[RPG] The Host - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Dubbelrol of meer mag, alleen dan ook graag een jongen!

Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Verhaal:
Extra:
Door:

[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 18:08 ]

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik haalde haar voorzichtig uit de tas en legde haar op het bed. Ik zuchtte.
'Ik stel voor dat we gelijk beginnen.' Ik haatte wachten.

"Ignite, my love. Ignite."

"Weet je het zeker? kunnen we niet beter eerst wat meer onderzoek doen? Als we falen zie je haar misschien wel helemaal niet meer terug.." vroeg James onzeker.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Nee, nu heeft ze zo'n ding in haar hoofd. Wat een verbetering.' Ik keek James aan. 'Wij kunnen dit, broertje. Wij kunnen alles weet je nog wel?' Ik legde mijn hand op zijn schouder.

"Ignite, my love. Ignite."

James keek zijn broer aan en knikte toen. "Je hebt gelijk." zei hij toen en hij rommelde in wat kastjes en haalde een morfinespuit tevoorschijn. "Eerst maar verdoven." zei hij kalm en hij prikte de spuit in haar arm. Vervolgens legde hij de operatiematerialen binnen handbereik neer.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik schoof haar haar wat op zij.
'Dit is het litteken,' zei ik terwijl ik er over heen ging. 'Hier kunnen we het beste snijden.' Met kloppend hart sneed ik over het litteken heen. Mijn hart klopte in mijn keel. Ik keek naar haar borstkast en zag dat die nog op en neer ging. Opgelucht haalde ik adem.

"Ignite, my love. Ignite."

James pakte wat klemmen en zette die op het hoofd zodat er een opening ontstond. "We moeten het er op een voorzichtige manier uit krijgen. Als we het met geweld doen dan vernietigd het wezen haar hersens en zichzelf." fluisterde hij gespannen.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik durfde niet meer. Niet laf zijn Dean. Red Katherina. Voorzicht met een pincet pakte ik de worm en wrong het los. Langzaam haalde ik hem er uit en keek verrast naar James. Het was ons gelukt. Ik legde de worm op een schaal en voelde een opluchting door me heen gaan.
Ik liet James er langs om Katherina te hechten. Ik pakte haar hand. Nu alleen hopen dat ze wakker wordt.

"Ignite, my love. Ignite."

James was verbaast. Hij had nog nooit bij de proeven meegemaakt dat een ziel zomaar los liet.. Kwam het door de liefde? Dat de ziel zich opofferde omdat ze wist dat er geen hoop meer was? Met een hoofd vol vragen begon hij voorzichtig haar hoofd dicht te hechten. "De mofaine zal over een kwartier uitgewerkt moeten zijn." zei hij zacht.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik gaf Katherina een kus op haar hand.
'Wordt alsjeblieft snel wakker,' zei ik tegen haar. Ik keek naar James. 'Dankjewel,' zei ik tegen hem. Daarna keek ik weer naar Katherina.
Ik wist niet hoe lang ik daar zat maar ik wilde Katherina geen seconde uit het oog verliezen. Ze moest wakker worden.

"Ignite, my love. Ignite."

James bleef er even bij. Toen de tijd bijna om was stond hij op. "Ik ga jullie alleen laten." zei hij met een glimlach. Ze leefde nog want ze ademde. "Als het goed is kan ze elk moment wakker worden." hij verliet de ruimte.

Katherina ademende op een rustig tempo. Ze was zich er vaag bewust van dat er iemand bij haar was. Maar ze was nog ver weg.

[Ik vind het grappig dat je die naam gekozen hebt, want die naam gebruik ik ook regelmatig dus het is lekker makkelijk zo:)]

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik had nog steeds haar hand vast. Mijn blik gericht op haar gezicht.
'Wordt alsjeblieft wakker,' smeekte ik. De morfine was al bijna een uur uitgewerkt. Vermoeid zakte mijn ogen dicht. Snel openende ik ze. Ik moest wakker blijven voor Katherina. Toch won de moeheid het want ik viel aan Katherina's bed in slaap met haar hand nog steeds vast.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina opende langzaam haar ogen. Wat was er met haar gebeurt? Ze had het idee dat ze weer controle had. Voorzichtig bewoog ze haar hand en het lukte. Ze besefte dat haar hand vastgehouden werd en ze keek naar degene die dat deed. Haar hart maakte een sprongetje. Dean. Ze glimlachte waterig, hij was aan het slapen. Ze streek met haar duim over zijn handpalm. Ze wilde hem niet wakker maken, hij zag er zo moe uit.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Het was een slapeloze droom. Althans, ik zag niks maar dacht veel. Ik dacht aan Katherina, ze moest wakker worden kosten wat kost. Zachtjes begon ik te mompelen in mijn slaap.
'Wordt wakker. Wordt alsjeblieft wakker.'

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina hoorde hem mompelen en glimlachte. Hij zat hier waarschijnlijk al een tijdje. "Dean?" zei ze zachtjes. "Hoor je me?" ze wilde ook dat hij wakker werd. Ze wilde hem kussen. Wegkruipen in zijn armen.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Dean?' vroeg iemand zacht. 'Kun je me horen?' Ik kreunde terwijl ik mijn ogen langzaam open deed. Ik keek recht in het gezicht van Katherina. Op mijn gezicht kwam een glimlach. Ik kon wel een gat in de lucht springen.
'Katherina!' riep ik blij. Ik kon het niet geloven. Ze was hier. 'Je bent er. Je leeft.'

"Ignite, my love. Ignite."