• William McKinley.. Een typische, amerikaanse school in Ohio..
    Veel leerlingen. Cheerleaders, jocks, gleeks. Vele typetjes. Vele relaties. Maar wel een leuke schooltijd, meestal..



    Originele Personages:
    Rachel Berry: MissStoran
    Finn Hudson: Paintball
    Tina Cohen-Chang: LittleLiar

    Mike Chang:
    Mercedes Jones: Shortie
    Kurt Hummel: Paintball
    Santana Lopez: Malino
    Quinn Fabray: Leannan

    Brittany Pierce:
    Sam Evans:
    Artie Abrams:
    Noah "Puck" Puckerman: LittleLiar
    Jake Puckerman: MissStoran
    Blaine Anderson: Insano

    Rory Flanagan:
    Sugar Motta:
    Dave Karofsky:
    Lauren Zizes:
    Jesse St. James: LittleLiar
    Sebastian Smythe: Malino

    Sunshine Corazon:
    Will Schuester: Paintball
    Emma Pillsbury: Insano

    Sue Sylvester:
    Shannon Beiste:

    Verzonnen personages:
    - Damon Tyler Smythe : Malino
    - Alexander ''Alex'' Grey : LittleLiar
    - Isabella Elizabeth Espinoza: Insano
    -Tyler Jay Delaino : Malino
    - Logan Hudson : Paintball
    - Jordan Mackenzie Desousa : Monticia
    - Jayson Enrique Deluci : Malino
    - Savannah Rose Lopez : Malino
    - Damian Furioso : Paintball
    - Jeffrey Michelo Desousa : Malino
    - Lizz Sanchez: MissStoran

    [ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 19:31 ]


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Damian Furioso

    Ik knikte op wat ze allemaal zei en glimlachte zwak, ik snapte het wel een beetje wat ze allemaal zei. 'Kunnen we dadelijk misschien even praten? Onder vier ogen?' vroeg ik ni waarna Finn iets wilde zeggen, maar voordat hij daar de kans voor kreeg begon ik weer te praten. 'Ik beloof dat ik haar geen stress bezorg en dat het een goed gesprek wordt.' zei ik nu tegen Finn waarna hij zuchtte, hij zag het niet bepaald zitten. Ik wachtte nu op Bella's antwoord af en zag dt Finn, Emily in haar box legde. 'Je moet nog eten, Bella.' zei Finn nu ezorgd waarna hij opstond. 'Wat zou je willen etem? Ik ben geen geweldige kok maar ik kan mijn best doen.' zei hij waarna ik
    Me van binnen irriteerde.

    Kurt Hummel
    Ik genoot nu van de stilte om me heen en haalde nogmaals diep adem, het was ergens wel fijn hier maar aan de andere kant ook best eng. Ergens was het toch best eng om hier alleen te lopen. Misschien kon ik beter maar weer terug gaan. Ineens hoorde ik een stem van achter en schrok ik op, ik dacht dat hier niemand was? Ik had ook helemaal niemand horen aankomen? Ik draaide me snel om en zag meteen een jongen die ik maar al te goed herkende. Steven. De jongen die me had mishandeld, misbruikt en gedreigd had om Blaine iets aan te doen als ik niet naar hem luisterde. Hij stond nu voor me en ik was helemaal alleen. Ik slikte even en voelde de angst toenemen. Nog steeds had ik vaak nachtmerries door deze jongen, dat vertelde ik dan aan niemand maar toch had ik ze. Niemand wist ook precies wat hij allemaal gedaan had bij me, behalve Blaine. Zelfs Bella had ik niet over hem verteld en Finn wist maar de helft. Er ontstond angst in mijn ogen en automatisch zette ik een paar stappen naar achteren toe. 'Laat me met rust,' zei ik meteen terwijl ik hem geen angst probeerde te laten zien. Wat moest ik doen?! Ik kon helemaal niets op dit moment en er was helemaal niemand hier behalve hij. Moest ik gaan bluffen? Moest ik proberen te vechten? Dat laatste had al helemaal geen zin, ik kon helemaal niet vechten. Ik kon niets doen, ik was machteloos. Ik keek een beetje in paniek naar een uitweg, ik moest hier gewoon weg en wel nu..

    ( is goed!!)


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Steven Black:

    Ik glimlachte vals en liet een lachje vallen. Hij was bang voor me en dat was maar goed ook. Ik zette een paar stappen richting hem en automatische zette hij weer een paar stappen naar achteren. 'Jou met rust laten, jij komt op mijn terrein?' zeg ik spottend en zag hem een uitweg proberen te vinden. 'Een uitweg vinden gaat niet lukken, Kurt. Er zijn geen uitgangen, alleen eentje achter mij' zeg ik nep lief en streel zijn wang vluchtig. 'Heb je mij gemist?' vraag ik vals en duw hem tegen een muur aan van een gebouw. Ik sloot hem zo in, dat hij nergens naar toe kon. 'Ik heb jou wel gemist, jij was de leukste slachtoffer die ik had en ook de lekkerste' zeg ik verlekkerd en bekijk hem even. 'Je bent niets veranderd' zeg ik, nadat ik hem even bekeken had. 'Hoe gaat het met je vriendje, Blaine?' vroeg ik nu en kijk hem nu in zijn blauwe ogen aan. Ik bespuurde echt wel angst in zijn ogen en hij drukte zichzelf stevig tegen de muur. Het was zo leuk om te zien dat mensen bang voor je zijn. Dan lieten ze zien dat wij een grote indruk hadden gemaakt op ze. Kurt kwam er nu echt niet meer heel van af. Aangezien zijn vriendje er nu niet was kon ik alles laten doen wat ik wou. En niemand kwam ook hier, dit was altijd mijn plekje, mijn hol en nu betreedde iemand hem en was die gene van mij.

    Isabella Elizabeth Espinoza:

    Ik luisterde naar het gesprek tussen de jongens en ook de vraag van Damian. 'Natuurlijk kunnen we praten, Damian' zeg ik rustig en knikte dat het goed was. 'Als je het niet erg vind, dan na het eten. Ik moet echt even iets eten, anders heb je ook niets aan mij' zeg ik en glimlachte zwak en richtte op Finn. 'Maakt niet uit, Finn. Als het maar eten is, doe maar wat je echt kan maken' zeg ik glimlachend tegen Finn. 'Anders brand je het alleen maar aan, als je iets niet kan' zeg ik vervolgens begripvol. Mijn maag knorde op dit punt, vanwege dat ik over eten praatte en realiseerde me dat ik echt honger had. Ik gaapte lichtjes en zuchtte. Dat kwam er van als ik niets at dan was ik moe en ging ik gapen. Ik meost echt iets eten, dan kwam ik er ook weer fitter uit en kon ik met Damian goed praten. 'Waar wil je dalijk praten?' vraag ik nu aan Damian.


    One Who Travels A Higher Path.

    (Schatje, ik ga dadelijk wokken met vrienden. Ik reageer meteen als ik terug ben!)


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    (Naaawhh, oke. D: Veel plezier! (: )


    One Who Travels A Higher Path.

    MissStoran schreef:
    Lizz
    Ik knik ' nu je het zegt enne ik weet je naam niet maar ik mag je wel' geef ik grijnzend toe. Ik mocht hem eigenlijk wel


    Damon

    Ik grinnik kort, en ga naar beneden om eten te halen.
    Al snel ben ik weer boven en zet alles neer..


    El Diablo.

    Lizz
    Ik glimlach even 'thamks ik zeg eetse' grijnzend pak ik wat voedsel en begin te eten. Nu pas merkte ik hoeveel honger ik had


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Kurt Hummel

    Ik drukte mezelf nu stevig tegen de muur, maar er was geen uitweg. Ik zat ingesloten en kon helemaal nergens naar toe. Ik was helemaal in mijn eentje en niemand kwam hier, niemand zou me kunnen helpen. Hij kon alles met me doen wat hij wilde. Misschien vermoorde hij me wel. Ik wilde nog niet dood, ik had nog zoveel wat ik wilde doen in het leven. Ik wilde trouwen met Blaine, kinderen adopteren met hem, de bruiloft meemaken van Bella en Finn, mijn doorbraak in de mode industrie, mijn eerste Broadway show. Nu kon ik mijn angst niet meer onderdrukken en keek ik hem bang aan, het liefste wilde ik door de muur heen zakken zodat ik weg was van hem. 'Ga alsjeblieft gewoon weg.' smeekte ik met een trillende stem. Mijn lichaam trilde nu gewoon door de angst die ik nu voelde, mijn borst ging sneller op en neer door mijn ademhaling. Wat ging hij met me doen? Waarom liet hij me niet gewoon met rust? Hij had al genoeg aangericht, ik had nachtmerries door hem en het bleef me gewoon achtervolgen. 'Wat wil je?' vroeg ik nu onzeker, ook al wist ik diep in mijn hart wat hij wilde. Hij wilde me helemaal bont en blauw slaan zodat ik mijn eigen naam niet meer zou kunnen herinneren, of zoiets in die richting. En dat zou hij ook gaan doen. Mijn ogen stonden nu vol paniek en ik voelde huiveringen door me heen gaan. 'Waarom laat je me niet gewoon met rust?' vroeg ik angstig. Ik was zo bang en had echt het gevoel alsof mijn laatste uur geslagen had..

    Finn Hudson

    Ik knikte en liep gewoon maar naar de keuken en maakte twee broodjes gezond voor Bella, zo kreeg ze haar vitamines binnen en het was makkelijk voor mij om te bereiden. Dit kon tenminste niet aanbranden. Ik schonk ook een glas sinaasappelsap voor haar in en liep vervolgens weer terug en zette alles voor haar op de salontafel. 'Eet smakelijk, hopelijk is het lekker.' zei ik een beetje lachend. Ik was echt een waardeloze kok, maar gelukkig was er niks moeilijk aan om een broodje gezond te maken. Ik merkte nog steeds dat Emily sliep, ze was echt moe geworden maar ik vond het best dat ze was rust had. Als ze honger kreeg werd ze vanzelf wel wakker en zou ze beginnen te huilen, zoals ze altijd deed. Ik keek vluchtig naar Damian en zuchtte zachtjes, maar niemand hoorde dat. Waarom moest hij nou weer zo nodig met haar praten? Ik vertrouwde er helemaal niks van, en hem al helemaal niet. Hij zou Bella vast weer stress bezorgen. Hij moest echt met zijn poten van haar afblijven.

    Damian Furioso

    Toen Finn naar de keuken was gelopen, begon ik nu ook te praten tegen Bella. 'Ik wil gewoon praten over hoe ik in deze situatie sta en hoe we het allemaal gaan doen met de ziekenhuis bezoeken en zo. Ik denk wel dat het van belang is dat we dat bespreken.' zei ik een tikje formeel. Eigenlijk doelde ik op heel iets anders, maar dat wist zij niet. Ik was benieuwd of zij het ook wilde, maar anders dwong ik wel. Als ik iets wilde dan kwam dat altijd uit. Na een tijdje kwam Finn weer terug met wat eten voor Bella en leunde ik geduldig tegen de rug van de bank aan. Ik had tijd zat en zou gewoon met geduld wachten op Bella.

    ( Nog bedankt! (: )

    [ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 12:11 ]


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Steven Black:

    'Ik ga je niet vermoorden als je dat denkt' zeg ik simpel en kijk hem onderzoekend aan. 'Waarom zou ik je vermoorden, dan zou de lol al snel eraf zijn' zeg ik naar de waarheid. Ik zag het gewoon in zijn ogen en zag nu duidelijk dat hij bang was, maar goed ook, anders. Vervolgens zei hij dingen en ik zuchtte ongeduldig, steeds werd ik bozer en uit het niets haalde ik uit naar zijn wang. Een enorme klap hoorde je en Kurt's wang werd helemaal rood. 'Hou je mond, anders sla ik je nog een keer' zeg ik sissend en hield hem met beiden handen hem stevig vast, zodat hij niets kon doen. 'Ik heb al heel lang geen seks gehad, dus dat gaan we doen' beantwoorde ik op zijn ene vraag. Ik liet zijn gezicht naar mij kijken met behulp van mijn ene hand en kijk hem diep aan. 'En als jij niet meewerkt kan je nog meer slagen krijgen, zodat je helemaal niets meer kan' zeg ik dreigend tegen hem en trok zijn vest hardhandig uit. Ik had al een tijdje geen seks meer geahd, vanwege dat ik behoorlijk bezig was met andere dingen. En ik had ook niet zoveel zin in om meisjes naar me toe te lokken om hen te misrbuiken, maar aangezien Kurt hier was dan kon hij zichzelf nuttig maken. Ik duwde mezelf tegen hem aan en zoende hem ruw op zijn mond. Ik duwde mijn onderlichaam tegen de zijne en wreef hard en voelde me opgewonden worden. Ik hield met één hand zijn handen vast en hield ze stevig boven zijn hoofd, terwijl de andere hand onder zijn shirt ging en hebberig en verlangend streelde.

    Isabella Elizabeth Espinoza:

    Ergens werd ik nu geirriteerd door Damian en zuchtte onhoorbaar. Ik snapte nu precies waar Finn en Kurt op doelde. Hij dacht alleen maar aan zichzelf, alleen ïk was belangrijk en de rest kan stikken. Het was allemaal niet zo moeilijk met het ziekenhuis bezoeken. Kurt en Blaine gingen altijd mee, hoe dan ook en dat verrandert niet. Finn moest al helemaal mee, zonder hem ging ik niet. Damian mocht het zelf willen. Hij wist pas niet hoe ik me voel en waar ik sta. Ik had een kind in mijn buik, hij niet. Hij wist niet ik mij voelde, ik zat pas in een lastig pakket. Ik was degene die 9 maanden een kind moet dragen en moet verzorgen dat het gezond bleef. Hij dacht helemaal niet aan Finn, Finn had het ook moeilijk. Maar ik hoorde hem helemaal niet klagen tegen mij, maar Damian. Ik hoorde Finn helemaal niets zeggen en hij zette zelfs zijn gevoelens even weg voor mij, terwijl hij het ook heel moeilijk had. Ik snapte natuurlijk hoe Finn en Damian moesten voelen, dat begreep ik echt wel. Zelf vond ik het ook niet leuk, dat het zo moest lopen, maar het is eenmaal gebeurd. Damian moet eens een keer van zich afzetten dat ik ben vreemdgegaan, schuif het dan opzij voor je kind. Ik knikte maar op wat hij zei en Finn liep naar de keuken om wat te maken. Even viel er een stilte en Finn kwam weer terug met wat eten. Toen ik het eten zag knorde mijn maag en hoorde wat Finn zei, waardoor ik glimlachte. Ik opende mijn mond en wou iets zeggen, maar deed hem gelijk dicht. Ik wou zeggen dat Finn pas lekker was, maar dat kon ik natuurlijk niet zeggen waar Damian bijzat. 'Dankje, Finn' zeg ik inplaats van wat ik wou zeggen en pakte het bord en zette op mijn schoot. Onbewust leunde ik tegen Finn aan, aangezien hij naast me kwam zitten en at rustig mijn broodje gezond op. Ik maakte een goedkeurend geluidje en kreeg licht blosjes op mijn wangen. Ik kreeg gelijk weer wat energie en at het smakelijk op. 'Het is lekker' zeg ik gemeend en glimlach lief naar Finn. Ik smolt helemaal weg in zijn bruine ogen en mijn hart ging ook weer veel te snel. Mijn blik veranderde naar verliefd zijn en wou hem zoenen, maar snel zette ik mijn blik weer op het bord waar mijn broodje was. Damian zat nog naast me en ik kon moeilijk voor hem gaan zoenen met Finn. Ik wou het wel, maar ik had helemaal geen zin in drama. 'Anders leer ik je wel een keer een paar recepten' zeg ik nu en at verder.


    One Who Travels A Higher Path.

    Kurt Hummel

    Kotsmisselijk werd ik nu omdat hij me zoende en zijn onderlichaam tegen de mijne aanduwde. Door wat hij zei begon ik te bibberen. Ik kreunde pijnlijk door mijn wang omdat die pijnlijk brandde. Ik wilde niet meer klappen en ik was doodsbang maar ik wilde absoluut geen seks met hem. Ik voelde nog meer huiveringen ontstaan door zijn handelingen. Hij had me gewoon stevig vast en ik voelde me zo machteloos. 'Laat me gaan.' zei ik waarna de tranen nu over mijn wangen rolden. Hulpeloos begon ik nu tegen te stribbelen, wetend dat het toch geen zin had en dat ik mezelf alleen nog maar meer in de nesten werkte. Ik wilde dit echt niet! Ik wilde gewoon Blaine en in zijn armen liggen. Ik wilde hem zeggen dat het me speet en hem uitleggen waarom ik het deed. Ik voelde me echt schuldig. 'Blaine is hier in de buurt en als hij je ziet spaart hij je niet.' blufte ik nu, hopelijk kwam ik geloofwaardig over en liet hij me gewoom gaan. Maar Blaine was hier niet, hij was bij Bella en Finn en ik was hier en ik wist dat ik voorlopig niet van hem af was en dt hij me nu nog meer ging slaan.

    Finn Hudson

    Ik keek weer in Bella's prachtige blauwe ogen en smolt helemaal weg. Ze was echt beeldschoon en ik hield echt vreselijk veel van haar. Het liefste zoende ik haar, maar dat kon ik. 'Ik ben blij dat je het lekker vindt.' glimlachte ik lief naar haar. Damian was een klootzak en keek zuchtend weg. Hij dacht echt dat hij de enige was die het zwaar had. Ik had het natuurlijk ook zwaar, maar ik hield me gewoon in. Ik zette mijn gevoelens aan de kant voor haar en vertelde mijn gevoelens gewoon aan Blaine, zodat ik haar er niet mee belastte en dat ze geen stress kreeg. 'dat is goed, en dan ga ik ooit een echt diner voor je maken.' zei ik lachend tegen haar toen ze begon over de recepten. Ik kon echt niet koken en liet altijd alles aanbranden. Ondanksdat Damian hier was, was het eigenlijk best wel gezellig.


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Steven Black:

    Ik stomp nu Kurt in zijn maag, waardoor hij helemaal gebukt stond en duwde hem hard tegen de muur. Met mijn gezicht ging ik vlak bij de zijne en kijk hem aan. 'Jij weet net zo goed, als ik dat Blaine hier niet is. Dus stop maar met bluffen, je kan geen kant op' siste ik nu woedend. 'Jij doet wat ik zeg en ik ben je nachtmerrie, Kurt. Je komt niet meer van mij af, zolang ik leef, volg ik je overal en laat je niet meer met rust' dreig ik vals en sluw. Ik kijk hem in mijn ogen aan en zie zijn angst. 'Ik ruik je angst, Kurt. Let op mijn woorden, ik ben overal' fluisterde ik nu menend in zijn oor. Ik deed zijn shirt omhoog en zijn broek knoopte ik open. Vervolgens gleed zijn broek naar beneden en met al mijn kracht schuurde ik zijn onderbroek kapot en gooide het erges in een hoek van mijn plekje. Ik gleed met mijn hand over zijn geslachtsdeel en streel het best hard. Binnen een paar seconden werd het stijf en trok hem hard af. 'Je vindt het wel lekker' fluister ik opgewonden in zijn oor. 'Of heeft Blaine je gewoon verlaten? Kan me ook voorstellen, niemand wil jou. Jij bent niets, Kurt. Jij ben helemaal niets. Niemand wil je en niemand zal je ooit willen' fluister ik verder. Ik was zo goed met kleineren en iemand zo door de grond boren. En iedereen geloofde me dan atlijd. Ik kan iemand's leven zo vergalen en verpesten dat het maar een klompje verdriet werd. Ik kon alles met die gene doen en ze kwamen echt helemaal niet van me af. Ik genoot dat Kurt hier huilde en dat hij bang was, maar vooral dat hij zo machteloos was.

    Isabella Elizabeth Espinoza:

    Ik lachte en knikte op mijn beurt. 'Is goed! Dan leer ik je wel mijn lievelings eten en toetje' zeg ik glimlachend en leunde nu helemaal op hem. Ik voelde me zo goed en vooral als ik zijn wamrte van zijn lichaam voelde. Ik wou in Finn's armen liggen en dat hij me helemaal streelden, daar had ik nu helemaal zin in. Gewoon helemaal geen zorgen en genieten van zijn strelingen. Door deze gedachten kreeg ik toch een opgewonden gevoel, maar onderdrukte dat gewoon. Dat kon ik altijd, Finn was gewoon heerlijk in bed en was gewoon niet af te blijven. Ik begon nu aan mijn tweede lekkere broodje en at het goedkeurend op. Ik had echt gemerkt dat ik hinger had en nu dat het voldoende was. Ik kreeg weer energie en was niet meer moe meer, alleen wel geirriteerd door Damian. Ik zou ook wat dingen tegen hem zeggen, hopelijk drong het bij hem door, want zo kon echt niet meer. Ik dronk mijn glas in één keer op en zuchtte opgelucht. 'Dat was echt lekker' zeg ik goedkeurend en stond op en pakte het bord en het glas. 'Ik ga dit wel even in de keuken zetten' zeg ik lief en liep naar de keuken. Ik zette in het goot en liep weer terug naar de jongens. Toch kon ik het echt niet laten en drukte een lief kusje op Finn's wang.


    One Who Travels A Higher Path.

    MissStoran schreef:
    Lizz
    Ik glimlach even 'thamks ik zeg eetse' grijnzend pak ik wat voedsel en begin te eten. Nu pas merkte ik hoeveel honger ik had


    Damon

    Ik lach en pak een flesje water uit mijn tas.
    Ik neem wat slokken en kijk naar Lizz..


    El Diablo.

    Lizz
    Glimlachend eet ik het meeste op.
    "wil jij niets??" vragend kjik ik hem aan.
    Ondanks dat ik niets meer wist had hij toch iets bekends over zich heen


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Damon

    Ik schud mijn hoofd.
    'Ik heb al gegeten' zeg ik..


    El Diablo.

    Lizz
    Ik knik even "zeg waar ken ik jou van eigenlijk?" tsja als ik er niet op kon komen dan toch maar vragen.
    Ik geeuwde even, stiekem was ik moe maar ik wou niet slapen, bang dat hij weg ging, dat hij niet meer kwam.
    Hij was de enigste die me dingen kon vertellen over mezelf en familie


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Damon

    Ik lach even, en stop mijn Iphone weg.
    'Dit gaat raar klinken, maargoed. Je bent een fan, van mij. Ik ben een voetballer bij Real Madrid. Een voetbalclub. Een paar maanden geleden kwam ik mee met je broer, en ontmoette ik je.' zeg ik..


    El Diablo.