[RPG] Neverland [Speeltopic] - Speeltopics

Neverland, het magische land waar niemand ouder wordt. Een wereld waar je dan ook niet zo maar kan komen. Alleen door op een magische bol te slaan kan je erheen worden gebracht. De wereld zit onder andere vol met vreemde dieren, vogels, feeën, meerminnen, indianen, piraten en natuurlijk Peter en zijn Lost Boys.
Neverland bestaan uit een groot hoofdeiland met heel veel kleinere eilandjes in de zee eromheen. In de zee leven de meerminnen, samen met allerlij zee wezens. De piraten bevolken de eilanden het verst van het hoofdeiland vandaan. De meeste eilanden zijn bergachtig met bossen en weides. Het hoofdeiland is gesplitst in drieën. Een deel is overgroeit met bos, waar de indianen leven. Afgescheiden door een onoverkomelijke bergketen is een ijzige vlakte met veel grote woeste monsters, waar de indianen met een geheime gang gaan jagen. Ten derde is er het feeënrijk, dat aan de kant van de bergketen zit met de indianen, die het feeënrijk beschermen tegen de piraten. Peter en the Lost Boys leven overal en nergens, altijd opzoek naar avontuur.
Neverland is het fantasieland waar elk kind naartoe kan in zijn dromen, die nooit wil opgroeien.


Personages:
Lost Boys(max.6 + Peter)
- Peter - Sylvesti
- Curly - Bastard
- Nibs - CarrotNiall

Indianen
- Flow Halona Matana - Brookie
- Dylan Tigger - Coockies
- Pavati Niabi Imala - ForbesBrooks
- Xela Kylie Leqouia - Arriver
- Chayton Evan Leqouia - Arriver
- Elan Iye Singa - Beat

Feeën(Zowel mannelijk als vrouwelijk)
- Tinkerbell - Bastard
- Elliot Andy Leave - xElounor
- Vidia - Eluveitie

Meerminnen(Zowel mannelijk als vrouwelijk)
- Lydia Arianna Willows - xElournor
- Susan Adams - Ruexx
- Gwendolynn Lilly Ocean - Pebble

Piraten
- Captain James Hook - Bastard
- Aily Veins - Rider
- Davey Scarr - Djeesum
- Aria Maya Knight - Coockies
- Louis Michel Aury - ForbesBrooks

Rest
- Caitlin Alice Edwards - Beat - Gewoon Mensenkind
- Rosalou "Rose" Avalana McMitch - MrsShelley - Gewoon Mensenkind


Rollentopic


Regels:
- Minimaal 5 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, etc.
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers. Liefde kan niet binnen 2 uur van het ontmoeten van elkaar ontstaan. Dat groeit. Wees dus realistisch.
- Reserveringen blijven 3 dagen staan.
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorlooft, maar hou het acceptabel.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Geen personages vermoorden zonder wederzijdse overeenstemming.
- Alleen ik, Sylvestri, maak nieuwe speel en kletstopics aan.

[ bericht aangepast op 10 jan 2013 - 19:26 ]

---

Bowties were never Cooler

Aily Veins (Aileana Elizabeth McCallis) || Pirate

Ik merkte dat hij niet zeker wist of ik wel echt bang was, maar uiteindelijk leek ik toch overtuigend genoeg over te komen. 'Ik zou niet anders durven Ik zal het makkelijk maken, ik hou één arm op mijn rug.' Ik wist de grijns die op mijn gezicht verscheen te vervormen in een kleine glimlach en knikte. Dit zou echt heel leuk worden. Al zou ik niet winnen, hij zou het alsnog niet verwachten. Bovendien ging ik ervan uit dat hij sowieso twee armen nodig zou hebben. Ik was zeker weten niet zó makkelijk te verslaan. 'Maar om het spannend te houden de winnaar mag één ding van de ander vragen dat ze willen dat hij of zij doet. Deal?'
Hier hoefde ik niet lang over na te denken. 'Deal,' zei ik ook met een grijns en richtte mijn zwaard weer op hem. 'En Garde,' kwam er vrolijk uit mijn mond en ik wiebelde met mijn wenkbrauwen.

---

Happy Birthday my Potter!

Louis Michel Aury

Ik moet lachen om wat ze zegt, "meer van jou hoeft er echt niet op de boot, één Aria is al genoeg." Zeg ik lachend. Ze legt haar hoofd op haar knieën, ineens lijkt ze een heel ander persoon, ik bekijk haar even. Ze lijkt veel breekbaarder als dat ze op het schip is, zo zie ik haar niet vaak. Meestal komt ze veel stoerder en ruiger over. Ineens krijg ik de neiging om mijn arm om haar heen te slaan en haar gewoon vast te houden, waarom precies weet ik niet. In plaats daarvan laat ik me achterover zakken en ga op mijn rug liggen. "Dan moeten we maar wachten tot zonsondergang want die heb ik hier nog nooit meegemaakt" grijns ik. Het uitzicht op de boot was al genoeg, vooral midden in de nacht als er geen wolk aan de hemel te zien was. De duizenden sterren die dan aan de hemel staan maken me altijd enorm rustig, S'nachts voelde ik me altijd meer op mijn gemak terwijl het voor de meeste mensen juist andersom is, die voelen zich veilig als ze alles kunnen zien. De nacht neemt een stuk van je zicht weg, een stuk controle. Ik hou mijn hoofd schuin en kijk weer even naar Aria die naast me zit en glimlach naar haar. Dan draai ik mijn hoofd weer recht en kijk ik naar de blauwe lucht en lichte wolken die langzaam voorbij komen.

Aria Maya Knight | Piraat

Ik glimlach ook even. 'Nou blij dat je het zo ziet, dan ben ik dus een uniek persoon,' zeg ik met een scheve glimlach. Ik kijk wer voor me uit. De wind speelt met mijn lange bruine haren. Ik kijk naar mijn schoenen. 'Ja we blijven wachten,' glimlach ik en kijk voor me uit. 'Het is mooi. Rustgevend,' fluister ik zacht en sluit mijn ogen als ik aan mijn verleden denk. Ik kwam uit een kleine familie. Ik had enkel mijn vader en moeder, broertjes of zusjes had ik niet. Mijn familie was rijk, we hadden een groot landhuis aan het strand. Ik keek altijd naar de zonsopgang of zonsondergang. Dit doet me altijd even denken aan vroeger. Hoewel ik het hier prima heb en geen reden meer heb om terug te gaan, mis ik mijn verleden wel. 'Vroeger was ik heel anders,' fluister ik zacht. Ik ga zachtjes liggen en kijk naar boven. 'Mijn hele leven was zo anders,' fluister ik zacht en sluit mijn ogen. Ik leg mijn handen op mijn buik en bijt op mijn lip. 'Ik kwam uit een rijk gezin. Ik was enigskind en woonde in een groot landhuis aan zee.' Ik kijk naar de wolken hoog aan de hemel. 'Alles was anders. Ik werd bediend, iedereen deed wat ik wilde... Nou ja, mijn ouders keken niet naar me om, maar verder was ik een verwend meisje. Hier heb ik niet echt veel...' Ik bijt op mijn lip. 'Althans... Niet het geld, maar dat is niet nodig.' Ik kijk opzij naar Louis en glimlach zwakjes. 'Mis jij je verleden soms niet?'

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Coockies schreef:
(...)

Dylan Tigger | Indiaan

'Ja maar haaien.... Jullie zijn net zo snel en behendig. Al hoewel, ik word liever vermoord door een mens dan een haai,' grijns ik even en kijk Gwendolynn aan. 'Horen zeemeerminnen niet de vrienden van de zeedieren te zijn,' vraag ik haar en hou mijn hoofd schuin. Ik bijt op mijn lip. Ik lach als haar stem overslaat en bijt op mijn lip. 'Ik beloof niks omdat ik je niet wil teleurstellen, maar proberen kan niet kwaad.' Ik glimlach even en kijk haar aan. Flow sliep nog steeds in mijn armen, althans dat dacht ik. Ik was zo bezig met Gwendolynn dat ik ook niks merkte. 'Oké is goed. Ik ga uitvogelen hoe jij op land kan komen en dan neem jij mij mee onderwater.' Ik grijns en bijt op mijn lip. 'Zullen we morgen hier weer komen, om te bespreken... Nou ja. Ideeën ofzo?' Ik kijk haar grijnzend aan. Ineens zitten Flow haar tenen weer in mijn neus. Ik schreeuw en duw haar van me af. 'Gadver, gadver, gadver,' schreeuw ik en kijk het kleine meisje aan die me onschuldig aankijkt. Ik spring op en ren naar het water. Ik duw mijn hele gezicht onder en loop dan weer terug. Ik swiep even met mijn haar, zodat dat weer goed zit. 'Flow alsjeblieft beloof me dat nooit meer te doen. Nooit. Ik vind alles goed, nou ja bijna alles, ik doe voorlopig alles voor je, maar stop nooit meer je tenen in mijn neus, mond of wat dan ook. Alsjeblieft,' smeek ik het kleine meisje en trek haar tegen me aan. 'En grote beer is goed, kleine beer,' glimlach ik en druk een kus op haar voorhoofd. Ik kon gewoon niet kwaad op haar zijn. Ik glimlach en lach zachtjes. 'Maar echt niet meer doen.'

Gwendolynn Lilly Ocean II Zeemeermin.
'Horen zeemeerminnen niet de vrienden van de zeedieren te zijn?' vroeg hij me en hield zijn hoofd schuin terwijl hij op zijn lip beet. Ik glimlachte en knikte. 'Dat klopt, met de meeste zeedieren kunnen we goed overweg. We spreken ook hun taal, maar dat kan je niet aanleren, dat kunnen we al sinds onze geboorte. Met haaien kunnen we alleen niet zo goed overweg.' Hij vertelde me dat hij het ging proberen, maar niets beloofde, omdat hij me niet wilde teleurstellen. Een glimlach kwam op mijn gezicht. 'Dat is lief van je,' zei ik tegen hem. 'Oké, is goed. Ik ga uitvogelen hoe jij op land kan komen en dan neem jij mij mee onderwater.' Hij grijnsde naar me en beet weer op zijn lip. Ik knikte. 'Deal.' 'Zullen we morgen hier weer komen, om te bespreken... Nou ja. Ideeën of zo?' Ik knikte. 'Dat is echt een goed idee,' vertelde ik hem, kijkend naar hoe schattig hij en de kleine Flow waren.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Brookie schreef:
Flow Halona Matana

Mijn schaterlach was over het hele strand te horen. Dit zag er echt zo grappig uit. 'Gadver, gadver, gadver' schreeuwde hij. Nogsteeds even onschuldig keek ik hem aan. 'Dan wil ik morgen met jou door de monstergang. Van de stam mag ik het nog niet, maar ik weet zeker dat het wel mag met jou erbij' knikte ik, doodserieus. 'Als jij morgen mee gaat, beloof ik met hééééél mijn hart dat ik dat nooooit meer doe!' beloofde ik Dylan. Toen hij mij "kleine beer" noemde, begon ik te stralen. Ik sloeg mijn dunne armen om hem heen. 'Ik beloof het nooit meer te doen, grote beer. Met heel mijn hart' zei ik zacht, terwijl ik hem aankeek. 'En doe ik het toch, dan moet ik mijn haar afsnijden' zei ik. Ik pakte mijn haar vast die in één lange vlecht zat. Hij kwam tot mijn kont, vanwege dat ik het zo lang wilde hebben. Iedereen vond het goed. Ik streelde zacht langs mijn pikzwarte haar en keek Dylan aan. 'Is dat goed?' vroeg ik hem, mijn hoofd een klein tikkeltje schuin houdend. 'Dylan?' vroeg ik even kort. 'Ik hou van jou. Jij bent een grote broer voor mij' glimlachte ik.

[Ghehe, misschien had je erover heen gelezen ^-^ @Coockies]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Michel Aury

Zo te horen waren we totaal verschillend opgegroeid 'Mis jij je verleden soms niet?' Vraagt ze dan, ik schud langzaam mijn hoofd. "Nee, eigenlijk helemaal niet" zucht ik. Ze is naast me komen liggen en ik kijk haar even aan met een schuine glimlach "er valt niet veel te missen eigenlijk" voeg ik er zacht aan toe. Mijn moeder leeft niet meer, mijn vader hoefde ik niet meer te zien, en mijn zussen had ik ook weinig contact mee, sinds het overlijden van mijn moeder zijn we alle zes een hele andere kant op gegaan. Buiten mijn familie had ik ook weinig om te missen, daarbij had ik het hier prima naar mijn zin. Eigenlijk had ik helemaal geen zin om over mijn verleden na te denken, toen ik hier kwam had ik de kans om helemaal opnieuw te beginnen en niet veel hadden naar mijn verleden gevraagd. Het was niet dat ik een hele dramatische jeugd heb gehad, maar het was gewoon klaar voor mij. Als ze er echter over door zou vragen had ik daar ook niet zoveel problemen mee.

Aria Maya Knight || Piraat

Ik knik langzaam. 'Ik zal ook niet terug willen, iedereen die ik kende is dood,' zucht ik diep. Ik kijk omhoog naar de lucht en sluit weer mijn ogen. 'Maar soms mis ik mijn ouders wel, niet dat ze me veel liefde gaven.' Ik ga recht op zitten en slik moeilijk. Ik kijk naar de boot die ik in de verte zie. De boot waar ik nu leefde. Het schip waar ik werd behandeld als oudvuil. Ik slik moeilijk en tranen staan in mijn ogen. Ik had gewoon weer een beetje liefde nodig, al was het maar een beetje. Een warme knuffel, lieve woorden... Ik sluit mijn ogen en voel al een traan over mijn wang stromen. Ruw veeg ik die weg. Ik moest blij zijn met wat ik heb. Ik had het hier prima, ondanks hun respectloosheid, beschermde ze me wel. Ik had dankzij hen geleerd me sterk te houden en voor mezelf op te komen. Ik had zoveel geleerd, vroeger was ik maar een zielig zwak meisje. Net zoals nu. Zie me hier zitten. Ik snuif minachtend en trap hard in het zand. Voor een seconde sluit ik mijn ogen en zet het verdriet uit. ik moest er gewoon niet aandenken. Piraten kende geen liefde, althans de meeste niet en ik zou het ook niet krijgen. Ik moest het vergeten.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Dylan Tigger || Indiaan

Bedenkelijk kijk ik naar Flow en bijt hard op mijn lip. 'Flow dat kan je niet van mij vragen,' zeg ik zacht. 'Is er niet iets anders wat je wilt? Wat ik wel kan toelaten?' Ik trek haar dicht tegen me aan en glimlach een gelukkige glimlach als ik haar zie stralen. 'Kleine beer moet haar mooie haren houden. Dus snijd het niet af,' lach ik en druk een kusje op haar neus. 'Hak liever je tenen af,' zeg ik grijnzend als ik in haar zij kietel. Dan lach ik en laat haar met rust. 'Nee, je hoeft niks af te snijden, ik geloof je Flow. Ik vertrouw je op je woord.' Ik kijk haar aan en trek haar dicht tegen me aan. Ik glimlach. 'En ik houd van jouw kleine beer,' fluister ik zacht en druk een kus op haar kruin. Dan kijk ik naar Gwendolynn. 'O vandaar,' glimlach ik en kijk naar haar. 'Dus wel met dolfijnen en dat soort dieren,' vraag ik Gwendolynn en glimlach even. Ik grijns als ze deal zegt en kijk even om me heen. ''Ach joh, mensen teleurstellen vind ik verschrikkelijk. Ik ga echt mijn best doen,' grijns ik en kijk even naar Flow in mijn armen. Dan kijk ik weer naar Gwendolynn. 'Mooi dan zie ik je morgen,' glimlach ik en ga iets verzitten.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Sorry, moest leren]

Flow Halona Matana

'Zie je wel!' schreeuwde ik uit en boos wikkelde ik me los van Dylan. Ik keek hem boos aan, en sloeg mijn armen over elkaar. 'Dat is nou altijd zo! Altijd als ik wil jagen, mag ik niet. Omdat jullie denken dat ik dom ben en niets weet! Niemand vertrouwt mij. Niemand wilt met mij mee. Jullie denken dat ik het niet kan! Dat ik jong ben! Alleen omdat ik geen papa of mama meer heb, alleen omdat ik geen familie heb!' schreeuwde ik uit. 'Iedereen denkt dat ik klein ben. Maar ik ben groot! Ik ben heel groot!' schreeuwde ik erachterna en ik stampte weg, het bos in. Midden in het bos klom ik in een boom en de tranen biggelden al over mijn wangen. Normaal huilde ik nauwelijks, maar hier kon ik zó kwaad om worden. Iedereen zei dat ik te jong was, dat ik het niet mocht. En als ik eindelijk mocht, moest er een volwassenen mee. Dan waren we er, moest ik achterblijven om "veilig" te zijn. Ik had verwacht van Dylan dat het zou morgen, maar ookal van hem niet. Als mijn moeder en vader hier nog waren, dan zou het wel mogen. Hun zouden vast minder streng zijn. Van hun mocht alles wel, dat wist ik helemaal zeker.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Michel Aury

'Ik zal ook niet terug willen, iedereen die ik kende is dood, maar soms mis ik mijn ouders wel, niet dat ze me veel liefde gaven.' Ik kijk haar begrijpend aan, ik was niet de aangewezen persoon om mee over problemen te praten. Ik kan wel luisteren daar niet van maar ik weet nooit hoe ik er op in moet gaan. Ze gaat weer recht op zitten, ik kom ook weer overeind en kijk haar even aan. Ik zie dat er tranen in haar ogen staan en ik zucht even diep zonder verder iets te zeggen. Als er een traan over haar wang loopt veegt ze hem ruw weg, even bijt ik op mijn tong, Aria die zo hard leek zat hier naast me te huilen. Ze snuift even minachtend, ik weet niet goed wat ik moet doen en begin weer even aan mijn stoppels te krabben. Dan sla ik voorzichtig mijn arm om haar heen, zomaar. Iets wat ik eigenlijk niet zo snel zou doen maar door hoe ze hier zo zit kan ik het niet laten. Er gaat van alles door mijn hoofd en ik zoek nog steeds naar een goed antwoord maar uiteindelijk besluit ik niets te zeggen, dat is altijd nog beter als een of andere stomme opmerking. Terwijl ik nog steeds mijn arm om haar heen heb veeg ik voorzichtig nog een traan van haar wang die langzaam naar beneden glijd.

Aria Maya Knight || Pirate

Ik voel ineens een arm om me heen en kijk op naar Louis. Ik laat het toe en kruip tegen hem aan. Door dit plotselinge gebaar wordt het alleen maar erger. Het verdriet komt nog meer naar boven. Ik had niet eens afscheid kunnen nemen van ze... Ik moest alls verlaten. Zomaar. En nu jaren verder, ik weet nite eens hoeveel jaar, moet ik er opeens om huilen. Ik sla mijn armen ook om Louis zijn middel en voel hoe hij nog een traan wegveegd van mijn wang. ik glimlach zwakjes en sluit mijn ogen, terwijl ik mijn hoofd ten rusten leg tegen zijn borstkas. Ik weet even niks te zeggen en zwijg dan ook. Net als Louis en eigenlijk vind ik dat ook beter. Iik heb geen zin in nep medelijden of een irritante opmerking, gewoon deze knuffel was wat ik nodig had. 'Dank je,' fluister ik heel zacht, haast onhoorbaar. Ik blijf zo zitten en open mijn ogen weer. Ik zou zo blijven zitten tot hij me los zou laten. Ik bijt hard op mijn lip en kijk naar hem op. 'Sorry,' fluister ik zacht en veeg mijn wangen helemaal droog. 'Sorry dat ik me zo laat gaan. Meestal doe ik dat niet in iemands gezelschap,' mompel ik en ga langzaam recht op zitten.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Xela Kylie Leqouia
Al een tijdje zit ik rustig te kijken naar de gesprekken die voor mij gevoerd worden. Dan hoor ik geschreeuw en kijk ik die richting uit. Ik zie dat Flow boos tegen Dylan schreeuwt en dan naar de bossen toe rent. Eerst kijk ik de andere aan, als hun niks doen sta ik op en ren ik achter Flow aan. Als ik bij het bos ben zie ik haar niet. 'Flow, waar ben je?' roep ik. Ik wacht even of ik antwoord krijg, maar helaas krijg ik het niet. 'Flooow!' roep ik dan nog een keer, in de hoop dat ze dit keer wel reageert. Dan loop ik langzaam verder. 'Flow, waar zit je?' roep ik nog een keer. Ik zucht even en ga dan tegen een boom aanzitten. Ik kijk naar de ingang van het bos en zie dat ik eigelijk nog niet zo ver ben als ik dacht dat ik was. Ik zie de andere nog heel klein op het strand zitten, ik lach even kort. Ik sta op en pluk een paar blaadjes van de tak die het laagst hangt. Ik maak de blaadjes kapot en gooi ze op de grond, dan loop ik weer een stukje terug.

[ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 21:36 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Dylan Tigger || Indiaan

Gepijnigd kijk ik Flow aan. 'Flow,' zeg ik zacht, maar ze blijft doorschreeywen. Ik slik moeilijk. Ik wil opstaan, maar mijn spieren waren uitgeschakeld. Ik knars met mijn tanden. Een tijdje later staat Xela op. Ik kijk haar na en staar stilletjes naar het water. 'Ik ga Flow zoeken,' zeg ik zacht en sta op. 'Gwendolynn ik zie je morgen.' Ik glimlach even naar haar en kijk dan naar de broer van Xela die achterblijft bij Gwendolynn. Ik ren het bos in en kijk om me heen. Dan zie ik Xela. 'Ik zoek wel verder,' zeg ik haar. 'Ga maar naar je broer en Gwendolynn.' Ik glimlach zwakjes. 'Flow,' roep ik. Ik loop door uet bos en kijk on me heen. 'Grote beer is niks zonder kleine beer. Kom alsjeblieft terug,' roep ik. Ik kijk omhoog naar de bomen. Daar klom Flow weleens in. Ineens zie ik haar zitten. Behendig klim ik in de boom. 'Sorry,' fluister ik. 'Ik wil gewoon dat je veilig bent, zeg ik zacht en kijk haar aan. 'Mag grote beer een knuffel,' vraag ik met een lieve grijns.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Flow Halona Matana

Een paar keer werd er mijn naam geroepen. eerst door Xela, daarna door Dylan. Dylan had me gevonden en klom er bij. Koppig schudde ik mijn hoofd. Wat dacht Dylan wel niet? Dat ik hem maar zou vergeven en vergeten. Zo werkt het niet bij Flow. Minimaal een week kon hij wachten. Maximaal een jaar. Met een boos gezicht veegde ik de tranen weg en keek Dylan aan. 'Als je mij vertrouwt, dan zou je met mij meegaan. En dan zou je weten dat ik veilig was' mompelde ik. Zelf wist ik ook wel dat ik eigenlijk niet durfde, maar ik mezelf gewoon wilde bewijzen. 'Ik haat jou, Dylan' zei ik. Ik kom uit de boom en rende hard weg. Je kan me wisselvallig noemen, maar ik ben en blijf een kind. De ene keer houd ik van iemand, de andere keer haat ik hem. Zo was ik nou eenmaal. Snel rende ik naar de monstergang. Ik zou bewijzen dat ik het zou kunnen. Ik zou bewijzen dat Flow sterk is! Met mijn stok in mijn hand liep ik voor de tweede keer in heel mijn leven de monstergang in. Het was niet zo heel erg licht, dus ik kon niet goed zien. Hopelijk kwam Dylan me niet zoeken. Maar dat kon ik wel gelijk vergeten, om Dylan zou me komen halen en ik zou een hele preek in de stam krijgen over dat ik niet alleen mocht. Daarnaast zou ik straf krijgen. Maar ja, het zou het waard zijn.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Xela Kylie Leqouia
Ergens hoor ik voetstappen vandaan komen, ik blijf even stil om te horen waar het vandaan komt als ik oppeens Dylan zie. 'Ik zoek wel verder' zegt hij tegen mij. 'Ga maar naar je broer en Gwendollyn' vervolgt hij dan en hij glimlacht zwakjes, dan loopt hij verder. 'Oké, ik weet dat je veel om Flow en jij een grote broer bent voor haar, maar heb je nou zo weinig vertrouwen in me, dat je zelf gaat zoeken?' denk ik, ik zucht en loop terug naar het strand. Dan bedenk ik me dat mijn broer daar nog is en als ik nu weer daar naar toe ga, dat hij weer boos wordt, omdat ik zonder iets te zeggen ben weggegaan. Ja, soms kon hij écht te beschermend zijn. Ik loop recht door het bos, zo ver mogelijk van iedereen af. Ik kijk naar de bomen en grinnik dan even. Hoe ver ik ook zo lopen, ik kon bijna altijd de weg wel terugvinden, zo goed kende ik dit bos. Als ik dan bij een boom aankom, loop ik er naar toe, en klim ik erin.
[Oops, iets te snel op plaats reactie gedrukt]

[ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 23:11 ]

---

That is a perfect copy of reality.