[RPG • 0] Experium || 42 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

“Volgens mij nog niet,” zei Merrin, terwijl hij zijn iNet tevoorschijn toverde. Ze wisselden even kort nummers uit, waarna Merrin naar de printer van de bibliotheek liep. Hij gaf de samenvatting van vandaag aan Cherry. “Voor in je boekje,” zei hij met een glimlach. Hij knikte even naar het meisje. “Ik zie je morgen weer.”

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Er mist een deel van mijn wang?’ herhaalde Nish verdwaasd. Hij tastte naar zijn gezicht, maar voelde niets bijzonders. Pas toen hij zijn hand terugtrok, zag hij dat die er ook wazig uitzag. ‘Oh – dat is mijn bijwerking. Dat krijg ik als ik oververmoeid raak. Wat eigenlijk al jaren geleden is.’
      Gelukkig, want als hij zijn energie niet terugkreeg, vervaagde hij steeds verder. Hij had al genoeg nachtmerries gehad over het moment dat hij volledig oploste. Na het verraad aan Kris en wat Fox was overkomen, had hij zich zo schuldig gevoeld dat het echt verkeerd dreigde te gaan. Wat Zebediah had gedaan, was dat ook wel iets wat hem uit zijn slaap zou houden, maar het feit dat Onyx hem kon dwingen te slapen – en over leukere dingen te dromen – was een enorme opluchting, waardoor hij zich er niet al te druk over maakte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Niet alles ging zoals Zebediah het graag zou zien, maar hij was weer wat beter in zijn doen dan de afgelopen dagen. Dat Romeo nog steeds van de aardbodem was verdwenen was simpelweg vervelend, maar hij vertrouwde erop dat Yrla binnenkort wel met een oplossing zou komen. Nish was dan wel overgelopen, al was dat ook te overzien. Tot slot had hij de jongen nooit echt vertrouwd, hij had alleen niet verwacht dat hij echt bondgenoten zou vinden. Jester en Onyx waren wat dat betreft vervelender dan hij ingeschat had, maar hij troostte zich met de gedachte dat de één binnenkort dood was en de ander ook wel zou instorten. En in de tussentijd had hij er een speeltje aan overgehouden. Eigenlijk had hij nooit echt begrepen waarom zijn afdelingsgenoten het zo bevredigend vonden om anderen seksueel te domineren, maar nu was dat anders. Die behoefte had hij al bij Kris gehad, ware het niet dat hij te bang was dat hij dan gecastreerd werd. Maar Nish… was best een aardige vervanger. Hem zo op zijn knieën zien zitten had hem een ultiem machtsgevoel gegeven en de wetenschap dat hij nu iedere nacht wakker zou liggen uit angst dat hij terugkeerde, gaf bijna net zoveel voldoening.
      Toch was het niet hetzelfde als het met Fox was geweest – de enige andere met wie hij zulke dingen had gedaan. Ten eerste had hij de Lion nooit ergens toe gedwongen en daarnaast had hij hem niet willen vernederen. Het was iets heel anders… maar deze actie met Nish deed de honger naar zijn ex groeien. Hij wilde hem. Hier, aan zijn zijde. Vrijwillig.
      Wat betekende dat hij het vertrouwen van de jongen moest winnen. Dat was dan ook de reden dat hij nu Kris’ kamer binnenstapte, met de telefoon in zijn hand. Hij zou aan Fox’ verzoek voldoen. Hoe hij de plaats van Kris daarna zou gaan innemen wist hij nog niet, maar daar verzon hij nog wel wat op. Op dit moment moest hij vooral goodwill tonen en hij wist dat Kris daar de beste manier voor was.
      De jongen keek argwanend op toen Zebediah voor hem stil bleef staan.
      ‘Je herinnert je het feestje van maandag nog wel, toch?’ Hij stak het toestel naar de jongen uit. ‘Iemand heeft toen een boodschap voor je ingesproken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris’ schouders spanden zich aan. Automatisch dacht hij terug aan de keren dat Zebediah hem gedwongen had om naar filmpjes van Fox en hem te kijken. Had hij weer zoiets gedaan? Hij herinnerde zich echter dat Zebediah niet echt in een opperbeste stemming was geweest, de avond van Halloween. De reden had hij niet kunnen achterhalen – en dat maakte hem juist des te argwanender.
      ‘Ik hoef het niet te zien,’ mompelde Kris.
      Niet dat Zebediah daar genoegen mee zou nemen, maar hij kon de weerstand die hij voelde toch niet verbloemen. De jongen tegenover hem leek soms aan een meervoudige persoonlijkheidsstoornis te leiden, wat hem onberekenbaar maakte.
      ‘Ook goed,’ reageerde Zebediah laconiek. ‘Zeg het dan even in de camera. Heb ik in elk geval mijn best gedaan.’
      Kris’ blik gleed over Zebediahs gezicht, zoekend naar de bedoeling van dit alles. Wat hoopte hij te bereiken? De ander hield het schermpje van zijn telefoon omhoog. Kris’ keel schoot op slot toen hij een afbeelding van Fox zag. De kleur trok uit zijn gezicht weg en hij voelde zich licht worden in zijn hoofd.
      Had Fox echt een bericht ingesproken voor hem?
      Maar waarom zou Zebediah dat toestaan?
      Een grijnsje speelde om Zebediahs lippen. ‘Je vraagt je af waarom? Misschien ben ik stiekem wel gewoon erg op je gesteld geraakt en wilde ik je een plezier doen.’
      ‘Val toch dood,’ bromde Kris.
      Zebediah grinnikte kort. ‘Toegegeven – ik wilde Foxie een plezier doen. Hij zei dat hij zijn vertrouwen in me verloren was en dat ik het kon terugwinnen als ik naar jou zou zoeken. Nou… dat bleek toch niet héél ingewikkeld. Dus hij heeft een boodschap voor je opgenomen en als je iets inspreekt, zal ik dat hem laten zien. Lief hè?’
      Lief?
      Het was cru.
      En hij vertrouwde het voor geen meter.
      ‘Ik kan ook zeggen dat je geen zin had om iets tegen hem te zeggen. Ik overwoog zelfs om je daartoe te dwingen – maar als ik dan door de mand val dan kijkt hij me nooit meer aan. Dus we gaan het zo doen. Jij luistert naar zijn bericht en spreekt daarna wat in. Je spreekt met geen woord over het feit dat ik je hier vasthoud of dat Romeo de keel van je liefje doorsnijdt als je mij iets aandoet. Als je ook maar iets zegt wat mij in een kwaad daglicht stelt, draag ik hem op je te vergeten. Zo goed ben ik niet van vertrouwen, dus je krijgt maar één kans.’
      Kris wist niet wat hij moest zeggen.
      Het kwam gewoon zo onverwacht.
      Moest hij hierin meegaan? Het was allemaal één spelletje dat Zebediah speelde, maar wat als hij weigerde? Zebediah kon zo een foto van hem maken en beweren dat Kris hem allang vergeten was of geen behoefte had aan contact. De kans was groot dat het filmpje nooit bij Fox aankwam, maar inmiddels wist hij ook niet meer wat Zebediah wel of niet zou doen.
      Hij slikte de brok in zijn keel weg en pakte met trillende vingers het toestel aan. Direct stapte hij naar achteren en trok een dikke wand van rookkwarts tussen hen op. Hij twijfelde er niet aan dat Zebediah de filmpjes zou bekijken, maar hij hoefde er nu niet met zijn neus bovenop te staan. Het voelde heel even alsof hij na drieënhalf jaar een mini-momentje met Fox had. Hij keerde zich van de kristallen wand af en haalde diep adem. Toen drukte hij op play.
      Het beeld werd scherper. Al bij de eerste aanblik liepen Kris’ ogen vol tranen. Fox’ krullen waren deels in het roze en deels in het blauw geverfd en hij zag meteen dat hij Harley Quinn moest voorstellen. Zijn mondhoeken bogen omhoog, om de een of andere reden was het een typisch outfit voor Fox.
      ‘Hé,’ begon Fox zachtjes. ‘Ik… Ik weet niet of je dit ooit zult zien. Maar alleen de gedachte dat Zebediah je misschien vindt en je dit laat zien…’ Hij slikte en haalde diep adem. ‘Ik mis je, Kris.’ Hij kneep zijn ogen dicht, maar de tranen glipten direct tussen zijn wimpers door. ‘Ik mis je zo vreselijk erg.’
      ‘Oh Fox…’ fluisterde Kris. Hij voelde dat zijn eigen wangen ook nat waren. Hij voelde zich verscheurd. Enerzijds was het afgrijselijk om zijn vriend zo verdrietig te zien, anderzijds heelde het iets binnen in hem dat Fox nog steeds zo veel van hem hield en hem net zo erg miste als andersom. Fox was altijd zijn houvast geweest, de reden dat hij alles kon doorstaan. In de eerste plaats omdat Zebediah hem anders iets dreigde aan te doen, maar ook omdat hij zich vastklampte aan de hoop om ooit naar hem terug te kunnen.
      Het beeld trilde terwijl Fox op adem probeerde te komen. ‘Sorry. Dat is vast niet leuk om naar te kijken.’ Hij glimlachte door zijn tranen heen. ‘Heel lang dacht ik dat je dood was. Maar Nenya heeft je in een visioen gezien vandaag en vlak daarna kwam Zebediah ineens en hij beloofde dat ik een filmpje mocht opnemen en dat hij je zou gaan zoeken. Als – als een goedmaker voor wat hij heeft gedaan. Een klein beetje dan.’ Er viel een stilte, waarin Kris zag dat de jongen met de juiste woorden worstelde. ‘Ik… Ik hoop dat alles goed met je gaat. En dat je gelukkig bent. Op school – op school hebben we een zuiveringstoernooi. De afdeling met de minste punten zal verdwijnen. Maar tot nu toe staan we eerste! We hebben een bondgenootschap met de Panthers gesloten en ik heb daar echt leuke mensen ontmoet. Ik slaap daar nu zelfs. Jester is – Jester is mijn beste vriend geworden. Hij is ook gek op Disney en hij houdt ook van praten.’ Hij grinnikte zachtjes en veegde nog wat tranen weg.
      Een waterige glimlach speelde om Kris’ lippen. Mensen hadden Fox altijd al een beetje apart gevonden en hij had nooit een echte goede vriend gehad. Hij was blij om te horen dat dat nu veranderd was en raakte wel benieuwd naar die Jester.
      Fox liet zijn onderarm zien. ‘Kijk, deze tatoeage heb ik laten zetten. Zodat je altijd een beetje bij me bent en ik je nooit vergeet. Niet dat ik dat zou kunnen. Ik denk nog iedere dag aan je. Ieder uur, eigenlijk. Een paar dagen geleden ben ik stiekem naar je oude kamer gegaan om op je bed te liggen. Ze hebben de muur overgeschilderd.’
      De brok in zijn keel werd alleen maar groter. Drie jaren waren voorbijgegaan. Fox was nog niet eens een klein beetje over hem heen – net zoals hij dat ook niet was. Zijn hart huilde om de eenzaamheid die Fox gevoeld moest hebben, de wanhoop omdat hij zonder afscheid was verdwenen. Zijn ademhaling werd zwaarder en het lukte hem niet meer om de tranen weg te knipperen, zeker niet toen er iets in Fox’ stem veranderde en hij onzekerder begon te klinken.
      ‘Hoe – hoe gaat het met jou? Ik hoop dat je ook een filmpje kan opnemen. Ook als je niet meer aan me denkt en m-misschien wel verder bent gegaan. D-dan kan ik ook verder.’ Hij slikte. ‘Meer dan drie jaar is lang. Ik snap het wel. Maar ik wou toch zeggen… dat ik van je hou, Kris. En dat ik je zo erg mis. En dat ik – dat ik gewoon zo graag door je vastgehouden zou worden.’ Hij begon weer te snikken. ‘Je zei dat je altijd bij me zou blijven. D-dat is niet gelukt. M-maar ik hoop… ik hoop dat we elkaar nog weer terugvinden op een dag.’ Hij beet op zijn lip. ‘En dan wel samen blijven.’
      En toen brak Fox.
      En Kris ook.
      Al die tijd hier had hij zijn emoties opgekropt. Af en toe had hij woede-uitbarstingen gehad, had hij stilletjes gehuild. Maar nu was het alsof de muren om hem heen instortten.
      Hij wilde hem zo graag vasthouden, zijn gezicht in zijn krullen begraven, hem nooit meer loslaten. Zijn tranen weg kussen, zijn bevende lippen strelen.
      Een tijdlang kon hij alleen maar huilen. Zijn woorden spookten door zijn hoofd, de onderliggende angst dat hij was verdergegaan, dat hij hem vergeten was. Iets wat Zebediah hem ongetwijfeld wilde aanpraten. Hij begreep dan ook nog steeds niet waarom Zebediah dit deed en betwijfelde of een eventuele reactie ooit bij Fox zou aankomen. Waarschijnlijk zou die zich alleen maar rot lachen omdat Kris zich zo blootgaf. Hij schoof zijn emoties aan de kant en sloot het filmpje af. Misschien kwam hij nog meer te weten. Hij zocht naar de contactenlijst en zag daar Adrasteia, Nemesis, Romeo en tot slot Yrla staan. Fronsend staarde hij naar die laatste naam.
      Werkte Yrla voor Zebediah?
      Hij dacht terug aan de laatste keer dat hij contact met de jongen had gehad, op het feestje waar Nish hem had aangerand. Hij kon zich niet voorstellen dat hij vrijwillig voor zo’n klootzak als Zebediah klusjes uitvoerde. Even aarzelde hij, toen drukte hij op het belicoontje.
      Yrla was een Panther.
      Fox sliep nu bij de Panthers.
      Een betere kans was er niet om contact met hem te krijgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Om toch een beetje aan zijn beweging te komen, was hij maar gewoon een rondje gaan lopen. Het was werkelijk dodelijk saai, anders dan zijn normale rondje. Maar hij kreeg in ieder geval de beweging en zat niet helemaal stil. Hij was al op zijn weg terug naar het Panthers house, toen de telefoon die hij gekregen had overging. En Yrla dankte -wat daar ook was in de wereld- dat hij op dit moment alleen was. Yrla keek even om zich heen en viste toen de telefoon uit zijn zak. Zebediah belde. Hij verwachtte niet nu toch al dat hij Romeo had gevonden?!
      Voor een moment voelde hij zich benauwd en nam toen de telefoon op. "Yrla."

[ bericht aangepast op 28 maart 2021 - 19:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Kris

Het was bizar om na al die tijd een andere stem te horen. Yrla's stem was zwaarder dan hij zich herinnerde, hij klonk mannelijker. En Kris begon aan deze impulsieve actie te twijfelen. Hij kende Yrla niet, had geen idee of hij hem kon vertrouwen. Hoogstwaarschijnlijk niet. Aan de andere kant had hij niet heel veel te verliezen. Zebediah dreigde hem dan wel uit Fox' geheugen te wissen, maar niets weerhield hem ervan om dat sowieso te doen.
'Met Kris,' antwoordde hij onwennig. 'Ik heb niet zo lang. Kun je me Fox geven?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris?! Yrla liet van schok bijna de telefoon uit zijn handen vallen. Dus hij leefde echt nog! In een eerste opwelling keek hij om zich heen en vroeg zich af waar Fox was. Het kon vast geen.. Pas toen viel het besef. Dit was Zebediah zijn nummer. Het voelde als een strikvraag. Was dit Zebediah die zijn loyaliteit testte, na wat Nish hem geflikt had? "Waarom?" vroeg hij daarom maar.

---

It's never gonna happen, Guys.

Kris

Kris had die vraag niet verwacht, de reden leek hem zo overduidelijk... 'Ik heb na drieënhalf jaar eindelijk de kans om iets tegen hem te zeggen. Alsjeblieft man. Ik weet niet waarom je tussen zijn contactpersonen staat, maar ik geloof niet dat je zo verknipt en harteloos bent als de rest.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla haalde verward een hand door zijn haar. Wat moest hij doen? Hij wilde dolgraag Kris aan Fox doorgeven. Maar wat als dit inderdaad een test was? Dan bracht hij niet alleen zichzelf, maar iedere Panther in gevaar door zijn roekeloze vertrouwen. Plus hij had geen flauw benul waar de jongen überhaupt was. “En Zeb is hier mee eens?” Vroeg hij argwanend. Stel dat Zeb dit gesprek afluisterde? Of misschien was dat wel niet eens nodig, want hij kon Kris gewoon bevelen het hele gesprek na te vertellen. Hij kon de anderen gewoon niet in gevaar brengen, niet omwille van die twee jongens. Hoe graag hij hen ook wilde helpen. En opeens kwam hij met een geniaal idee, al vond hij dat zelf.
      ”Luister Kris. Leuk dit gesprek, maar je kunt Zebediah straks vertellen dat ik niet als Nish ben en hem niet verraad bij de anderen door je nu met Fox te verbinden. Zeg maar dat ik geslaagd ben voor zijn test, als dit al de test was.” Yrla voelde zweet over zijn voorhoofd lopen, terwijl hij bij alle machte een manier zocht om twee kampen tevreden te stellen. “Maar als ik zogenaamd een of ander bericht moet doorgeven, wat Zebediah dan weer bij Fox kan controleren, schiet dan een beetje op. Ik heb meer te doen.” Yrla beet op zijn lip. Dit was niet heel aardig, maar hij kon het risico niet lopen. Het kon gewoon niet.

[ bericht aangepast op 28 maart 2021 - 21:59 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Er trok een krampend gevoel door Kris’ borst toen hij de naam van zijn vroegere beste vriend hoorde. Iets wat hij – op het moment dat hij al zo emotioneel was – helemaal niet kon hebben. Hij slikte een brok in zijn keel weg en veegde langs zijn ogen.
      ‘Zo te horen ben je geen haar beter dan Nish,’ antwoordde Kris. Hij haatte zijn zwakheid, maar hij kon het niet helpen dat zijn stem trilde. ‘Misschien had ik hem die avond gewoon zijn gang met je moeten laten gaan,’ vervolgde hij bitter.
      De teleurstelling sloeg als een vloedgolf tegen hem aan en hij verbrak de verbinding en smeet in een vlaag van razernij het toestel tegen de muur, waarna het scherm uit elkaar spatte. Een hete woede nam al gauw de plaats van zijn verdriet in en hij klemde zijn handen tot vuisten, maar hij voelde zijn gave broeien en broeien en de grond begon al onder zijn voeten te trillen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

”Ja, misschien had je dat moeten doen,” zei hij peinzend tegen zichzelf. Misschien verdiende hij dat wel, na wat er met Adam gebeurd was “Of misschien was Dezi er dan wel niet geweest.” En had hij alleen of met Nish het feest verlaten. Dan had hij er misschien toch met Jester over gepraat, of waarschijnlijk veel logischer met Vienna. Dan had hij het misschien al eerder goed gemaakt met Nish en had hij nooit Adam en Merrin zo de grond in geboord. Dan had hij misschien wel nooit de haat gevoeld die hij maanden geleden nog voelde voor elke homo die langs liep. Dan had hij nooit zijn vertrouwen in Dezi gelegd. Had hij zich vast niet zo leeg gevoeld zoals hij zich op dit moment voelde.
      Yrla zuchtte en wreef even door zijn ogen. Nee, zo mocht hij niet denken. Kris had hem toen geholpen en nu kon hij Kris helpen door het plan van Jester door te laten gaan en hen te verzekeren dat Kris leefde.
      Yrla keek nog een laatste maal teleurgesteld naar de telefoon in zijn hand. Het gesprek was gewoon niet gegaan zoals hij gehoopt had. Hij had geprobeerd om nog stiekem toch een bericht naar Fox te krijgen, maar Kris had de hint duidelijk niet begrepen. Hij had geen risico willen nemen en hoewel hij zich ergens schuldig voelde, praatte hij het voor zichzelf recht dat in ieder geval Jester tevreden met zijn voorzichtigheid zou zijn. Daarnaast Kris zou binnenkort al terugkomen, al had Yrla hem daar helaas niet van kunnen gerust stellen. Het gaf hem echter de rust dat het wel goed kwam en een plan. Vastberaden keek hij op naar het Panthers house in de verte en begon direct te lopen.
      Gehaast liep hij het Panthers house binnen en eenmaal boven banjerde hij de kamer van Jester en Onyx zonder te kloppen binnen. Hij wilde direct van wal steken, maar zag al gauw dat ze allebei nog lagen te slapen. Voor een moment aarzelde Yrla of dit belangrijk genoeg was om hen te wekken of dat het wel twee tellen kon wachten. Ergens wilde hij het niet laten wachten, want het gesprek zat hem meer dwars dan hij aan hemzelf wilde laten blijken. Maar gelukkig was er nog iemand met wie hij kon praten. Yrla liet Jester en Onyx voor wat ze waren en liep naar de geheime kamers waar hij Nish vond. Hij wist absoluut niet hoe het gesprek te beginnen, maar sloot de deur van de kamer achter zich in de hoop dat niemand hem hoorde. Hij flapte maar meteen het belangrijkste eruit. “Ik heb Kris gesproken.”

[ bericht aangepast op 29 maart 2021 - 7:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish

Nish was net bezig een bed op te maken en liet het matras weer zakken toen Yrla binnenkwam. Zijn woorden waren zo onverwacht dat hij de jongen alleen maar stompzinnig kon aanstaren. 'Je hebt Kris gesproken? Hoe bedoel je?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

“Ik dacht dat Zebediah belde, maar ik kreeg Kris aan de lijn. Zonder waarschuwing van Zeb. Hij wilde Fox spreken.” Yrla haalde een hand door zijn haar. “Ik durfde hem echter niet aan Fox door te geven, bang dat dit een test van Zebediah was of dat het ons plan zou verpesten. Was hij niet meer echt blij mee.” Dat was een understatement, maar Kris was nu eenmaal in handen van Zeb, hij kon het risico gewoon niet lopen. Dat had hij al teveel gedaan met Darian. En daardoor besefte hij alleen nog maar meer dat hij op zijn hoede moest zijn.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish wist even niks uit te brengen.
      Kris leefde echt nog – en hij was bij Zebediah.
      Schuld brandde in zijn maag en werd erger toen Yrla vertelde dat Kris naar Fox had gevraagd en dat hij hem niet de telefoon gegeven had. Wat hij natuurlijk maar al te goed begreep – maar hij kon zich ook denken hoe afschuwelijk dat voor Kris had moeten zijn.
      ‘Jemig,’ zei hij, wrijvend over zijn gezicht. ‘Denk je dat Zebediah je loyaliteit wilde testen?’
      Het was wel heel verpand dat Kris uitgerekend nu belde. Toch klonk het ook een beetje als een onzinnige test, want waarom zou Yrla überhaupt iets om Fox of Kris geven? Waarom zou Zebediah zo duidelijk laten merken dat hij Kris inderdaad in handen had? Zeker nu Zebediah weer iets met Fox probeerde te krijgen, dan zou hij toch niet Kris naar de jongen laten bellen?
      ‘Wat een raar verhaal,’ mompelde hij. ‘Wat zei je tegen hem?’

[ bericht aangepast op 29 maart 2021 - 12:45 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Cherry in slaap was, keek Vision de aantekeningen door die ze vlak voordat ze was gaan liggen gemaakt had. Er zat een nieuwe foto in het schriftje. Eén blik op die quasi-onschuldige blauwe ogen was genoeg om hem zijn kiezen op elkaar te laten klemmen. Hij mocht dat jong echt niet. Iets klopte er niet aan hem.
      Vision liet zijn blik over de regels glijden, al stond er niets verontrustends. Blijkbaar hield hij van zwemmen, wandelen, lezen en spelletjes. Vision trok zijn neus op. Wat een standaard antwoorden. Hij kon niet geloven dat Cherry daar niet doorheen prikte. Hij las verder, maar verder stonden er alleen wat aantekeningen over hun opdracht. Er zat ook een uitgeprint blaadje bij. Ook daar keek hij vluchtig naar. Net toen hij het weer wilde wegleggen, zag hij het laatste stukje.
      Ik vond het gezellig vandaag, het samenwerken was fijn. Tot morgen!
      Het kostte Vision moeite om het papier niet tot een prop te vouwen en weg te smijten. Hoe dik legde die gast het er wel niet bovenop? Hij was in staat om rechtstreeks naar de campus van de Panthers te benen en dat jong eens flink in elkaar te rossen, maar hij wist dat dat niets zou opleveren. Maar dit liet hij toch ook niet zomaar over zijn kant gaan.
      Omdat hij zijn ergernis niet aan Cherry wilde laten merken – die zag toch altijd alleen maar het goede in anderen – liep hij zijn kamer uit en besloot hij zich af te reageren bij zijn vrienden.
      Een paar minuten later liep hij naar de campus van de Rhino’s toe. Alice en Medusa zaten op de veranda, waar de eerste met een handspiegel aan het spelen was. Ze was ongetwijfeld in de andere campussen aan het rondkijken, op zoek naar informatie. Vision zakte bij zijn vriendinnen neer.
      ‘En? Nog wat leuks ontdekt?’
      Alice keek op. ‘Hmm. Altijd spektakel bij de Panthers.’
      Hij trok zijn wenkbrauwen op, maar Alice toonde alleen een mysterieus glimlachje. Hij kende haar goed genoeg om te weten dat ze niet zomaar wat los zou laten.
      ‘En waarom zie jij eruit alsof je het liefst iemands nek wil omdraaien?’ vroeg Medusa. ‘Zoek je inspiratie?’
      ‘Een of andere Panther zit achter m’n meisje aan,’ bromde hij. ‘En Cherry is te blind om het te zien.’
      Alice grinnikte kort. ‘Yrla? Nou – die heeft best gevaarlijke charmes. Doet het ook best aardig in bed.’
      Vision wierp haar een vernietigende blik toe. ‘Nee, niet Yrla.’
      Al had hij geen idee wie Yrla was.
      Medusa trok een wenkbrauw op. ‘De rest van die Panthers is gay, toch? Of die hebben in elk geval een relatie met elkaar. Een grote orgie, daar bij die Panthers. Denk dat jij eerder een kuisheidsgordel nodig hebt dan je vriendinnetje.’
      Er liep een rilling langs zijn ruggengraat. Als hij iets ranzig vond, waren het wel flikkers. Los daarvan geloofde hij er geen bal van. Hij had gezien hoe die Merrin naar zijn vriendin keek. Dat hij tot nu toe genoegen met zijn kamergenoot nam, betekende niet dat hij niet ook normale behoeften had.
      ‘Het zijn een stel smeerlappen,’ bromde hij. ‘Ik wil niet dat ze met hen omgaat.’
      Medusa bestudeerde zijn gezicht zonder wat te zeggen. Hij meed het haar direct aan te kijken. Hij was niet bang dat ze hem ter plekke zou verstenen, maar hij hield gewoon niet van haar indringende blik.
      'Welke is het?'
      Vision haalde zijn schouders op. 'Hij heet Merrin, geloof ik.'
      Medusa trok een niet-wetend gezicht. 'Zegt me niks. Die stumper die een jaar over het halen van zijn naam heeft gedaan zeker? Die andere heeft volgens mij nog niet eens een naam. Anyway, dat samenwerkingsproject duurt maar een weekje toch? Ik snap niet waar je je zo druk over maakt.’
      Vision klemde zijn kiezen op elkaar.
      Zij had makkelijk praten, zij had geen relatie. Geen mensen die zaten te azen op wat van haar was. Hij had het gevoel dat hij iedere dag opnieuw voor zijn meisje moest vechten en het laatste wat hij wilde, was een ander die dat ook deed.

[ bericht aangepast op 30 maart 2021 - 18:20 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.