[RPG] [300] A Marauders Story of Secrets [SPEELTOPIC] - Speeltopic - Speeltopics

CHARACTERS

Naam — Faceclaim — User — Pagina
[Dit mogen zowel bestaande als zelf bedachte rollen zijn.]
Gryffindor
• Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.4
• Ethan Clearwater — Toby Regbo — DarkOne — 1.4
• Caleb Clearwater— Joshuah Melnick — Calice — 1.4
• Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Peitho — 1.3
• Marlene McKinnon — Kennedy Walsh— Schumacher — 1.3


Ravenclaw
• Kyle Nicholas Scott — Blake Steven— Reeses — 1.3
• Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.2
• Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4
• Dante Aurora Montanque— Zoe Kravitz— Artwork — 1.5

Hufflepuff
• Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Delahaye — 1.4
• Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika — 1.5
• Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Peitho — 1.3
•



Slytherin
• Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
• Jasper Achilles Nott — Roy van Leeuwen — Schumacher — 1.2
• Ezra Crawfort — Darwin Gray— Peitho — 1.3
Abel Jabobs — Faceclaim — Darksorrow — 1.4

• Serenity Malfoy— Dove Cameron — DarkOne — 1.2
• Lysandra Zwarts — Anna von Klinski — Reeses — 1.1
• Christina Luna LeStrange— Cara Delevingne — Blodreina — 1.5
• Wilhemina Ravens— Faceclaim — Trijn — 1.5




VAKKEN


QUIDDITCH


PREFECTS


RULES

[ bericht aangepast op 21 april 2021 - 11:13 ]

Monday morning, the first day of classes after Christmas.

Buiten op het schoolterrein van Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry lag de laatste sneeuw. Een warm winter zonnetje zorgde voor de eerste dooi en het bevroren meer begon langzaam weer zijn normale vorm aan te nemen. In alle leerlingenkamer hing sinds gisteravond een stuk perkament op de prikborden en bij zonsopkomst was er een nieuwe tekst verschenen in zwarte inkt.

__________________________________

De eerste dag terug op Hogwarts.. jullie dachten toch niet dat ik jullie zou teleurstellen met mijn belofte? Hoe durf je! Laten we deze week beginnen met een paar leuke feitjes over onze zesdejaars leerlingen, hun lente feest staat bovendien voor de deur!

✹ Wisten jullie bijvoorbeeld dat Ashley Jones en Pandora Lovegood heel wat meer doen dan 'outcasts' spelen met elkaar? Ik weet dat ze vaker met elkaar zoenen dan dat ze dat doen met anderen... Is hij dan toch niet zo geintresseerd in de andere sekse, zoals hij graag beweerd.

✹ En is iedereen klaar voor zijn eerste lessen? Weet je wat grappig zou zijn, als volbloed Slytherin het vak Dreuzelkunde volgt! Dat klinkt als een grap, zeg nu eerlijk? Maar dat is het niet. Lysandra Zwarts, onze favoriete volbloed heks, volgt dit vak. Mijn vraag is; waarom?

✹ We blijven bij deze gladde afdeling, want blijkbaar hebben Slytherins de meeste geheimen. Ik heb gehoord dat Zaheer Selwyn deze zomer is gespot met een prachtige volbloed brunette. We weten allemaal dat Nova Fitzgerald niet aan die beschrijving voldoet. Houdt deze prefect er meerdere vriendinnetjes op na?

__________________________________

Caleb liep naar beneden vanuit zijn slaapzaal naar de leerlingenkamer van Gryffindor, diep in gedachten verzonken. Hij was op weg naar zijn eerste les van vandaag, Transfiguration. Gisteren was hij teruggekomen op Hogwarts na een lange en saaie kerstvakantie. Hij had de hele vakantie niet kunnen wachtten tot dit moment; dat hij weer terug zou zijn in dit kasteel. Hij had de eerste stap van zijn plan uitgevoerd, welke hij had bedacht tijdens de vakantie. Hij moest iets veranderen aan het feit dat Lysandra zo close was met zijn broer, X. Alleen zou dat natuurlijk niet naar hem te herleiden moeten zijn, hiervoor zou hij waarschijnlijk anderen moeten kwetsen, maar dat had hij er wel voor over. Hij wist niet zeker of hij gek of geniaal was, met dit plan van hem. Eén ding wist hij wel zeker: het was het romantischte wat hij ooit had gedaan. Lysandra zou dat natuurlijk nooit weten, dat was ook juist het hele romantische aan dit geheel. Dit offer dat hij bracht, voor hen om samen te zijn.
Ruw werd hij terug getrokken in de realiteit. Iemand greep hem bij zijn schouder. Met een schrik keek hij om. Hij zag Ashley Jones voor hem staan, een mede Gryffindor en jaargenoot van hem. "Ik heb een top idee voor het feest!" begon Ash hard en snel te vertellen. "Is het niet geniaal om het verplicht te stellen dat je iemand van hetzelfde geslacht mee moet nemen? Je weet wel, om LGBT studenten te helpen! Zodat zij een keer kunnen gaan met wie ze willen!"
Caleb zuchtte. "Ik weet het niet, Ash, dat lijkt me niet een heel goed plan. Ik denk niet dat de meeste studenten daar op zitten te wachten."
"Nee, dat is het punt juist! Op deze manier kunnen we de minderheden op de school steunen."
Caleb had totaal geen zin in deze discussie, het was een plan dat hij hell no ging voorstellen tegenover de andere prefects.
"Wil jij niet sowieso die blonde Ravenclaw meenemen? Lovegood?"
Ash fronsde zijn wenkbrauwen. "Waarom zeg je dat?" Vroeg hij.
Caleb knikte naar het prikbord in de hoek van de leerlingenkamer. Ash snelde ernaartoe. Dit zag Caleb als het perfecte moment om de leerlingenkamer te verlaten, dus hij glipte snel uit protretgat uit de gang op.

Ashley keek om naar het prikbord in de leerlingenkamer en liep nieuwsgierig op het bord af. Gisteravond was er een mysterieus stuk perkament verschenen. Met de aankondiging dat er iemand geheimen zou onthullen van leerlingen van de school. Op dat moment had Ash er weinig aandacht aan besteed; hij had wel betere dingen te doen dan zich te bemoeien met de pietluttige onbenulligheden van zijn medeleerlingen. Hij drukte zich langs een paar jongere jaars naar voren en las de zwarte tekst.

Meteen nadat hij de woorden tot zich had genomen probeerde hij het perkament van het prikbord af te rukken, maar zonder succes.
"Het ziet ernaar uit dat het met een of andere plakspreuk is vastgemaakt, een paar zevende jaars hebben het net ook al geprobeerd om los te maken." vertelde een blond meisje uit het derdejaar genaamd Ellie Towers (NPC).
Ash knikte en keek weer naar het perkament, hoe wist iemand dit?
"Ik heb trouwens gehoord dat je vriendinnetje op de ziekenzaal ligt." Voegde Ellie er nog aan toe, op een vriendelijke toon.
"Mijn vriendinnetje?" Vroeg Ash, opnieuw met een diepe frons in zijn gezicht.
"Pandora." Zei Ellie en ze knikte naar het bord.
"Oh. Ja... Nee..." Verward liep Ash weg van het bord op weg naar de ziekenzaal. "Ze is mijn vriendin niet!" riep hij nog over zijn schouder bij het verlaten van de leerlingenkamer.
Terwijl hij door de gingen liep was hij diep in gedachten verzonken. De vroege ochtendzon scheen door de ruiten van het kasteel en de gangen waren helder en gevuld met frisse lucht. Het zat hem niet lekker dat iemand dit van hem wist, zonder dat hij daar zelf invloed op heeft gehad.
De deuren van de ziekenzaal stonden open en hij snelde naar binnen.
"Madam Pleister, ik ben voor Pandora." zei hij bij binnenkomst.
Madam Pleister zat achter haar bureau aan de zijkant van de ruimte. Ze knikte zonder naar Ash op te kijken. "Ja, ja.. loop maar door."
Ashley vond Pandora in het achterste bed, badend in het zonlicht met haar ogen nog gesloten. Ze zag er niet uit alsof ze de hulp van madam Pleister nog langer nodig had.
"Serieus? Je bent nog niet eens 24 uur terug in het kasteel." begroette Ash zijn beste vriendin.
Pandora opende langzaam haar ogen en moest een paar keer knipperen om te wennen aan het licht. Ze hield vervolgens haar handen op en liet ze aan Ash zien. Ash zag dat deze onder een dikke lichtblauwe zalf zaten, waaronder verse brandwonden te zien waren.
"Het is niks! Een beetje verband, niks ernstigs!" zei ze opgewekt.
Deze keer keek Madam Pleister wel op, met opgetrokken wenkbrauwen. "Het wordt tijd dat u voorzichtiger wordt, mevrouw Lovegood." Sprak Madam Pleister Pandora streng toe. "Een deze dagen gaat er een spreuk van u horribly wrong."
"Oh dat valt wel mee." Zei Pandora, die zich duidelijk geen zorgen maakte, terwijl ze de zalf op haar handen onderzocht. Ze schudde haar hoofd tegen Ash. "Ze doet een beetje overdreven." fluisterde ze.
Madam Pleister liep hoofdschuddend naar haar kantoortje en Ash wendde zich weer tot Pandora.
"Do, heb jij aan iemand verteld dat wij wel eens, je weet wel, zoenen enzo?" zei hij met een gedempte stem.

"Do, heb jij aan iemand verteld dat wij wel eens, je weet wel, zoenen enzo?" Ashley vroeg het met een gedempte stem, wat hij niet vaak had, en keek erg ersntig.
Pandora moest haar best doen om een lach te onderdrukken, maar besefte toen dat Ash niet moest lachen.
"Oh, je bent serieus?" vroeg ze. "Nee, waarom? Wil je dat?" Verward keek ze naar haar beste vriend. Hij gedroeg zich erg vreemd. "Ik denk dat we het beter simpel kunnen houden..."
"Heb je dat stuk perkament gezien in de leerlingenkamer van Ravenclaw gisteravond?" Onderbrak Ash haar.
"Nee...." Zei Pandora langzaam. "Maar! Ik heb mensen er wel over horen praten. Hoezo?"
"Omdat daar dus nu opstaat dat wij met elkaar zoenen!"
"Oke?" Pandora wist nog steeds niet helemaal waar Ashley hiermee heen wou. "En toen?"
"Toen niks!"
"Wat is dan het probleem?"
"Nou, dat hoeven mensen toch niet te weten!" bracht hij uit, nu op zijn normale luide volume.
Madam Pleister stak haar hoofd even om het hoekje van haar kantoortje en Ashley glimlachte naar haar. Waarom deed hij zo vreemd? Pandora lag heerlijk te genieten van het ochtendzonnetje voor haar eerste lessen, ze wist niet dat ze meteen een Ashley-raadsel moest oplossen op de vroege ochtend.

"Het gaat om de waarheid!" Zei Ash luid. "De waarheid! Mensen horen de waarheid te weten." Hij keek ernstig.
"Maar, het is de waarheid?" Pandora kon het nu niet meer helpen en liet een glimlach op haar gezicht toe.
Ashley greep met zijn handen naar zijn haar en keek Pandora met grote ogen aan.
"Je weet prima wat ik bedoel, jij en ik, wij hebben geen relatie. Nu denkt de hele school dat, dat is niet handig voor mijn dating kansen." Legde Ashley uit, iets wat hem maar net lukte, veel geduld had hij niet. "En die wil ik dit jaar gaan benutten!" voegde hij er snel aantoe voordat Pandora wat kon zeggen.
Pandora knikte begrijpend. "Oke, oke, nou dan zeg je dat toch tegen degene die je leuk vindt."
"Maar ik vind op dit moment niet specifiek 1 iemand leuk, ik kijk nog rond."
Pandora was Ash nu helemáál kwijt, maar besloot er verder niet op in te gaan. Ze keek opnieuw naar haar handen. Wanneer zouden de brandwonden geheeld zijn? Hopelijk duurde het nog even en miste ze haar eerste les, zodat ze hier kon blijven.

"Over rondkijken gesproken..." Begon Ashley. "Daar zou jij eens mee moeten stoppen."
"Wat? Eerst zoenen? Nu rondkijken? Waarom is alles een probleem vandaag?" zei Pandora verward.
"Ik heb het alleen over dat kijken naar He Who Must Not Be Stared At." zei Ash scherp. "Wie?" vroeg Pandora, opnieuw de weg kwijt.
"Selwyn, natuurlijk." Zei Ashley met een gezicht alsof hij iets heel vies rook.
"Maar hij is knap!" Legde Pandora uit. "Door kijken wordt je toch geen dooddoener of wel? Het is niet mijn plan om met hém te gaan zoenen, maar je mag toch wel van het uitzicht genieten?"
"Maar hij is een slecht persoon, Do!"
"Dat is waarom ik met jou zoen." Besloot Pandora en ze ging weer onderuit liggen op haar bed. "Kom, laten we nog even genieten voor onze lessen starten. Het is niet goed om je zo druk te maken als het lekker weer is."
Ashley schudde zijn hoofd maar ging naast Pandora liggen en liet zijn hoofd rusten op het kussen.

MT.

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Mine. ^^

---

I have seen my own sun darkened

MT!

---

someone out there feels better because you exist

MT

MT c:

Mijn paardenstaart zwiepte heen en weer terwijl ik op een rustig tempo mijn ochtendrondje afmaakte. Mijn kuitspieren branden doordat ik deze had verwaarloosd in de vakantie. Kerstvakantie met de Scotts bestond uit lekker eten, gezelligheid en het lezen van suffe boeken die niemand écht interessant vond. Ik werd al raar aangekeken zodra ik besloot om een rondje te vliegen op mijn Firebolt.       Het einde was in zicht en ik voelde hoe mijn spieren automatisch hun pas versnelde. Alsof ze de etensgeuren al konden ruiken vanuit de eetzaal. Echter wist een bekende gestalte me halt te laten houden.       In de verte zag ik mijn idioot van een halfbroer in het luchtledige staan zwaaien met zijn hand. Hij bevond zich vlakbij de bosrand van de Forbidden Forest. Tussen het donkerte van de bomen door kon ik nog net een aantal nieuwsgierige neuzen uitmaken. Neuzen die hoorde bij de magische wezens die bekend stonden als Thestrals.       Een duivelse grijns gleed over mijn gezicht terwijl ik zo geruisloos mogelijk door het gras sloop. Kyle zijn aandacht werd volledig opgeslokt door de Thestrals, wat ergens ironisch was gezien het feit dat hij die skeletachtige wezens niet eens kon zien. Ik wachtte lichtelijk voorovergebogen op het juist moment voordat ik met een strijdkrijt tevoorschijn kwam en Kyle in beide zijden prikte.       “Wat sta jij hier nou idioot te doen?” vroeg ik hem en ik veegde de losgeraakte plukken haar uit mijn gezicht. “Die Thestral staat daar, mafkees. Niet hier. Kom -” Ik pakte zijn hand en zette ruw een aantal passen naar voren waarin ik hem half meesleurde. “Zo. Blijf hier staan. Vertrouw me. Deze keer zet ik je niet weer voor schut. Ik ben nog in de Christmas Spirit, zullen we maar zeggen,” zei ik met een speelse knipoog.

17 years • Gryffindor • Quidditch Captain • w. Kyle Not all girls are made of sugar and spice & everything nice. Some girls are made of adventure, fine butterbeer, brains and no fear.

[ bericht aangepast op 16 feb 2021 - 23:34 ]

---

I have seen my own sun darkened

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

▸ Moeizaam strekte ik mijn benen voor me uit terwijl mijn blik gleed over de wijzerplaat van mijn horloge. “Hoe hij het al die tijd zonder mij heeft gered, verbaasd me elke dag weer,” mompelde ik tegen niemand in het bijzonder alvorens ik opstond om onze Sleeping Beauty te wekken. Rowel en Rosier waren zo diep verzonken in hun potje toverschaak dat ik het de moeite niet waard vond één van hen naar boven te sturen om Selwyn wakker te maken.       Daarbij vond ik het niet erg om te doen. . .       Bij het aangezicht van de slapende Selwyn plooide mijn lippen om tot een grijns. “Ow, wat had ik hier graag een foto van willen maken,” fluisterde ik. Er was een heus kwijlspoor zichtbaar over de zijkant van zijn wang tot zijn kussen, waar een donkere vlek was verschenen. Prins Charming, my ass.       Ik had al vroeg geleerd dat een slapende Selwyn niet gemakkelijk wakker was te krijgen en dat ik voor mijn eigen veiligheid mijn afstand moest bewaren. Ter vergelijking was het veiliger om een beer uit zijn winterslaap te sleuren. Vandaar dat ik mijn stok tevoorschijn pakte en deze in gereedheid bracht. “Aguamenti.” Op mijn commando schoot er een heldere waterstraal uit de punt van mijn stok die ik met een perfect boogje neer liet komen in zijn gezicht.       “Rise and shine,” zei ik met een stalen gezichtsuitdrukking hoewel ik dit natuurlijk hilarisch vond. Zodra bleek dat Selwyn een beetje bekomen was van de schrik en hij uitgeraasd was, haalde ik het opgevouwen stuk perkament tevoorschijn wat ik vanochtend tegenkwam op het prikbord. “Er is iets wat je waarschijnlijk wel zou willen zien.” Damaged people are dangerous. They know how to make HELL feel like home

[ bericht aangepast op 16 feb 2021 - 23:36 ]

---

I have seen my own sun darkened

---

"the price of having a soft heart — " " — is feeling the worlds pain."

Ik bekeek mezelf in de spiegel terwijl ik een poging deed mijn stropdas te fatsoeneren. De blosjes op mijn wangen waren prominent aanwezig tegen het wit van mijn huid. Sinds Zaheer mijn coupé binnen was gestapt met zijn charmante manier van doen bleken deze blosjes niet van mijn gezicht te willen verdwijnen.       Tenminste. . . Dat was totdat ik de Common Room betrad en mijn blik viel op het prikbord. Ik was er vrij zeker van dat gisteren het prikbord nog zo goed als leeg was – op de aankondigingen van het nieuwe Quidditch seizoen na. Argwanend liep ik dichterbij en schoof mijn bril hogerop mijn neus. Mijn ogen vonden de naam van Zaheer Selwyn als eerste, waar ze bleven hangen om de rest van het bericht te lezen.       We blijven bij deze gladde afdeling, want blijkbaar hebben Slytherins de meeste geheimen. Ik heb gehoord dat Zaheer Selwyn deze zomer is gespot met een prachtige volbloed brunette. We weten allemaal dat Nova Fitzgerald niet aan die beschrijving voldoet. Houdt deze prefect er meerdere vriendinnetjes op na?       Het voelde alsof alle lucht uit mijn longen werd geslagen en ergens was er nauwelijks sprake van verbazing. Alleen een vreemd gevoel van bevestiging. Ik slikte de brok in mijn keel weg en wiegde heen en weer op de ballen van mijn voeten. Wat moest ik nu doen? •      16 years      •      Hufflepuff Prefect      •      Hufflepuff Common Room      •      w. No one yet      •

[ bericht aangepast op 16 feb 2021 - 23:38 ]

---

I have seen my own sun darkened

---

Zaheer werd proestend wakker en met een vies gezicht wreef hij het water uit zijn ogen. “Wat krijgen we nou?!” Woest keek Zaheer de verantwoordelijke, in dit geval Ezra, aan terwijl hij de rest van zijn gezicht droog probeerde te wrijven met een verdwaald t-shirt die hij van onder het bed uit had weten te vissen. ”Rise and Shine” was Ezra’s enige, ietwat spottende antwoord. “Ook leuk om jou weer te zien.” Een stortvloed van scheldwoorden en verwensingen volgden. Het was dat het Ezra was die dit op zijn geweten had, zo niet was hij al lang en breed vervloekt geweest. Terwijl Zaheer half overeind kwam liet hij zijn oog vallen op de cijfers van de wekker die naast het bed stond. “Je kan maar beter een goede reden hebben om mij zo vroeg te wekken.” Zaheer gromde woedend. Als reactie haalde Ezra een stuk opgevouwen perkament te voorschijn en overhandigde deze. “Er is iets wat je waarschijnlijk wel zou willen zien.” Vragend nam Zaheer het perkament aan en begon te lezen. “Verdomme.” Terwijl zijn ogen over de regels vlogen sprak zijn gezicht boekdelen. “Verdomme! Wat is dit? Wie weten dit?!” Vloekte hij opnieuw, om vervolgens halsoverkop zijn bed uit te vliegen en zijn kleren bij elkaar begon te rapen. “Ik moet Nova vinden!”. Aangekleed en wel stormde Zaheer, niet veel later, de Common Room - waar nog niet veel leven in de brouwerij was - in, met Ezra in zijn kielzog. Rowle en Rosier zaten nog altijd aan tafel, verdiept in hun spel en in zijn ooghoek spotte Zaheer Jasper. Vrijwel meteen merkte Rowle en Rosier de aanwezigheid van hun leider en diens vriend op en wisten zich los te rukken van hun potje Toverschaak. “Goedemorgen Casanova” begroette Rosier het tweetal lacherig, wat hem een sneer van Zaheer opleverde. “Ik heb hier echt geen tijd voor.” Hij moest Novalie zo snel mogelijk vinden en haar ervan overtuigen dat dit niet meer was dan een ordinaire roddel. Een ordinaire roddel van wie hij precies wist wie verantwoordelijk was voor de verspreiding. “Ik zie jullie straks wel bij het ontbijt.” Deelde Zaheer het drietal mee voor hij aanstalten maakte om alleen weg te gaan. ”Maar Ace..,” Begon Rowle aarzelend, Zaheer draaide zich met opgetrokken wenkbrauwen om en er viel een korte stilte. ”..Is het waar?” Rowle’s nieuwsgierigheid had duidelijk gewonnen van zijn verstand. Al grijnzend haalde Zaheee geheimzinnig zijn schouders op terwijl hij daarna zonder nog een woord te zeggen de kamer verliet, opzoek naar Novalie.

[ bericht aangepast op 18 feb 2021 - 11:33 ]

---

someone out there feels better because you exist

---

---

Hoewel Aidan van zijn kerstvakantie genoten had, vond hij het ook weer fijn om terug te zijn op Hogwarts. Het beetje sneeuw dat er nog lag, deed een glimlach op zijn gezicht verschijnen. Thuis had er maar een paar dagen sneeuw gelegen, dus hij vond het fijn dat er hier nog wat lag. De wereld ging er toch altijd net een beetje mooier uitzien door een laagje sneeuw in de winter. Dan was het allemaal niet zo grauw.       De glimlach verdween alleen al snel toen hij de Common Room in liep en Novalie met hangende schouders zag staan. Direct bekroop hem een naar gevoel. Wat was er aan de hand? Ze zag er alleen zo sip uit als er daadwerkelijk iets was. Ze staarde naar het prikbord, dus zijn ogen werden daar ook direct naartoe getrokken. Hij zag dat er een nieuw bericht hing, al kon hij het nog niet lezen vanaf hier.       'Wat is er?' vroeg hij Nova, terwijl hij naast haar kwam staan en een hand op haar schouder legde. Hij nam dat moment ook de tijd om gauw het bericht door te lezen. De berichten maakten hem zowel blij als zorgden dat zijn hart nog wat verder ging verkrampen.       Zaheer leek vreemd te gaan, dus hopelijk zou Nova eindelijk begrijpen wat voor eikel hij is.       Ashley zoent met Pandora.       Hij had geen idee waarom, maar sinds een paar weken zorgde de jongen voor kriebels in zijn buik. Positieve kriebels. De laatste paar keren dat hij Ashley alleen had betrapt op ongein had hij hem laten gaan, terwijl hij Jordyn even streng bleef aanpakken. Nu hij blijkbaar met Pandora zoende, zou het vast niet lang duren voor zij een koppel zouden zijn. Hij zou zeker geen kans meer maken, zelfs al zou hij eindelijk de moed vinden om op hem af te stappen. Het scheelde dat de jongen nogal openlijk was over zijn seksuele voorkeur, maar toch jaagde het idee hem angst aan.       Maar Nova. Hoewel hij dus blij was dat dit waarschijnlijk zou uitlopen tot een breuk tussen hen, zou haar hart waarschijnlijk alsnog gebroken zijn. Hoe graag hij ook hatelijke opmerkingen over Zaheer zou willen merken, nu was echt niet het juiste moment daarvoor. Dat gesprek zouden ze later wel voeren, als ze weer iets gekalmeerd zou zijn.       'Aha, Zaheer,' zei hij uiteindelijk. 'Hé, wil je een knuffel?'       Ze zou vast net zo'n steen in haar maag hebben, als hij. Vast nog wel iets zwaarder dan de zijne, gezien zij daadwerkelijk al aan het daten waren geweest.

---

Stenenlikker

---

Na een onrustige nacht - die een eeuwigheid leek te duren - vol woelen en draaien, was het dan toch eindelijk ochtend geworden. Een nieuwe dag, een nieuw semester. Na een heerlijke vakantie thuis, was dat wel weer even wennen. Kerst had Avalon goed gedaan en ze was weer helemaal opgeladen en klaar voor wat er zou komen gaan. Toch begon ze nieuwe semesters vaak een stuk onrustiger dan dat ze lief had. Als Quidditch Captain én Head Girl droeg Avalon altijd veel verantwoordelijkheid met haar mee, die ze eigenlijk nauwelijks aankon. Avalon wist van zichzelf dat ze deze keer echt veel te veel hooi op haar vork had genomen, maar ze wou zo graag dat haar ouders trots op haar konden zijn. Dat was eigenlijk de enige reden nog die haar staande deed houden, want om heel eerlijk te zijn stond ze op het punt van instorten en loerde een metal break down om iedere hoek.       Nog voor de vogels vloten was Avalon zachtjes haar bed uitgegleden om vervolgens, warm aangekleed, haar beste vriendinnetje Marlene op de binnenplaats te ontmoeten. Er waren niet veel mensen die zo vroeg voor Ava vrijwillig hun bed zouden willen verlaten, maar Marlene was er één van. Avalon had haar weten op te trommelen voor een gezellige ochtendwandeling onder het genot van de opkomende zon, want ondanks dat de twee elkaar in de vakantie nog geregeld gezien hadden, was er veel om over bij te praten. De binnenplaats was leeg en verlaten, niet gek natuurlijk gezien het tijdstip. De zon was nog niet eens op. Avalon keek om zich heen, er was geen teken van leven te bekennen. Zo te zien was Marlene laat. Ze nam plaats op één van de vele stenen bankjes en maakte het haarzelf gemakkelijk. De zon begon al aardig haar best te doen, en Avalon voelde hoe de eerste warme zonnestralen op haar gezicht vielen en haar wangen deed gloeien. Genietend sloot ze haar ogen en bleef zo zitten totdat ze op schrok van een geluid, afkomstig van het kasteel. Met halfdicht geknepen ogen, tegen het felle zonlicht, zag ze niet veel later van een afstand haar favoriete blondine al zwaaiend aan zien komen, wat een glimlacht opleverde. Op een of andere manier maakte Marlene Avalon vaak aan het lachen. Marlene en zij leken in vele opzichten erg op elkaar, maar toch werkte haar spontaniteit nog altijd aanstekelijk. Lachend tikte Avalon, gespeeld, gefrustreerd en overdreven met haar vinger op haar horloge. “Je bent laat!”.

[ bericht aangepast op 18 feb 2021 - 11:38 ]

---

someone out there feels better because you exist