• Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

    Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

    Dubbelrol of meer mag, alleen dan ook graag een jongen!

    Naam:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Verhaal:
    Extra:
    Door:

    [ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 18:08 ]


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Katherina liep haar balkon op en keek hem aan. "Ik droom elke nacht van je." zei ze zacht tegen hem. "Ik had niet verwacht dat je naar me toe zou komen..." haar ogen waren vochtig van de tranen. Hij wilde haar doodmaken.


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Dean
    'Hou je mond en probeer me niet om te praten. Ik kan die beter gelijk doen voordat jij je rare vriendjes er bij haalt.' Ik richtte de pijl weer maar iets hield me tegen. Alsof ik haar mening wilde horen. 'Is Katherina daar nog ergens?'

    [ bericht aangepast op 7 dec 2011 - 19:21 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Katherina knikte en haar lange rode krullen bewogen mee. "Ze is er nog.. Ze zegt dat ze je mist.. Maar ze is bang. Ze wil niet dood."


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Dean
    'Ik geloof je niet,' zei ik. Ik had mijn pijl nog steeds op haar gericht. Ik kneep een oog dicht om te richten. 'Je hebt 10 seconde om te bewijzen dat ze er is. Anders schiet ik.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    "Ze zegt dat jullie elkaar ontmoet hebben bij het eindbal, dat jullie gedanst hebben op "Beautifull"" zei Katherina zacht. "Al zal dat wel niet genoeg bewijs voor je zijn. Ze is sterk weetje.. Ze probeert te overleven.."


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Dean
    Zonder nog verder na te denken richtte ik naar beneden op haar been. Ik schoot in haar rechter kuit. Terwijl ze instort rende ik op haar af en sloeg ik haar bewusteloos. Ik keek rond en vond een weekend tas. Geluk dat Katherina niet extreem groot was. Ik deed haar in de tas en sprong er samen mee uit het raam. Ik keek rond en vond zag een auto. Ik legde de tas op de achterbank en mijn rug zak open op de pasagiersstoel. Zonder na te denken gaf ik plank gas. Ik reed de stad uit en liet de auto aan de rand van de stad staan. Ik pakte mijn rugzak en de weekendtas en begon te rennen. Na 100 meter over de weg gerend te hebben begon ik over de woestijn te sprinten. De zon kwam al op. Voor mij gevoel net na 11.00 in de ochtend kwam ik bij de grot aan. Ik haalde diep adem. Ik moest James vinden, hij zou weten wat ik moest doen. Ik liep de grot in en ik zag gelijk James staan.
    'Mee komen,' siste ik zonder adem en ik trok hem mee.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Ben even douchen


    "Ignite, my love. Ignite."

    Ben der weer... Wat eh is der allemaal gebeurt? Dacht vraag het eventjes (A)


    Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

    Novazembla schreef:
    Ben der weer... Wat eh is der allemaal gebeurt? Dacht vraag het eventjes (A)


    Jonathan en Dana zijn nog steeds buiten -gaat de post zo even zoeken

    Dean wilde zijn vriendin vermoorden omdat ze een ziel was. Toen hij bij haar was vertelde zij dat Katherina er nog was. Toen sloeg hij haar bewusteloos en is nu op de terug weg om de ziel uit haar hoofd te halen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Buddy schreef:
    (...)

    Jonathan en Dana zijn nog steeds buiten -gaat de post zo even zoeken

    Dean wilde zijn vriendin vermoorden omdat ze een ziel was. Toen hij bij haar was vertelde zij dat Katherina er nog was. Toen sloeg hij haar bewusteloos en is nu op de terug weg om de ziel uit haar hoofd te halen.


    Aah okeey ^^


    Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

    Dana
    Ik glimlachte en stond op. Terwijl de tranen
    achter mijn ogen prikken gaf ik Jonathan een
    knuffel. 'Ik heb je nooit bedankt dat je mijn
    leven hebt gered,' zei ik zacht in zijn oor.
    'Dankjewel.' Ik sloot mijn ogen een paar
    seconde. Daarna opende ik ze weer en liet ik
    Jonathan los.
    'Ik heb je gemist.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Jonathan
    Ik kijk diep in haar ogen, een vreemd gevoel bekruipt me.. Nee niet verliefd worden.. "Geen dank, je hoeft me niet te danken, ik weet dat je me dankbaar ben, Dana." Ze laat me los. Haar geur blijft in mijn neus hangen.
    "Ik heb jou ook gemist." Ik glimlach.. Ik ben zo blij dat ik Dana weer terug heb in mijn leven, mijn goede vriendin.


    Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

    Dana
    Ik glimlachte. Het voelde goed om met Jonathan gepraat te hebben. Ik deed een stap op zij en stapte perongelijk op een los zittend steentje. Hij rolde onder mijn voeten vandaan en ik viel van de verhoging af. Ik kon me eigen nog net beet grijpen aan de rand. Bang keek ik naar beneden waar grote scherpe rotsen met toe lachte. Als ik zou vallen, zou ik zeker weten dood gaan.
    'Jonathan!' riep ik in paniek.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Jonathan
    Geschrokken ga ik op mijn knieën zitten. "Pak mijn hand, Dana hou vol.." Roep ik in paniek uit.. De angstzweet druppelt van mijn gezicht naar beneden toe. Ik kijk naar de scherpe punten van de rotsen.. "Laat niet los, pak mijn hand dan komt alles goed." Zeg ik sussent.. Ik strek mijn arm uit, zodat ze mijn hand kan vastgrijpen.

    [ bericht aangepast op 7 dec 2011 - 22:19 ]


    Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

    Dana
    Bang pakte ik zijn hand. Niet naar beneden kijken, zei ik tegen mezelf. Daarom keek ik naar boven, naar Jonathan. Ik pakte zijn hand nog steviger beet. Ik wilde niet dood, nu tenminste niet. Het viel me op dat Jonathan kalm en rustig was. Ik vond het fijn. Hij gaf zijn kalmte over tot mij. 'Laat me niet vallen,' smeekte ik.


    "Ignite, my love. Ignite."