• Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
    Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.



    Jongens [Max. 5]
    - Devon Dorcha~~Gatsby *Gancanagh/Hound*
    -Claed Nixis ~~Albion *Ziener/Druide*
    - Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
    -Daniël Xavier Woods ~~ShatterMe *half incubus/ half vampier*
    -

    Meisjes [Max.5]
    - Dawn Katherina Madison ~~ShatterMe *Necromancer/Vuur demon*
    -Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
    -Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*
    -Jess Marie Cooper ~~ Galinda* Assassin/Droomwandelaar.*
    -
    Rules;
    ~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
    ~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    ~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
    ~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
    ~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
    ~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
    ~Mag van de verhaallijn afwijken.
    ~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
    ~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier :3!


    Topic's





    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 15:51 ]


    Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

    Jake Dodge Dragon

    Dawn kroop nog dichter tegen me aan, waarschijnlijk voor meer warmte. "Je mag heus je arm om me heen slaan hoor. Ik bijt niet. Toch niet nu," mompelt ze, ah shit hoe wist ze dat misschien kon ze wel gedachten lezen. Dan sla ik toch maar een arm om haar heen en trek haar ietsje dichter tegen me aan als ik kippenvel bij haar voel. "Denk je dat ze nog komen? Ofdat ze ons hebben laten zitten? Ik heb het gevoel dat ze ons hebben laten zitten." zegt Dawn zachtjes."Niet dat ik het erg vind, maar toch." zegt ze er zuchtend achteraan. Ik kijk even over mijn schouder om te kijken of er al iemand aan komt, maar er is behalve een kraai niemand op de weg. "Ze komen vast wel, ik ken ze dan niet zo lang maar het lijken me geen types die andere in de steek laten" antwoord ik haar een beetje laat. Het kippenvel op haar armen was er nog steeds, was er iets aan de hand? Of misschien was het gewoon koud want daar had ik geen weet van.
    "Misschien kunnen we alvast wat vlees klaar maken enzo? Dan kunnen wij in tenminste eten en zal niet alles weg rotten, of we maken stokbrood met gesmolten kruidenboter?" stelde ik voor, niet dat ik veel honger had, naja draken hebben meestal altijd honger. Hoe meer ik eet hoe langer ik zonder eten kan, en als muis een druif eten helpt natuurlijk niet echt als je weer een mens word, goed goed ik had wel honger, maar dat boeit niet.


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    [Sla mij maar even een beurt over, sorry, hahaha.]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    [Is niks hoor.(: Ik zal direct wel een post van Daniël en Dawn maken.(;]


    Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

    [Ik voel me momenteel gewoon echt niet goed in m'n vel zitten, haha.]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Claed

    Ik kijk met een frons naar Devon wanneer hij zijn arm uit strekt naar Daniël en zijn vinger langs het bloed, dat zich op zijn lip had verzameld , afveegt. Ik kijk naar hem als hij het tot voor zijn gezicht brengt en over zijn lippen likt. Ineens schiet me wat te binnen, hij raakte Daniël aan. Hoe kan het dat hij dat doet. Normaal zou hij echt niet zo gemakkelijk iemand aanraken.
    Ik kijk bezorgd en best wel hard geschrokken naar Devon. Ik kijk naar hem als hij opstaat en naar buiten rent. Ik kijk naar de andere en bijt even op mij lip, dan schiet ik overeind en. "Ik ga even achter hem aan," zeg ik en ik snel de hut uit. Niet heel erg ver van de hut vandaan zie ik het shirt van Devon, in stukken gescheurd, op de grond liggen. Ik kijk rond en laat mijn ogen geen enkel stukje overslaan. Ik kan hem nergens zien, waar zit hij toch? Wanneer ik een luide grom hoor ren ik de richting in. Daar moet hij wel zijn, hoop ik.
    Als ik de plek nader waar de grom vandaan komt voel ik de spanning die er hangt flink op mijn lichaam drukken. Ik krijg het er zelfs even benauwd van. Ik sluit mijn ogen even als ik duizelig word, dat komt echter niet van de spanning die er hangt, dit is eerder van het nog altijd erg moe zijn. Ik wrijf even door mijn ogen en loop door. Uiteindelijk zie ik Devon, zittend op zijn knieën. Ik snel op hem af, eigenlijk uit blinde paniek en bezorgdheid.
    "Devon," zeg ik zacht en ik ga naar hem toe. Als ik er uiteindelijk ben blijf ik achter hem staan."Devon, ben je oké?" vraag ik met een trilling in mijn stem, deze is van de paniek. Ik strek mijn hand naar hem uit en leg hem op zijn schouder. Als hij Daniël kon aanraken, kan ik hem toch ook aanraken? Of het misschien het juiste moment is om te doen is een andere vraag. Ik bijt op mijn lip en wacht zijn reactie af. De grom die hij net liet gaan, hij klonk anders dan zijn andere keren dat hij gromde. Deze klonk, zwaarder... Harder.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Everdeen schreef:
    [Ik voel me momenteel gewoon echt niet goed in m'n vel zitten, haha.]

    [Iedereen heeft zo'n momenten, denk ik. Ik heb het ook redelijk vaak, dus ik begrijp wel dat je dan geen zin hebt in iets te poste ofzo. Ik hoop dat je snel beter voelt!(;]


    Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

    [Mag ik posten of hebben jullie liever dat ik nog even wacht? ^^]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Wake me up, before you go go! ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [heh?]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    [Wat snap je niet?]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Merthur schreef:
    [Wake me up, before you go go! ]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Theodora schreef:
    [Mag ik posten of hebben jullie liever dat ik nog even wacht? ^^]

    [Je mag verder gaan, ik heb het even druk met school.;o]


    Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

    [Post maar hoor Elise, ik zal na jou wel iets plaatsen.]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    [Ben je zeker, Amy? Als jij liever eerst wilt dan wacht ik wel hoor ^^]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    "Gabriel" Devon Dorcha

    "Devon."
    Bij het horen van de bekende stem, sluit ik mijn hoofd af voor de anderen. Ik probeer mezelf zo rustig mogelijk te krijgen en ben een beetje verbaasd dat het me een heel stuk beter lukt dan anders. Ik had altijd gedacht dat een Gabriël juist meer moeite had met het controleren van zijn emoties, maar nu ik erover nadenk is het eigenlijk wel logisch. Om een Hunt, bestaande uit een bende wilde Hounds, te leiden moet je enige zelfcontrole hebben. En misschien versterkt het feit dat ik nu een Hunt heb dat alleen maar. Mijn Hunt, om te leiden. Waar ben ik aan begonnen?
    "Devon, ben je oké?" Pas nu dringt het tot me door dat het Claed is die achter me aan gekomen is. Ik ril zachtjes als ik zijn hand op mijn schouder voel en een zucht van opluchting verlaat mijn lippen. Eindelijk. Eindelijk hoef ik niet te vrezen dat ik hem kwaad doe als hij me aanraakt. Ik kan zelf kiezen hoe schadelijk ik ben voor iemand nu, en het spreekt voor zich dat de teller bij Claed op nul staat. Wanneer ik echter besef dat hij dat niet kon weten, draai ik me om en grijp hem bij zijn shirt. Ik kan zijn paniek proeven, zo zoet als amandels.
    "Jij," grom ik. Oh zeker wel dat ik hier even plezier aan ga beleven. Ik kijk hem diep in de ogen en duw hem, misschien een beetje hardhandig, omver zodat ik boven hem kom te hangen. "Heb ik je niet geleerd dat je moet oppassen bij een Gabriël?" fluister ik terwijl ik mijn hoofd steeds dichter bij het zijne breng. Net voor mijn lippen die van hem kunnen raken, breng ik ze echter naar zijn hals om er een zacht kusje in te drukken.
    "Want je weet hoe die ineen zitten, het kunnen echte rotzakken zijn," ga ik fluisterend verder. Ik moet ondertussen echt heel hard mijn best doen om niet in de lach te schieten.
    Zonder pardon ga ik op Claed neer zitten en haal mijn lippen uit zijn hals om hem met een kleine grijns en een speelse blik aan te kijken, als de gestoorde overmaatse pup die ik ben. Langzaamaan wordt mijn gezicht echter serieus. Ik leun wat voorover en zet mijn handen naast Claed's hoofd neer zodat ik voldoende steun heb en hem beter in de ogen kan kijken.
    "Ik heb God's vergiffenis niet nodig, want ik geloof niet in die onzin. Maar die van jou wel," zeg ik zacht. "Alle stomme dingen die ik doe, Claed. Elke foute beslissing die ik maak, gebeuren omdat ik het beter wil maken voor jou, besef dat alsjeblieft."
    Dan leun ik volledig voorover en laat mijn lippen opnieuw over de zijne zweven.
    "Herinner je je die belofte die ik maakte, dat ik zou proberen? Dit ben ik die die belofte probeert waar te maken," fluister ik.
    En dan doe ik waarvan ik mezelf al meer dan zeventig jaar van overtuigd heb dat ik het niet wilde, omdat het gewoonweg niet kon; ik druk mijn lippen op die van Claed en kus hem zo zacht mogelijk als me nu lukt. Zacht is namelijk niet waar ik zin in heb.

    [ bericht aangepast op 15 mei 2013 - 12:56 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.