Teal schreef:
Hoi!
Allereerst, heel erg bedankt voor jullie reactie! Het doet me goed dat jullie de tijd namen om mijn struggles even te lezen. Ik heb momenteel helaas (nog) steeds niks gehoord over mijn stage, of wij wel of niet mogen komen. De locatie zelf is vanaf 11 mei weer open, alleen voor de stagiaires blijf het nog onzeker.
Ik heb zelf al eerder stagegelopen (op speciaal onderwijs) en hier ben ik vrijwel niet in contact gekomen met ouders. Hierdoor mis ik misschien wel een deel ervaring in het oudercontact wat ik nu eigenlijk in mijn 3e stagejaar nodig heb. Door de huidige situatie is dit ook momenteel niet echt op te lossen, ik ben al niet zo’n ster in het initiatief nemen hierin en nu het door de corona vaak ook een online afspraak wordt voel ik me nog ongemakkelijker als ik vraag of ik hieraan mag deelnemen (omdat dus de verwachting al is dat ik het gesprek deels leid).
Ik weet ook niet goed of ik me nou wel of niet op m’n plek voel op mijn huidige stage. Het werken op de groep graat prima, ik heb goed contact met 2 van de 3 collega’s met wie ik samenwerk (1 ervan is mijn stagebegeleidster). De andere collega ligt mij niet zo, zij is heel direct terwijl ik dit totaal niet ben, hierdoor ga ik wat lastiger met haar om. Ik ben ook nooit naar stage gegaan met een vervelend gevoel, ik wist wat ik moest doen en het werken met de kinderen ging altijd prima. Alleen het werken wanneer de kinderen weg zijn (dus gesprekken bijwonen, overleggen etc) heb ik niet/vrijwel niet gedaan. Hierdoor miste ik de diepgang en heb ik dus veel niet kunnen doen. Ik had hier zelf ook meer initiatief voor moeten nemen, maar juist dat initiatief nemen was een van mijn leerdoelen. Baal er dan ook wel van dat ik eigenlijk al wist waar ik tegenaan zou lopen, maar dat ik bij mijn tussenevaluatie gewoon precies weer beoordeeld word op hetgeen waar ik al weet dat ik het moeilijk vind. Voelt een beetje alsof ik zelf wel m’n eigen ontwikkeling zie en ik nu halverwege een heuvel sta alleen niemand me ziet omdat ze willen dat ik al bovenop sta (ok dit klinkt heel vaag nu).
Anywayyyyy ik treed weer wat te veel in detail. Momenteel weet ik dus nog niet what to do, ik denk dat ik wel m’n stage wil afmaken, niet geschoten is altijd mis natuurlijk! Alleen moet ik nog concreet hebben op welke manier ik mezelf dan laat zien. Dit is lastig want er ligt dan een redelijke druk op mijn schouders. Mijn stagebegeleidster vroeg gisteren dan ook of ik wel de motivatie heb om die komende maanden te strijden voor een voldoende. Ik antwoordde ja, maar achteraf blijf je altijd nog twijfelen, ik moet iig een plan van aanpak hebben voor wanneer stage weer open is, anders weet ik dat het sowieso weggegooide tijd is.
Nogmaals, heel erg bedankt voor jullie reacties
Wel ik ben allereerst blij om te lezen dat je volmondig ja zei tegen het verder gaan. Ik denk dat dat dat een belangrijke stap is, als je daar heel lang over had moeten nadenken wist je ook genoeg.
Nu kan ik uit eigen ervaring vertellen dat directe collega's enorm leerzaam zijn
Ik had zelf ook een collega op stage en later werd het mijn collega. Ze was onwijs direct en ik zag er tegen op als ik met haar
samen moest staan. Echter heeft zij het ook een paar keer voor mij opgenomen toen ik al het werk deed en een collega van mij niet, of niet
kwam. Dus hoewel het lastig is, is het denk iets waar je enorm van leert. Al is het maar wat zijn jou grenzen en hoe wil ik dat ze mij later zien.
Ik denk dat je het inzicht hebt dat je er nog niet bent je grootste zet is. Ik denk ook dat je dit wellicht moet aangeven dat je weet dat je dit moet doen maar dat je het op dit moment gewoon weg even te lastig vind en je even handvaten nodig hebt. Ik zou zelf als begeleidster het namelijk heel goed vinden als iemand zijn of haar 'zwakkere'punten in ziet en dit aangeeft en ook aan geeft als het niet lukt.
Change is for weirdos ~ Niall Horan
Ledecky