[RPG] Greenfields Coven ~ 9 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Aurora Delila Whitlock CxStylinson
- Fiona Evelyn Sinclair Chat
- - -
- Avery Violet Stone Arachno

- Zane Blade Reynolds Assassin
- Kyle Dyer Soubi
- - -
- - -

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- - -
- Alice Hale Frodo
- - -
-
- Blaise Wolf Hunter Arachno
- Yurian Xander Green MakeMeIrish
- - -
- - -

Rollenstory
Rollentopic

[ bericht aangepast op 28 nov 2012 - 21:02 ]

---

Your make-up is terrible

Frodo schreef:
(mijn topics (: waar blijft de post van Blaise? (; )

[Sorry dat 't zo lang duurde meid! Ik hoop dat je wat aan deze post hebt.]

Blaise Wolf Hunter.
Mijn grijns was verdwenen toen ik uitsprak dat we nu konden praten, al had ik werkelijk geen idee hoe ik het over kon brengen zonder dat zij boos of teleurgesteld zou worden. Ik keek toe hoe Alice knikte en zich al naar het bos om draaide.
Hierdoor liet ik mijn blik even afdwalen en merkte dat ze op hakken liep. Hoe konden vrouwen dat toch zonder een greintje pijn te voelen? Je loopt wel door een bos hoor, maar ach, ik snap wel weer niet van vrouwen. Het zal wel iets voor hun zijn, denk ik. Gewoon geen vragen erover stellen, Blaise, dat is volgens mij het beste.
Met grote passen kwam ik weer naast haar te lopen, totdat mijn auto niet meer te zien was en de muziek al direct zachter klonk, bijna niet meer te horen. Ik hoorde hoe Alice diep in ademde, zich vervolgens naar mij omdraaide en haar handen in haar zij plantte. God, hier komt het hoor, dacht ik bij mijzelf, terwijl ik stil ging staan en haar gezicht peilde.
‘Ga gerust verder,’ zei ze. ‘Nu is er geen nichtje dat je kan storen.’ Ze legde de nadruk op nichtje en ik kon er niets aan doen dan lichtelijk te grommen, wat ik daarna direct stopte. Het kon misschien als aanvallend over komen, maar wat zij deed was ook niet bepaald eerlijk. Alsof ze me niet geloofde of zo dat het mijn nichtje was. Alice was in elk geval wantrouwig tegenover haar, wat ze glashelder liet merken aan mij.
‘Hoe begon je weer? Oh ja. Het werd me…’ Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze me aan, waarop ik dan ook echt niet erbij nadacht om mijn blik ook maar af te wenden. Mijn ogen drongen dan ook recht door in die van haar, terwijl mijn kaken iets verstrakten. ‘Je bent boos,’ merkte ik ietwat achteloos op. Toen vervolgde een diepe zucht bij mij en probeerde ik de woorden zo goed mogelijk bij elkaar te rapen. Nu kon ik het net zo goed zeggen. ‘Het werd me allemaal iets te veel en hoewel ik in eerste instantie naar Angelica ging om te melden over de vrije dag, was er ook nog iemand die ik iets wantrouwde…’
Het klonk vast vaag in haar oren, bedacht ik me, maar die reactie zou ik straks wel zien. ‘Dus ik kwam binnen, overhoorde hem zowat, waardoor Angelica boos werd.’ Shit, nu ging het eigenlijk over haar, maar ik voelde me nogal verantwoordelijk over het feit dat ik dat stuk ook moest uitleggen. Can’t we just kiss and make up? ‘Alice…’ begon ik toen, waarbij ik een stap dichter naar haar deed en mijn hand wat onwennig op haar schouder legde, wat duidelijk te zien was in mijn ogen ook. ‘Je moet nu niet denken dat ik genoeg van jou heb, want dat is niet zo. Ik kon in feite ronduit gezegd gewoonweg even niet meer tegen van alles. De liefde die ik van jou heb… Het spijt me, ik moet eraan wennen. Mijn laatste vriendin was erg duidelijk erin geweest dat ze me niet meer wilde, op allerlei achterbakse maniertjes.’

---

†

Kyle Dyer

'Uh oh...' mompelde ze en keek toen eventjes op. 'Soms kan het werk wel gevaarlijk zijn, zeker op zo'n afgelegen plek. Het is al eerder gebeurd dat ze daar overvallen was en toen was ze godzijdank met Blaise, maar dit keer had hij haar natuurlijk in de steek gelaten en toen ik haar tegenkwam kon ik haar absoluut niet alleen kunnen laten gaan,' vertelde ze met arm gebaren erbij waar ik eventjes bij moest lachen. 'Trouwens, ik wil helemaal niet in een bos wonen,' vertelde ze daarna. 'Lijkt me veel te eenzaam, alles is ver weg en het is zo groen en modderig. Niets voor mij.' Eventjes schudde ze lichtjes haar hoofd. 'Hakken en modder gaan niet zo goed samen.' Ik lachte zachtjes en gaf haar een speels duwtje.
'En dat is waarom ik geen hakken draag,' zei ik met hetzelfde, zachte lachje. 'Maar vind je het bos dan ook niets om door heen te lopen?' vroeg ik vervolgens aan haar en keek haar toen nieuwsgierig aan. 'Zo nee, dan zal ik dat wel jammer vinden. Een wandeling in het bos vind ik geweldig!' Ik ging een ander straatje in, weer geen flauw idee welk straatje het nou eigenlijk was. 'Ik moet je trouwens ook bekennen dat ik goed ben in verdwalen.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Angelica Wolfe

Hij lacht zachtjes en geeft me en speels duwtje waardoor ik ook in de lach schiet. "En dat is waarom ik geen hakken draag." zegt hij met hetzelfde, zachte lachje. "Hé, vergeet niet dat je een jongen bent hoor!" zeg ik snel tussen door. "Maar vind je het bos dan ook niets om door heen te lopen?" vraagt hij vervolgens aan me en kijkt me dan nieuwsgierig aan. "Zo nee, dan zal ik dat wel jammer vinden. Een wandeling in het bos vind ik geweldig!" Hij gaat weer een ander straatje in. "Ik moet je trouwens ook bekennen dat ik goed ben in verdwalen."
"Gelukkig ken ik de stad op mijn duimpje." lach ik en ik geef hem een duw. "Maar nee, ik wil niet door het bos lopen, zeker niet voor mij plezier. Het is gewoon niet echt mijn ding. Dat moet je helaas maar zelf doen." Ik sla een ander straatje in zodat we op een bekendere straat uit komen, waar meer mensen zijn. "Er zijn vast genoeg leuke plekjes die niet in het bos zijn, toch Kyle?" vraag ik met een klein glimlachje aan hem.

---

Your make-up is terrible

Kyle Dyer

'Gelukkig ken ik de stad op mijn duimpje,' lachte ze en gaf mij vervolgens een duw. 'Maar nee, ik wil niet door het bos lopen, zeker niet voor mijn plezier. Het is gewoon niet echt mijn ding. Dat moet je helaas maar zelf doen.' Ze sloeg een straatje in en ik volgde haar. Ik kende de straat allang niet meer, maar Angel waarschijnlijk weer wel. Er waren in ieder geval hier meer mensen dan in het andere straatje. 'Er zijn vast genoeg leuke plekjes die niet in het bos zijn, toch Kyle?' vroeg ze met een glimlachje, waarop ik mijn schouders op haalde. Ergens had ik mij al op verheugd op een wandeling door het bos.
'Wil je ook niet lopen op paadjes die door het bos heen lopen?' vroeg ik aan haar. 'Waar alles gewoon plat getrapt is... Als alles droog is dan heb je toch nog het bos waar je doorheen loop, maar zo'n beetje helemaal geen last van het modder.' Ik stopte mijn vrije hand in een broek zak en keek vervolgens een beetje om mij heen. 'Waar zijn we nu eigenlijk? Ik ben nu wel nieuwsgierig.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Angelica Wolfe

Hij haalt even zijn shouders op. Hm, misschien vind hij het daar dan toch leuker dan ik dacht. Nou, mij niet gezien daar. "Wil je ook niet lopen op paadjes die door het bos heen lopen?" vraagt hij aan me. "Waar alles gewoon plat getrapt is... Als alles droog is dan heb je toch nog het bos waar je doorheen loop, maar zo'n beetje helemaal geen last van het modder." Hij stopt zijn vrije hand in een broekzak en kijkt vervolgens een beetje om zich heen. "Waar zijn we nu eigenlijk? Ik ben nu wel nieuwsgierig." vraagt hij.
"Nee, zelfs dan niet. Ik ben geen natuurmens." grinnik ik. "En we zijn vlak bij de winkels, die zijn daar." zeg ik en ik wijs een kant op. "Ik woon daar." Ik wijs een andere kant op. Plotseling loopt er iemand naar ons toe, een wat oudere man. "Angel, ben jij dat?" vraagt hij waardoor ik naar diegene kijk. Ik frons even en herken hem dan, het is Edgar, een oud-hunter met wie ik een tijd samengewerkt heb voor hij met pensioen ging. Ik ken hem al vanaf mijn kindertijd. Ik grijns wat schaapachtig en hij slaat zijn gespierde arm om mijn schouder.
"Hoe is het met mijn kleine huntertje?" vraagt hij, waardoor ik rood aanloop. "Goed, goed." mompel ik. "Je bent ook altijd aan het werk hé. En wie is dit? Ze beginnen tegenwoordig ook steeds vroeger daarmee." zegt hij en hij schud even met zijn hoofd, terwijl hij me verder geen kans geeft om er tussen te komen. Hij denkt vast dat Kyle ook een hunter is en dat ik aan het werk ben, zoals ik normaal zou zijn en zou moeten zijn. "Pas je wel een beetje op hem? Veel succes met de jacht op die etters." Ik knik alleen maar met een rood hoofd terwijl hij zijn arm om mij heen gslagen heeft en me zowat in hem trekt.
"Oh, doe de rest de groeten op het hoofdkwartier. Vertel ze maar dat ik het jammer vind dat ik die insecten niet meer kan pletten." Hij schud afkeurend met zijn hoofd en ik knik opnieuw. "Nou, tot ziens dan maar hé!" Hij laat me los en loopt weer de andere kant op. Ik trek mijn blouse recht, die scheef ging zitten en kijk weg van Kyle, waarna ik even kucht. "Maar terug naar huis dan?" vraag ik aan hem, om niet over daarnet te hoeven praten. Strak gaat hij nog twijfelen aan mijn baan, als privédetective ben je nou niet echt zo bezig zoals hij vertelt in het bijzijn van Kyle.

---

Your make-up is terrible

Kyle Dyer

'Nee, zelfs dan niet. ik ben geen natuurmens,' grinnikte ze. 'En we zijn vlak bij de winkels, die zijn daar,' zei ze en ze wees een kant op. 'ik woon daar.' Ze wees de andere kant op. Ik knikte lichtjes. Een oudere man begon te praten tegen Angel. Lichtelijk nieuwsgierig keek ik naar hun beide. Hij noemde haar zijn kleine huntertje.. Wacht, huntertje? Verstond ik het nou goed? Huntertje als in hunter..
'Je bent ook altijd aan het werk hé. En wie is dit? Ze beginnen tegenwoordig ook steeds vroeger daarmee,' zei ze oude man. Mijn gezicht werd meer verbaasder na elke word. Hij wenste ons succes met de jacht op die etters.. Etters.. Jacht.. Ik werd al helemaal verward toen hij begon over een hoofdkwartier. Voor ik het wist was hij al weer weg, trok Angel haar blouse goed en keek weg van mij en waarna ze even kuchte.
'Maar terug naar huis dan?' vroeg ze aan mij. Ik keek haar twijfelend aan, kon ik wel meegaan? Ze spoorde mensen op, waarom zou je ze etters noemen, waarom zou je dan huntertje worden genoemd? Ik schudde lichtjes mijn hoofd en bleef nog altijd stil staan.
'Je hebt gelogen, of niet?' vroeg ik aan haar en ik krabde iets wat aarzelend aan mijn hoofd. 'Je spoort mensen op.. Dat is je werk. Het is een werk om trots op te wezen, waarom noemde die man ze nou etters en insecten die hij wou pletten? Zo praat je niet over die mensen! Waarom noemde hij jou zijn kleine huntertje?' vroeg ik aan haar. Ik wist niet waarom, maar liefst wou ik nu gewoon weggaan.. Oké, ik wist wel waarom, maar ik wou het niet toegeven.. 'Hunters hunten dingen neer!' Als het klopt, wat ik denk.. Dan begin ik mij nu ongelofelijk stom te voelen.. Ik moest die andere dan mijn verontschuldigingen aanbieden voor het feit dat ik ze niet geloofde, maar dat ze wel gelijk hadden.. 'Wat voor werk doe jij?'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Angelica Wolfe

Als ik terug kijk, kijkt hij me twijfelend aan. Uiteindelijk schud hij met zijn hoofd en blijft hij stil staan. Ik lach nerveus, fuck, dit gaat helemaal de verkeerde kant op. "Je hebt gelogen, of niet?" vraagt hij aan me en hij krabt aan zijn hoofd. Ik zucht zachtjes. "Je spoort mensen op.. Dat is je werk. Het is een werk om trots op te wezen, waarom noemde die man ze nou etters en insecten die hij wou pletten? Zo praat je niet over die mensen! Waarom noemde hij jou zijn kleine huntertje?" vraagt hij, waarop ik nerveus begin te lachen en een krul om mijn vinger draai. "Wat voor werk doe jij?"
"Ik zei toch, het is voor een groot deel geheim, dus heb ik iets verzonnen wat er op lijk. Ik spoor wel degelijk mensen op." murmel ik, nog altijd met een rode kop en ik stress hem echt heel erg nu, wat ook wel te merken is. "Huntertje is gewoon zijn bijnaam voor mij, ik ken Edgar al vanaf dat ik heel klein ben hoor. Nu moet hij me weer voor schud zetten door me zo te noemen." Ik zucht even en kijk nerveus de andere kant op, waarna ik weer naar Kyle kijk. "Goed, ik zal je precies vertellen wat ik doe omdat ik je nu een goede uitleg verschuldigd ben, maar niet hier, waar iedereen ons kan horen." vertel ik hem zacht.
Ik veeg gestresst mijn haar aan de kant en zucht nogmaals, terwijl ik mezelf kalm probeer te houden. Mijn vingers trillen en mijn ademhaling is iets sneller dan normaal. Verdomme, waarom moest Edgar dit verpesten, het liep eindelijk eventjes lekker, het laatste uur. Mijn ogen flitsen om me heen zodat ik zeker weet dat niemand het gehoord heen en tegelijk vraag ik me nogmaals af of Kyle niet heeeel toevallig een tovenaar kan zijn en zich bedreigt voelt door mij, want dan zal hij nu wel de waarheid weten en ik wil hem nog niet opgeven. Het zal lastig zijn om op hem te jagen, maar ik zou mijn werk gewoon doen.

[ bericht aangepast op 12 nov 2012 - 11:59 ]

---

Your make-up is terrible

Fiona Evelyn Sinclair

Ik opende mijn ogen en knipperde even. Ik zag dat het enorm licht was geworden in mijn slaapkamer, wat waarschijnlijk wilde zeggen dat het allang dag was. De wekker, die bijna af zou gaan, had ik al naar de andere kant van de slaapkamer gegooid met een lelijke verwensing waarna hij in een pad veranderde. Dit bleef lachen, gewoon geweldig, maar ik moest het maar niet gaan doen waar al die mensen bij waren. Dit onwetende mensen. Maar tussen die onwetende mensen zaten helaas ook jagers. Jagers die met plezier mensen als mij een plekje op de brandstapel gaven, een ticket naar de hel. Na even peinzen wat voor gewoons ik vandaag aan zou trekken, kleedde ik me aan en deed mijn make-up. Vervolgens kamde ik mijn warrige haardos die ik snel in een normale kleur toverde met mijn favoriete haarverfspreuk. Vervolgens ging ik aan het ontbijt en nadenken wat ik deze dag maar eens zou gaan doen.

---

26 - 02 - '16

Zane Blade Reynolds

Het is al wat later in de middag als ik rustig over de straa heen slof en mijn handen in de zakken van mijn wat versleten, lichte jeans steek. Ik ga op weg naar de plek waar we de laatste tijd allemaal bij elkaar komen. De meesten hebben geen andere plek gekend in deze stad, maar ik wel. Het rustige huis in het bos, dat ondertussen al zo half vervallen is. Een huis in de stad leek iedereen veiliger, minder opvallend. Nu ben ik ondertussen één van de enige die nog over is van die generatie. Anderen zijn dood of gevlucht.
Vandaag is een rustige dag geweest voor mij, dus ga ik maar naar onze plek om te kijken of er nog iets gebeurd is of juist niet. Ik blijf graag op de hoogte en neem soms een beet je de leiding, maar wel in stilte en als het nodig is. Soms kunnen ze nogal een ongeorginiseerd zooitje zijn en dat is natuurlijk net wat ze willen. Uiteindelijk kom ik bij het mooie, grote huis aan. Het bied vaak onderdak aan heksen die op doorreis zijn, die alles kwijt zijn of gewoon even nergens anders terecht kunnen door de hunters of andere zaken. We zorgen voor elkaar, we zijn in feite ook een familie.
Ik stap het huis in, maar alles klinkt nog rustig en stil. Ik weet dat er volgens mij geen mensen tijdelijk inwonen op het moment dus dat zal veel verklaren. Ik loop naar de keuken, waar ik een glas water pak en ga aan de grote tafel zitten, wat we vaak gebruiken als vergadertafel in plaats van eettafel. Verder ziet alles er hier best gewoontjes uit, behalve boven, daar ligt alles wat we nodig hebben.

---

Your make-up is terrible

[MT, Hoe kan ik het meste beginnen? ^^]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Alle hunters zijn op het moment bezig, misschien dat je een heks ofzo kan tegenkomen?

---

Your make-up is terrible

[Oké, waar is een heks die vrij is? ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Kyle Dyer

'Ik zei toch, het is voor een groot deel geheim, dus heb ik iets verzonnen wat er op lijk. Ik spoor wel degelijk mensen op,' murmelde ze, met nog altijd een rode kop. Ik schudde mijn hoofd. Dit meende ze toch niet? 'Huntertje is gewoon zijn bijnaam voor mij. ik ken Edgar al vanaf dat ik heel klein ben hoor. Nu moet hij me weer voor schud zetten door me zo te noemen.' Ze zuchtte even en keek nerveus de andere kant op, waarna ze mij weer aankeek. 'Goed, ik zal je precies vertellen wat ik doe omdat ik je nu een goede uitleg verschuldigd ben, maar niet hier, waar iedereen ons kan horen,' vertelde ze mij zacht. Haar haren veegde ze op een stressende manier aan de kant en zuchtte nogmaals. Haar vingers zag ik trillen en haar ademhaling ging iets sneller dan normaal. Zij was gestrest, maar ik was daar in tegen eerder paniekerig. Ze mocht geen hunter zijn, ze was daar veelte aardig voor! Haar hand pakte ik beet en nam haar mee naar verschillende straatjes en zocht een plekje op waar ik af en toe kwam, maar verder zo'n beetje niemand. Ik wou dit niet in haar huis doen, straks was ze wel wat ik dacht en vermoedde.. Als dat wel zo was, dan moest ik overal zijn behalve in haar huis. Ik zuchtte opgelucht toen er niemand was bij het plekje. Ik ging voor haar staan en keek haar met een doordringende blik aan.
'Leg uit,' zei ik haast dwingend tegen haar. Haar hand hield ik nog steeds vast zonder reden. Ik had wel door dat zij er net zo min op zat te wachten als ik.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Fiona Evelyn Sinclair

Na mijn ontbijt afgeraffeld te hebben, besloot ik de stad in te gaan aangezien ik nog heel wat boodschappen moest doen. Ik startte de auto en racete richting de stad, normaliter zou dit een boete opleveren maar deze keer had ik simpelweg geluk gehad. Ik parkeerde mijn auto netjes in het parkeervak voor de supermarkt en ging er naar binnen. Ik haalde een karretje en begon zo rustig met het afwerken van mijn lijstje: Brood, melk, hagelslag, wat groenten voor vanavond, champignons, een fles wijn, chips, crackers, ijs, kaas, boter en nog veel meer. Nadat ik mijn lijstje had afgewerkt betaalde ik mijn boodschappen en zette ik alles in de auto. Daarna zag ik in de autospiegel dat er een flink gat in mijn broek zat. Ik had dus ook nieuwe kleding nodig, vond ik op mijn manier. Ik besloot dat de auto daar wel kon blijven staan en dat ik maar ging lopen richting de kledingwinkel. Ondertussen lette ik goed op of ik niets raars deed of iets dat super erg op viel.

---

26 - 02 - '16

[Ik ben nog vrij ]

---

26 - 02 - '16