[RPG • 0] Experium || 22 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 juni 2020 - 11:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij wenste dat de tranen hem koud lieten, maar dat was niet zo.
      Het is acteerwerk, Onyx. Doe toch niet zo fucking dom. Denk je nou echt dat hij serieus wat om je gegeven heeft? Hij houdt gewoon de schone schijn op, wil niet aan de anderen laten zien wat zijn ware aard is.
      ‘Ja, ren maar weg,’ snoof hij. ‘Lekker hypocriet weer. Dit was wat je wilde toch? Volledige openheid?’ Hij rolde met zijn ogen en keerde zich naar Adam. ‘Nou knul. Nu je ook de keerzijde van vertrouwen hebt gezien kun je écht een keuze maken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had woede in zich op voelen stapelen. Eerst had hij vol ongeloof geluisterd naar hoe Onyx Jester volledig afkafferde, iets wat Merrin zeer onterecht vond. Het deed zelfs pijn de worden te horen en in een flits zag hij Richard voor zich die zijn moeder de huid vol schold.
      Natuurlijk had hij de sfeer vanavond opgemerkt, natuurlijk had ook hij het idee gekregen dat Onyx en Jester ruzie hadden. Maar dit was gewoon wreed, absoluut wreed. Als ze ruzie hadden, hadden ze moeten praten - met zijn twee en niet de rest van het house en de Lions erbij betrekken. Zeker niet op een moment als deze, waar nu Onyx niet alleen het vertrouwen van Jester maar van iedereen had beschaamd. En nu Onyx ook nog eens het woord naar Adam richtte, voelde hij zijn beschermingsdrang omhoog komen. Zijn angst voor Onyx verdween naar de achtergrond, overwonnen door het feit dat hij Adam wilde beschermen. Hij stond op en ging tussen Adam en Onyx in staan. "Bek dicht, Onyx. Je weet helemaal niets van vertrouwen."

[ bericht aangepast op 17 juni 2020 - 6:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx wilde de jongen heus wel serieus nemen – maar dat lukte niet en hij grinnikte zacht. ‘En jij wel? Jij hebt nu een vriend voor wat – twee weken – en jij weet nu hoe alles in elkaar zit? Die knul daar komt hier net kijken, hij mag best horen dat iemand alles toevertrouwen ook helemaal verkeerd kan uitpakken. Hoef je niet zo giftig om te worden. De keuze blijft aan hem. Ik weet alleen dat hij op het punt staat om iets gruwelijks op te biechten aan veertien mensen waarvan het gros nog nooit een fatsoenlijk gesprek met hem heeft gevoerd. Als ze het niet eens de moeite waard vonden om hem te leren kennen de afgelopen maand, waarom zou hij hen dit dan wel toevertrouwen, hm? Terugnemen kan hij het straks niet meer.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire voelde zich nogal ongemakkelijk toen Jester de kamer uitstormde en er helemaal niemand achteraan ging. Waarschijnlijk kenden ze hun leider goed genoeg om in te schatten dat hij alleen wilde zijn, maar Fire voelde zich er niet prettig onder. Hij verontschuldigde zich tegenover de anderen en liep naar buiten toe. Onyx’ woorden waren keihard geweest, maar de jongen leek zichzelf wel goed onder controle te hebben. Dit was geen losgebarsten woede, dit kwam diep vanuit hem en hij had achter ieder woord gestaan dat hij had gezegd. Fire dacht terug aan gisteren, toen hij Onyx’ kamer was binnengestapt en die donkere vibe had gevoeld. Die woorden leken daar rechtstreeks vandaan te komen.
      Hij sloot de voordeur achter zich, zag dat de veranda leeg was. Met een paar snelle stappen stond hij beneden. Met vuur verlichtte hij de weg om te zien welke kant Jester op was gegaan. Links zag hij een schim rennen. Hij zond er een vuurballetje heen die om hem heen bleef dansen als een soort boodschap dat hij eraan kwam, dat hij niet alleen hoefde te zijn als hij dat niet wilde. Als hij dat wel wilde zijn dan was dat ook goed – zodra Fire op zijn gezicht kon zien dat hij dat echt meende. Maar zelfs dan zou Fire op een afstandje blijven om te voorkomen dat Zebediah ineens opdook. Jester was kwetsbaar nu, hij stond waarschijnlijk op één in Zebediahs prioriteitenlijstje en hij zou niet alleen moeten zijn, zeker niet wanneer hij zo overstuur was.

[ bericht aangepast op 17 juni 2020 - 9:32 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik weet meer van vriendschap en vertrouwen dan jij denkt," antwoordde hij donker. Ja, Adam en hij waren misschien vrienden voor twee weken, maar hij had een heel leven voor Experium. En hoewel hij in het leven ervoor ook niet veel vrienden had gehad, hij had ze zeker wel gehad. En daarnaast was er natuurlijk ook nog altijd de band met zijn zus, die hij voor de volle honderd procent vertrouwde, die hij zijn hele leven al kende. Maar dat alles kon hij hier niet zeggen. Hij was boos op Onyx, al liet zijn redelijkheid het iets zakken. En toch... Hij had iets in de zwartharige jongen gezien, iets wat hem absoluut niet beviel.
      "En ik praatte niet alleen over Adam. Ik heb precies hetzelfde tegen hem gezegd, dat het zijn keuze is. Maar Adam is hier niet de enige die wat heftigs deelt. Als je goed hebt geluisterd, heeft iedereen hier wat heftigs gedeeld. Wat Damon omhoog heeft gehaald. Iedereen heeft een kans hier, om iets te delen. Adam verdient net als iedereen een kans, en het is aan hem om te beslissen wat hij ermee doet, dat ben ik met je eens. Dus leg hem niet het zwijgen op en laat hem zelf beslissen." Merrin voelde de woede terug komen. Onyx had een punt, dat punt had hij allang uitgetekend aan Adam. Maar tegelijkertijd had hij Adam de kans ontnomen, door zelf zijn eigen verhaal eroverheen te bulderen. Door iedereen te laten zien dat hij een enorme klootzak was.
      "Zoals we aan het begin van de avond hadden afgesproken, gebeurt hier alles in vertrouwen. De enige die hier niet te vertrouwen is, ben jij Onyx. Jij hebt net niet alleen Jester zijn vertrouwen beschaamd, maar dat van iedereen hier. Deze situatie was gecreëerd voor iedereen om zijn kwetsbaarheid te delen, als hij dat wilde. En jij buldert er gewoon overheen, omdat je niet met iets eens bent. Omdat je niet gewoon iets normaal kan oplossen. Wat jij daar net tegen Jester deed heeft niets te maken met vertrouwen, in de verste verte niet. Wat jij daar deed was gewoon absoluut gemeen en wreed."

[ bericht aangepast op 17 juni 2020 - 10:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Dat is precies het punt, wijsneus,' antwoordde Onyx met een zucht. 'Je kunt vertrouwelijkheid niet afdwingen. Je zegt dat ik niet te vertrouwen ben en toch delen jullie allemaal je verhaal. Waarom, hm? Je weet niet wat er in iemands binnenste omgaat – zeker niet wanneer je elkaar nog nooit eerder hebt gesproken. Je weet niet wat iemand met die informatie gaat doen. Alles mag nu allemaal gezellig zijn, maar hoe zit dat over een paar weken? Over een paar maanden? Het is fijn voor jullie dat jullie allemaal zo goed gelovig zijn, zo vol van vertrouwen, dat jullie nog nooit bedrogen zijn door mensen van wie jullie houden, maar ik vond dat Adam het recht heeft om ook te horen hoe het helemaal mis kan gaan. Want het is allemaal heel sneu, al jullie verhalen, maar Fox en Vienna zijn de enige met een verhaal dat ook maar in de búúrt komt van dat van je vriendje en zij kennen degenen om zich heen al meer dan vijf jaar, in plaats van drie fucking weken.’

[ bericht aangepast op 17 juni 2020 - 10:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam was flink geschrokken van de vreselijke dingen die Onyx tegen Jester had gezegd. Even had het inderdaad gevoeld alsof Onyx gewoon over hem had willen walsen, maar hij zag ook aan de jongen dat er meer was. Hij had hem willen waarschuwen voor de verwoestende gevolgen van geschonden vertrouwen en terwijl hij dat uitlegde door zelf iets te vertellen over zijn ervaringen, hadden zijn woede en pijn de overhand genomen en was het in een aanval op Jester uitgemond.
      Adam kwam ook overeind en ging naast Merrin staan. Hij liet zijn hand in die van zijn vriendje glijden terwijl hij in Onyx’ staalharde ogen keek. Ergens had de jongen wel een punt. De enigen in deze kamer met wie hij vertrouwelijke gesprekken had gevoerd, waren Merrin, Nenya, Fox, Jester en Onyx. De enige bij wie hij het gevoel had dat ze hem ook daadwerkelijk een beetje kenden. Hij had zo verlangd naar een beetje heling dat hij niet had stilgestaan bij wat er met die informatie gedaan werd als het bondgenootschap uit elkaar viel of er een scheuring binnen hun afdeling ontstond.
      Nu had Onyx dat wel op een hele crue manier duidelijk gemaakt – maar zo was hij. Hij was sociaal niet handig en ergens had Adam vooral een ontzettende medelijden met die jongen, die niet meer in liefde of in vriendschap geloofde. Die koud was geworden vanbinnen, bang voor contacten met anderen.
      Hij zag een gebroken jongen.
      Een jongen die hij eigenlijk het liefst wilde omhelzen, maar wat hij niet deed omdat hij wist dat de jongen het vernederend zou vinden.
      ‘Bedankt dat je me waarschuwde, Onyx. Dat je me probeert te beschermen tegen meer pijn.’ Hij schonk hem een glimlach. ‘Ik waardeer het en ergens is het mooi dat ook jij de veiligheid voelde om woorden aan je eigen pijn te geven. Zelfs al is dat op een manier die anderen niet begrijpen. We zijn allemaal anders. We doen allemaal dingen op onze eigen manier.’
      Onyx’ blik zakte naar beneden, hij staarde naar de grond. Zijn schouders waren gespannen.

[ bericht aangepast op 17 juni 2020 - 10:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat deden we ook niet," zei Merrin rustiger dan hij was. "We hebben niets afgedwongen. Iedereen die er niet bij had willen zijn, had de vrijheid om weg te gaan en heeft de vrijheid om te kiezen wat hij deelt. Inclusief jij! Maar in plaats van dat je dit aan het begin van de avond doet en zogenaamd iedereen dan waarschuwt, wacht je tot iedereen zijn vertrouwen gedeeld heeft in de ander en bulder je over iedereen heen." Hij wilde nog meer zeggen, maar Adam onderbrak hem. Hij luisterde vol ongeloof naar Adam naast hem, wilde bijna woest tegen hem uitvallen. Maar viel uiteindelijk stil, toen hij begreep wat Adam deed. Door Onyx te bedanken voor zijn zogenaamde waarschuwing, gaf hij erkenning aan dat hij naar Onyx geluisterd had. En dat was nu waarschijnlijk toch het enige waar Onyx naar zou luisteren.
      Merrin was echter niet klaar met Onyx. Hij vond het verschrikkelijk wat hij gedaan had, voelde zichzelf verraden door Onyx. En dat terwijl hijzelf ook niet de ergste dingen uit zijn verleden met hem gedeeld had. Maar voor hij kon zeggen wat hij wilde zeggen, was zijn zus hem voor.
      "Wij zijn nog nooit bedrogen door mensen van wie we houden?" vroeg ze giftig. Merrin zag aan haar houding dat ze alle moeite moest doen om haar woede binnen te houden. Haar handen waren gebald tot een vuist. "Kon je het zelfs niet opbrengen om naar de anderen te luisteren? Heb je ook maar enig woord verstaan van wat Fox en ik zeiden?" Vienna keek zo woest, dat zelfs Merrin de haren op zijn huid omhoog voelde komen. Yrla stond achter haar, probeerde Vienna te sussen. Maar zijn zus gooide Yrla zijn hand gewoon van haar schouder af. De tranen van woede liepen over haar wangen heen. "En hoe kan je zeggen dat hij je probeert te beschermen?!" vroeg ze woest aan Adam. "Als hij dat had willen doen, dan had hij dat aan het begin van de avond gezegd. Dan had hij op een normale toon kunnen vertellen als hij echt wilde vertellen dat zijn vertrouwen ooit beschaamd is. Hij bedreigde Jester! Met de dood! Voor hetzelfde geld steekt hij morgen jou een mes in je rug!"

[ bericht aangepast op 17 juni 2020 - 11:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam slaakte een zucht. Hij begreep ook wel dat de anderen boos waren, hij geloofde alleen niet dat ze er daadwerkelijk wat mee opschoten. Wat als ze nu allemaal Onyx gingen uitjouwen? Dan pakte hij straks daadwerkelijk zijn mes en ging hij ermee aan de haal. Hij was als een wild dier dat door iedereen in de hoek werd gedreven en dat je alleen met liefde kon weglokken. Aan de manier waarop Onyx zijn ogen had neergeslagen, zag hij dat hij een gevoelige snaar geraakt had. Hij had zijn kwetsbaarheid aangestipt en Onyx kennende wilde hij zich maar wat graag weer door zijn woede laten meevoeren. Dat vond hij veilig. Dat was hem vertrouwd. Maar in die mindset zou hij nooit gaan nadenken over wat hij had gedaan, over hoe fout het was geweest wat hij had gedaan.
      ‘Natuurlijk heeft hij wel geluisterd naar wat Fox en jij zeiden. Anders noemden hij jullie daarna niet. Maar jij had Fayr en Yrla, Fox had Fire. Onyx was alleen.’ En ja – dat lag aan Onyx. Maar het had geen enkele zin dat nog eens te benoemen.
      ‘Je hoeft niet voor mij te praten, snotaap,’ gromde Onyx en hij kwam overeind en gaf hem een duw met zijn schouder. Hij richtte zich tot Vienna. ‘Ik vind het erg wat Thor en Zebediah hebben gedaan en ik had niet moeten zeggen dat jullie nooit zijn verraden door iemand van wie jullie hielden. Ik heb er oprecht respect voor als jullie ooit nog een relatie met iemand kunnen aangaan. En wat die bedreiging van Jester betreft – natuurlijk rijt ik hem niet echt open. Kom op man, ik heb ieder van jullie weleens zoiets gezegd en de enige bij wie ik werkelijk een mes heb gebruikt, was Dezi en dat was niet omdat ze míj wat had aangedaan.’
      Adam was een beetje overdonderd door hoe rustig Onyx nog steeds klonk, maar juist dat had iets engs Onyx mocht dan wel beweren dat hij Jester niet écht wat zou aandoen, hij vertrouwde het niet. Hij was als een explosief die elk moment kon afgaan en op dat moment lang niet meer zo nadacht bij wat hij deed als hij nu deed. Hij baarde hem zorgen dat Onyx hem ook van zich afduwde en hij was bang dat hij zich zonder Jester van iedereen zou gaan afsluiten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Was dat een soort van excuses aan haar adres? Ze was er zo perplex van dat ze haar woede totaal vergat. Ze was echter er niet van overtuigd dat Onyx Jester niets aan zou doen. "En gelooft Jester dat ook?" vroeg ze hem scherp. Haar woede was verdwenen, maar ze was nog niet klaar met hem. "Wat kan hij gedaan hebben dat je hem zo erg de grond in moet boren? Dat je hem zo verschrikkelijk voor schut moet zetten bij iedereen? Je zegt dat hij jullie vriendschap heeft verbroken, maar het gaat verder dan dat... Heb je überhaupt erover gesproken? Hem een kans te geven het uit te leggen?" Hoe kon de jongen hier zo woest over zijn? Zo verschrikkelijke daad begaan? Hoe kon hij Jester zo van zich afstoten? Wat was er precies gebeurd dat de jongen zo verschrikkelijk boos maakte? Dat het maakte dat hij Jester haatte. Jester ging voor alle mensen door het vuur, hoe kon hij Jester wegjagen?
      Opeens zag Vienna de jongen voor haar hoe hij was. Hij deed haar denken aan hoe zijzelf was, een aantal jaar geleden. Ze had Yrla van zich af willen stoten, maar Yrla was altijd terug voor haar gekomen. Net als Fayr. En nu was ze niet zo extreem als Onyx, iets in zijn blik vertelde haar wat hij voelde. Ze zag een gebroken jongen, die zichzelf het niet eens waard vond om vrienden te hebben. Vienna had vrienden gehad die haar altijd het tegendeel bewezen, dat ze het wel waard was om mee om te gaan. Onyx had die vriend nooit gehad, en nu die vriend eindelijk kwam aankloppen, kon hij niet omgaan met de liefde die hij kreeg. Het stemde haar mild, liet haar woede vieren. Opeens had ze medelijden met de jongen voor haar, want wat haar niet was gelukt, was hem waarschijnlijk nu wel gelukt. Hij had zijn enige vriend verjaagd, doordat hij zelf er niet op kon vertrouwen dat hij waardig vriendschap materiaal was. "Oh, ik begrijp het," zei ze ineens zachtjes. "Ben je dan serieus zo bang voor het feit dat er echt iemand is die om je geeft dat je het maar verpulverd?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Híj heeft het verpulverd.’ Zijn stem sloeg over en hij haalde diep adem. Nee – dat wilde hij niet. Niet hier. Hier ging hier niet lopen janken. ‘Híj zei dat hij geen vrienden meer wilde zijn,’ zei hij toch. ‘Híj wilde niet teruggaan naar een gewone vriendschap, zelfs al betekende dat dat Maaya ons House met rust zou laten. Híj wilde me niet meer, stuurde me weg, zei dat ik moest oprotten. Denk je nou echt dat ik vrienden met hem wílde zijn, na wat ik al had meegemaakt? Natuurlijk niet. Ik weet ook wel dat Jester een blij ei is en ik een chagrijnige lul. Dat ik een fucking psychopaat ben, een jongen met wel tien handleidingen. Maar Jes vond dat hij dat wel aan kon, hij zei dat hij me niet in de steek zou laten no matter what, en wat denk je? De fucking dag nadat ik zeg dat ik van hem hou, zegt hij dat ik mag opflikkeren.’ Tranen glipten nu over zijn wangen, zijn keel brandde. ‘Hij verpulverde mijn vertrouwen in anderen, in mezelf, en denk maar niet dat één sorry dat allemaal weer heelt. Ik wíl niet eens meer dat het heelt want dan kan het alleen maar wéér breken!’
      Hij haalde zwaar adem, had veel meer gezegd dan hij wilde, had veel meer laten zien dan hij ooit aan hen had laten zien.
      Fucking teringzooi. Hij hoefde hun oordeel niet, ook hun medeleven niet. Hij wilde dat ze hem gewoon allemaal links lieten liggen zoals ze de rest van hun leven ook hadden gedaan. Met grote stappen beende hij weg, met een klap liet hij de deur dichtvallen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De klap van de deur sidderde nog na in de kamer. Een beetje verslagen keek Vienna rond. Ze had het nooit verwacht, maar ze had verschrikkelijk veel medelijden met Onyx. Zo had zij misschien ook wel kunnen eindigen, zo zonder vrienden, helemaal alleen. Was ze dan ook zo verbitterd geweest? Ze keek de kring rond en zag vooral ook de Lions behoorlijk geschokt kijken. "Maak je geen zorgen. Hij zal niets verraden van wat er vanavond gebeurd is," zei ze met een glimlach tegen hen. Ze keek even de kring rond. Nu Jester weg was (en Fire verrassend genoeg ook), had ze het gevoel dat dit op haar schouders terecht kwam. Ze moest iets zeggen tegen iedereen.
      "Luister. Ik denk niet dat Onyx gelijk heeft. Alhoewel, over een ding had hij gelijk. Je weet niet wat in iemand binnenste omgaat, je ziet niet wat een persoon denkt of voelt. Zolang een persoon niet deelt wat hij voelt of denkt, kun je een persoon nooit helemaal begrijpen. Maar waar ik vind dat hij fout zit, is dat het voor jezelf houden je echt niet helpt. Mijn probleem met Thor heb ik jaren voor mezelf gehouden, op Yrla na. En ik kan jullie vertellen dat het me enorm oplucht dat het verhaal eruit is. Dat ik aan de wereld mag laten weten wat voor onrecht mij aan is gedaan, ondanks het feit dat ik er jaren mee geworsteld heb. Het is verschrikkelijk als zoiets je gebeurd is, maar ik merk nu dat juist door het te delen, het voor mij minder zwaar wordt. Ik hoef niet meer bang te zijn dat jullie me veroordelen op mijn verhaal en misschien als ik iets geks zeg, kunnen jullie daarop inspelen." Ze liet even een stilte vallen, om na te denken over haar volgende woorden. "Ik hoop - nee weet bijna zeker dat mijn verhaal na vandaag niet gaat zwerven. Want ik denk dat we allemaal de ernst ervan inzien in wat voor situatie we zitten. Zoals Fire al heel duidelijk had laten blijken, leven we op een school waar als we ook maar één misstap maken, dat we dan direct gefileerd kunnen worden. Je ziet het maar aan de zuivering, die opeens ervoor gaat zorgen dat straks een afdeling verdwijnt. Als we niet willen dat onze afdeling verdwijnt, hebben we elkaars hulp nodig. We hebben het nodig om op elkaar te kunnen vertrouwen, want we hebben alleen elkaar."
      Ze had onderhand een glimlach op haar gezicht staan. Waar Damon haar inderdaad eerst heel hard geraakt had, merkte het meisje nu dat ze ontzettend opgelucht was. Iets leek in haar borst te gloeien, haar meer zelfverzekerheid te geven dan ze in tijden had gehad. Ze vertrouwde op de andere Panthers en zelfs op de Lions. Het was een idee waarin ze durfde te geloven, twee houses samen verenigd.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox was blij dat Vienna de stilte verbrak die Onyx bij zijn vertrek achterliet. Het was nogal een plotse omslag – Onyx tirade aan Jesters adres, de discussies die er daarna volgden en het feit dat Onyx te midden van iedereen brak en zelfs huilde. Dat hij dat nog eens mocht meemaken… Erg triomfantelijk voelde hij zich echter niet. Ergens had hij wel met die jongen te doen, maar de háát die er net van hem afgestraald had toen hij tegen zijn vriend – met wie hij een uur geleden nog stond te zoenen – zei dat hij hem bespeeld had, dat hij hem eigenlijk haatte, hem kapot ging maken en zou gaan opensnijden als hij hun vriendschap tóch probeerde te redden – al kon zelfs Fox zich niet voorstellen dat Jester dat zou wíllen – dat liet een rilling langs zijn ruggengraatt gaan. Onyx mocht zich dan wel ruk voelen, hij mocht z’n trauma’s hebben of wat dan ook, maar dat was geen excuus om zo tegen een ander te praten. De hele vertoning riep een bittere smaak in zijn mond op. Jester zo te bespelen en hem daarna zo keihard te laten vallen, voelde als iets wat Zebediah en Romeo zouden doen. Mensen die hij overduidelijk veroordeelde.
      Hij probeerde het van zich af te laten glijden, erop te vertrouwen dat Fire zich om Jester zou bekommeren, zelfs al zou er niets ter wereld zijn wat Jester zich nu beter zou laten voelen. Zijn hart was vertrapt ten overstaan van iedereen. Jester mocht Onyx dan wel om welke reden dan ook hebben weggeduwd, maar hij twijfelde er niet aan dat de jongen vanavond alles had gedaan om het weer goed te maken.
      Loslaten, Fox. Onyx is jouw probleem niet.
      ‘Vienna heeft helemaal gelijk,’ zei hij. ‘Voor Onyx was dit duidelijk níét de manier om met je trauma’s om te gaan, maar voor een heleboel van ons – waaronder ik – voelt het wel als een bevrijding. Het is jammer dat de avond zo’n nare nasmaak heeft gekregen, maar we mogen ook blij zijn dat bijna alle anderen wél hun verhaal hebben kunnen doen. Nou is er natuurlijk één ding waar iedereen zich weer een stuk beter van zal voelen én wat verbondenheid creëert en dat is natuurlijk knuffelen, dus laten we gewoon eens een lekkere group-hug doen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester schrok zich kapot toen er plotseling een vlam in zijn ooghoek opdook en in een half reflex kwam hij struikelend tot stilstand, zijn vuisten gebald en klaar om wist-hij-veel-welke aanval dan ook op te kunnen vangen. Maaya. Dat was het eerste wat er in hem opkwam. Hij was buiten en hij was alleen. Was ze hier om Damon op te halen? Of- of was zij ook betrokken geweest bij het plan van Onyx en wilden ze hem nu in een hinderlaag laten lopen?
      Nog voordat hij zich had omgedraaid, haalde hij zijn gave al naar boven. "Ga uit!" schreeuwde hij het vuur toe. Het zwevende balletje verdween direct en de grijze duisternis van de nacht nam zijn plaats weer in. Trillend staarde Jester naar de plek waar het balletje gezweefd had en het drong langzaam tot hem door dat het geen aanval was geweest. Enkel een klein balletje vuur en verder niks.
      Fire, waarschijnlijk. De paniek in zijn keel nam weer iets af en Jester zette weer een stap achteruit. Naar- naar nergens, eigenlijk. De enige gedachte die echt nog helder door zijn hoofd heen klonk was het bevel om weg te rennen, te verdwijnen, whatever, zo snel hij kon. Misschien dat hij dan op een of andere manier aan de tsunami van pijn kon ontsnappen, als hij maar snel genoeg was.
      Twee nieuwe balletjes vuur flitsten aan naast hem en Jester vloekte bij de plotselinge beweging. Heel even kon hij de vlammen op zijn huid voelen, de verschroeide lucht van zijn vlees al ruiken. De hitte die er vanaf zou stralen. "Blijf uit m'n buurt," wist hij er nog uit te krijgen en hij zette zelf nog een stapje achteruit. De balletjes volgden hem gewoon, hoewel niet meer zo dichtbij als eerst.
      Ik haat je.
      Niet aan denken.
      Zó voelt het, als iemand met je aan het spelen is.
      Niet doen. Stop. Denk aan- aan iets anders.
      Maar nu hij eenmaal weer stilstond, kwamen de woorden van Onyx weer terug, giftig en kwaad. Dat wilde hij niet. Hij wilde ze nooit meer hoeven horen. Hij wilde het bos in rennen en gewoon blijven rennen totdat hij verdwenen was. Het maakte niet uit waarheen, als hij maar aan de stem van zijn vriend kon ontkomen. Er ontsnapte een snik van zijn lippen en Jester sloeg zijn armen om zichzelf heen, maar bleef staan.
      Fire gaf heus niet zomaar op. Niet totdat Jester het hem opdroeg dat te doen. En dat zou hij, want daarna kon hij weer weg. Weg, weg, weg.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

In de kamer was alles gelukkig met een sisser afgelopen. Yrla had op willen staan en achter Jester aan willen rennen, maar zodra Merrin het tegen Onyx op ging nemen, wist hij dat hij beter kon blijven. Hij moest eerst het ontploffende bommetje uit de kamer verwijderen, zodat de rest veilig was. Het moment dat Vienna woest werd, had hij even zijn hart vastgehouden, maar alles was gelukkig met een sisser afgelopen. Nu kon hij zijn vriend zoeken. Al wist hij niet zeker of Jester nu wel op hem zat te wachten. Waarschijnlijk wilde de jongen alleen zijn nu, alleen met zijn verdriet. Dat was in ieder geval wat hij zelf zou hebben, hij zou net zo lang flitsen totdat niemand hem meer kon volgen. En Jester had vast ook een plek uitgezocht, waar niemand hem kon vinden. En dus haalde hij zijn iNet tevoorschijn.

Hi Jes. Ik weet dat je nu waarschijnlijk liever alleen bent. Maar als je me nodig hebt, ik ben er. Des noods om je een trui te brengen. Zal het bed naast mij vanavond nog verschonen. Mocht je willen, dan heb je een plek waar je terecht kan. Yr.

Hij stuurde het bericht weg en keek met opgetrokken wenkbrauw toe hoe de jongen met de krulletjes iedereen verzamelde voor een groepsknuffel. Hij rolde met zijn ogen, maar voor hij de keuze had om weg te lopen, trok Vienna hem al dichterbij. "Ik doe niet aan knuffels," hoorde hij Fersephone morren. Met een grijns trok hij haar dichterbij en sloeg een arm om haar heen. "Nu wel!"

---

It's never gonna happen, Guys.