[RPG • 100] Demigods & Divine Drama (CHB) • Speeltopic 1 - Speeltopics

Na de godenoorlogen aan het begin van de 21ste eeuw, lijkt alles in Kamp Halfbloed relatief kalm. Eigenlijk bijna saai. Kampactiviteiten gaan hun gewone weg, kinderen van goden krijgen de erkenning die ze willen. Doordat alles zo vlot en normaal verloopt, begint er stilaan toch wat onrust te komen. De halfgoden willen actie; kunnen niet langer stilzitten. Sommigen van hen beginnen zelfs bewust onrust te stoken... en wanneer het Orakel opnieuw een profetie uitspuwt, lijken de gemoederen een kookpunt te bereiken...

Wanneer godenkinderen verdwijnen
Zal vrede in Kamp Halfbloed voorgoed wegkwijnen
Een zonnige zomer zonder slot
Openbaart de dageraad van een pijnlijk lot

Het is nu de zomer van 2023, een jaar nadat het Orakel van Delphi deze woorden door de mond van Rachel Elizabeth Dare uitsprak. De vakantie is een week bezig en de sfeer bereikt een vriespunt wanneer uitkomt dat Alicia Stanford, dochter van Iris, nu drie dagen vermist is. Hoewel de activiteiten gewoon als gepland doorgaan, is de spanning te snijden; onderlinge strubbelingen zorgen voor wantrouwen. De Kampers willen antwoorden, maar er is geen aanknopingspunt om bij te beginnen.

Enjoy my shitty vague rhymes (((:

R O L L E N
Nummers = Cabin nummers • Rood = vermiste kamper • NPC (blauw) = Non Player Character; wordt door iedereen gespeeld • Doorstreept = dood • G = Gereserveerd • HC = Head counselor • Geen cabin voor jouw god van keuze? We fiksen dat wel.

1. Z E U S • [HC - Lichamelijke vechttechniekeninstructeur] James Scott | 22 | 1.6 | Mexx / Satoru • 3. P O S E I D O N • • 4. D E M E T E R • Rhea Grace McCain | 20 | Mexx / Satoru • • [HC] Orlanda Stanislav | 15 | NPC • Iedereen 5. A R E S • [Pegasusinstructeur] Katarina Madden | 17 | 1.3 | Marthe / Vanparys • [HC] Mart Beckett | 22 | 1.4 | Saar / Ken_ 6. A T H E N A • • [HC - Zwaardvechtinstructeur] Silas Lincoln Perry | 19 | 1.2 | Saar / Ken_ 7. A P O L L O • [Zangstondecoördinator] Hazel Evelynn Whitlock | 19 | 1.3 | Lisa / Saureus • 9. H E P H A I S T O S • Nicholas Aiden Woods | 22 | 1.3 | Lisa / Saureus • • [HC] David Wittbrand | 17 | NPC • Iedereen 10. A P H R O D I T E • • Caerwyn Teague | 18 | 1.5 | Marthe / Vanparys 11. H E R M E S • [HC] Izelle Riona Barlowe | 21 | 1.2 | Lisa / Saureus • [G] Paesano • Christian Owen Taylor | NPC - Iedereen 12. D I O N Y S O S • Diana Chapman | 19 | 1/4 | Saar / Ken_ • • [HC] Ilyas Zoilos | 14 | NPC - Iedereen 13. H A D E S • [HC] Gavin Peter Nash | 19 | 1.6 | Xan / Silverwalker •

14. I R I S • • [HC] Alicia Stanford | 17 | NPC - Iedereen 15. H Y P N O S • Augustus Walker | 20 | 1.3 | Saar / Ken_ • • [HC] Vera Kazimir | 22 | NPC • Iedereen 16. N E M E S I S • • Michael Devin | NPC - Iedereen 17. N I K E • [HC • Zwaardvechtinstructeur] Petra Diane Yaxley | 20 | 1.1 | Marthe / Vanparys • 18. H E B E • • 19. T Y K H E • • • [HC] Olyvia Beaumont | 19 | NPC - Iedereen 20. H E K A T E • [Tijdelijk HC] Jules Sébastien Hunter | 20 | 1.2 | Marthe / Vanparys • Aurora Millie Ashford | 20 | 1.5 | Lisa / Saureus • 21. P H O B O S • Yasuo Ida | 17 | 1.6 | Mexx/Satoru O V E R I G       (G R O T E       H U IS) • [Activities director] Neil Keaton | 31 | 1.4 | Saar / Ken_ • [Activities director] Chiron | ? | NPC - Iedereen • [Oracle in the cave on the beach] Rachel | 30-ish | NPC - Iedereen • [Camp director] Dionysus (Meneer D.) | ? | NPC - Iedereen

C A M P       A C T I V I T I E S

• Zwaardvechten (Petra Yaxley, Silas Perry)
• Lichamelijke vechttechnieken (James Scott, Caerwyn Teague)
• Boogschieten (Chiron, -, -)
• Pegasuslessen (Katarina Madden, -)
• Theorie - Monster vechttechnieken (-,-)
• Theorie - Mythologie (-, -)
• Kano races (Naiaden, -)
• Muurbeklimming (Saters)
• Zwemmen en strandtijd (Nereïden)
• Sport - Volleybal (-, -)
• Zangstonde aan het kampvuur (Hazel Whitlock, -)

R E G E L S

• Het woordenminimum is 100 woorden.
• Rachel (Orakel), Chiron en alle goden worden door iedereen gespeeld.
• De huisregels van Quizlet en daarbij in het bijzonder het RPG-forum gelden uiteraard ook hier.
• 16+ is toegestaan, maar gelieve hier wel voor te waarschuwen zodat anderen het kunnen mijden als zij het liever niet lezen.
• Als ik niet online ben, maakt de laatste die reageert een nieuw topic.
• Als ik tien dagen niets van je hoor, kom ik je stalken xoxo
• Mijn layout fiks ik later wel, ik heb honger.
• Cabin info vind je hier, CHB info hier.

V A N D A A G,       E E N       W E E K       N A       D E      S T A R T       V A N       D E       Z O M E R.

De sfeer op Kamp Halfbloed is grimmig en het weer lijkt dat te weerspiegelen. Donkere wolken hebben zich verzameld boven het kamp, maar regenen doet het niet - dat gebeurt nooit in Kamp Halfbloed, toch? Deze ochtend bij het ontbijt werd meegedeeld wat een aantal kampers al vermoedden of wisten: Alicia Stanford, Head Councelor van het Iris-gebouw is sinds drie dagen vermist. Niemand lijkt te weten wat er precies is gebeurd, al lijken meerdere kampers zich verdacht te gedragen... Weten zij iets meer? Hebben zij iets met haar verdwijning te maken? En bovenal: kondigt dit de start van Rachels profetie aan?

In ieder geval is de spanning te snijden en net daarom hebben Chiron, Rachel en Meneer D (ook wel bekend als Dionysos) de andere Head Councelors deze voormiddag bijeengeroepen om een plan van aanpak te bespreken. De andere kampactiviteiten gaan zoals gepland door. Op het programma staan deze voormiddag: theorielessen, pegasuslessen en muurbeklimming. Niemand lijkt echter veel zin te hebben om te doen alsof er niets aan de hand is.

Het is 11u 's ochtends en de wolken zijn donker. Zo dadelijk gaat de Head Councelor meeting van start. Chiron, Meneer D en Rachel zijn reeds aanwezig en vragen zich af waar Neil zit. Het nieuws van Blue, Maeve en Hythams terugkeer heeft hen ondanks het rumoer blijkbaar nog niet bereikt. Meneer D ziet er zoals gewoonlijk ongeduldig uit, alsof hij er eigenlijk helemaal niet wil zijn, en Chiron kijkt bezorgd. De koekjes op tafel zijn voorlopig nog onaangeroerd, behalve dat ene dat Rachel net geërgerd in haar mond stopt.

MEETING
Alle NPC HC's zijn ondertussen ook aanwezig (Orlanda - Demeter; David - Hephaistos; Vera - Hypnos; Olyvia - Tykhe). Nog zin om je interactie nog af te werken? Ga je gang! Geef wel even het tijdstip waarop je post plaatsvindt aan als die zich nog voor de meeting afspeelt. Iedereen kan Chiron, Meneer D en Rachel besturen. Om het overzicht te bewaren van wat zij zeggen, wil ik vragen dat je die zinnen in het rood in je post zet. Vragen? Mijn deur staat open ^^

LUNCH
De meeting loopt tot een einde, maar een beslissing lijkt er niet echt gekomen te zijn. Zowel Sayah als Milan, net als een heleboel van de jongere Head Councilors bieden zich aan om op queeste te vertrekken en na wat geruzie wordt beslist om de meeting later verder te zetten met een kleinere groep. Rachel geeft aan dat het belangrijk is dat de queesteleider iemand is die dicht bij Alicia staat - en dat het nutteloos is om daar nu over te blijven kibbelen. "Daarnaast," kondigt Meneer D. aan, "ik heb honger." En daarmee lijkt de meeting gesloten.

Alle kampers verzamelen zich voor de lunch, elk aan de tafel van hun goddelijke ouder, zoals het hoort. Meneer D. geeft een korte speech om de gemoederen te bedaren... of hij daar in geslaagd is, is niet helemaal duidelijk.

"Blijkbaar vindt Chiron het belangrijk dat ik deze aankondigingen blijf doen, maar goed. De meeting was een ramp, zoals jullie onwaarschijnlijk al te weten zijn gekomen, maar het goede nieuws is dat Marion, Barry en Harold veilig terug zijn van hun queeste." Meneer D. last even een korte pauze in voor applaus en rolt met zijn ogen. "Ja, ja, we zijn allemaal doodgelukkig, hoera. Daarnaast mogen we vandaag... nog maar eens... een nieuwe kamper verwelkomen: César Swallow. Hij is vreemd genoeg nog niet door één van mijn familieleden geclaimd, maar ik vermoed dat we daar binnenkort iets van te zien zullen krijgen. Voorlopig zal Gebouw 11 hem met open armen ontvangen - ja, Isabella, geef hem straks maar een warme knuffel, als dat je lukt. Verder werden we vandaag vervoegd door twee oude bekenden die niet eens de moeite gedaan hebben om dat even te komen melden, waarvoor dank. Wynter Teagan, fijn om te zien dat je niet dood in een gracht ligt, Cedric Donovan en Arabella Asher. Ik ben er zeker van dat jullie ze allemaal vreselijk gemist hebben, maar ga ergens anders huilen. Voor vanavond heeft meneer Keaton een fijne, dodelijke variant op vlaggenroof bedacht. Hij verwacht jullie om tien uur stipt in het amfitheater om de spelregels uit te leggen." Meneer D. zucht even en kijkt naar Chiron, die knikt, waarna hij met een dikke laag sarcasme vervolgt: "Ik hoop van harte dat er niemand een bloederige dood sterft vanavond. Smakelijk."

De nimfen brengen het eten rond, waarna de kampers rechtstaan om er een deel van te offeren aan de goden.

V L A G G E N R O O F

Het moment waarop alle kampers (normaal gezien) steeds vol ongeduld op wachten is aangebroken: vlaggenroof! Sinds de zes maanden dat Neil aanwezig is op kamp, heeft hij zijn best gedaan om wat variatie in de spelen te brengen. Zo ook vanavond. Alle kampers verzamelen bij de rand van het bos, niet ver van het Grote Huis. Neil roept de groepen af en legt de spelregels uit.
"Vanavond liggen de gevaren op de loer! Ieder van ons heeft in het leven buiten kamp wel eens een aanvaring gehad met een monster. Op Kamp Halfbloed vinden we het belangrijk om jullie op die confrontaties voor te bereiden. Daarom vonden Chiron en ik het en goed idee om die confrontaties dan ook te oefenen. In het bos zitten een heleboel monsters verstopt en elk van hen heeft een aantal vlaggen aan zich vasthangen. Het doel is simpel: bemachtig in team zoveel mogelijk vlaggen binnen de twee uur en word zo als overwinnaar uitgeroepen. Het winnende team wordt de rest van de week vrijgesteld van hun klusjes. Vragen?"

Hieronder vind je de teamverdeling terug en het eerste monster dat dat team tegenkomt op hun wandeling in het bos. Je kiest zelf hoe die confrontatie gebeurt, of die succesvol of niet verloopt en of je al dan niet andere kampers tegenkomt en de handen in elkaar slaat (of zelf met de vlaggen probeert te gaan lopen - maar bespreek dat wel even met elkaar zodat er niemand gaat wenen ofzo). Lees ook de wikipagina na zodat je er een idee van hebt hoe bepaalde monsters verslagen kunnen worden, want ze zijn niet allemaal even gemakkelijk.

Team 1: Petra & Silas - één basilisk met 5 vlaggen op verschillende plaatsen rond zijn lijf.
Team 2: Kat & Chia - Niets
Team 3: Wyn & Hazel - 3 skeleton warriors met elk 2 vlaggen (rond hun hoofd en aan hun enkel)
Team 4: Jules & Caesar - één reusendas met 2 vlaggen (rond zijn linker-achterpoot en zijn rechter voorpoot)
Team 5: Blue & Aldara - 2 amphisbaenae met elk twee vlaggen op verschillende plaatsen rond hun lijf
Team 6: Hytham & Sayah - 3 skeleton warriors met elk 2 vlaggen (rond hun hoofd en aan hun enkel)
Team 7: Mart & Ivan - Niets
Team 8: Aris, Sam & Ciri - één vleesetend paard met twee vlaggen (rond zijn nek en rond zijn staart)
Team 9: Serena & Aurora - één reuzenslang met drie vlaggen op verschillende plaatsen rond zijn lijf
Team 10: Diana, Aliva & JJ - 10 Stymphalische vogels met elk één vlag rond een pootje
Team 11: Dayze & Nick - één hellehond met drie vlaggen (één rond zijn nek, één rond zijn voorpoot en één rond zijn staart)
Team 12: Vi & Caolan - één reuzekrab met vir vlaggen (één rond elke poot)
Team 13: Leonid & Carter - één carnivorisch schaap met drie vlaggen (één rond een voorpoot, één rond een achterpoot en één die niet zichtbaar is door de wol rond zijn lijf)
Team 14: Augustus & Izzy: één reuzeschorpioen met drie vlaggen (twee rond zijn voorste scharen en één rond zijn angel)

[ bericht aangepast op 2 april 2024 - 12:46 ]

---

help

MT!

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

MT ^^

Mon topics

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Mt!

---

Stenenlikker

MT

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

MINE.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Outfit, Hair| Tree, just around the corner| With nobody ):

---

❝ Look at the sun, It's so pretty in the morning.❞ ❝ Who did this to you? I need to find you.❞

Zodra de eerste zonnestralen de aarde bereiken, begint Hazel te ontwaken. Het gevoel van de zon die de dag inluidt, is voor haar een teken om op te staan. De warmte die zich over haar lichaam verspreid, laat een glimlach op haar gezicht verschijnen. Ze is een van de weinige op dit kamp die iedere dag vroeg opstaat en dát met een goed humeur. Ze houdt van de ochtend, het is zo'n puur moment waarop je een hoop gedaan kunt krijgen terwijl andere nog uitrusten van de vorige dag. Haar energie levels lopen vrijwel parallel aan de zon, waardoor ze al vroeg op de avond moe begint te worden, maar gelukkig betekent dat ook dat ze in de vroege ochtend genoeg energie heeft om van alles te doen. Het is dan ook niet ongewoon dat de blondine andere wekt met het geluid dat ze produceert. Zo af en toe is haar gezang namelijk iets te luid, maar meestal komt het door een onhandige actie. Zo struikelt ze welles over een achtergelaten schild of stoot ze haar spullen van de tafel. Gelukkig is iedereen in haar cabin vaak in een goede bui, waardoor niemand het echt een probleem vindt. Bovendien is ze niet de enige die vroeg uit de veren is en daarbij ook niet de enige die af en toe wat luid is. Want zodra 1 iemand in de cabin begint te zingen, lijkt er een heel koor te ontstaan.       Ook vandaag is de dame al vroeg in de weer. Allereerst trekt ze een leuke outfit aan, een korte spijkerbroek met een lichtblauwe trui is voor haar perfect. Het is namelijk nog niet heel warm buiten, maar meestal is ze genoeg in de weer om het niet al te koud te hebben. Daarnaast doet ze ook wat kettingen om, haar gouden ring en wat witte gympen. Nu haar outfit compleet is, stort ze zich op haar haar. Ze maakt op de bovenkant van haar hoofd twee vlechten die beide eindigen in een space bun. Hierdoor blijven haar blonde lokken uit haar gezicht als ze bezig is. Daarbij vindt ze het ook irritant als de wind haar in haar gezicht blaast, dus dat is op deze manier perfect te vermijden.       Vandaag begint ze haar dag door met een omweggetje naar de ziekenboeg te wandelen. Op deze manier kan ze volledig genieten van die eerste zonnestralen terwijl de vogels in het bos hun prachtige liederen laten horen. Ook Hazel is zachtjes aan het zingen, iets waar tegenwoordig niemand meer raar van opkijkt. Het zijn nooit complete nummers die over haar lippen rollen, meestal maakt ze een eigen remix van vrolijke nummers, waarin de teksten prachtig op elkaar aansluiten. Ze weet namelijk precies hoe ze twee liedjes in elkaar kan laten overlopen, zonder dat dit écht te horen is.       Eenmaal in de ziekenboeg legt ze alles alles klaar voor de dag -want met vlaggenroof op de agenda zal het zeker druk worden- en verleent ze nog hulp aan de enkelingen die hier liggen. Als laatste geeft ze iemand nog therapeutisch advies, want dat is ook een van haar taken hier. Al doet ze het meer onbewust, want zodra ze ziet dat iemand ergens mee zit, wilt ze diegene heel graag helpen. Als het gesprek ten einde komt, begint haar maag te knorren. Een teken dat het tijd is om naar het ontbijt te gaan. De dame wandelt met een glimlach op haar gezicht aan, ze vindt het namelijk fantastisch dat ze zo vroeg op de ochtend al zo veel heeft kunnen doen. Als ze straks nog haar vrienden kan spreken, is haar dag helemaal perfect. Het liefst zoekt ze Gus op, hopend dat hij meer informatie heeft over Alicia, maar met de aanwezigheid van Petra zou ze ook heel blij zijn. Natuurlijk is ze ook blij als ze een van haar andere vrienden spreekt. Al is ze ergens ook wel benieuwd naar hoe het met Jules gaat, ze moet hem sowieso spreken over de vlaggenroof die op de agenda staat, dus misschien is dat wel een verstandig plan. Normaal eet Hazel een hoop tijdens het ontbijt, maar na dit vreselijke nieuws kan ze geen kruimel meer naar binnen krijgen. Haar complete eetlust is in één klap verdwenen. Ze wist dat er iets aan de hand was met Alicia, het is namelijk niets voor haar om ineens te verdwijnen. Maar ondanks dat ze het zag aankomen, komt het nieuws toch hard aan. Nu Chirion het heeft uitgesproken, is het ineens echt geworden. Alicia is verdwenen, een van haar beste vriendinnen is verdwenen en ze kan niets doen om haar te helpen. Ze weet dat de head councelors hun best zullen doen, maar toch voelt ze zichzelf aardig nutteloos op dit moment. Zonder nog een woord te zeggen, schuift ze het bord van zich af en komt ze langzaam overeind. Het is niets voor haar om zonder enige interactie weg te lopen, maar toch besluit haar lichaam dit te doen. Met neergeslagen hoofd en prikkelende ogen wandelt ze weg van de ontbijttafel. Ver komt ze echter niet, waardoor ze tegen een boom ploft als ze net buiten zicht is. Ze trekt haar knieën op, slaat haar armen eromheen en trekt ze zo dicht naar zich toe. Angst knaagt aan haar maag, wat als er iets ernstig is gebeurd? Wat als ze Alicia nooit meer terug vinden? Enge gedachten spoken door haar hoofd, terwijl ze haar best doet om haar tranen binnen te houden. Van de altijd vrolijke dame is geen spoor meer te bekennen. Nu haar beste vriendin vermist is, stort heel haar wereld in. Tijdens het ontbijt heeft ze wel een paar mensen gesproken, maar niemand met wie ze dit moment wilt delen. Ze wilt gewoon graag een vriendin die haar vertelt dat alles wel goed komt, dat Alicia veilig is. Ondanks dat dat misschien niet het geval is. Ze heeft gewoon hoop nodig.

---

Outfit | Smithy| With nobody (Carter soon)

---

❝ I always liked to play With fire.❞ ❝Darling, I'm everybody's type.❞

Nicholas is al een half uur door zijn telefoon aan het scrollen voordat hij op alle gemiste appjes reageert. Zodra hij honger begint te krijgen, besluit hij dat het tijd is om uit bed te stappen. Hij zou zo de hele dag kunnen blijven liggen, maar dat zou wel een hele saaie dag worden. Bovendien kan hij wel een goed ontbijtje gebruiken. De eerste maaltijd van de dag is nou eenmaal de belangrijkste, vooral als hij energie wilt hebben om te kunnen smeden. Dat is voor hem vaak een motivatie om toch zijn bed uit te komen, want er is niets beter dan vlammen die aan je vingers likken. Hij houdt van het gevoel van het gloeiende en buigzame metaal, waarmee hij alles kan maken wat hij kan bedenken. Geen enkel idee is te groot. Hij is momenteel bezig met een paar kleine projectjes voor een aantal halfbloeden, hij verwacht er vandaag 2 af te hebben. Dus dat zijn weer twee blije zielen en daarmee ook genoeg goeds voor de dag. Al is het smeden van wapens voor halfbloeden de reden waarom hij nog naar dit kamp gaat.       Nadat Nick het voor elkaar heeft gekregen om zichzelf uit bed te heisen, begint hij zich om te kleden. Echt veel tijd besteedt hij hier niet aan, wetende dat het toch weer vies gaat worden in de smidse. Hij haalt nog een hand door zijn haar voor hij de cabin uitwandelt. Hier en daar begroet hij een bekende, maar zin in een gesprek heeft hij niet. Het is nog te vroeg voor een sociale interactie. Hij moet eerst even opstarten met een stevig ontbijt en wat koffie, want ook de cafeïne kan niet ontbreken.       Nick schuift net een stukje brood naar binnen als het nieuws verteld wordt. Om eerlijk te zijn doet het hem niet zo heel veel. Natuurlijk is het vervelend en alles dat er iemand vermist is, maar er zal vast een onderliggende reden zijn. Ook over de profetie maakt hij zich niet druk, wat is de kans dat dat gebeurd? 1 iemand die verdwijnt kan gewoon gebeuren, hij zal zich pas zorgen maken bij een derde verdwijning. Dat duidt namelijk op een patroon, dit is gewoon toeval. Dus terwijl anderen overeind komen en zich druk beginnen te maken, zit Nick nog steeds aan de ontbijttafel. Hij is nog lekker aan het genieten van het eten zonder zich al te veel zorgen te maken. Het is namelijk niet zijn taak om er iets aan te doen, dus hij zal zich er dan ook niet bemoeien. Mocht hij later nog nodig zijn, dan zal hij dat wel horen. Maar voor nu is het enige wat hij kan doen, gewoon verder gaan met z'n dag. Niet dat hij van plan was iets anders te doen, maar toch. Hij kent Alicia wel, maar echt een band heeft hij niet. Voor zover hij het zich kan herinneren heeft hij een enkele keer met haar gesproken, niet meer en niet minder.       Als een van de laatste verlaat hij de tafel, waarbij hij gelijk doorloopt naar de werkplaats. Een van de wapens die hij vandaag af moet hebben, is een speer die hij voor Carter maakt. Ondanks dat de jongen vroeg om een simpele speer, krijgt hij veel meer dan dat. Nick weet namelijk precies hoe hij het wapen moet vormgeven om het perfect te laten zijn voor hem. Zo heeft hij ook het gewicht aangepast, waardoor het perfect zal liggen in zijn hand. Daarnaast is het instaat om elektriciteit te geleiden. Op deze manier zal Carter de speer ook kunnen gebruiken als stroomstoot wapen of iets. De mogelijkheden zijn eindeloos.       Eenmaal in de smederij verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. Er zijn al een paar andere bezig met smeden, waardoor de temperaturen snel oplopen. Hij begroet de anderen met een korte knik voor hij doorloopt naar de speer van Carter. Hij pakt deze vast en bekijkt hem goed, hij moet nog kleine dingetjes aanpassen voor het echt klaar is. Daarna kan hij natuurlijk ook nog dingen aanpassen, mocht Carter iets niet mooi of niet fijn vinden, maar voor nu is hij bijna klaar. Met het wapen in zijn handen neemt hij plaats op zijn stoel. Hij begint heel nauwkeurig het wapen te graveren. Met zijn handen weet hij er prachtige bliksemschichten in te maken, waardoor het duidelijk wordt dat de speer voor een kind van Zeus is. Hij vindt het namelijk enorm leuk om wapens te personaliseren, om ze zo one of a kind te maken. Niet alleen is dit voor de ontvanger leuker, maar hierdoor kan hij zich ook onderscheiden van andere smederijen. Dat is goed voor zijn zaken.

---

Outfit | Walking to the meeting| With nobody (Petra soon woop)

---

❝ It's not the thief who is hanged but one who is caught stealing.❞ ❝ Fuck you, you fucking fuck.❞

Izzy's kamer ziet eruit als een museum. In die 16 jaar dat ze hier zit, heeft ze namelijk al een hoop dingen verzameld. Al zijn de meeste dingen hier gestolen, van bijna iedere kamper ligt hier dan ook een klein dingetje. Dus mocht iemand iets kwijt zijn, dan is de kans groot dat het hier ergens ligt. Daarnaast is ze ook op vele quests geweest, waar ze ook de nodige souvenirtjes heeft meegenomen. Haar ''troep'' geeft wel een huiselijke sfeer, al kan het voor sommige overweldigend zijn. De ruimte geeft namelijk een hoop prikkels, dus het is maar net waar je van houdt.       Izelle is absoluut geen ochtendpersoon, de dame komt dan ook als een van de laatste haar nest uit. Ze heeft nog een klein halfuurtje voor het ontbijt, maar dat is voor haar genoeg om zich klaar te maken. Haar kleren trekt ze half slapend aan, waarbij ze zichzelf automatisch in sportkleding hijst. Ze gaat namelijk iedere ochtend sporten, een manier om zichzelf wakker te maken. Bovendien houdt ze wel van die adrenaline boost. Over adrenaline gesproken, een fantastisch idee komt haar ineens te boven als ze een haarspeld ziet liggen. Een scheve grijns verschijnt op haar gezicht bij de gedachten aan gisterenavond. Petra had helemaal niets door, het was veels te makkelijk. In een soepele beweging schoof Iz de haarspeld uit haar haar, waarbij ze het in haar zak liet glijden. Ze weet niet waarom Petra er zo veel waarde aan hecht, maar dat maakt het alleen maar grappiger.       Zodra ze het gouden laurierblad in haar haren heeft bevestigt, wandelt ze haar kamer uit. Uiteraard draagt ze haar haren in een hoge staart en heeft ze wat lichte make-up opgebracht. Zelfs voor het ontbijt wilt ze er goed uitzien, al doet ze dat alleen voor zichzelf. No way dat ze zich helemaal gaat opmaken voor een of andere dude die haar waarschijnlijk toch wel weer in de steek zal laten. Want een relatie zoals die met Augustus? Nooit meer. Het lijkt wel alsof de dame meer zelfvertrouwen heeft gekregen, alsof er vandaag nog een schepje bovenop is gedaan. Ze weet niet precies waar het door komt, maar het is nou ook weer niet iets waar ze zich mee bezighoudt. Want waarom zou ze daarachter willen komen? Een zachte zucht ontsnapt uit haar mond. Waarom moeten alle head counselors nou bij elkaar komen? Hier heeft ze dus totaal geen zin in. Voor een serieuze situatie zal ze het zeker niet erg vinden, maar dit? Een kind van Iris die al 3 dagen vermist is? Die meid is vast verdwaald of zit ergens verstopt in haar cabin. De kans dat Alicia gewoon weggelopen is zonder iets te zeggen, is natuurlijk ook aanwezig. Haar ex was een van die personen, dus waarom zou Alicia dat niet doen? Ze vindt het gewoon heel vervelend dat ze de dag moet beginnen met een meeting. Maar goed, aangezien ze de dame kende en ze altijd vriendelijk is geweest, besluit ze al haar irritaties toch maar aan de kant te schuiven. Ze eet wel eerst rustig haar ontbijt op, voor ze opstaat en richting de plek waar ze zouden afspreken loopt. Even overweegt ze nog om eerst gewoon te gaan sporten voor ze kijkt of de meeting wel echt belangrijk genoeg is, maar dat besluit ze toch maar niet te doen. Als het een kind van Hermes was geweest, dan was haar houding heel anders geweest. Maar Alicia is geen kind van Hermes en dus ook niet haar probleem. Al maakt Chirion het nu haar probleem, dus dat is een minpuntje voor hem. Bovendien mag ze alleen Carter van al die head councelors, dus ook dat is vrij spijtig. Als ze nou gezellig met haar vrienden kon zijn oke, maar iedereen lijkt haar te haten. Al is het iets wat ze zelf veroorzaakt. Zodra ze zich beseft dat Petra er waarschijnlijk ook zal zijn, verschijnt er weer een grijnsje op haar gezicht. Ze kan niet wachten om haar reactie te zien. Het zal vast en zeker grappig worden. Ergens hoopt ze ook dat Petra geen move durft te maken, maar die kans is onwaarschijnlijk. Ze heeft eigenlijk niet zo'n zin in een gevecht, zeker niet zo vroeg in de ochtend. Als Petra wilt vechten dan kan ze dat later doen, na de lunch bijvoorbeeld. Dat is een goed moment.

[ bericht aangepast op 1 mei 2023 - 16:12 ]

AUGUSTUS WALKER

---

Al drie dagen... Al drie dagen leefde ik in een ware nachtmerrie, waar ik het einde niet van leek te vinden -wat als kind van Hypnos nogal erg frustrerend kon zijn.- Nu was ik niet het type persoon die erg bang was van dingen- nachtmerries waarbij je te pletter neerviel deden me niets of van die vage dromen waarbij je tanden uitvielen waren van de typische 'gags' die we wel eens uithaalden om iemand een lesje te leren. Nee nee, eigenlijk had ik amper nachtmerries -perks of being me i guess-, maar de afgelopen 3 dagen... Nee dit was iets dat niemand wilde toewensen- niet in je dromen en ookniet in het werkelijke leven.
De hele nacht was ik opgeweest en had op eigen risico de kamp doorgedoold in enige hoop een teken van Alicia te vinden.
De iris dochter was één van mijn beste maatjes en was altijd de eerste om je goeiemorgen te wensen of haar regenboogstralen op je af te vuren om je op te beuren met en tikkeltje te veel kleur. Toen Haze dan ook kwam aankloppen met een angst in haar bruine poelen had ik niet lang moeten nadenken om met haar naar Chiron te trekken.
En nu pas 3 dagen, nadat we onze bezorgdheden hadden gedeeld met de man- kwam hij nu pas af met het nieuws. Ze zouden nu pas een zoekactie gaan starten, maar dit was 3 dagen te laat... Mijn donkere kijkers stonden op vuur en mijn vuisten balden stevig op. Alicia was vermist en nu werd er van ons gevraagd gewoon verder te gaan met de dagelijkse activiteiten? Een hand op mijn schouder deed me fronsend opkijken naar mijn Halfzus Vera. De brunette was de headcounselor van de Hypnos Cabin en één van de weinige siblings die ik had hier. Haar blik alleen sprak boekdelen. "We zullen een oplossing vinden, hou je gewoon gedeisd." zei ze kalmpjes al was ik hier niet al te tevreden mee. Ik snoof kort waarna ik met een norse blik een appel van de tafel plukte. " Ik vind mijn eigen oplossing wel." murmelde ik terug, waarna ik vanuit mijn ooghoeken een welbekend figuur zag weglopen van het paviljoen. Dit zag ik als teken dat ik hier ook maar beter wegging. De appel stopte ik in de zakken van mijn zwarte trui, waarna ik mezelf overeind duwde van de marmeren zitbank, waarna ik de bekende glimmer volgde richting de bomen.

Zonder veel woorden plofte ik me naast mijn beste maatje die zich achter de eerste boom had verscholen. Haar anders altijd zonnige glimlach verstopt achter een muur van trieste emoties. "Hé, je gaat je toch niet achter deze boom verstoppen zonder mij?" begon ik voorzichtig terwijl ik mijn benen optrok in een soort kleermakerszit en ik mijn schouder zachtjes tegen de hare aantikte. Alicia en Hazel waren als twee zusjes voor me, dus natuurlijk was ik overbezorgd om hen twee. Kort zat ik naast haar in stilte terwijl ik de woorden van Chiron en Mr.D nogmaals door mijn hoofd probeerde te halen, in de naïve hoop dat ik hun ideeën toch zou kunnen geloven, maar... De realiteit dat Rachels profetie aan het uitkomen was-was gewoon te reëel aan het worden...
Ik schraapte kort mijn keel en liet mijn donkere poelen weer vallen op het verslagen hazelnootje naast me. Ik grabbelde even de appel uit mijn zak en met een klein beetje macht wist ik hem perfect in twee te delen, waarna ik de ene helft aanbood aan de blondine. " Eet alsjeblieft toch even met me mee? Onze zoektocht gaat moeizamer gaan als je geen energie hebt." zei ik met een kline glimlachje en schonk mijn beste maatje een klein opbeurend knipoogje. We mochten de moed niet gaan opgeven.

[ bericht aangepast op 1 mei 2023 - 17:44 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Outfit, Hair| Tree just around the corner| With Augustus

---

❝ Look at the sun, It's so pretty in the morning.❞ ❝ Who did this to you? I need to find you.❞

Hazel hoort iemand haar kant oplopen, maar negeert het compleet. Pas als de vreemdeling naast haar ploft, besluit ze maar is op te kijken. Haar glazige ogen staren hem een beetje wazig aan. Ze hoeft hem niet écht te zien om te weten dat een van haar beste vrienden daar staat. Gelukkig maar, want het laatste wat ze nu wilt, is een conversatie met iemand die ze niet mag. Er zijn sowieso niet veel mensen op het kamp die ze niet mag, maar een kleine kans blijft een kans.       Iets wat moet lijken op een glimlach verschijnt op haar gezicht na zijn opmerking. 'Ik zou niet durven,' mompelt ze waarna ze haar hoofd tegen zijn schouder laat vallen. Er zijn zo veel dingen die ze wilt zeggen, maar ze weet dat ze haar zorgen niet met hem hoeft te delen. Hij is al op de hoogte en denkt bovendien hetzelfde over de situatie, dit geeft haar mentaal wel wat rust. Al brengt de stilte alleen maar meer ruimte om haar gedachten los te laten. Ze speculeert over wat er wel niet allemaal aan de hand kan zijn, er zijn zo veel verschrikkelijke dingen die gebeurd kunnen zijn en het feit dat ze niet weet wat, maakt alles nog een tikkeltje erger. Als Alicia dood is, dan wilt ze dat het liefst nu horen. Dat is veel beter dan nog 3 weken wachten op dat nieuws, maar zodra ze zichzelf betrapt op deze gedachten, schudt ze die van haar af. Het is niets voor haar om zo negatief te zijn, ze moet hoopvol blijven! Misschien is er niets aan de hand en is ze gewoon verdwaald of misschien is met haar ouders weg en was ze vergeten iets te zeggen, who knows? Er kunnen ook genoeg niet slechte dingen gebeurd zijn.       Het geluid van Gus die zijn keel schraapt, trekt haar terug naar de realiteit. Ze knippert een paar keer met haar ogen, beseffend dat ze niet gehuild heeft. Wat goed, dat is toch weer vooruitgang. Ze heeft al een streak van drie dagen, wie weet worden het er nog vier, maar nu zijn het er nog drie. Een lichte frons verschijnt op haar gezicht als ze staart naar de appel, haar eetlust is absoluut verdwenen. Het is natuurlijk wel lief van hem, om zijn halve appel aan haar aan te bieden, maar ze heeft liever dat hij die neemt. 'Nee dankje, geen trek,' vertelt ze hem zachtjes terwijl ze haar hoofd wat schudt. Daarna rust ze haar hoofd weer tegen zijn schouder, een korte zucht rolt over haar lippen. Iets wat ze altijd doet als ze op het punt staat te ratelen. 'Ik vind het gewoon raar dat er al drie dagen geen spoor van haar te bekennen is, zelfs als ze ontvoerd of wat dan ook zou zijn, dan moet er toch iets te vinden zijn? En Chirion vond het na 3 dagen pas belangrijk om er iets aan te doen? Is Alicia niet speciaal genoeg ofzo? Ik snap gewoon niet waarom alles zo langzaam gaat. Denk je dat die meeting iets gaat opbrengen? Waarschijnlijk niet, want niemand kent Alicia zo goed als dat wij haar kennen. Ze zullen vast hun schouders ophalen en doorgaan met het leven. Want niemand gaat zoeken naar een kind van Iris toch? Want ''het is maar een kind van Iris'' geen coole dochter van Zeus of Poseidon of wie dan ook. Vraag me af of ze überhaupt weten wie Alicia is. Het is gewoon niet goed Gus, dit is allemaal niet goed. En dan is er ook nog die profetie, zou het echt begonnen zijn nu? Straks verdwijnen er nog meer mensen! Straks verdwijn jij of ik of iemand anders en dan blijft er niemand meer over.' Haar monoloog eindigt ook weer met een zucht. Ze heeft heel haar hart gestort op deze jongen, normaal praat ze nooit zo, altijd positief. Maar nu is het toch anders, haar beste vriendin is zoek en alles is even niet oke. Gus mag weten dat het niet oke gaat met haar, god waarschijnlijk weet hij dat al. De kans is groot dat ze zijn hulp nodig heeft gehad om überhaupt te slapen de eerste twee dagen. Voor de rest van het kamp zal ze echter haar glimlach in stand houden, want wie gaat al die mensen helpen als zij er niet voor ze is? Zij houdt de ziekenboeg draaiende, ze geneest de meeste, ze helpt de meeste en ze ondersteunt de meeste. Zonder haar zal het een stuk stroever verlopen, als het überhaupt nog loopt. Ze kiest altijd anderen boven haarzelf, dus dit is niets nieuws voor haar.

AUGUSTUS WALKER

---

Terwijl Hazel haar hoofd voorzichtig tegen mijn schouder aanleunde ging ik alvast automatisch ook even tegen haar aanleunen. Mijn best doend om de plotse drang van vermoeidheid tegen te houden, terwijl ik mijn maatje naast me gerust poogde te stellen. Mijn ene hand rustig over haar rug wrijvend terwijl ik de stukjes appel met mijn andere hand even op het zachte gras naast me legde. Hoewel ik er natuurlijk mee inzat wilde ik haar niet dwingen tot eten, wetende dat ik eveneens met een knoop in de maag zat nadat het nieuws 'officieel' gemaakt was. Alicia was vermist...
Een zucht van Hazel deed me even naar de blondine kijken die duidelijk met haar gedachtes aan het vechten was. Normaliter kon ik me aan een hele waterval van ideëen gaan verwachten die ze spontaan eruit floepte en ik mijn best hoorde te doen om niet in schaterlachen uit te barsten van de gekke dingen die in haar kopje vormden. Maar ik had al zo'n vermoeden gehad dat deze woordenstroom een tikkeltje anders zou gaan aanvoelen. En ja hoor- Hazel gooide even al haar onzekerheden op tafel, ik voelde dat ik zelf ook moeite had om mijn ademhaling onder controle te krijgen, gezien de woede in mijn kast ook al begon te borrelen. Er zaten zeker woorden van waarheid in haar gedachten, onzekerheden die zich ook in mijn brein hadden genesteld. Wat als het de start was van de profetie? Fuck.
'... Straks verdwijnen er nog meer mensen! Straks verdwijn jij of ik of iemand anders en dan blijft er niemand meer over.' Zuchte Hazel waarbij ik mijn hand die eerst over haar rug wreef nu even op haar schouder liet rusten. "Hé, dat ga ik niet toelaten oké." sprak ik met een kleine frons. "Jij gaat niet verdwijnen niet zonder mij aan je zij." ik liet mijn beste maatje even los en hield mijn pinkje even omhoog. "Ik ben dan misschien Alicia uit het oog gespeeld, maar ik laat jou NIETS gebeuren, dat zweer ik." ik slikte even, ik had Alicia gefaald. De profetie was al meer dan een jaar geleden uitgesproken- waarom had Chiron niet al maatregelen genomen? Ik had niet mogen vertrekken na de zomer. Ik had gewoon hier moeten blijven bij Liez en Haze. "Beloof me dat je niet op pad gaat zonder me." mijn stem stief iets weg terwijl ik mijn gemeende bezorging naar haar uitte. Ik kon nogmaals de nacht harpies opzoeken in de hoof dat ze meer nieuws hadden... Of ik kon wat dragma's bijeensprokkelen in de hoop dat Alicia misschien via haar moeder Iris te bereiken zou zijn... 'Fuck' ik zuchtte nu ook waarna ik een hand door mijn warrige haren haalde. " Ik hoop voor de Head counselors dat ze met een goed plan afkomen-anders storm ik daarbinnen en-" mijn woede rakelde op maar ik voelde me te verslagen om daadwerkelijk mijn bedreigingen uit te spreken. Ik zuchtte en liet mijn hoofd weer tegen Haze aanleunen. Dit was net één van de redenen waarom ik politie agent had willen worden, om dit soort dingen tegen te houden. Demigod zijn was gevaarlijk- en we hadden er nooit wat te zeggen op gehad. "Haze... Kun je me nog eens zeggen waar je Alicia het laatst gezien hebt?" vroeg ik haar voorzichtig terwijl ik zelf ook drie dagen geleden voor de geest poogde te halen. Met wie ze laatst sprak of waar ze laatst gezien was... alle informatie kon een aanwijzing zijn.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

MT

---

How far is far

Hier ben ik ook

---

''With all due respect, which is none...''

20      ✦      Daughter of Apollo       ✦      Head Counsellor      ✦      Archery instructor      ✦      Outfit + hair      ✦      With Silas      ✦      Knife throwing range       Nachtmerries hadden haar nacht weer lopen teisteren. Bewegende schaduwen waren de reden waarom haar dolk onder haar kussen had gelegen. Het had ervoor gezorgd dat Chiara zich iets veiliger voelde in Cabin 7. In haar achterhoofd wist ze dat het stom was. Michael was dood. Hij kon haar niets meer doen. En toch bleef hij haar tormenteren in de meeste nachten. Drie en een half jaar later nog. Soms was het Christian die in haar nachtmerries verscheen. Die dagen kwam ze het liefste niet tevoorschijn. De vraag ‘waarom redde je mij niet?’ bleef op die dagen in haar hoofd spoken. Haar litteken deed af en toe nog steeds pijn. Op momenten zoals deze. Soms was het een stekende pijn en andere keren was het een bonzende pijn. Nu was het een bonzende pijn. Chiara was er bekend genoeg mee om te weten dat dit voor een groot deel van de dag aanwezig zou zijn. ‘’Porca miseria!’’ siste ze van de pijn, zacht genoeg om niemand anders in de cabin wakker te maken. Chiara ademde eens diep in en uit. Je bent veilig hier, er kan je niets overkomen – herhaalde ze in haar hoofd als een mantra. Ze keek naar de ramen. De zon was nog niet eens op. Perfect om kort te zwemmen in de zee voordat haar dag echt begon. Even een momentje voor haarzelf. Stilletjes maakte ze haarzelf klaar. Bikini, een overgroot T-shirt erover aan en een strandlaken onder haar arm. Op blote voeten sloop ze de cabin uit. Het zien van de zonsopgang kalmeerde haar. Genietend sloot ze haar ogen. Elke zonnestraal voelende op haar huid. Ze bleef zo’n half uur zwemmen. Na het zwemmen was ze eerst richting het douchegebouw gelopen, waar ze een lauwwarme douche nam alvorens ze weer richting Cabin 7 liep om haarzelf voor de rest van de dag klaar te maken.       Van de zon die vanochtend aanwezig was, bleef weinig over. Donkere wolken hingen boven het kamp. Regenen deed het niet in het kamp, maar nu leek het haast wel te gaan gebeuren. Ondertussen was het ontbijt al geweest. Chiron en Mister D. wilde later op de ochtend alle Head Counselors zien. Het was tijd om een plan van aanpak te maken met betrekking tot de vermissing van Alicia Stanford en met betrekking tot de profetie van Rachel, het orakel. Echter was het nog niet zover. Tot het zover was moest ze iets doen met haar tijd. Haar ogen vielen op een slachtoffer: Silas. Chiara stond op van de Apollo tafel bij het paviljoen en ging hem achterna. Hij zou later ook naar het Big House moeten voor de bespreking. Uiteindelijk kwam ze terecht bij het veld waar het mes gooien geoefend werd.       Haar wangen kleurden lichtroze bij de gedachte aan een van de eerste keren dat ze hier met Silas aan het oefenen was. Hij had haar wat stealth-technieken willen proberen, zodat ze haar dolk als verrassingsaanval nog kon gebruiken. De instructies had ze iets té goed opgevolgd. Met als resultaat dat ze Silas in zijn zij had gestoken. Een lichte glimlach ontstond op haar gezicht toen ze terug dacht aan het feit dat ze wel honderd keer haar excuses had aangeboden. Silas had haar zorgen geprobeerd af te wimpelen, alsof de wond niets was. Chiara wist wel beter. Niet alleen had ze zich zorgen gemaakt over de bloeding, maar ook over het risico op infectie. En dus had ze hem gedwongen zijn shirt uit te doen, om de wond goed te kunnen bekijken en het te kunnen helen. Ook toen had ze gebloosd. Van schaamte dat ze hem had gestoken en van hoe ze er bij stonden. Gelukkig kon ze er tegenwoordig om lachen en was ze een stuk beter geworden met haar dolk.       ’’Hey,’’ begroette ze hem. ‘’ik beloof je niet neer te steken dit keer,’’ Een speelse glimlach was op haar gezicht te zien en onschuldig stak ze haar handen op, om te laten zien dat ze leeg waren. Echter veranderde haar houding al snel wat serieuzer en liet ze haar handen weer zakken. Chiara haar gezichtsuitdrukking veranderde ook naar een die serieuzer was. ‘’Heb je al een plan bedacht?’’ vroeg ze, doelende op de bespreking die later zou plaatsvinden.

[ bericht aangepast op 2 mei 2023 - 10:32 ]

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.