[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 4 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 25 juni 2021 - 16:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Caspers naam weer viel, schrok ze toch even op. Ergens wilde ze weer Lee van zich af snauwen, maar ze begreep dat hij erover moest praten. "Misschien moet je het de volgende keer nuchter vragen, in plaats van me dronken op mijn feestje ermee te overvallen," zei ze met een kleine glimlach tegen hem. Ze twijfelde even of ze eerlijk tegen Lee zou zijn, maar ergens had ze niets te verliezen en ze had dit niet durven toegeven aan haar vriendinnen. Maar Lee stond iets verder weg. "Ja, Lee. Ik vind het vervelend als je met hem om gaat. Hij.." Ze zuchtte even."Ik ben ergens bang van hem, Lee. Door wat hij gedaan heeft. En ik wil ook echt niet dat hij je dat aandoet."
      Rosalie vouwde haar handen ineen en speelde met haar eigen vingers. "Hij vuurde op mij die vloek gewoon uit het niets. Wat als hij dat bij jou doet?"

[ bericht aangepast op 24 juni 2021 - 22:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Nee, nee, nee!" Riep hij bijna paniekerig. "Dat bedoelde ik niet, ik.." Hij voelde zich enorm stom en alsof hij klem stond door zijn eigen opmerking. Hij was een idioot... "Justin staat vast voor je in de rij," zei hij gehaast om de aandacht van hem weg te trekken.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Sorry,’ mompelde ze. ‘Dronken worden stond niet echt op mijn planning.’ Hij zuchtte. ‘En ik snap je wel. Dat je bang voor hem bent.’ Hij tuurde naar zijn handen. ‘Mijn familie wil me niet meer zien. Al zeven jaar niet.’ Hij slikte moeizaam. ‘En de enige reden dat ik nog elke dag lach… is omdat ik vrienden heb. Jou. Mavis. Maddie. Vinnie. Noof. Roman. Cole. Zonder jullie allemaal had ik het nooit gered – ik ben echt gezegend met al die vrienden.’ Hij beet op zijn wang. ‘En ik weet dat Casper nooit naar huis gaat in de vakanties. Ik heb hem nog nooit in de trein gezien… Hij heeft geen familie meer, hij heeft ook geen vrienden… Ik vind het gewoon rot voor hem, dat hij helemaal alleen is.’ Hij kreeg een brok in zijn keel. ‘En dat hij – in tegenstelling tot mij – niet iemand heeft die hem er elke dag doorheen sleurt, waardoor hij op de eerste avond in zijn eentje zit te drinken aan het meer. Hij was echt best wel lief,’ zei hij zacht. ‘Wel onwennig – maar hij deed op zijn manier zijn best om me te troosten. Ik dacht… misschien kan ik dan die vriend voor hem zijn. Zelfs als dat misschien gevaarlijk is. Maar ik geloof niet dat hij je vervloekte omdat hij dat grappig vond. Niet zoals Daphne of Mosh… Maar hij zit volgens mij gewoon enorm met zichzelf in de knoop en heeft iemand nodig die hem helpt die knopen te ontwarren en die leuke jongen in hem te vinden. Want daar ving ik gisteren wel een glimpje van op.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Justin Trelawney

'Je laat je meteen op je best zien,' zei hij met een vrolijke grijns tegen Rafaël. 'Ik ga dit prachtige apparaat werkelijk aan Jordyn geven. Als iemand er raad mee weet, is zij dat wel. Maar het is leuk je te ontmoeten, Rhae.' Hij blikte nog even naar de deuren van de grote hal, waarachter Isa en Blythe waren verdwenen. 'Als jij deze - bikini - liever hebt, geef ik hem met liefde aan jou, natuurlijk.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Dat is juist waar ik zo bang voor ben, Lee." Ze wees even naar haar gezicht. "Ik kreeg dit, omdat ik hem wilde helpen. Casper en ik werkten toen samen aan een opdracht, ik weet ook heus wel dat hij aardig kon zijn." Hij was het wel geweest, daarom had ze er willen zijn. Ze had naar haar idee in ieder geval niets verkeerd gedaan. De andere Slytherins waren gewoon enorm gemeen tegen hem geweest en ze had hem willen helpen. "Maar als je het echt zo graag wil, wie ben ik dan om je tegen te houden? Ik denk niet dat ik daar echt iets over kan zeggen, Lee. Het enige wat ik van je vraag is dat ik liever niet hoor hoe het met hem gaat of wil horen dat je met hem omgaat. Als ik niets over hem hoor, kan ik makkelijker doen alsof hij niet bestaat." Ze zocht even met haar hand naar zijn been. "En je moet beloven dat je echt voorzichtig bent."

---

It's never gonna happen, Guys.

Blythe Carmichael

De leerlingenkamer van Ravenklauw was niet verlaten; Nomad en Roman leken in een gesprek verwikkeld te zijn dat ook niet helemaal lekker ging. Blythe knikte even naar Roman en trok Isa toen mee naar de meidenslaapzaal. 'Kom,' zei ze zachtjes. Ze had nooit geweten wat er was voorgevallen waardoor Isa zo'n hekel aan jongens had gekregen. Ze had het nooit durven te vertellen, en Blythe had al vrij snel gemerkt dat het geen zin had gehad om ernaar te vragen. Het had wat tijd gekost voordat Blythe wist hoe ze met Isa's plotselinge jongenshaat moest omgaan. Inmiddels was het vaak een onderwerp voor een grapje, al realiseerde Blythe zich ook wel dat er een achter lag wat heftiger was dan ze had gehoopt. Dat was nu weer meer dan duidelijk.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

Nomad haalde zijn schouders op. 'Ik ging zuipen met Casper,' zei hij. Hij was bang voor wat er komen ging, maar hoopte dat Roman merkte dat hij er niet over wilde praten en erover op zou houden.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ze plofte even op haar eigen bed neer en wreef even met een zucht door haar gezicht. Het smerige gevoel van eerder trok langzaam weer weg en ook haar spieren leken wat minder stijf. Ze draaide even met haar schouders in een poging los te komen. Voor even bleef het stil tussen de meiden, tot het moment dat Isa zelf opende. Ze rilde van top tot teen toen ze de woorden hard op herhaalde.
      "Er stond in, voor mijn kleine meisje. Trek maar aan voor een spannend avontuur op mijn bureau." Ze gruwelde weer en voelde misselijkheid opkomen. Bijna was ze in staat naar de wc te rennen. "Wie schrijft nu zoiets?" Vroeg ze met tranen in haar ogen.
      Ze was bang, besefte ze. Doodsbang...

---

It's never gonna happen, Guys.

Lane haalde een hand door zijn haar terwijl hij naar de jongen schuin tegenover hem keek. Zijn wenkbrauw trok hij in een frons toen Brenn een vaag antwoord gaf. Hij wilde er maar weinig over loslaten, iets wat Lane wel prima vond. Zelf kon hij niet alles meer herrineren van de afgelopen nacht maar hij zou de jongen ook niet uitgebreid over zijn nacht willen vertellen. Lane nam een laatste hap van zijn broodje. "Lane" stelde hij zich kort voor. Zelf was Lane ook geen uitgebreide spreker maar met zulke vage antwoorden wist hij zich geen raad. Gelukkig werd hij gered door de bekende stem van Andreas die bij hen plaats nam. "Andreas" begroette hij hem en schoof zijn eigen, lege beker naar zijn vriend om ingeschonken te worden, een kopje koffie kon er altijd wel in. "Hoe is je kater?" vroeg hij hem. Lane hoefde hem niet te vragen of hij er uberhaupt een had, hij kon er gewoon van uitgaan aangezien hij nog meer alcohol gedronken had dan Lane zelf.

"I choose being real over being perfect."

---

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

Rhae glimlachte flauwtjes. ‘Nee hoor, geef hem vooral aan je vriendin als je haar er blij mee maakt.’ Ze keek nog even naar Rafaël en grinnikte inwendig om hoe hij net gereageerd had. Het leek haar wel een lieve jongen, ze begreep wel dat Blythe hem leuk vond. ‘Maar het was leuk om jullie te ontmoeten. En jou in levenden lijve,’ zei ze tegen Rafaël. ‘Je moet Blythe maar snel op date vragen. Ook zonder gek pakje vindt ze dat hartstikke leuk.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee wist echt wel dat hij moest oppassen, maar hij geloofde nog steeds dat de vervloeking een ongeluk was en vond het niet fair als Casper daarvoor moest blijven boeten. Hij deed het misschien wel lijken alsof het hem niks kon schelen, maar als dat zo was geweest had hij gisteren niet zo fel gereageerd. Waarschijnlijk voelde hij heus wel spijt, maar wist hij niet wat hij ermee aan moest.
      ‘Ik zal verder niet over hem praten,’ beloofde Lee. ‘En voorzichtig doen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Het is niets voor jou om zo om de zaken heen te draaien. Je hebt Lee dus afgewezen en voelde je daar kut over. Dat kun je toch wel gewoon zeggen?’ vroeg Roman met opgetrokken wenkbrauwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vond Blythe het echt leuk als hij haar zou vragen? Die woorden gaven hem meteen meer moed om het plan van morgenavond door te zetten. Hij had niet goed geweten of Blythe echt op hem zat te wachten, maar blijkbaar vond ze het leuk. "Dat was ik van plan," zei hij met een glimlach. "Maar ja, dit kwam er even tussen."
      Rafaël nam afscheid van Rhae en liep met Justin mee naar de uitgang. Hij keek even opzij naar Justin. "Ik heb de eerste uren nog niets te doen. Gaan we vliegen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Oké," zei ze tevreden en stiekem wel een beetje opgelucht. "Mag ik je dan nu een knuffel geven?" Vroeg ze met een blos op haar wangen. Rosalie haalde even haar hand weg bij Lee. "Dan heb ik het gevoel dat we het echt uitgepraat hebben, ik kan nu natuurlijk niet op je gezicht zien hoe je je voelt."

---

It's never gonna happen, Guys.

Blythe Carmichael

Voorzichtig ging ze naast Isa zitten en sloeg ze een arm om haar heen. Ze wreef met haar duim over Isa's schouder en probeerde een goede reactie te vinden. Ze wilde Isa geruststellen - maar ze wist zelf ook niet wie dit geschreven had. Waren het Daphne en haar nare vrienden, die een prank uit hadden gehaald? Was het iemand die Isa wérkelijk in bed probeerde te krijgen - misschien wel de persoon die haar jaren geleden ook iets had aangedaan? Wie het ook gestuurd had, het was een naar bericht en het brak Blythe's hart om haar meestal zo stoere vriendin zo te zien. Ze wist wel dat Isa een klein hart had - dat ze hard was tegen de buitenwereld, maar dat er meer achter school - maar toch was het pijnlijk om haar zo te zien. 'Er gebeurt je niks,' zei ze zacht. 'Het was maar een briefje. Er gebeurt je niks.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain