[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 9 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Robin • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 14 okt 2021 - 15:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik vind het wel weer leuk om terug te zijn,’ antwoordde Vinnie, zich goed op de woorden concentrerend. ‘Maar ook wel overweldigend, soms.’ Hij wierp een snelle blik in haar ogen. ‘Ik bleef bij mijn oma in de vakantie. Daar heb ik geholpen in het asiel.’ Hij glimlachte bij de herinnering aan al die lieve beestjes.

[ bericht aangepast op 7 okt 2021 - 22:36 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Niet bij je familie,' flapte hij eruit, maar zodra hij het zei, realiseerde hij dat hij nu te open was geworden. Zijn gebrek aan sociale vaardigheden of dansambities waren makkelijke onderwerpen, maar hij had nu zijn familie als onderwerp ingebracht en dat was gevaarlijk - en veel te echt. Hij nam veel te veel risico's; wat als ze erover door vroeg? Hij zette een stap achteruit en liet haar daarbij los en mompelde iets over het toilet.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Blythe! Is alles oke?" Isabella liet Casper even voor wat hij was en keek naar haar beste vriendin die toch wel een aardige bloedneus had. Isabella legde even haar hand op de schouder van haar beste vriendin. "Kom, we lopen even naar de wc. Pakken we daar even wat papier voor je neus. Des noods gaan we even langs Madame Pomfrey, die heeft het zo opgelost." Als ze haar toverstok had gehad, had ze even een zakdoek tevoorschijn getoverd, maar met die onhandige jurk had ze haar stok gewoon in de toren laten liggen. Maar goed, meer dan dat had Isabella ook niet kunnen betekenen met haar toverstok. Helende spreuken waren niet iets waar ze nu echt goed in was.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat weet ik wel.’ Zijn blik dwaalde weg. ‘Tot voor de vakantie kon het hem ook niets schelen.’
      Hij wilde vertellen wat Casper had gezegd – dat Nomad bang was voor zijn ouders, maar het voelde niet goed om dat met anderen te delen – zelfs niet met zijn beste vriendin. Hij vond het ook niet fijn als mensen dingen over zijn privésituatie doorvertelden.
      ‘Nou ja, het maakt niet meer uit. Hij is gewoon niet wie ik dacht. Dat is tegelijkertijd ook een enorme afknapper, dus dat maakt het vast makkelijker om over hem heen te komen.’ Hij gaapte. ‘Misschien moet ik maar een date doen met Elsie. Ik voel me dan wel niet zo tot haar aangetrokken maar ze heeft wel veel dingen die ik wel leuk vind.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rhae zag wel dat hij schrok van zijn eigen woorden. Het was duidelijk iets wat hij voor zich had willen houden. Ze vroeg dan ook niet verder en schonk hem alleen een meelevend glimlachje. Rechts van haar ving ze nog net een glimp op van Blythe die een klap in haar gezicht kreeg –wat waarschijnlijk een ongeluk was. Isabella had haar danspartner in ieder geval ook losgelaten.
      Het leek Rhae wat te veel van het goede om dat ook te doen – die twee meiden redden het vast wel.
      ‘Het is hier blijkbaar gevaarlijk,’ zei ze met een flauw glimlachje – een nogal doorzichtige poging om het gesprek weer wat luchtiger te maken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elsie Bee

'Oh, heeft je oma een asiel?' vroeg Elsie enthousiast. 'Wat leuk, zeg! Wat voor dieren hebben ze daar allemaal?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

Blythe knikte. Ze kon nog steeds niet echt een woord uitbrengen. Niet alleen door het bloed was haar gezicht knalrood toen ze met Isa de zaal uitliep richting de meisjestoiletten. Ze liet het bloed boven de wastafel uitdruppen, terwijl Isa voor haar toiletpapier pakte om haar neus dicht te kunnen houden. Knijpen in haar neus deed ook pijn, maar ze had geleerd dat ze voorover moest leunen en haar neus dicht moest houden om het bloeden te stoppen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

Mavis wist ook wel dat het een long-shot was - Lee was alleen nog maar verliefd geweest op jongens, dus de kans was klein dat hij ineens iets zou voelen voor een meisje. Maar het feit dat hij met haar gezoend had en het wel graag wilde... Dan was het beter om het op z'n minst een kans te geven, toch? Lee dacht altijd heel erg aan anderen, maar hij mocht best even aan zichzelf denken en uitzoeken wat híj wilde. 'Ik zou het gewoon doen. Het wordt hoe dan ook gezellig, toch? Je kunt goed met haar opschieten.'
Misschien kon ze het gat opvullen dat die eikel had achtergelaten.
Ze dacht aan Roman's woorden van die middag. Zij zou zich focussen op het uitzoeken of mensen een dooddoener waren - en Nomad was dúidelijk zijn blindspot. Het was toch onmiskenbaar? Nomad en Lee waren vrienden geworden, maar Jeweetwel was officieel terug en plotseling kon hij niet meer met Lee omgaan omdat hij een dreuzeltelg was. Het was een simpele rekensom en terwijl Mavis hier naast Lee zat realiseerde ze zich dat het aan haar was om uit te zoeken wat Nomad van plan was. Roman had om onverklaarbare reden een te grote soft spot voor de jongen, maar Mavis prikte daar doorheen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

Nomad was even van zijn á propos gebracht, maar deed zijn best om zich weer te herstellen toen hij zich realiseerde dat het meisje niet naar zijn familie doorvroeg. Het was een aangename verandering ten opzichte van de verhoren die hij vandaag van zowel Roman als Lee had gehad en daarom beantwoordde hij haar glimlach met een oprecht lachje.
'Volgens mij wordt het nog gevaarlijker.' Hij knikte naar Rafaël en Jordyn, die duidelijk weer iets aan het bekokstoven waren. 'Die twee zijn, samen met Mavis en Lee -' hij probeerde het feit dat zijn hart hem in de schoenen zonk te negeren - 'de grootste relschoppers van de school. En ze zijn duidelijk iets van plan, let maar op.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Een beetje opgelaten wreef Casper in zijn nek toen de twee wegliepen. Met een simpele spreuk had hij die bloedneus makkelijk kunnen stoppen. Roman ook – ze volgden allebei de healing class op zondagmorgen.
      De Ravenclawer wierp hem een korte blik toe. Hij leek zich verplicht te voelen om wat te zeggen, maar Casper had weinig zin in een geforceerd gesprek.
      ‘Je weet hoe ik ben hè? Geen goed feestje zonder wat bloed op de dansvloer.’ Hij gaf de inmiddels grimmig kijkende jongen een knipoog en liep naar de punch om zich een nieuw glas in te schenken. Daarna was hij alleen. Hij trok zijn wenkbrauwen op toen hij zag dat Noah het zo gezellig met Prudence had dat de jongen haar stevig bij haar achterwerk had vastgegrepen. Nou, daar bleef hij vanavond ook uit de buurt. Een paar tellen later begonnen ze zelfs te bekken.
      Was de jongen zo dronken of werd hij daar echt gelukkiger van? Of was het een of andere sneer naar Isabella en had Casper het totaal verkeerd begrepen dat ze het hadden bijgelegd? Tenslotte had Prudence haar vanochtend nog vernederd. Zelfs met zijn beperkte vriendschapskennis leek dit hem nogal een rare actie.
      Ach ja – wie was hij om daar wat over te zeggen?
      Toen hij zag dat Nomad nog met het nieuwe grietje aan het dansen was, liep hij maar naar buiten en stak daar een sigaret op. Lee zag op het trappetje, zag hij, met een meisje.
      Leunend tegen een pilaar keek hij naar het tweetal, dat er toch best knus bij zat. Had hij weer zitten janken? Was een gebroken hart zo heftig? Zelf was ie zo’n beetje zijn verstand verloren toen zijn beste vriend wegging, maar dat leek hem toch anders. Lee had zat anderen op wie hij kon terugvallen. Of kwam het door dat ie verliefd was – hoe dat dan ook mocht voelen? Hij kon zich er niet echt een voorstelling van maken, laat staan hoe het voelde als het niet wederzijds was. Beter kwam hij er nooit achter. Hij kon blijkbaar al niet eens met iemand dansen zonder dat iemand gewond de grote zaal verliet.

[ bericht aangepast op 15 okt 2021 - 21:55 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Wat een lul was het toch ook. Roman begreep écht niet wat Blythe in die kerel zag en hij hoopte maar dat het feit dat Isabella en Casper blijkbaar bevriend met elkaar waren geraakt er niet voor zorgde dat Blythes oude gevoelens weer terugkwamen. Rafaël paste veel beter bij haar, het zou zonde zijn als die Slytherin daar roet in het eten gooide.
      Roman bewoog zich weer wat naar de kant nu hij alleen stond en keek om zich heen. Voor het eerst werd hij zich ervan bewust dat hij toch eindelijk best weinig vrienden had, nu hij in het zevende jaar zat. Normaal ging hij wel makkelijk naar iemand toe om er een praatje mee aan te knopen, maar wanneer anderen al in gesprek waren voelde die stap groter en was hij bang dat hij ongewenst was. Zeker op een evenement als dit, waar weleens stelletjes ontstonden. Hij dacht terug aan het gesprek met Lee, toen hij had toegezegd wel een blind date te willen. Dat had hij vooral gedaan om de jongen op te beuren, al was het wel iets waar hij wat tegenop keek. Met wie zou hij kom aanzetten? Waarschijnlijk een van zijn afdelingsgenoten. Of misschien wel Rhae…
      Zijn blik gleed weer naar het meisje toe. Ze was echt heel erg mooi. Haar mee in bad vragen was van de zotte geweest, maar op zich zou hij best een romantisch…
      Wild schudde hij het idee van zich af. Nee, dat was belachelijk. Hij had zich al genoeg voor schut gezet. Zijn oog viel op Jordyn en Rafaël, die met iets te grote grijnzen aan de zijkant stonden. De confettidouche was hem niet ontgaan en hij liep naar het tweetal toe.
      ‘Zeg Wilson…’ zei hij op een ietwat – gespeelde – strenge toon. ‘Ik neem aan dat je dit na afloop zelf opruimt?’

[ bericht aangepast op 8 okt 2021 - 14:01 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Uhm, v-vooral veel katten en honden, m-maar ook wel knaagdieren en vogels,’ vertelde Vinnie. Hij wierp een voorzichtige blik op Elsies gezicht. Hij wist niet zo goed waarom, maar hij vond haar ook wel het type persoon dat het leuk zou vinden om daar te werken en die gedachte zorgde ervoor dat hij zich nog ietsje meer bij haar op zijn gemak voelde. ‘Heb – heb jij een huisdier?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ja… dat is waar.’
      Bovendien was hij eerlijk tegen haar geweest, ze wist hoe het zat.
      ‘Hoe is jouw avond?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rhae’s mondhoeken krulden omhoog toen ze zag dat Nomad naar Rafaël wees. Blythe had hem inderdaad wel omschreven als iemand die graag streken uithaalde en van Jordyn verbaasde het haar ook niet.
      ‘Ik heb ze vandaag allebei al gesproken. Die Lee en Mavis nog niet, dat lijken me dan ook wel energieke personen. Misschien moet je me daar dan zo maar eens aan voorstellen.’
      Er klonk een knal en een ogenblik later dwarrelde de confetti om haar heen. Ze grinnikte toen Nomads donkere haar ermee vol zat. ‘Staat je goed, een coupe confetti.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh trok haar gelijk maar dicht tegen zich aan, wat meteen herinneringen opriep die hij best nog een keer wilde beleven. Hij liet zijn blik over haar gezicht glijden en grijnsde. ‘Bloos je nou, Madds? Zit je stiekem al over andere dingen te fantaseren dan een rustig schuifelliedje?’

---

Every villain is a hero in his own mind.