[RPG] Camping Fear ~002~ - Speeltopics

Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.

---

Jongens [Max. 5]
- Devon Dorcha~~Gatsby *Gancanagh/Hound*
-Claed Nixis ~~Albion *Ziener/Druide*
- Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
-Daniël Xavier Woods ~~ShatterMe *half incubus/ half vampier*
-

Meisjes [Max.5]
- Dawn Katherina Madison ~~ShatterMe *Necromancer/Vuur demon*
-Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
-Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*
-Jess Marie Cooper ~~ Galinda* Assassin/Droomwandelaar.*
-

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
~Mag van de verhaallijn afwijken.
~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier !

Camping Fear [RPG 16+]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 15:51 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Jake Dodge Dragon
Ik glimlach als vriend/Claed het voor me opneemt.
Ik kijk de vampier even na als hij weg loopt, tot hij de deur uit is. Ik schrik ligt als ik een hoodie en een jeansbroek voor mijn poten belanden, ik beweeg een beetje vaag als er ook een laken over me heen komt. "Daar. Nu hoef je niet bang te zijn dat onze knappe Dhelia je naakt zal zien," grinnikt hij en ik grom niet zo zacht. "Je bent heus niet de eerste die ik zal zien hoor." Zegt Dhelia "Maar ja, wat jij wilt, liefje. Ik heb je de deur al vaak genoeg gewezen." zegt ze erna. Ik negeer haar en verander naar mijn menselijk vorm, waardoor de vacht die op mijn huid had gezeten verandert in rook, ik sluit mijn ogen zodat ze niet gaan tranen, de rook zat opgesloten bij me door het laken maar dat had ik liever dan veranderen terwijl iedereen kijkt. "Heb je ook een naam of zal ik je gewoon Poes blijven noemen?" Ik klap wat met mijn kaken terwijl ik de broek aan doe "Noem me maar Jake" zeg ik, ik wou mijn hele naam niet zeggen omdat het misschien dingen zou verraden, van verleden en van mijn soort. Dodge was immers mijn naam geweest als draak, en ik weet niet precies wie ik allemaal had tegen gekomen toen de tijd. "Show yourself," zegt Dhelia, en ze tikt met haar voet op de grond. Ik slaak opgelucht een zucht als ik de knoop van de broek dicht krijg, nu alleen de hoodie nog.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Claed Nixis

Devon zijn gedrag veranderd ietsjes naar mijn mening. Maar ik kan niet plaatsen wat er nou aan de hand is. Devon buigt zich over mijn heen en pakt iets onder het bed vandaan, en een deken. Hij gooit ze weg. Waarheen zie ik niet, maar ik denk dat het naar de kat is.
"Daar. Nu hoef je niet bang te zijn dat onze knappe Dhelia je naakt zal zien," Ja dus. Naar de kat. Die volgens mij nu een panter is, maar ik blijf hem kat noemen. Ik zucht even en ga iets lekkerder liggen. Ik laat mijn hoofd wel op Devon zijn schoot liggen. Ik voel hoe Devon zijn vingers met mijn haar spelen en ik sluit mijn ogen.
"Heb je ook een naam of zal ik je gewoon Poes blijven noemen?" hoor ik Devon vragen en in de verte voel ik hoe hij zijn vingers weg haalt. Ik kan niet protesteren want ik ben mijn spraakvermogen alweer kwijt. Mijn ademhaling gaat langzamer en ik trekt mijn benen iets op. Vervolgens maak ik een kort kreun geluidje en word ik opgeslokt in het donkere van een droom. Er gaan flitsen door mijn hoofd heen en er klinkt een luide knal, overal zijn lichtflitsen en knallen te horen. Het is geen vuurwerk, dat zeker niet. Brokstukken vliegen langs mijn hoofd en ik weet ze te ontwijken, gebouwen storten in. Het luchtalarm klinkt. OORLOG! Ik zit in het verleden, het verleden heeft me gevonden...
Ik woel om me heen in het bed, roepend dat het moet ophouden. Dat de mensen weg moeten rennen en moeten schuilen. Wakker worden lukt niet, ik ben nu té ver heen om wakker te kunnen worden.
"Nee... kijk uit!" roep ik maar het is te laat. Ik zie hoe een hele groep mensen de lucht in gaat, lichaamsdelen vliegen rond, hoe bloed de ronde in gaat en overal terecht komt. Ik kijk weg en schreeuw. De mensen mochten niet zo aan hun einde komen. Niet zo een einde!
Onbewust pak Ik Devon vast en laat ook niet los. Niet zolang deze herinnering er is.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

D Dawn Madison

Wanneer ik me helemaal had gewassen deed ik de kraan dicht en stapte ik uit de douche. Het was raar om te weten dat ik voor het eerst zolang onder de douche had gestaan. Ik herinner me vaag dat ik altijd zo snel mogelijk eronder uit wou. Het leek juist alsof ik er vies van was. Dat hadden de meeste peuters en kleuters wel, want dat was een soort van fase waar ze door moesten, maar voor een puber was het niet meer normaal. Kwam het misschien omdat ik ooit bijna verdronken was? Ik weet het niet. Ik begon me rustig af te drogen terwijl ik na begin te denken van wat ik allemaal zou kunnen aandoen. Ik zou een jurkje aan doen, maar welk wist ik nog niet. Dat kon ik straks nog wel is kiezen in de slaapkamer met mijn koffer. Ik bind een handdoek rond mijn lichaam en hoofd en lach zachtjes naar mezelf in de spiegel. Ik vond het wel een grappig zicht met deze tulband precies op mijn hoofd.
Ik doe de badkamer deur open en loop naar de slaapkamers toe. Toen ik de deur open deed verschoot ik zo hard van al de mensen die er opeens in zaten dat mijn handdoek rond mijn lichaam los komt. Ik had de geluk dat ik hem snel genoeg kon vast pakken en terug kon binden. Wat deden ze hier? Ze waren waarschijnlijk over mij bezig geweest. Ik trok mijn neus op als ik eraan dacht en kijk hun kwaad aan één voor één aan. Behalve Daniël dan, want anders keek ik kwaad naar zijn rug.
"Soms een leuke bijeenkomst?" sis ik naar hun terwijl ik naar vanachter stap naar mijn bed in de hoek aan het raam voor kleren uit mijn koffer te pakken. "Kunnen jullie die niet buiten houden of ergens anders waar de 'mensen' die het niet mogen horen het niet kan horen?" Met 'mensen' doelde ik ik en ik wist dat zij wisten wat ik ermee bedoelde. Ik was niet achterlijk. Ik had het gedrag rond me wel opgemerkt.
Ik doe mijn koffer open en kijk erin. Ik had zoveel mee! Hoe kon ik toch kiezen tussen al deze leuke dingen? Ik negeerde hun verder terwijl ik in mijn koffer neus in de hoop dat ze zouden weg gaan.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Devon Dorcha

Ik grinnik even wanneer ik merk dat Dhelia ongeduldig begint te worden. Dat is een trekje dat ze niet van Ondine heeft. Hoewel Ondine onvoorspelbaar als de pest was, had ze zeeën van geduld. Maar de tijd stond dan ook weer aan haar kant. En als ik heel eerlijk ben, ben ik zelf ook wel een beetje benieuwd hoe onze nieuwe vriend er in menselijke vorm uitziet.
Mijn blik glijdt als vanzelf naar het laken, dat nu als een gek beweegt. Het is best een grappig zicht. Trommelgeroffel, dames en heren wat zit er onder laken nummer een? Wie zal het zeggen? Wie kan het raden? Er verschijnt een kleine grijns op mijn gezicht en pas wanneer ik naar het raam merk ik op dat Daniël terug is. Ik heb er geen flauw idee van wanneer hij binnen gekomen is. Ik trek even mijn wenkbrauw op en net wanneer ik mijn mond open doe om een vraag te stellen, voel Claed's armen als een veel te nauwe kooi om me heen. Ik verstijf en voel mijn hart als een razende tekeer gaan. Mijn ademhaling versnelt en mijn ogen schieten even heen en weer. Na enkele seconden krijg ik door dat ik nog steeds met mijn mond open zit. Ik sluit hem snel en laat voorzichtig mijn ogen zakken naar Claed, die nog steeds met zijn hoofd op mijn schoot ligt en me vasthoudt alsof zijn leven er vanaf hangt. Wanneer ik zijn gezichtsuitdrukking zie wordt het me duidelijk wat er aan de hand is. De stakker heeft een nachtmerrie. Zou hij daarom zo moe geweest zijn?
Terwijl ik mijn vingers nog steeds zachtjes door zijn haren haal, leg ik mijn vrije hand op zijn borstkas om hem zachtjes wakker te schudden.
"Claed. Claed, word wakker. Het is maar een droom," zeg ik rustig. Ik laat mijn hand naar zijn schouder glijden en knijp er zachtjes even in. "Doe je ogen open."
Ik knijp nog een keer zachtjes in zijn schouder. Vroeger hielp het, hem er lichamelijk aan herinneren dat zijn gedachten hem voor de gek hielden. Vaak zei hij ook dat hij me kon horen in zijn dromen, dat hij dan wist dat het niet echt was.
"Soms een leuke bijeenkomst? Kunnen jullie die niet buiten houden of ergens anders waar de mensen die het niet mogen horen het niet kunnen horen?"
Het duurt zo'n twee seconden en drie kwart voor ik doorheb dat het niet Claed is die spreekt.
Ik kijk op en zie Dawn, gehuld in niets anders dan een handdoek, de kamer binnen komen. Meteen schiet mijn wenkbrauw weer de hoogte in. Meid mag beginnen dimmen, het begint namelijk strontvervelend te worden.
"Waarom? Valt er dan iets interessants te vertellen? Ik verdoe mijn tijd niet eens met denken aan ondankbare popjes zoals jij, laat staan er over praten," bijt ik terug. "Als je gekomen bent om het kreng uit te hangen, ga dan maar gauw weer naar de badkamer en ga tegen je spiegelbeeld snakken."
Even schrik ik van mezelf, maar ik weet de verbazing succesvol van mijn gezicht en uit mijn houding te verbergen. Maar zodra ik besef dat het waarschijnlijk niet-Dawn is die nog steeds de leiding heeft, verdwijnt alle schuldgevoel. Een zucht, die net iets meer op een grom lijkt, verlaat mijn lippen en ik richt mijn ogen terug op Claed. Bah. Het idee dat ik vanavond mijn tijd met niet-Dawn door moet brengen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia Loreley
De jongen stelt zich voor als Jake. Jake, die nog steeds onder het laken verscholen zit. Ik probeer hoogte van hem te krijgen en onder de kieren door te gluren, maar dat is iets wat niet bijster goed lukt, dus geef ik het op. Ik zal maar een beetje geduld moeten gaan tonen en afwachten. Uiteindelijk kom ik er toch wel achter hoe hij eruit ziet. Is het niet nu, dan over een halfuur wel. Ik heb niet eens de tijd om nog één keer te kijken, omdat Claed mijn aandacht al weer trekt. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog als ik hem zie woelen en doet me denken aan zijn woorden van zonet: Slapeloze nachten, dromen over het verleden én de toekomst. Bezorgd kijk ik naar Devon, maar volgens mij heeft hij het niet eens door en is hij met heel andere dingen bezig, waardoor ik mijn schouders maar ophaal richting Daniël en nog kort naar het laken op de vloer kijk.
"Claed. Claed, word wakker. Het is maar een droom," Hoor ik Devon kalm tegen Claed zeggen en ik wil er nog net iets aan toevoegen, totdat de deur wordt geopend. Een geïrriteerde zucht verlaat mijn lippen. Nog iemand erbij? Heel fijn dit hoor.
"Soms een leuke bijeenkomst?" Het is Dawn die de woorden zegt en het verbaast me dat ik de douche nooit heb horen uitgaan. Normaal hoor ik dat wel of voel ik het op de één of andere vreemde manier. Misschien omdat ik mijn gedachten bij heel andere dingen gehad heb, zoals de nieuwe, Jake en Claed, het plan dat we nog steeds niet uit hebben gewerkt, of in ieder geval: Waar ik niet van gehoord heb.
"Kunnen jullie die niet buiten houden of ergens anders waar de 'mensen' die het niet mogen horen het niet kan horen?" Ik trek mijn wenkbrauwen op als ze dit zegt. Lekker aardig weer. Alsof ze vergeten is dat ik net wel mijn leven geriskeerd heb en met haar naar die verdomde supermarkt ben gegaan. Ik bal mijn handen tot vuisten en verplicht mezelf tot tien te tellen en rustig te worden, niet meteen uit te vallen.
"Waarom? Valt er dan iets interessants te vertellen? Ik verdoe mijn tijd niet eens met denken aan ondankbare popjes zoals jij, laat staan er over praten. Als je gekomen bent om het kreng uit te hangen, ga dan maar gauw weer naar de badkamer en ga tegen je spiegelbeeld snakken." De woorden komen niet uit mijn mond, maar uit die van Devon en het verbaast me eigenlijk wel. Nogal bedonderd kijk ik hem aan en richt me tot Dawn die al druk bezig is met het uitzoeken van kleding.
"Wij waren hier toch eerst?" vraag ik aan haar en kantel mijn hoofd bedenkelijk, "in ieder geval: We hadden het over het kampvuur als je het zo graag wilt weten en hadden we het drukker met onze vriend hier." Ik wijs ondertussen op Jake en kijk haar strak aan. "Dus trek iets fatsoenlijks aan en breng wat spullen naar buiten, wil je? En neem die rat met je mee." Licht smekend kijk ik hem aan, in de hoop dat hij meewerkt, hoewel ik dat eigenlijk helemaal niet verdien. "Hij weet wel wat er naar buiten moet en kan vast wel een vuurtje aansteken, is het niet?" Het is een gok, een verdomd riskante gok die ik hier maak en het wel eens behoorlijk uit de hand kan lopen, maar ik waag het.
"We komen dan zo achter jullie aan. Het gaat volgens mij niet helemaal goed met Claed." geef ik daar dan de schuld aan.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[anyway, terwijl we wachten op Daniël, volgens mij, stel ik even een vraag aan Dhelia, want ik vind het laatste stukje een beetje onduidelijk... "En neem die rat met je mee" welke rat? als het Jake is: Dawn kan niet weten van een rat want die was er volgens mij niet toen Jake een rat was. Wie is nou diegene naar wie ze smekend kijkt? ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Ze kijkt smekend naar Jake in de hoop dat hij Dawn gewoon meesleurt en haar bijnaam voor hem is gewoon 'rat' omdat ze hem als eerste heeft gezien op die manier. Dawn zal het wel snappen, aangezien ze op Jake wijst, hahaha.]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Aha Thanks, nu alleen nog wachten op Daniël en dan kan ik weer tenzij die niet reageert en is vervangen door D Dawn ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Reageer maar .(; Ik ben even niet in de mood om te schrijven.]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Jake Dodge Dragon
"Claed. Claed, word wakker. Het is maar een droom, doe je ogen open." hoor is Devon, er zou wel iets mis zijn met Claed, het is dat de schubben die met slapen te maken hebben op hele ongemakkelijke plekken zitten en dat ze bijna niet los te krijgen zijn.
"Soms een leuke bijeenkomst?" sist er iemand "Kunnen jullie die niet buiten houden of ergens anders waar de mensen die het niet mogen horen het niet kunnen horen?" vervolgd die gene, ik wacht even voor ik weer verder ga met het aantrekken van de hoodie. "Waarom? Valt er dan iets interessants te vertellen? Ik verdoe mijn tijd niet eens met denken aan ondankbare popjes zoals jij, laat staan er over praten, Als je gekomen bent om het kreng uit te hangen, ga dan maar gauw weer naar de badkamer en ga tegen je spiegelbeeld snakken." hoor ik Devon snauwen, zo slechte humeur aanval? Mij maakte het eigenlijk niet uit, ik had eindelijk de hoodie aan, ik ga rechtop zitten onder de laken en trek de kleding nog even recht.
"Wij waren hier toch eerst?" hoor ik Dhelia "in ieder geval: We hadden het over het kampvuur als je het zo graag wilt weten en hadden we het drukker met onze vriend hier." Ik steek mijn hoofd onder het laken vandaan om te kijken waar het allemaal over gaat "Dus trek iets fatsoenlijks aan en breng wat spullen naar buiten, wil je? En neem die rat met je mee." Ze kijkt mij aan, Rat, daar gaan we weer. Maar het boeide niet meer het zou allemaal wel weer. "Hij weet wel wat er naar buiten moet en kan vast wel een vuurtje aansteken, is het niet?" ik spits mijn oren bij het woord vuur, nou dat zou wat worden, als ik al helemaal gek werd bij de geur van een brandend takje hoe zou ik dan een heel vuur moeten aansteken? "Ja, dat kan ik denk ik wel" zucht ik terwijl ik opsta en de hoodie nog een keer recht trek. "We komen dan zo achter jullie aan. Het gaat volgens mij niet helemaal goed met Claed." Ik werp een blik op Claed die zich vast klampt aan Devon die hem wakker probeert te krijgen. "Succes met hem" zeg ik, ik heb medelijden met hem, dit keer ben ik wel blij dat ik een draak ben en niks anders.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Claed Nixis

Het word alleen maar erger, mensen om me heen vallen zomaar dood neer. Ik begin te rennen, zo snel ik kan. Weg voor de dood neervallende mensen, maar het blijft doorgaan. Wacht... kernbom in de stad hiernaast!
"Claed. Claed, word wakker. Het is maar een droom," in de verte hoor ik Devon zijn stem, ik voel iets aan mijn schouder. "Doe je ogen open." ik voel het nog eens.
"Nee! Nee!" Ik spreek een spreuk uit waardoor er een bescherming om me heen komt, vol zuurstof. Ik ren door, richting het bos, die nog in tact is dankzij de druïden. Ik ren door, en ineens... uit het niet-
"Aaaaah!" Ik schiet overreind en kom met mijn hoofd hard tegen iets aan. Het doet pijn maar ik heb geen tijd om aan de pijn te denken. Voor ik het zelf door heb, heb ik Devon heel strak vast om zijn middel en laat niet los. De tranen stromen over mijn wangen en ik haal diep lucht. "Devon... Devon..." snik ik en ik hou hem vast. Ik hem mijn hoofd tegen zijn borstkas geperst. Ik voel me nu net een klein kind dat bescherming zoekt bij zijn moeder. Ik voel hoe het shirt van Devon nat word maar ik wil hem niet los laten. Ik heb hem nodig...

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ach kom op mensen leef!]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Haha ja sorry, ik wacht even op een reactie van Elise of ShatterMe, als die voor morgenavond of maandagmiddag nog niets geplaatst hebben, zal ik wel wat in elkaar frutselen.]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[DeeDee Dorcha komt er aan hoor ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Sleur mij maar mee ofzo. Ik heb het momenteel wat te druk en ik weet ook niet wat ik heb, maar ik kan me er niet toe aanzetten om iets te schrijven. Als ik vaak online lijk is dat meestal omdat ik me vergeet uit te loggen. Sorry, ik hoop dat ik in de loop van de week terug zin krijg en kan schrijven.]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..