[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 4 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 25 juni 2021 - 16:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee sloot gezellig aan bij hun spelletjes. De hele ochtend waren de meiden (en Lee) bezig met verschillende spelletjes, totdat echt het moment kwam dat zij alledrie in de richting van hun eerste les moesten. Ze vond het wel jammer dat ze niet met de anderen mee kon. Eigenlijk had ze best graag charms gevolgd, maar zonder haar zicht was het erg lastig om sommige spreuken uit te voeren die ze daar leerden. Tilly en Lee liepen nog even naar hun kamer om hun boeken te pakken, waardoor Rosalie achter bleef met Novalie in de Common Room. Het meisje was al eerder naar boven geweest om haar spullen te pakken, waardoor zij niets meer hoefde te hebben.
      "Heb je zin in je eerste les?" vroeg Rosalie met een glimlach. Rosalie verschoof iets op de bank, waardoor ze wat lekkerder zat. Het bleef even stil bij Novalie, waardoor Roos voor een moment het gevoel had dat ze alleen was en tegen lucht praatte. "Ik weet het niet zo goed. Het laatste jaar moet wel moeilijk worden." Rosalie haalde onbewust even opgelucht adem - vanwege het feit dat ze niet dom voor zich uit zat te praten - en schonk toen een glimlach aan haar vriendin.
"Maak je geen zorgen. Je gaat het vast goed doen dit jaar!" Rosalie had al vaker gemerkt dat Novalie soms nogal onzeker kon zijn over haar eigen prestaties. Ze mocht dan wel niet zo slim zijn als haar tweelingzus, maar alsnog hoefde Novalie echt niet te klagen dat ze dom was. Alleen misschien wat onzeker. "We slepen elkaar er gewoon doorheen, goed? Ik kan je hulp heel goed gebruiken nu ik weer terug ben en andersom kan ik jou natuurlijk ook helpen." Opnieuw bleef het even stil, maar al gauw hoorde ze Novalie verlegen mompelen. "Uh- ja, is goed." Rosalie vermoedde dat ze geknikt had met haar hoofd, maar dat was natuurlijk iets wat ze niet kon zien.
      Er viel een beetje ongemakkelijke stilte tussen haar en haar vriendin. Wel, als de anderen zo weg waren, moest ze maar even bedenken wat ze zo ging doen. Rosalie kon gaan lezen (lees: luisteren naar een boek) of misschien maakte ze een wandeling langs het terrein. Oh en ze moest natuurlijk nog wel langs Zoya straks. "Oh Noof! Wil je me straks na je les even helpen zoeken naar Zoya? Ik moet haar nog even spreken." Novalie stopte spontaan met wat ze aan het doen was, want het geritsel hield ineens op. "Hoezo wil je langs Zoya?" vroeg haar vriendin verbaasd. Rosalie haalde haar schouders op. "Gisteren kwam er opeens een Zoya naar me toe, die me zogenaamd naar Sprout zou brengen. Ze zei dat professor Sprout me graag nog wilde spreken voor ik het jaar startte. Maar goed, we liepen dus allerlei gangen door en ineens blaatte ze iets over een fijn jaar hebben en toen versteende ze Ravi. Ik had geen idee waar ik was en zonder Ravi kom ik nergens. Ik heb geen idee waarom ze dat deed, maar ik heb het gevoel dat het niet Zoya was. En ik denk dat Zoya graag hoort dat iemand anders zich voordoet als haar."

[ bericht aangepast op 26 juni 2021 - 11:18 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Novalie keek met medelijden naar haar blinde vriendin. Was ze eindelijk terug op Hogwarts, was er meteen iemand die gemeen tegen haar deed. "Dat was Daphne," zei ze zachtjes tegen haar vriendin. "Prudence stond bij ons, om ons af te leiden. En in de tussentijd ging Daphne met jou ervandoor. Waarschijnlijk hebben ook zij het gat getoverd waardoor ik viel," zei ze zachtjes met een blos op haar wangen. Ze vond het namelijk wel erg toevallig dat ze net gestruikeld was op het moment dat die meiden hun plan uitvoerden. Of ze hadden gebruik gemaakt van de situatie, dat kon natuurlijk ook.
      Novalie keek even weg van Rosalie en vouwde haar handen in elkaar. Ze vond het vervelend om zo over anderen te praten, maar het was wel de waarheid. Daphne was degene geweest die Rosalie had doen verdwalen. "Daphne?" hoorde ze Rosalie verbaasd vragen. "Waarom zou die dat doen? Ik kan me niet herinneren dat ik ooit echt problemen met haar had."
      Novalie haalde haar schouders op. "Geen idee. Ze is gewoon.. niet zo aardig denk ik. Tilly zei dat ze je vandaag ook al probeerde te vervloeken, alleen miste haar vloek jou en raakte in plaats daarvan Tilly."

---

It's never gonna happen, Guys.

Noah

Hij glimlachte zwak naar Isabella als ze aangaf dat ze in orde was, maar blijkbaar wou ze toch liever alleen zijn met Blythe - wat voor een heel lullig gevoel zorgde - en keek de twee dames in kwestie even na. Pf, nu kon ze er ook wel naar fluiten om hem als partner in de les te hebben.
Hij deed zijn tas beter over zijn schouder, en wandelde met lichte tegenzin de hal door, om dan te beseffen dat hij één van zijn boeken was vergeten in de Grote Zaal. Want ja, zelfs tijdens het ontbijt durft hij wel eens een boek bovenhalen. Haastig rende hij dan maar waar neer binnen. Daarnet had ie nog veel zin gehad in het schooljaar, nu wou hij liever dat het einde van de dag er al was.

[ bericht aangepast op 25 juni 2021 - 22:08 ]

"Hoe bedoel je 'raakte Tilly'?" Verbaasd kwam Rosalie overeind. Hier had ze helemaal niets van meegekregen. Was Tilly gewond? Was er iets naars gebeurd? Waarom wist ze dit niet? "Nou, Daphne sprak de Locomotor mortis spreuk uit. Tilly zei dat die voor jou bedoeld was, maar hij miste en daardoor viel Tilly op de grond." Ineens begon er een lichtje te dagen bij Rosalie. Tilly had opeens aan haar arm gerukt, waardoor ze gestruikeld was tegen Mosh op. Door haar botsing was ze zo afgeleid geweest, dat ze niet eens beseft had dat er wat met Tilly gebeurd was. Een lichte blos van schaamte kwam op haar gezicht te staan.
      "Is alles wel goed met Tilly?" vroeg ze zachtjes. Ze hoorde Novalie even verschuiven in haar stoel. "Oh ja, gaat goed hoor met Tilly. Ze was alleen nogal boos." Rosalie haalde opgelucht adem, bang dat ze voor even gemist had dat het niet goed ging met haar vriendin. Wat onzin was trouwens, want Tilly had net gewoon nog leuk spelletjes met hen gespeeld. Als er iets geweest was, had ze het vast wel gezegd. Toch? "Ik heb er helemaal niets van gemerkt," gaf ze met een blos toe. "Ik botste tegen Mosh op, dus dat was nogal ongemakkelijk. En toen kwam mijn broer nog even stoer doen," zuchtte ze. Door de komst van Andreas was ze helemaal vergeten dat Tilly gevallen was. En het was niet dat het haar broers schuld was, maar ze was afgeleid geweest. "Volgens mij mag hij die Mosh niet zo," zei ze met een halve grijns, de woorden van haar broer herinnerend.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Novalie voelde een blos naar haar wangen stijgen bij het horen van die naam. "W-w-wel, ik mag hem o-ook niet zo," stamelde ze met een rood hoofd. Mosh was nu niet een van haar favoriete mensen. Hij maakte vaak van die vreemde opmerkingen waar ze zich heel ongemakkelijk onder voelde. "Hij maakt nogal -uhm -," Novalie voelde de blos weer stijgen. "Ongemakkelijke opmerkingen."
      Novalie hoorde Rosalie zachtjes grinniken. "Daar zeg je me wat," stemde Rosalie toe. Novalie keek een beetje verward naar Rosalie. Ze stemde toe en toch stond er een grijns op haar gezicht? Waarschijnlijk had Rosalie een binnenpretje wat Novalie niet kon volgen. Ze schudde het van zich af, nu ze Tilly van de trap hoorde komen. "Red jij je wel alleen?" vroeg Novalie onzeker. Rosalie stemde echter volmondig in, waardoor Novalie zich al wat geruster voelde en samen met Lee en Tilly in de richting van haar eerste les liep.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie had gezien dat Noah achter Isabella aan was gegaan, maar niet veel later kwam hij in zijn eentje terug. Even aarzelde hij, toen besloot hij toch even te gaan checken of hij in orde was. Heel vrolijk keek hij niet.
      ‘Sorry, ik moet nog even Noah spreken,’ glimlachte hij verontschuldigend naar Theo, met wie hij nog even over hun toekomstdromen had gesproken. ‘Tot later!’
      Hij kwam overeind en liep net met Noah de Great Hall uit.
      ‘Hé Noah.’ Hij glimlachte naar zijn vriend. ‘We zijn elkaar nog een beetje misgelopen hè? Hoe gaat het? Ik zag dat het niet echt rustig eten was voor jullie?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah

Met een geïrriteerde zucht begon hij het boek in zijn tas te proppen, blijkbaar ging dat nu plots ook al niet meer op de normale manier aangezien het boek prettig lastig deed. Net als hij een ferme duw tegen de rug van het boek gaf, hoorde hij de stem van Vinnie. Met een moeizame glimlach keek hij op naar hem.
'Ook fijn om jou weer te zien, Vinnie.' Eigenlijk moest hij dringend weer wat tijd in hun vriendschap steken. Instinctief rolde hij even met zijn ogen.
'Ik vrees, mijn vriend, dat jij en ik nooit iets van meisjes zullen snappen.'

---

De por die zijn zusje hem gaf in zijn zij liet hem zogenaamd beledigd opkijken. Met wat tegenzin begon hij ook maar wat te eten, al het zijn misselijkheid er niet heel erg beter op maakte. Marcus schudde zijn hoofd bij haar opmerking over eerder slapen. ''Slaap? Dat ken ik niet.'' antwoordde hij eigenwijs, terwijl hij de koffie in een mok inschonk. ''Volgens mij heb ik ook de Prefect nachtdienst vanavond, dus extra reden om koffie te drinken.'' Voordat Nora nog iets over zijn koffie kon zeggen nam hij een paar slokken van de mok. Zijn ogen vielen even op zijn horloge en hij kon beter maar vast naar het lokaal van Arithmancy gaan. ''Ik moet ervandoor, Arithmancy.'' deelde hij mee aan Nora. Terwijl hij opstond nam hij nog twee grote slokken van zijn mok koffie, waarna hij deze neerzetten. ''Eh dankje,'' mompelde hij wat ongemakkelijk. Iemand oprecht bedanken was nooit echt een van zijn sterke punten geweest. Eenmaal bij het Arithmancy lokaal aangekomen zag hij dat Thomas en Casper al aanwezig waren bij het lokaal. ''Goeiemorgen,'' begroette hij beiden.

---

''Alle kleren waren nog aan? Zo ja, nachtmerrie.'' antwoordde ze met een kleine grijns. ''Of heb je het zelf als een natte droom ervaren?''

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

‘Oh, dat klinkt niet zo best. Wat is er dan gebeurd?’ vroeg Vinnie bezorgd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jordyn schoot in de lach. 'Zou er al eens iemand naakt getrouwd zijn? Anders is dat misschien wel goals.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Kijk eens wie er ook is op komen dagen," zei hij met een grijns tegen zijn vriend. Thomas ging Marcus voor het lokaal in. Hij koos bewust een plekje in het midden van het lokaal, een tafeltje aan de zijkant, zodat hij met zijn rug tegen de muur kon leunen. Even keek hij peilend naar Marcus om te zien hoe zijn hoofd stond, en waagde toen maar gewoon de gok. "Hoe was de grond?" grapte hij met diezelfde grijns nog altijd op zijn gezicht.

[ bericht aangepast op 25 juni 2021 - 22:36 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Marcus rolde zijn ogen bij de begroeting van Thomas. ''De grond was heerlijk.'' antwoordde hij sarcastisch terug. ''Stuk comfortabeler dan de bedden, moet je echt eens proberen.''

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

"Nah. Mijn bed gaat me te erg missen als ik ergens anders slaap. Heeft hij teveel heimwee." Thomas trok even zijn mondhoeken op en keek naar zijn vriend. Hij wist niet zo goed wat hij nu moest denken. Gisteren was een klap geweest, joepie. Al had Thomas het gevoel dat er meer aan de hand was. Weglopen en niet eens in je eigen bed komen slapen was een tikkeltje overdreven voor alleen een klap niet? "Wil je dat ik ernaar vraag of heb je liever: Thomas hou je bek. Ik ben content met allebei."

---

It's never gonna happen, Guys.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

''Door een nep Elvis te worden getrouwd in Vegas?'' Arianna schonk zichzelf ondertussen een kop koffie in. ''Dat is toch iedere dame haar droom?'' Een kleine grijns sierde haar gezicht.

[ bericht aangepast op 26 juni 2021 - 7:13 ]

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.