[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 9 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Robin • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 14 okt 2021 - 15:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

Haar ongemak werd vergroot toen Isa het aanbod om te dansen aannam - en naast haar Rhae ook ineens met nota bene Nomad de dansvloer op verdween. Ze wenste dat het monster in haar maag zou verdwijnen en ze gewoon blíj kon zijn voor haar vriendin, want het was voor het eerst dat ze Isa met een jongen zag dansen. Het was goed voor haar dat ze zich openstelde voor een jongen.
Maar waarom Casper?
Hij stond bekend als gevaarlijk, niet sociaal, een loner. Blythe had er allang vrede mee gesloten dat ze waarschijnlijk van Zweinstein zou afstuderen zonder ooit een woord met hem gerept te hebben - dat was makkelijker dan dit. Wat als hij iets met Isa zou krijgen? Wat als hij de eerste was die door haar mannenhaat heen zou breken?
Ze voelde zich een egoïst dat ze hoopte dat het niet zo was - maar overtuigde zichzelf ervan dat dat ook kwam doordat hij bekend stond als gevaarlijk. Ten slotte had hij Rosalie haar zicht afgenomen, en Isa was nu eenmaal niet de makkelijkste en kon af en toe het bloed onder iemands nagels vandaan halen. Dat zou genoeg reden moeten zijn voor hen om niet een relatie te starten.
Hou toch op, Blythe.
Ze probeerde haar gedachten op pauze te zetten, maar het hielp niet dat ze hier nu alleen stond. Haar blik schoot even naar Rafaël, die met Jordyn aan het kletsen was - en veel meer lol leek te hebben dan met haar. Ze sloeg haar ogen neer. Deze onzekerheid vond ze maar niets.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Prudence

Ze kantelde haar hoofd wat op het moment dat hij begon rond te kijken. Vond hij het niet meer leuk? Begon hij zich te vervelen? Als er wel één ding was dat Pru niet wou, is dat iemand zich bij haar verveelt. Hallo, ze is reuze interessant en knap. Wat wil je nou nog meer. Als hij haar weer aankeek, haalde ze een glimlachje boven. Eerlijk gezegd had ze nu onderhand verwacht dat hij al was gaan rennen. Of dat één van zijn zielige vriendjes hem kwamen redden, maar ze waren blijkbaar allemaal zelf te druk met dansen. Net goed. Haar wenkbrauw schoot licht omhoog als hij haar met een grijns aankeek, en voordat ze het maar enig moment zag aankomen, voelde ze zijn hand over haar bil gaan waar hij zacht in kneep. Iets te zacht naar haar eigen voorkeur maar toch zeker onverwacht. Er ontsnapte een geluidje over haar lippen en een fractie van een seconde werden haar ogen wat groter. Heeft hij nu net in mijn kont geknepen? Dit was heel anders aan het uitdraaien dan ze had gedacht. En iemand anders de controle laten krijgen, was ook niet echt van haar gewoonte. Zachtjes liet ze haar handen van zijn schouders naar zijn hals glijden. Met een kleine grijns ging ze wat dichter naar zijn gezicht en liet haar tanden zachtjes over de top van zijn neus schrapen. 'Je blijft me maar verrassen, Noah.' Zijn naam zei ze traag en fluisterend tegen zijn lippen aan om haar gezicht dan weer achteruit te trekken.

Roman had een tijdje met Zoya staan praten en was inmiddels op zoek naar een nieuwe geprekspartner. Er stond een langzaam nummer op, op de dansvloer hadden zich al wat stelletjes gevormd. Of nou ja, stelletjes…
      Er waren best wat wereldvreemde combinaties te zien, zoals Prudence en Noah, Nomad en Rhae, en Casper en Isabella. Hij schudde een beetje verdwaasd zijn hoofd.
      Nomad had hij nog nooit met iemand zien dansen – hij moest wel erg vatbaar voor haar Glarmorgana-deel zijn. Hij was blij te zien dat zijn vriend zich vermaakte – en dat hij er blijkbaar minder een potje van maakte bij het nieuwe meisje als hij zelf had gedaan. Een leuke vriendin zou hem goed doen.
      Even blikte hij de zaal rond, op zoek naar Lee. Voor hem was het vast niet prettig om zijn crush met een ander te zien dansen. De jongen was dan ook nergens te bekennen – misschien was hij de zaal ontvlucht. Zijn zusje zag hij ook niet, dus hij nam aan dat zij samen waren. Waarschijnlijk haalden ze wat kattenkwaad uit waardoor Lee zich weer wat beter zou voelen.
      Zijn blik keerde weer terug naar zijn afdelingsgenoten. Hoewel Blythe doorgaans de eerste was die met een leuke knul op de dansvloer stond, stond ze er nu een beetje verloren bij en wierp ze schuine blikken op Isabella en Casper.
      Natuurlijk.
      Het was vast niet makkelijk dat haar beste vriendin nu danste met de jongen die zij jaren had leuk gevonden zonder dat ze ooit een woord met hem gewisseld had. Iets waar Roman nooit erg rouwig om was geweest – hij gunde zijn beste vriendin wel wat beters dan een sociopaat – maar dat nam niet weg dat er bij Blythe misschien wel wat oud zeer omhoog kwam. Dat ze net met Rafael had staan zoenen, veranderde daar blijkbaar niet al te veel aan.
      Hij liep naar haar toe. ‘Zijn er nou helemaal geen jongens die jou ten dans vragen? Waar moet het heen met de wereld? Nou gelukkig is deze eeuwige vrijgezel er nog.’ Hij gaf haar een knipoog en stak uitnodigend zijn hand uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Omdat ik het rot vind als ik toch niet op meiden blijk te vallen en haar wel hoop heb gegeven,’ mompelde Lee. Hij rustte met zijn kin op zijn knieën. ‘Dan is het net als met Vinnie.’
      Hij was drie maanden met Vinnie samen geweest toen die begon te twijfelen of hij eigenlijk wel op jongens viel. Lee – die dacht dat alles helemaal goed zat tussen hen en tot over zijn oren verliefd was – had dat een enorme klap gevonden. Hij wist dat Vinnie het moeilijk had gevonden om zijn twijfels te delen omdat hij hem geen pijn wilde doen – en dat was iets wat hij zichzelf ook wel zag doen.
      Toch had hij geen spijt van die relatie en hadden ze drie fijne maanden samen gehad – en waren ze nog steeds goede vrienden. Misschien kon hij er eens met Vinnie over praten.
      Zijn gedachten dwaalden weer naar Nomad af. Die stond nu met die Rhae te dansen. Zijn type, had hij gezegd. Wat hield dat in? Ja – ze was heel mooi. Dat had hij ook wel gezien. Maar Nomad had hem… minder oppervlakkig geleken. Het voelde gewoon alsof er een hele andere jongen terug naar Hogwarts was gekomen en hij miste zijn vriend.
      Hij slaakte een weemoedige zucht.
      ‘Het komt doordat ik een mod-’ hij slikte de rest van het woord in toen hij aan Caspers reprimande dacht, ‘-een dreuzelkind ben. Daarom wil Nomad geen vrienden meer zijn. Druk vanuit huis, ofzo.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schoot in de lach om zijn bijnamen. Waarom wist ze niet, maar de kon Casper onmogelijk haten op dit moment. Dat hij voorstelde om niet te schuifelen als de rest maakte dat ze hem juist mocht. "Je bent hopeloos," zei ze hoofdschuddend. Toch draaide ze een rondje op zijn verzoek en wist zelfs een soort van een glimlach op haar gezicht te toveren. "Je hebt niet veel gemist hoor in die lessen. Het was vooral veel hupsen en springen, waardoor je je nog belachelijker voelt dan hun daar." Ze liet hem even los, keek hem met een bloedserieus gezicht aan en maakte een paar sprongen om hem heen, waar ze haar hakken tegen elkaar tikte. Haar armen hield ze in een kom voor haar buik, zoals ze geleerd hadden in hun danslessen. "Ziet er niet veel beter uit, vind je ook niet? Alhoewel, ik jaag er vast wat mensen mee weg," zei ze met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Hoor ik daar sarcasme?" vroeg ze met een halve glimlach. Ze had niet het idee dat hij haar echt zou achterlaten in het bos, maar een beetje plagen kon geen kwaad natuurlijk. Roos nam nog een slok van haar drinken, maar kwam teleurstellend tot de ontdekking dat haar glas leeg was. Ze hield het glas even op zijn kop. "Tijd voor een nieuwe," zei ze met een grijns.

[ bericht aangepast op 7 okt 2021 - 16:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Waar zie je me voor aan?" vroeg hij lichtelijk geamuseerd. Al moest hij heel eerlijk bekennen dat dat idee ook door zijn hoofd geschoten was. Maar Jordyn had gelijk, daarna was het feestje waarschijnlijk direct over en mocht hij zijn prefect ronde gaan doen, dat was nog niet iets waar hij zin in was. Dus was hij als een goede prefect hier het feest 'in de gaten aan het houden'. "Ik dacht meer aan confetti-kanonnen. En dan zoveel dat als je morgenochtend wakker wordt je het nog overal vandaan haalt."

---

It's never gonna happen, Guys.

Mosh’ wenkbrauwen schoten omhoog toen Noah niet alleen Prudence ten dans kwam vragen, maar dat de twee daarna ook nogal handtastelijk op de dansvloer waren. De jongen was overduidelijk dronken. Hij was bijna trots dat dat nerdje het er ook eens van ging nemen.
      Zijn blik dwaalde de zaal rond. Justin stond al een lange tijd met Rosalie te praten en hij kon de jaloezie niet helemaal wegdrukken. Als hij daar niet had gestaan, had hij misschien zelf wel wat ondernomen.
      Er lachte een akelig stemmetje in zijn gedachten.
      Natuurlijk, Mosh. Alsof je ooit wat tegen haar hebt durven zeggen.
      Maar dingen waren anders nu. Met meiden praten ging hem nu hartstikke makkelijk af – veel beter dan drie jaar geleden.
      Met de meesten dan…
      Zijn blik schoot naar Isabella, waar hij vanavond toch ook wel echt fantastische vorderingen had gemaakt. Toen hij zag dat ze Caspers hand vasthield tijdens een of ander dansje, liet hij van verbijstering bijna het glas uit zijn hand glijden.
      Dat ze naast elkaar in de les hadden gezeten, was één ding. Hij had toen wel spottend opgemerkt dat het haar vriendje was, maar hij begon nu écht het gevoel te krijgen dat er wat gaande was – zeker toen hij zag dat haar gezicht veel te ontspannen was voor iemand die binnen een straal van één meter van die psycho was.
      Als ze zelfs met die freak kon dansen, waarom was ze dan zo hard naar hem? Hij had niemand verblind, hij had haar in het verleden alleen wat geplaagd. Hij klemde zijn kiezen op elkaar. Eén ding was zeker, als er écht wat tussen die twee gebeurde kon hij wel fluiten naar zijn geheim.
      Hij zou nog wel wachten tot ze wat meer alcohol achterover had geslagen, maar daarna ging hij het gewoon proberen.
      In een poging zijn humeurigheid wat te temperen, keek hij zelf rond op zoek naar een danspartner. Maddie stond niet zo ver bij hem vandaan, in haar eentje. Nadat ze met elkaar geslapen hadden op het eindfeest vorig jaar had hij haar niet meer gesproken, maar er was geen reden om nu geen dansje te wagen toch?
      Hij toverde een glimlach om zijn lippen en liep naar het meisje toe.
      ‘Madds – lang niet gezien! Wat zeg je van een dansje?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

°Op het feest - met Mosh°

Voor de eerste keer vandaag, voelde zich eindelijk wat goed in haar vel. Een paar glaasjes hadden echt wonderen gedaan - lang leve de tip van Noah - en de muziek was ook goed genoeg om in een prettig sfeertje te belanden. Genietend sloot ze haar ogen terwijl ze op ging in de muziek tot ze een bepaalde stem hoorde. Haar lichaam verstarde en even weigerde ze van zich om te draaien naar hem. Als er wel één stem was die ze niet wou horen, dan was het wel van hem. En toch schoot haar hartslag meteen de hoogte in.
Langzaam draaide ze zich uiteindelijk naar hem en keek hem zwijgend aan. Hij zag er nog altijd even aantrekkelijk uit als vorig jaar, ook al was en is hij in eerste instantie totaal haar type niet, en zeker met die glimlach op zijn gezicht. 'Wat is er?' Ze sloeg haar armen defensief over elkaar. 'Zijn al de leuke meiden bezet?'

‘Wat een talent,’ grijnsde hij terug. ‘En dat moet je dan samen doen zonder over je voeten te struikelen? Ik ben nu toch wel benieuwd of dat me lukt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Klinkt goed,’ antwoordde Jordyn met een brede grijns. ‘Al die zenuwachtige koppeltjes, smáchtend naar hun eerste zoen en dan BOEM confettiregen met de groetjes van twee vervelende Gryffies. I'm in.’ Ze keek om zich heen. 'Al zou het zonde zijn als we Jus z'n moment suprême verpesten, want die loopt - wonder boven wonder - een stuk minder hard van stapel dan jij.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Blijkbaar niet, want jij bent nog vrij,’ zei hij met een cheeky grijns.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad had wel iets mysterieus, ook zoals hij nu over zichzelf praatte. Hij kwam over als iemand die geheimen met zich meedroeg en dat maakte haar wel nieuwsgierig, al was hij ook verrassend open. ‘En wat is iets wat je absoluut niet zou doen?’
      Ze wierp een blik in zijn grijze ogen. Ze hadden iets sombers, iets wat haar raakte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Nou, wel ik hoop dat het dan ook een stuk beter voor hem gaat," mompelde hij nors. Rafaël schrok van zijn eigen woorden, zo had hij helemaal niet over willen komen. Hij vond het zelfs een beetje oneerlijk voor Blythe, maar tegenover Jordyn had hij nooit geen geheimen en hij had het er zo uitgeflapt. Hij zuchtte. Het feit dat Blythe zo moeilijk had gedaan over de zoen en eigenlijk vrijwel al zijn pogingen om het minder opgelaten te laten zijn in het water waren gevallen, zaten hem toch wel ergens dwars. Hopelijk was het morgen beter, als ze gewoon met zijn tweeën waren. Misschien vond ze het gewoon moeilijk met al die mensen erbij.
      Rafaël wilde er echter niet op het onderwerp ingaan, dus voor Jordyn ernaar kon vragen, pakte hij zijn beste vriendin bij de hand en trok haar door de menigte heen in de richting van de muren van de grote zaal, zodat ze een beter zicht hadden op de ballonnen boven hun hoofd en hopelijk ook minder in het zicht van Anderling stonden. Vanuit zijn mouw liet Rafaël zijn stok tevoorschijn glijden en sloot voor een moment zijn ogen om de spreuk te herinneren die hij geoefend had. "Coronae miscis," fluisterde hij in de richting van Jordyn. "Als we nou samen die spreuk richten op het punt boven de dansvloer zal het confetti regenen," zei hij met een glimlach. Rafaël wilde op dit moment even niet denken aan zijn nogal mislukte date tot nu toe, zo voelde het althans, alsof hij erin gefaald had. Bij Justin en Jordyn zag het er altijd allemaal zo makkelijk uit, maar Raf had niet dat ongemak weg kunnen poetsen. Hij had nu niet echt het idee dat dingen soepeltjes verliepen met Blythe. Vandaar dat hij nu ook Jordyn aangreep om even iets uit te halen. Bij Jordyn was hij gewoon zichzelf, niets ongemakkelijks. Dan kon hij het gewoon even vergeten dat hij waarschijnlijk zijn allereerste date ever nu al verpest had.

[ bericht aangepast op 7 okt 2021 - 19:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Zoiets," zei ze grinnikend. "Je hoeft gelukkig alleen je handpalmen tegen elkaar aan te leggen en dan rond elkaar te draaien." Isabella stak aarzelend haar hand in de lucht, zodat Casper de zijne ertegenaan kon leggen. Hoewel het op zich best gezellig was met Casper, deinsde ze nog altijd lichtelijk terug van zijn aanraking. Het bleef vreemd om voor een eerst weer een andere jongen aan te raken, behalve haar vader of Noah.

---

It's never gonna happen, Guys.