Het valt mij dus op dat mensen steeds meer over ziekten gaan schrijven. Dat is niet erg, maar het word zo dicht tegen de realiteit beschreven. Het is zo gedetailleerd. Sommige mensen kunnen zich daar druk over maken. En niet alleen ziekten ook verkrachtingen. Mensen die sexueel geïntimideert zijn die lezen bijvoorbeeld een verhaal, leuk! Even alles van me af spoelen, ofzo. en dan wordt het zo gedetailleerd geschreven. Meestal reageren de makers dan heel harteloos als: dat is niet mijn probleem! maar in principe is dat het wel. Je leest eht toch om het te kunnen volgen, toch niet om inwendige littekens open te halen. Laatst werd er in een serie iets over Borderline gezegt, dat de mensen die dat hebben gek zijn, en niet normaal. En bedankt! Ik ben heel open en nuchter over mijn ziekte, ik moet ermee leven, maar dat was harteloos, ik voelde me echt kut en was zoals gewoonlijk weer aan het huilen. Aanstellerij? Nee, dat héb je nou eenmaal als je ene Borderline-Persoonlijkheidsstoornis hebt. Nu kun je zeggen dat ik aandacht trek, of ruzie zoek maar ik wil alleen even zeggen dat het soms best hard aankomt, dus alsjeblieft wees neit zo harteloos door een reactie; dat is niet mijn probleem!
We'll still love each other, forever and always. <3
(puh)