat hij terug was, op het moment dat hij opeens een glas met drinken aangeboden kreeg. Verbaasd nam hij het glas van Yrla aan, die daarna rechtsomkeer maakte. Bij de deur keek de blonde jongen echter om. "Morgen na schooltijd weer?" Merrin knikte, waarna de jongen om de hoek verdween en hij Yrla de trap op naar boven hoorde lopen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

"Ja..." zei ze alleen kortaf. Ze keek toe hoe Fayr de kamer verliet en voor het eerst was ze weer alleen. Het lege bed van Dezi staarde haar aan van de andere kant van de kamer en het gaf haar een onbehaaglijk gevoel. Ze wilde niet elke keer aan Dezi herinnerd worden, ze wilde niet weten dat haar vriendin er niet meer was. De tranen had ze allang vergoten, er zat nu alleen een leeg gevoel in haar maag. Kon ze maar met iemand van kamer wisselen, dan werd ze niet elke keer geconfronteerd met Dezi. Nukkig zat ze voor zichzelf uit te staren, en opeens voelde ze zichzelf geniaal!
      Ze wachtte tot Fayr terug kwam met de soep, die na zon twintig minuten weer verscheen. "Bedankt sis." Fersephone keek Fayr even aan. "Fayr, ik bedacht me net. Merrin kan niet de trap op met zijn rolstoel, dus hij heeft een slaapkamer beneden nodig. Zouden de jongens het erg vinden om hier te slapen denk je? Dan ga ik naar boven!" Ja, ze zag het al helemaal zitten. Even een andere kamer, even niet de spullen van Dezi. Ze keek naar de kast. Sowieso had ze nog de hulp nodig de spullen op te ruimen. Ze zuchtte even diep. "Zou je me dan willen helpen met de spullen van Dezi in een tas te doen?"

---

It's never gonna happen, Guys.