[RPG] Between life and death - O4 - Speeltopics

By Lizor and Demustachana.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 20:39 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Camille Yare Rae Roux
Ik knik.
'Dat is misschien wel slim ja.'
Als ze vraagt of ik wat eten wil schud ik mijn hoofd.
'Volgens mij gaat het hier wel, ik ga mijn make-up maar eens doen anders zie ik er echt niet uit,' ik sta op.
'Ik kom zo wel terug,' ik glimlach naar haar en loop richting de bus. Daar pak ik mijn toilet tas en mijn spiegel. Fijn dat hier geen water is, ik zucht en begin aan mijn make-up.
Ik doe gewoon weer mijn gebruikelijke smokey eyes en stift mijn lippen fel rood, nog een beetje poeder en blush. Na een half uur kijk ik in de spiegel en zucht.
'Het gaat,' mompel ik tegen mezelf, ik loop het busje uit.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Montmartre schreef:
David Daniel Casper Mason
Ik word wakker van een zacht gekriebel op mijn arm, kreunend probeer ik mijn ogen te openen om te zien waar dat gevoel vandaan komt, maar ze willen niet. Ik maak een geluidje dat tussen een kreun, een zucht en een gaap in zit. Een tamelijk vreemd geluid, al zeg ik het zelf. Uiteindelijk weet ik mijn ogen zo ver te krijgen dat ze willen openen en ik kijk gedesoriënteerd om me heen. Waar ben ik? Dan zie ik Eleanor en alles komt weer terug. Zonder na te denken druk ik een kusje op haar kruin.
'Goedemorgen, Ellie,' zeg ik tegen haar, mijn stem is hees van de slaap en ik krijg hem niet echt op een volume dat harder is dan fluisteren. Wat ik niet erg vind, want anders zou ik de sfeer in de tent verpesten.
'Lekker geslapen?' vraag ik dan lachend. Ik kan me niet voorstellen dat het lekker heeft gelegen, samen op een matje. Ik ben tamelijk breed dus ik ben bang dat ze er half af is geduwd vannacht. Ikzelf heb nooit lekkerder geslapen. Eleanor is best rustig en haar aanwezigheid heeft me gekalmeerd, zoals geen ander dat kan doen. Ik ben in slaap gevallen zonder aan Riley te denken. Tevreden kijk ik haar aan en ik sluit mijn armen nog eens extra stevig om haar heen.
{Heb ik nog iets belangrijks gemist??}

Riley Williams

"Fijn om te weten broer." zegt Rory en ik laat hem langzaam los. Ik kijk hem aan.
"Zullen we naar buiten?" vraag ik zacht en glimlach naar hem. Ik kom overeind en trek Rory overeind. Rustig trek ik hem naar buiten en houd ik zijn hand vast. Zo liepen wij wel vaker, we zijn broers nou en, mag toch.
Ik lach even en loop naar buiten. In het gras ga ik zitten en trek ik Rory naast mij. "Waarom neem ik nou niet op tijd mijn medicijnen? Mijn hoofd is een warboel, die stem valt me ook weer lastig." zeg ik zuchtend en ik laat me achterover vallen. Ik kijk schuin omhoog naar Rory wachtend op zijn antwoord.
Ik moet toegeven, pas sinds drie dagen is die stem terug gekomen. Hij dwingt mij gewoon dingen te doen, ik wil niet dat er wat gebeurd als ik dat niet doe. Ik zucht zachtjes en kijk naar de wolkjes in de lucht, het is fris. Maar toch ook wel aangenaam.
Mijn oren staan scherp op de omgeving om mij heen.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Blaine Anderson

Na een tijdje heb ik eigenlijk geen zin meer om hier te zitten en klim voorzichtig de boom uit, ik had nou niet echt te gaan vallen en wat te breken, dat moest er ook nog is bijkomen. Deze vakantie was al zo geweldig. Ik loop rustig terug naar de tenten, gelukkig waren er ook geen beesten of zo gekomen. Ik zet mijn muziek af en loop het bos uit. Ik berg mijn ipod en oortjes op in mijn zak en kijk even om me heen. Echt veel mensen waren er nog niet uit hun tent. Ach misschien sliepen er ook no wel een paar, al zouden die dan wel een beetje laat wakker zijn. Ik haal mijn hand even door mijn haar en bijt op mijn lip. Ik besluit uiteindelijk maar gewoon naar mijn tent te gaan, hopelijk is Riley daar niet, daar had ik nu eigenlijk echt geen zin in. Dat kwam ook alleen maar omdat ik een soort van ruzie met hem heb anders vond ik het nooit erg als hij er was, dan was het alleen maar gezellig. Ik wil er heen lopen maar mijn oog valt op Riley en Rory. Ik wil alweer omdraaien en weglopen maar bedenk me toch even. Ik zie gewoon dat er wat is, 'Wat is er?' vraag ik daarna toch maar omdat ik eigenlijk wel wou weten wat er was. Eigenlijk wou ik liever nu niet bij Riley zijn maar het moest toch wel, vanavond moesten we ook weer samen in een tent. Misschien dat ik het ook wat overdreven had?

[ bericht aangepast op 8 nov 2012 - 21:19 ]

Hayden Noralie Everett
Ze zegt dat het misschien wel slim is ja en ik knik dan. Ach, ik wacht wel tot die twee naar buiten komen en loop dan wel naar ze toe of zo iets. Dan deelt Camille mee dat ze haar make-up er eens op gaat doen omdat ze er anders echt niet uit ziet en ik lach zachtjes.
'Ik vind dat je er zo ook mooi uit ziet Cam,' zeg ik glimlachend. Ik zelf ben meer voor het zo veel mogelijk naturel.
Het enige wat ik op doe is altijd een heel klein beetje mascara, maar eigenlijk doe ik dat meer om niet die make-uploze uit het vriendengroepje te zijn.
Ach ja, het maakt me soms best wel uit wat anderen over me denken, maar dat ligt er maar net aan met wat. Want ik heb met heel veel dingen dat het me ook echt helemaal niets uitmaakt.
Camille staat op en loopt dan weg en ik tob gewoon een beetje in mijn gedachten terwijl ik voor me uit kijk. Bedenkend van hoe het voor de rest zal gaan lopen hier. Door wat er daarstraks gebeurd is met Riley en Rory heb ik geen antwoord meer op de vraag gekregen van Camille waarom ze ineens zo over Rory begon.
Dat zal ik later nog wel vragen aan haar ofzo.
Ik kijk op als ik beweging zie en dan zie ik Rory en Riley samen naar buiten komen. Ik glimlach eventjes, niet dat ze mij zien, maar gewoon door het aanzicht. Het zit weer goed tussen die twee geloof ik.
Moet ik nou wel of niet naar Rory toe gaan voor zijn nek?
Of wacht, zei Riley nou niet dat Rory begon?
Misschien heeft Riley ook wel last van zijn nek.
Ik sta voorzichtig op en loop dan naar ze toe, maar voordat ik er ben is Blaine bij ze. Ach ja, dan verstoor ik in iedergeval niet het moment.
'Hee, ik laat jullie zo weer alleen hoor,' zeg ik met een glimlachje, 'maar heeft er toevallig iemand last van zijn keel? Anders heb ik daar wel zalf voor.'

[ bericht aangepast op 8 nov 2012 - 21:24 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

(ik reageer morgen weer)

Bowties were never Cooler

[Ik dan ook ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[DarrenCrissy >>>> MakeMeIrish ^^]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Rory Williams
Ik laat me door Riley meevoeren naar buiten, waar we weer neervallen... Nouja, ik val, hij gaat gewoon liggen. Hij bgint wat te mijmeren over zijn pillen. "Ik zal ze je wel gewoon weer geven. Dan gaat er niks mis." Ik zuchtte opgelucht. Op dat moment komt Blaine aanzetten. Ik kijk omhoog naar hem. "Helemaal niks meer. Maak je maar geen zorgen. Riley heeft zijn pillen gehad en is weer helemaal de oude." Ik glimlach een beetje. De glimlach wordt alleen maar heel veel breder als ik Hayden aan zie komen lopen. Ze vraagt hoe het met onze nekken is. Eigenlijk had ik nog maar weinig last van de mijne. Meestal zorgde scheren voor meer irritatie. "Het gaat wel. Dank je Hayden." Ik ga recht zitten en kijk dit kleine groepje even rond. "Waar is Cam?" Die was vanochtend toch bij Hayden? Ik wilde nou niet dat zij nu depressief zou gaan zitten doen, net nu we Riley daar vanaf hadden geholpen... Nou in ieder geval deels. Ik gaf Riley nog een woel door zijn haar en sprong toen op, waardoor ik bijna face first op de grond viel. Ik was ook echt weer zo handig he. Nu pas merkte ik weer hoe levenloos mijn arm was, die alle kanten op sloog, maar waar ik geen controle over had, en het deed PIJN! "Het je misschien iets voor mijn schouder?"vroeg ik terwijl ik die met mijn andere hand voorzichtig probeerde stil te houden.

Bowties were never Cooler

MakeMeIrish schreef:
[DarrenCrissy >>>> MakeMeIrish ^^]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lizor schreef:
(...)
[Me likes ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

MakeMeIrish schreef:
(...)

[Haha dank je ik hou van Ieland omdat ze zulke leuke accenten hebben en dat er veel.leuke.jongens rond lopen haha. Ik ga er volgend jaar misschien heen hihi ^^]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lizor schreef:
(...)
[I totally agree! ^^ Jaloers! :DD
Misschien kunnen we dit beter in het off topic doen x'D]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Lifeisajoke schreef:
(...)

Eleanor Bethany Hunt.

Ik keek op en liet mijn kin op zijn borstkas steunen. Even keek ik nadenkend voor me uit. Ik was nog half aan het slapen, dus echt helder denken deed ik niet maar. Al kon dat ook komen door het feit dat ik net een hele nacht op David had liggen slapen. Of nou ja, bijna een hele nacht. Soms lag ik half onder hem gepropt waardoor ik mijn paardrijd talenten moest bovenhalen. Begrijp me niet verkeerd, ik doelde op het feit dat ik paarden van 800 kg en meer makkelijk langs de kant kon duwen, dus dat lukte bij David ook. Een zachte zucht verliet mijn mond waarna ik mijn ogen sloot.
"Tuurlijk, op jouw vreselijke gesnurk en je pletacties vanacht na, ja hoor". Oké, dat snurken was niet waar. Hij snurkte enorm schattig. Uh, ophouden Ellie. "Dat snurken is niet waar trouwens, je snurkt meer schattig, als een klein biggetje". Mijn ogen werden groot, maar ik kon mezelf net inhouden om ze wijd open te sperren. Ik zei toch dat ik niet helder kon nadenken ! Ik beet zacht op mijn lip, proberend niets te laten merken van mijn enorme flater, langs mijn kant dan.

WillNotLearn schreef:
(...)

Ian
Ik hoorde haar grinniken en ze gooide vervolgens een zakje met pistoletjes naar me toe waar ik er een uit pakte en daar vervolgens bijna direct een hap van nam.
'Jawel, beter dan ik had verwacht, in ieder geval. En de tent is niet ingestord!' lachte ze terwijl ze me. Aankeek en vervolgens vroeg of ik lekker had geslapen.
'G-gaat wel' aangezien ik mijn mond nog. Vol had van het pistoletje kwam het er nou niet bepaalt charmant uit maar ik had mijn hand voor mijn mond.. Dus het viel best mee. 'En nee, de tent is niet ingestort. Onder de indruk van mijn tent-opzet kunsten?' vraag ik met een grijns als ik mijn mond leeg heb gegeten.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''