In een hutje in het bos, een heel mooi bos... - Meetings

...zitten twee nerds achter hun laptopjes iedere dag 1667 woorden weg te tikken voor NaNoWriMo en hun beste leven te leven Samen met Renna ben ik gezellig de hele maand november op vakantie om te werken aan ons verhaal in een B&B in de buurt van Zwolle! Vorig jaar zaten we al bij mij op de studentenkamer, maar dit keer hebben we het wat grootser uitgepakt en een eigen plekje gevonden. Het is een beetje jammer van de vrolijke basisschool achter ons, maar ach, zo is een mens vroeg uit de veren. Het is wat fris, maar de vloerverwarming is goddelijk en met dikke schrijverstruien aan en dekentjes om is het toch allemaar zéér goed te doen zo. Nu zitten we opgekruld in onze stoelen (van die tafelstoelen op rubberen wieltjes waarmee je dus het hele huisje door kan zeilen 🤩) aan onze scenes te werken (en is Loïs wanhopig haar oude account aan het afstoffen en er vlug een likje verf overheen aan het gooien voordat ik het topic afheb, hahaha) Gisteren met de auto boodschappen kunnen doen en genoeg voer in huis gehaald om een weeshuis mee te eten te kunnen geven—en da's maar beter ook want de twee fietsen die we hier hebben zijn voor ons allebei net te groot en de supermarkt nét iets te ver weg. #Wij gaan op dorito-jacht, we gaan een hele grote vangen... Het is kortom g e w e l d i g hier ❤️

---

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

---

Dramatic

🎶Dumb ways to dieee, so many dumb ways to dieeee🎶

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

[ bericht aangepast op 17 nov 2022 - 22:45 ]

---

Dramatic

Renna schreef:

Wist je dat...?
Loïs voor de rest van haar leven niet zal vergeten welke kant van een epipen naar boven moet, en welke naar beneden?

Op een onschuldige toon vroeg Froukje, vanuit het niets, "Zeg Lo, weet jij hoe een epipen werkt?"
Als belonefoob wordt Lo nu nooit echt blij van naald-bevattende voorwerpen, maar toevalligerwijs had ze een aantal weken terug een ezelsbruggetje gehoord over epipennen. Helaas was deze net iets te diep weggezakt uit haar actieve geheugen. Iets met blauw en rood... blauw moest naar beneden, toch?
Al grijnzend zei Froukje dat Lo maar eens even moest kijken naar de reel die ze net had gezien. Ietwat argwanend kwam Lo dichterbij, nogmaals gravend in haar herinneringen. Het was iets met een rijmpje, wat rijmt er op blue? Honestly, not a clue. Froukje draaide enthousiast haar telefoon zodat Lo mee kon genieten. Het muziekje eronder ("dumb ways to die") voorspelde al niet veel goeds. Met het gevoel van naderend onheil in haar buik genesteld keek Lo toe hoe een meisje een sinaasappel aan het mishandelen was door het arme ding met epipennen te martelen. Het was al een aantal keer goed gegaan, en bij de nieuwe epipen probeerde Lo te onderscheiden welke kleur nu boven was, en welke kleur beneden. Misschien kwam het hierdoor dat ze niet helemaal voorbereid was op het moment waarop de pen verkeerd om bleek te zitten en de naald dus niet de sinaasappel doorboorde, maar dwars door de duim van het nietsvermoedende meisje schoot. Verschrikt trok het arme kind haar hand weg, maar de pen bleef daar vrolijk in hangen.
Jammerend wendde Lo zich af, met plots zulke zwakke knieën dat ze op de grond ineen zakte. Als vakkundig beelddenker en iemand die al ineenkrimpt als iemand anders zijn teen stoot, was dit voor haar uiteraard verre van aangenaam. Dit beeld kreeg ze van haar leven niet meer van haar netvlies! Froukje, de sadist die ze is, had een soortgelijke reactie voorspeld en kon alleen maar heel hard lachen. Ze riep nog ergens dat het allemaal wel meeviel, "Je ziet haar daarna nog op de grond liggen", wat Lo in alle consternatie verstond als, "Je ziet haar nagel op de grond liggen". Dit wist het algemene plaatje in haar brein toch nog net een gradatie erger te maken. O zo fijn.

Dus, wat hebben we geleerd vandaag? "Orange to the thigh, blue to the sky."
En dat gaat Lo dus nóóit meer vergeten (:

ReisverslagNummerVeertien

Oh neeeeeeeeee, wat een sadistische actie.
Ik heb die hele video niet gezien (EN OOK ABSOLUUT GEEN BEHOEFTE AAN) maar pff ik zie dit helemaal voor me

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Derks schreef:
(...)

Oh neeeeeeeeee, wat een sadistische actie.
Ik heb die hele video niet gezien (EN OOK ABSOLUUT GEEN BEHOEFTE AAN) maar pff ik zie dit helemaal voor me

De ware aard van Froukje kwam even naar boven hahahahahahahah
Nee ik lachte zelf net zo hard mee hoor, no worries 😂😂 Heb haar teruggepakt door haar flink goed te laten schrikken tijdens de avondwandeling, so we're even now 😌

---

Dramatic

Renna schreef:
(...)
De ware aard van Froukje kwam even naar boven hahahahahahahah
Nee ik lachte zelf net zo hard mee hoor, no worries 😂😂 Heb haar teruggepakt door haar flink goed te laten schrikken tijdens de avondwandeling, so we're even now 😌

Nu wil ik wel een exact verslag over hoe je haar hebt teruggepakt

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Derks schreef:
(...)

Nu wil ik wel een exact verslag over hoe je haar hebt teruggepakt

U vraagt, wij draaien 😏

---

Dramatic

---

Dramatic

Wist je dat??

Escapen uit een Escape Room nog niet meevalt *wbw*

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Renna schreef:
(...)
U vraagt, wij draaien 😏

Wist je dat...?
Je Froukje in een donker bos makkelijk de stuipen op het lijf kunt jagen?

Gisteravond besloten Froukje en Lo nog een avondwandeling te maken door het bos, iets waar geen enkele ouder goed van zou kunnen slapen, maar hé, ze zijn allebei 22 en strong independent women, en gewapend met een mok warme chocomel kom je een heel eind. Hier en daar stond een schaarse lantaarnpaal die de weg verlichtte. Nog geen twee straten verder zag Lo iets wegspringen in het struikgewas. Helaas konden ze niet zien wat het was, maar vermoeden is dat het om een kat of vos ging.
Tegen het einde van de wandeling liepen Froukje en Lo op een donker landweggetje. Geen lantaarnpaal te bekennen, enkel kleine spotjes die het bord van een of ander vakantiepark verlichtten. En daar schoot wederom iets weg!
Als een enthousiaste jachthond versnelde Lo haar pas om te kijken of ze het dier kon zien, terwijl Froukje enigszins aarzelend achterbleef. Ze herinnerde zich de lessen uit De Grijze Jager: mensen zijn geneigd om naar die ene plek te blijven staren waar ze de beweging in eerste instantie hebben gezien, in plaats van hun blikveld te verbreden en zo de beweging te kunnen volgen. Verwoed probeerde ze iets te onderscheiden in het duister, terwijl ergens in haar achterhoofd de gedachte "Straks vliegt een vos haar aan" schoot.
En juist op dat moment maakte Lo een verschikte sprong achteruit, haar schoenen knarsend in het grind. Froukje's hart sloeg een slag over terwijl haar brein ongeveer dit schreeuwde:

Pas bij het zien van Lo's triomfantelijke grijns had ze door dat er geen hondsdolle vos op de loer lag. Gelukkig was er niemand in de buurt om wakker te worden van het gescheld. Kreng dat het was ook.

Toch liep Froukje iets dichter naast Lo voor de rest van de wandeling (:

#paybackisabitch

ReisverslagNummerZeventien

Ik geniet hier oprecht zo erg van, ghehehe. Telt dit als leedvermaak? Ik vind dit in ieder geval BRILJANT

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

---

Dramatic