[RPG] The Real Gleeks 55 - Speeltopics

William McKinley.. Een typische, amerikaanse school in Ohio..
Veel leerlingen. Cheerleaders, jocks, gleeks. Vele typetjes. Vele relaties. Maar wel een leuke schooltijd, meestal..

Originele Personages:
Rachel Berry: MissStoran
Finn Hudson: Paintball
Tina Cohen-Chang: LittleLiar
Mike Chang:
Mercedes Jones: Shortie
Kurt Hummel: Paintball
Santana Lopez: Malino
Quinn Fabray: Leannan
Brittany Pierce:
Sam Evans:
Artie Abrams:
Noah "Puck" Puckerman: LittleLiar
Jake Puckerman: MissStoran
Blaine Anderson: Insano
Rory Flanagan:
Sugar Motta:
Dave Karofsky:
Lauren Zizes:
Jesse St. James: LittleLiar
Sebastian Smythe: Malino
Sunshine Corazon:
Will Schuester: Paintball
Emma Pillsbury: Insano
Sue Sylvester:
Shannon Beiste:

Verzonnen personages:
- Damon Tyler Smythe : Malino
- Alexander ''Alex'' Grey : LittleLiar
- Isabella Elizabeth Espinoza: Insano
-Tyler Jay Delaino : Malino
- Logan Hudson : Paintball
- Jordan Mackenzie Desousa : Monticia
- Jayson Enrique Deluci : Malino
- Savannah Rose Lopez : Malino
- Damian Furioso : Paintball
- Jeffrey Michelo Desousa : Malino
- Lizz Sanchez: MissStoran

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 19:31 ]

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Toen ik naar het beeldscherm keek en het kleine 'klompje' keek deed het me wel iets. Ik kreeg tranen in mijn ogen en waterig glimlachte ik gelukkig. De uitbarsting van Damian was ik helemaal vergeten en keek bewonderend naar het scherm. Daar zat gewoon mijn kindje in mijn buik. Ik voelde Finn's hand in de mijne en streelde met zijn duim over de rug van mijn hand. Jacob zag dat en glimlachte lief en bezorgd. Ik nam Finn's hand stevig in de mijne en kijk hem vol liefde aan. Ik was echt blij dat het 'misschien' Finn's kindje was. Natuurlijk wist Jacob het niet 100% zeker, maar nu was ik al heel blij. Dat betekende gewoon dat het ons kindje was en dat wij de ouders waren. Ik hield heel veel van het kindje en helemaal van Finn. Ik zie Kurt naar me glimlachen en Blaine ook en glimlachte lief terug. Ik keek vervolgens nog naar het scherm en Jacob legde nog wat dingetjes uit. Uiteindelijk deed hij het uit en pakte een papiertje om mijn buik schoon te maken. 'Zo Bella, wil je even komen zitten op het bankje, zodat ik nog een paar testjes kan doen' zegt hij en hielp me voorzichtig te gaan zitten. Ik deed even snel het jurkje beneden en wachtte geduldig af. Jacob pakte een schrift en schreef mijn naam op en legde het naast me neer. Met een lampje scheen hij in mijn ogen en onderzocht mijn mond en raakte mijn buik aan op sommige plekken. 'Heb je ergens last van, heb je ergens pijn?' vraagt hij proffesioneel en kijkt me afwachtend aan. 'Nee, ik heb nergens pijn of ergens last van' zeg ik en hij knikte. Hij scheef het op en kijkt me weer aan. 'Wat voor sympthomen heb je allemaal, kan je dat één voor één opnoemen?' vroeg hij vervolgens en ik knikte. 'Ik heb vaak last van zwangerschapshormonen en last van eetbuien, misselijk, hoofdpijn en af en toe buikpijn' vertel ik. Jacob kijkt me nu wat bezorgder aan. 'Buikpijn is vooral niet goed, als je zwanger bent' zegt hij bezorgd en voelt weer aan mijn buik. 'Het kan lijden aan stress en dat je je zorgen maakt' legde hij uit en kijkt me streng aan. Ik zuchtte en knikte. Ik maakte me gewoon zoveel zorgen, dus daardoor had ik veel buikpijn. 'En buikpijn kan dalijk erger worden en kan je een miskraam krijgen' zegt hij vervolgens en ik werd er stil van.

---

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

Deze keer luisterden Blaine, Kurt en ik naar Jacob en vertelde hij iets over Bella's buikpijn. Ik fronstte even en keek nu ook bezorgd naar Bella. Ik wist dat het erg was, maar ik wist niet dat het zó erg was dat ze er zo aan leed. Ik keek even naar Kurt die naar beneden keek, hij wist het dus. Ik zette een paar stappen in haar richting en keek haar bezorgd aan. 'Je moet nu echt aan jezelf gaan denken, Bella.' zei ik toen ze stil was en ik daar diep aankeek. Voor nu negeerde ik even iedereen die hier was en richtte ik me alleen op haar en keek ik in haar mooie blauwe ogen. 'Ik zal ervoor zorgen dat je rust krijgt en je je helemaal geen zorgen hoeft te maken over iets.' zei ik tegen haar, en ik meende dat. Ik zou haar echt gelukkig maken zodat al haar stress verdwijnt en ze een fijne zwangerschap krijgt. Ik keek even snel naar Emily, die in slaap gevallen was en keek vervolgens weer naar haar en daarna naar Jacob. 'Ze is in goede handen, ik beloof u dat ze rust krijgt.' zei ik tegen Jacob, zodat hij zich geen zorgen meer hoefde te maken. Ik wilde het liefst dat alles goed met haar ging en natuurlijk dat ze gelukkig was. Ik hield zoveel van haar en ik kon niet zonder haar leven. Als zij pijn had, dan had ik ook pijn.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Nu werd ik helemaal stil en luisterde ik naar Finn. Ik was ontroerd door Finn, eigenlijk door de hele situatie. Kurt kijkt naar beneden. Hij wist natuurlijk dat ik vaak buikpijn kreeg door stress. Ik zei verder niets en hoorde wat Jacob zei. 'Bedankt jongen' zegt Jacob zwak glimlachend en legde een hand op Finn's schouder. 'Ik maak al mijn hele leven zorgen om Bella, misschien ben ik geen famielie van haar, maar ik zie haar nu als mijn familie en ik geef veel om mijn meisje' zei jacob eerlijk en kijkrt mij aan. Zijn ogen glinsteren even streelde mijn wang liefdevol. 'Bella, eerlijk. Ik zou Finn kiezen, ook al ken ik Finn nu niet goed genoeg. Maar aan hem te zien en hoe hij met zijn dochter handelt. Is hij een perfecte vader en houd hij heel erg veel van je en Damian vertrouw ik niet' zegt Jacob eerlijk en kijkt mij aan. Ik glimlachte waterig en stond op. Ik omhelsde Jacob stevig en hij drukte een kus op mijn voorhoofd. 'Ik hou van je' zeg ik zachtjes en hij zegt terug dat hij van mij houd. 'Heren en dame ga even zitten dan leg ik nog meer dingen uit, want we zijn nog lang niet klaar' zegt hij lachend en we gaan met zijn allen weer zitten.

---

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Ik hoorde wat Jacob zei over Bella en glimlachte zwakjes. Ik ging op een stoel zitten en trok Bella weer op mijn schoot, waarna er een stoel leeg was en Blaine daar weer op ging zitten en Finn naast ons stond. 'Familie gaat niet over een papiertje, maar over de mensen die in je hart zitten.' zei ik glimlachend, doelend op wat Jacob zei. Ik bedoelde daarmee dat het niet uitmaakte of je echt familie was of niet. Wat maakte het nu uit of je bloedverwant was met iemand of niet? Als je echt om diegene gaf en diegene als familie zag was dat voldoende. Bella zag ik ook als familie, ook al waren we officieel (nog) geen familie. Finn was eigenlijk ook geen biologische familie van me, maar ik zag hem gewoon als een echte broer. En Blaine werd ooit mijn echtgenoot.. Ik zag Finn gelukkig glimlachen door wat Jacob zei, hij hield echt heel veel van Bella en hij zou echt het beste zijn voor haar. Damian al helemaal niet. Ik keek even naar Blaine en voelde me nog nerveuzer worden en keek snel weer weg en sloeg mijn armen om Bella heen en luisterde vervolgens goed naar Jacob. Ik was benieuwd wat hij nog meer ging uitleggen.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Jacob El Mano (Huisarst, tijdelijk):

'Bella, dit is echt belangrijk nu. Je moet echt op jezelf letten' zeg ik bezorgd en streng. 'Het is helemaal niet goed om buikpijn te hebben en al helemaal niet als je zwanger bent, als dit door blijft gaan krijg je nog vroeg of laat een miskraam. Dat is een van de voornaamste redenen, waarom vrouwen een miskraam krijgen door buikpijn. Er staat dan druk op je buik, wat het kindje niet aan kan en door bepaalde redenen sterft. Begrijp je dat, Bella' leg ik bezorgd uit. Bella schrikt en knikt dat ze het begreep. Ze wreef over haar buik en keek even naar Finn. Ik richtte naar de jongens. 'Zorg alsjeblieft goed voor Bella. Zorg dat ze geen stress heeft of wat dan ook. En let goed op haar' zeg ik nu tegen de jongens en je zag aan mij dat ik het meende. Even viel er een korte stilte en ik pakte een paar blaadjes. 'We gaan verder' zeg ik weer op een zakelijk toontje. 'Bella, je moet 8 á 9 keer komen in deze 9 maanden. Elke maand moet je weer komen, dan gaan we testjes blijven doen en echo's blijven maken' legde ik uit. 'De eerste 3 maanden gaan we gewoon testjes doen en kijken hoe je je voelt. Echo's maken, dat soort dingen. Natuurlijk weten we ook hoe de hartslag dan gaat en dan laat ik het ook aan jullie horen. Als je wilt kan je ook al weten of het een jongen of een meisje word. Daarna tot de 6de maand, zien we een hele verandering in het kind. Dan zien we echt een kindje, maar dan heeft het natuurlijk nog niet alles, maar je ziet het wel. Dan gaan we een paar keer een vaginale onderzoek doen. Dus in andere woorden er komt een camera'tje en die filmt het van binnen, hoe het gaat. Dan tot het 9de maand vergoeid het kind echt en is uiteindelijk alles klaar en maken we ook echo's en dat soort dingen. Dan verschuift het kind naar de vagina in de loop van weken en ga ik met mijn hand in je vagina om te kijken hoe het kind ligt' leg ik uit en ik zie Bella pijnlijk knikken, maar ze snapt het. 'Het voelt heel raar aan en een beetje onprettig en ongemakkelijk, maar dat moeten we echt doen. En natuurlijk krijg je je bevalling. Maar daar gaan we pas over praten als je je 5de maand passeert' vertel ik rustig en glimlachte zwak naar haar. Ze knikte dat ze het weer begreep en nestelde wat dieper in Kurt's armen. 'Je kan minstens twee weken te vroeg bevallen of twee weken later bevallen, dat verschilt per vrouw. Het is nooit zeker dat je uitgerekend op die dag bevalt, meestal een paar dagen daarna of eerder' leg ik uit en liet even iedereen alles bezinken. Er was natuurlijk meer, maar daar ga ik dalijk wel over verder, nu was het even laten bezinken en dat ze even vragen konden stellen of wat dan ook.

---

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson
Ik luisterde net als de rest aandachtig naar wat Jacob zei, en natuurlijk had ik deze dingen al vaker meegemaakt en wist ik hoe een beetje hoe het allemaal ging. Nu ik dit weer hoorde was ik echt blij dat ik geen vrouw was en niet zwanger hoefde te zijn. Maar als man was het ook geen pretje. Vooral bij de bevalling niet. Je wilde dan zo graag de pijn overnemen, maar dat kon niet en je moest maar machteloos toekijken hoe iemand waarvan je hield pijnleed. En dat gevoel was gewoon ondraagelijk. Het was vreselijk om te zien en het brak gewoon je hart. En de machteloosheid was nog het ergste van alles. Ik keek even naar Blaine en Kurt en moest vanbinnen lachen toen ik Kurt's gezicht zag. Hij dacht vast nog na over de informatie wat hij net kreeg en trok even een pijnlijk gezicht en keek meelevend naar Bella. Ik dacht daarna na over eventuele vragen. Wat was echt belangrijk om te weten? 'Is er nog iets wat wij moeten weten om de kans op een miskraam te voorkomen?' vroeg ik nu, ik wilde alles doen om die miskraam te voorkomen. Toen Rachel zwanger was werd dat me nooit verteld. Ik wist alleen dat ze geen rauwe vlees of vis mocht eten en meer niet. In ieder geval ging ik echt heel erg goed opletten op Bella. 'En stel dat ze last van buikpijn blijft houden, moeten we dan langskomen of langs de spoedeisende hulp?' vroeg ik nu. Ik vroeg echt heel erg veel, want ik wilde gewoon dat alles duidelijk was voor Bella. Het ging om haar gezondheid en om die van de baby. Alles moest gewoon goed zijn, en uit interesse en bezorgdheid voor Bella vroeg ik dit allemaal. En nu ik de echo had gezien wist ik het gewoon zeker. Ik hield van dit kindje, of het van mij was of niet. Ik hield van hem of haar en ik zou het gaan beschouwen als mijn eigen kind. Net zoals Bella ook een beetje deed bij Emily. Ik zou altijd van Bella blijven houden, ook al zou ik niet de vader zijn. Maar natuurlijk hoopte ik hard van wel. Ik keek vervolgens weer naar Jacob en wachtre geduldig af op zijn antwoorden.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Jacob El Mano (Huisarst, tijdelijk):

Ik luisterde naar Finn's vragen en knikte goedkeurend. Zo kon je zien dat Finn echt van Bella hield en haar gewoon goed verzorgd. 'Bella heeft rust nodig en ze mag absoluut niet zware dingen gaan tillen, zoals zware boodschappentassen of dozen. Dat belast het nog meer, voor de rest moet ze lekker rusten en niet gaan stressen of wat dan ook, want dat maakt het erger' beantwoorde ik op Finn's vraag. 'Finn, ik wil als ze dat blijft houden, dat je mij persoonlijk belt en dan kom ik naar jullie toe. Bella heeft mijn telefoonnummer. Bel als er wat aan de hand is en ik kom' zeg ik streng tegen ze en kijk Bella even doordringend aan. 'Ook al is het nacht en er gebeurd iets, bel' zeg ik benadrukkelijk en kijk even Blaine en Kurt aan. 'Over het eten. Bella, laten we het zo zeggen in het algemeen mogen zwangerevrouwen, dus ook Bella geen rauw vlees of vis laten eten, dat is niet goed voor het kind en voor Bella. Ze mag gerust gebak, koekjes, gezonde dingen, snoep, chocolade, noem het maar op eten. Maar dat dus niet. Ze moet wel goed en gezond eten, zodat ze alles binnen krijgt en natuurlijk ontbijt, middageten en avond. Ook als ze misselijk is moet ze wat eten' leg ik vervolgens uit. Ik keek naar Kurt en glimlachte naar hem. 'Jij bent wel een type er voor die verzorgd dat Bella alles binnen krijgt' zeg ik glimlachend en Bella knikte dat het zo was. 'Ze moet gewoon goed blijven eten, dan is er niets aan de hand. En natuurlijk rust, veel rust en haar lekker laten genieten en geen zorgen maken' vertel ik. Ik liet nu ook even alles bij hun binnendringen en wachtte even af. Er was nog één ding dat ik moest vertellen en dat was het verlopig wel. Sowieso hadden we de belangrijkste dingen gehad. Zoals over het eten, over de maanden hoe die eruit zullen zien, over de miskraam. Oja, ik kon het ook beter over ziektes hebben, maar dat doen we ook daarna, eerst even laten bezinken.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 22:38 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Finn knikte op wat de dokter tegen hem zei, en bevestigde nog dat hij dat allemaal zou doen. Ik hoorde nu wat de dokter zei tegen mij en kreeg vervolgens een veel betekende glimlach op mijn gezicht en knikte als bevestiging op zijn vermoeden. 'Geen zorgen, ik zorg dat ze alles binnen krijgt.' zei ik als bevestiging waarna ik glimlachend naar Bella keek. Ik was altijd zorgzaam voor iedereen en was soms echt 'moederig' over sommige dingen. Vooral over goed en gezond eten, dat was gewoon echt zo belangrijk. Vooral als je zwanger was had je veel vitamines nodig. 'Ik kan altijd nog mijn lekkere soep in de strijd gooien.' zei ik lachend tegen Bella, waarna ik een kus op haar wang drukte. Natuurlijk zou ik goed zorgen voor mijn beste vriendinnetje! Maar dat zouden wij alle drie doen, ik wist zeker dat we haar in de watten ging leggen. En vooral Finn zou dat gaan doen, dat wist ik gewoon nu al zeker. Ik moest wel zeggen dat ik dit echt heel erg interessant vond om allemaal te horen en te zien. Het was ook zo bijzonder allemaal. En eindelijk leidde het me een beetje af van mijn zenuwen. Jacob was echt aardig! Hij werd helemaal niet boos en gaf gewoon echt om Bella, alsof ze echt familie waren. Het was echt mooi om te zien dat ze zo'n goede band hadden met elkaar.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Jacob El Mano (Huisarst, tijdelijk):

Kurt knikte glimlachend en bevestigend nog een keer en ik glimlachte gemeend. Bella gaf een kus terug aan Kurt en knuffelde hem lief. 'Ik maak me al helemaal geen zorgen om je, bella. Je hebt echt lieve vrienden die je om je geven en van je houden. Ik zie al dat je in goede handen bent' zeg ik goedkeurend en glimlachte. 'Er zijn nog twee dingen die jullie moeten weten en dan zijn we verlopig even klaar met alles' zeg ik lachend en knipogend naar Bella. 'Ten eerste, Bella kan later nog een zwangersschapvergifteging krijgen dat is heel gevaarlijk voor haar zelf en de baby. De sympthomen zijn moeilijk te controleren. Meestal is dat een hoge koorts, misselijk, flauwvallen, grieperig, maar dat komt meestal voor als je moet bevallen. Maar maak je geen zorgen, als het echt erg word, maar als ze nu gewoon goed en gezond blijft is er niets aan de hand' zeg ik rustig en kijk naar Finn, doelend dat hij daar geen zorgen over moest maken. 'Als er gewoon iets is, bel me en ik kom eraan. Maakt niet uit wat en ik ben er' zeg ik en knikte naar iedereen. 'Dan als laatste, sex is goed voor de zwangerschap' zeg ik glimlachend. 'Het versterkt de bekken en verzorgd stevigheid. Er maakt ook een stofje aan, wat goed is voor de baby' legd ik vervolgens uit. Bella werd gelijk verlegen en op haar wangen kwamen blosjes te staan. 'Finn, seks mag gewoon, maar tot de zevende maand. Je kan langer doen, alleen het is veiliger om na 7de maand het niet te doen, dan kun je bloedingen krijgen, maar dat is absoluut niet erg. De baarmoedermond is nu namelijk dunner dan gewoonlijk en is een steviger vlies. Dus seks mag nu gewoon in alle standjes. Verzorg wel als ze dalijk een buik krijgt dat jij niet op Bella ligt, want dat drukt de baby aan en is het niet goed. Het is beter als je andere manieren gebruikt, wat beiden handiger is en nog steeds lekker is' vertel ik verder en Bella wordt steeds roder. Ik knipoogde naar Bella, waardoor ze beschamend haar ogen neersloeg en dichter tegen Kurt aan nestelden.

---

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

Ik luisterde weer met aandacht naar het laatste beetje informatie over Bella en toen ik hoorde waar hij nu over begon te praten, werd ik net zoals Bella rood en voelde ik me ongemakkelijk. Dit was natuurlijk een ongemakkelijk onderwerp, maar natuurlijk was het normaal bij het huisarts. Maar nu was het anders, omdat hij toch een soort vader was voor haar. Dat Blaine en Kurt erbij zaten maakte me niks uit, we wisten nu toch zo'n beetje alles over elkaar. Ik schaamde me er niet voor. Ik zag dat Bella zich ook ongemakkelijk voelde en dichter tegen Kurt aan nestelde, die haar wat steviger tegen zich aan drukte en door haar haren streelde, doelend dat het goed kwam. 'Bedankt voor alle informatie,' zei ik nu maar gewoon, waarna ik hem formeel en vriendelijk een hand gaf als dankbaar gebaar. Hij was echt heel aardig en hield van Bella en wilde haar gewoon beschermen voor alles. Ik keek even naar Bella en wist dat ik haar ook voor alles zou beschermen. Ze was alles voor me.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Jacob El Mano (Huisarst, tijdelijk):

Ik zie hoe Finn erop reageert wat ik net zei en moest toch een beetje lachen. Ik nam zijn hand aan en schudde het vervolgens. Ik glimlachte vriendelijk, doelend dat het goed was en ruimde voor de rest op. 'Bella, ik neem aan dat jullie op vakantie zijn. Dus ik bel jou andere huisarst even op en vertel wat er aan de hand is, zodat je als je weer terug gaat. Ook daar gewoon kan blijven komen en natuurlijk zal ik dan wel vaker langskomen en je ook thuis onderzoeken' vertel ik en Bella glimlachte lief naar me. 'Dus elke maand echt komen voor een onderzoek en als er iets is, bel me' zeg ik benadrukkelijk en kijk iedereen aan. 'Voor het geval dat, schrijf ik nog iets aan dat je iets inneemt' zeg ik vervolgens en pak een bevestigingsbriefje en schreef er wat op. Ik stond op en loop naar de kast en haalde een medicijn uit en loop naar Finn toe. 'Dit is een kalmeringsmiddel, waar je rustig van wordt. Als Bella gestressd is of zenuwachtig of als ze niet kan slapen kan ze deze medicijn inslikken. Het is niet schadelijk voor de baby, maar ze moet het ook niet elke dag slikken. Als het echt nodig is dan kan ze het slikken' leg ik uit en leg het op zijn hand met het papiertje. 'Nu is dit alles voor nu, laat alles even voor iedereen goed bezinken en denk er over na. Als jullie nog vragen hebben dan hoor ik het wel. Als het echt nodig is, bel me' zeg ik bezorgd en kijk Bella aan. Ze stond op en omhelsde me. Ik sla mijn armen om haar heen en druk haar stevig tegen mij aan. Ik wreef over haar rug en druk een kus op haar voorhoofd. 'Voortaan moet je even bellen, ja' zeg ik streng en bezorgd en ze knikte lief. 'En je moet ook je broer bellen, want die maakt zich ook heel veel zorgen, doe je dat' zeg ik vervolgens. 'Dat doe ik' zeg ze lief en geeft een kus op mijn wang. Wat hield ik toch van haar, mijn kleine meisje. Haar vader en moeder zouden trots op haar zijn en ik al helemaal met haar broer.

---

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Ik stond nu op, net zoals de rest en wachtte geduldig af totdat Bella afscheid nam van Jacob. Toen ze klaar waren begroette ik Jacob ook nog eens, net zoals Finn en Blaine waarna we wegliepen de kamer uit. Dat was veel informatie op één dag, maar in ieder geval was het duidelijk en wisten we nu veel meer. Het was ook erg interessant om dat allemaal te horen en het was bijzonder om zo'n echo mee te maken. Het was nu even stil tussen ons, en ineens zag ik Damian naar ons toe lopen. Hij zag er niet bepaald vrolijk uit en even was ik bang dat hij Bella stress zou bezorgen. Dadelijk ging hij lopen zeuren tegen haar en dat kon ze nu gewoon echt even niet hebben. 'Hoe is het gegaan?' vroeg Damian neutraal, waarna ik een beetje verbaasd mijn wenkbrauwen optrok. Hij werd niet eens boos en deed eigenlijk wel aardig. Maar volgens mij was dat hartstikke nep en probeerde hij gewoon een beetje te slijmen. Maar waarom hij dat deed was voor mij een grote vraag. Ik keek even naar Blaine en voelde mijn maag nu samentrekken van de zenuwen. Mijn hart klopte iets harder dan normaal, omdat ik op dit moment mijn zenuwen niet onder bedwang kon houden. 'I-ik ga,' mompelde ik een beetje schor, waarna ik Bella aankeek. 'Ik ga even een stukje wandelen, denk ik.' zei ik aarzelend, hoewel ik honderd procent zeker was van mijn zaak. Ik had echt dringend frisse lucht nodig. Als ik even kon gaan wandelen kon ik even rustig mijn gedachten op een rijtje zetten en rustig worden. 'Ik heb gewoon even frisse lucht nodig, ik beloof dat ik wel weer snel terug ben.' zei ik, waarna ik me nu tot Blaine en Finn keerde. 'Zorgen jullie dat ze iets eet, ik moet echt even,' zei ik, ik kon mijn zin niet eens afmaken omdat ik in Blaine's ogen keek en liep vervolgens weg. Ik ging dadelijk even een blokje om, zodat ik zo meteen met een lege gedachten met Blaine kon praten.

Damian Furioso

Nadat ik een tijdje rustig in de wachtkamer had lopen wachten, zag ik alles al iets helderder. Ik moest vooral niet zo boos doen en alles, dan zou ik haar nooit krijgen. Voor nu maakte het natuurlijk niks uit, omdat het menselijk was voor mij om zo te reageren, maar ik moest me echt leren in te houden. Ik wist van mezelf dat ik soms te dwingend kon zijn, en allemaal dingen kon doen waar ik achteraf meestal spijt van kreeg. Maar daar had ik vaak geen controle over. Ineens zag ik het hele groepje weer naar buiten komen. Express was ik niet meer terug gegaan omdat ik ze anders alleen maar zou storen. Ik liep er op af en ging naast Bella lopen. 'Hoe is het gegaan?' vroeg ik nu neutraal en aardig aan haar. Ik negeerde gewoon de rest en hoorde wat Kurt zei nu. Ik negeerde hem ook gewoon verder en zei niks en wachtte gewoon maar op Bella's antwoord. Ik zal zo meteen wel mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag. Dat was wel zo op zijn plaats, dacht ik.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Ik zwaaide nog even naar Jacob en hij ging weer verder aan het werk. We liepen door de gang heen en Damian liep naar ons toe. Eenmaal dat hij bij ons was stopten we met zijn allen en ik hoorde wat hij vroeg. Voordat ik een antwoord kon zeggen, zei Kurt wat. Waarnaar ik knikte dat ik het begreep en glimlachte lief naar hem en hij liep vervolgens weg. Hij wou zeker even alleen zijn en alles even bezinken, natuurlijk ook de situatie met Blaine. Ik zag Blaine bezorgd kijken naar hem en hij zuchtte. Vervolgens kijkt hij naar mij en sloeg hij zijn arm om me heen. Ik keek weer naar Damian en glimlachte zwak. 'Het ging goed. We hebben informatie gekregen over wat er nu allemaal gaat gebeuren. Waar ik op moet letten en dat ik veel rust nodig heb' vertel ik aan Damian en kijk even naar Finn. 'We hebben nog een kleine echo gehad en voor de rest gewoon uitleg' vertel ik vervolgens en kijk weer naar Damian. Ik moest nu gewoon even aan mezelf denken en wou geen drama meer. Dat was nu echt niet goed voor mij, buikpijn was echt de voornaamste redenen, waarom ik een miskraam kan krijgen. Ik zuchtte en wreef over mijn buik. 'Finn, let goed op Bella en Emily. Ik moet echt even naar Kurt' zegt Blaine plots en kijkt me veronschuldigend aan. 'Ik kom zo wel naar de villa' zei hij vervolgens en drukte een kus op mijn wang en keek even naar Finn. Vervolgens liep hij snel weg, achter Kurt na. Nu was ik alleen met Damian en Finn met Emily. Ik hoopte echt niet dat ze ruzie gingen maken. Nu bedacht ik me dat dit echt de eerste keer waren dat wij alleen waren. 'Zullen we naar de villa gaan en daar eten?' vroeg ik voorzichtig en kijk ze beiden aan.

Blaine Anderson:

Dat was echt heel veel informatie, maar beter ook, want dit wist ik echt niet. Nu wist ik het allemaal en kon ik ook voor Bella zorgen. We begroeten Jacob nog even en ik bedankte hem, waarnaar hij vriendelijk glimlachte naar me. We liepen uit het kantoortje en liepen naar de wachtkamer waar Damian zat. Hij zag on en stond op en liep nu naast ons. Waarnaar we stopten en we hoorden zijn vraag tegen Bella. Voordat Bella kon antwoorden, zei Kurt wat. Ik kijk hem aan, waarnaa rKurt mij ook aan keek en snel naar de rest keek. Ik voelde dat hij zenuwachtig was en hij wou even frisse lucht scheppen. Hij zei vervolgens wat tegen mij en Finn, maar kon zijn zin niet afmaken, doordat hij naar mij keek en vervolgens weg liep. Ik werd toch bezorgd en sloeg mijn arm om Bella's middel heen. En gaf een kus op haar voorhoofd. Voor de rest luisterde ik niet meer naar de rest en keek Kurt na. Dalijk gebeurt er wat? En dan was ik er niet om hem te beschermen of was dalijk verdwaald en weet de weg niet meer. Even stond ik te malen en Kurt was nu al wel buiten gekomen. Ik moet hem achterna, dalijk gebeurt er wat! 'Sorry, Finn' zei ik zachtjes tegen Finn en kijk hem aan. 'Finn, let goed op Bella en Emily. Ik moet echt even naar Kurt' zegt ik plots en kijkt Bella veronschuldigend aan. 'Ik kom zo wel naar de villa' zei ik vervolgens en drukte een kus op haar wang en keek even naar Finn. Vervolgens liep ik snel weg, achter Kurt na. Eenmaal buiten gesneld zag ik Kurt de hoek omlopen en voorzichtig achtervolgde ik hem, zodat hij nergens wat door heeft dat ik hem achterna zat.

---

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

Ik hoorde wat Blaine zei en knikte dat ik het begreep en keek hem nog even na, nu waren Bella, Damian, Emily en ik als enigen over en liepen we zwijgend naar buiten. Althans, ik zweeg terwijl Damian en Bella spraken. Emily was in slaap gevallen en bromde af en toe zachtjes in haar slaap, wat mij deed glimlachen. Ik hoopte niet dat Damian problemen ging lopen schoppen, want daar had ik nu echt geen trek in. En Bella helemaal niet. Ze moest gewoon rust en gelukkig had ze kalmeringstabletten gekregen, zo kon ze tenminste uitrusten en niet zo snel in de stress raken.

Kurt Hummel

Toen ik buiten was, scheen meteen de zon in mijn gezicht. Ik was blij dat het lekker weer was, zo kwam ik tenminste bij. Ik liep een beetje rond en dacht tegelijkertijd na. Hoe moest ik alles uitleggen aan Blaine? Ik ging natuurlijk helemaal eerlijk zijn tegen hem en hem mijn excuses aanbieden. Ik voelde me echt vreselijk schuldig tegenover hem. Hij deed echt heel erg veel voor mij en dan was dit zijn dank. Ik zuchtte en kruistte mijn armen over elkaar terwijl ik verder liep. Ik moest echt minder zenuwachtig worden. Ik was echt vreselijk opgelaten en als ik me zo zou blijven voelen ging dat gesprek dadelijk helemaal verkeerd met Blaine. Na alles wat er gebeurt was, was ik gewoon overemotioneel geworden denk ik. Ik liep nu door een parkje, wat me even goed deed. Verschillende mensen waren aan het picknicken of gewoon aan het kletsen. Het was een gezellig gezicht en ik vond dit plekje ook erg mooi. Ik moest natuurlijk ook goed de weg onthouden, maar volgens mij wist ik de weg naar de villa wel. Ik ademde diep in en liet de frisse lucht binnen dringen in mijn longen, waardoor ik automatisch iets rustiger werd. En liet met snelle passen door het parkje heen, waarna ik nu op een wat afgelegen plekje kwam. Hier liep helemaal niemand en dat vond ik al helemaal fijn. Dan was ik echt even alleen en had ik rust om me heen. Ik voelde de zenuwen wegebben en werd vanbinnen weer helemaal rustig.

Damian Furioso

Ik glimlachte zwak toen ik dat hoorde, en uiteraard was mijn glimlach natuurlijk helemaal niet gemeend, maar dat hoefde niemand te weten. 'Mooi dat alles goed ging, dat is tenminste nog goed nieuws.' zei ik waarna we verder liepen. Finn zei even helemaal niks en ik keek naar Bella. 'Het spijt me van mijn gedrag,' verontschuldigde ik mezelf nu. Het was natuurlijk niet mijn bedoeling om zo te doen, maar toch kon ik mijn woede even niet onder controle houden. Maar ergens was het natuurlijk ook normaal, het was niet niks. 'Gaat verder alles goed met de baby?' vroeg ik nu, waarna ik deed dat ik geinteresseerd was. We liepen nu weer terug richting de villa, en ergens was dit best ongemakkelijk aangezien Finn er ook bij was. Finn en ik waren absoluut geen goede combinatie, maar we probeerden er voor nu maar het beste van te maken. Ik vond het wel beter dat Blaine en Kurt weg waren, nu had ik gelijk minder dingen om me aan te irriteren. Natuurlijk irriteerde ik me nog wel aan Finn, maarja. Daar was nou eenmaal niet zoveel aan te doen. Ik kon hem moeilijk wegsturen of zoiets. Toen we buiten kwamen genoot ik van het weer, ik hield van warme tempraturen en meestal werd ik er wel vrolijk van. Het was in ieder geval beter dan de winter, want ik was echt een zomermens.

---

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Steven Black:

Ik was nu echt een badboy en glimlachte ontdeugend. Vroeger was ik helemaal niet zo en was zo lief als wat en hielp iedereen. Het kwam gewoon door mijn vrienden en mijn stiefvader. Mijn moeder had een nieuwe vriend, alleen hij sloeg haar en mij ook. Ik probeerde elke keer haar te beschermen, maar het kon gewoon niet en ik was niet sterk genoeg voor hem. Door zijn gedrag heb ik het overgenomen en ben nu hoe ik werkelijk ben. Na Kurt had ik zoveel meisjes en jongens gehad. Ik kon ze niet eens tellen meer en allemaal heb ik ze mishandelt of misbruikt. Ik was ook in die tijd veel sterker geworden en had heel veel gevechten. Ik was op elke schram of blauwe plek trots op en kon echt erom lachen. Ik liet mijn sirgatet vallen en trapte hem uit en liep door een parkje. Na het parkje kwam een afgelegen plekje opdoemen en daar was ik altijd graag om even rustig na te denken. Maar opeens zie ik een jongen staan van mijn leeftijd. Met een frons bekeek ik de jongen, ik had hem eerder gezien en hij streelde even mijn geheugen. Ik liep nu een stukje naar hem toe en zag wie het was. Mijn grijns werd nog groter en deed mijn handen in mijn zakken. Waar was zijn vriendje? Nu was hij op mijn terrein en mijn regels. 'Zozo, Kurt. Zie ik je nu weer na een tijd verschijnen?' zeg ik vals en ging achter hem staan.

Isabella Elizabeth Espinoza:

'Maakt niet uit' zeg ik mompelend, nadat hij zich verontschuldigde tegen me. We kwamen buiten en ik genoot een beetje van het weer. We liepen verder naar de villa en hoorde zijn volgende vraag. 'Het is nog in ontwikkeling, dus mijn huisarst kan bepaalde dingen nog niet goed vastleggen of het goed gaat, maar we kunnen wel zeggen dat het goed gaat met het ontwikkeling.' vertel ik, maar kwam tot de conclusie dat het niet echt klopte, hij snapte het wel. We konden nu moeilijk zeggen dat het goed ging, want het was nog geen baby. Het was in ontwikkeling en moest zich nog vormen, pas na een paar maanden konden we echt vaststellen of het goed was. 'In iedergeval, ik moest rust hebben en heb kalmeringstabletten gekregen, stel dat ik onrustig word' vertel ik vervolgens en wees naar het pakje, wat Finn in zijn hand had. 'Voor de rest, is het goed' vertel ik daarna en na een tijdje komen we aan bij de villa. Ik deed de deur open en we liepen naar binnen. Ik kreeg pijn aan mijn voeten en was nu wel moe, meestal was ik dat niet, dus was vast de zwangerschap. Ik liet me vermoeid op de bank vallen en deed mijn hakken uit en zette mijn voeten op het tafel en zuchtte vermoeid. Zelfs een middagje iets doen, werd ik snel uitgeput. Het kwam ook, omdat ik niets gegeten had. Daar zal het wel aan liggen.

(Blaine doe ik dalijk wel, als de situatie pas echt erg word tussen Steven en Kurt. ^^)

---

One Who Travels A Higher Path.