[RPG • 0] Experium || 42 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was achteruit gesprint zodra hij de stem gehoord had. Aan het geluid van het krakende bos te horen, had hij een goede keuze gemaakt. Hij was echter zo hard achteruit gesprint dat hij over een aantal wortels gestruikeld was en hij nu languit op zijn rug in de bladeren lag. Pijn was door zijn ruggengraat omhoog geschoten, maar voor de rest leek hij ongedeerd. Fersephone had hem in ieder geval niet geraakt. En als ze dat wel gedaan had, dan had hij het waarschijnlijk niet eens laten blijken. Als dat ten minste mogelijk was.
      Voor een paar tellen bleef hij liggen op de grond, wachtend tot de pijn weer iets zou zakken. Hij hoorde Fersephone reageren op de stem en bij het horen van de naam van haar vriend voelde hij zijn eigen humeur zakken. Ook dat nog. Had hij eindelijk Fersephone weer even voor zichzelf en dan kwam hij ineens opdagen. Voor een moment schoot er door zijn hoofd heen dat hij de situatie kon gebruiken om Fire jaloers te maken, om even te stoken tussen die twee, maar dat idee schudde hij meteen weer van zich af. Nee, hij had het net goed gemaakt weer met Fersephone. En hoewel hij zijn gevoelens voor haar af en toe voelde oplichten, was het beter zo. Gewoon als vrienden.

---

It's never gonna happen, Guys.

"De campus ontlopen, voor ik alles opblaas. Ik heb mijn gave niet onder controle op het moment, dus kom maar niet te dichtbij." Met dat gezegd te hebben, herinnerde ze zich opeens wel de knuffel van Yrla en geschrokken keek ze om zich heen. "Yrla?" riep ze. Er kwam een paar honderd meter verderop een handje omhoog, dat ze alleen zag door de beweging. "Ik ben hier. Ik ben oké!" Fersephone stak haar handen achter haar rug en keek in de richting waar het geluid vandaan kwam. "Heb ik je pijn gedaan?" vroeg ze onzeker. "Nee, ik ben alleen gestruikeld."
      Opluchting overspoelde haar toen Yrla dat ontkende. Ze had in ieder geval geen botten gesloopt of erger. "Ik ben te snel voor je, zei ik toch!" klonk het tussen de bomen door. Fersephone schudde grijnzend haar hoofd. "Je bent een idioot, dat weet je toch?" Precies op dat moment kwam Yrla weer tussen de bomen vandaan. Er stond een brede grijns op zijn gezicht. "Ach, wat is het leven zonder een beetje gevaar he?" Fersephone zuchtte en schudde afkeurend haar hoofd. Idioot.
      Ze keek weer even terug naar Fire met een kleine glimlach op haar gezicht. "Wat kwamen jullie doen?" Ze paste haar zin net bij op het moment dat ze zag dat Fire niet alleen was. Het stond haar vaag bij dat het meisje dat achter hem stond de naamloze uit zijn afdeling was.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘We zijn op zoek naar dieren zodat 8226 met haar gave kan oefenen,’ antwoordde Fire. Hij zette een paar stappen dichter naar zijn vriendin toe. Niet te dichtbij – hij wist dat dat alleen maar stressvol voor haar was. Hij moest maar een andere keer 8226 helpen, hij wilde Fersephone nu niet hier achterlaten. Zelfs al was Yrla bij haar – Fire vond dat het iets was wat hij hoorde te doen. ‘Wat is er gebeurd? Waarom heb je je gave niet meer onder controle?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla wisselde even een blik met Fersephone uit en stond al met twee tellen naast de naamloze. Hij sloeg zijn arm over de schouder van het meisje heen en keek met een charmante glimlach haar kant op. "Wat als ik je daar nu even mee help. Dan kunnen die twee praten." Hij gaf het meisje een knipoog en wisselde even een nieuwe blik uit met Fersephone. Hij greep haar tas van zijn schouder, hing die niet al te subtiel over de schouder van Fire heen en liep toen terug naar het meisje achter Fire. Hij boog even iets in haar richting, glimlachte voorzichtig naar haar en stak zijn hand naar haar uit. "We hebben elkaar vast al een keertje gezien, maar ik weet niet zeker of we elkaar ook echt ontmoet hebben. Ik ben Yrla."

[ bericht aangepast op 11 april 2021 - 14:06 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Met snelle passen liep ze achter Fire aan. Om één of andere reden moest het allemaal wat snel vooruit gaan. Ze klom achter hem het hek door, en tuurde even de omgeving af om gewend te geraken aan het donker, die alleen nog maar erger werd door de dichte bebossing. Toch maar vreemd om 's avonds hier te vertoeven. Ze dacht net dat het bos vermeden moet worden. Ze haalde haar schouders op bij die gedachte, en zette vlug haar parcours verder vooraleer ze Fire uit het oog zou verliezen. Zou wel handig geweest zijn moest zijn haar in brand staan als een gigantische vuurfakkel. Ze gniffelde even in haar hand. Stel je voor. Ze keek even op als hij zei dat er verder dieren zijn. Het gevoel in haar buik werd alleen maar sterker door die info. Zo spannend.

Uiteindelijk kwamen ze bij de betreffende plaats aan, maar geen dieren te bespeuren. Blijkbaar ving hij de warmtebronnen op van mensen in de plaats. Amateur.
Voordat ze het besefte, krijgt ze plots een arm rond haar schouders. Met een lichtelijke verblufte blik keek ze opzij naar de jongen in kwestie. Hallo, personal space? 'Is heel lief van je.' Mompelde ze dan maar op zijn voorstel. Algauw stelt hij zich dan voor als Yrla.
Yrla. Het begon haar toch te dagen dat velen hier een vreemde naam hebben op deze school.
Ze glimlachte kort naar hem. Awkward.

Het gemak waarmee Yrla Fersephone aan hem afstond, verbaasde hem en hij wierp de jongen een dankbare glimlach toe. Hij wist heus wel dat hij dat voor Fersephone deed en niet voor hem, maar hij waardeerde het gebaar evengoed. Hij draaide zich naar 8226 toe. ‘Vind je het goed als Yrla met je verder gaat?’
      Helemaal zeker was hij daar niet van. Tenslotte had Yrla niet een hele fantastische indruk gemaakt, met zijn homohaat en hechte vriendschap met een verkrachter en bijna drievoudig moordenaar (of viervoudig, inmiddels?). 8226 was er ook bij geweest toen dat op tafel kwam. Yrla had toen duidelijk berouw gehad, maar hij kon zich voorstellen dat het jonge meisje zich niet heel erg op haar gemak voelde rondom hem. Toch geloofde hij niet dat ze echt wat te vrezen had van de jongen, dus als zij zich er niet ongemakkelijk onder voelde, zou hij ze met een gerust hart laten gan.

[ bericht aangepast op 11 april 2021 - 14:26 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

- oeps

[ bericht aangepast op 11 april 2021 - 14:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

En dan begon het haar plots te dagen als ze zijn naam helemaal in haar opnam. Yrla.
Ze probeerde geen gezicht te trekken, en keek even vanuit haar ooghoeken naar hem.
Jep, dat is hem. Ze hoorde meteen die vreselijke oerkreten weer terwijl ze zelf lag weg te kwijnen van frustratie in haar bed. Onwillekeurig nam ze nog wat afstand van hem, en ze richtte haar blik op Fire.
'Ehh, ja.' Als dat echt moet. 'Geen probleem hoor.' Aangezien jij geen tijd hebt, terwijl je het beloofd had... Maar goed.

[ bericht aangepast op 11 april 2021 - 14:30 ]

Hij keek haar even verwachtingsvol aan, maar voor de verandering kreeg hij niet eens een naam terug. Ongemakkelijk. Yrla trok dus maar zijn hand terug zonder die van het meisje te schudden en veegde hem langs zijn broek langs. Meestal werkte dat, maar dit meisje had duidelijk geen behoefte aan contact. Oke, dan... Hij trok een wenkbrauw op bij het horen van Fire zijn vraag. Kom op zeg, hij ging echt geen enge dingen doen met haar in het bos. Yrla reageerde er echter verder niet op. Hij liep gezamenlijk met haar het pad af en bleef op gepaste afstand van haar lopen.
      "Wel, we moeten een paar dieren voor je vinden toch? Want wat kun je allemaal dan, als we een dier vinden?" probeerde hij het gesprek maar op te starten.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze schudde even afkeurend haar hoofd, toen ze zag hoe Yrla zich voorstelde aan het meisje. Kwal. Toch was ze hem dankbaar dat hij haar even de kans gaf om zelf met Fire te praten, zonder dat iemand daar bij was. Niet iedereen hoefde te weten dat Fayr weg was en wat dat met haar deed. Ze keek hen even na, terwijl ze wegliepen en richtte zich toen tot haar vriend. "Fayr.. ze is verdwenen," zei ze zachtjes met een zucht. Alleen de gedachte aan haar zus kneep haar hart al weer samen. "De anderen denken dat Zebediah haar heeft. Dat hij gewond was en haar nodig had."
      Fersephone sloeg haar armen om haar eigen lichaam heen. Ze had het opeens weer koud, al was de kou van die middag nog altijd niet echt uit haar lichaam getrokken. "Ze was al uitgeput van gisteren, maar heeft haar gave weer moeten gebruiken. Ik..." Haar stem stierf voor een moment weg, midden in haar zin. "Ik voel haar niet, Fire.."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire vond het ontzettend vervelend dat hij niet dichterbij haar kon komen om haar te troosten. Op een paar passen van haar vandaan ging hij op de grond zitten. Hij maakte een paar vuurballen en liet die om haar heen zweven zodat ze op zijn minst een beetje van zijn warmte kon voelen. Hij dacht na over haar woorden.
      Zebediah had Fayr gehaald?
      Maar waarom? Wie zou hem aanvallen?
      ‘Waarom denken ze dat?’ vroeg hij zich af. ‘Zebediah heeft vast zijn eigen heler. Ik heb van niemand gehoord dat hij nog onder de brandwonden zit en hij was echt op sterven na dood. En wie zou hem dan moeten aanvallen? Of is hij weer op het terrein geweest?’ Hij vond het geen hele logische verklaring. ‘Hebben jullie al gekeken of Romeo nog steeds vast zit?
      Een wraakactie van hem leek hem waarschijnlijker.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze gooide nog een laatste blik richting Fire, en volgde Yrla dan het pad op.
Na een poosje te twijfelen ging ze toch maar naast hem lopen, om toch maar een beetje sociaal over te komen. Ze keek opzij naar hem als hij tegen haar begon te praten. 'Wat ik kan?' Wat een vraag.
'Nou, de meeste dieren begrijp ik wel min of meer. Ik heb alleen meer moeite met specifiek gerichte taal dat alleen voorkomt in de dierenwereld.' Ze wierp een voorzichtige glimlach naar hem. Misschien moest ze dat toch maar niet doen. 'Dieren hebben echt rare gewoontes. Zo vertelde een hert laatst dat hij het maar vreemd vindt dat mensen elkaar begroeten door de hand te schudden of kussen op de wang. Ruiken aan het achterste is toch veel handiger? Daar moet je elkaar niet in aanraken...Veel hygiënischer.' Ehh, sure.

[ bericht aangepast op 11 april 2021 - 14:51 ]

Ze had even genietend haar ogen gesloten door de warmte die door haar lichaam trok, als gevolg van Fire zijn vuurballen. Voor het eerst in een paar uur voelde ze eindelijk een beetje warmte haar lichaam binnen sijpelen en ze was hem er enorm dankbaar voor. Het genietende moment was maar van korte duur. Fersephone voelde zich lichtelijk wanhopig door Fire zijn vragen. "Ik heb geen idee, Fire. Ik vertel je alleen wat ik van Yrla heb gehoord. Ik heb de anderen niet gesproken, want als ik mijn iNet aanraak is het ding meteen stuk. Hij zit in de tas." Ze knikte even naar de tas die Yrla bij Fire achter had gelaten. "Het enige dat ik weet dat ze een vermoeden hadden dat Zebediah gewond was. Daarnaast heeft Jester Fox laten zoeken en Fox kon niet eens een spoor van haar vinden, alleen in haar slaapkamer." Ze haalde een beetje onzeker haar schouders op. "En ik denk dat hij heus wel is gaan kijken of Romeo nog op zijn plek zat."
      Dat hoopte ze althans. Ze hoopte tot in het diepste van haar ziel dat ze nu op Jester kon vertrouwen dat hij haar zus voor haar zou vinden. Als hij dat zou doen, zou ze nooit meer een naar woord over zijn leiderschap zeggen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla schoot in de lach door haar omschrijving van wat het dier haar verteld had. "Tja, dieren hebben nu eenmaal hun eigen gewoontes. En -sorry dat ik het zeg- niet de intelligentie die wij als mensen wel hebben. Zij reageren op instinct." Hij gniffelde nog na van haar eerdere opmerking. Hij dacht even erover na. Ze kon dus praten met dieren? Als hij dat eerder had geweten, dan had hij aan haar gevraagd of ze Azumi voor hem kon vertalen.
      Denken aan Azumi maakte hem toch om een of andere reden somber. Zou de draak ten onder zijn gegaan toen Dezi dood ging? Het draakje had een hele andere persoonlijkheid dan Dezi gehad, het leek bijna oneerlijk dat zij ook had moeten sterven toen Dezi ook ging. Of zou de draak nog ergens rondzwerven, nu helemaal verwilderd zonder baasje? "Kun je dan ook dieren naar je toelokken als je ze roept? Of moet ik er eentje voor je vangen?" zei hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire betwijfelde of Jester überhaupt al weer kon lopen, laat staan dat hij zo verzwakt bij Romeo zou gaan kijken, maar hij hield die opmerking maar voor zich omdat hij het idee had dat zijn vragen niet echt het beoogde effect hadden. Ergens had hij gedacht dat ze het wel fijn vond om dan bij Romeo te gaan kijken, om het gevoel te hebben dat ze iets actiefs deed om haar zus te zoeken – en desnoods wat frustratie op de Rhino te uiten – maar dat had hij blijkbaar verkeerd ingeschat.
      ‘Oké,’ zei hij uiteindelijk, niet goed wetend wat hij daar verder aan moest toevoegen. Verschillende opties bedenken en die afgaan was zijn tactiek, maar Fersephone leek het nu noodgedwongen uit handen te hebben gegeven en daar ergens toch vrede mee te hebben.
      ‘En je hebt nooit eerder gehad dat je haar niet voelde? Denk je dat het door een grotere afstand komt?’
      Hij keek haar weifelend aan, zich er terdege van bewust dat ze misschien helemaal niet op zulke vragen zat te wachten. Maar hij wist ook geen troostende woorden te bedenken en de stilte die er anders had gehangen, gaf hem alleen maar het gevoel dat hij een beroerde vriend was die niet eens in staat was zijn vriendin op te beuren.

---

Every villain is a hero in his own mind.