[RPG • 0] Experium — The Prequel & Alt 8 - Speeltopics

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Prequel 1: Klik ^^ Prequel & Alt 2: Klik ^^ Prequel & Alt 3: Klik ^^ Prequel & Alt 4: Klik ^^ Prequel & Alt 5: Klik ^^ Prequel & Alt 6: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla schoot in de lach. Hij kon het wel waarderen dat Fox de rand opzocht. "Oke, ik ben voor," zei hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Maar niet op een lege maag,’ antwoordde Fox. ‘En ik heb liever dat m’n kater ietsje is weggetrokken voor we op piemeljacht gaan.’ Met het stuk ijs tegen zijn wang aan, ging hij weer aan tafel zitten. ‘Wie willen we op de wall of fame? In elk geval Gruwel en Horror,’ antwoordde hij toen hij Jester in het oog kreeg. ‘Oh, kijk nou. Er is er vandaag maar één.’ Met een ijzig gezicht, ging de roodharige jongen bij de Panthers aan tafel zitten. ‘En blij is ie niet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat vond Yrla toch wel een eng idee, ook al voelde het ergens ook wel als gerechtigheid als ze echt heel voorzichtig zouden zijn en Vision ermee lastig konden vallen. Yrla liet zijn ogen over Jester gaan en had hem in tijden niet zo koud gezien. "Beter lopen we er met een brede boog omheen dan. Ik heb zo'n vermoeden dat alleen ademen in zijn buurt al de doodstraf op staat."

---

It's never gonna happen, Guys.

'De doodstraf?' herhaalde Fox in gedachten verzonken. Hij dacht aan Zebediah, die hij vorige week gevraagd had om Onyx uit de weg te ruimen. Vanwege een jongen die nu verdwenen is. Niet dat hij er spijt van had, maar het was wel wat ironisch. 'Technisch gezien zou het ook Onyx kunnen zijn die... de doodstraf heeft gekregen.' Hij wist niet zo goed hoe Yrla daarop zou reageren, maar hij dacht dat hij het best zou begrepen. Als ze Merrin hadden aangedaan wat ze Adam hadden aangedaan en nog beloofden te doen, had Yrla het zelf vast ook gedaan als hij de kans ertoe had gekregen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla snoof. "Dat geloof ik niet. Jester is zo blind door Onyx, volgens mij kan de jongen niets fout doen in zijn ogen." Yrla schudde zijn hoofd. "Ik heb wel eens met hem proberen te praten, toen.. toen we ooit nog vrienden waren. Maar dat pleidooi was echt tegen dovemansoren gericht."
      Het zou wel makkelijk zijn als Onyx verdwenen was. Yrla had het wel eens gewenst, in de hoop zijn oude vriend ervoor terug te krijgen. Daar had hij zich ook soms wel lichtelijk schuldig over gevoeld, maar van de jongen die hij ooit had leren kennen, was niets meer over. Niets.
      Nu was het waarschijnlijk maar beter als ze gewoon allebei in rook op zouden gaan. Dat zou hem in ieder geval heel wat rustigere nachten bezorgen. Al hielp slapen in het Lions house toch wel meer dan hij verwacht had.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Niet in zíjn ogen nee,’ antwoordde Fox duister. ‘Maar wel in die van anderen. Eens is iemand het zat wat ze anderen maar flikken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla zuchtte. "Ik zal zeker een stuk lekkerder slapen als ik weet dat zij niet meer op de campus rondlopen." Yrla zag de school er echter niet voor aan om Jester en Onyx aan te pakken. Waarschijnlijk had Jester gewoon alle docenten omgeluld, waardoor ze allemaal een oogje dichtknepen tegen hun rare praktijken. Misschien moesten ze gewoon een paar raketten aan hun voeten binden en hen de school uitschieten. Hij lachte iets in zichzelf om dat vreemde idee.
      Misschien moesten ze zelf maar gewoon eens een manier zoeken om hier weg te komen. De school was nu niet echt een paradijs om te blijven en de enige reden dat ze hier waarschijnlijk nog waren, was dat hij geen enkele weg zag om te ontsnappen. Natuurlijk had hij meermaals wel eens langs de muren gerend, alles gecontroleerd op zwakke plekken, maar de school was natuurlijk niet gek.

---

It's never gonna happen, Guys.

ProngsPotter schreef:

Jester Madcap

Jester snoof. Ze waren er nog niet, maar misschien dat het jong ondertussen wat rust nodig had en door zijn juice voor vannacht heen was. Als daar een paar uurtjes slaap in zat en wat eten dan draaide dat motortje vast wel weer als een zonnetje. En in de tussentijd vogelde Jester wel uit wat er nou exact gebeurd was, daar had hij geen minderjarige side-kick voor nodig.
      Dus hij wuifde het aanbod weg. 'Breng me eerst maar terug naar het heden voordat je zo zelfverzekerd nog een sprong aanbiedt.' Hij pakte de schouder van het jong vast en voegde er toen nog met tegenzin aan toe, 'maar bedankt.'
      Dat dossier van Maaya kon hij ook op een andere manier wel aan komen. Jester dacht zich te herinneren dat Yrla een stel illegale sleutels bezat, maar als die hem in de steek lieten dan lulde hij zichzelf wel naar binnen. Wie zou haar mentor zijn? Die moest hij als eerste te pakken zien te krijgen. En daarna Maneur ook maar, als hij toch bezig was. Onyx vergaf het hem het neuzen in zijn bestaan vast wel, als hij uitlegde dat het voor de goede zaak was.
      De omgeving van het zwembad vervaagde.

[ bericht aangepast op 21 april 2023 - 22:30 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was alsof er tientallen herinneringen in een blender waren gegooid. Hij kon er niet wijs uit worden. Hij zag zichzelf kussen – met Fox, met een jongen die hij niet kende, met Merrin. Adam kneep zijn ogen dicht en masseerde zijn slapen. Een heftige hoofdpijn bonkte tegen zijn slapen. Hij zwom in een paars meer. Met weer die onbekende jongen, met Merrin…
      Zwémmen.
      Waar was Fox?
      Waarom… wat waren deze herinneringen? Wat was er aan de hand?
      Laag op zijn achterhoofd, bij de overgang naar zijn nek prikte iets, kriebelde iets.
      Net was er een ander stem geweest. Iemand die hem belemmerde in zijn handelingen.
      Hij deed zijn ogen open. Zag Jester. Die wel praatte, maar wiens woorden niet binnenkwamen. De wereld tolde om hem heen toen hij begon te lopen. Geen idee waarheen, in ieder geval weg van Jester. Dat kon niets goeds betekenen. Ongetwijfeld was hij de bron van zijn verwarring.
      Want hij herinnerde zich ook een zwembad.
      En een lijk. Bloed.
      Adam klemde zijn kiezen op elkaar. Het lopen ging niet snel genoeg en hij teleporteerde naar zijn kamer. Die was leeg. Trillend haalde hij adem. De gordijnen waren halfopen. Iets klopte er niet aan de kamer. De bedden stonden uit elkaar. Er hing een kleurig bloesje over de stoel.
      Adam zocht het bureau af, en het nachtkastje. Waar was zijn iNet?
      Hij liet zich op de grond zakken om onder het bed te kijken en voelde toen iets in zijn been prikken. De iNet. Vechtend tegen opborrelende paniek, opende hij een bericht met Fox.
      Hé. Kun je naar onze kamer komen? Ik voel me niet goed. Volgens mij is er iets mis met me. Adam.
      Hij duwde zijn handen tussen zijn knieën en concentreerde zich op zijn ademhaling.
      Nog steeds was het alsof de muren op hem afkwamen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Doei?' besloot Jester, toen de jongen al wankelend wegflitste. Hij duwde zijn handen in de zak van zijn jack en draaide zich om richting de school. 'Ik zei het toch,' mompelde hij tegen zichzelf, terwijl hij begon te lopen. 'Mijn vooruitziende blik wordt ondergewaardeerd bij tijd en wijlen.'
      Hij kon Onyx er al om horen lachen.
      Bijna

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox zat net twee tellen op zijn stoel in het geschiedenislokaal toen zijn iNet trilde. Hij trok het ding uit zijn zak, eigenlijk een berichtje van Yrla verwachtend, die had bedacht dat hij afgelopen nacht toch liever nog eens dunnetjes overdeed dan zijn aardrijkskundeles uit te zitten, maar zag dat het Adam was.
      Hij aarzelde geen moment.
      Hun relatie mocht dan wel over zijn, maar dat betekende niet dat hij niet meer om hem gaf en stiekem deed het hem goed dat de jongen hém om hulp vroeg, in plaats van Merrin. Hij riep naar Sogat dat hij zijn boeken was vergeten en glipte het lokaal uit, waarna hij zich in een vogel veranderde en zich naar de kamer haastte waar hij de afgelopen weken had geslapen. Het raam stond op een kiertje, zodat hij gelijk naar binnen kon.
      Adam zat op de rand van zijn bed, zijn gezicht krijtwit en zijn ogen stijf dichtgeknepen.
      Meteen ging er een steek door Fox’ borstkas. Hij bleef het lastig vinden om zijn vriend – nee, dat was hij niet meer – Adam – zo te zien. ‘Ik ben er, Adam.’ Hij knielde voor hem neer en omvatte met één hand zijn onderbeen.
      ‘Wat is er aan de hand?’
      ‘Ik…’ Een snik schoot over zijn lippen. ‘Ik… heb allemaal herinneringen die ik niet begrijp. Ik weet niet… Het is zo’n chaos in mijn hoofd. Waarom… waarom staan onze bedden uit elkaar?’
      Fox kwam overeind en ging naast hem zitten. Herinneringen die hij niet begreep?
      ‘Wat voor herinneringen zijn het?’
      ‘Ik weet het niet. Met Merrin. Met… met een jongen die ik niet ken. En net… Iemand praat tegen me. In mijn hoofd. Soms. Ik weet het niet meer precies, maar er is iets heel erg fout.’
      Fox’ hart sprong iets op. Zou het kunnen dat…?
      ‘Wat is het laatste wat je je over ons herinnert?’
      ‘Gewoon.’ Hij veegde langs zijn ogen. ‘Dat we wakker werden en knuffelden. En toen was ik bezig met mijn gave… en daarna, daarna is alles zwart.’
      Fox pakte zijn hand. ‘Het is misschien een gekke vraag… maar… denk je dat ik je vriendje ben? Of Merrin?’
      Adam fronste. ‘Wat? Wat is dat nou voor vraag.’
      ‘Een hele belangrijke,’ zei Fox zacht. Zijn hart dreunde in zijn borstkas.
      ‘Jij natuurlijk.’
      Even wist Fox niets te zeggen.
      Daarna trok hij de jongen in een knuffel en streek door zijn haar. ‘Je bent terug,’ fluisterde hij. ‘Je bent echt terug.’

[ bericht aangepast op 21 april 2023 - 23:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het duurde lang voordat Adam een beetje begreep wat er aan de hand was. Een andere versie van hem was terug in de tijd gesprongen om iets te veranderen aan het verleden. Daardoor was er heel veel veranderd.
      Hij was oorspronkelijk samen geweest met Merrin, in plaats van Fox.
      Hij was bevriend geweest met Jester en Onyx, die toen nog helemaal niet zo akelig waren.
      Toph – die hem hier zo getergd had – bestónd helemaal niet.
      Fire leefde daar nog.
      Zo hóórde het leven te zijn. En sindsdien was het chaos in zijn hoofd. Want wat was híj dan? Een ongelukje? Een bijproduct van de fout van een andere versie van hem? De versie die zíjn lichaam de afgelopen week had overgenomen, die nog ergens achter in zijn geest sluimerde en ieder moment wakker kon worden?
      ‘Gaat het een beetje?’ Fox kneep in zijn hand.
      Ze zaten hier al zeker een uur op de kamer. Fox was al een lange tijd stil, terwijl Adam een poging deed om alles te begrijpen. Het lukte nauwelijks.
      ‘Dus wij zijn nu uit elkaar?’ wist hij uiteindelijk uit te brengen.
      De hele situatie was zo ontzettend surreëel dat het nauwelijks binnenkwam.
      Fox sloeg zijn ogen neer. ‘De Adam die terugkwam… die was verliefd op Merrin. Dus ja… Uiteindelijk ontdekte Merrin ook dat hij gevoelens voor hem had en maakte hij het uit met Yrla. En wij… Nou ja, dat ging dus ook over. En ik… Kris leeft nog. En heb vannacht met Yr geslapen.’ Er schitterde tranen in Fox’ ogen. ‘En ik… ik weet het ook allemaal niet meer. Had jij ook gevoelens voor Merrin?’
      Nu was het Adam die zijn blik neersloeg. ‘In het begin wel, denk ik. Hij… deed iets met me. Maar hij was samen met Yrla, dus ik heb het altijd weggedrukt. En jij was – en jou vond ik ook leuk. En we hadden het fijn samen.’
      Fox zweeg en wreef over zijn gezicht. Zuchtte. ‘Misschien horen Merrin en jij toch bij elkaar.’
      Adam beet op zijn lip. Hij wist het niet.
      Er roerde zich iets in zijn maag als hij aan Merrin dacht. Maar was híj dat, of was dat de andere Adam? Het voelde alsof hij zichzelf totaal kwijt was.
      ‘Probeer alles eerst even te laten bezinken. Onderzoek je gevoelens, voor Merrin… voor mij…’
      ‘Maar Kris leeft nog. Wil je niet… Uiteindelijk wil je hem terug, toch?’
      Fox’ vingers trilden. Toen Adam zijn blik probeerde te vangen, zag hij een traan in zijn ooghoek schitteren. ‘Ik durf niet te hopen,’ fluisterde hij. ‘Maar…’ Hij klemde zijn lippen op elkaar.
      Adam glimlachte. ‘Ik snap het.’ De glimlach werd wat droeviger. ‘Voor jou zal Kris altijd je nummer één zijn. Jullie waren drie jaar samen. Het kostte je bijna twee jaar voor je je überhaupt weer voor iemand kon openstellen. En dat je zo snel met Yrla in bed bent gedoken, bewijst wel dat je gevoelens voor mij niet in de verste verte daarbij in de buurt kwamen.’
      Fox’ schouders zakten naar beneden. ‘Sorry.’
      ‘Nee, het geeft niet.’ Adam gaf hem een knuffel. Fox had ontzettend veel van Kris gehouden, dat had hij altijd geweten. En gek genoeg had dat hem nooit echt gestoord, zelfs al begreep hij nu wel dat zij ook uit elkaar zouden gaan. Het deed een barstje door zijn hart schieten – en tegelijk dacht hij aan Merrin. Aan dat zij misschien wel op zo’n manier van elkaar konden houden als Fox en Kris hadden gedaan.
      Trillerig haalde hij adem, maar hij wist niet wat hij moest zeggen. In plaats daarvan bleef hij Fox vasthouden – gewoon omdat hij het gevoel had dat hij ieder momenten uit elkaar kon vallen en hij íemands armen om zich heen wilde voelen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nerveus frunnikte Adam aan zijn vingers. Hij had zich ziekgemeld voor de lessen, aangezien hij een bonkende hoofdpijn had en nog steeds probeerde te verwerken wat Fox allemaal had gezegd. Maar inmiddels waren de lessen afgelopen en verwachtte hij Merrin ieder moment op zijn kamer.
      En dat maakte hem nerveus.
      Want hoe gingen ze nu met elkaar om? Wat als Merrin deze week helemaal verliefd op die andere Adam was geworden en er vreselijk van baalde dat híj nu terug was? Hij miste herinneringen, het voelde heel gek om dan in een andere relatie te stappen. Als ze al zo ver waren, natuurlijk.

Merrin had in elk geval geen haast om te komen. Na een tijdje pakte Adam zijn iNet erbij en zag dat hij al een paar uur geleden een berichtje van zijn vriend had gehad – waarschijnlijk toen Adam sliep. Hij was met Azrael op pad. Adam had geen flauw idee wie dat was. Een beetje aarzelend klikte hij het typeveld aan. Moest hij Merrin vragen om hierheen te komen? Het voelde een beetje bezwarend, zeker als hij blijkbaar liever met iemand anders rondhing. Uiteindelijk legde hij zijn iNet weer weg en pakte hij zijn schetsblok erbij. Als eerste zag hij tekeningen van Fox en hem, al schaatsend. Er trok toch weer een steek door zijn borst en hij zuchtte zacht, waarna hij het blad omsloeg en zijn potlood erbij pakte.
      Na een halfuur was het blad nog steeds leeg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin had nog een uurtje met Azrael op het voetbalveld gestaan. Tot zijn eigen verrassing had hij het best leuk gevonden om dit samen met de jongen te doen. Toch had hij zich na dat uurtje zich bij Azrael verontschuldigd, omdat hij toch even op Adam wilde checken. Onyx dood was hem niet in de koude kleren gaan zitten en het feit dat hij nog steeds niets van zijn beste vriend gehoord had, baarde hem toch wel zorgen.
      In eerste instantie liep hij terug naar hun kamer, om te zien of Adam daar was. Hij spiekte iets om te hoek van de deur heen, waar hij Adam met zijn tekenblok zag zitten. Merrin hoopte maar dat Adam niet boos op hem was, omdat hij dat gezegd had van Onyx. "H-h-hi," groette hij Adam zachtjes. Merrin liep de kamer in. Hij bleef een beetje staan dralen midden in de kamer. "Hoe gaat het nu?" vroeg hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam had geen flauw idee hoe hij onder woorden moest brengen dat hij terug was. Hij kwam overeind van de stoel en zette twee stappen naar Merrin toe. Het tekenblok hield hij nog in zijn handen en hij drukte het wat onhandig tegen zijn borst. ‘Ik uh, ik ben terug,’ zei hij zacht. ‘De… de Adam met wie je tot vorige week bevriend was.’

---

Every villain is a hero in his own mind.