[RPG] [300] A Marauders Story of Secrets [SPEELTOPIC] - Speeltopic - Speeltopics

16 feb 2021 - 19:26 darkurge is offline

A Maurauders Story of Secrets

I solemnly swear that I am up to no good.

Welcome to Hogwarts, Welcome home
De kerstvakantie is voorbij, het jaar is 1977. De leerlingen van Hogwarts keren terug naar het kasteel om hun schooljaar te vervolgen. Buiten ligt nog de laatste sneeuw van de winter, maar de meeste leerlingen zijn al gericht op het voorjaar. De klassenoudsten zijn belast met het organiseren van het voorjaarsfeest. Dit feest zal alleen toegankelijk zijn voor leerlingen in hun zesde en zevende jaar.
Daarnaast worden de leerlingen verrast in hun leerlingenkamers door een briefje dat is opgehangen:
Een nieuw jaar, een nieuw semester... wat zal dit semester voor roddels en geheimen met zich meebrengen? Wie zal het zeggen.... Er is één ding waar ik wel zeker van ben: ik zal er zijn om jullie geheimen te onthullen. En natúúrlijk kunnen jullie mij daarbij helpen. Heb jij informatie die de rest van de school ook móet weten, geef dan een opgerold stuk perkament mee aan een schooluil geaddreseerd aan 'Hogwarts' Truth'. Ik hoop snel van jullie te horen...
Niemand weet van wie dit stuk perkament afkomstig is, maar het belooft een interessant semester te worden op the best school for Witchcraft and Wizardy.
Kan jij een geheim bewaren?

CHARACTERS

Naam — Faceclaim — User — Pagina
[Dit mogen zowel bestaande als zelf bedachte rollen zijn.]
Gryffindor
• Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.4
• Ethan Clearwater — Toby Regbo — DarkOne — 1.4
• Caleb Clearwater— Joshuah Melnick — Calice — 1.4
• Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Peitho — 1.3
• Marlene McKinnon — Kennedy Walsh— Schumacher — 1.3

Ravenclaw
• Kyle Nicholas Scott — Blake Steven— Reeses — 1.3
• Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.2
• Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4
• Dante Aurora Montanque— Zoe Kravitz— Artwork — 1.5

Hufflepuff
• Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Delahaye — 1.4
• Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika — 1.5
• Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Peitho — 1.3
•

Slytherin
• Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
• Jasper Achilles Nott — Roy van Leeuwen — Schumacher — 1.2
• Ezra Crawfort — Darwin Gray— Peitho — 1.3
Abel Jabobs — Faceclaim — Darksorrow — 1.4

• Serenity Malfoy— Dove Cameron — DarkOne — 1.2
• Lysandra Zwarts — Anna von Klinski — Reeses — 1.1
• Christina Luna LeStrange— Cara Delevingne — Blodreina — 1.5
• Wilhemina Ravens— Faceclaim — Trijn — 1.5

VAKKEN

QUIDDITCH

PREFECTS

RULES

STORY OVERZICHT

ROLLENTOPIC • PRAATTOPIC • SPEELTOPIC

[ bericht aangepast op 21 april 2021 - 11:13 ]

17 feb 2021 - 8:50 Aynur is offline

Aynur 2380

Ezra Crawford◂
16 years ▲ Slytherin ▲ Quidditch Keeper ▲ w. Zaheer, Jasper (Rosier & Rowel)

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

▸ “Wat krijgen we nou?!” gromde Selwyn terwijl hij proestend overeind schoot. Mijn waterstraal had perfect doel getroffen, zoals verwacht. Het was haast komisch om te zien hoe een verwarde Selwyn met dichtgeknepen ogen een los shirt onder zijn kussen vandaan probeerde te vissen. “Rise and shine,” was mijn spottende ochtendgroet waarna ik mijn stok terug stopte in mijn broekzak en er een opgevouwen stuk perkament uit viste
“Je kan maar beter een goede reden hebben om mij zo vroeg te wekken.” Ik rolde met mijn ogen en trok het uitgestoken stuk perkament terug voordat hij het aan kon pakken. “Je kent me toch. Ik schop je reet er echt niet voor mijn eigen plezier uit,” zei ik met een serieuze gezichtsuitdrukking, hoewel de humor in mijn ogen boekdelen sprak. “Er is iets wat je waarschijnlijk zou willen zien.” Deze keer overhandigde ik het stuk perkament aan Selwyn. Alle tekenen van humor waren uit mijn gezicht verdwenen waardoor duidelijk was dat het om iets belangrijks ging.
Met vraagtekens dansend over zijn gezicht begon Selwyn met lezen. Ik liet mijn armen over de bedrand bij zijn voeteneinde leunen terwijl ik zijn gelaat goed in de gaten hield. Over het stuk van Lysandra werd geen woord gerept. Het was het gedeelte over Novalie die zijn onmiddellijke aandacht wist te trekken. Geloof me, ik had hem nog nooit zo snel aangekleed naast zijn bed zien staan. Behalve misschien wanneer het om Jordyn ging. Het perkament bleef vergeten op zijn bed liggen, dus nam ik hem weer onder mijn hoede.
Selwyn stormde de Common Room binnen en met mijn handen in mijn zakken liep ik rustig achter hem aan. Rowle en Rosier waren nog steeds bezig met hetzelfde potje – het bord zag er niet veel anders uit dan toen ik wegging. Het enige verschil was de aanwezigheid van niemand minder dan Jasper Nott. In plaats van het maken van spottende opmerkingen over het feit dat onze één-hersencel-delende vrienden een spel speelde dat strategie en nadenkwerk vereiste, sneerde Selwyn: “Ik heb hier echt geen tijd voor. Ik zie jullie straks wel bij het ontbijt.”
“Hey, Selwyn,” begon ik terwijl ik zijn arm vastpakte voordat hij halsoverkop de Common Room uit zou lopen. “Er is een kans dat Novalie dit papiertje nog niet gezien heeft.” Ik liet dit even bij hem bezinken voor ik zijn arm losliet met de woorden: “Geen dingen doen die ik ook niet zou doen, Casanova.”
Ik keek Selwyn na alvorens ik me richtte tot Nott. “Het grote nieuws al gelezen?” vroeg ik hem met een grijns. “Misschien zit er iets bij wat jou interesseert, Captain.” Ik gooide het opgevouwen perkament in zijn richting. Mijn humeur had een hoogtepunt bereikt – eindelijk weer wat leven in de brouwerij. Laat ik nu net een talent hebben in het opsporen van mensen die niet gevonden willen worden.

Damaged people are ~~dangerous~~.
They know how to make HELL feel like home

I have seen my own sun darkened

17 feb 2021 - 9:02 Reeses is offline

Reeses 1270

Lysandra Zwarts
Sixteen years ● Slytherin ● Prefect ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform

"Waarom volg je in vredesnaam Dreuzelkunde?" Dat was het eerste dat Lysandra hoorde zodra ze haar slaapzaal had verlaten. Een beetje bevreemd keek Lysandra het vijfdejaars meisje aan. "Wat?," vroeg Lysandra niet begrijpend. Overdreven rolde het meisje met haar ogen en haar twee vriendinnen lachten hatelijk. "O mijn God, ze weet het niet eens," spotte het meisje en knikte met haar hoofd naar het prikbord. "Daar."
Vol bange voorgevoelens liep Lysandra naar het prikbord en zag toen wat het meisje bedoelde. De avond ervoor was er een mededeling gedaan - geheimen die onthuld zouden worden. Lysandra had één of andere flauwe grap verwacht, van een Zaheer bijvoorbeeld, maar nu ze de tekst zo las... Van wie was dit afkomstig? Zaheer zelf? Als Lysandra niet beter wist, en Zaheers geheim had gelezen, had ze dat gedacht. "Kan je niet beter zelf tussen de Dreuzels gaan wonen?" Een nieuwe opmerking, ditmaal een vierdejaars. Lysandra wist niet hoe snel ze de leerlingenkamer moest verlaten.
Automatisch maakte Lysandra haar weg richting de kassen. Ze was nog vroeg, maar ze hoopte dat Ethan snel zou komen. Ze had hem nu meer dan ooit nodig... Zou Lycoris het al gelezen hebben? Zou hij het geloven? De Zwadderaars zouden haar dit niet in dank afnemen, om nog maar te zwijgen over haar broer en haar ouders als die erachter kwamen. Lysandra liep snel, kwam onderweg gelukkig niemand tegen en bereikte toen de kassen. Zoals altijd het geval was, was er ook nu niemand aanwezig. Daarom was dit ook het favoriete plekje van haar en Ethan, waar ze ongestoord samen konden zijn.
Lysandra liet zich langs de muur omlaag glijden en plofte zachtjes op de grond terug. Wat een puinhoop - terwijl ze juist zo had uitgekeken om weer op Zweinstein te zijn na twee weken kerstvakantie. Een traan rolde over Lysandra's wang. Hoe moest ze hier in vredesnaam op reageren?

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

Kyle Nicholas Scott
"Wijsheid zonder grens is ieders liefste wens"

» Sixteen years
» Ravenclaw
» Just a little nerdy
» Pureblood
» Outfit: Ravenclaw uniform

Het was nog vroeg. Zo vroeg dat zijn medeleerlingen nog in diepe slaap waren toen Kyle uit bed kwam en zich geruisloos in zijn uniform hees. Tegen de kou sloeg hij zijn mantel om en greep tevens naar zijn handschoenen en sjaal, alovrens hij de slaapzaal verliet.
Ook de leerlingenkamer was verlaten. Vanuit de grote ramen, die de ronde leerlingenkamer een spectaculair uitzicht boden, zag Kyle dat de zon nog maar net op was. Heel even aarzelde hij, toen haalde hij zijn schouders op en wilde de leerlingenkamer verlaten, toen zijn blik op het prikbord viel. Gisteravond was er een briefje opgehangen en nu zag Kyle een tweede boodschap, die hij nieuwsgierig doorlas. Uiteraard ging het weer om de grote onbekende, die beloofde geheimen te onthullen - en zo te zien had hij zich daaraan gehouden. De eerste twee roddels - over Ash, Pandora en Lysandra - konden hem niet zoveel interesseren, maar de laatste zeer zeker wel. Zaheer.
Kyle scheurde zijn blik los van het prikbord en verliet alsnog de leerlingenkamer, terwijl hij door het nog slapende kasteel richting het terrein liep. Hij wilde nog steeds graag naar het Verboden Bos, de magische wezens weer zien, maar het enthousiasme was enigszins afgezwakt door Zaheers geheim. Zou Nova dit weten? En zou dit het einde van hun relatie betekenen? Piekerend liep Kyle over het terrein, naar de rand van het Verboden Bos. Misschien dat hij Avalon... "Kyle, goeiemorgen. Jij bent er vroeg bij." Een stem wekte Kyle op uit zijn overpeinzingen, toen de leraar Zorg voor Fabeldieren hem begroette. Automatisch glimlachte Kyle en de leraar grinnikte. "Al verbaasd me dat ook niet. Ik was bezig de Terzielers te lokken - een studieobject voor de vijfdejaars dit semester. Als je even hier blijft, ben ik zo terug." En weg was hun leraar, Kyle had hem nauwelijks kunnen begroeten. Onzeker staarde Kyle tussen de bomen.
Hij zag niks, wat ook niet zo vreemd was. Vaak was hij jaloers op zijn pleegzus, die de dieren juist wél kon zien. Meer dan eens wenste Kyle de Terzielers ook te kunnen zien, al wist hij wat voor offer dat met zich meebracht. Kyle liet een lage fluittoon horen, terwijl hij met zijn handen voor zich uit stapje voor stapje naar voren schuifelde. Niks... Hij schuifelde weer iets verder en... Een oerkreet klonk vlak bij hem op en het volgende moment prikte iemand in zijn zij. Kyle schoot met een kreetje rechtovereind en keek toen in het gezicht van zijn pleegzus. "Jordyn!," viel Kyle geïrriteerd uit. "Wat sta jij hier nou idioot te doen?," vroeg Jordyn. "Die Thestral staat daar, mafkees. Niet hier. Kom - Zo. Blijf hier staan. Vertrouw me. Deze keer zet ik je niet weer voor schut. Ik ben nog in de Christmas Spirit, zullen we maar zeggen." Jordyn knipoogde terwijl ze hem een paar meter verderop zette - sleurde. Onhandig wist Kyle zichzelf overeind te houden toen Jordyn hem meesleurde en hem even verderop neerplante. Het volgende moment voelde hij iets tegen zijn schouder duwen, hoewel hij niets kon zien. Een glimlach verscheen op Kyle's gezicht. "Daar zijn jullie," zei Kyle, op een haast vertederende toon.
Ondanks dat Kyle de dieren niet kon zien, had ze inmiddels vaak genoeg verzorgd om te weten hoe hun lichamen ongeveer zich vormden en hij klopte de Terzieler op de neus. "Dank je," zei hij, oprecht menend tegen Jordyn. "Ik wou dat ik ze ook kon zien..." Direct besefte Kyle wát hij had gezegd en wat hakkelend vervolgde hij: "Sorry - ik bedoelde niet. Niet zo..."
Hij richtte weer op de Terzieler, maar bedacht zich toen. "Hé, heb je het prikbord al gezien?," vroeg Kyle toen en keek Jordyn van opzij. "Er stond iets over Zaheer en Nova. Dat Zaheer een andere vriendin had tijdens de zomervakantie. Weet jij of dat waar is?"

[ bericht aangepast op 25 feb 2021 - 8:59 ]

17 feb 2021 - 13:05 Aynur is offline

Aynur 2380

Novalie Fitzgerald

"the price of having a soft heart — "

" — is feeling the worlds pain."

Ik schrok op zodra ik een zachte hand op mijn schouder voelde en ik herkende de stem van Aidan. “Wat is er?” Razendsnel veegde ik de eventuele tranen weg vanonder mijn bril maar tot mijn verbazing waren mijn wangen droog. “Niets. Er is niets.”
Voor een kort moment viel ik weer terug in mijn oude gewoonten – doen alsof er niets aan de hand was zodat mensen zich geen zorgen om me zouden maken. Aidan had immers al meer dan genoeg aan zijn eigen hoofd. Daar hoefde ik echt niets aan toe te voegen. Echter viel ook zijn blik op het perkament aan het prikbord voordat ik er iets van kon zeggen en kende hij me langer dan vandaag om mijn ontkenning te geloven.
“Aha, Zaheer. Hé, wil je een knuffel?” Ik reageerde niet op zijn vraag en bleef als verdoofd staan. Langzaam draaide ik mijn lichaam een kwartslag zodra ik de druk van mijn arm op mijn schouder voelde toenemen en sloeg mijn armen om zijn middel. Met mijn hoofd verborgen in de veiligheid van zijn spencer – het kon me niets schelen als ik daarmee mijn bril molesteerde – mompelde ik: “Het hoeft niet waar te zijn, toch? Misschien is dit weer een grap van Jordyn en Ashley.” Hoopvol keek ik naar mijn beste vriend op in afwachting tot zijn antwoord.
Bij het uitspreken van die laatste naam realiseerde ik me dat Zaheer’s naam niet de enige was die ik op het perkament had zien staan. Over Lysandra zou ik me later bekommeren. Nu was het belangrijk dat ik er voor Aidan was. “Oh, nee, Ashley. . .” Ik maakte me los van Aidan en hield hem op armlengte om zijn gezicht te bestuderen. “Er zit hier vast een logische verklaring achter,” mompelde ik – hoewel ik niet wist wie van ons twee ik poogde te overtuigen.

• 16 years • Hufflepuff Prefect • Hufflepuff Common Room • w. Aidan •

[ bericht aangepast op 17 feb 2021 - 13:16 ]

I have seen my own sun darkened

17 feb 2021 - 21:25 DarkOne is offline

DarkOne 2666

Caleb Clearwater

Door een mede huisgenoot werd Caleb gewezen dat er een briefje vol geheimen op de prikbord hing, hij liep erheen en keek naar het briefje zijn ogen werden groot en hij deed een paar geschrokken stappen achteruit toen hij de naam van zijn geliefde Lysandra zag staan. Dit was erg slecht nieuws, hij wist dat zij hier grote problemen mee kon krijgen, Caleb hoopte vurig dat ze al bij de kassen was en rende daarom de leerlingenkamer uit op weg naar de kassen, daar moest hij even op adem komen en hij zag inderdaad dat Lysandra er al was.
Hij hurkte bij haar neer, pakte zachtjes haar hand en gaf er een kus op. 'Mijn mooie prinses.' zei hij zachtjes en streelde haar wang.
Hij hoopte dat ze het briefje niet had gelezen maar aan haar gezicht kon hij zien dat er wat was. 'Ik had het briefje gelezen in de leerlingenkamer.' begon hij. 'Luister diegene heeft helemaal geen bewijs dat je daadwerkelijk die les doet en zolang er geen bewijs is.' hij glimlachte naar haar. 'Laten we zeggen onschuldig tot het tegendeel is bewezen toch?' Caleb zijn gezichtsuitdrukking werd ernstig. 'Wat er ook gebeurd ik zal er altijd voor je zijn, ik zal jou altijd beschermen zelfs al betekent het mijn dood.' zijn gezicht uitdrukking werd weer zacht en hij gaf haar een kus op haar voorhoofd. 'Geloof me.' fluisterde hij.

18 feb 2021 - 5:13 Iotte is offline

Iotte 928

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
Sixteen years • Slytherin • Prefect • with Lysandra and Ethan • @ Greenhouses

“Er is een kans dat Novalie dit papiertje nog niet gezien heeft.” Bleven de waarschuwende woorden van Ezra door Zaheer’s hoofd nagalmen. “Geen dingen doen die ik ook niet zou doen, Casanova.” My ass, hij moest de schade beperken en het liefst zo snel mogelijk. Als Nova het perkament zelf nog niet had gezien, dan had één van haar fijne vriendjes haar er al lang op gewezen. Daar durfde hij zijn geld wel op in te zetten. Lysandra bijvoorbeeld of die kruiperige Hufflepuffer van een Aidan zag Zaheer daar zeker wel voor aan. Het zou hem niets verbazen als één van die twee het verhaal dan nog wat zou aandikken puur om Zaheer in een slecht daglicht te kunnen zetten. Dan zou al zijn harde werk voor niets zijn geweest. Desperate times call for desperate measures, er was geen tijd te verliezen.

Zaheer wist dat Nova gek was op zonnebloemen, het kon dus geen kwaad om een bosje voor haar mee te nemen. Gewoon voor de zekerheid. Vrouwen waren zulke simpele zielen. Hij zette koers naar buiten, want ondanks de winter was het nog altijd Hogwarts, met tuinen vol magie. Onderweg passeerde Zaheer de kassen, die er op dit tijdstip van de dag maar verlaten bij lagen. Zijn aandacht werd echter getrokken door een duo naast één van de achterste kassen, die zich zittend tegen de muur ietwat verdekt had proberen op te stellen - maar zonder al te veel succes. Lysandra en Ethan. Wat een geluk. Novalie zou maar even moeten wachten.

Een kleine grijns verscheen rond Zaheer’s lippen terwijl hij op het koppel afstapte. “Als dat mijn favoriete koppel van Hogwarts niet is.” begroette hij de twee spottend, terwijl hij boven hun uit torende. De dreuzeltelg gunde hij amper een blik waardig. Iedere andere dag had Zaheer met alle liefde het leven van die twee zuur gemaakt, maar vandaag had hij belangrijkere dingen aan zijn hoofd, waardoor vrijwel direct zijn grijns plaats maakte voor een kille blik. Een blik die duidelijk geen tegenspraak duldde. “Ik wil jou spreken.” Zaheer knikte richting de rij bomen verderop, terwijl hij Lysandra strak bleef aankijken. “Alleen.” Liet hij waarschuwend volgen en nog voor ze kon antwoorden had hij zich al omgedraaid, wetend dat ze hem toch wel zou achter na zou komen. Ze had immers geen keus.

[ bericht aangepast op 18 feb 2021 - 11:54 ]

someone out there feels better because you exist

18 feb 2021 - 8:25 Reeses is offline

Reeses 1270

Lysandra Zwarts
Sixteen years ● Slytherin ● Prefect ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform

Met haar knieën opgetrokken, haar armen eromheen geslagen zat Lysandra tegen de glazen ommuring van één van de achterste kassen. Ze probeerde haar emoties de baas te blijven, maar zonder succes - vooral de paniek en de wanhoop namen de overhand. Wat moest ze nu doen? Weglopen? Die optie streepte Lysandra gauw door - haar ouders zouden haar binnen no time weten op te sporen en bovendien was ze pas zestien, waardoor ze buiten Zweinstein geen magie mocht gebruiken. Ze kon het contact met haar ouders verbreken, maar dat nam niet weg dat ze Lycoris nog elke dag zou zien.
Een hand werd op haar hand gelegd en een zachte stem zei: "Mijn mooie prinses." Lysandra keek op in het glimlachende gezicht en zelf wist ze een mager glimlachje te produceren. "Hé," zei Lysandra eveneens zachtjes. Zou Ethan het al gelezen hebben? Vrijwel direct kwam het antwoord, zonder dat Lysandra de vraag hardop hoefde uit te spreken. "Ik had het briefje gelezen in de leerlingenkamer." Lysandra gaf een kort knikje, waarop Ethan vervolgde: "Luister diegene heeft helemaal geen bewijs dat je daadwerkelijk die les doet en zolang er geen bewijs is... Laten we zeggen onschuldig tot het tegendeel is bewezen toch?" Lysandra zuchtte. "Ik wou dat het zo simpel was, Ethan," fluisterde Lysandra schor. "Maar mijn familie... Zo steken ze niet in elkaar. Bovendien komen ze er nu toch wel achter - het is de waarheid." Ethans blik stond ernstig toen Lysandra naar hem opkeek. "Wat er ook gebeurd ik zal er altijd voor je zijn, ik zal jou altijd beschermen zelfs al betekent het mijn dood. Geloof me."
Opnieuw toonde Lysandra een waterige glimlach. "Dat is lief van je," zei ze zachtjes en streelde met haar duim over Ethans hand. "Maar ik wil niet dat jou iets overkomt, Ethan." Ze keek hem nu haast smekend aan. "Probeer je erbuiten te houden..." Haar woorden werden onderbroken door een spottende stem - een stem waar ze als laatste op zat te wachten. "Als dat mijn favoriete koppel van Hogwarts niet is." Lysandra keek op, haar blik half geirriteerd, half behoedzaam. "Wat, Selwyn?," vroeg de brunette, al veranderde de blik van Zaheer. "Ik wil jou spreken." Een kort knikje richting de bomen volgde. "Alleen."
Voor Lysandra of Ethan ook maar konden reageren, was Zaheer die kant al opgewezen. Voor een tweede keer slaakte Lysandra een diepe zucht. Ze keek even naar Zaheer en toen naar Ethan. Ze had geen keus... Langzaam kwam Lysandra overeind, Ethans hand niet loslatend. "Ik ben zo terug, oké?," zei ze tegen Ethan en drukte een kus op zijn wang. Ze volgde Zaheer, ondertussen haar toverstok in haar gewaad voelend. Op een meter afstand van de jongen bleef ze staan. "Wat wil je nou, Zaheer?," vroeg Lysandra en keek hem nu achterdochtig aan. "Heb jij die roddels verspreid? Over Ash en Pandora, over mij..." Lysandra viel even stil. "Over jezelf - is dat meteen je manier om Nova te dumpen?"

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

[ bericht aangepast op 25 feb 2021 - 9:00 ]

18 feb 2021 - 18:23 darkurge is offline

darkurge 3074

☽ Caleb Clearwater ☾
♕ Headboy ♕
16 years old • Gryffindor • Hopeless Romantic • Hallways -> Great Hall• Alone

Caleb dacht aan Lysandra. Persoonlijk was hij niet geïnteresseerd in de roddels die gingen over Ash, Pandora of Zaheer. Ook al moest hij aan zichzelf toegeven dat die roddel over Zaheer hem wel een bepaalde voldaanheid gaf. Hoe kon een meisje als Novalie zo stom zijn om met hem te daten? Dan is het vragen om problemen én kun je ze blijkbaar krijgen.
Caleb keek op zijn horloge. Het was nog te vroeg om naar de les te gaan. Eigenlijk had hij in de leerlingenkamer willen blijven tot hij echt op weg moest, maar door Ash te ontwijken was hij nu al de gang opgegaan. Hij had geen zin om terug te gaan naar de leerlingenkamer, straks moest hij weer een pleidooi aanhoren over hoe de wereld verandert en hoe seksualiteit werkt... Nee, dankjewel. In plaats daarvan besloot hij naar de Grote Zaal te gaan om te ontbijten.
Misschien zou hij Lysandra wel tegenkomen. Dan zou hij kunnen vragen naar waarom ze Dreuzelkunde studeerde. Ineens schoot hem een duistere gedachte binnen: zou het zijn voor Ethan? Om hem beter te leren begrijpen? Hij schudde het idee van zich af. Nee, het had vast een interessantere reden.
Gisteren in de trein had hij gehoopt haar al te zien, maar het mocht niet baten. Ondanks het feit dat hij het druk had met zijn ronde doen in de trein als Headboy had hij Lysandra Zwarts al 2 lange weken niet gezien.
Caleb liep de grote zaal binnen waar het heerlijk rook naar afgebakken broodjes. Als hij niet wist van Lysandra en Ethan, dan zou hij haar meevragen naar het lentefeest. Misschien was dat idee van Ash toch zo gek nog niet. Als iedereen iemand van zijn eigen geslacht mee moest nemen, dan zou Lysandra in ieder geval niet met Ethan kunnen gaan. Al hoewel hij er helemaal niet zeker van was dat ze al publiekelijk waren met hun relatie.
Met een zucht plofte Caleb neer aan de tafel van Gryffindor, hopend dat iemand hem zou komen afleiden van zijn razende gedachtes. Dit was niet gezond, zo verliefd zijn.

[ bericht aangepast op 18 feb 2021 - 18:23 ]

18 feb 2021 - 19:28 DarkOne is offline

DarkOne 2666

Ethan Clearwater

Ethan wilde haar een knuffel geven, haar troosten maar een bekende stem zorgde ervoor dat hij zijn acties staakte, een jongeman Zaheer iemand waar Ethan een bloedhekel aan had stond ineens bij hun. 'Als dat niet mijn favoriete koppel van Hogwarts niet is.' zei hij spottend Caleb gromde en keek hem boos aan. Ík wil jou spreken, alleen.' zei hij. Voordat Ethan iets kon zeggen was hij al weg. 'Ik ben zo terug?' oke?' zei ze en ze drukte een kus op zijn wang. Caleb wilde haar tegen houden, hij strekte zijn hand uit maar ze was te snel weg waardoor zijn vingertoppen alleen de haren even aanraakte. Ethan vertrouwde die Zaheer helemaal niet, dadelijk zou hij haar pijn doen daarom als ze beide op een afstand zijn dat ze hem niet konden zien volgde hij hun, hij ging achter een boom staan om ze af te luisteren en te kunnen ingrijpen als die Zaheer haar pijn wilt doen.

18 feb 2021 - 19:56 DarkOne is offline

DarkOne 2666

Serenity Malfoy

Mijn lach werd groot toen ik het briefje las dat op de prikbord hing bij de lerarenkamer, gelukkig stond er niet op wie familie van haar is want dat zal misschien voor wat complicaties zorgen.
Met een brede grijns op haar gezicht liep ze naar de grote zaal, waar ze aan de leerlingentafel van Slytherin een groene appel pakte en een hap eruit pakte, ze keek rond er waren niet meer zoveel leerlingen in de grote zaal maar er was er wel een waar ze graag een babbeltje mee wilde maken, ze grijnsde gemeen liep richting de tafel van Gryffindor en gooide op een afstand haar appel naar zijn hoofd. 'Oeps wat stom van me ik had me even vergist met een prullenbak.'' ze grijnsde en ging naast hem zitten. 'Wel wel als we daar onze dreuzelkind Caleb Clearwater niet hebben.' ze grinnikte en haar blik werd kil. 'Beetje aan het mokken omdat je het meisje niet kan krijgen? hoe heet ze ook al weer?' ze deed alsof ze had nadacht. 'Owja Lysandra Zwarts was het toch?' met een gemene blik keek ze Caleb aan. 'Hoe ik dat weet? iedereen ziet hoe je naar haar kijkt, hoe je verlangt naar haar, maar je zal haar nooit krijgen lieve zielige modderbloedje.' Ze legde de nadruk op het woord modderbloedje en zei die woord vol met haat,

[ bericht aangepast op 18 feb 2021 - 21:25 ]

18 feb 2021 - 20:45 Basim is offline

Basim 18647

A I D A N F E N W I C K

16 jaar ~ Hufflepuff prefect ~ Hufflepuff common room ~ met Novalie

Terwijl hij zijn ogen al op het bord gericht had, zei Novalie nog dat er niets aan de hand was. Nee, natuurlijk was er niets aan de hand, waarom zou ze anders huilen? Hij had haar tranen wel gezien net voor hij zijn hand op haar schouder had gelegd.
'Grapjas,' mompelde hij nog, terwijl hij het bericht in zich opnam.
Ze wilde toch een knuffel en hij sloeg zijn armen stevig om haar heen. Haar bril drukte irritant tegen zijn borst, maar hij negeerde het. Als ze een stevige knuffel nodig had, dan had ze een stevige knuffel nodig. Daarnaast was hij ook blij dat ze zijn troost aannam en hem niet wegduwde. Niet dat ze dat zomaar zou doen, maar liefdesverdriet kon iemand onvoorspelbaar maken.
'Het hoeft niet waar te zijn, toch? Misschien is dit weer een grap van Jordyn en Ashley.' Ze keek hoopvol naar hem op, maar hij schudde van nee met zijn hoofd. Op hetzelfde moment leek ze ook door te hebben wat ze nu daadwerkelijk zei. 'Oh, nee, Ashley....' bracht ze uit, waarna ze hem losliet om hem nog eens goed aan te kijken. 'Er zit hier vast een logische verklaring achter.'
Aidan haalde slechts zijn schouders op. Ja, ook zijn hart deed pijn, maar daar moest hij zich maar overheen zetten. Ook hij zou willen dat er een logische verklaring achter zat en dat dat over Ashley niets hoefde te betekenen, maar iets zei hem dat deze roddels waar waren. Lyssandra die dreuzelkunde volgde verbaasde hem ook eigenlijk helemaal niet. Zaheer die vreemd ging eigenlijk ook niet, die gluiperd was daar echt wel toe in staat. Het was alleen jammer dat hij daarmee Nova pijn deed, al had hij zo'n vermoeden dat dat anders in de toekomst wel gebeurd zou zijn.
'Het is toch maar een stomme crush,' zei hij zachtjes, terwijl hij haar indringend aankeek. Anderen hoefden hier niets over te weten. 'Dat over Zaheer is belangrijker,' vervolgde hij. 'Hij zal vast een heel verhaal hebben, maar hou alsjeblieft je poot stijf. Hij heeft je laten vallen als een baksteen, dus hij verdient je niet.' Het was eigenlijk niet zijn bedoeling om de preek al te geven, maar het was er onbedoeld toch uitgekomen. Ze waren nog niet eens 100% zeker dat de roddels waar waren, al had hij dus het vermoeden van wel.
'Het spijt me, maar ik ben er vrij zeker van dat deze roddels waar zijn.' Hij liet even een dramatische stilte vallen en een gepijnigde blik verscheen weer op zijn gezicht. Want als de roddels waar waren, had dit dus ook zeker gevolgen voor hem. Gevolgen waar hij nu gewoon nog liever even niet over nadacht.
'Kom, een goed ontbijt zal je vast goeddoen.' Hij sloeg zijn arm om haar schouder en looste haar zo mee richting de uitgang van de common room.

[ bericht aangepast op 18 feb 2021 - 20:47 ]

Stenenlikker

18 feb 2021 - 22:00 Aynur is offline

Aynur 2380

• Jordyn Mariah Kingsley •
________________________________________________________________________________________________________________

Zo stilletjes mogelijk sloop ik dichterbij en verschuilde mezelf achter het schuurtje waar onze lessen Care of Magical Creatures vaak plaatsvonden. Geduldig wachtte ik tot het juiste moment daar was alvorens ik met een oerkreet tevoorschijn sprong en Kyle in zijn zij prikte. Het damesachtige kreetje dat hij slaakte, was het zeker waard en ik schoot in de lach. Zijn onthutste en lichtelijke geïrriteerde “Jordyn!” maakte het er nog beter op.
“HAHA, JE HAD JE GEZICHT EENS MOETEN ZIEN!” riep ik proestend uit terwijl ik deed alsof ik een traantje weg moest pinken uit mijn ooghoek. “Onbetaalbaar!” Zodra ik weer iets van de lach was bekomen, sleurde ik Kyle mee naar de plek waar de Thestrals zich daadwerkelijk bevonden.
Zelf had ik het niet zo op die beesten – of dieren in het algemeen. Ik zette daarom ook een stap achteruit en liet het vertroetelwerk aan mijn pleegbroer over. “Daar zijn jullie,” hoorde ik hem zeggen op een haast verterende toon.
“Die toon heb ik je nou nooit eens tegen mij horen gebruiken,” reageerde ik sarcastisch terwijl ik mijn armen voor mijn borst kruiste. “Doet zeer hoor.” Ik grijnsde en wreef voor het effect over mijn hart. Niet dat Kyle daar oog voor had – zijn aandacht werd volledig opgeslokt door de Thestral voor hem. Het skeletachtige wezen snoof waardoor ik ongemakkelijk een stap achteruit zette.
Kyle draaide zich naar me om zodat hij me kon bedanken. “Ik wou dat ik ze ook kon zien. . .” begon hij en mijn gezicht vertrok waardoor Kyle besefte wat hij met zijn woorden insinueerde. “Sorry - ik bedoelde niet. Niet zo. . .” Ik stak mijn hand op om zijn opkomende woordenstroom een halt toe te roepen. “Weet ik,” mompelde ik zachtjes – nog altijd niet klaar om de waarheid onder ogen te komen.
Het voelde immers niet alsof mijn ouders al zes jaar lang onder de grond lagen. Eerlijk gezegd zou het me niet verbazen als ze springlevend achter de bomen vandaan zouden komen om mij in hun armen te nemen. Toch stonden hun verminkte lichamen me nog scherp op mijn netvlies.
“Hé, heb je het prikbord al gezien?” Niet-begrijpend liet een ‘hmmm’-geluid horen. Mijn gedachten waren even ergens anders op gefocust geweest waardoor ik moeite had zijn gedachtegang te volgen. Het verbaasde dat ik daar nog een poging tot waagde, meestal kon niemand zijn denkwijze bijhouden. “Er stond iets over Zaheer en Nova. Dat Zaheer een andere vriendin had tijdens de zomervakantie. Weet jij of dat waar is?” legde Kyle uit.
“Waarom zou ik moeten weten of dat waar is?” Ik haalde nonchalant mijn schouders op. “En sinds wanneer ben jij zo geïnteresseerd in Zaheer? Is er iets dat je me wilt vertellen?” Uitdagend wiebelde ik met mijn wenkbrauwen terwijl ik hem tegen zijn schouder aanporde.

17 years • Gryffindor • Quidditch Captain • w. Kyle
Not all girls are made of sugar and spice & everything nice. Some girls are made of adventure, fine butterbeer, brains and no fear.

I have seen my own sun darkened

19 feb 2021 - 4:37 Iotte is offline

Iotte 928

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
Sixteen years • Slytherin • Prefect • with Lysandra • @ Greenhouses

Nonchalant leunde Zaheer tegen één van de bomen terwijl hij Lysandra langzaam overeind zag komen, en vervolgens een kus op Ethan’s wang drukte. Zaheer kon een braakneiging nog net onderdrukken. Kotsmisselijk werd hij van het aanblik van die twee. Een volbloed heks, uit hogere kringen nog wel, met een smerig modderbloedje: dat kon toch niet?! Het moest niet gekker worden.
“Wat wil je nou, Zaheer?” Vroeg Lysandra terwijl ze op veilige afstand halt hield. Het vleugje irritatie in haar stem ontging hem niet. “Goh, een - Zaheer, wat leuk om jou weer te zien, hoe was je vakantie? - Kan er niet eens meer vanaf, Zwarts?” Grinnikte hij sarcastisch. “Dat valt me van je tegen.” Een simpele goedendag was vandaag blijkbaar voor iedereen teveel gevraagd. “Vooral omdat ik jou wel heb gemist,” ging Zaheer onverstoorbaar verder, “maar geen zorgen ik ben terug en ik ga voorlopig nergens heen”. Achterdochtig keek Lysandra Zaheer aan. Ze wist waarschijnlijk precies waar hij het over had.
"Heb jij die roddels verspreid? Over Ash en Pandora, over mij..." Lysandra viel even stil. "Over jezelf - is dat meteen je manier om Nova te dumpen?"
Noch ontkennen, nog bevestigend schudde Zaheer theatraal zijn hoofd. “Je weet toch dat al je geheimen veilig zijn bij mij, of vertrouw je me soms niet?!” Weer viel er een korte stilte.
In zijn blinde paniek van vanochtend had Zaheer zich amper beseft welke namen nog meer op de lijst waren voorgekomen. Niet dat het hem anders wel veel had kunnen schelen, maar toch. Dat Lysandra een bloedverraadster was met een interesse voor dreuzelkunde was algemeen bekend en de roddel over Pandora en Ashley verbaasde Zaheer alles behalve. Hij had Pandora altijd een vreemde vogel gevonden - maar hij was lichtelijk benieuwd naar wat haar moeder hier van zou vinden - en wat Ashley in zijn vrije tijd deed, wou hij eigenlijk niet eens weten.
“Wie zegt trouwens dat jij niet aan het roddelen bent geslagen? Mij in een slecht daglicht zetten bij Nova, gaat jou echt niet verder helpen hoor.” Een schaduw viel over zijn gezicht. “In tegendeel zelfs, je kan maar beter een goed woordje voor me gaan doen bij Novalie,” voor een paar zeldzame secondes schemerde Zaheer’s ware aard lichtjes door zijn zorgvuldig opgezette masker heen. “Of anders.” Vrijwel meteen wist Zaheer zich te herpakken en zat hij weer in zijn rol als voorbeeldige student. “Maar wat betreft jouw kleine geheimpje, it wasn’t me.”

[ bericht aangepast op 19 feb 2021 - 4:40 ]

someone out there feels better because you exist

19 feb 2021 - 12:12 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Hallways • Alone

Na even te zijn weg gedut in de warme ochtend zon opende Ash zijn ogen weer. Het licht was fel in de Hospital Wing en instinctief bracht hij een hand voor zijn ogen.
"Dit is geen leerlingenkamer, he!" Zei madam Pleister streng. "Meneer Jones, heeft u geen lessen waar u naar toe moet?"
Ash gromde geïrriteerd. "Ga je mee?" vroeg hij aan Pandora.
"Mevrouw Lovegood blijft hier tot haar brandwonden volledig zijn geheeld." onderbrak Madam Pleister het gesprek van de twee meteen weer.
"Waarom is zij zo streng?" fluisterde Ash zacht.
Pandora glimlachte. "Dat is ze niet. Ga maar, ik zie je later vandaag nog wel, oké? En je niet te veel druk maken hè! Die roddels waaien wel over."
"Je hebt waarschijnlijk gelijk." gaf Ash toe. Hij stond op en trok zijn kleding recht.
"Tot later." Zei Pandora en zeg af hem een kus op zijn wang.
Ash grijnsde breed en liep toen de ziekenzaal uit. "Later Lovegood!" Riep hij achter zich aan.
"Ssssst!" Kon Ash madam Pleister nog net horen sissen.

Op de gangen verzonk hij in gedachten. Waarschijnlijk had Pandora gelijk en zou dit alles wel weer overwaaien, maar het irriteerde hem dat hij de enige gast was die out was op Hogwarts. Hij wist dat hij niet de enige was, maar blijkbaar had niemand de ballen om zijn voorbeeld te volgen. Precies daarom was zijn idee voor het lentefeest zo geniaal. Jammer dat Caleb niet outside of the box kon denken. Er moest toch iemand anders zijn aan wie hij zijn idee kon pitchen? Wie was de Headgirl? Zijn maag trok even samen: Avalon. Tijdens zijn eerste jaren op Hogwarts had hij een major crush op haar gehad, maar begon zijn interesse te verliezen hoe populairder ze werd. Zou het te ongemakkelijk zijn om zijn idee aan haar voor te leggen? Wat voor optie had hij anders? Even deinsde hij terug, maar besloot toen dat hij zich niet zo moest aanstellen. Die crush was jaren geleden, misschien was zij het allang vergeten.
"Hee!" Sprak Ash een vijfdejaars Ravenclaw aan. "Heb jij Avalon gezien vandaag?"
"Ik hoorde in de common room dat ze op weg was naar de binnenplaats." Wist de jongen hem te vertellen."
Here we go dacht Ash en hij begon zijn weg richting de binnenplaats.

[ bericht aangepast op 19 feb 2021 - 12:38 ]

19 feb 2021 - 12:44 Reeses is offline

Reeses 1270

Lysandra Zwarts
Sixteen years ● Slytherin ● Prefect ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform

Lysandra wist dat Ethan en Zaheer elkaar niet konden uitstaan - vooral vanwege Ethans achtergrond - en dat was duidelijk terug te zien in de blikken van beide jongens. Om het niet tot een escalatie te laten komen, krabbelde Lysandra overeind en volgde haar mede-Zwadderaar naar een groepje bomen. Ze hoopte dat Ethan zich op de achtergrond zou houden.
Alleen al de nonchalante houding waarmee Zaheer tegen een boom leunde irriteerde Lysandra mateloos, waardoor haar begroeting achterwege bleef en ze meteen tot de orde van de dag kwam. "Goh een - Zaheer, wat leuk om jou weer te zien, hoe was je vakantie? - Kan er niet eens meer vanaf, Zwarts?" Het sarcasme was overduidelijk en Lysandra beet op haar lip om de jongen niet de huid vol te schelden. Ze wilde niets provoceren, zeker niet omdat ze gewoon wist dat Zaheer haar geheimen meteen zou rondbazuinen. "Dat valt me van je tegen. Vooral omdat ik jou wel heb gemist - maar geen zorgen ik ben terug en ik ga voorlopig nergens heen." Lysandra snoof. "Dát valt me van jou tegen. Ik had inmiddels wel gedacht dat je je bij Voldemort had aangesloten, dan had ik tenminste geen last meer van je gehad." Het was eruit voor Lysandra er erg in had, waardoor ze snel over de roddels begon.
Echter schudde Zaheer zijn hoofd. "Je weet toch dat al je geheimen veilig zijn bij mij, of vertrouw je me soms niet?!" De stilte die viel, vond Lysandra ongemakkelijk aanvoelen. Nee, ze vertrouwde hem niet. Voor geen meter. Ze wist niet of Zaheers vraag retorisch was bedoelt of niet, maar Lysandra besloot niet te antwoorden. Ze staarde hem enkel aan, wachtend op meer.
"Wie zegt trouwens dat jij niet aan het roddelen bent geslagen? Mij in een slecht daglicht zetten bij Nova, gaat jou echt niet verder helpen hoor." Lysandra fronste kort haar wenkbrauwen. Waarom zou zij in vredesnaam die roddels verspreiden? En zeker wat zichzelf betreft - ze zou er niks mee winnen, iets wat Zaheer ook duidelijk was. "In tegendeel zelfs, je kan maar beter een goed woordje voor me gaan doen bij Novalie. Of anders..." Heel even verscheen Zaheers ware aard op zijn gezicht. De kant die enkel Lysandra kende op Zweinstein en die Zaheer ook alleen aan haar liet zien. "Maar wat betreft jouw kleine geheimpje, it wasn't me."
"Kom op, Zaheer," sprak Lysandra toen, al probeerde ze haar toon alles behalve smekend te laten klinken. Iets dat maar halfslachtig lukte. "Nova heeft hier niets mee te maken, dit is iets tussen ons. Hou haar hier buiten." Lysandra vond het helemaal niks dat haar beste vriendin voor de charmes van Zaheer was gevallen. Uiteraard had Lysandra geprobeerd de verliefdheid uit haar vriendins hoofd proberen te praten, maar daar had Zaheer een stokje voor gestoken. Nog elke dag haatte Lysandra zichzelf wanneer ze het blije gezicht van Nova zag.
Bij Zaheers laatste opmerkingen verscheen er enige verbazing op Lysandra's gezicht. "Jij was het niet?," vroeg ze fronsend, de ongelovigheid duidelijk doorklinkend. "In de leerlingenkamer van Griffoendor hing dat perkament ook." Anders had Ethan het niet geweten... Zou de hele school het weten? Maar wie interesseerde het dat zij Dreuzelkunde volgde - behalve dan de Zwadderaars. "Weet je dan wie het wel was?," vroeg Lysandra dringend.

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

[ bericht aangepast op 25 feb 2021 - 9:01 ]

19 feb 2021 - 12:45 Reeses is offline

Reeses 1270

Kyle Nicholas Scott
"Wijsheid zonder grens is ieders liefste wens"

» Sixteen years
» Ravenclaw
» Just a little nerdy
» Pureblood
» Outfit: Ravenclaw uniform

Nog altijd bonkte zijn hart en Kyle duwde zijn bril terug, die naar het puntje van zijn neus was gegleden. "HAHA JE HAD JE GEZICHT EENS MOETEN ZIEN." Een tikkeltje overdreven wreef Kyle over zijn oren toen Jordyn riep en opnieuw keek hij zijn pleegzus geirriteerd aan. "Onbetaalbaar!," proestte ze. "Ssht, je jaagt alle dieren nog weg," zei Kyle serieus. Als ze al niet op de vlucht waren geslagen. Hij had absoluut geen hekel aan Jordyn, maar soms - zoals nu - kon ze wel vreselijk irritant zijn.
Zijn irritatie verdween echter weer toen ze hem hielp de Terzielers te vinden, al ging dat voor haar een stuk makkelijker. Zodra Kyle de adem van de dieren voelde, begon hij op zachte, haast vertederende toon tegen hen te praten. "Die toon heb ik je nou nooit eens tegen mij horen gebruiken. Doet zeer hoor," zei Jordyn toen ze hem hoorde, en het sarcasme ontging Kyle niet. Hij rolde kort met zijn ogen zonder zijn aandacht van de dieren af te wenden. "Omdat je altijd veel te druk bent," zei Kyle vaag. Hij aaide één van der Terzielers en liet zijn hand over de kop van het beest glijden. Het voelde vreemd om iets te aaien dat hij niet kon zien en meer dan eens wenste Kyle dat hij de dieren kon zien - een wens die hij hardop uitsprak. Pas nadat Kyle dat had gezegd, besefte hij tevens wát hij had gezegd en hakkelend volgde zijn excuses.
"Weet ik," mompelde Jordyn, waardoor Kyle kon zien dat de brunette het er nog altijd moeilijk mee had. Thuis spraken ze er niet veel over. Noch hij met Jordyn, of zijn ouders met Jordyn... Koortsig zocht de onhandige Ravenklauw dan ook naar een ander onderwerp, toen het stuk perkament op het prikbord hem te binnen schoot. Maar zodra hij erover begon, had hij eigenlijk alweer spijt.
"Waarom zou ik weten of dat waar is?," vroeg Jordyn schouderophalend. "En sinds ben jij zo geïnteresseerd in Zaheer? Is er iets dat je me wilt vertellen?" Een por tegen zijn schouder volgde en Kyle voelde het contact met de Terzieler verbreken. Half geïrriteerd, half nieuwsgierig richtte Kyle zich tot Jordyn - probeerde niet al te veel door de mand te vallen. Als zijn pleegzus het wist, liet ze hem helemaal niet meer met rust. "Nee," sprak Kyle, maar de nonchalante toon die bij Jordyn zo goed lukte, mislukte faliekant bij hem. "Gewoon," vervolgde Kyle en haalde ook zijn schouders op. "Je gaat toch weleens met hem om?," viste hij toen. "Misschien heeft 'ie het je weleens vertelt ofzo... Of Nova misschien..." Zjjn toon werd wat hakkelender en met een rood hoofd hield Kyle verder zijn mond - voor hij er nog meer uit zou flappen.

Index RPG Actieve Topics Zoek