[RPG] Camping Fear ~002~ - Speeltopics

Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.

---

Jongens [Max. 5]
- Devon Dorcha~~Gatsby *Gancanagh/Hound*
-Claed Nixis ~~Albion *Ziener/Druide*
- Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
-Daniël Xavier Woods ~~ShatterMe *half incubus/ half vampier*
-

Meisjes [Max.5]
- Dawn Katherina Madison ~~ShatterMe *Necromancer/Vuur demon*
-Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
-Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*
-Jess Marie Cooper ~~ Galinda* Assassin/Droomwandelaar.*
-

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
~Mag van de verhaallijn afwijken.
~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier !

Camping Fear [RPG 16+]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 15:51 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Ja, tuurlijk, ik was aan het wachten tot Ninuturu zou posten. Ik zal wel rap een post maken voor Daniël.(;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Daniël Woods

"Claed kan zelf beslissen waar hij zich best bij voelt," zegt Devon.
"Waarom zou ze zich weerhouden van mensen pijn te doen als ik erbij ben?" vraagt Dhelia dan en ik rol met mijn ogen.
"Ik heb nooit gezegd dat ze zich gaat weerhouden om mensen pijn te doen als jij er bent. Jij bent handig voor het vuur te doven en misschien jaagt het haar dan wel schrik aan, maar dat is zelf niet zeker aangezien ze zo lang onder de douche stond." zeg ik nog voordat ik Devon hoorde 'Godver' schreeuwen.
Ik hoorde er een bonk opvolgen waardoor ik me naar het geluid omdraai om Claed daar op de grond te zien liggen. Wat was er net gebeurt? Ik keek vreemd naar Devon die ik aan zijn haar zie te trekken. Hij had iets dierlijker dan normaal. Ik liep met een rustige pas naar hem toe met mijn handen wat omhoog zodat hij kon zien dat ik niks van plan was te doen. Het voelde net aan alsof ik een gewond dier aan het benaderen was.
"En iemand moet mij in de gaten houden. Zoals het nu gaat zou het kunnen dat Dawn niet het enige gevaar is," zegt hij.
"Dan neem ik die taak wel op me. Het is niet dat ik al iets anders te doen heb,' zegt Dhelia.
"En als het uit te hand loopt ben ik er om je tegen te houden. Zoals als je al gemerkt heb kan ik je aanraken. We hebben elkaar nu," zeg ik terwijl ik voorzichtig een hand op zijn schouder leg. "Geloof het of niet, maar dit kan geen toeval zijn dat in deze bungalow alleen maar bovennatuurlijke zitten. Misschien wel over dit hele kamp. Dit is een spel en wij zijn de spelers. Het maakt ons langzaam gek, maar het maakt ons ook sterker. Zeg nu niet dat jullie de kracht niet voelen die hier is?" Het zou raar zijn als ik de enige was die het al vanaf het begin had gevoeld.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Ah craps ik wou steeds reageren maar ik had nooit genoeg tijd sorry]
Jake Dodge Dragon
"Ik zal wel naar buiten gaan. Ik ga aan het meer zitten als je het goed vind? Ik zal ook wel al takken zoeken en een vuurtje maken als je dat goed vind?" Voor ik antwoord kan geven is ze al weer weg, ik wrijf even over mijn achterhoofd en haal dan mijn schouders op en loop naar de keuken. Ik krijg spontaan een hoestbui in de keuken als ik merk dat er nog wat rook in mijn longen zit, shit ik had ook alles eruit moeten blazen toen ik aan het klooien was in de slaapkamer. Ik haal even diep adem door mijn neus en adem vervolgens langzaam en met kleine stukjes zodat de jeuk en de irritatie zo min mogelijk is, ik zal het er later wel uitgooien.
Ik grijp de tassen van het aanrecht en wil de keuken weer uit lopen als ik nagels in mijn benen voel, ik stop gelijk met lopen, "Hua" roep ik blij naar de witte rat aan mijn broekspijp en ik buk om hem te pakken en op mijn schouder te zetten. "Waar was je nou maatje?" vraag ik aan hem maar hij geeft geen antwoord hij kruip gelijk mijn shirt in om tegen mijn borst aan te slapen.
Ik loop naar buiten richting het meer, niet dat ik precies wist waar dat was maar ik had het volgens mij gezien tijdens het vliegen, en anders kon ik het altijd even vragen.
Na een tijdje kwam toch het meer in zicht, mooi zo, Dawn was al bezig met het aansteken van het vuur en gelijk begin ik nog langzamer te ademen als dat wat ik al deed, als dat stomme vuur maar geen problemen zou gaan veroorzaken bij me vond ik het best. Rook in mijn longen was al lastig genoeg. Dawn had een tekenblok in haar handen en bladerde daar door, ik kijk mee over haar schouder, "Mooi" zeg ik gemeend, talent heeft ze zeker.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Maak niet uit hoor. (; Er reageert niet echt iemand meer. Ik maak straks of morgen wel een post voor Dawn.(;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Ik wil even op een post van Claed/Devon wachten voordat ik reageer. (:

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

(Nooit niet dat ik deze rpg laat stoppen , ik vind hem veel te leuk!)

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Hebben jullie mij nog nodig, of niet?

---

Bowties were never Cooler

Everdeen schreef:
Ik wil even op een post van Claed/Devon wachten voordat ik reageer. (:

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Claed Nixis

Ik voel dat Devon me wat strakker tegen zich aantrekt, wanneer ik een tikje tegen zijn schouder geef en geen reactie krijg besef ik dat hij het onbewust doet. Ook is hij er niet helemaal bij met zijn gedachten volgens mij. Ik schrik even van Devon als hij een luide grom slaakt en ik kijk geschrokken om me heen. Nog nooit heb ik hem zo verward mee gemaakt.
Ik hoor de andere in de kamer ook dingen zeggen maar ik hou mijn aandacht op Devon gericht, gaat het wel goed met hem?
"Claed kan zelf beslissen waar hij zich best bij voelt," brengt Devon uiteindelijk uit, toch komt hij me nog wat verward over. Alsof hij net iets gehoord heeft waar hij van schrok of zo. "En ik denk niet dat ze zich ervan zal weerhouden iemand pijn te doen omdat Dhelia in de buurt is, als dat haar doel is. Ik denk dat het beter is dat iedereen rond het kampvuur blijft en dat jij en ik gewoon afwisselen wat naast Dawn zitten en met Dawn praten betreft. Als het dan nodig is, kunnen we met z'n allen ingrijpen." ik heb blijkbaar een hele boel gemist want ik weet niet eens waar ze het over hebben. Wat is er nou precies met Dawn aan de hand?
"Godver!" gromt Devon hard en hij beukt zijn hand tegen de muur, voor ik het weet lig ik ook op de grond. Er kwam een gil uit mijn mond. En daar lig ik dan, op mijn rug op de grond, mijn benen nog half op het bed. Lekker.
"En iemand moet mij in de gaten houden. Zoals het nu gaat zou het kunnen dat Dawn niet het enige gevaar is," zegt Devon en ik kijk naar hem. Wat is er toch met hem aan de hand. In al die jaren dat ik hem gekend heb is hij nog nooit zo geweest. Ik duw me met mijn benen iets bij het bed vandaan en trek ze naar me toe. Dan ga ik recht zitten en wrijf over mijn pijnlijke elleboog. Ik kwam daar best hard op terecht. Ik krijg hulp van Dhelia om op te staan. Ze vraagt of het gaat en ik knik. Bezorgd kijk ik naar Devon, mijn ogen weet ik ook maar moeilijk open te houden. Maar Devon gaat voor.
"Dan neem ik die taak wel op me. Het is niet dat ik al iets anders te doen heb." zegt Dhelia en ik kijk haar richting uit. Wat neemt ze op zich? Wacht, wat had Devon nou gezegd net. Waarom ben ik dat nou al kwijt?
Ik zie Daniël naar Devon toe gaan. Ik wilde hem tegenhouden maar ook weer niet. Ik was bang dat Devon hem iets zou doen, of andersom.
"En als het uit te hand loopt ben ik er om je tegen te houden. Zoals als je al gemerkt heb kan ik je aanraken. We hebben elkaar nu," zegt Daniël en hij legt zijn hand op Devon zijn schouder. Ik schud mijn hoofd even. Kan hij hem wél aanraken? Ongelofelijk
"Geloof het of niet, maar dit kan geen toeval zijn dat in deze bungalow alleen maar bovennatuurlijke zitten. Misschien wel over dit hele kamp. Dit is een spel en wij zijn de spelers. Het maakt ons langzaam gek, maar het maakt ons ook sterker. Zeg nu niet dat jullie de kracht niet voelen die hier is?" vraag Daniël en ik kijk even kort naar de anderen.
"Ik voel het wel," zeg ik bevestigend en kijk naar Devon en Daniël. Het lief st sla ik die hand van Devon zijn schouder af.

(Omdat Elise het gister zo lief zei heb ik hier een Claed stukje.)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Roane -> Theodora. & Jeeeeeeeeeeeej *O*, ik maak vanavond DeeDee ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Devon Dorcha

Ik probeer me op mijn omgeving en de mensen erin te concentreren. Als ik de stemmen niet hoor, dan is het ook niet echt. Dan kan het niet echt zijn.
"Dan neem ik die taak wel op me. Het is niet dat ik al iets anders te doen heb."
Hoewel ik het met die laatste zin niet eens ben, kijk ik haar dankbaar aan. Het feit dat zij me een stuk makkelijker zou kunnen verdrinken dan de rest hier, en het feit dat ik een schrik heb voor verdrinken moet een combinatie zijn die me net genoeg in bedwang zou moeten kunnen houden. Tenminste, dat hoop ik maar.
Ondertussen moet ik nog heel wat moeite doen om niet toe te geven aan de steeds meer en meer dwingende stemmen die mijn gedachten teisteren.
"Gabriël!"
Ik voel mijn lichaam schudden van de inspanning die het me kost om niet te veranderen, om mezelf niet weer te verliezen, niet méér te verliezen dan al gebeurd is tot nu toe. Ik hap naar adem en probeer iets te zoeken om me op te focussen. Claed, mijn anker. Niet altijd op de manier zoals ik het zou willen, maar wel degelijk een anker. Mijn hart breekt een beetje als zie hoe Dhelia hem overeind helpt. Heb ik hem nou alweer pijn gedaan? Waarom is hij zo verdomd breekbaar? Misschien moest die jongen maar eens een stalen harnas gaan dragen, dan zou ik ook niet zo belachelijk veel moeite hebben een beetje normaal te doen bij hem in de buurt.
Ik voel een hand op mijn schouder en mijn hoofd lijkt meteen een stuk helderder. Een beetje verbaasd kijk ik op, naar Daniël die tegen me aan het praten is.
"En als het uit te hand loopt ben ik er om je tegen te houden. Zoals als je al gemerkt heb kan ik je aanraken. We hebben elkaar nu. Geloof het of niet, maar dit kan geen toeval zijn dat in deze bungalow alleen maar bovennatuurlijke zitten. Misschien wel over dit hele kamp. Dit is een spel en wij zijn de spelers. Het maakt ons langzaam gek, maar het maakt ons ook sterker. Zeg nu niet dat jullie de kracht niet voelen die hier is?"
Ik voel mezelf langzaam knikken, maar het enige dat mijn mond doet is opgelucht naar adem happen. Het voelt alsof hij de Hound in me een beetje weet terug te dwingen, en de stemmen die erbij horen ook. Daarbij komt nog eens dat ik mijn Gancanagh kant niet naar boven kan laten komen, gezien ik dan spoegmisselijk wordt omdat ons aantrekkingskrachten elkaar zo'n beetje magnetiseren. Voor het eerst in mijn leven heb ik even de illusie menselijk te zijn, en ik moet eerlijk zeggen dat het me bevalt.
"Ik voel het wel," hoor ik Claed zeggen. Meteen kijk ik hem weer aan.
"Ik voel het ook," antwoord ik, hoewel ik niet weet of ik het nog wel over de magie heb waar Daniël het over had. Ik knipper even en dwing mezelf terug naar de realiteit en de werkelijke bedoeling achter Daniëls woorden. Het is echter niet de kracht in dit kamp die mij gek maakt, niet nu. Hetgeen dat mij nu de muren op zou drijven is het feit dat ik waarschijnlijk opgezadeld zal worden met datgene waar ik al eeuwen voor wegloop. Ik snap niet waarom ze mij moeten hebben.
"Is er iets dat alleen jij en Dawn weten? Iets waardoor we kunnen weten of zij het is die haar lichaam bestuurt?" vraag ik dan. "Ik zou niet graag de echte Dawn wat aandoen uit wantrouwen," voeg ik er als verduidelijking aan toe.
Hoewel ik het tegen Daniël heb, is mijn blik nog steeds op Claed gericht.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Don't die please, dear RPG]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

(Neey dat mag niet )

[ bericht aangepast op 13 april 2013 - 15:34 ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Wie is er dan? ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

KellyBelly schreef:
[Wie is er dan? ]

[Ik denk Dhelia en Dawn, maar ik kan wel rap in elkaar steken voor Dawn. Ik ben niet heel erg vaak thuis geweest met de 2 weken vakantie ik had. (;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..