[RPG] Skypirates - Speeltopics

Na het vinden van dode RPG's en het praten over skyland;

Het broeikaseffect heeft toegeslagen; maar niet zoals de wetenschappers hadden verwacht. Delen van de wereld missen en alles ligt nu uit elkaar. De aarde bestaat enkel uit stukken land, die ergens los rond vliegen. Één man – de corrupte Tjerkov- probeert, na zijn succesvolle wereldovername, macht over het hele universum te krijgen. Er is waternood, armoede en er dreigt een nog grotere economische crisis te komen. Een paar mensen, voegen zich bij het verzet. Zij heten ‘Skypirates’( of S.P.O. (SkyPirates Official)). S.P.O. is begonnen door de nu oude man; Jake Menson. Maar zodra Jake vermist is, komt er niks meer van. De Skypirates blijven aan de grond tot meer mensen zich aansluiten en ze overhalen Jake te redden.

Invullen:

Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk: géén beroemdheden.
Taak: Bijvoorbeeld - Skypirate of werknemer bij Tjerkov
Extra's:


Skypirates - Addison - JamieLynn - Catheryn - Tholomew en Daniels -
Spheres (Mensen van Tjerkov)- James- Alessandrio - Ashlee - Paige- Lola - Drake
Random andere mensen -

Het hoofdschip van de skypirates heet; Saint Nazaire

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 juli 2011 - 22:28 ]

---

We're all mad here.

Catheryn
Ik wist dat Tholomew bij Addison zat, ik zit er niet met Tholomew te moeten delen. Al lijkt Addison het niet zo leuk te vinden, hmm als ze straks breekt onder de druk, heb ik alleen maar winst.
'Hmmm-,' kreun ik zachtjes. Daar kom het gevoel van verveling terug. Ik ruk mezelf van mijn bed en loop naar Jamie's kamer. Als ik langs de kamer van Addison kom, werp ik nog even een blik naar binnen. Tholomew lijkt me niet te zien, maar Addison kijkt me strak aan.
Ik heb niks tegen Addison, oprecht niet, ik mag haar. Maar als mijn vermoedens kloppen en ze het inderdaad niet ziet zitten om Tholomew te delen, vraag ik me af of dat gevoel nog wel wederzijds is.

[ bericht aangepast op 8 juli 2011 - 11:27 ]

---

Let it come and let it be

lololol, levensverhaalalarm:

Tholomew Crimson AdRackam:

'Jake.', zei ik dromerig. 'Ik denk eerlijk gezegd dat hij dood is.', vervolgde ik. Een kleine glinstering verscheen in Addison's ogen; ik wist niet wat dit betekende, maar ik zag dat ze meer wilde weten, over Jake, en over de wond, aangezien ze maar bleef kijken naar mijn hand die het afdekte. 'Ik heb niks meer gehoord over een mogelijkheid dat hij nog zou leven, snap je?', ze knikte. Daarna haalde ik mijn hand weg van mijn borstkas, stak een sigaar op, en leunde achterover, mijn oog op de kopjes-gevende Daniels. Daniels stopte even, staarde naar me, en kraaide. 'Daniels, 't is goed, geen verband, nee.', zei ik lief, terwijl ik een vriendelijk knikje naar de kraai gaf, die gewoon weer verder ging met Addison kopjes te geven. Mijn ogen inspecteerden haar lichaam; gezien haar zenuwtrekjes was ze geen leugenaar of verrader of iets dergelijks. 'Zal ik je eens vertellen hoe ik hieraan kom?', vroeg ik met een hese stem, terwijl de kamer gevuld werd naar vanille-zoete rook van mijn sigaar. Weer werd er geknikt. 'Ik was vroeger, heel vroeger…', zei ik, een gebaar makende dat indiceerde dat het echt lang geleden was. 'Een aanhanger van Tjerkov. Ik heette slechts 'Crimson', want volgens Tjerkov was ik een wees, en had ik geen ouders. Integendeel zelfs, ik had wel degelijk ouders, heb ze ook gevonden, maar helaas, die triomf kon ik niet lang voelen. Ik werd ontzettend kwaad op Tjerkov, en viel 'm aan, maar helaas.. Wat kan een 'wees' tegen een wereldleider beginnen?', een brok in mijn keel ontstond er. Fijn. Toch schraapte ik mijn keel, en ging verder. 'Ik hoorde dood te zijn. Hij gooide me zomaar ergens neer om te liggen sterven, en zo heb ik Daniels ontmoet; hij kwam mij helpen door verband en dergelijke te brengen. Alleen ik snap nog steeds niet waarom op een bepaalde dag van het jaar, de wond opengaat, weer gaat bloeden, en dan ineens weer dichtgroeit.', zei ik uiteindelijk toch weer dromerig, wrijvend over mijn borstkas. 'Eigenlijk ben ik een overloper. Een vieze verrader.'

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Noez, was net blij dat paige uit haar cle mocht :'D
Als iemand op haar reageert, dan reageer ik zo snel
mogelijk als ik terug ben, rond uur of 12/1.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Catheryn
Ik hoorde de naam 'Tjerkov' uit de kamer van Addison komen, maar de naam werd gesproken door Tholomew. Even bevroor ik, maar beterde mezelf.
'Houd je in,' sprak ik mezelf toe. Ik luisterde naar de kalme stem in mezelf. Ik mocht ze niet afluisteren, als SkyPirate, moet ik ze vertrouwen. Als SkyPirate, mag ik niemand in gevaar brengen, of de band verpesten door mijn nieuwsgierige trekjes. Òh, wie hield ik voor de gek? Ik wou gewoon niet dat ze van me dachten dat ik ze afluisterde.
Ik zuchtte zachtjes en vervolgde mijn tocht naar Jamie's kamer.

[ bericht aangepast op 8 juli 2011 - 11:27 ]

---

Let it come and let it be

Addison Black

Ik voel mijn ogen groter worden terwijl ik naar tholomew luister, hij was een aanhanger van hém. Zo snel als ik kan probeer ik het goede antwoord op zijn verhaal te bedenken, het is triest van tjerkov. Net als ik mijn mijn mond wil openen schiet mijn blik weg van tholomew omdat Catheryn in de deur opening staat. "Eigenlijk ben ik een overloper, een vieze verrader" bij die woorden schiet mijn blik weer naa tholomew "Jij bent geen vieze verrader, die klootzak heeft jou verteld dat je ouders er niet meer waren. Als jij alleen was als weeskind moest je ergens heen, en op dat moment wist Tjerkov je te beïnvloeden" ik zuchtte en stond op "Jij hebt het goede gedaan, je bent opgekomen voor je rechten en bent daarna naar de Sky Pirates gegaan. Je hebt het juiste gedaan" ik glimlach en zucht dan een keer "Iedereen hier zal een verleden hebben, iedereen moet toch een hekel hebben aan Tjerkov voor een reden?"

---

Trust me. I'm the doctor

Jamielynn Skye Menson - Skypirate
Ik tuurde naar één van papa's kaarten. Ergens op die dingen moest hij zijn. Maar waar? Er waren honderden. Hoe zou ik hem in godsnaam vinden.
Ik leunde zuchtend achteruit in de houten bueastoel en wreef de vermoeidheid uit mijn ogen. Twee uur per nacht slapen was niet gezond. Natuurlijk leunde ik weer te ver, waardoor ik achterover op de grond belandde. Haastig krabbelde ik recht en keek om me heen. Natuurlijk had niemand het gezien want ik was alleen. Maar toch.


Ja, ik ga dus in de verleden tijd schrijven want anders dan kan ik écht niet schrijven. Automatisme ^^

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Tholomew Crimson AdRackam:

Addison's sympathie verbaasde me. 'Uiteraard heeft iedereen een reden om Tjerkov te haten, maar oh wee, als kapitein dit te weten krijgt.', zei ik somber, terwijl ik weer rechtop ging zitten, en de kamer vol blies met rook. 'Ze zullen me verbannen.', ik draaide mijn hoofd. 'Daarom vertel ik het nooit.' Ik griste mijn blouse van de grond af, en keek ernaar. 'Daniels, zou je een nieuwe voor me kunnen pakken? En breng je m'n hoed even terug?' De kraai kraaide weer eens, en vloog weg. Met bewondering keek ik hem na. 'Na acht jaar, nog steeds zo'n prachtbeest als dat 't altijd is geweest.', zuchtte ik.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Lolita Stormbreeze
Als mijn lolly zo goed als op is sta ik op, om een nieuwe te halen. "Tot zo." zeg ik tegen Ash en ik huppel weg, naar mijn kamer. In een van de kastjes staat een grote pot, tot de rand toe gevuld met lolly's, waar ik er een uitpak. "Hm.. Aardbeiensmaak." Ik peuter het papiertje los en stop hem in mijn mond, waarna ik uit het raam kijk. Langzaam drijven er wolken voorbij en ik zucht verveeld. Eigenlijk wil ik nog wel wat verder vliegen met een van de hyperions, maar meestal heeft Ashlee geen zin meer. Zal ik anders gewoon in mijn eentje gaan? Ik giechel bij de gedachte en loop vrolijk naar de garage toe. Waarom ook niet? Ik laat mijn hand over het gladde oppervlak van een van de hyperions gaan en besluit dan dat ik het gewoon maar moet doen. Het is immers niet verboden. Ik neem de lolly uit mijn mond en zet een helm op. Blij slinger ik mijn been over het voertuig heen en start ik hem op. De lolly houd ik in mijn hand, en al snel vlieg ik door de lucht. Ik lach en versnel iets, waardoor de wolken en brokstukken land voorbij vliegen. Rustig haal ik adem, sluit mijn ogen en geniet van de wind die langs me waait. Dan gil ik, en voel hoe ik van de hyperion word afgesmeten. Ik rol me op om mijn hoofd te beschermen en raak hard de grond. Meteen voel ik een scherpe pijn in mijn arm, al lukt het me nog wel om hem te bewegen. Ik open voorzichtig mijn ogen en zie dat ik op een stuk land lig met veel zand, een paar plukjes gras en voor me een bos. De hyperion ligt een paar meter van me af, en er stijgen grote, zwarte pluimen rook uit op. "Oeps." mompel ik, en ik steek de lolly, die ik nog altijd in mijn hand had, weer in mijn mond. Vervolgens sta ik voorzichtig op en kijk om me heen. Hoe kom ik hier weer weg? Ik loop naar de hyperion toe, trek mijn neus op als ik de vieze rook ruik, en open het kleine bagagevakje achterin. Meestal zitten er wel spullen in voor noodgevallen, maar het enige wat ik nu vind is een aangebroken pakje pleisters, een beschimmeld broodje en een veter. Ik zucht en loop weer weg van het stinkende apparaat. Gelukkig heb ik mijn handschoen bij me, voor het geval ik Skypirates tegen kom. Ik maak hem los van mijn riem, klap de messen uit en trek hem aan. "Hallo?" schreeuw ik dan hard, in de hoop dat Ashlee me al aan het zoeken is. "Ashlee! Ik ben hier!" Ik plof neer op de grond en besluit weemoedig dat er niet veel meer opzit dat wachten. Gelukkig dat ik mijn lolly bij me heb.

Catheryn

Ik kon mezelf niet bedwingen, alles wat ik mezelf had ingefluisterd, werkte niet meer. Ik wilde het horen!
'Uiteraard heeft iedereen een reden om Tjerkov te haten, maar oh wee, als kapitein dit te weten krijgt, ze zullen me verbannen,' klonk Tholomews stem.
Het was genoeg, besloot ik, Tholomew zei er nog niet achteraan maar ik weigerde de woorden in me op te nemen.
'Iedereen loopt vanalles tegen elkaar te lullen, maar ik moet alles zelf teweten komen,' klonk er in mijn hoofd. Tegen die zin kon ik niet vechten, ieder woord was waar.
Mijn vuisten balden zich, zonder na te denken, liep ik in versnelde passen naar mijn kamer. Mijn schoenen tikte luid door de gangen, dat het opviel wist ik, maar het interesseerde me niet. Dan hoorde iedereen me maar, wegrotten konden ze.

Terwijl ik op mijn bed zat dacht ik aan de Spheres, hun weten altijd alles van elkaar. Neem nou de dochter van Tjerkov, ze doet nóóit ergens aan mee, en toch weet ze altijd wat er is. Wat ben ik? Ik ben een SkyPirate, die de dingen altijd oprecht durft te zeggen, maar wederzijdse eerlijkheid is ver te zoeken. "Je overdrijft," klonk er, maar ik gaf geen gehoor, ik sloot mezelf op in een ruimte gevult met zelfmedelij, woedde en verlangen.

[ bericht aangepast op 8 juli 2011 - 11:40 ]

---

Let it come and let it be

Tholomew Crimson AdRackam:

Toen Daniels eenmaal kwam aangevlogen, pakte ik mijn zwarte blouse, trok hem aan en stond op. Nonchalant gooide Daniels dan ook mijn hoed op mijn hoofd. 'Ik ben buiten.', glimlachte ik, terwijl mijn sierlijke puntschoenen dof klonken op het oude hout. Ik floot een of ander deuntje, terwijl ik weer omhoog keek naar de wolken. Ik knoopte mijn blouse open, en ademde diep in en uit, terwijl ik mijn armen spreidde. Zonlicht, liefde, pijn, schuld, woede. Alles wat ik voelde, kwam naar boven en mengde. Ik liet mezelf vallen op de grond, nou ja, ik viel op de grond door bloedverlies.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Addison Black

Ik knik en zwaai kort terwijl Tholomew de deur uitliep, ik zuchtte zachtjes en veerde ook op vanaf het bed. "Laten we Cathe maar even bezoeken" zo snel als ik kan loop ik naar de gang en klop op de deur van Catheryn, zonder op enig reactie te wachten open ik de deur en stap naar binnen. "Hey" groet ik haar terwijl ik de deur weer achter me sluit "heb je zin om even te gaan vliegen ik zag je net en zo te zien verveel je je net zo erg als mij".

---

Trust me. I'm the doctor

Jamielynn Skye Menson - Skypirate
Ik ruimde de rommel op mijn bed weer op en liep mijn kamer uit. Tijd om eens te gaan kijken waar iedereen mee bezig was. Ik slenterde door de gangen, tot ik plots iets zag liggen op één van uitkijkdekken. Nieuwsgierig liep ik dichterbij.
"Tholomew!" riep ik geschrokken uit.
Ik knielde bij hem neer en gaf hem een zachte mep tegen zijn wang om hem te wekken.
"Tholomew, hé, wakker blijven!"

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Lolita Stormbreeze
Na een tijdje nutteloos te hebben gezeten hoor ik iemand fluiten. Met een ruk draai ik mijn hoofd om en vernauw mijn ogen, maar er is niemand te zien. Op mijn hoede sta ik op, en ik hoor een doffe bonk. Ik loop tussen een aantal bomen door en zie een soort huis en een aantal steigers. Op het hout ligt een man, en niet veel later komt er een vrouw naar buiten die hem probeert wakker te maken. Stilletjes blijf ik in de struiken zitten, en wens uit het diepste van mijn hart dat dit geen Skypirates zijn, want in dat geval heb ik een groot probleem aan mijn broek hangen. "Ash, waar blijf je toch?" mompel ik zachtjes terwijl ik gefrustreerd op mijn lolly bijt.

Tholomew Crimson AdRackam:

Alles om me heen draaide, en ik zag het gezicht van Jamielynn boven me hangen. 'Wakker blijven!', pikte ik nog net op uit wat ze zei. 'Ugh..', kreunde ik, en probeerde overeind te komen, wat niet lukte, dus ik zakte weer terug. Ik haatte het om zo hulpeloos te zijn. Ik kreeg het steeds benauwder, en de zon scheen fel in mijn gezicht. 'Kun je hechten?', vroeg ik aan Jamielynn, afwachtend op haar reactie, die hopelijk 'ja' zou zijn.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Jamielynn Skye Menson - Skypirate
"Euhm, ja, ja, een beetje," stamelde ik geschrokken.
Ik slikte en keek naar de wonde. Holy crap, dat zag er niet goed uit. Mijn handen trilden en mijn hart klopte in mijn keel. Wie had er hem in godsnaam zo toegetakeld? Maar dat antwoord moest maar wachten. Eerst proberen hem in leven te houden.

---

Nobody ever said I was sane, my love.